Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ένα αυτοαναφορικό(;) post


ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, βλέπετε την εικονική ταυτότητά μας —avatar, στη γλώσσα τού διαδικτύου. Τι μπορεί να παρατηρήσει κανείς σ’ αυτήν;
Κατ’ αρχήν, μπορεί να παρατηρήσει ότι είναι ένα έγχρωμο τετράγωνο, το οποίο ‘‘χωροχρωματικά’’, ορίζεται σαφώς από την επιφάνεια που το περιβάλλει. Μετά, μπορεί να παρατηρήσει ότι αυτό το τετράγωνο χωρίζεται (διαιρείται) σε εννέα ίσα τετράγωνα.
Προχωρώντας, ο παρατηρητικός μας αναγνώστης (ή αναγνώστρια —να τα προσέχουμε αυτά, μη κατηγορηθούμε και για σεξισμό! ;-) ) θα διαπιστώσει ότι τα εννέα τετράγωνα, στα οποία χωρίζεται το μεγάλο που τα περικλείει, είναι μεν ίσου εμβαδού, αλλά όχι και της ιδίας ακριβώς απόχρωσης. Παρ’ όλα αυτά επειδή η απόχρωση των περισσότερων τετραγώνων εντάσσεται στο κόκκινο χρώμα, μπορούμε να πούμε ότι, αν το τετράγωνο πρέπει να οριστεί υποχρεωτικά με ένα και μόνο χρώμα, το πιο σωστό είναι να πούμε πως το μεγάλο τετράγωνο είναι κόκκινο. (Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί εύκολα, αν μισοκλείσει κανείς τα μάτια ή δει την εικόνα από κάποια απόσταση.)
Συνεχίζοντας την ανάλυση της εικόνας μας, ο επίμονα παρατηρητικός αναγνώστης/αναγνώστρια θα συνειδητοποιήσει πως αυτό που είπαμε παραπάνω, ότι δηλαδή τα περισσότερα εσωτερικά τετράγωνα είναι κόκκινης απόχρωσης, μπορεί να συγκεκριμενοποιηθεί ως εξής: τα επτά από αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν κόκκινα και τα δύο μαύρα (το μεσαίο στην επάνω οριζόντια τριάδα και το αριστερό στην κάτω). Μετά από αυτή την διεξοδική αναλυτική παρατήρηση, δεν θα μένει τίποτε άλλο από το να γυρίσει σελίδα και να προχωρήσει παρακάτω. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να παρατηρηθεί. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να παρατηρηθεί, εκτός, βέβαια, από μια τελευταία διαπίστωση:
Παρά τις διαφορές στην απόχρωσή τους, τα εννέα τετράγωνα έχουν πολύ μεγαλύτερη συγγένεια μεταξύ τους παρά με την ανοιχτόχρωμη επιφάνεια που τα περιβάλλει. (Ένας αριστερός ή αριστερή μάλιστα θα έλεγε ότι αυτό θυμίζει τους Κόκκινους και τους Λευκούς του ρωσικού εμφυλίου. Ας το παραβλέψουμε όμως αυτό. Είναι γνωστή η προσκόλληση των αριστερών σε καταστάσεις και γεγονότα για τα οποία η Ιστορία έχει αποφανθεί ‘‘οριστικά’’, ‘‘τελεσίδικα’’ και ‘‘αμετάκλητα’’, όταν έφτασε στο ‘‘τέλος’’ της, εκεί γύρω στο 1990… ;-) )

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ με τα εννέα μικρότερα στα οποία χωρίζεται είναι για μας η Αριστερά σήμερα. Ένα χρώμα σε διάφορες αποχρώσεις. Κι ένα δεύτερο, το μαύρο, για να μας θυμίζει ότι η Ουτοπία μας δεν έχει ως τέλος (και με τις δύο έννοιες τής λέξης) την κατάλυση της εξουσίας τού χρήματος, αλλά την κατάλυση κάθε εξουσίας. (Αυτό το τελευταίο, για να τα λέμε όλα, έχουμε την εντύπωση πως το θυμόμαστε περισσότερο εμείς, που δεν είμαστε αναρχικοί, παρά οι φίλοι μας τού Indymedia Athens, αν συγκρίνουμε, ας πούμε, την πολιτική σχολίων που ακολουθούν με τη δική μας…)

ΕΝΑ ΧΡΩΜΑ ΛΟΙΠΟΝ, σε διάφορες αποχρώσεις. Αυτό ήταν πάντα η Αριστερά κι αυτό θα είναι. Και μην ανησυχείτε για όσες αποχρώσεις τού κόκκινου είναι ‘‘μαϊμού’’ (πάντα υπάρχουν και τέτοιες). Στην πορεία θα ξεχωρίσουν οι αυθεντικές. Θα λέγαμε μάλιστα ότι ίσως η πορεία να είναι ο καλύτερος τρόπος για να απαλλαγούμε από τις ‘‘μαϊμούδες’’. Κι αυτό είναι ένας ακόμα λόγος για να αρχίσουμε μια τέτοια πορεία μαζί. Συντεταγμένα. Σε ένα Κόκκινο Τετράγωνο, σαφώς διακριτό από τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά με ποικιλία αποχρώσεων…


Η εικόνα, από το en.wikipedia.org

40 σχόλια:

Γρηγόρης είπε...

Πολύ όμορφο το κείμενο σύντροφοι..σας συγχαίρω..!
Πολιτικά ποιητικό θα το χαρακτήριζα.

Ομολογώ πως περίμενα καιρό ένα τέτοιο κείμενο.Βέβαια το φανταζόμουν αλλιώς.Με πολιτικά επιχειρήματα..αναλύσεις..εποικοδομητικές προτάσεις ενότητας/ενωτικής δράσης.
Αλλά ακόμα καλύτερα έτσι.Αν καμμιά φορά "σέρνεται" το μυαλό σαν βαρυφορτωμένος επεξεργαστής,ας μιλάει η καρδιά.Ξέρει καλύτερα αυτή..

Και μην αγχώνεσται-όπως σ'ένα προηγούμενο άρθρο-για το πόσοι είμαστε.
Είμαστε πολλοί περισσότεροι από τους καρεκλάκηδες των μηχανισμών που παίζουν για ένα 8άωρο το ρολάκι τους.Πρέπει κι αυτοί κάπως να ζήσουν άλλωστε..
Είμαστε πολλοί περισσότεροι από τους εμφανείς κομπλεξικούς των πληκτρολογίων που δε βίωσαν ποτέ τη χαρά,και συχνά τη νίκη,του ενωτικού αγώνα.

Εμείς βρεθήκαμε να κάνουμε την καλοπροαίρετη κριτική μας και την τίμια αυτοκριτική μας στις περιφρουρήσεις των εργοστασίων,στις καταλήψεις των σχολών ή των δημόσιων κτιρίων.
Δειλά ακόμα,είναι η αλήθεια.
Αλλά το ξέρουμε πως αυτή η ιστορία θα προχωρήσει.Γιατί εμείς το θέλουμε!

Τα ψευδοτείχη σας,άχρηστοι,δε θα ζήσουν αιώνια,ειδικά στους καιρούς που έρχονται.

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο.
Διαβάζω εδώ κι εκεί για το αξιόποινο των πράξεων και υπογραφών Παπακωνσταντίνου.
Ερώτηση. Αφού δεν είναι βουλευτής και δεν προστατεύεται , ούτε υπάρχει νόμιμος τρόπος να κωλυσιεργήσει οποιαδήποτε διαδικασία με ασυλίες κλπ, πως και δεν δρομολογήθηκε ακόμη δίωξη εναντίον του;

mbiker

Unknown είπε...

Λέφτηδες σωστοί και στους συμβολισμούς σας.
Η δεξιά θα είναι στην ουσία πάντα μια γιατί φυλλάει το κατεστημένο.
Η αριστερά πάντα θα είναι πολύχρωμη γιατί υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ρίξεις το κατεστημένο.
Στο τέλος επικρατεί το χρώμα που θα είναι το πιο κατάλληλο για τις περιστάσεις.
Μέχρι να μετατραπεί πάλι σε κατεστημένο και όλα φτου και από την αρχή.
Σπειροειδώς διαλεκτικά.

