Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Αλέκος Αλαβάνος: Too old for rock n’ roll politics, too young to lose his far-sighted political thought(*)



(*) Πολύ ηλικιωμένος για πολιτική ‘‘ροκ’’, πολύ νέος για να χάσει τη διορατική πολιτική σκέψη του.




ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΕ ΟΣΟΥΣ παρακολουθούν κάπως ‘‘από κοντά’’ τις διεργασίες τής ‘‘μικρής’’ Αριστεράς (δυνάμεις δηλαδή εκτός ΚΚΕ και ΣΥΝ), είναι γνωστό: Εδώ και αρκετό καιρό, το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής με ηγέτη τον Αλέκο Αλαβάνο, προσπαθεί να ανιχνεύσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για μια ευρύτερη του ΣΥΡΙΖΑ[1] συμπαράταξη αριστερών δυνάμεων. Εγγύτερο και πιο εύκολα προσβάσιμο το πολιτικό ρεύμα περί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έχουν γίνει δύο συναντήσεις, με τη συμμετοχή και εκπροσώπων τού ΣΥΡΙΖΑ —ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, κάτι σημαίνει— έχει αναπτυχθεί ένας κάποιος διάλογος, έχουν κατατεθεί μερικές πρώτες σκέψεις και προβληματισμοί. Στη δεύτερη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, 26 Ιανουαρίου, ο Αλαβάνος τοποθετήθηκε με δέκα σημεία για τη μέχρι τώρα εξέλιξη αυτού τού διαλόγου, εκ των οποίων δύο έχουν ξεχωριστή και ευρύτερη σημασία. Τα παραθέτουμε αυτούσια:

Τέταρτο: Ο Αντώνης Νταβανέλος από τη ΔΕΑ έκανε την πρόταση «να προσχωρήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής». Υπήρξαν πολύ αρνητικές κριτικές από ομιλητές που ακολούθησαν. Εγώ βρίσκω ένα πολύ θετικό στοιχείο στην πρότασή του. Ζητάει από ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΜΑΑ τόλμη, να φύγουν από τις αδράνειες και τα στερεότυπα, να κάνουν ένα γενναίο βήμα μπροστά. Η μόνη διαφορά μου είναι ότι αυτό οφείλει να το κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Να βρεθούμε επομένως, παρά διαφορές ή εντάσεις τους παρελθόντος με την αυτοτέλεια του ο καθένας, σε ένα κοινό δημοκρατικό μετωπικό χώρο συνεργασίας, αλληλεγγύης και ελπίδας.

Πέμπτο: Ο Γιάννης Θεωνάς από την ΚΕΔΑ υπογράμμισε το ότι είναι εφικτό ένα κοινό συνολικό αριστερό πρόγραμμα. Συμφωνώ πλήρως. Ένα εργαστήρι γα ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ήδη το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Και δεν απαιτείται απόλυτη συμφωνία. Παράδειγμα: η άποψη μου είναι υπέρ της εξόδου από το ευρώ. Η ΔΕΑ όμως, επίσης στο ΜΑΑ, δεν θέτει τέτοιο ζήτημα, αλλά συμφωνεί σε μια σειρά κεντρικούς θετικούς στόχους: εθνικοποίηση τραπεζών, δημοκρατικός σχεδιασμός, παύση πληρωμών. Και λέει ακόμα ότι εφόσον τελικά η ευρωζώνη αρνηθεί, προτεραιότητα είναι οι στόχοι αυτοί, πράγμα που σημαίνει αποχώρηση από το ευρώ. Αυτό σημαίνει «καμία θυσία με το ευρώ». Τι θέλω να πω με αυτό το παράδειγμα; Ότι είναι εντελώς δυνατό να καταλήξουμε σε κοινούς στόχους, παρά το φαινομενικώς μεγάλα αρχικά σημεία αποκλίσεων.

Έκτο: Ασφαλώς υπάρχει διαφορετικότητα μεταξύ «κυβερνητισμού» και «κινηματισμού». Το έθεσε το θέμα αυτό, με διαφορετικά λόγια ο Χρήστος Τουλιάτος από την ΑΡΑΝ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Δεν δέχεται κανείς ούτε μια λογική καταγραφής ποσοστών ή διαχείρισης της κρίσης για το σύστημα ούτε  την πλήρη υποτίμηση της πολιτικής στο όνομα μόνο κινηματικών δράσεων, ειδικά στις σημερινές συνθήκες καταστροφής  που ιστορικό χρέος  της αριστεράς είναι να στηρίξει τον άλλο δρόμο. Με αυτή την έννοια ο διάλογος αυτός εδώ των αριστερών σχημάτων είναι διπλά θετικός. Και για την πολιτική λύση και για την ενίσχυση του κινήματος  —σκεφθείτε πόση αισιοδοξία, κέφι, ελπίδα θα έφερνε στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, στους δρόμους η εμφάνιση μιας ενωμένης ριζοσπαστικής αριστεράς, πόσες χιλιάδες αγανακτισμένους θα έβγαζε από το σπίτι στον δρόμο.


