Εν μικρή Ελληνική μητροπόλει 2012 μ.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Μητρόπολι

δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,

και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμε κάτω,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός

να μιλήσουμε πια με κραυγές.  

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία

είναι που κάμνει μια ιστορία

μεγάλη κάθε κραυγή

τέτοια. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ

δεν τις χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε μια,

οι κομισάριοι ρωτούνε κ’ εξετάζουν,

κ’ ευθύς στον νου τους θανάσιμες υποψίες βάζουν,

με την απαίτησι να ξεκαθαριστούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες ομοφωνίες.

Παραιτηθείτε από την κριτική σας εκείνη·

η κριτική  σας είν’ επικίνδυνη:

η τέτοιες κριτικές ακριβώς βλάπτουν τα κόμματα.

Παραιτηθείτε από την ένστασι αυτή,

κι από την άλληνα την συναφή,

κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·

είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;

μας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·

πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,

κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,

απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία επιβράβευσι,

να δούμε τι απομένει πια, μετά

τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.

Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.

Τα πρόωρα μέτρα συνεννόησης φέρνουν μεταμέλεια.

Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Μητρόπολι.

Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;

Και τέλος πάντων, να, τραβούμε κάτω.

ΥΓ Δεν θα είχαμε ‘‘μεταγράψει’’ αυτό το ‘‘καβαφίζον’’ post, αν είχαμε δει προηγουμένως το σημερινό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη», στο οποίο αναγράφεται με κρυστάλλινη καθαρότητα ότι το ΠΑΜΕ κατέθεσε πρόταση στη ΓΣΕΕ για 24ωρη πανελλαδική απεργία στις 9 Φεβρουαρίου. Το ίδιο ακυρωτικό αποτέλεσμα θα είχε η έγκαιρη πληροφόρησή μας για τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα κατά την οποία κατέστησε σαφές πως ένα από τα ισχυρότερα διαπραγματευτικά όπλα μας εναντίον τής Τρόικα είναι να της επιστήσουμε την προσοχή για τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα που θα αναπτύξει ο ελληνικός λαός σε περίπτωση που εμμείνει στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Τέλος, δεν έχουμε τον παραμικρό δισταγμό να ομολογήσουμε ότι θα προτιμούσαμε να καταπιούμε το ποντίκι, παρά να ανεβάσουμε αυτό το post, αν είχαμε μάθει ότι αύριο συγκαλείται Λαϊκή Συνέλευση στην κεντρική πλατεία τής Άνω Πετρομαγούλας, καθώς και αν είχαμε κατανοήσει σε βάθος τον διαλεκτικό χαρακτήρα τής πρόσφατης διάσπασης της ΚΟΕ, με την οποία η φωτισμένη μειοψηφία έβαλε ένα μικρό-μεγάλο λιθαράκι στην προσπάθεια τής διεύρυνσης του μετώπου αντίστασης.

Στην εικόνα,  ο διάσημος πίνακας του Edvard Munch «Η Κραυγή». Από το en.wikipedia.org