tag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post1971388867264367447..comments2023-11-11T22:11:30.602+02:00Comments on Left G700 : Όταν η Αριστερά αυτοκτονεί κι ο Μαρξ έχει πεθάνει…LeftG700http://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-21770138951907696972010-06-23T00:12:30.301+03:002010-06-23T00:12:30.301+03:00Φίλε giorgos,
Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα δεν ...Φίλε giorgos,<br /><br /><br />Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα δεν μας τρέχουν οι αξιόλογοι μαρξιστές από τα μπατζάκια. Όμως υπάρχουν. Υπάρχουν ακόμα και στο ΚΚΕ, άσχετα αν τους ...κρύβει! (Με την έννοια ότι τους υποχρεώνει να τα λένε μεταξύ τους).<br /><br />Η επαφή με την πραγματικότητα και η ανοιχτότητα της αριστερής θεωρίας στην εξέλιξη των κοινωνιών είναι βέβαια απαραίτητη όσο κι ο αέρας που αναπνέουμε. Σ' αυτό νομίζουμε ότι δεν υπάρχει καμία διαφωνία από κανέναν αριστερό.<br /><br />Η δυσκολία είναι στο πώς ερμηνεύει ο καθένας την πραγματικότητα ή, αν τη διαβάζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο, τι συμπεράσματα βγάζουν για το τι πρέπει να γίνει.<br /><br />Δεν υπάρχει κανένας άλλο τρόπος να ξεπερνιώνται αυτές οι δυσκολίες από το να συζητάμε και να ξανασυζητάμε μεταξύ μας με καλή πίστη και θετική προδιάθεση απέναντι στον άλλον κι όχι με διάθεση να τον κατασπαράξουμε. Έτσι το βλέπουμε εμείς τουλάχιστον.<br /><br /><br />Τα λέμεLeftG700https://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-27435577322024822222010-06-23T00:02:41.279+03:002010-06-23T00:02:41.279+03:00Ανώνυμε φίλε,
Κατ' αρχήν, καλώς ήρθες!
Η α...Ανώνυμε φίλε, <br /><br /><br />Κατ' αρχήν, καλώς ήρθες!<br /><br />Η ανάλυσή σου μας άρεσε και μας βρίσκει σύμφωνους. <br /><br />Ναι, είναι και για μας καθαρό ότι ο Βεργόπουλος στοιχειώνεται ακόμα από το φάντασμα του γαλλικού Μάη και βλέπει πράγματα στην κοινωνία που δεν υπάρχουν (ή υπάρχουν ως αδύναμα ίχνη). <br /><br />Πιστεύουμε όμως ότι η Αριστερά δεν πρέπει να κόψει παρτίδες με ανθρώπους όπως ο Βεργόπουλος. Εμείς τον θεωρούμε έντιμο. Και ορισμένες από τις ιδέες του —όπως ας πούμε η εγκατάλειψη της ταξικής οπτικής από ένα τμήμα της Αριστεράς, άσχετα αν διαφωνεί κανείς μαζί του για το ποια είναι η ορθή ταξική πολιτική— είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για την αφύπνιση της "χαρούμενης" Αριστεράς... <br /><br /><br />Τα λέμεLeftG700https://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-180594772509570002010-06-22T19:22:43.257+03:002010-06-22T19:22:43.257+03:00εγω παιδια δεν μπορω να κρινω αυτα που λεει ο βεργ...εγω παιδια δεν μπορω να κρινω αυτα που λεει ο βεργοπουλος, αλλα ειμαι σιγουρος οτι αν υπηρχαν και αλλοι σαν τον βεργοπουλο τοτε ο μαρξ και ο μαρξισμος δεν θα θεωρουνταν "πεθαμενος" και "ξεπερασμενος" γιατι ο μαρξισμος ειναι επιστημη και σαν επιστημη οταν δεν γονιμοποιηται απο την πραγματικοτητα στερευει. η ευθυνη για την κατηγορια αυτη (ξεπερασμενος κ.