ΤΙ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ στο παραπάνω απόσπασμα; Τα εξής πολύ θετικά:

1. Την τόλμη που πρέπει να διαθέτει ένα ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς να πηγαίνει κόντρα στο ‘‘κοινό αίσθημα’’ των συντρόφων του, ακόμα και σε ζητήματα ‘‘δύσκολα’’, όπως αυτό τής παραίτησης από ένα μέρος τής κομματικής/οργανωσιακής κυριαρχίας προς όφελος μιας ευρύτερης συμμαχίας. Αυτή την τόλμη επέδειξε ο Αλαβάνος όταν δεν δίστασε να τονίσει τη θετική πλευρά τής πρότασης του Νταβανέλου για συμμετοχή του Μετώπου Α-Α (αλλά και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ‘‘ναι μεν αλλά’’ και ‘‘ήξεις αφήξεις’’, μη παραβλέποντας όμως και την ανάγκη να υπενθυμίσει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, συνήθως, it takes two to tango…

2. Τη διορατική ευφυΐα να κατανοεί ότι η αποσαφήνιση της πολιτικής κατεύθυνσης που θα ακολουθήσει μια συμμαχία δεν είναι υποχρεωτικό να επιτευχθεί και να συνομολογηθεί εκ των προτέρων από όλους εκείνους οι οποίοι, έστω και παρελκυστικά, έστω και στα λόγια, δηλώνουν ότι επιδιώκουν αυτή τη συμμαχία. Συχνά, είναι κάτι που θα το επιβάλλουν οι ίδιες οι εξελίξεις. Και τότε θα είναι πολύ δύσκολο για τους σημερινούς διαφωνούντες να επιμείνουν στις αρνήσεις τους. Κι αν επιμείνουν, θα περιθωριοποιηθούν. Έτσι, δεν του είναι δύσκολο να λέει στους συντρόφους του τού Μετώπου Α-Α (σ’ αυτούς κυρίως απευθυνόταν, αλλά τα ‘‘σκάγια’’ έπαιρναν κι εκείνους τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ), τα εξής —με τον τρόπο του και σε ελεύθερη απόδοση δική μας: «Μην είστε αντιπαραγωγικά δογματικοί. Μη τα θέλετε όλα εκ των προτέρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάει για παύση πληρωμών, έξοδο από το ευρώ και τα σχετικά. So what? Δεν τα λένε όλα αυτά μεν, αλλά έχουν βάλει τη τζίφρα τους κάτω από το σύνθημα γραμμής ‘‘καμιά θυσία για το ευρώ’’.[2] Υπέρ αυτής τής κατεύθυνσης δεν δουλεύει η πραγματικότητα; Και, κατ’ αρχήν, η ίδια η πραγματικότητα δεν ήταν αυτή που τους υποχρέωσε να βάλουν αυτή τη τζίφρα; Κι ακόμα, κάθε μέρα που περνάει δεν κάνει όλο και πιο δύσκολο ακόμα και για τους πιο ακραίους ‘‘ευρωπαϊστές’’ να επιχειρηματολογούν περί τού αντιθέτου; Επομένως;».[3]

3. Τη ρεαλιστική προσαρμογή στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Αυτό αποδεικνύει η ρητή αναγνώριση του απλού, απλούστατου και οφθαλμοφανούς γεγονότος ότι η κινηματική δράση τής κοινωνίας, οργανωμένη ή όχι, ούτε αρκεί, ούτε απαλλάσσει την πολιτική Αριστερά από την ευθύνη να επεξεργαστεί από κοινού ένα πρόγραμμα Λαϊκής Σωτηρίας και να καλέσει τον ελληνικό λαό να το υποστηρίξει με όλες του τις δυνάμεις. Αυτή η αναγνώριση, από έναν πολιτικό που πριν από ένα περίπου χρόνο έριχνε το ‘‘ροκ’’ σύνθημα της μετατροπής τής πλατείας Συντάγματος σε πλατεία Ταχρίρ, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, είναι για χειροκρότημα. Κι εμείς τη χειροκροτούμε ομόφωνα!


ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΥΨΟΥΜΕ τα λόγια μας. Ο Αλέκος Αλαβάνος μάς έχει απογοητεύσει τα τελευταία ένα-δυό χρόνια κάμποσες φορές (εξ άλλου, τον έχουμε επικρίνει εδώ, και μάλιστα σφοδρά). Και μας έχει απογοητεύσει πολύ. Για έναν απλό(;) λόγο: Γιατί τον είχαμε τοποθετήσει πολύ ψηλά στην εκτίμησή μας όταν, μόνος αυτός από αριστερούς ηγέτες ‘‘πρώτης γραμμής’’, κατανόησε ότι το κόμμα του ο ΣΥΝ είχε εξαντλήσει την όποια προωθητική του δύναμη και έπρεπε να μετεξελιχθεί σε κινητήρια δύναμη ενός ευρύτερου αριστερού σχηματισμού, αρχίζοντας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Άσχετα αν η ιδέα του δεν υλοποιήθηκε, από δικά του κυρίως λάθη, αυτό το πιστώνεται. Και η πίστωση είναι μεγάλη, αν σκεφτεί κανείς τους κομματικούς ‘‘πατριωτισμούς’’ τής Αριστεράς, τη μεγάλη κατάρα που την κυνηγά.

Έκτοτε, μέσα από παλινωδίες, αυθορμητισμούς —επιτρεπτούς σ’ εμάς, σ’ αυτό το blog π.χ., αλλά ανεπίτρεπτους σε πολιτικό ηγέτη— ή αλλοπρόσαλλες κινήσεις και πρωτοβουλίες, μάς φάνηκε ότι το πολιτικό του ένστικτο είχε αρχίσει να τον εγκαταλείπει σιγά-σιγά. Η παρέμβαση που σχολιάσαμε σ’ αυτό το σημείωμά μας δείχνει ότι κάπως βιαστήκαμε, και κάπου κάναμε λάθος.


Η ΧΑΡΑ ΜΑΣ είναι μεγάλη!




[1] Στον οποίο, το Μέτωπο Α-Α συμμετέχει, έστω και με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω…

[2] Θα μας επιτρέψετε, φανταζόμαστε, μια κάποια ικανοποίηση επειδή είχαμε επισημάνει τις θετικές γραμμές αυτού τού συνθήματος από τις 12 Δεκεμβρίου 2011.

