Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Δυστυχώς για μας, φαίνεται ότι σε κάθε μία Σώτη Τριανταφύλλου αντιστοιχεί ένας Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος…



Με αφορμή αυτό τής γνωστής και μη εξαιρετέας Σώτης και ετούτο τού σεσημασμένου εδώ και πολύυυ καιρό Δημοσθένη.
 

Fuck Judith Butler! It’s Tiger Sun you should bear in mind!



Πρώην μοντέλο, μητέρα δύο παιδιών, αφήνει στα 46 της τη γκλαμουράτη και τακτοποιημένη ζωή της στον ειρηνικό Καναδά και παίζει το κεφάλι της κορόνα-γράμματα, πολεμώντας μαζί με τις κούρδισες μαχήτριες του YPG και τους άνδρες συντρόφους τους εναντίον των χασάπηδων του ISIS. To πολεμικό της όνομα: Tiger Sun. Η ιστορία της: εδώ. Η υπόκλισή μας στην ανδρεία της: αυτό το post (αφιερωμένο εξαιρετικά στις Ελληνίδες φέμινες που προσπαθούν να σερφάρουν στο τρίτο κύμα τού φεμινισμού, βγάζοντας τα ματάκια τους κάθε βράδυ να διαβάζουν μανιωδώς Judith Butler, και στους Ελληναράδες μάτσο που γαμούν και δέρνουν, αυτοϊκανοποιούμενοι).


 

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Αιγαίο μου γαλήνεψε και βοήθα Παναγιά μου!




 Άσμα παρακλητικό και πένθιμο για τα χαμένα παιδιά τού Αιγαίου:


 






 


 

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

Αντιχαιρετούμε, σύντροφε! Και καθόλου δεν μας πειράζει που φοράς που και που γραβάτα! ;-)



 

Προς τους φίλους, συναγωνιστές και συντρόφους της ΛΑΕ,

Λυπάμαι βαθιά που δε μπορώ να είμαι μαζί σας στη συνδιάσκεψη. Σας στέλνω τους θερμούς χαιρετισμούς μου με τη διαβεβαίωση ότι ο αγώνας για την απαλλαγή της χώρας μας από τα Μνημόνια, η πάλη για την κοινωνική αλλαγή, δε σταματάει όπου κι αν βρίσκεται ο καθένας μας.

Η χώρα μας, αιχμαλωτισμένη στο τρίτο Μνημόνιο, βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της. Η οικονομία έχει συρρικνωθεί και θα γίνει ακόμη μικρότερη το 2015-6. Η κοινωνία είναι βαθιά πληγωμένη και εξουθενωμένη. Το κράτος δυσλειτουργεί σε όλα τα επίπεδα. Τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα που ουσιαστικά κυβερνούν τη χώρα αποδείχθηκαν ιστορικά αποτυχημένα, χωρίς σχέδιο και όραμα για τον τόπο. Το πολιτικό σύστημα είναι απολύτως χρεοκοπημένο και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες χωλαίνουν ψηφίζοντας συνεχώς “επείγοντα” νομοσχέδια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί σε συστημική δύναμη και η φθορά του θα είναι μεγάλη, καθώς θα εφαρμόζει τα Μνημόνια. Αλλά είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η ανατροπή της σημερινής πολιτικής κατάστασης θα είναι γρήγορη και ευθύγραμμη. Θα απαιτηθεί χρόνος για να υπάρξει εμπιστοσύνη στις ριζοσπαστικές δυνάμεις. Είναι βέβαιο ότι το μέτωπο της ΛΑΕ αποτελεί αχτίδα φωτός. Για να παίξει όμως θετικό ρόλο θα πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων.

Υπάρχουν τέσσερα καίρια ζητήματα για τα οποία η συνδιάσκεψη πρέπει να ετοιμάσει το έδαφος, ώστε να υπάρξει πρόοδος στο συνέδριο που έρχεται:

Πρώτο, χρειαζόμαστε πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που θα είναι συνεκτικό, εφαρμόσιμο και πειστικό. Δεν υπάρχει πάλη κατά των Μνημονίων, χωρίς τέτοιο πρόγραμμα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απαντηθεί συγκεκριμένα το θέμα της εξόδου από την ΟΝΕ και της σύγκρουσης με την ΕΕ. Στις πρόσφατες εκλογές η ΛΑΕ πλήρωσε πολύ ακριβά τη διστακτικότητά της, την αμφιθυμία της και την έλλειψη συγκεκριμένου προγράμματος. Δεν πρέπει να ξαναγίνει το ίδιο λάθος.