λ.π.)ανηκη πιστευω στην αριστερα και ιδιαιτερα στην διανοηση του ΚΚΕ, αν υπαρχει..santa maurahttps://www.blogger.com/profile/04997281372629976213noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-54843446728079057042010-06-22T16:59:35.474+03:002010-06-22T16:59:35.474+03:00APO http://www.antinews.gr/?p=50906&cpage=1#co...APO http://www.antinews.gr/?p=50906&cpage=1#comment-473666<br /><br />Αχ και πάλι αχ – και δεν είναι αυτά τα “αχ” για τις ευκαιρίες που (θα) χάνει η Εθνική το βράδι … Δίστασα πολύ να γράψω αυτά που ακολουθούν, αλλά τελικά τ΄ αποφάσισα.<br /><br />«Φυσικά», λοιπόν κ. αρθρογράφε, δηλαδή χωρίς καμμία μεσολάβηση της διανοίας.<br /><br />«Αβίαστα», δηλαδή χωρίς καταναγκασμούς σαν κι αυτούς που μας καταδυναστεύουν ιστορικά, ψυχικά και ιδεολογικά από τα γεννοφάσκια μας.<br /><br />«Μοναδική οδός», δηλαδή αναγκαστικός μονόδρομος χωρίς εναλλακτικές διαδρομές … είναι η «ανεπιφύλακτη επάνοδός της στην κοινωνία», δηλαδή η χωρίς δεύτερη σκέψη επανάκαμψη στην κοινωνική μήτρα από την οποία (η Αριστερά) ως γνωστόν απεκόπη με «μοναδικό» σκοπό να την ελέγξει.<br /><br />Τόσες εννοιολογικές απλουστεύσεις βασισμένες σε τόσες γλωσσικές αυθαιρεσίες μέσα σε μια και μόνη φράση συνιστούν κατόρθωμα. Και μέσω αυτού του άθλου καλείται η Αριστερά να εγκαταλείψει τις εμμονές της στον «ορθό Λόγο», την οποιαδήποτε σχέση της με ψυχαναλυτικές «μπουρδολογίες», τη βάσσανο του διαρκούς αυτοστοχασμού και της αναζήτησης σχεδίου και μέσων υλοποίησής του, καθώς και την «ιδεοληψία» ότι η πολιτική, οικονομική και ιδεολογική αποσαφήνιση των σχέσεών της με την κοινωνία παίζει «κάποιο» ρόλο. Γιατί όλα τούτα έχουν συμβάλλει, όπως διευκρινίζεται (επιτέλους) παρακάτω, στη «δυσπιστία της απέναντι στη φαντασία, την ευρηματικότητα και την ανεξέλεγκτη δυναμική των κοινωνικών δυνάμεων». Εδώ ο συγγραφεύς θέλει να μας υπενθυμίσει – αυτός μόνος(;) – τη σημασία του «αυθόρμητου», που – πάλι αυτός μόνος(;) – βλέπει καθαρά να ξεχύνεται στα εργοστάσια, τους δρόμους, τις γειτονιές, τα γραφεία, τα πανεπιστήμια και τα σχολειά, γεμάτο σφρίγος, πρωτοτυπία και οράματα, δημιουργώντας την αναγκαία (αλλά όχι ακόμη ικανή) κοινωνική πίεση, που κάποιες πολιτικές δυνάμεις εκμεταλλεύονται προκειμένου «από το εσωτερικό του πολιτικού συστήματος να αναλαμβάνουν μεταρρύθμιση προς διάσωσή του, που όμως μπορεί να καταλήγει ακόμη και στην κατάρρευση και ανατροπή του» (!).