[3] Όλος αυτός ο συλλογισμός, στη γενική λογική του, ταιριάζει φούστα-μπλούζα, που λέει κι η Αλέκα, για να τον αναπτύξει κανείς και προς το ΚΚΕ. Αλλά, προς το παρόν, εκείνο δεν σηκώνει ούτε το τηλέφωνο. Έχει ενεργοποιήσει τον αυτόματο τηλεφωνητή με το γνωστό, μονότονο, μαγνητοφωνημένο μήνυμα: «Είστε σε γραμμή μπετόν αρμέ. Παρακαλούμε, μην αναμένετε στο ακουστικό σας»…




Η photo, από το tvxs.gr




64 σχόλια:

Μάρκομ Ξ είπε...

Όσο τα ποσοστά του ΣΥΝ και του ΚΚΕ είναι εκεί που είναι, ούτε που θα περάσει από το μυαλό τους για ουσιαστικές συνεργασίες και μέτωπα. Ο ΣΥΝ προσπαθεί να κάνει τον Μητρόπουλο αντι-Κανέλλη και η αιώνια διαμάχη Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού μεταφέρεται από το ποδόσφαιρο στην πολιτική. Α, και μην πιάσουμε εδώ τον μύθο της ηγεσίας και της βάσης. Η βάση να δείτε πόσο μεθυσμένη είναι με τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων.

Από την άλλη, ο σ/φος Αλέκος, καλός χρυσός και άγιος. Αλλά τι σημασία έχει; Πότε θα πάψουμε πια να περιμένουμε από ηγέτες -και μάλιστα αποδεδειγμένα αλλοπρόσαλλους- να οδηγήσουν; Δε λέω ότι αυτό προτείνετε εσείς στο ποστ. Επισημαίνω απλά τα δυο απαραίτητα στοιχεία για να έχει πιθανότητες επιτυχίας η συνταγή: no enlightened leaders, no old parties.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Unknown είπε...

Οταν κάνεις διάσπαση σε ένα χώρο χωρίς να λες κάτι διαφορετικό σημαίνει οτι θέλεις καρέκλα.
Δεν θέλουμε τέτοιους πλεον στην Αριστερά.
Xρειαζόμαστε ένα ενιαίο μέτωπο αντιμνημονιακό και ενότητα όλων των ευρωπαίων εργαζομένων με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού.

Μάρκομ Ξ είπε...

Αγαπητέ Μάρκο

Για ποια ακριβώς διάσπαση μιλάς; Δεν καταλαβαίνω;

Όσο για το μέτωπο, νομίζεις ότι το "αντιμνημονιακό" είναι αρκετό; Είναι δεδομένο ότι η ΕΕ δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα (όχι ότι είχε και ποτε, αλλά τώρα είναι πιο προφανές). Είναι επίσης δεδομένο ότι η συζήτηση μέσα στο λαό γίνεται για την ΕΕ. Επομένως γιατί να μην βάλεις και αυτό το πρόταγμα σε ένα μέτωπo;

Επίσης, όταν λες των ευρωπαίων εργαζομένων είναι μάλλον ευχή έτσι; Δεν μπορώ αλλιώς να καταλάβω πως από την Ελλάδα θα οργανώσουμε πανευρωπαϊκό μέτωπο;

Τέλος, μιλάς για μέτωπο εργαζομένων. Ποιους εννοείς; Τους μισθωτούς; Ή και τους αυτοαπασχολούμενους; Βάζεις μέσα και τους μικρούς επιχειρηματίες;

με γνήσια απορία,
Μάρκομ Ξ

Γρηγόρης είπε...

Αγαπητέ marko(s):

1)Δεν εμβάθυνα ποτέ-κακώς ίσως-στις γκρίνιες και τα κουτσομπολιά της περιόδου του θρίλερ "Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών".Έτσι τυχαίνει να μην έχω 100% ξεκάθαρη άποψη για τα αίτια εκείνης της φαγωμάρας.Ήταν πολιτικά;Ήταν καρεκλογενή; Κλίνω μάλλον προς τα δεύτερα,παρόλο που δεν μπορώ να αποκλείσω τα πρώτα.
Όπως και νά'χει δεν πιστεύω ότι είναι το πρώτο θέμα που πρέπει να μας απασχολεί,στις δύσκολες μέρες που περνάμε...

2)Γράφεις: "Δεν θέλουμε τέτοιους ανθρώπους στην αριστερά".

Πιστεύω πως όλοι,από τη βάση μέχρι την ηγεσία,έχουμε κάνει λάθη στη ζωή μας,για τα οποία μετανοιώσαμε αργότερα.Όχι ξεκάθαρα και φωναχτά (κακώς,πολύ κακώς για τις 'ηγεσίες') άλλα έτσι συμβαίνει συνήθως.
Όπως και νά'χει το πράγμα,δεν θα μπορέσω ποτέ να αρνηθώ σε κανέναν,την ατομική ή συλλογική επανένταξη στον κοινωνικό αγώνα.
Μπορεί να μην εμπιστευόμουν πλέον στον Αλαβάνο την ηγεσία,ή μέρος της ηγεσίας,ενός αντικαπιταλιστικού μετώπου.Αλλά κάθε άνθρωπος μπορεί να προσφέρει ποικιλοτρόπως όταν το επιθυμεί ειλικρινά.Και δεν θα του το στερήσω.

Εδώ κοιτάμε να στήσουμε την αριστερά με τα πόδια κάτω,και όχι να κόψουμε κεφάλια.