LeftG700 είπε...

Φίλε Γρηγόρη, ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια.

Ενεργή ψυχραιμία, νηφάλια αποφασιστικότητα, θετικός σκεπτικισμός και ανοιχτομάτα πίστη. Δεν φτάνουν για να βγούμε στ' ανοιχτά βέβαια. Ίσως όμως να φτάνουν για να ξεκολλήσουμε από την προκυμαία! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Για να τα λέμε όλα, μας πιάνεις αδιάβαστους! Υπόθεση: μήπως έχει να κάνει με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών;

Το ξέρω, σε "φώτισα"! Αλλά κι εσύ βρήκες να ρωτήσεις "στραβούς"! ;-)


Τα λέμε


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Σπειροειδώς διαλεκτικά και ελαφρώς ...μαύρα μάς τα λες! Δηλαδή, το πουκάμισο είναι πάντα αδειανό; Μη μμας λες τέτοια κι είναι και Κυριακή βράδυ! Θες να "φουντάρουμε" από καμιά γέφυρα;


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

A GUIDE TO THE POLITICAL LEFT
http://www.discoverthenetworks.org/viewSubCategory.asp?id=1217
Because the term “LEFT” is commonly misunderstood
as a synonym for “LIBERAL” , it will be useful to clearly define,
from the outset, precisely what the Left is.
.
MORE and MORE and MORE
http://www.discoverthenetworks.org/default.asp
.
http://www.discoverthenetworks.org/individualProfile.asp?indid=977
GEORGE SOROS
.
http://www.discoverthenetworks.org/viewSubCategory.asp?id=1237
ORGANIZATIONS FUNDED BY GEORGE SOROS AND HIS OPEN SOCIETY INSTITUTE
The first portion of this page is devoted to organizations
that are funded directly by George Soros and his Open Society Institute (OSI).
The second portion of the page focuses on organizations
which do not receive direct funding from Soros and OSI,
but which receive money from one or more groups that do get direct OSI funding.
.
http://www.discoverthenetworks.org/viewSubCategory.asp?id=589
GUIDE TO THE GEORGE SOROS NETWORK
.
http://www.discoverthenetworks.org/funderProfile.asp?fndid=5181
OPEN SOCIETY INSTITUTE

Ανώνυμος είπε...

http://www.discoverthenetworks.org/Thinkmap%20SDK%202.5%20Standard%20Edition/webapp/TM-1VER/index.asp?keyword=Open Society Institute
Click on icons to navigate through the connections between
and among groups, individuals and funders
Click-drag the white space to view objects which appear beyond the borders of the page.
Map engine takes 1-2 minutes to load.

Μάρκομ Ξ είπε...

Το ζητούμενο για μένα είναι κάποια στιγμή τα τετράγωνα αυτά να μην είναι απλά όμορα. Να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα και ένθετα το ένα μες στο άλλο.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

nikos__alfa είπε...

Στου κόκκινου μπλεχτήκαμε
τις μύριες αποχρώσεις
το χρώμα μοιραστήκαμε
και κάνουμε δηλώσεις

"-Εδώ είναι το γνήσιο
το χρώμα του αγώνα"
ιστορικά περιούσιο
και ας τρώμε πάλι χώμα

-Διαλέξτε παλικάρια μου
τον τόνο που ταιριάζει
και πάρτε τα κομμάτια μου
όποιος πρώτος προλάβει

Γιατί είναι σημαντικό
νάχεις ένα κομμάτι
και με αυτό να προσπαθείς
να βγάζεις μου το μάτι

έτσι πάντα μονόφθαλμοι
ορμάμε στον εχθρό μας
αόρατοι οι σύντροφοι
και θέλουν το κακό μας

γιατί όταν απέναντι
μόνο μπορείς να βλέπεις
στα πλάγια ενίσχυση
ποτέ σου δεν θα έχεις

κι όταν σκληρά θα ηττηθείς
και οπισθοχωρήσεις
δίπλα σου, εμπόδια θα δεις
συντρόφους θα χτυπήσεις

μα πάλι κανείς μας δεν θα πει
ούτε και θα αρθρώσει
στερνή μου γνώση πια, ναρθεί
ισχύς εν τη ενώσει


;)

Μάρκομ Ξ είπε...

Ωραίος ο alfa!

nikos__alfa είπε...

Που να μ έβλεπες στα ...νιάτα μου,φίλε Μάρκομ Ξ! :)

Τον πόνο μας τον τραγουδώ
μέσα μου δεν τον πνίγω
και συντροφάκια αν θα βρώ
την σκούφια μου την ..σκίζω! ;)

Unknown είπε...

Οχι!! Λεφτόπουλα μου δεν τα έγραψα για μου αποκαρδιωθείτε και να σας χάσουμε!
Ομως αυτή θα είναι πάντα η πορεία των πραγμάτων και η ομορφιά της ζωής.
Θέση-αντίθεση -σύνθεση.
Ισχύει για όλα τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα και όχι μόνο.
Μήπως διαφωνείτε?

Γρηγόρης είπε...

Σωστόοος ο ποιητής!
Και μου άνοιξε και μένα την όρεξη.

Αφιερωμένο στους συναδέλφους μου,και στη μάπα κάθε ανευθυνοϋπεύθυνης 'ηγεσίας':

Εσύ εκεί,
κι εγώ στου χώρου τη συνέλευση,
βαρύς αγώνας,
μα το κλίμα πια κατάλληλο

Εσύ εκεί,
κι εγώ στης πάλης την απλότητα,
να σε γυρεύω,
για της δράσης την ενότητα

Εσύ εκεί,
και η γραμμή σου διαταγή
και τελεσίγραφο,
κι εγώ εδώ,στην αλλυσίδα αγκαλιά
με ένα σύντροφο 'δικό' σου

Εσύ εκεί.. εσύ εκεί..

Εσύ εκεί,
κι εγώ στης πύλης τα μεγάφωνα,
να τα μασάω,
του αγώνα τα παράπονα

Εσύ εκεί,
κι εγώ κοιτώντας τη σημαία σου,
να με ματώνει,
η φωνή σου και το ψέμμα σου

Εσύ εκεί.. εσύ εκεί..

Εσύ εκεί,
κι η άποψή σου διαταγή
και τελεσίγραφο,
κι εγώ εδώ,
όλη τη νύχτα κολλητά
με ένα σύντροφο 'δικό' σου

Εσύ εκεί.. εσύ εκεί..


παραλλαγή του γνωστού(?) τραγουδιού:

http://www.youtube.com/watch?v=MMFLBzBfIag

Ανώνυμος είπε...

!!!!!!!!!!
Υπάρχει κι ευαισθησία και φαντασία και ταλέντο ρε σεις...
Προφανώς όλα αυτά υπάρχουν μόνο στα χαμηλά σαλόνια ως φαίνεται, γι αυτό και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, να ενωθούμε.

" Η ντουντούκα μία, όλοι οι άλλοι τρείς", η ντουντούκα.
" Η ντουντούκα μία, όλοι οι άλλοι τρείς", οι αποκάτω
:-)
Ε, ρε και να βγεί μια νέα γενιά πάνω πως έχουν ν αλλάξουν πολλά...

mbiker

Ανώνυμος είπε...

Ένα τελικό κριτήριο της αγωνιστικότητας του κόκκινου τετραγώνου θα μπορούσε, και έχει υπάρξει κάποτε, να είναι και τα δεινά που επιδιώκει και καταφέρνει να του φορτώνει η κυρίαρχη τάξη.
Αυτά είναι η πολιτική και κοινωνική περιθωριοποίηση, ο περιορισμός, η φυλάκιση, η δολοφονία ή η εκτέλεση.
Πιστεύει κανείς ότι κάποιος του όμορφου κόκκινου τετραγώνου τα τελευταία σαράντα χρόνια έχει υποστεί έστω το ελαχιστο από τα παραπάνω;
Aν όχι γιατί; Αν ναι ποιος;

Μήπως εχουμε τελικά δημοκρατία πράγματι;
Και αν έχουμε .....το μαύρο τετράγωνο; Πως κι έχει αποκλεισμένους φυλακισμένους ή και νεκρούς;
Δημοκρατικά;
(ή μήπως "τα θέλουν και τα παθαίνουν" όπως οι "αλιτήριοι" σοσιαλισταί του 30 του 40 του 50 κτλ.; ή μήπως είναι όλα παραμύθια όπως η εκτέλεση του Πλουμπίδη πχ. και τους βγάζουν από την πίσω πόρτα;)
Πολλά τα ερωτηματικά μια η ερώτηση....

