Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Αλήθεια, ποιος διασπά τον ΣΥΡΙΖΑ;




Αυτό ρωτούσε ο Αντώνης Νταβανέλλος, από τον ιστότοπο Rproject στις αρχές τού μήνα. Και ρωτούσαμε κι εμείς με τη σειρά μας τους ‘‘μενσεβίκους’’ τού ΣΥΡΙΖΑ, δύο αναρτήσεις πιο πίσω,  τι σήμαινε η εξαφάνιση από την Πολιτική Απόφαση της δέσμευσης, που η ίδια η πλειοψηφία είχε συμπεριλάβει στις προς συζήτηση Θέσεις της για το Συνέδριο, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόταν πως θα αντιμετώπιζε ενδεχόμενες απειλές ή εκβιασμούς με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα, συμπεριλαμβανόμενου και αυτού τής εξόδου από την ευρωζώνη. Πριν καν τελειώσει ο Ιούλιος και δύο μόλις βδομάδες μετά το τέλος τού ‘‘πανηγυρικού’’ Ιδρυτικού Συνεδρίου τού ΣΥΡΙΖΑ (‘‘πανηγυρικού’’ λόγω τών γιουχαϊσμάτων που ακούστηκαν από τη Θύρα 1 —των Προεδρικών ντε!), σπεύδει ο Γιάννης Μηλιός, μέλος τής Πολιτικής Γραμματείας (= Πολιτικό Γραφείο) της Κεντρικής Επιτροπής και Υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, να μας διαφωτίσει και εμάς και εκείνον.

Σε συνέντευξή του στη χθεσινή Εφημερίδα τών Συντακτών του έγινε και η παρακάτω ερώτηση:

Στο συνέδριο διασαφηνίστηκαν αρκετές ‘‘γκρίζες ζώνες’’, όμως παραμένει το ‘‘μπλέξιμο’’ με το ευρώ. Τελικά, εντός ή εκτός ευρώ;

Για να ξεκινήσει την απάντησή του με την εξής φράση:

Έχω τη γνώμη ότι επαναφέρετε ένα ερώτημα που έχουμε ξεπεράσει.(!!!)

Ως άλλος Μέγας Αλέξανδρος (αλλά ...λενινιστής όμως, όλα κι όλα!) ο Μηλιός τράβηξε το σπαθί του και έλυσε τον νέο Γόρδιο Δεσμό, το πρόβλημα του κοινού νομίσματος εντός δευτερολέπτων! Αυτό όμως είναι το λιγότερο! Το περισσότερο είναι ότι με αυτό το απύθμενο, μειλίχιο θράσος 1000 πιθήκων που τον χαρακτηρίζει, τσουβάλιασε όλο τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο σακούλι τής δικής του προσωπικής άποψης! «Επαναφέρετε ένα ερώτημα που έχουμε ξεπεράσει», λέει στον δημοσιογράφο. Έχουμε(!!!)

Τι του επιτρέπει μία τέτοια λαθροχειρία; Το γεγονός ότι είναι πια νομότυπη! Την έκανε νομότυπη η εκ τών υστέρων απαλοιφή αυτών των 6 λέξεων που επισημαίναμε στην προπροηγούμενη ανάρτηση! Και η οποία απαλοιφή, για να τα λέμε όλα, δεν παρουσίαζε και καμία ιδιαίτερη δυσκολία ερμηνείας, όπως διαπιστώσαμε εκ των υστέρων. Κακώς ενοχλήσαμε τους συντρόφους-‘‘μενσεβίκους’’ και αδίκως διακόψαμε τους πανηγυρισμούς τους! Διότι:

Δεν είχαμε προσέξει ότι η εξαφάνιση της διαβεβαίωσης πως ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκρουόμενος με την ΕΕ σε περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση, είναι έτοιμος να αναμετρηθεί «ακόμα και με τη χειρότερη έκβαση» συνοδευόταν και από ένα άλλο λεκτικό ‘‘μαγείρεμα’’ που μεσολάβησε μεταξύ Θέσεων και Πολιτικής Απόφασης και το οποίο ξεκαθάριζε τα πράγματα. Χάρη στο ‘‘μαγείρεμα’’ αυτό, έργο τού απίστευτου ‘‘ταλέντου’’ που χαρακτηρίζει τους παλιούς ΣΥΝασπιστές να θολώνουν τα νερά μέσα από ‘‘περίτεχνες’’ διατυπώσεις και λεπτές λεκτικές ‘‘επεμβάσεις’’ χειρουργικής ακρίβειας, η διατύπωση που υπήρχε στις Θέσεις, σύμφωνα με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόταν ότι θα αντιμετωπίσει τις απειλές ή τους εκβιασμούς τής ΕΕ με «όλα ανεξαιρέτως τα όπλα», άλλαξε ‘‘ανεπαίσθητα’’ σε «όλα τα δυνατά όπλα». Κι όπως μας διευκρίνισε ο Μηλιός, η έξοδος από την ευρωζώνη δεν συμπεριλαμβάνεται πια σε αυτά τα δυνατά (= πιθανά) όπλα... Το έχουν ... ‘‘ξεπεράσει’’!

Το έχουν ξεπεράσει και βαδίζουν με όλο και αυξανόμενη επιτάχυνση προς τη δημιουργία τής μεγάλης ΔΗΜΑΡ...


Στην εικόνα: «Schism». Έργο τού Monty Guy. Από το blogs.sfweekly.com.



Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Γράψε το γράμμα και ρίξτο στο Βέλγιο! ;-)




Κάποτε, πριν από τρία και χρόνια, το έφερε η κουβέντα και την είχα ρωτήσει:

Τέλος, επειδή στα σχόλιά σου έθεσες το ζήτημα της μη επιλογής, ένα κουίζ για σένα:
Ας πούμε ότι την επόμενη εβδομάδα γίνονται την ίδια ώρα δυο διαφορετικές διαδηλώσεις. Η πρώτη επειδή κάποια φασιστάκια έστειλαν στο νοσοκομείο έναν ομοφυλόφιλο. Η δεύτερη επειδή κάποια άλλα φασιστάκια έστειλαν στο νοσοκομείο έναν συνδικαλισμένο εργάτη που περιφρουρούσε την απεργία του σωματείου του.
Εμείς θα πάμε στη δεύτερη. Εσύ;

Μου είχε απαντήσει ότι θα πήγαινε και στις δύο. Κι όταν επέμεινα («Ωραία, θα πας και στις δυο. Θα μείνεις την ίδια ώρα και στις δυο;»), έκλεισε την κουβέντα λέγοντας: «[...] αυτό που εννοώ είναι πως εγώ θεωρώ εξίσου σημαντικά και τα δύο —όχι το ένα σημαντικότερο από το άλλο».

Η διαδικτυακή μας ‘‘σχέση’’ δεν περπάτησε. Για να τα λέμε όλα, πήγε κατά διαόλου. Εγώ ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα κοριτσίστικα ‘‘κορδελάκια’’ και ‘‘πείσματα’’ κι εκείνη φαίνεται δεν σήκωνε αγορίστικους ‘‘τσαμπουκάδες’’ και ‘‘στριμώγματα’’. Μετά μάς προέκυψε και η διαφωνία για το μετά («όχι» έλεγα εγώ, «δεν ταιριάζει στον παππού Κάρολο αυτή η λέξη, μεταμοντέρνο τον κάνει, όχι μοντέρνο»· «καλέ, τι λες;» έλεγε εκείνη, «φούστα-μπλούζα τού πηγαίνει, αρχαιομαρξιστής είσαι;») και στο τέλος ‘‘χωρίσαμε’’ κακήν κακώς.

Τώρα τη βλέπω πάλι ευτυχισμένη. Και ξέρω: για μία κάποια περίοδο δεν θα έχει κανένα δίλημμα. Δεν θα πηγαίνει ούτε στη μία διαδήλωση, ούτε στην άλλη (κι αν πηγαίνει, θα μένει για λίγο και στις δύο ). Για το καλοκαίρι τουλάχιστον θα πηγαίνει «στη Θούλη, σε ένα πάρτυ στην Ιπποκράτους και σε μια θάλασσα στο Αιγαίο»...