3)Δεν υπάρχει καλύτερος "ελεγκτής" από μια βάση οργανωμένη και δραστήρια στον ταξικό αγώνα.Από μια βάση που ζει και αναπνέει δίπλα στην βάση της κοινωνίας,που ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ στον εαυτό της να συζητά δημοκρατικά.Ακόμη κι οταν το ξεχνά.Μιας βάσης που αρνείται την ένταξή της σε προσωπικούς στρατούς της κάθε ηγεσίας,και δεν διστάζει να την αντικαταστήσει όταν έρθει η ώρα χωρίς συναισθηματισμούς.Λειτουργώντας μόνο με πολιτικά/ταξικά κριτήρια και αδιαφορώντας για άχρηστους τίτλους,θεσούλες,φιλίες,μικροπρονόμια.

4)Τέταρτο και σημαντικότερο όλων.Επειδή διαφωνούμε κάθετα στο ζήτημα της Ε.Ε. και του ευρώ,θα σου πρότεινα να διαβάσεις το παρακάτω άρθρο.Αν δε σε κουράζει,θα ήθελα την κριτική σου άποψη.

http://www.aformi.gr/2012/01/%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CE%B6%CF%8E%CE%BD%CE%B7/

Unknown είπε...

Αγαπητέ Μάρκομ Ξ, τα πράγματα είναι απλά.
Ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο.
Σαν ξεκίνημα είναι καλό
Ναι χωράνε όλοι μέσα και η τέχνη των επαναστατών αυτή είναι.
Δεν έχουμε όμως αυταπάτες οτι για την ανατροπή του καπιταλισμού φτάνει το αντιμνημόνιο ,χρειάζεται πολύ δουλιά ακόμη και μόνοι τους οι ελληνες εργαζόμενοι δεν μπορούν.οκ?
Αυτήν ακριβώς την τακτική μας διδάσκει ο ΜΑΡΞ στο Μανιφέστο και αυτήν εφάρμοσε ο Λένιν και ο Τρότσκυ .

Unknown είπε...

Αγαπητέ Γρηγόρη,
1.Στην αριστερά βεβαίως χωράνε όλοι.
Νησεύσαντες και μη νηστεύσαντες.Ολοι οι αμαρτωλοί και μη.
ΑΡΧΗΓΟΥΣ πολλούς δεν θέλουμε.Στρατιώτες θέλουμε.
2.Ο μοναχικός εθνικός δρόμος είναι αδιέξοδος.
ΜΑΖΙ με τους ευρωπαίους εργαζόμενους ΜΕ ΚΟΙΝΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ, θα προχωρήσουμε.
Είναι μονόδρομος.

Μάρκομ Ξ είπε...

Αγαπητέ Μάρκο

όπως πάντα λιτός!

Σεβαστές οι απόψεις σου περί αντιμνημονιακού μετώπου. Απλά να ξέρεις ότι είναι οι απόψεις κάποιας συστημικής δύναμης.

Αντίθετα, μια αντισυστημική δύναμη οφείλει να έχει και άλλα να προτείνει. Άλλο που μπορεί να συμφωνήσει σε συμμετοχή σε ένα τέτοιο μέτωπο. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός: στην προσπάθεια να αγκαλιάσει ευρύτερο κοινό, η σοσιαλδημοκρατία (ΣΥΝ) έχει υιοθετήσει θέσεις αστικές. Προοδευτικές, αλλά αστικές. Πόσο αποτελεσματικό έχει αποδειχθεί αυτό; Πόσο έχει ωφελήσει πράγματι την υπόθεση της ανατροπής;

Γιατί αν μου πεις ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και όλοι πρέπει να ρίξουν νερό στο κρασί τους κλπ κλπ, έχω να σου αντιτείνω ότι τόσα χρόνια που ο ΣΥΝ εφαρμόζει με συνέπεια αυτή την τακτική -στη χυδαία της μορφή κατά τη γνώμη μου- δε βλέπω να έχει και μεγάλη απήχηση στις μάζες. Προσοχή! Δε μιλάω για εκλογικά ποσοστά. Μιλάω για αφύπνιση ταξική, οργάνωση συνδικαλιστική και αποτέλεσμα στην πράξη.

Όσο για τους αρχηγούς που λες συμφωνώ. Επομένως περιμένω ότι ο ΣΥΝ δεν θα ξαναθέσει βέτο για αρχηγία του Τσίπρα σε επόμενες συνεργασίες, όπως έκανε μέχρι τώρα. Ή μήπως μάταια περιμένω; Τι λες;

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Μάρκομ Ξ είπε...

και κάτι εμπνευσμένο από την ποιητική διάθεση του προηγούμενου ποστ:

Πώς φτάσαμε αδερφέ μου εδώ πέρα;
Μικρή ζωή μας τάζουν και φοβέρα
γι' αυτούς που θα ζητήσουν λευτεριά.

Πως έγινε η καρδιά μας πέτρα και ζητάμε
με τα παλιά τα μέτρα να μετράμε,
του κόσμου του καινούριου την κοψιά.

Τι έφταιξ' αδερφέ μου;
Το μπόι μας μετράνε με αργύρια.
Τη σκέψη μας κονταίνουν με μαστίγια
στο χρόνο, στο κορμί μας, στη ματιά.

Γιατί αδερφέ μου; Πέ΄ μου!
Γιατί τα νιάτα αυτού του κόσμου τα ξεχνάς;
Γιατί πασχίζεις την αλήθεια σε όρια χαλκευμένα να κρατάς;
Γιατί αυτάρεσκα κορδώνεις δυο πήχες μπόι
και καμώνεις
πως το ξημέρωμα του ανθρώπου
στα δυο σου χέρια το κρατάς.

Αφού το ξέρεις αδερφέ μου: είσαι λίγος. Φτηνός, κακέκτυπος, δειλός.
Τη ζέση σου για λευτεριά οφίτσια.
Το πάθος σου για ανθρωπιά συνήθεια.
Το αίμα των συντρόφων σημαία υποταγής και αυτός,
που κάποτε ήταν φάντασμα κι ύστερα υπαρκτός,
αυτός που αργότερα έγινε εφικτός,
στη λήθη, στο απυρόβλητο, στο «πυρ το εξώτερον»
ηθελημένα ή άθελα βοήθησες να πάει.