Θα πεις "τι λες τώρα?"

Γεράσιμος

LeftG700 είπε...

Φίλε Γεράσιμε, σε χαιρετούμε εδώ.


Κατανοητό το πρώτο μισό τού σχολίου σου. Το δεύτερο όμως (από "Μήπως έχουμε τελικά δημοκρατία πράγματι" και κάτω), εγώ τουλάχιστον δεν το καταλαβαίνω. Διευκρίνισε αν θέλεις, για να πούμε την άποψή μας για όσα λες συνολικά.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Δεν καταλαβαίνω τι δεν καταλαβαινεις.
Μα είναι απλό. Αν έχουμε μια πραγματική δημοκρατία τότε όσοι είναι σήμερα στην φυλακή δηλώνοντας πολιτικόι κρατούμενοι λένε παραμύθια και είναι απλά εχθροί της δημοκρατικής κοινωνίας.

Λεω, α.μήπως οι δυνάμεις της αριστερας μέσα σε αυτή την τεσαρακονταετία αφομοιώθκαν μέσα στις τακτικές της χειραγώγησης?
Και β. πώς και ο "χώρος" γενικά διώκεται συστηματικά ενώ η αριστερα αντίθετα έχει συντακτική εκπροσώπηση στα συνδικάτα, τα ΜΜΕ, τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, την διανόηση, τον επιχειρηματικό κόσμο κτλ. και χαίρει της εκτίμησης μια πασιφανώς προβληματικής και εκμεταλευτικής κοινωνίας?
(αν δεν είναι έτσι θα ήθελα να μου πείτε ποιοι αριστεροί έχουν διωχθεί την τελευταία τεσαρακονταετία)

Θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας (και για το πρώτο και για το δεύτερο μέρος)

Γεράσιμος

LeftG700 είπε...

Φίλε Γεράσιμε,


Για το πρώτο μέρος, αυτό που κατάλαβα με την πρώτη.

Το πιάνεις το θέμα από λάθος …χερούλι μου φαίνεται. Δηλαδή, κατ’ εσένα, θα ήταν προτιμότερο να ζούμε υπό καθεστώς εμφυλίου ή μετεμφυλίου; Η Αριστερά σε όλες της τις αποχρώσεις είναι νόμιμη πια εδώ και δεκάδες χρόνια. Έχει όλες τις δυνατότητες που επιτρέπει η νομιμότητα και όλες τις δυσκολίες που δημιουργεί (έτσι είναι η διαλεκτική τών πραγμάτων, τι να κάνουμε;). Το ζήτημα είναι πώς αξιοποιείς αυτές τις δυνατότητες και πώς φυλάς τον πισινό σου από τις αρνητικές παρενέργειες. Εδώ πολλές κριτικές μπορούν να ασκηθούν, δεν το συζητάω. Νομίζω όμως ότι το συμπέρασμα δεν μπορεί να είναι σε καμία περίπτωση, «όσο χειρότερα για την κοινωνία, τόσο καλύτερα για το κίνημα». Η Ιστορία έχει δείξει ότι δεν χαμπαρίζει από τέτοιες ‘‘νομοτέλειες’’.

Πάμε στο δεύτερο μέρος (γιατί σου κάνει εντύπωση που δεν το ’πιασα; Ακόμα κι αν δεν υπάρχει καμία ασάφεια στο γραπτό σου, δεν δικαιούμαι κι εγώ, όπως όλοι οι άνθρωποι, να έχω τις στιγμές μου, όπου κολλάει το μυαλό μου;).

Πολλοί από αυτούς που είναι στη φυλακή, ναι, συμφωνούμε, είναι, σε τελική όμως ανάλυση και με την ευρεία έννοια του όρου ‘πολιτικός κρατούμενος’, πολιτικοί κρατούμενοι (π.χ., οι ακραία φτωχοί που πέφτουν στην παραβατικότητα, οι απλοί χρήστες ναρκωτικών, κ.λπ., κ.λπ.).

Συμφωνούμε και στο άλλο: κατά ένα σημαντικό ποσοστό η Αριστερά συμφιλιώθηκε με την ιδέα ότι η Ιστορία όντως τέλειωσε με τη και στη ‘‘φιλελεύθερη’’ αστική δημοκρατία.

Θα πάρουμε τις αποστάσεις μας όμως από την τρίτη σκέψη που κάνεις.

Κατ’ αρχήν, θεωρούμε ότι ο ‘‘χώρος’’ είναι πλήρως διαβρωμένος και διάτρητος από τις κατασταλτικές υπηρεσίες τού κράτους. Ως τέτοιος, αξιοποιείται εδώ και δεκάδες χρόνια ως μοχλός υπονόμευσης και διάλυσης μαζικών συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων και τα σχετικά.

Έπειτα, ανεξάρτητα από το παραπάνω, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι έχουν στο μυαλό τους οι αντιεξουσιαστές (οι χωρίς εισαγωγικά) όταν θεωρούν πως κάτι καλό βγαίνει από τέτοιες πρακτικές, για τις οποίες έχουν ακούσει δεκάδες εκατομμύρια γαμοσταυρίδια από εκατομμύρια διαδηλωτές, οι οποίοι ούτε καρεκλάκηδες της Αριστεράς είναι, ούτε επαγγελματικά στελέχη ούτε τίποτε. Σκέτοι, απλοί διαδηλωτές.

Το γεγονός ότι κάποτε πιάνουν μερικούς και μπαίνουν φυλακή δεν είναι απόδειξη πως πετυχαίνουν κάτι παραπάνω από το να αυτοϊκανοποιούνται, επειδή, δήθεν, «έχουν κάνει το επαναστατικό τους καθήκον». Αν το πράγμα πήγαινε, έτσι η δράση τής 17ης Νοέμβρη και οι ποινές που έχουν φάει θα είχε ανάψει το φυτίλι τής επανάστασης προ πολλών ετών…

Με δυο λόγια: αν κάτι δεν πάει καλά με την Αριστερά (που δεν πάει) αυτό δεν είναι το ότι η Παπαρήγα κι ο Τσίπρας ή ο Ρούντι δεν είναι στη φυλακή. Κι αν κάτι φαίνεται ότι κάνει ο ‘‘χώρος’’ για το κίνημα, αυτό είναι ότι τού βγάζει τα μάτια. (Δεν τους τσουβαλιάζουμε βέβαια όλους, καταλαβαίνεις για ποιους μιλάμε. Και δεν έχουμε τίποτε με τις όποιες θεωρητικές επεξεργασίες και ανησυχίες τού ‘‘χώρου’’, όπου γίνονται τέτοιες.)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

"Κατ’ αρχήν, θεωρούμε ότι ο ‘‘χώρος’’ είναι πλήρως διαβρωμένος και διάτρητος από τις κατασταλτικές υπηρεσίες τού κράτους. Ως τέτοιος, αξιοποιείται εδώ και δεκάδες χρόνια ως μοχλός υπονόμευσης και διάλυσης μαζικών συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων και τα σχετικά. "

Με αυτό συμφωνώ περισσότερο από όσο ίσως φαίνεται αλλά κατι παρόμοιο θα μπορούσε να ισχυριστεις και για την αριστερα, και μάλιστα θα μπορούσαμε να μι΄ήσουμε για θεσμισμένη διάβρωση.