<br /><br />Μιλάμε για μια εντυπωσιακή παλινδρόμηση στα χρόνια του Γαλλικού Μάη – στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί θα μπορούσε κάποιος να μας πάει πιο πίσω ακόμη στη Ρόζα, τον Λέοντα ή τις διαμάχες περί «λαϊκού μετώπου». Από το παράθυρο βεβαίως μπαίνει ταχυδακτυλουργικά, ό,τι πετάχτηκε προηγουμένως στα σκουπίδια, δηλαδή η πολιτική, αλλά ως ευκαιρία: «χωρίς βεβαίως να αφήνει ανεκμετάλλευτες τις δυνατότητες που μπορεί εκάστοτε να προκύπτουν από τις αντιφάσεις του σημερινού, έστω και καταρρέοντος, πολιτικού συστήματος». Αντιπαρέρχομαι το – προφανώς εν βερμπαλιστικώ παραλληρήματι εκστομισθέν – «έστω και καταρρέοντος» και μένω στις σκέτες «αντιφάσεις». Πώς και γιατί θα εκμεταλλευτεί μια κοινωνικά προσανατολισμένη Αριστερά αυτές τις αντιφάσεις; Αν έχει εμπιστοσύνη – όπως ρητά διατυπώνεται – στην κοινωνική δυναμική, αυτή μόνη δεν αρκεί για την ανατροπή; Αν πάλι η μεσολάβηση της πολιτικής δεν αφορά παρά μόνο την οππορτουνιστική υπόσκαψη ενός καταρρέοντος συστήματος, τί τη χρειάζεται την κοινωνική δυναμική και πρωτοτυπία;<br /><br />Αλλά ο Β. τα θέλει και τα δύο, μόνο που δεν τα εμφανίζει συνδυαστικά, γιατί τότε θα κατέρρεε ο δικός του συλλογισμός περί μονοδρόμου. Τότε έστω και υπό την ευκαιριακή της έκπτωση η «παλαιού» τύπου πολιτική θα παρέμενε στο παίγνιον ως αναγκαία. Γι αυτό και η ευκαιριακή της «χρήση» κρατιέται στη γωνία ως συμπτωματικό συμπλήρωμα ώστε να μη μολυνθεί πάλι η άμεση σχέση με την κοινωνία.<br /><br />Σ΄έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΕ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟ ο Β. επιμένει στην ανάγκη αποκατάστασης της μόνης κατ΄αυτόν ΑΜΕΣΟΤΗΤΑΣ: αυτής της σχέσης ανάμεσα σε μιαν Αριστερά που αφυπνίζεται και στην ήδη αφυπνισμένη κοινωνία. Μιλάμε για τον κλασσικό ορισμό της ρομαντικής απλοϊκότητας, η οποία θέλει να θέσει σε παρένθεση όλη την Ιστορία και να δημιουργήσει εκ του μηδενός συνθήκες ανόθευτης και αγνής συγκρότησης «νέων σχέσεων». Πρόκειται για μια ακραία primitive θεώρηση.<br /><br /><br />STO ANTINEWS SXOLIAZOUN 2,3 ARISTEROI <br />DIANOOUMENOIAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-86297508413929205662010-06-22T12:01:14.989+03:002010-06-22T12:01:14.989+03:00Φίλε dimitris t,
Ο τίτλος του ποστ είναι εμπνευσ...Φίλε dimitris t,<br /><br /><br />Ο τίτλος του ποστ είναι εμπνευσμένος από το γνωστό ευφυολόγημα "Ο Θεός πέθανε, ο Μαρξ πέθανε κι εγώ δεν αισθάνομαι και πολύ καλά τώρα τελευταία". Είπαμε λοιπόν, μια και μιλάει έστω και μεταφορικά για "ασθενείς", να το εικονογραφήσουμε με ένα σχετικό ιατρικό διάγραμμα.<br /><br /><br />Τα λέμεLeftG700https://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-77243700040450450472010-06-22T11:51:06.503+03:002010-06-22T11:51:06.503+03:00Καλά όλα αυτά αλλά το γράφημα στην αρχή του άρθρου...Καλά όλα αυτά αλλά το γράφημα στην αρχή του άρθρου που κολλάει;<br /><br />dimitris tAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-21885009820612837782010-06-22T11:45:45.523+03:002010-06-22T11:45:45.523+03:00Φίλε Herr K.,