Δεύτερο, χρειαζόμαστε πρόταση για την ανασύνταξη, τον εκδημοκρατισμό και την αναπροσαρμογή της διεθνούς παρουσίας του ελληνικού κράτους. Η σχέση της Ελλάδας με μια ΕΕ που κλυδωνίζεται πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Δεν θα μπορέσουμε αλλιώς να αντιμετωπίσουμε τις συνθήκες μεγάλης πολιτικής όξυνσης που ήδη δημιουργούνται από την προσφυγική κρίση και τις πολεμικές ενέργειες στη Μέση Ανατολή.

Τρίτο, οι προγραμματικές προτάσεις μας θα πρέπει να διαμορφωθούν σε στενή συνεργασία με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που μάχονται τα Μνημόνια. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες και ανταλλαγή απόψεων με τους μισθωτούς, τους ανέργους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους μικροεπιχειρηματίες, τη νεολαία που μεταναστεύει μαζικά. Μόνο με συνεχή επαφή με τα λαϊκά στρώματα, συμμετοχή στους αγώνες τους και δημιουργία οργανώσεων θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τους πολιτικούς συσχετισμούς και να δώσουμε ελπίδα στην κοινωνία. Η ΛΑΕ θα πρέπει να βρίσκεται πρώτη και να οργανώνει την καθημερινή πάλη κατά των Μνημονίων. Οι προτάσεις μας θα είναι πειστικές αν εκφράζουν μια ευρύτατη κοινωνική συμμαχία και όχι μόνο τα στρώματα που παραδοσιακά στηρίζουν την Αριστερά.

Τέταρτο, χρειαζόμαστε δημοκρατικές διαδικασίες, ζωντανή εσωτερική συζήτηση, καινούργιο λόγο απαλλαγμένο από τα γνωστά στερεότυπα και ανανέωση του στελεχικού δυναμικού. Οι τοπικές και κλαδικές επιτροπές θα πρέπει να είναι ο χώρος ιδεολογικής και οργανωτικής συζήτησης και όχι ένας στείρος εκτελεστικός μηχανισμός Τα μέτωπο της ΛΑΕ πρέπει να διδαχθεί από την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ που έχει πλέον μετατραπεί σε ένα νεκρό αρχηγικό μόρφωμα.

Προσβλέπω στον ηγετικό ρόλο που θα παίξουν τα ασυμβίβαστα μέλη και στελέχη της ΛΑΕ και όλοι όσοι δεν αποδέχθηκαν το νέο Μνημόνιο. Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για να γίνει το μέτωπο της ΛΑΕ ο φορέας της αλλαγής που άμεσα έχει ανάγκη η Ελλάδα. Αρκεί να έχουμε προοπτική εξουσίας και να μην αρκεστούμε στη διαμαρτυρία και την καταγγελία. Με συμμετοχή στους αγώνες της κοινωνίας, εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και καθαρή σκέψη μπορούμε να απαλλάξουμε τη χώρα από τη θηλιά που την πνίγει.

Κώστας Λαπαβίτσας
21 Νοεμβρίου 2015
 

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Μέχρι ο εξευτελισμός τους να γίνει τέλειος…



Βιντεοσκοπημένα και φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη θλιβερή παρέλαση του Συριζικού μπλοκ στη χθεσινή διαδήλωση-πορεία για την 42η επέτειο του Πολυτεχνείου 1973, όπως τα κατέγραψε ο φακός των φίλων μας της ΕΟΣ (φίλοι μας, άσχετα αν, συχνά-πυκνά, δεν μας τα λένε καθόλου καλά). Σ’ αυτά, ο καθένας μπορεί να ‘‘θαυμάσει’’ το κόμμα που, σύμφωνα με το προσωπικό των ιδεολογικών μηχανισμών του, υποτίθεται ότι ελέγχει άγρυπνα και κρίνει αμείλικτα την κυβέρνηση, να διαδηλώνει υπό την προστασία τών (κυβερνητικότατων) ΜΑΤ! Το (ρητορικό) ερώτημα προκύπτει ακαριαία: χέρι που σε προφυλάσσει από τη λαϊκή αγανάκτηση μέσω των κατασταλτικών μηχανισμών του το δαγκώνεις;

Την προηγούμενη βδομάδα τα ΜΑΤ περιφρουρούσαν τους τοίχους τού ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη. Χθες περιφρούρησαν και τα δέντρα του στην Αθήνα. Ξεφτισμένοι τοίχοι, άκαρπα δέντρα...