Θα σου γραψω και για τα υπόλοιπα την γνώμη μου που είναι μεν κοντα στην δική σου αλλά με την διαφορά ότι εγώ δεν δέχομαι και όσο εσύ την "νομιμότητά" (τους).
Πιστεύω δηλαδή στις εξεγερτικές δρασεις ως μέσω πίεσης και μαζικοποίησης προς την ανατροπή και όχι ώς μέσω ακύρωσης της μαζικότητας.
Αυτές τις δράσεις δεν μπορεί να τις πραγματοποιήσει ο αριστερος χώρος πλέον σήμερα. Και δεν το κάνει.
Εκεί που έσυ βλέπεις "τις δυνατότητες που επιτρέπει η νομιμότητα" εγώ βλέπω να υπερισχύουν κατα κράτος "όλες οι δυσκολίες που δημιουργεί"
Ο κομφορμισμός και η διαπλοκή.
(Εγώ από τον, οπωσδήποτε διαβρωμένο, "χώρο" έχω να σου πω αυτούς που είναι στην φυλακή η αυτούς που σκοτώθηκαν από την αστυνομία ή που παρακολουθούντα ή απολύονται από τις δουλειές τους ή ξεφτυλίζονται κτλ. και έστω μέσα στο χάος ή την βλακεία ή την γραφικότητα τους παραμένουν πιστοί σε μια υπόθεση με τον τρόπο τους και έχουν απώλειες για αυτό.αν έχεις κάποια παραδείγματα έστω παραπλανημένων ή αφελών αλλά γνήσιων αγωνιστών αριστερων να τα ακούσω, και κυρίως τις απώλειές τους.)

Γερασιμος

LeftG700 είπε...

Φίλε Γεράσιμε,


Όταν μιλάμε για πλήρη διάβρωση εννοούμε ότι εκεί είναι η χαρά τού ασφαλίτη. Δεν μπορούμε να απκλείσουμε ότι υπάρχουν φυτεμένοι και στα κόμματα της Αριστεράς τέτοια "μπουμπούκι". Και η ιστορία μάς δείχνει ότι αυτό είναι το πιο πιθανό. Άλλα όμως να έχουν κάποια μάτια δικά τους για να ξέρουν τι γίνεται κι άλλο να μπορούν να τους οδηγήσουν σε όποια μαλακία/προβοκάτσια τους εξυπηρετεί

Αυτό που λες ότι πιστεύεις (η εξεγερτική δράση μαζικοποιεί) δεν μπορούμε βέβαια να σου απαγορεύσουμε να το πιστεύεις, αλλά, γμτ, πρέπει να το επιβεβαιώνουν και κάπως τα γεγονότα. Το κάψιμο των τριών της Μαρφίν μαζικοποίησε; Οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα, την επόμενη μέρα από κάθε ντου τών μπάτσων ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη.

Τέλος: Κονφορμισμό δεν φέρνει μόνο η νομιμότητα. Κονφορμισμό που φτάνει μέχρι τη μοιρολατρία ή και την ολοκληρωτική παραίτηση έχεις και στις συνθήκες τής άγριας καταπίεσης. Φίλε Γεράσιμε, χρειαζόμαστε μαζικότητα. Η παρανομία μπορεί να γεννάει ήρωες, σύμφωνοι. Μάζες όμως δεν φέρνει κοντά σου...


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Φίλε left, το ότι δεν αναφέρεσαι στα παραδείγματα αγωνιστών-ριών που έχουν προκύψει από την προσπάθεια για την ανατροπή και την αναπόφευκτη σύγκρουση με την υπάρχουσα κατάσταση στον αριστερό χώρο σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις παραδείγματα.
Ούτε κι εγώ γνωρίζω. Θα απευθηνθώ και αλλού γιατί πραγματικά με ενδιαφέρει.
...................
Από την άλλη οι αναρχικοι που είναι στις φυλακές ,είναι λίγο πολύ, ή παραστρατημένοι ατομιστές ή μαλάκες ή ρουφιάνοι που δεν έχουν ιδέα από την αναγκαιότητα της μαζικότητας.(πανω κάτω αυτά κατάλαβα πως λες)
Η πολιτική όμως λεφτ, δεν είναι η κατασκευή της συναίνεσης ούτε τα πάρε δώσε στους διαδρόμους της βουλής ή της ΓΕΣΕΕ και τα παραδείγματα της σύγκρουσης είναι εκ των ουκ άνευ για να προχωρήσουμε.
Τα παραδείγματα που φυσικά θα κριτικάρουμε και θα μελετήσουμε μεθοδικά για να απορρίψουμε ή να κρατήσουμε αλλά και που θα μπορούσαν να μας εμπνεύσουν και να μας δείξουν ένα δρόμο.
Ο αριστερός λοιπόν χώρος ΔΕΝ φαινεται να έχει παραδείγματα αγωνιστών και αγωνιστριών, πέραν κάποιων αστείων κατασκευών, και κάποιων εξαιρέσεων μεσα σε σαράντα χρόνια.
Αντίθετα έχει πολλά παραδείγματα, πολλά φυντάνια, και ατόμων και "ομάδων" που συστηματικά επανδρώνουν και εξυπηρετούν την κυρίαρχη εξουσία...

ας προβληματιστούμε λοιπόν.

υγ.
Μια καλή εργασία θα είχε θέμα "Η Αριστερά και ο ρόλος της στην αποκλιμάκωση των λαϊκών αγώνων"
(αυτό ισχύει και για τον χώρο των αναρχικών)
ή "Δαμανάκη,Ανδρουλάκης,Λοβέρδος: η Αριστερά ως ο μηχανισμός της επαναφομοίωσης
ή
"Τυποεκδοτική, Γερμανός,Μπετονετ, etc.:επανάσταση και μπίζνα"

κτλ. κτλ.

ξέρεις μωρε, αυτά τα συνομωσιολογικά που λένε "διάφοροι αντιδραστικοί ρουφιάνοι":-)))

τα λέμε

γερασιμος

Μάρκομ Ξ είπε...

Σ/φε Γεράσιμε

Μπορούμε να μιλάμε ώρες για τη σαπίλα της αριστεράς, για τον κομφορμισμό της, για τις παλινωδίες της, τις εξαρτήσεις τις κλπ κλπ. Το ζήτημα εδώ δεν είναι νομίζω να τσακωθούμε για το αν η αριστερά ή η αναρχία έχουν μεγαλύτερα αρ...δια. Το ζήτημα είναι να καταλάβουν επιτέλους οι επαναστάτες, νυν και μελλοντικοί, όψιμοι και εν ληθάργω, ότι η πρωταρχική επαναστατική ενέργεια είναι η μαζική συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες. Στη δουλειά, στη γειτονιά, στον σύλλογο, παντού. Μπορούμε να το παλέψουμε αυτό; Ο καθένας στον χώρο του και σύμφωνα με τα πιστεύω του. Αλλά βρε αδερφέ, δε νομίζω ότι νομιμοποιείται κανένας να λέει ότι ασκεί ατομική βία στο όνομα του λαού ή έστω μιας μερίδας του. Είναι ο αυταρχισμός από την ανάποδη. Διότι φίλε μου είναι απείρως πιο δύσκολο να πείσεις μάζες ότι ο καλύτερος τρόπος είναι η βίαιη ανατροπή του καθεστώτος, παρά να πετάξεις δέκα βόμβες μοναχός σου. Σε ποια από τις δυο περιπτώσεις όμως έχεις περισσότερες πιθανότητες να πετύχεις τον στόχο σου; Σε ποια απο τις δυο περιπτώσεις είσαι δυσκολότερο θήραμα για το σύστημα;

Τέλος, το γεγονός ότι κάποιοι είναι φυλακή δεν τους καθιστά αυτόματα ούτε ήρωες, ούτε πρωτοπόρους. Η αποτελεσματικότητα των ενεργειών τους και το αντίκτυπο στην κοινωνία είναι το κριτήριο.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

γεράσιμος είπε...

