Ο Λεωνίδας Κύρκος υπήρξε μια από τις προσωπικότητες της ελληνικής Αριστεράς που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία της τα τελευταία 40 και περισσότερα χρόνια. Ταυτόχρονα ήταν και ένας εκπρόσωπος της γενιάς των αριστερών σε χρόνια που η ποινή για τις ιδέες τους ήταν ο θάνατος.
Από την άλλη, τα τελευταία πολλά χρόνια ο Λεωνίδας Κύρκος, χωρίς όλα όσα έχει πει να είναι λάθος, αλλά και χωρίς όλα όσα διαπίστωσε εκ των υστέρων να τα διαπίστωσε μόνο αυτός (εξ άλλου, πολλοί τα είχαν διακρίνει πολύ νωρίτερα), τα τελευταία πολλά χρόνια λοιπόν περισσότερο έβλαψε παρά ωφέλησε το αριστερό κίνημα και την αναζωογόνηση των ιδεών τής Αριστεράς, χωρίς όμως ποτέ να περάσει ‘‘απέναντι’’.
Για μας, που ποτέ δεν ασπαστήκαμε το απόφθεγμα «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» καθώς πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος είναι το σύνολο της ζωής του κι όχι slices of life, αυτή η μεταστροφή του δεν είναι αρκετή για να σβήσουμε πράξεις και στάσεις του που μόνο δέος και θαυμασμό μάς προξενούν. Κάτι τέτοιο μας φαίνεται ατιμία για έναν άνθρωπο που περιπάτησε εν σκιά θανάτου μόλις στα 25 του χρόνια και βγήκε αλώβητος.
Έτσι, σήμερα τον αποχαιρετούμε με σεβασμό.
Και του αποδίδουμε πλήρεις τιμές συντρόφου.
Η φωτογραφία από τη δίκη του στο στρατοδικείο το 1949, όταν καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και άλλους δυο συντρόφους τους, από το red-pep.blogspot.com. Το κόκκινο σημάδι, δικό μας.
