tag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post6052646577893535241..comments2023-11-11T22:11:30.602+02:00Comments on Left G700 : Όταν η «έχω-ένα-μίξερ-ηλεκτρικό-στο-μυαλό-μου» Μπίνι Αντάμτσακ δίνει συνέντευξη στην «έχω-προσλάβει-μία-μονταζιέρα-για-σύμβουλο-έκδοσης-προκειμένου-να-κατασκευάζω-τις-αλήθειες-που-συμφέρουν-το-λαό» ΑυγήLeftG700http://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-21660458369522952872013-12-30T15:26:03.146+02:002013-12-30T15:26:03.146+02:00Από την ίδια γωνία την πιάσαμε στα πράσα τη Μπίνι,...Από την ίδια γωνία την πιάσαμε στα πράσα τη Μπίνι, φίλοι Λέφτηδες. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ επικέντρωσα στις φιλοσοφικές προκείμενες, ενώ εσείς ασχοληθήκατε με τις πολιτικές συνεπαγωγές. Και, με όλο το θάρρος της -σύντομης μεν, ουσιαστικής δε- φιλίας μας, επιτρέψτε μου να πω ότι το φιλοσοφικό επιχείρημα αποδομείται ριζικά μόνο αν το χτυπήσεις στις προκείμενες.<br />Με άλλα λόγια: Ανάλογα με τον αντίπαλο, διαλέγουμε τα ανάλογα όπλα. Όταν ο αντίπαλος έρχεται με Leopard (γιατί η Φιλοσοφία, απ' τον καιρό των προσωκρατικών κιόλας, είναι το βαρύ τεθωρακισμένο της ανθρώπινης σκέψης), εμείς δε βγαίνουμε παγανιά με το καλάσνικοφ. Τζάμπα θα χαραμίσουμε τις σφαίρες μας -και δεν έχουμε δα και άπειρο απόθεμα από δαύτες.<br /><br />Πάμε στον Πάικο τώρα: Να του τη χαρίσουμε; Όχι βέβαια! Ισχύει όμως και πάλι η αρχή ότι "ανάλογα με τον αντίπαλο, διαλέγουμε τα ανάλογα όπλα". Τα κοτσύφια σαν τον Πάικο, τα κυνηγάμε με τη σφεντόνα· όχι με το καλάσνικοφ. Και, σε κάθε περίπτωση, δε χαλάμε 750 λέξεις για την πάρτη του, τη στιγμή που στην Άνταμτσακ αφιερώνουμε μόλις 520. Δηλαδή overkill για τον έναν, underkill για την άλλη. Διπλή σπατάλη πυρομαχικών.<br />[Όχι, δε σας μαλώνω. Αλλά, πώς να το κάνουμε; Μερικά πράματα δεν είναι μόνο θέμα κατάρτισης ή ευφυΐας. Είναι και θέμα εμπειρίας καμιά φορά. Δεν πειράζει όμως. Σας έχω εμπιστοσύνη. Θα την αποχτήσετε κι αυτήν. Σύντομα.]<br /><br />Τα σέβη μου<br />Φιλίστωρ<br /><br />Υ.Γ.: Την παρατήρησή σας για τον queer, ομοφυλοφιλικό, φεμινιστικό κ.λπ. δογματισμό μη νομίζετε ότι δεν τη σημείωσα. Έχει ζουμί η υπόθεση. Και, με την ευκαιρία: Ισχύει ακόμα εκείνη η πρόταση που μου κάνατε μια φορά κι έναν καιρό; Γιατί, αν ισχύει, νομίζω ότι μόλις μου δώσατε θέμα... :)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-63896243005228720742013-12-29T23:54:28.329+02:002013-12-29T23:54:28.329+02:00Φίλε Φιλίστορα,
Πολύ μεστό και χρήσιμο το πρώτο ...Φίλε Φιλίστορα,<br /><br /><br />Πολύ μεστό και χρήσιμο το πρώτο σου σχόλιο. Την πιάνεις στα πράσα από μία άλλη γωνία. Εγώ έριξα το βάρος μου στις πιο φανερά πολιτικές αντιφάσεις τών αντιλήψεών της που αποκαλύπτονται ξεκάθαρα αν τις προβάλλει κανείς στην πραγματικότητα του υπαρκτού κόσμου εδώ και τώρα. Εσύ το κουμπώνεις αυτό πιο φιλοσοφικά. Από μία άποψη μπορούμε να πούμε ότι καθηλώνεται σε διασταυρούμενα πυρά. :-)<br /><br />Μία διευκρίνιση: Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με το πώς τη βρίσκει η Μπίνι. Το πρόβλημά μου με το queer, ομοφυλοφιλικό, φεμινιστικό κ.