(βρήκα πως γίνεται)

Συντροφε Μάρκο'μ
Είπα ότι συμφωνώ με όλα αυτά.Είναι ο αυταρχισμός από την ανάποδη 100%.
Μην το ρίχνεις όμως μόνο στην βίαιη δράση και τον ένοπλο.
Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι οι ιδεολόγοι του αναρχισμού και του αντεξουσιαστικού χώρου δέχονται πιέσεις για τα πιστεύω τους.
Δεν τους θεωρώ ήρωες αλλά ....

Είναι σημαντικό αυτό που ρωτάω, γιατί ενώ όντως, μπορεί να μην αποδεικνύει το αγωνιστικό προφίλ στο "χώρο" (γιατί όλα αυτά μπορεί και να είναι αυτοματισμοί του συστήματος της καταστολής και ο "χώρος" να τους κάνει για "πελάτης")από την άλλη αποδεικνύει ότι η αριστερά δεν είναι αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι ενώ συν τοις άλλοις επιχειρέι να ηγεμονεύσει τον χώρο της αμφισβήτησης.

Θέτω σαφώς τα ερώτηματα : ο αριστερός χώρος αποτελεί τον πολιτικό προθάλαμο για την είσοδο στην υπηρεσία του μηχανισμού της εξουσίας ή τον πολιτικό φορέα της ανατροπής του?
Εχω κάποια (πολλά)παραδείγματα στο μυαλό μου (ήδη αναφέρθηκα) που συνηγορούν στην πρώτη εκδοχή. Εσύ σύντροφε Μαρκομ έχεις παραδείγματα που να -έστω-μας ψιλιάζουν ή να μας παραμυθιάζουν ρε αδερφάκι μου για την δεύτερη στην πρόσφατη ιστορία και δράση της αριστεράς?



(μήπως είμαι λίγο ακατανόητος και δεν διατυπώνω σωστά. Πείτε αν είναι γιατί κάτι δεν πάει καλά στην συνεννόησή μας)

επίσης λες πως "η πρωταρχική επαναστατική ενέργεια είναι η μαζική συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες" αλλά μήπως κι αυτό κρύβει μια προυπόθεση την οποία "πουλάει" ένας συγκεκριμένος χώρος?
Θελώ να πώ, πως θα "συμμετέχω μαζικα" όταν τα συλλογικά όργανα έχουν κυριευθεί "από τη σαπίλα της αριστεράς, τον κομφορμισμό της, και τις παλινωδίες της, τις εξαρτήσεις τις κλπ κλπ.?"

Συντροφικότατα
Γεράσιμος

Γρηγόρης είπε...

Σύντροφοι καλησπέρα! Να προσπαθήσω και εγώ να πώ 2-για 22 το κόβω τελικά-λογάκια..

Σε κάθε ταξικό σύστημα-καπιταλισμό,φουδαρχία κλπ-υπάρχει μία μόνιμη αντιδικία ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και τις κατώτερες.Τόσο για την κατοχή των μέσων παραγωγής(χωράφια,εργοστάσια κλπ),όσο και κυρίως,γιατί εδώ είναι το ζουμί,για την διανομή του τελικού προϊόντος.
Υπάρχουν περίοδοι που το οποιοδήποτε οικονομικό-κοινωνικό σύστημα λειτουργεί εύρυθμα."Η σοδειά πήγε καλά","δεν έχουμε πολέμους με γειτονικούς γαιοκτήμονες", ή "υπάρχουν νέες αγορές για επέκταση","το μέσο ποσοστό κέρδους βρίσκεται ψηλά,έχουμε ανάπτυξη,κλπ".

Αυτές οι περίοδοι συνήθως διαρκούν ΑΡΚΕΤΑ στην ιστορία,για δεκαετίες,και καμμία "έξυπνη" άρχουσα τάξη δεν επιθυμεί ταξικό πόλεμο με τους από κάτω,καθώς πάντα υπάρχει ο φόβος/ρίσκο της επαναστατικής ανατροπής.Προτιμά να απολαμβάνει τα προνόμιά της εν ειρήνη,και είναι πιο πρόθυμη να παραχωρήσει μεγαλύτερο ποσοστό απ'το προϊόν στους "από κάτω" για να την εξασφαλίσει.Φυσικά δεν θα τα μοιραστεί και όλα,αλλιώς θα αυτοκαταργούταν ως προνομιούχα τάξη.

Με ανάλογο-δυστυχώς-τρόπο λειτουργούν συνήθως και οι κατώτερες τάξεις σε αυτές τις περιόδους.Είτε συνειδητά,είτε υποσυνείδητα,είτε ατομικά,είτε συλλογικά μπαίνουν στο παζάρι της διανομής.
-Πάρε τον φόρο σου,αλλά άσε μου μεγαλύτερο ποσοστό της σοδειάς για να ζήσω..
-Δώσε μου αύξηση,συλλογικές συμβάσεις,δωρεάν(περίπου) υγεία,παιδεία,όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον,και θα ζήσουμε ήρεμα και οι δύο.

Εδώ ξεκινά και το παιχνίδι της ενσωμάτωσης από την άρχουσα τάξη,ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ τού αν οι από κάτω αγωνίζονται συλλογικά ή ατομικά.Με ανταλλάγματα υλικά ή κάθε άλλου είδους.

-Αφήνω μεγαλύτερο μέρισμα στους ορεινούς αγρότες,στίβω όπως και πέρσι τους πεδινούς.
-Προσεταιρίζομαι σε ατομικό επίπεδο τους πιό εξεγερτικούς και τους τάζω/δίνω χρήμα,προνόμια,τιμές,αναγνώριση κλπ.
'Η:
-Προνόμια και αλισβερίσια στις συνδικαλιστικές ηγεσίες με στόχο τη συναίνεση.
-Αναγνώριση,νομιμότητα,κρατική επιδότηση,συγκυβέρνηση ενίοτε,και πολλά άλλα,για τις κατά κανόνα γραφειοκρατικοποιημένες ηγεσίες της αριστεράς.

Αλλά και σε ατομικό επίπεδο,όπου μπορεί να παίζουν από όνειρα μιας καλύτερης ζωής,έως και εκβιασμοί.
-Δεν παρατάς καλύτερα καημένε τις διαδηλώσεις και τα καδρόνια να ανοίξεις κανά μαγαζί στα 35 σου,τώρα που παίζει και επιδότηση;
-Φιλαράκο 200 gr. φούντα είναι πολλά για ατομική χρήση!Δε μας δίνεις κανά δυό του χώρου; ή
-Θέλουμε μόνιμη ενημέρωση για το κόμμα(το οποιοδήποτε κόμμα)από τα μέσα.Κανόνισε..

Προσπαθώ με όλα τα παραπάνω να υποστηρίξω,ότι το φαινόμενο της ενσωμάτωσης εμφανίζεται και γίνεται συχνότερο,στις περιόδους εύρυθμης οικονομικής λειτουργίας του καπιταλισμού,και δεν αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ούτε της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,ούτε της ΑΝΑΡΧΙΑΣ.

Από κει και πέρα σε "συγκεκριμένες συνθήκες" υπάρχουν "συγκεκριμένες και αιτιολογούμενες αποκκλίσεις".Θα προσπαθήσω να επανέλθω γι'αυτό.

Συντροφικά.

Μάρκομ Ξ είπε...

Συμπαθάτε με

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση, αλλά δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή. Θα βρω όμως και θα μπω μέσα.

Ο λόγος που αναρτώ αυτό το ποστ είναι γιατί πραγματικά τιμώ τους συνομιλητές (παρά τις διαφωνίες μας) και θεωρώ ότι βάζουν ζητήματα ουσίας.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Γρηγόρης είπε...

Πάμε τώρα λίγο στον αριθμό των θυμάτων/θυσιών και τί μας δείχνουν-εάν μπορούν να μας δείξουν-τα νούμερα,για τον ελληνικό καπιταλισμό του 20ου αιώνα.

Θα ήταν πολύ εύκολο να αθροίσουμε τα θύματα της αριστεράς,από δύο δικτατορίες,κατοχή,αντίσταση,εμφύλιο,καθεστώς τρομοκρατίας του '50-'60 και να τα βρούμε υπερπολλαπλάσια αυτών του αναρχικού χώρου.
Κάτι τέτοιο θα ήταν βέβαια εξαιρετικά φτηνιάρικο έως αντιδιαλεκτικό,αφού ο αναρχικός χώρος αναπτύχθηκε από τη δεκαετία του '70 και μετά,και δεν πρόλαβε να δώσει τόσες θυσίες όσες η αριστερά στις προηγούμενες ταραγμένες δεκαετίες.