ΥΓ Αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον σχετικό άρθρο τού λάτρη κάθε queer κατάστασης (και σταθερού συνοδοιπόρου στην  κατρακύλα τού ΣΥΡΙΖΑ) Άκη Γαβριηλίδη, στο οποίο, πιθανότατα, θα ισχυριστεί ότι αυτές οι παράδοξες εικόνες αναπαριστούν έναν άκρως ευφυή στρατηγικό αντιπερισπασμό που θα αποπροσανατολίσει τον αντίπαλο, θα του επιφέρει σύγχυση και θα τον οδηγήσει να στραφεί εναντίον των ΜΑΤ, επιτρέποντας στο Συριζικό «πλήθος» να εξαπλώνεται στο χώρο και το χρόνο σχετικά απρόσκοπτα!

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ








Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

«Στα λόγια λένε πάντα ισότης στη δουλειά, κι όλα στην πάντα σαν γίνει η μοιρασιά»



ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


Του Ανέστη Ταρπάγκου

Μετά από μια εξαετία παρατεταμένης κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου (2008 – 14), καθώς και άτεγκτων μνημονιακών πολιτικών, ο ελληνικός καπιταλισμός, από το 2014 και μετά εμφανίζει σαφέστατες ενδείξεις ανάκαμψης του κύκλου εργασιών του και κυρίως της κερδοφορίας του. Αυτό προκύπτει μέσα από την ανάλυση των πρόσφατων στοιχείων ισολογισμών που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και αφορούν στον εταιρικό ιδιωτικό τομέα αναφορικά με τις χρήσεις και τους ισολογισμούς για το 2014 / 2013 [ ICAP «Εξέλιξη οικονομικών μεγεθών 14.223 ελληνικών επιχειρήσεων που δημοσίευσαν ισολογισμούς χρήσης 2014 / 2013» "Business leaders in Greece 2015" ]. Οι εξελίξεις αυτές αφορούν τόσο τις μεγάλες εταιρίες που εμφανίζουν σημαντική συγκέντρωση κεφαλαίου, και καλύπτουν το 49% των επιχειρήσεων της ελληνικής οικονομίας καθώς και υπερδιπλάσια κέρδη EBITDA (κέρδη των επιχειρήσεων από λειτουργικές δραστηριότητες πριν την αφαίρεση χρηματοοικονομικών εσόδων – εξόδων καθώς και αποσβέσεων παγίων κεφαλαίων) της τάξης των 10 δισεκ. ευρώ σε σχέση με το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων, όσο και τις υπόλοιπες 22.500 εταιρίες της ιδιωτικής οικονομίας που και αυτές παρουσιάζουν σαφή σημάδια ανακοπής της προηγούμενης φθίνουσας πορείας.

Η αστική κερδοφορία πάνω από τις ανάγκες κοινωνικής ανάπτυξης;

Πρόκειται πλέον για το υλικό αποτέλεσμα αφενός των εκκαθαρίσεων των μη κερδοφόρων και ανταγωνιστικών κεφαλαίων που εμφάνιζαν ζημίες, και προκάλεσαν την κοινωνική καταστροφή του τετραπλασιασμού του ποσοστού της ανεργίας, και αφετέρου της εφαρμογής των Μνημονίων από το 2010 μέχρι σήμερα που επέφεραν ολοκληρωτική αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, σαφέστατες μειώσεις του κατώτατου μισθού, κατάργηση των αποδοχών που προέκυπταν από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ελαστικοποίηση της ιστορικής οκτάωρης απασχόλησης προς τα πάνω και προς τα κάτω. Υπ' αυτή την έννοια η αστική πολιτική κατόρθωσε να επιτύχει την ανάκαμψη της αποδοτικότητας του ελληνικού καπιταλισμού, σκορπώντας ταυτόχρονα τον όλεθρο στην εργατική τάξη και το σύνολο του εργαζόμενου λαού. Κι' αυτά παρόλο που οι πωλήσεις κινήθηκαν σε σταθεροποιημένα επίπεδα, εντούτοις παρουσίασαν άνοδο του λειτουργικού τους αποτελέσματος (1,89 δισεκατ. ευρώ το 2014 έναντι 287 εκατομ. ευρώ το 2013), πράγμα που καταδεικνύει ότι η σημερινή ανάκαμψη της κερδοφορίας δεν προέρχεται από την όποια οικονομική ανάπτυξη, αλλά αποκλειστικά από την συγκράτηση του εργατικού κόστους.