Γιατί λοιπόν διστάζεις αδερφέ μου;
Την κάλπικη ιστορία σου να σκίσεις.
Τα λάθη σου να δεις και ν’ αγαπήσεις,
γιατί έτσι μόνο θα τα δεις και έτσι μόνο πίσω θα τ’ αφήσεις.

Μπιστέψου εμένα αδερφέ μου.
Μήτε το θυμικό σου,
μηδέ το ασάλευτο τοτέμ που νιώθεις για δικό σου.
Ούτε άλλους δρόμους ελκτικούς
χωρίς προαπαιτούμενα, μα πάντα μοναχικούς.

Εμένα που με ξέρεις για δικό σου.
Εμένα της ιστορίας τον αλήτη.
Τον άστατο, τον ρέμπελο ξενύχτη.
Αυτόν που εφορμά στον ουρανό και όμως
ξαναγυρνά να πολεμάει μόνος.
Βοήθησέ με να σταθώ μα μη με στήνεις.
Άσε με να πετάξω, μα μη με παραφήνεις.
Είναι κερένια τα φτερά μου και ο ήλιος θα τα κάψει.
Είναι θολή η ματιά μου και ίσως δε με φτάσει
να δω μακριά, να φυλαχτώ καλά.

Έλα μαζί μου αδερφέ μου.
Έχω να σε μάθω να υπομένεις.
Ψύχραιμα την κατάλληλη στιγμή να περιμένεις.
Όμορφα και ακανόνιστα με σχέδιο να υφαίνεις.

Γιατί όσο άτρωτο και απέραντο το τέρας να μας μοιάζει,
όσο βαθιά τα δόντια του στις σάρκες μας βυθίζει και μοιράζει
τα σωθικά μας στα σκυλιά του,
παρότι είμαστε de facto τα παιδιά του
που μόνο μες στα σπλάχνα του αναπνέουμε και ζούμε
εμείς μπορούμε.

Αυτό το «εμείς» στη φτέρνα του Αχιλλέα το χτυπάει.
Το έκτρωμα, στης γης το λυκοφώς που αλυχτάει.
Αυτό το «εμείς» αδερφέ μου! Άκου!
Καρδιοχτυπά το τέρας και μόνο στο άκουσμά του!
Αυτό το «εμείς» φοβάται και χτυπά.
Με κάθε μέσο, τρόπο, παγίδα
πασχίζει να μας κρύψει την ελπίδα
ή σ’ αδιέξοδες οδούς να την ξοκείλει.

Εμείς.
Μπορούμε αδερφέ μου.
Εμείς.
Για να πιστέψεις στο «εμείς», πρέπει γι’ αρχή στο «αδερφέ μου» να πιστέψεις.

Γρηγόρης είπε...

αγαπητέ Marcos,

1)Απ'όσο ξέρω,οι Λένιν και Τρότσκυ,δεν καλούσαν σε ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο,αλλά σε αντικαπιταλιστικό.Κάτι σαν σοσιαλιστική επανάσταση ένα πράγμα.Ή έχω άδικο;

2)Θα ήταν ευχής έργον αν συντονίζονταν οι εργαζόμενοι τής Ευρώπης ταυτόχρονα στην ανατροπή των αστικών τους τάξεων.

Όπως όμως ισχύει ο νόμος της συνδυασμένης και ανισομερούς ανάπτυξης του καπιταλισμού,αντίστοιχα για λόγους που συμπεριλαμβάνουν και τον παραπάνω,έχουμε συνδυασμένη αλλά και ανισόμερη ανάπτυξη του εργατικού και του επαναστατικού κινήματος.

Σε απλά ελληνικά,πιο πιθανό είναι να πεθάνουμε πρώτα εμείς από την πείνα,παρά να ξεσηκωθεί ταυτόχρονα και μαζί μας η γερμανική εργατική τάξη.

Νομίζω ότι αυτό,ο Λένιν κι ο Τρότσκυ,το κατανοούσαν εξίσου καλά.
Όπως και ότι οι ρώσσοι εργάτες δεν μπορούν να οικοδομήσουν "σοσιαλισμό σε μια μόνο χώρα",και θα πρέπει να την εξαπλώσουν.

Ωστόσο δεν περίμεναν κάποιον ντετερμινιστικό ταυτοχρονισμό με το Αγγλικό,Γερμανικό ή Γαλλικό προλεταριάτο.

Αντιθέτως άρπαξαν την αλυσσίδα από τον πιο αδύναμο κρίκο της,και έγιναν θρυαλλίδα για όλο το ευρωπαϊκό σύστημα της εποχής τους.Και τους ακολούθησαν,ανεπιτυχώς δυστυχώς,Ουγγαρία,Φινλανδία κ.α.

Ποιός πιστεύεις ότι θα ήταν ο πολιτικός σχεδιασμός των Λένιν κ Τρότσκυ σήμερα;
Πάντως δε νομίζω το "σοσιαλισμός μόνο σε μία Ε.Ε".Έχει κάτι από γεωργιανή πονηριά μέσα του..

Γρηγόρης είπε...

Υ.Γ:Στα υπόλοιπα που γράφεις marcos συμφωνώ.Και μην εκλάβεις το χιούμορ ως ειρωνεία :-)

Γρηγόρης είπε...

Και επειδή δεν θέλω να μιλώ ακατασχέτως,ας δούμε τί μας λέγανε για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης,τόσο ο Τρότσκι στο Nr.3 του κειμένου:

http://www.marxistbooks.gr/diethnis3_b.htm

όπως φυσικά και ο Λένιν:

http://anasintaxi.blogspot.com/2012/01/blog-post_30.html

(τί να κάνουμε,εδώ το βρήκα..)