Ας κρατήσουμε ωστόσο δύο πράγματα:

1)Τον σεβασμό μας απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους,που πατώντας πάνω στους αγώνες τους,απολαμβάνουμε-ως αριστεροί,αναρχικοί,εργαζόμενος λαός- κάποια υλικά και ελευθεριακά προνόμια σε περιβάλλον καπιταλιστικής οικονομίας και αστικής δημοκρατίας.(Με ή χωρίς εισαγωγικά,όπως προτιμάτε).

2)Πραγματικά μεγάλος και "ιστορικά αξιόλογος και συγκρίσιμος" αριθμός θυμάτων-επιτρέψτε μου τον όρο,κανέναν δεν υποτιμώ-υπάρχει σε περιόδους ταξικού και εμφύλιου πολέμου,κατοχής ή σκληρών δικτατοριών όπως του Πινοσέτ,ή φασισμού.

Και εκεί την πληρώνουμε ΟΛΟΙ,και η σύγκριση αρχίζει να χάνει το νόημά της.
-Πέθαναν περισσότεροι Γερμανοί κομμουνιστές ή σοσιαλδημοκράτες,στα στρατόπεδα πολιτικών κρατουμένων και στο σφαγείο του 2ου Π.Π;
-Εξοντώθηκαν από τον Φράνκο,αναλογικά με την διείσδυσή τους στην Ισπανική κοινωνία,περισσότεροι κομμουνιστές,τροτσκιστές,ή αναρχικοί;
Πρόκειται για ανούσιες και αδιέξοδες συγκρίσεις κατά την άποψή μου που δεν οδηγούν πουθενά,και μόνο θλίψη και εσωτερική γκρίνια μας γεμίζουν..

Γρηγόρης είπε...

Ειδικότερα τώρα,για την ελληνική κοινωνία των τελευταίων δεκαετιών,όπου υπενθυμίζω πως ζούμε σε περιβάλλον αστικής δημοκρατίας και αναπτυσσόμενης κατά κανόνα οικονομίας,με κάποια κατεκτημένα δικαιώματα,όπως διαδηλώσεις,απεργίες,καταλήψεις εργασιακών και μη χώρων,κλπ.

Οι αριστεροί-και εννοώ πάντα τους μη ενσωματωμένους-διακρίνονται(όχι ποιοτικά,μή μου παρεξηγηθεί κανείς) από κάποια χαρακτηριστικά,που δεν τα συναντούμε de facto στον αναρχικό χώρο:

1)Λόγω συνολικής θεωρητικής κοσμοαντίληψης,αλλά συχνά και αγωνιστικών βιωμάτων,επιλέγουν σχεδόν πάντα την συλλογική οργάνωση και δράση απέναντι στον εχθρό.
Είτε ως δημοκρατική συνέλευση αλλά και συγκεντρωτική απεργία απέναντι στον εργοδότη.
Είτε ως κόμμα/τα στο πεδίο της πολιτικής σκηνής.
Είτε ως τάξη ενάντια σε τάξη,όταν ωριμάσουν οι συνθήκες.
Είτε ως τάξη/κόμματα/επαναστατικός στρατός με σαφή στόχο την κατάκτηση της εξουσίας.(Σπανίζει αυτό τα τελευταία 70 χρόνια στην Ευρώπη,αλλά και ο καπιταλισμός δεν ξαναέφτασε σε τραγικά αδιέξοδα μετά τον Β'Π.Π)

2)Είναι σαφώς πολυπληθέστεροι από τον αναρχικό χώρο,κι ας μην δρουν τόσο συχνά ή τόσο προκλητικά/παραβατικά απέναντι στον αστικό νόμο.Τουλάχιστον εκεί που κρίνουν πως δεν έχει νόημα,όπως π.χ. το κάψιμο μιας τράπεζας ή η δολοφονία ενός πολιτικού προσώπου.

3)Είναι σε συνεχή όσμωση με την εργατική και τις υπόλοιπες παραγωγικές τάξεις,και αυτό πολλαπλασιάζει τις επικίνδυνες δυνατότητές τους για μπλοκάρισμα της οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας του καπιταλισμού.Εε,χμ,γκουχ,αρκεί να έχουν και τις κατάλληλες ηγεσίες,έτσι;

Όλα αυτά η αστική τάξη και οι κρατικοί βραχίονές της,τα συνυπολογίζουν κάθε φορά που παίρνουν τις αποφάσεις τους.Στο κάτω-κάτω σε καιρούς κρίσης,η βάση μπορεί να ξεφύγει από την επιρροή κάποιων διεφθαρμένων ηγεσιών,ή και να τις διαολοστείλει/αντικαταστήσει οριστικά.

Από την άλλη,εμένα ως αστικής τάξης,μου είναι πιο εύκολο,και χρήσιμος παραδειγματισμός για τους υπόλοιπους,να σπάσω στο ξύλο και να χώσω μέσα τον-ανυπεράσπιστο συνήθως από ένα μαζικό κίνημα- πιτσιρικά που πέταξε την μολότωφ.

Αντίθετα θα το σκεφτώ προσεκτικά αν θα στείλω τα ΜΑΤ να πλακώσουν τους φοιτητές στα κατειλημμένα πανεπιστήμια.Ή αν θα περάσω από δικαστήρια και φυλακή τους απεργούς της Χαλυβουργίας.Στο κάτω-κάτω ο αστικός νόμος τους το επιτρέπει.Ακόμα...

Εννοείται πως εάν χειροτερέψουν οι συνθήκες για το σύστημα και οι αστοί επιλέξουν τη στρατηγική της έντασης,χωρίς εμείς να προετοιμαστούμε κατάλληλα για ταξικό πόλεμο,μπορεί να βρεθούμε περισσότεροι αριστεροί δίπλα σε αναρχικούς στις φυλακές,και να μοιραζόμαστε τα βάσανα και τα τσιγάρα μας.

Κλείνοντας:
Γνωρίζω πως εάν χειροτερέψει πολύ η κατάσταση,είναι πιθανό τόσο εγώ,όσο και χιλιάδες σύντροφοι αναρχικοί/αριστεροί,να παίξουμε τα κεφάλια μας κορώνα-γράμματα.Όπως τα έπαιξαν και οι παππούδες μας.
Το ότι η αριστερά δεν μετρά ακόμη θύματα/εξόριστους/φυλακισμένους δεν αποτελεί απόδειξη για τον χαρακτηρισμό της ως προθάλαμο ενσωμάτωσης στο σύστημα.Είναι άδικη μια τέτοια λογική.

Καλύτερα να κοιτάξουμε πως θα συντονιστούμε καλύτερα,θα επανακαθορίσουμε τους στόχους μας μέσα σε ένα ευμετάβλητο πεδίο,θα γεννήσουμε μέσα από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα τις νέες ηγεσίες που έχουμε ανάγκη στους δύσκολους καιρούς μας,και πως τελικά θα ανατρέψουμε το σύστημα τους με τις ελάχιστες απαιτούμενες θυσίες.Από τη μεριά μας καταρχήν και βλέπουμε..

Γρηγόρης είπε...

Φίλοι Λέφτηδες,

τώρα είδα και το ποιηματάκι στην κεντρική σελίδα.Αν και θα ήθελα λίγη παραπάνω κουβεντούλα για το θέμα της τέχνης,δεν αντέχω άλλο απόψε.Καλύτερα σε μια κανονική συζήτηση,κάποια άλλη στιγμή.Επιγραμματικά μόνο:

1)Με τιμά η επιλογή,ευχαριστώ,και αισθάνομαι κάπως αμήχανα,αφού ποτέ μου δεν είχα στενή σχέση με τις τέχνες.Μόνο στη μουσική κάτι παίζει,κι αυτό ως αυτοδίδακτος..

