Ο Λένιν, δύο γαϊδούρια με το άχυρό τους κι ένα τσουβάλι

Στις 9, 10 και 11 του Μαΐου του 1918, λίγους μήνες μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και αφού έχει υπογραφεί η Συνθήκη ειρήνης τού Μπρεστ-Λιτόβσκ με τις Κεντρικές Δυνάμεις, αλλά δεν έχει αρχίσει ακόμα ο ρωσικός εμφύλιος που θα προκαλούσε και την ιμπεριαλιστική επέμβαση υπέρ τών Λευκών και του Παλαιού Καθεστώτος, η «Πράβντα» δημοσίευσε σε συνέχειες μια μικρή μπροσούρα τού Λένιν με τίτλο «Για τα αριστερά παιδιαρίσματα και το μικροαστισμό». Σ’ αυτήν ο Λένιν ασκούσε δριμεία κριτική σε μια μικρή ομάδα μελών τού κόμματος («αριστεροί κομμουνιστές»), που είχε σχηματιστεί γύρω από τον Μπουχάριν και η οποία, με κύριο σημείο τις διαφωνίες για τη σύναψη της ξεχωριστής ειρήνης από τους μπολσεβίκους και για τη συγκεντρωτική τακτική τους στην οργάνωση της παραγωγής, επέκρινε τον Λένιν και την ηγετική ομάδα εξ αριστερών. Αναμφίβολα, σε πολλά σημεία αυτών των επικρίσεων η ομάδα των «αριστερών κομμουνιστών» συνέπιπτε τόσο με τους μενσεβίκους, όσο και με τους αριστερούς εσέρους, αλλά και κάποιες αναρχικές ομάδες, δηλαδή αντιπολιτευτικές εστίες που για τον Λένιν αποτελούσαν ‘‘στόχο’’ πρώτης προτεραιότητας. Με αυτούς λοιπόν συνέπιπταν οι μπολσεβίκοι «αριστεροί κομμουνιστές»; Χμ… Δηλαδή, «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα», «πες μου ποιος είναι ο φίλος σου να σου πω ποιος είσαι», «βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ» και τα σχετικά!

Σας γελάσανε! Γιατί, παρά το ‘‘ξύλο’’ που ρίχνει ο Λένιν στην ομάδα τού Μπουχάριν σε αυτή τη μπροσούρα, για κοιτάξτε τι γράφει στις πρώτες εισαγωγικές αράδες (ο υπερτονισμός με bold δικός μας):

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Η έκδοση από τη μικρή ομάδα τών «αριστερών κομμουνιστών», τού περιοδικού τους «Κομμουνίστ» (τευχ. 1, 20 του Απρίλη 1918) και η δημοσίευση των «θέσεών» τους αποτελεί θαυμάσια επιβεβαίωση των όσων είπα στη μπροσούρα μου «Τα άμεσα καθήκοντα της Σοβιετικής εξουσίας».[1] Δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πιο λαμπρή επιβεβαίωση —στην πολιτική φιλολογία— όλου τού απλοϊκού τρόπου υπεράσπισης της μικροαστικής παραλυσίας που κάποτε κρύβεται πίσω από «αριστερά» συνθήματα. Είναι χρήσιμο και απαραίτητο να σταθούμε στους συλλογισμούς τών «αριστερών κομμουνιστών», γιατί είναι χαρακτηριστικοί για τις στιγμές που περνάμε· διασαφηνίζουν εξαιρετικά καθαρά, από την αρνητική πλευρά, την «ουσία» αυτής τής στιγμής· είναι διδακτικοί οι συλλογισμοί αυτοί, γιατί έχουμε μπροστά μας τους καλύτερους από τους ανθρώπους που δεν κατάλαβαν τη στιγμή, ανθρώπους που με τις γνώσεις και την αφοσίωσή τους στέκουν πολύ, πολύ πιο ψηλά από τους κοινότατους εκπροσώπους του ίδιου λάθους, συγκεκριμένα από τους αριστερούς εσέρους.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Ίδιο λάθος, ναι. Αλλά καθόλου ίδιοι άνθρωποι.

Α, τι ανόητος άνθρωπος αυτός ο σύντροφος Λένιν. Κι ας άστραφτε και βρόνταγε. Κι ας ήταν σκληρός και αμείλικτος όταν το έκρινε αναγκαίο.Να επιμένει να χάνει το χρόνο του για να ξεχωρίσει δυο γαϊδουριών άχυρα! Και να αρνείται να βάλει στο ίδιο τσουβάλι μήλα με γεώμηλα, μόνο και μόνο  επειδή τα δεύτερα έχουν τρία γράμματα παραπάνω!…

[1] Μεταξύ αυτών τών καθηκόντων ήταν η καταγραφή και ο έλεγχος της παραγωγής και η οργάνωση των επισιτιστικών υπηρεσιών, για να χτυπηθεί η κερδοσκοπία τών μικροϊδιοκτητών, καθώς και η βελτίωση της εργασιακής πειθαρχίας στη βιομηχανική παραγωγή.  

Η εικόνα, από το quotationsbook.com