Στο σύνολο των δύο-τρίτων των επιχειρήσεων του εταιρικού (καπιταλιστικού) τομέα της οικονομίας (14.200 εταιρίες επί συνόλου 22.500) που παρέχουν διαθέσιμα στοιχεία ισολογισμών για το 2014 / 2013, αναδεικνύεται πλέον μια σαφής τάση υπέρβασης των ζημιογόνων αποτελεσμάτων και σχετικής επικράτησης των κερδοφόρων επιχειρηματικών κεφαλαίων. Έτσι το 59% των εταιριών (8.431) ήταν κερδοφόρες στην τελευταία οικονομική χρήση έναντι 41% (5.792) που ήταν ζημιογόνες. Μάλιστα τα κέρδη EBITDA για τις 14.200 εταιρίες πέρασαν από τα 8,1 δισεκατ. ευρώ (2013) στα 9,7 δισεκατ. ευρώ (2014), ενώ η κερδοφορία τους προ φόρων κατέγραψε μείωση των ζημιογόνων τους αποτελεσμάτων από τα -1,4 δισεκατ. ζημίες στα -0,6 δισεκατ. ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι ο ελληνικός καπιταλισμός συνεχίζει προφανώς να περιδινίζεται στην εξαετή του κρίση υπερσυσσώρευσης, εντούτοις μηδενίζει σχεδόν τις ζημίες της προηγούμενης περιόδου και χάρις στην παρατεταμένη μνημονιακή πολιτική μπαίνει σε μια τροχιά κερδοφορίας, χωρίς εντούτοις αυτή να έχει συνολικά αναπτυξιακά αποτελέσματα. Άλλωστε για την αστική τάξη της χώρας το ζητούμενο δεν είναι βέβαια η κοινωνική ανάπτυξη της οικονομίας με την συνακόλουθη αντιμετώπιση της ανεργίας και όλων των άλλων παραμέτρων που έχουν υποστεί καίρια πλήγματα (εργατικοί μισθοί και δικαιώματα, δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες κ.ά.), αλλά η εξασφάλιση μιας ισχυρής κερδοφορίας ενός σημαντικού τομέα της καπιταλιστικής οικονομίας που είναι και ο όρος αναπαραγωγής της ως κυρίαρχης τάξης της χώρας.

Τα χαρακτηριστικά αυτά της δυαδικότητας του επιχειρηματικού κεφαλαίου (ώθηση πλειονότητας κερδοφόρων μερίδων έναντι μειονότητας ζημιογόνων τομέων) αφορούν και στους επιμέρους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας. Έτσι στις βιομηχανικές επιχειρήσεις τα κέρδη EBITDA αυξήθηκαν από 1,8 δισεκατ. στα 2,2 δισεκατ., ενώ στα προ φόρων κέρδη είχαν μείωση των ζημιών από τα –0,7 δισεκατ. ευρώ στα –0,3 δισεκατ. ευρώ. Αντίστοιχα στον τομέα των υπηρεσιών τα κέρδη EBITDA αυξήθηκαν στην διετία 2014 / 2013 από τα 3,9 δισεκατ. ευρώ στα 4,4 δισεκατ. ευρώ, ενώ τα προ φόρων κέρδη (ζημίες) μειώθηκαν από τα –1,2 δισεκατ. ευρώ στα –0,9 δισεκατ. ευρώ κλπ.

Κοινωνική δικαιοσύνη με τον καπιταλισμό στο απυρόβλητο;