2)Τέχνη,τεχνογνωσία,μόρφωση και παραγωγή κάθε κοινωνικού προϊόντος,από όλο το λαό και προς όλο το λαό,ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς.Ή όπως λέει και ένα συγκροτηματάκι,"από μας και για μας και στ'αρχίδια μας" και ο νοών.. νοείτω! :)

3)Φυσικά,εννοείται πως εάν μεταπηδήσω στο αντίπαλο ταξικό στρατόπεδο,κάτι που ευτυχώς το κόβω πολύ-πολύ δύσκολο,επιφυλάσσομαι κάθε νόμιμου πνευματικού/οικονομικού δικαιώματος.Γι'αυτό καλού-κακού μαζέψτε και κανά φραγκάκι.. Σέρνονται κάτι ACTA-SOPA-PIPA-KOLO εκεί έξω.. :)

Μάρκομ Ξ είπε...

Δε νομίζω ότι χρειάζεται να βρω χρόνο. Καλύπτομαι σχεδόν πλήρως από τη συνολική τοποθέτηση του Γρηγόρη.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Γεράσιμος είπε...

Γρηγόρη, πολύ χρήσιμη η ανάλυσή σου και να την κρατήσουμε.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν συζητάω το πλήθος των θυμάτων.(ποιος έχει τους πιο πολλούς)
Άλλωστε τα πάντα είναι σχετικά.
Μιλάω για το Παράδειγμα.
Ο Ζαχαριάδης ήταν ένα παράδειγμα, ένας συγκεκριμένος τύπος πολιτικού.
Ο Πλουμπίδης ένα άλλο, ο Βελουχιώτης άλλο, ο Καρακώστας άλλο.
Σήμερα λοιπόν λόγο της "ευημερούσας" αστικής "δημοκρατίας" φυσικά και δεν μπορούμε να έχουμε ίδια παραδείγματα αλλά μπορεί να είχαμε άλλα. Δεν έχουμε!
Ο Τσίπρας δεν είναι άλλο παράδειγμα σε κανένα επίπεδο, η Παπαρήγα επίσης κτλ.κτλ.
Δεν είναι Παράδειγμα που να τον διαφοροποιεί από τον Σαμαρά ή τον ΓΑΠ.
Μπορεί να είναι πολύ καλύτερος από αυτούς σε ένα επίπεδο ηθικιστικό αλλά όλοι είναι μέσα στο ίδιο ηθικό πολιτικό και υλικό παράδειγμα.
Αντίθετα ο πιτσιρικάς που οι μπάτσοι τον σάπισαν στο ξύλο και τον μπουζούριασαν, αφού πριν μπούκαραν στο σπίτι του το κάναν λαμπόγυαλο και βρήκαν προκηρύξεις και αντιασφυξιογόνες μάσκες και τώρα στέλνει γράμματα από την φυλακή είναι ΕΝΑ ΑΛΛΟ παράδειγμα.
Άσχετα αν η αποτελεσματικότητα του παραδείγματος είναι απόλυτα συζητήσιμη. Σάμπως του Ζαχαριάδη δεν ήταν?
Αυτά που λες για την μαζική συμμετοχή και τη συλλογική δράση σεβαστά μεν δεν αποτελούν παράδειγμα δράσης δε, αλλά αυτονόητες επισημάνσεις στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης αντίληψης που μάλιστα αφορούν την διεκδίκηση περισσότερο και όχι τόσο για τον αγώνα για την ανατροπή και τον μετασχηματισμό.

Τέλος πάντων απορώ με την πίστη που ακόμα έχουμε μερικοί στο ότι η "μαζικότητα" και η "οργάνωση" είναι πάντα κάτι θετικό. (και μας προστατεύει)
Μα αυτά ακριβώς προστατεύουν και την μαφία στην Σικελία εδώ και ενάμιση αιώνα...
Λυπάμαι ρε παίδες-γνωρίζοντας πόσο μαλάκες και διαβρωμένοι είναι και στον αναρχικό χώρο, τουλάχιστον δεν είναι -ακόμη- μπίζνα, και μάλιστα μαζική.

Ξεκινήστε τον μετασχηματισμό από μέσα.

Συντροφικότατα
Γεράσιμος

Μάρκομ Ξ είπε...

Σ/φε Γεράσιμε

Ας συμφωνήσουμε, ότι η επαναστατική στρατηγική και πρακτική, όπως μας την άφησαν παρακαταθήκη οι θεωρητικοί, αλλά και οι δρώντες επαναστάτες που ακολούθησαν τη λενινιστική κατά βάση ή κάποια άλλη κομμουνιστογενή σχολή μπορεί να χρειάζονται βαθιά μελέτη και αναθεώρηση, προσαρμογή στις παρούσες συνθήκες.

Ας συμφωνήσουμε επίσης όμως, ότι ακριβώς επειδή η παγκόσμια μαφία (η αστική τάξη) είναι οργανωμένη, έμπειρη και με πολλά και διαφορετικά όπλα, κάποια από τα οποία είναι ενεργά και λανθάνοντα ταυτόχρονα (π.χ. η συνεχής αναγέννηση του καπιταλιστικού κοινωνικο-οικονομικού και αξιακού συστήματος μέσα από τη μικρή επιχείριση) πρέπει και εμείς από την πλευρά μας να οργανωθούμε. Ας συμφωνήσουμε επίσης, ότι όσα όπλα και αν έχουν, όσους τρόπους και αν διαθέτουν για να ποδηγετήσουν και να καταπιέσουν, ξέρουν ένα πράγμα: ότι αν καταφέρουμε να συσπειρωθούμε προς τον στόχο της ανατροπής η μαζικότητά μας θα είναι από μόνη της όπλο που θα μας δώσει τη νίκη.

Το πρόβλημα λοιπόν, κατά τη γνώμη μου δεν είναι αν πρέπει να συσπειρωθούμε. Πρέπει. ΤΟ πρόβλημα είναι να κατανοήσουμε ότι βασική, πρωταρχική, απαράβατη προϋπόθεση για οποιαδήποτε επανασταστική πολιτική είναι η ολόπλευρη, σαρωτική, απαρασάλευτη δημοκρατία που θα πρέπει να διέπει τη λειτουργία του όποιου επαναστατικού φορέα.

Γιατί τελικά ρε σ/φοι ένθεν κακείθεν, αν το κόμμα μας, η οργάνωσή μας, ο πυρήνας μας, η συνέλευσή μας δεν λειτουργεί απολύτως δημοκρατικά τότε για τι λαοκρατίες και απελευθέρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και περασμα από την προϊστορία στην ιστορία της ανθρωπότητας μιλάμε;

Γι' αυτόν τον λόγο σ/φε Γεράσιμε ξαναρωτώ: νομιμοποιείται κάποιος να δρα ατομικά στο όνομα του συνόλου; Ή αλλιώς: αν στη συνέλευση ή τον πυρήνα ή την κατάληψη αποφασιστεί δημοκρατικά να πάνε να ρίξουν μολότωφ να το συζητήσουμε. Αν όμως κάποιος θεωρεί τον εαυτό του -εν τις πράγμασι- το μακρύ χέρι της επανάστασης και εντολοδόχο της ιστορικής αναγκαιότητας, τότε σ/φε, λυπάμαι, αλλά είναι τόσο καταδικαστέος, όσο και ο αντίπαλος. Γιατί ακριβώς έχει ενστερνιστεί την αστική αξία του ατομισμού και επομένως προδίδει την υπόθεση της επανάστασης (που μιλάει για άλλες αξίες, άλλη κοινωνία κλπ).

Καταλαβαίνω και συμμερίζομαι τη σιχασιά σου για τις υπάρχουσες πολιτικές ηγεσίες της αριστεράς. Όμως πάντα από το παλιό γεννιέται το καινούριο. Είναι νόμος της φύσης και της κοινωνίας.