Ανώνυμος είπε...

Να απευθυνθείτε Λέφτηδες στο κατ εξοχήν ειδικό : τον Ian Anderson για να σας εξηγήσει τι εννοεί ο ποιητής ;)

Ο Αλέκος προφανώς πέρασε μια ..φάση και τώρα επανέρχεται ουσιαστικός και δριμύτερος.

Ένα είναι βέβαιο : ότι ένα μέτωπο λαϊκής Σωτηρίας σε αυτή τη φάση είναι το ζητούμενο από το κοσμάκη . Και αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς...

Σύντομα θα ξεφουσκώσει και ο κυρ Φώτης , όταν οι φουκαράδες πρώην πελάτες του ΠΑΣΟΚ καταλάβουν ότι με περί διαγραμμάτου εξυπνάδες , με κοινοτοπίες και αναμασήματα δεν θα τεθεί ανάχωμα στον όλεθρο που ήδη διαβλέπουν για το σακρίο τους.

οπότε το ζητούμενο που τίθεται θα γίνει ακόμα πιό επείγον...

Το ζήτημα ευρώ ή δραχμή είναι δευτερεύον... Μάλιστα επ αυτού είναι δύσκολο έως αδύνατο να προβλέψει κανείς και τις εξελίξεις και τις συνέπειες της μιας ή της άλλης κατάληξης , αν ληφθεί υπόψιν η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική συγκυρία....

Γρηγόρη

συμφωνώ με την οπτική σου

Γιάκοβ

Ανώνυμος είπε...

ΣΑΡΚΙΟ ... !

γαμώ το Αλτσχάιμερ μου μέσα γαμώ

Γιάκοβ

Ανανεωτικός κομμουνιστής είπε...

Παρακολουθούσα με ενδιαφέρον την πορεία και τη σκέψη του κ. Αλαβάνου μέχρι πριν 9-12 μήνες. Αλλά όταν απαντάς με αμφισημίες στην απλή ερώτηση "ποιά η σχέση σου με το ΣΥΡΙΖΑ;" συγγνώμη αλλά αποφάσισα πως δεν έχει νόημα να ασχολούμαι (μαζί του και με το ΜΑΑ συνολικά).

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν εννοώ πως θα ήθελα σώνει και καλά να πει "ναι, είμαστε στο ΣΥΡΙΖΑ". Ας έλεγε ναι, ας έλεγε όχι. Αλλά αυτά τα "και μέσα και έξω και ίσως", με κούρασαν.

Δευτερο ζητημα: η υπόκλιση στο αυθόρμητο, όπως εκφράστηκε με τις "πλατείες". Δεν λέω να μην συμμετέχεις -να συμμετέχεις, αλλά μην απολυτοποιείς αυτη την κίνηση που είχε (πέρα από τα πολλά θετικά της) και πλευρές εξόχως προβληματικές (γιατί σε τελευταία ανάλυση αντανακλούσε την οργή των μικροαστικών στρωμάτων που καταστρέφονται).

Unknown είπε...

Αγαπητέ Γρηγόρη δυο μικρές παρατηρήσεις.
Ο Λένιν δεν καλούσε σε σοσιαλισμό εδώ και τώρα.
Καλούσε σε ενιαίο αντιπολεμικό μέτωπο για ειρήνη και ψωμί.
Ο Μαρξ ασπαζόταν την ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ και ταυτόχρονη επανάσταση στις πιο προηγμένες χώρες.
Στην παγκόσμια αγορά η λιτότητα παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις

TRASH είπε...

Εάν ο σύντροφος Αλαβάνος καταφέρει μετά το ΚΚΕ, τον ΣΥΝ, το ΣΥΡΙΖΑ, να βάλει το λιθαράκι του και σε διάσπαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (η συζήτηση και μόνο για προσχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκετή για να πυροδωτήσει ανάλογες διαδικασίες), και πάντα στο όνομα της ..."ενότητας", τι να πω;
Είναι θεός!
Υποκλίνομαι!

TRASH είπε...

Y.Γ.
Εάν ανατεθεί στον ...Μαΐλη τον ίδιο, να κάνει τόσο μπάχαλο όλον τον μη-ΚΚΕ "αριστερό χώρο", πολύ αμφιβάλω εάν θα τα κατάφερνε καλύτερα από τον Αλέκο....
Y.Γ.2
Και πάντα κάτω από το λάβαρο της ενότητας....!

Γρηγόρης είπε...

Αγαπητέ marcos,

δύο παρατηρήσεις και από μένα:

1)Αν θες να χρησιμοποιήσουμε το "ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο" ως προσελκυστικό-μεταβατικό αίτημα,όπως το "ψωμί,γη,ειρήνη" ,δεν έχω μάλλον αντίρρηση.

Μαζί μ'αυτό όμως θα λέμε και το "όλη η εξουσία στα εργατικά συμβούλια".Έστω και σε μία μόνο χώρα αρχικά.

Δεν θα το κρύψουμε κάτω από το χαλάκι για να μη θίξουμε την Ε.Ε και το ευρώ!Σύμφωνοι;

2)Και ο Μαρξ,και εγώ και εσύ "ασπαζόμαστε" την συντονισμένη και ταυτόχρονη επανάσταση στις πιο προηγμένες χώρες.