Το σημαντικότερο γεγονός που καταγράφεται στις εξελίξεις του ελληνικού καπιταλισμού είναι ωστόσο η ανάδειξη ενός ισχυρού τμήματός των 500 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων που κατέχουν ηγεμονική θέση σε όλους τους τομείς της παραγωγικής δραστηριότητας. Αυτές, πέρα από την σοβαρή αύξηση των κερδών EBITDA (από τα 8,5 δισεκατ. ευρώ το 2013 στα 10,0 δισεκατ. το 2014), παρουσίασαν και σημαντική αύξηση της καθαρής κερδοφορίας τους προ φόρων στην διετία 2014 / 2013, από τα 3,4 δισεκατ. ευρώ στα 4,3 δισεκατ. ευρώ (ετήσια αύξηση 27,5%). Κι' αυτά καθώς ο κύκλος εργασιών τους παρέμεινε σχεδόν στάσιμος στην τελευταία διετία (από 75,9 δισεκατ. ευρώ σε 77,0 δισεκατ. ευρώ), πράγμα ακριβώς που καταδεικνύει την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας εξ αιτίας των μνημονιακών πολιτικών. Μάλιστα αυτή η άνοδος της αποδοτικότητας του κεφαλαίου εκτείνεται σε όλους τους κλάδους, με την προφανή εξαίρεση των συστημικών τραπεζών, που παρουσίασαν μεγάλες ζημίες.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι ανάμεσα σ' αυτές τις 500 εταιρίες με σημαντική συγκέντρωση κεφαλαίου, και ενώ η βιομηχανία κατέχει το 17% των κερδών EBITDA, και το εμπόριο το 12%, ο τομέας των υπηρεσιών αποσπά το 55% της συνολικής κερδοφορίας. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι την πρώτη πεντάδα των ελληνικών κερδοφόρων επιχειρήσεων απαρτίζουν δημόσιες εταιρίες που έχουν αποκρατικοποιηθεί ή αντιμετωπίζεται η ιδιωτικοποίησή τους, με μοναδική εξαίρεση τον Όμιλο Μυτιληναίου (ΔΕΗ , ΟΤΕ, COSMOTE, ΟΠΑΠ, OLYMPIA DEVELOPMENT); Αυτό και μόνον το στοιχείο καταδεικνύει και ερμηνεύει το γεγονός του μείζονος ενδιαφέροντος του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου για την παραχώρηση των ελληνικών δημόσιων επιχειρήσεων, που έχουν κυρίαρχη θέση στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες και στα τυχερά παιχνίδια.

Έτσι στη βιομηχανία κυρίως διατροφής και φαρμάκων οι πέντε μεγαλύτερες επιχειρήσεις (π.χ. ΜΕΤΚΑ, ΚΑΡΕΛΙΑ, ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ κλπ.) αποκόμισαν κερδοφορία 324 εκατ. ευρώ, στο εμπόριο οι αντίστοιχες πέντε αλυσίδες σούπερ μάρκετ (λ.χ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ κλπ.) συγκέντρωσαν κέρδη ύψους 425 εκατ. ευρώ, ενώ οι πέντε προηγούμενες της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών πραγματοποίησαν κέρδη EBITDA της τάξης των 2,4 δισεκατ. ευρώ. Η ολιγοπωλιοποίηση του επιχειρηματικού κεφαλαίου που ανήκει σ' αυτή την κατηγορία των 500 μεγάλων επιχειρήσεων, παρόλο που καταδεικνύει μια ορισμένη δυναμική τους, εντούτοις δεν καταργεί τον κεφαλαιοκρατικό χαρακτήρα της ιεραρχικής επιχειρηματικής πυραμίδας.

Τα αστικά οικονομικά και ιδεολογικά κέντρα, διαπιστώνοντας αυτή την συνολική βελτίωση των αποτελεσμάτων της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα μάλιστα την ενίσχυση της κερδοφορίας των 500 μεγαλυτέρων ελληνικών επιχειρήσεων, προβάλλουν την αντίληψη ότι επιτέλους άνοιξε ο δρόμος για την ανάπτυξη της οικονομίας, στο μέτρο που αυτές οι μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις θα αποτελέσουν την «ατμομηχανή» που θα σύρει το σύνολο του ελληνικού καπιταλισμού. Έχουν όμως τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνονται οι εκπρόσωποι της αστικής πολιτικής ; Κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει : Αυτή η απαρχή εξόδου του επιχειρηματικού κεφαλαίου από το τούνελ της κρίσης υπερσυσσώρευσης, έγινε δυνατή χάρις στον μνημονιακό όλεθρο των εργαζομένων, και συνοδεύεται σταθερά από μια μακροχρόνια υφεσιακή κατάσταση. Ταυτόχρονα δεν έχει οδηγήσει σε καμία αύξηση της απασχόλησης στην διετία 2014 / 2013, ούτε σε οποιαδήποτε στοιχειώδη βελτίωση των εργατικών αποδοχών (αποκατάσταση κατώτατου μισθού και μισθών των συλλογικών συμβάσεων). Πρόκειται δηλαδή τελικά για μια «ανάπτυξη» που σηματοδοτείται μονοσήμαντα από την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, ενώ συνεπιφέρει και προϋποθέτει την κοινωνική εξαθλίωση των μεγαλύτερων τμημάτων της μισθωτής εργασίας. Μια στοιχειωδώς αριστερή ριζοσπαστική πολιτική θα έθετε ακριβώς στο επίκεντρο της την αποκατάσταση αυτής της ισορροπίας, δηλαδή την κοινωνική χρησιμοποίηση αυτού του παραγόμενου ιδιωτικού επιχειρηματικού πλούτου (δια μέσου μιας ισχυρότατης φορολόγησης, δραστικών εκτάκτων εισφορών και μισθολογικών αυξήσεων) προς όφελος των θυμάτων της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης, δηλαδή πρωτίστως των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων.


Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Ρίξτε, ορέ, τα άρματα! Το είπε κι η Ντόρα Μπακογιάννη!



Με αφορμή την επίθεση των τραμπούκων τής ΧΑ στον Γιώργο Κουμουτσάκο, έγινε σήμερα (χθες) στις τηλεοράσεις ένα γκράντε πάρτι στο οποίο, για άλλη μια φορά, διακηρύσσεται σε όλους τους τόνους η καταδίκη τής βίας «οποθενδήποτε και αν προέρχεται» και ακούγεται μονότονα το ίδιο γνωστό τροπάρι σύμφωνα με το οποίο η βία τής Δεξιάς είναι το flip side της βίας που προέρχεται από την Αριστερά. Όπου, έτσι, επιχειρείται να εξισωθεί η βία τών μαχαιροβγαλτών με τις οργισμένες λαϊκές αντιδράσεις που παρατηρήθηκαν κατά καιρούς σε όλα αυτά τα χρόνια τής κρίσης –αντιδράσεις που μόνο στην επίθεση εναντίον τού Κωστή Χατζηδάκη είχαν εκτρταπεί σε καθαρή σωματική βία. Τα συμφραζόμενα είναι αυτονόητα: η βία τού δυναστευόμενου είναι το ίδιο καταδικαστέα με τη βία τού δυνάστη.

Σιγά που θα έχανε την ευκαιρία η Ντόρα Μπακογιάννη για το σχετικό κήρυγμα: «Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μαύρη και κόκκινη βία. Είναι το ίδιο.»

Το ίδιο. Το ίδιο η βία τών δούλων τού Σπάρτακου και η βία τών σταυρωτήδων τού Κράσου… Το ίδιο η βία τών Ελβετών και η βία τών ξεβράκωτων… Το ίδιο η βία τών Βερσαλιέρων τού Θιέρσου και η βία τών κομμουνάρων τού Ντομπρόβσκι… Το ίδιο η βία τών Λευκών και η βία τών Κόκκινων… Το ίδιο η βία τών Φράικορπς και η βία τών Σπαρτακιστών… Το ίδιο η βία τού μαοϊκού στρατού και η βία τών εθνικιστών τού Τσιάνγκ Κάι Σεκ…

Ε, άμα όλες αυτές οι βίες είναι ίδιες, να μην είναι ίδια και η βία τών ανταρτών τού Πόντου, που υπερασπίστηκαν με το ντουφέκι και το αίμα τους τις πατρογονικές εστίες και τις οικογένειές τους, να μην είναι ίδια κι αυτή με τη βία τών φονιάδων τού Τοπάλ Οσμάν;
 
 

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

Και εις την глaсность πιστεύομεν!



Η πρώην Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη έκανε στον ιστότοπο του κρητικού διαδικτυακού ραδιοφώνου Cretan Radio σήμερα το μεσημέρι τη δήλωση που θα διαβάσετε παρακάτω.