Στο ποστ μας κάνουμε (ή εν πάση πε...Φίλε Herr K.,<br /><br /><br />Στο ποστ μας κάνουμε (ή εν πάση περιπτώσει φιλοδοξούσαμε να κάνουμε) τρία πράγματα:<br /><br />1) Να υπενθυμίσουμε διακριτικά ότι, εκτός όλων των αριστερών σχεδίων που έχουν αποτύχει, έχει αποτύχει και το σοσιαλδημοκρατικό σχέδιο —σε όλες του τις εκδοχές.<br /><br />2) Να σημειώσουμε ότι αν είναι αληθές (που είναι) ότι η Αριστερά καταφεύγει σε μεγάλο βαθμό σε ευχολόγια, άλλο τόσο είναι αληθές ότι το ίδιο κάνει κι ο Βεργόπουλος. Και<br /><br />3) Να διατυπώσουμε μια άλλη άποψη για το κύριο αμάρτημα της Αριστεράς στη φάση που διανύουμε σήμερα. Αυτό ως ένα βαθμό δείχνει ότι, εκτός των άλλων, διαφωνούμε και με την κύρια διάγνωσή του, αυτήν που σημείωσες κι εσύ στον διάλογό σου με την Cynical («Πρόβλημα της Αριστεράς σήμερα δεν είναι το έλλειμμα προγράμματος, αλλά η δυσπιστία της απέναντι στη φαντασία, την ευρηματικότητα και την ανεξέλεγκτη δυναμική των κοινωνικών δυνάμεων: η υπόνοια ότι δεν ενθαρρύνει την κοινωνία να εκφρασθεί, όσο κυρίως πασχίζει να την οικειοποιηθεί»). Σ’ αυτό το σημείο να πούμε δυο-τρία ακόμα λόγια:<br /><br />Κατ’ αρχήν, να μη σου διαφύγει ότι μιλάμε (σκόπιμα) για ‘σχέδιο’ κι όχι για ‘πρόγραμμα’ —νομίζουμε ότι καταλαβαίνεις πολύ καλά τη διαφορά, γι’ αυτό δεν το αναλύουμε. <br /><br />Έπειτα: Ναι, η Αριστερά έχει επιδείξει και δείχνει δυσπιστία απέναντι στον κόσμο. Όμως —κι εδώ ασφαλώς αναγνωρίζουμε στον Βεργόπουλο το ελαφρυντικό της απουσίας του από την Ελλάδα για πολλούς μήνες τον χρόνο— πού είναι αυτή η υμνούμενη «φαντασία», «ευρηματικότητα» και «ανεξέλεγκτη δυναμική» των κοινωνικών δυνάμεων; Κάτι υπάρχει, σίγουρα. Όχι όμως με τη μορφή ορμητικού ποταμού, όπως υπονοεί ο Βεργόπουλος, αλλά με τη μορφή κάποιων μικρών χειμάρρων. <br /><br />Το αμάρτημα της Αριστεράς —και μακάρι να μη μας φτύσει η Ιστορία γι’ αυτό— είναι ότι δεν δείχνει διατεθειμένη, προς το παρόν τουλάχιστον, να ενώσει αυτούς τους μικρούς χειμάρρους, έτσι ώστε να τους μετατρέψει σε ένα όντως ορμητικό ποτάμι. Κι αυτό, για να γίνει, απαιτεί δυο πράγματα: Σ χ έ δ ι ο και μ έ τ ω π ο.<br /><br />Τέλος: Με λύπη μας είδαμε ότι το ποστ μας πήρε στα μάτια σου χαρακτήρα πολεμικής. Ανεξάρτητα από το ποιος φταίει γι αυτό (ο συγγραφέας, ο αναγνώστης ή και οι δυο), ρητά να διευκρινίσουμε ότι όλα τα θετικά που γράψαμε για τον Βεργόπουλο τα εννοούμε απολύτως. Και μόνο το γεγονός ότι δεν διστάζει να λέει τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη, για μας που έχει πήξει το μάτι μας στις αριστερές κότες, είναι αφορμή πολύ μεγάλης εκτίμησης.<br /><br />Την καλημέρα μας.<br /><br /><br />Τα λέμε<br /><br /><br />ΥΓ Αυτό που δεν κατάλαβες («γυμνάζεται τακτικά») ήταν, ως πρόθεση τουλάχιστον, ένα χιουμοριστικό διάνθισμα του κειμένου. Τώρα όμως συνειδητοποιούμε ότι μπορεί να παρερμηνευτεί πολύ άσχημα (υπάρχει μια «κλασική» γυμναστική του χεριού για μας τους άντρες, καταλαβαίνεις…). Οπότε, αφού σε ευχαριστήσουμε επειδή η απορία σου ήταν η αφορμή να κάνει το μυαλό μας «κλικ», σπεύδουμε να το διορθώσουμε.LeftG700https://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-38131584216161542632010-06-22T10:38:13.918+03:002010-06-22T10:38:13.918+03:00Φίλε VKP,