Πώς να μη της ευχηθώ να περάσει καλά; Επειδή ήταν πεισματάρα και δεν καταλάβαινε —τότε τουλάχιστον— ότι σε όλη μας τη ζωή αναγκαζόμαστε να επιλέγουμε, θέλουμε δεν θέλουμε; Ακόμα και ο παππούς Κάρολος με ενθάρρυνε να το κάνω, τραβώντας μου και λίγο το αυτί:

«Νεαρέ μου, στην εποχή μου μας λέγανε να είμαστε πάντα ιππότες με τις γυναίκες. Δεν σου το έμαθε κανείς αυτό;».


Η εικόνα είναι έργο τού Mark WilkieGutterwipe. Από το xaxor.com.



Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Σιγά! Οι ‘‘μενσεβίκοι’’ τού ΣΥΡΙΖΑ κοιμούνται!




Χαρούλες και γελάκια επικρατούν γενικά στην Αριστερή Πλατφόρμα τού ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, λέει, από το 25% του κόμματος που έφτανε η επιρροή τους, στο ιδρυτικό Συνέδριο, πήγε στο ...30% και κάτι ψιλά! Επιπλέον, διαπιστώνουν μεγάλη επιρροή των ιδεών τους στην κοινωνία, μεγαλύτερη από αυτήν που έχουν μέσα στα μέλη τού ΣΥΡΙΖΑ, ενώ, δεν κρύβουν και την ικανοποίησή τους επειδή αν πάρουμε, λέει, ως βάση τα μέλη που είναι δραστήρια αποτελούν την πρώτη δύναμη!

Στο μεταξύ, οι ‘‘μπολσεβίκοι’’ συνεχίζουν να τρίβουν με γυαλόχαρτο τις όποιες αιχμές διαπιστώνουν εκ των υστέρων ότι υπάρχουν στις δικές τους θέσεις, τις θέσεις δηλαδή τής ίδιας τής πλειοψηφίας που εκείνοι εισηγήθηκαν προς συζήτηση στο Συνέδριο και εγκρίθηκαν με μεγάλη πλειοψηφία!

Δείτε μία τέτοια χειρουργικής ακρίβειας ‘‘λείανση’’ σε μία από τις πιο κρίσιμες διατυπώσεις που, να σημειωθεί αυτό, αποτελούσαν και ψηφισμένη θέση από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του περασμένου Δεκεμβρίου.

Γραφόταν στις Θέσεις για το Ιδρυτικό Συνέδριο (Μέρος Β, «Πλαίσιο προγραμματικών θέσεων: Για μια νέα λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση», υποκεφάλαιο «Οι προγραμματικοί μας στόχοι», σημείο 3):

Να επαναδιαπραγματευτούμε τις δανειακές συμβάσεις και να ακυρώσουμε τους επαχθείς όρους τους με βασικό δεδομένο ότι το ζήτημα του δημοσίου χρέους συνιστά πανευρωπαϊκό και όχι στενά ελληνικό πρόβλημα. Με πρόσθετο δεδομένο το ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε ποτέ το να μετατραπεί η χώρα σε αποικία χρέους, στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης οφείλει να είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ενώ εκείνο που απομένει οφείλει να αποπληρωθεί, μετά από μια περίοδο χάριτος, με δικαιότερους όρους και μέσω μιας ρήτρας που θα συνδέει τον ρυθμό αποπληρωμής με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Ενδέχεται να διατυπωθούν κατά τη διαπραγμάτευση απειλές, ίσως και εκβιασμοί, περί διακοπής της χρηματοδότησης, περί εξόδου από το ευρώ, ίσως και άλλα. Αλλά, όπως ήθελε να συμπυκνώσει το σύνθημα που χρησιμοποιήσαμε «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για μας είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που άλλοι ανέλαβαν υποθηκεύοντας τη χώρα. Κατά συνέπεια, δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο τέτοιων απειλών ή εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση. Είμαστε βέβαιοι ότι σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει ανεπιφύλακτα.

