Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Αντίο Μαργούδι μου, αντίο μικρούλα μου. Καλό σου ταξίδι...




Όλοι σε φροντίζαμε, εμένα αγαπούσες. Γι' αυτή την αγάπη σ' ευχαριστώ. Θα την έχω πάντα βαθιά στην καρδιά μου. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να σε κρατήσω κι άλλο στη ζωή που τόσο την ήθελες και αγωνιζόσουν με γενναιότητα και εγκαρτέρηση να την κερδίζεις μέρα με την ημέρα. Και σου ζητώ συγγνώμη για τις φορές που με νευρίαζαν τα νύχια σου καθώς με ‘‘ζύμωνες’’ και σε απόδιωχνα από τα γόνατά μου. Θυμάσαι το τραγουδι σου «το τραγούδι μας»; Να, άκου:



Ж


Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Κάνε μας μια πίπα très-très belle, βρε Daniel, βρε Danie-e-el!




Σοκαρίστηκε ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Είναι, λέει, «συνεργασία παρά φύση». Ενώ οι ευλογίες που είχε δώσει εκείνος στο δυτικό ιμπεριαλισμό για να κάνει σμπαράλια τη Σερβία —ζητώντας μάλιστα και εισβολή χερσαίων δυνάμεων!—, ή η θερμή υποστήριξη της επέμβασης στο Αφγανιστάν, ήταν ...«κατά φύση»!  

Τσου ρε ‘‘κόκκινε’’ Ντάνι Λάκη!


Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Allonsanfan!







ЖOЖOЖOЖOЖ

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Ουδείς μωρότερος μερικών νυν μελών τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν υπήρχαν κάποια πρώην...




Στο μαύρο αντικομμουνιστικό μπλογκ με αριστερή προβιά roides.wordpress.com, σε ανάρτηση γεμάτη με μισές αλήθειες (περίπου ισοδύναμων με ολόκληρα ψέματα) με την οποία αυτό το ηλεκτρονικό «κάστρο της Ελευθερίας» βάλλει δόλια («πούστικα» στη λαϊκή καθομιλουμένη) ειδικά εναντίον τού ΣΥΡΙΖΑ αλλά και δηλώνει πεντακάθαρα την αμετάκλητη εχθρότητά του προς το απελευθερωτικό αριστερό όραμα γενικώς,[1] πήρε το μάτι μου ένα σχόλιο του μέλους τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το Ιδρυτικό Συνέδριό του και κατά αραιά διαστήματα συνομιλητή μας εδώ Μιχάλη Καστρινάκη. Στο σχόλιο, δηλώνει ότι ο σκοπός του δεν είναι να καταθέσει τις πολλές διαφωνίες του, αλλά τη μία (1) και μόνη συμφωνία του[2] με τα «εκλεκτά τέκνα» τού αντικομμουνστικού αγώνα Λασκαράτο και Ρο. Σε τι συνίσταται η συμφωνία του με τους συγκεκριμένους ορκισμένους εχθρούς τής Αριστεράς; Διαβάστε:

04/01/2015 στο 11:01 μμ

Αγαπητοί κύριοι Λ και Ρο.

Υπάρχουν πολλά στο γράμμα σας με τα οποία διαφωνώ. Παρόλα αυτά, δεν παρεμβαίνω εδώ για να σας αναπτύξω τις διαφωνίες μου. Έτσι κι αλλιώς, φαίνεται πως το πιθανότερο είναι πως έρχεται η στιγμή της κυβερνητικής αληθείας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε, σχετικά σύντομα, θα φανεί αν θα επαληθευτούν οι δικές μου βεβαιότητες (και ελπίδες σημαντικού τμήματος της κοινωνίας) ή, αν, αντίθετα, δικαιωθούν οι δικές σας έντονες επιφυλάξεις.

Παρεμβαίνω για να σημειώσω την συμφωνία μου μαζί σας σε ένα επιμέρους θέμα.

Το θέμα της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ είναι κορυφαίο πολιτικό ζήτημα. Ο τρόπος που εξελίχθηκαν τα τελευταία στάδια στις σχέσεις των δύο κομμάτων εμπεριέχει και μια πλευρά που αφορά την ηθική και την πολιτική αισθητική.