Όταν όμως φύγουμε από τους ασπασμούς και τις ευχές,και πάμε από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο,εκεί τί μας λένε ο Μαρξ και ο Ένγκελς;

"Η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη,αν όχι στο περιεχόμενο,στη μορφή είναι κατ'αρχήν εθνική.Φυσικά το προλεταριάτο κάθε χώρας,πρέπει να ξεμπερδέψει πριν απ'όλα με τη δική του αστική τάξη"

Από κομμουνιστικό μανιφέστο εδώ:

http://www.marxists.org/ellinika/archive/marx/works/1848/com-man/bourprol.htm

Αλλά ακόμη καλύτερα εδώ(είμαστε στη Γερμανία του 1848 πριν/παράλληλα με την αστικοδημοκρατική επανάσταση):

"Οι κομμουνιστές στρέφουν την κύρια προσοχή τους στη Γερμανία,γιατί η Γερμανία βρίσκεται στις παραμονές μιας αστικής επανάστασης και γιατί αυτήν την ανατροπή την πραγματοποιεί μέσα σε πιο προχωρημένες συνθήκες του ευρωπαϊκού πολιτισμού γενικά,και με ένα προλεταριάτο πολύ πιο ανεπτυγμένο από την Αγγλία του 17ου και τη Γαλλία του 18ου αιώνα.Η γερμανική αστική επανάσταση επομένως,μπορεί να είναι μονάχα το άμεσο προοίμιο μιας προλεταριακής επανάστασης"

Από κομμουνιστικό μανιφέστο εδώ:

http://www.marxists.org/ellinika/archive/marx/works/1848/com-man/position.htm

Δεν βλέπω καθόλου πρόθυμους τους "θείους" να "φρενάρουν" την προλεταριακή επανάσταση στη Γερμανία,και να αρκεστούν ιστορικά στην αστική,επειδή στην Αγγλία ή τη Γαλλία,είναι αλλιώς,είναι έτσι,είναι γιουβέτσι..

Ελπίζω να μη με βάλεις να (ξανα)διαβάζω και τη "Διαρκή επανάσταση" του Τρότσκι βραδιάτικα..

Unknown είπε...

Συγνώμη Λέφτηδες και αναγνώστες για την κατάχρηση του χώρου, αλλά απαιτείται μια ακόμη εξήγηση στον συντρ. Γρηγόρη.
Ας δημιουργήσουμε ένα μεγάλο,δυνατό,αντιμνημονιακό μέτωπο τώρα -με τις διαφορές μας- και οι Μαρξιστές να μην σταματούν να εξηγούν οτι χρειάζεται ανατροπή του καπιταλισμού με Δημοκρατία των εργαζομένων.

tabularasa είπε...

Αφήστε τα αυτά! Eνότητες και φλώρικες παπαριές. Iδού η κατευθείαν σύγκρουση:

Διαβάστε με προσοχή!! μπας και διαπαιδαγωγηθήτε ποτέ επιτέλους.
Η υπαγωγή στο άρθρο 99 ως καίριο πλήγμα στο καπιταλιστικό σύστημα>>>
http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6663749

Αστέρω είπε...

Και η πλάκα είναι ότι αυτη την τακτική του "να προλάβω το γιούχου που θα φάω", πότε θα την κόψουνε. Για πόσο μαλάκες μας περνάνε πια οι επαναστάτορες του περισσού...

"Καλούμε όλα τα μέλη, τους φίλους, κάθε εργαζόμενο που αναγνωρίζει την αναγκαιότητα ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ, μαχητικά να υπερασπιστούν το Κόμμα από τις επιθέσεις και το βρώμικο πόλεμο που θα δεχθεί εκ νέου το επόμενο διάστημα, εξαιτίας του ότι η πολιτική του είναι ριζικά αντίθετη και εχθρική στο καπιταλιστικό σύστημα."

Σιγά φοβηθήκαμε...
Κι εγώ καλώ όσους δεν την αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα να τα μαζεύουν και να ψάξουν να εργαστούν για την υπόθεση του λαού και της εργατιάς σε άλλο "λενινιστικό" μαγαζάκι-έχει πολλά ανερχόμενα...

Τυπογράφος είπε...

Χα από όσο βλέπω ισχυρίζονται ότι τώρα δίχως το Βρυσοσπάστη ήρθε η ώρα ούτε λίγο ούτε πολύ να πάρουν τα βουνα τα συντρόφια.
Για να στήσουν κανένα αυθαίρετάκι βεβαια, μη πάει ο νού σας στο κακό.....
είπαμε το ΚΚΕ δεν δίνει λόγο
.
.
.
(στην εφορία)

TRASH είπε...

την τρολιά πολλοί αγάπησαν...
Ο.Κ.
κατάπτυστο το ΚΚΕ που αναζητάει "νόμιμες" λύσεις (υπαγωγή στο 99) για να αποτρέψει την τραπεζική κατάσχεση των μηχανημάτων της τυποεκδοτικής αντί να βάλει την 2η μεραρχία του ΔΣΕ να φυλάει τις εγκαταστάσεις. Με πόσους νεκρούς ΠΑΜίτες ρεφάρει;
Υ.Γ.
Από τα παραπάνω σχόλια γίνεται φανερό για μία ακόμη φορά, πως οποιαδήποτε περί ενότητας, κουβέντα, είναι άνευ αντικείμενου. Ετσι δεν είναι αγαπητοί λέφτηδες;

Αστέρω είπε...