Παρακινούνται οι τυφλοί Συριζαίοι –οι τυφλοί· όχι οι αόμματοι, ούτε όσοι το έχουν μικρό– που εξακολουθούν να διατηρούν την ελπίδα ότι, μπορεί μεν το κώμα  τους να μη έσκισε τα μνημόνια σαν χασέ, αλλά, τουλάχιστον, θα σκίσει τη διαπλοκή σαν σαρδέλα και θα αποκαταστήσει τη διαφάνεια στον οικονομικό βίο τής χώρας, να κάνουν μια τελευταία προσπάθεια για να ανοίξουν τα ματάκια τους.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

 
Από τις 30.10.2015 τέθηκε σε ισχύ, όπως προβλέπεται στο βασικό νόμο του Μνημονίου 4336/14.8.2015, η αφαίρεση από το ΣΔΟΕ των ελεγκτικών αρμοδιοτήτων του για θέματα φορολογικής και τελωνειακής πολιτικής (λαθρεμπόριο) και η μεταφορά τους, μαζί με υποθέσεις του που αφορούν 3.500 ΑΦΜ, καθώς και τους 500 από τους 730 συνολικά ελεγκτές και διοικητικό προσωπικό του, στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.  Αντίθετα, δεν υλοποιήθηκε ακόμα η πρόβλεψη του 4336/2015: «Η αντιμετώπιση των υπόλοιπων υποθέσεων, που θα παραμείνουν στην Ε.Γ. του ΣΔΟΕ, θα καθοριστεί με νομοθετική ρύθμιση μέχρι τις 30.10.2015.»

Είχα επισημάνει από την αρχή ότι, εκτός αν ανατραπεί η πρόβλεψη στο βασικό νόμο του μνημονίου, μένουν πίσω στο ΣΔΟΕ –στα ντουλάπια του, χωρίς πλέον δικαιώματα ελέγχου– περίπου 39.000 υποθέσεις, που αφορούν περισσότερα από 1.200.000 ΑΦΜ, από τις οποίες οι 12.500 παραγράφονται φέτος, ενώ οι υπόλοιπες μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια.

Στο πολυνομοσχέδιο με ορισμένα ακόμα μνημονιακά προαπαιτούμενα, το οποίο εισάγεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής με πρόβλεψη να ψηφιστεί αύριο, πρώτον, οι 3.500 «υποθέσεις» γίνονται 4.020 (πάντα ΑΦΜ, αφού αλλάζει  μόνο ο αριθμός και όχι η βασική επεξήγηση του 4336/2015 «…με τον όρο “υπόθεση” νοείται έλεγχος φυσικού ή νομικού προσώπου»).  Και, δεύτερον, προβλέπεται η μεταφορά από το ΣΔΟΕ στη ΓΓΔΕ όχι μόνο των ελεγκτών, αλλά επιπλέον και των 500 από τις 730 συνολικά οργανικές θέσεις υπαλλήλων του –διαψεύδοντας τις επανειλημμένες δηλώσεις εκπροσώπων της κυβέρνησης ότι το ΣΔΟΕ δεν διαλύεται, αλλά αντίθετα θα ενδυναμωθεί.

Σύμφωνα  με επίμονη φημολογία των τελευταίων ημερών, τα 4.020 ΑΦΜ –που δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας αν γίνουν 5.000 ή 6.000 ΑΦΜ– δε συμπεριλαμβάνεται καν ολόκληρη η λίστα Λαγκάρντ, όπως υπέθετα ότι θα γίνει σε πρόσφατο άρθρο μου. Αντίθετα, συμπεριλαμβάνονται όλα-όλα 1.200 ΑΦΜ από τις περισσότερες από 2.000 «πραγματικές» υποθέσεις –και όχι ΑΦΜ– που ελέγχονταν κατόπιν εισαγγελικών παραγγελιών, μεταξύ των οποίων βρίσκονται μόνο 500 από τα 2.062 ΑΦΜ της λίστας Λαγκάρντ. Σύμφωνα με τα κριτήρια επιλογής που τέθηκαν, τα υπόλοιπα 2.820 ΑΦΜ, των οποίων ο έλεγχος διασώζεται, θα αφορούν αποκλειστικά υποθέσεις μετά το 2010, που δεν αποτελούν αντικείμενο εισαγγελικής παραγγελίας –άρα, προφανώς ήσσονος σημασίας σε σχέση με αυτές που παίρνουν το δρόμο της παραγραφής.

Με άλλα λόγια, οι φόβοι που είχα εκφράσει στο συγκεκριμένο άρθρο μου με τίτλο «Μαζικό “πλυντήριο”; Συνέπειες από τη μνημονιακή διάλυση του ΣΔΟΕ» αποκτούν σήμερα σάρκα και οστά.  Με την αναμενόμενη ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής των σχετικών δυο διατάξεων του τρέχοντος πολυνομοσχεδίου, δρομολογείται η υλοποίηση κυριολεκτικά ενός «σκανδάλου των σκανδάλων», μιας κι αφορά  την, με νομοθετική απαγόρευση(!), εγκατάλειψη του ελέγχου εν αναμονή επερχόμενης παραγραφής όλων των γνωστών μεγάλων σκανδάλων (εξοπλιστικά, μίζες, «μαύρο» πολιτικό χρήμα, λίστα Λαγκάρντ ως προς την πλειοψηφία των ΑΦΜ της, άλλες «λίστες» κ.α.)