λπ. κίνημα είναι οι δογματικές ακρότητές του που δυστυχώς επηρεάζουν αρνητικά από τη δεκαετία τού ’60 και μετά την αριστερή πολιτική.<br /><br />Τέλος, θα διαφωνήσω με το κάλεσμά σου να απαντούμε (όχι εμείς, γενικά εννοώ κι εγώ) δια της σιωπής στους διάφορους Πάικους. Και επίτρεψέ μου να σου πω:<br /><br />Αυτό δοκιμάστηκε από εσάς τους παλαιότερους. Και απέτυχε. Διότι στο τιμόνι βρέθηκαν, όχι βέβαια χωρίς εξαιρέσεις, άνθρωποι φτηνοί. Γιατί να ξαναφάμε τα μούτρα μας, και μάλιστα τώρα, που, από πολλές απόψεις, διανύουμε κρίσιμη περίοδο (κρίσιμη και με τη θετική και με την αρνητική έννοια);<br /><br /><br />Τα λέμεLeftG700https://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-17525969580200232322013-12-29T22:57:00.068+02:002013-12-29T22:57:00.068+02:00Όσο για το υπόλοιπο μισό του άρθρου, που αναφέρετα...Όσο για το υπόλοιπο μισό του άρθρου, που αναφέρεται στην παραποίηση της συνέντευξης Δραγασάκη, δεν προτίθεμαι ν' αναλάβω το ρόλο του συνηγόρου των πλαστογράφων. [Και να με πλήρωναν δεν θα το έκανα, πολλώ δε μάλλον που δε με πληρώνουν κιόλας.]<br /><br />Νομίζω όμως ότι εδώ ταιριάζει και μια προσωπική εξομολόγηση: Από ένα επίπεδο εμπειρίας και πάνω (ή από μια ηλικία και μετά, αν θέλετε) ο άνθρωπος αποκτά το δικαίωμα να διαλέγει τους αντιπάλους του. Επειδή το μεν ηλικιακό κατώφλι είναι βέβαιο ότι το έχω διαβεί, το δε επίπεδο εμπειρίας θέλω να πιστεύω ότι το έχω κατακτήσει, δεν έχω καμία διάθεση να ασχολούμαι με κραυγαλέες και αυταπόδεικτες περιπτώσεις πλαστογραφίας. Όχι μόνο με την ιδιότητα του συνηγόρου, αλλά ούτε καν με την ιδιότητα του κατηγόρου. Θεωρώ ότι είναι πάντοτε πιο χρήσιμο να διαλέγουμε αντίπαλο στα κιλά μας, στα μέτρα μας και στα κυβικά μας. Και πιστεύω ότι οι οικοδεσπότες μας θα κατακτήσουν πολύ σύντομα αυτό το επίπεδο εμπειρίας, πολύ προτού περάσουν το ηλικιακό κατώφλι, στο οποίο αναφέρθηκα. Ας κάνουμε οικονομία δυνάμεων, σύντροφοι. Έχουμε τόσες και τέτοιες μάχες μπροστά μας, που δεν αξίζει να σκορπάμε τα μπαρουτόβολά μας από δω κι από κει.<br /><br />Τα σέβη μου<br />ΦιλίστωρAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-74430388414330499642013-12-29T18:59:11.557+02:002013-12-29T18:59:11.557+02:00Η κοινή σοφία υποστηρίζει ότι οι ψευδαισθήσεις εγκ...Η κοινή σοφία υποστηρίζει ότι οι ψευδαισθήσεις εγκαταλείπουν τον άνθρωπο λίγο μετά τα 30, άντε βαριά μέχρι λίγο πριν τα 40. Στην περίπτωσή μου όμως -και παρ' ότι έχω ξεπεράσει ευκρινώς το εν λόγω όριο- υπάρχει μία ψευδαίσθηση που ακόμα δε λέει να μ' εγκαταλείψει: Η ψευδαίσθηση ότι, για να είναι κάποιος συγγραφέας, οφείλει -αν μη τι άλλο- να ξέρει τουλάχιστον γράμματα. Ε, δε θα το πιστέψετε! Τον τελευταίο καιρό πάω και πέφτω συνέχεια πάνω σε συγγραφείς που σπουδές έκαναν και γράμματα δεν ξέρουν! Σε αυτήν την, πολυπληθή δυστυχώς, κατηγορία υπάγεται αναμφίβολα και η εν λόγω κυρία. [Αφού έτσι θέλει η ίδια να βιώνει τη σεξουαλική της ταυτότητα, εμάς δε μας πέφτει λόγος -κι ας διατύπωσαν κάποιες εύλογες επιφυλάξεις επ' αυτού οι οικοδεσπότες μας. Άλλωστε, δεν είναι αυτό το θέμα μας.]