Σε ότι αφορά αυτή καθεαυτή την συνεργασία και οι δύο απόψεις εντός ΣΥΡΙΖΑ (υπέρ και κατά) έχουν σοβαρά επιχειρήματα.

Αυτό που είναι ανησυχητικό αφορά την ηθική διάσταση του ζητήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχει δημοσιοποιήσει εδώ και πολύ καιρό την άρνηση του για συνεργασία με αξιοπρεπείς για την ΔΗΜΑΡ όρους .

Τέλος, υπάρχει ένα μεγάλο θέμα σχετικό με την πολιτική αισθητική και κουλτούρα. Είναι εντελώς έξω από τις παραδόσεις και τα βιώματα της ανανεωτικής Αριστεράς συμπεριφορές όπου ο ισχυρός εκλογικά απαιτεί την εξαφάνιση του ασθενέστερου πιθανού σύμμαχου.

Στο διαρκές συνέδριο χτες, πολλά στελέχη σχεδόν όλων των αποχρώσεων της πλειοψηφίας, συμφωνούσαν μαζί μου και μοιράζονταν με εμένα ένα πολύ άσχημο συναίσθημα για αυτή την υπόθεση, ανεξάρτητα από το ότι πολλοί από αυτούς δεν επιθυμούσαν την εκλογική σύμπραξη με την ΔΗΜΑΡ.
Μιχάλης Καστρινάκης.

Και πώς υποδέχθηκε αυτή τη σύμπλευση ενός «φτωχού φιλελεύθερου» της Αριστεράς (ο Μιχάλης Καστρινάκης έχει ελευθεριακές ιδεολογικές καταβολές) με το μπλογκ-προπύργιο του αστικού φιλελευθερισμού ο εις εκ των δύο Ηρακλειδέων τής καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων που ήταν και ο συγγραφέας τής δηλητηριώδους ανάρτησης;μίας εκ των αναρίθμητων παρόμοιων. Ιδού:

05/01/2015 στο 7:45 πμ

Κύριε Καστρινάκη,

σας ευχαριστώ για το δημοκρατικό σας ήθος που σας δίνει την τόλμη να σχολιάσετε εδώ.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω πως θέλω το ίδιο με εσάς όλες μας οι επιφυλάξεις ή έστω οι περισσότερες να αποδειχθούν εσφαλμένες.

Νομίζω πως το ζήτημα της ΔΗΜΑΡ το τοποθετήσατε θαυμάσια, εγώ δεν θα μπορούσα τόσο καλά.

Δεν περιγράφω άλλο...

≈≈≈≈≈


[1] Τι άλλο να υποδηλοί η φράση τού Λασκαράτου (Μασκαράτου ως προς το αριστερό προσωπείο που φοράει) στην οποία, κουνώντας το δάχτυλο προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πραγματικότητα απευθυνόμενος προς όλη την Αριστερά, λέει:  «Δεν έχετε κανένα σπουδαίο ηθικό πλεονέκτημα. Η αριστερή ριζοσπαστική εξουσία, όπου γης ασκήθηκε τους δυο τελευταίους αιώνες, σας το έχει αφαιρέσει [...]»; Αν δεν ξέρετε, μη ρωτήσετε τον Μιχάλη Καστρινάκη. Μελετάει την ...Ηθική και δεν ευκαιρεί! (Έτσι, με κεφαλαίο ήτα η λέξη και χωρίς πρόσημο οποιασδήποτε μορφής. Μία είναι η Ηθική και είναι προαιώνια. Κάτι σαν τον Θεό!)

[2] Ίσως και επειδή, ακόμα κι αν ανέγνω τους στίχους τού Γιάννη Ρίτσου «εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου απ’ τον κόσμο· εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο», δεν έγνω ...Χριστόν, αφού, προφανώς, παρ’ ότι μεσήλικας, δεν έχει καταφέρει ακόμα να εμπεδώσει το θεμελιώδες κατά Κάρολο Μαρξ (και κατά Καρλ Σμιτ —από τη δική του σκοπιά) υπόβαθρο του Πολιτικού!