Και γράφεται στην Πολιτική Απόφαση (υποκεφάλαιο «Οι προγραμματικοί μας στόχοι», σημείο 13.2) για τα ίδια ζητήματα:

Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.

Τι λείπει; Λείπουν σχεδόν οι μισές λέξεις (202 στις Θέσεις, 111 στην Απόφαση). Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Είθισται πάντα, και όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, η Πολιτική Απόφαση να είναι συμπύκνωση των Θέσεων. Το πρόβλημα είναι ότι ανάμεσα στις κομμένες λέξεις ενός πολύ συγκεκριμένου σημείου συμπεριλαμβάνονται και έξι ‘‘λεξούλες’’, οι οποίες, όπως είπαμε ήδη, προϋπήρχαν στην ψηφισμένη Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Δεκεμβρίου και με τις οποίες γραφόταν στα πρακτικά μία υπαινικτική μεν αλλά απολύτως αναγκαία διευκρίνιση. Κάνουμε φόκους σε αυτό το πολύ συγκεκριμένο σημείο, υπογραμμίζοντας τις 6 ‘‘λεξούλες’’ που τις έφαγε το μαύρο σκοτάδι:

ΠΡΙΝ: Κατά συνέπεια, δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο τέτοιων απειλών ή εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση.

ΜΕΤΑ: Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, [...].

Τι αντιπροσώπευαν αυτές οι 6 λεξούλες; Αντιπροσώπευαν την έστω και έμμεση (πλην σαφή!) δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ότι, αν το απαιτούσαν οι συνθήκες και οι ανάγκες τού ελληνικού λαού, θα χρησιμοποιούσε ακόμα και το όπλο τής αποχώρησης από την ευρωζώνη, παρά τη δεδηλωμένη του προσκόλληση στο ευρώ.

Τι αντιπροσωπεύει και τι συμβολίζει η εξαφάνισή τους από την Πολιτική Απόφαση; Αυτό καλούνται να μας το αποσαφηνίσουν οι σύντροφοι-‘‘μενσεβίκοι’’ τής Αριστερής Πλατφόρμας. Όταν λοιπόν χορτάσουν από τους πανηγυρισμούς επειδή κέρδισαν τις εντυπώσεις (κέρδισαν τις εντυπώσεις και έφαγαν ένα τσουβάλι γκολ!), τους περιμένουμε για τις εξηγήσεις με ορθάνοιχτα αυτιά.

Θα κάνουμε κάτι χαρές! Μα κάτι χαρές!...



Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Χρόνια Πολλά, Mick! Για να τα λέμε όλα, ένα ρεμάλι ήσουν πάντα, ένας mother fucker, a bastard! But we always felt you as one of our own bastards! ;-)




Σήμερα, ο Mick Jagger, το αστέρι των Rolling Stones, που χωρίς τον Κηθ και τ’ άλλα τα ‘‘παιδιά’’  θα ήταν ένα σκέτο ρεμάλι, δηλαδή ένα τίποτε, (τοκ-τοκ! —ακούει κανείς από τους δικούς μας;)  κλείνει τα …70 του χρόνια. Για τα Χρόνια Πολλά (και για τα Χρόνια Πολλά σε μια άλλη ψυχή που έχει γεννηθεί κοντά, πολύ κοντά, όσο πιο κοντά γίνεται, στην ημέρα που γεννήθηκε ο Mick…), δέκα τραγούδια από εμάς για σας. Αρχίζουμε με το ανεπανάληπτο Paint it black (μεγάλε, με την άδεια σου, λέμε να τα βάψουμε Κόκκινα! ;-) ), και τελειώνουμε με μια μαγική βραδιά, όταν οι Rolling Stones συναντήθηκαν με τον θρυλικό Muddy Waters και έπαιξαν και τραγούδησαν μαζί, υποκλινόμενοι οι μεν στον δε και αντιστρόφως, όπως συμβαίνει με όλους τους Μεγάλους…

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