Ας πασχίσουμε λοιπόν όλοι μαζί, ενίοτε αντιπαρατιθέμενοι και κάποτε συνοδοιπόροι, πάντα όμως δημοκράτες και ποτέ συνωμοτικοί να βάλουμε το λιθαράκι μας για να μπορέσει να ολοκληρωθεί η κοινωνική διαδικασία προς την αταξική κοινωνία, το βασίλειο της αφθονίας.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Γεράσιμος είπε...

Σύντροφε Μάρκο με το ωραίο όνομα
Συμφωνώ. Έχει ενστερνιστεί την αστική αξία του ατομισμού ώς κεφαλή της δράσης του και για αυτό είναι καταδικαστέος.
Βέβαια υπάρχουν και τα ζητήματα της τακτικής.
Πάντως αυτό που ήθελα να επισημάνω απο την αρχή είναι το ότι η στάση της ηγεσίας στον χώρο της αριστεράς (με την οποία πάνω κάτω κατέληξα να κατεβαίνω στις πορείες)είναι ιδιοτελής και αστική ως εκεί που δεν πάει και δυστυχώς αυτή αγγίζει και την βάση.
Ο φθαρμένος και διεφθαρμένος χώρος από την άλλη των αυτόνομων(κυρίως) αντεξουσιαστών και ο ιδεολογικός χώρος των αναρχικών λόγω ίσως και της αντιιεραρχικής μεθόδευσης, αφήνει κάποια περιθώρια για μια πιο ευρηματική διαχείρηση/δράση η οποία νομίζω είναι και η τελευταία που τρομάζει την αστική εξουσία και για αυτό την καταδιώκει.
Ένας συνδιασμός της σταθερής αριστερής ηθικής (ιδεολογιας-δημοκρατίας) με τις αναρχικές μεθόδους (κυρίως τα δικτυα, η αλληλοβοήθεια οι καταλήψεις, η απαξίωση των "αιτημάτων" η ευθεία σύγκρουση ο αντισυνδικαλισμός) θα μπορούσε να συστήσει μια ανατρεπτική δράση αρκετά ανατρεπτική.
Η "μαζικότητα" είναι το παραμύθι της εκκλησίας όταν βγάζει το δισκάκι.
Ιδιαίτερα όταν συνδιάζεται με την "οργάνωση" (που την έχει έτοιμη)....
Και τα δύο αύτα είναι (ευπώλητο προιον)ψέμα που δεν ίσχυσε για την αριστερά παρά μόνο τα δύσκολα χρόνια του 2ου πολέμου με τους Γερμανούς(όχι του εμφυλίου, πρίν)

Γιατί να μην τα κάνουμε αλήθεια?

Συντροφικότατα
Γεράσιμος

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα την συζήτηση σας με ενδιαφέρον και θα ήθελα να σας παραπέμψω σ'αυτό το άρθρο http://www.sarajevomag.gr/entipa/teuhos_25/i25_p17_agents.html κι αφού το διαβάσετε, να εκφράσετε ξανά την άποψη σας για την διαβρωμένη και διάτριτη Αναρχία.

Κι ένα ερώτημα:
Τι είναι πιο εύκολο να ελεγχθεί:
α. Ένα σύστημα με κεντρική οργάνωση και κάθετη ιεραρχία
ή
β. Ένα αντιεραρχικό σύστημα όπου ο καθένας αμφισβητεί/κρίνει τον άλλο εκ του μηδενός, αντιεραρχικό με οριζόντια οργάνωση και αυτονομία δομών.

Παρακαλώ να απαντήσετε μόνο σε αυτό, χωρίς να πλατιάσετε, αν είναι δυνατόν.

Ζητώ συγνώμη που απομονώνω ένα μόνο κομμάτι της κουβέντας και δε συμμετέχω στον υπόλοιπο διάλογο, αλλά είναι αυτό που με θίγει και με ενδιαφέρει περισσότερο να ακούσω ως άποψη από αριστερούς.
Νομίζω γίνεται κατανοητό το ποιος είναι ο πολιτικός μου προσανατολισμός και δε χρειάζεται να το αναφέρω.
Αν θέλετε δείτε το σαν παρένθεση πριν συνεχίσετε την κουβέντα σας.

Γεράσιμος είπε...

Ανώνυμε, στην ερώτησή σου απαντάω
το α.
Αναμφισβήτητα!
Οι μόνοι που δεν γνωρίζουν το πόσο διαβρωμένο είναι το ΚΚΕ είναι τα απλά μέλη του.
(Τα οποία δεν γνωρίζουν καν "πως την βγάζει σαν κόμμα ακριβώς" εννοείται)

Το κείμενο στο σαράγιεβο έχει κάποια προβλήματα.
Αν πχ. ρωτούσες τον Ντεμπορ πως την βγάζει, ότι κι αν απαντούσε ο αρθρογραφος του Σαράγιεβο θα τον πλάκωνε στις κλωτσιές (ειδικά αν έψαχνε και για κάλους στα χέρια του...χεσε μέσα)
Δεν υπάρχουν επαναστάτες με κάλους στα χέρια όσο κι αν ψάξεις-άντε η Σιμον Βεϊλ αλλά κι αυτή ήταν μια στς χίλιες.

τυπογράφος είπε...

ομερτά!

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6663749

LeftG700 είπε...

Φίλε τυπογράφε, καλώς ήρθες.


Μη χάσεις τη μεθεπόμενη ανάρτησή μας. Και, εννοείται, είσαι προσκαλεσμένος στη συζήτηση από τώρα! :-)


Τα λέμε

τυπογράφος είπε...

Περιμένω με αγωνία.
(και στο μεταξύ πειράζω ένα φελό ντέντεκτιβ-κομμουνιστή της πλάκας που πρακτορολογεί λες και είναι στο 50. (όλοι είναι πράκτορες εκτός των συντρόφων του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ (που είναι οι επιθεωρητές κλουζώ της κατάστασης:-)
Η μαλακία πάει σύνεφο ρε γαμώτο. Καλά παιδιά φαινεστε αλλά που να πάτε κι εσείς?
Σας βλέπω (το απεύχομαι)αλκοολικούς στις στοες των αθηνών. (πότε στην Κάνιγγος, πότε στην Θεμιστοκλέους πότε στην Χ. Τρικούπη)
Τεσπα, το νεαρόν της ηλικίας σας μάλλον με καθιστα ακατανόητο αλλά κάποια στιγμή θα τα πούμε.
Συστήνω (εσωτερική)πειθαρχία πάνω από όλα.

Συντροφικά (πάντα)
Γεράσιμος
(μη σας μπερδεψω θα κρατήσω το "τυπογράφος" μιας και αυτό κάνω)

Tron είπε...

Πακέτο.
Βουλιάζει το καράβι όπως όλες οι επιχειρήσεις που δέθηκαν στο καπιταλιστικό άρμα.(>>next)
Αντε μας βλέπω στον αντιεξουσιαστικό χώρο να κόβουμε βόλτες στα εξάρχεια με μπύρες και μπάφους.
(μόνο που έκει δεν κάνουν έρανο με κουπόνια, εκεί την πέφτουν σε τράπεζες κατευθείαν, οπότε το νού μας, μη πάμε με τα κουπόνια θα μας μπουζουριάσουν)

Ανώνυμος είπε...

μετα την προχτεσινή πτώχευση του ΚΚΕ=Τυποεκδοτική etc.(δηλαδή ένα τετραγωνάκι σας φαινεται να το τρώει το φαντασματάκι) νομίζω ότι ανοίγει ο δρόμος προς μια διεύρυνση, κι αυτό γιατι το άνεργο επαγγελματικό στέλεχος, θα αναζητήσει εργασία, ελπίζω, σε χώρους που παράγουν παρόμοια προιόντα, έστω και με λιγότερα χρήματα εως και καθόλου.
Οι σύντροφοι έχουν μάθει να δουλεύουν εθελοντικά (κάποιοι λίγοι στα νιάτα τους και για λίγο).
Ένα με νοιάζει, πώς θα διαφωτιζόμαστε τώρα?
Θα υπάρξει κενό ή θα ριχτούν οι σύντροφοι στο μπλόγκιν με τα μούτρα και θα μας κάνουν τ' *&*$#@* ριλόουντιν'?-))