Η δική μας άποψη είναι η εξής: Νομίζου...Φίλε VKP,<br /><br /><br />Η δική μας άποψη είναι η εξής: Νομίζουμε ότι ο Βεργόπουλος είναι ένας έντιμος παλιός σοσιαλδημοκράτης (το παλιός αναφέρεται στην εποχή λίγο πριν και λίγο μετά το σχίσμα του 1914) ο οποίος πιστεύει στο πέρασμα στον σοσιαλισμό μέσω των συνεχών φιλεργατικών μεταρρυθμίσεων. Επειδή αυτή η άποψη αναφέρεται στους τρόπους μετάβασης, δεν μπορείς να του προσάψεις την κατηγορία του αντιμαρξιστή, άσε που θα σε καραβρίσει αν κάνεις κάτι τέτοιο! Ο συλλογισμός του που συνδυάζει τον Μαρξ με τον Κέυνς, υποθέτουμε από τα συμφραζόμενα της επιχειρηματολογίας του, θα πήγαινε κάπως έτσι:<br /><br />«Μπορούμε να κάνουμε Επανάσταση στο ορατό μέλλον; Όχι. Όμως στο ορατό μέλλον οι εργαζόμενοι θα γυρίσουν στον 19ο αιώνα! Οπότε, πάψτε να τσιρίζετε σαν βιασμένες παρθένες και να μου τα ζαλίζετε κι ελάτε να προσπαθήσουμε τουλάχιστον για ένα κεϋνσιανό πρόγραμμα που θα ανακουφίσει το προλεταριάτο για το οποίο λέτε ότι κόπτεστε».<br /><br />Τώρα, αυτός ο συλλογισμός θα μπορούσε να είναι προσχηματικός ή ειλικρινής. Και πάλι κατά την άποψή μας ο Βεργόπουλος είναι ειλικρινής. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή όχι με την άποψή του, οι έντιμες προθέσεις του μας κάνουν να τον βλέπουμε «δικό μας».<br /><br />Την καλημέρα μας.<br /><br /><br />Τα λέμεLeftG700https://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-86575646607723678882010-06-22T02:20:33.946+03:002010-06-22T02:20:33.946+03:00Left, προσάπτεις στο άρθρο ότι δεν συνοδεύεται από...Left, προσάπτεις στο άρθρο ότι δεν συνοδεύεται από σύσταση περί του πρακτέου; Αυτό δεν μειώνει την αξία της διάγνωσης, έτσι δεν είναι;<br /><br />Μετά, μιλάς για το πρόγραμμα. Εχεις δίκιο που του αποδίδεις πρωτεύουσα σημασία, αλλά εάν έχεις σωστό πρόγραμμα και αδυνατείς να κερδίσεις τη λαϊκή υποστήριξη για τους λόγους που περιγράφει ο Βεργόπουλος; <br /><br />Εν ολίγοις δεν διαφωνώ με τα σχόλιά σου. Με ξενίζει όμως το ότι διατυπώνονται ως πολεμική και όχι ως - χρήσιμη - προσθήκη σε μία καλή ανάλυση.<br /><br />(Στο σχόλιο "γυμνάζεται τακτικά" δεν σε πιάνω)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-38899867323235117372010-06-22T01:04:31.681+03:002010-06-22T01:04:31.681+03:00Αν και θαυμάζω τον Βεργόπουλο για το λόγο του, ομο...Αν και θαυμάζω τον Βεργόπουλο για το λόγο του, ομολογώ ότι τον χάνω εκεί που πάει να συνδυάσει τον Μαρξ με τον Κέυνς. Όπως όλους αυτούς εξάλλου που κάνουν το ίδιο.VKPhttps://www.blogger.com/profile/11520045762392658789noreply@blogger.com