Είναι χαρακτηριστικό ότι εγκαταλείπονται έτσι υποθέσεις που, αν υπήρχε τελικά πραγματική πολιτική βούληση για πόλεμο ενάντια στη μεγάλη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο (καυσίμων, καπνικών, ποτών), θα μπορούσαν ν’  αποφέρουν αρκετά δις ευρώ μέσα στα λίγα επόμενα χρόνια. Ανάμεσα τους άμεσα –από τις 600 υποθέσεις που είχε ολοκληρωθεί ο έλεγχος τους από το ΣΔΟΕ, είχαν σταλεί στις ΔΟΥ για βεβαίωση προστίμων, αλλά με το Τρίτο Μνημόνιο οι εκθέσεις ελέγχου του ΣΔΟΕ έγιναν ξανά απλά πληροφοριακά δελτία και έτσι εντέλλονται οι, φορτωμένες με δικές τους υποθέσεις,  ΔΟΥ να τις επανελέγξουν από την αρχή(!): Αυτές μόνο οι 600 «τελειωμένες» υποθέσεις, απ’  τις οποίες αρκετές παραγράφονται άμεσα, ισοδυναμούν με πρόστιμα περίπου 300 εκ. ευρώ, σε μια εποχή που ένας εξαντλημένος λαός δέχεται τη γνωστή καταιγίδα υπερφορολόγησης ενώ η κυβέρνηση ψάχνει και δε βρίσκει ισοδύναμα πρακτικά για τα πάντα…

Έτσι εμφανίζεται αμείλικτη πλέον η –διπλή– διαπίστωση: Η τρόϊκα, κουαρτέτο κλπ, που όλα τα χρόνια των μνημoνίων καταλόγιζε στις ελληνικές κυβερνήσεις έλλειψη πολιτικής βούλησης για πόλεμο ενάντια στη φοροδιαφυγή, έχει η ίδια έρθει σε συμφωνία με βασικούς εκπροσώπους της ελληνικής ολιγαρχίας αλλά και του ελληνικού πολιτικού προσωπικού, επιβάλλοντας πρακτικά, μέσω του Γ΄ Μνημονίου, τον τερματισμό των ελέγχων που τους αφορούσαν. Ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κόντρα ακόμα και στις εντελώς πρόσφατες προεκλογικές «δεσμεύσεις» της για αμείλικτο πόλεμο ενάντια στη μεγάλη φοροδιαφυγή, είχε ήδη –προεκλογικά– αποδεχθεί την υποστολή και αυτής της σημαίας, της τελευταίας που της είχε απομείνει μετά την κατά κράτος υπαναχώρηση από τις δεσμεύσεις της πρώτης κυβερνητικής περιόδου.

Η σιωπή, λίγο-πολύ, των ΜΜΕ όσο και των βουλευτών, που αύριο Πέμπτη θα κληθούν να ψηφίσουν ως προαπαιτούμενο και τη σχετική διάταξη-μαζικό «πλυντήριο», αποτελεί προφανώς σημάδι των καιρών και της περιόδου, που διανύουν ο λαός και η χώρα. (πηγή)
 
 

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Αντιεθνικιστής, διεθνιστής ή απλώς κουφιοκεφαλάκης;



Άντε να μπεις στο μυαλό τού Φίλη! Εμένα με υπερβαίνει. Πάντως, αν κρίνει κανείς εκ του αποτελέσματος, η άποψη για τη γενοκτονία τών Ποντίων που εξέφρασε χθες βράδυ στον Ενικό τού Χατζηνικολάου λειτούργησε σαν κανονικό τρολάρισμα, αφού απέσπασε έστω και για λίγες ώρες την προσοχή τής κενής γνώμης από το τσουνάμι τού 3ου μακρύτερου, καλύτερου και ‘‘αριστερού’’ Μνημονίου.

Μάζευε κι ας είν’ και ρόγες! Να δούμε όμως ως πότε…


Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015