<br /><br />Δεν ξέρω λοιπόν αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω με κάποια που, ενώ έχει κάνει σπουδές Φιλοσοφίας, φτάνει στο σημείο να γράψει πλάι-πλάι τις εξής τις εξής δύο φράσεις, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η μία αναιρεί ευθέως την άλλη: <i>"Να επιθυμείς την επιθυμία. Αυτή είναι η κομμουνιστική επιθυμία: επιτέλους η αθλιότητα να λάβει ένα τέλος."</i><br />Tι από τα δύο είναι λοιπόν η (κομμουνιστική) επιθυμία; Η κυκλική, αυτοαναφορική και, σε τελευταία ανάλυση, κενή νοήματος κατηγορητική προσταγή <i>"να επιθυμείς την επιθυμία";</i> Ή μήπως το να επιθυμείς να λάβει επιτέλους <b>αυτή</b> η αθλιότητα ένα τέλος;<br /><br />Προσοχή εδώ! Η κομμουνιστική επιθυμία είναι, πολύ συγκεκριμένα -και πολύ εμμενώς- το να δοθεί ένα τέλος σε <b>αυτή</b>, την απολύτως συγκεκριμένη (καπιταλιστική) αθλιότητα· όχι το να δοθεί γενικώς και αορίστως ένα τέλος σε κάθε οδύνη, λύπη και στεναγμό.<br />Ας το κάνω λιανά: Η κομμουνιστική επιθυμία συνίσταται στην ακύρωση των δεινών του παρόντος. Όποιος δεν αρκείται σ' αυτή τη "μετριοπαθή" στοχοθεσία, ας επιθυμήσει κάτι άλλο. Το χρυσό γένος του Ησιόδου, τη Βασιλεία του Θεού των χριστιανών, τον Παράδεισο των μουσουλμάνων, ή ό,τι άλλο του αρέσει. Εμείς πάντως, σαν κομμουνιστές, ουδέποτε υποσχεθήκαμε ότι θέλουμε να εγκαθιδρύσουμε μια κατάσταση πραγμάτων όπου όλοι και όλες μας θα βρίσκουμε πάντα έναν επιθυμητό ερωτικό σύντροφο κι όπου ποτέ κανείς δεν πρόκειται να ζήσει στιγμές προσωπικής ματαίωσης, μοναξιάς, ή ακόμα κι απόγνωσης.<br /><br />Τι να κάνουμε; Είμαστε πολύ πεζοί άνθρωποι εμείς οι κομμουνιστές. Γι' αυτό και ξέρουμε, αν είμαστε σωστοί κομμουνιστές, ότι υπάρχει μια διάσταση στον άνθρωπο (πείτε την θρησκευτική, αν προτιμάτε) που δε μπορεί η κομμουνιστική μας επιθυμία να την καλύψει...<br /><br />Τα σέβη μου (και τις ευχές μου)<br />ΦιλίστωρAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4862517418854737744.post-50756424523965943602013-12-28T15:51:43.397+02:002013-12-28T15:51:43.397+02:00Τι έγινε, ρε παιδιά;;;
Ούτε ένας/μία Συριζαίος/Σ...Τι έγινε, ρε παιδιά;;; <br /><br />Ούτε ένας/μία Συριζαίος/Συριζαία δεν θα υπερασπιστεί τον σύντροφο Πάικο, την <i>Αυγούλα</i> και όλους/όλες εκείνους/εκείνες που κάνουν κο-κο-κο για την πλαστογραφία εδώ και δυο μήνες;;; <br /><br />Ούτε ένας/μία δεν θα υπεραμυνθεί της αρχής «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στις εξαιρετικές περιπτώσεις που ο σκοπός είναι να καταδικαστεί η ‘‘λενινιστική’’ και ‘‘σταλινική’’ αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»;;; <br /><br />Ούτε ένας/μία δεν έχει τις ‘‘συνδικαλιάρικες’’ ικανότητες ενός Σκουρλέτη, ενός Παπαδημούλη, ενός Λάσκου, ενός Μηλιού, ενός Σταθάκη, ενός Τσακαλώτου, να γυρίσει το μέσα έξω, να βαφτίσει το κοτόπουλο ψάρι, ή να αποπειραθεί να αποδείξει τις ωφέλιμες πλευρές του ‘‘σταλινισμου’’ όταν αυτός ορμάται από ‘‘αντισταλινικές’’ θέσεις;;;<br /><br />Τι ψυχή θα παραδώσετε, ορέ;;; Και τι διακυβέρνηση θα ασκήσετε;;;<br /><br /><br />Τα λέμε (άμα πιάσετε τη γάτα που σας έφαγε τη γλωσσίτσα, ώστε να τη συγκολλήσετε για να ξαναβρείτε τη λαλιά σας…)LeftG700https://www.blogger.com/profile/18204086053591634946noreply@blogger.com