Πάντως χαίρομαι να βλέπω κνίτες να μιλανε την αργκό του δικτύου.
Σας αφήνουνε βρε. Η μαμά σας το ξέρει...
Εγώ επειδή είχα αμιγκα το 83 νοιώθω και λίγο περήφανος να πω την αλήθεια, όπως καμιά φορά που ακούω στο δρόμο κάτι αφρικανάκια να μιλάνε μεταξύ τους ελληνικά καλύτερα από τη γιαγιά μου την κυψελιώτισα.
Ποια ενότητα τε τρας γαμω τη τρελα μου.
Αφού είσαστε ατσάλινοι τι να την κάνετε την παραπάνω ενότητα.Να νοθευτεί τ'ατσάλι αντι να δεθεί. Πάμε καλά.
Αλλά για να δεθεί θέλει χρήμα. Τώρα λοιπόν μένει -από όσα διαβάζω- ή το αρματωλικι να αρχίσει να βροντάει ο ¨ολυμπος και ν'αστραφτει η Γκιώνα, ή το ταμείο ανεργίας (που σημαίνει "ενότητα")
(παρεπιπτωντος και η Ιμακο για να μην τις κατασχέσουν οι παλιοτράπεζες τα μηχανήματα πτωχεύει νομίμως)

με κλικ στο όνομα δείτε: πως "ο πνιγμένος απ'τα μαλλιά του πιάνεται"
ή "όσα δε φτάνει η αλεπού...τα κάνει ταξικό εχθρό" ή ....

LeftG700 είπε...

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ


Ζητάμε συγγνώμη για την εξαφάνισή μας. Η αιτία είναι διαδικτυακή (όχι βλάβη). Και είναι στενάχωρη. Σκόπευα να απαντήσω απόψε, και είχα αρχίσει να γράφω τις πρώτες απαντήσεις. Μετά, τσάκισε η δουλειά, και μου 'φυγε όλο το κέφι που είχα. Ες αύριο.


Τα λέμε

TRASH είπε...

@Αστέρω:
Η αντιληπτική σου ικανότητα είναι ενδικτική και των πολιτικών σου θέσεων. Με είδες πουθενά να υποστηρίζω οποιουδήποτε τύπου "ενότητα"; Είναι φανερό πως η ερώτηση μου πήγαινε στους οικοδεσπότες.
Το "Κνίτης" και τα περί "μαμάς που αφήνει", τα κρατάω σαν τιμητικά, 40 χρονών άνθρωπος...
Πάντως μία επί της ουσίας απάντηση, δεν έδωσες....

Γρηγόρης είπε...

Φίλε TRASH,

Συγγνώμη που δε μπορώ να σού απαντήσω σ'αυτά που ρωτάς απόψε.Είναι λίγο αργά για σεντονάκια.
Αλλά φαντάζομαι θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε,εν αναμονή του αυριανού άρθρου των left.

Αν σ'ενδιαφέρει μια πρώτη εικόνα της δικής μου άποψης,θα την βρεις ως σχόλιο,εδώ:

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2012/01/blog-post_2169.html

Μάρκομ Ξ είπε...

Κότες λιράτες, αφήστε ήσυχο το ΔΣΕ και την παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος! Ντροπή ρε ξεφτίλες!

Κάντε όση κριτική θέλετε στο ΚΚΕ και γω μαζί σας.

Αλλά τους αγωνιστές που δώσανε το αίμα τους δεν είστε - είμαστε άξιοι ούτε τα ονόματά τους να προφέρουμε.

Άντε πια! Εξυπναδούλες πάνω στα μνήματα... καραγκιοζάκια!

οργισμένος,
Μάρκομ Ξ

Αστέρω είπε...

Τρας, ποια ήταν η "επί της ουσίας" ερώτηση για να δώσει κάποιος μια επί της ουσίας απάντηση...?
Αυτό το "επι της ουσίας" το πάιζετε πολύ στα δύσκολα, όταν επί της ουσίας συζητηση είναι δύσκολο να γίνει γενικότερα στον αριστερό χώρο, ειδικότερα δε με το ΚΚΕ.
Κι αυτό γιατί αν η υπόθεση "μας" είναι ο μετασχηματισμός του υπάρχοντος θα οφείλαμε αν μη τι άλλο να έχουμε τα στοιχεία για το μίνιμουμ της κουβέντας. (πως πράγματι αυτή είναι η υπόθεσή "μας")
Αυτά τα στοιχεία, όπως παρατηρήθηκε και σε άλλες συζητήσεις κι εδώ και αλλού(με άλλα "τρολ")δεν είναι σε θέση να τα διαθέσει το ΚΚΕ για την τελευταία τεσαρακονταετία (όσο πανω κάτω είσαι και είμαι εν ζωή)και τελικά δεν προκύπτουν και αντικειμενικά.
(πέραν από κάποια "άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε")

Το ΚΚΕ, όπως αποδεικνύει η αίτησή του για την υπαγωγή στο 99, είναι "πεταμένα λεφτα" για να μιλήσω και στην γλώσσα σου μαρξιστή μου.
Κάθε ψήφος αξίζει περίπου 10 ευρώ (από κρατική επιχορήγηση)
Έχουμε την ακριβότερη ψήφο στην ευρώπη.
Σκέψου το την επόμενη φορά που θα δώσεις το δεκάρικό σου σε ανίκανους να το διαχειριστούν...
(αυτό το λέω μπας και σου φανεί "επί της ουσίας")
Και τρόλ "είναι το μάτι σου" που λέγαμε και παιδιά σε κάτι επαναστατες της φακής και μπίζνεσμεν του μπλα μπλα σα και του λόγου σου ...

Αντε και για να μην μου πικραθείς κι ένα τραγουδακι.Έτσι, για να κυλίσει ένα δάκρυ στο αγωνιστικό σου μάγουλο...

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Στο πρώτο-πρώτο σου σχόλιο, πέφτουμε σε τοίχο σε ορισμένα σημεία. Εκτός αν δεν έχουμε καταλάβει καλά. Βέβαια, αν υπάρχει αυτός ο τοίχος και δεν είναι δικό μας λάθος, είναι η δύσκολη πραγματικότητα εντός τής ταλαίπωρης Αριστεράς που κυρίως τον κτίζει κι όχι εσύ. Αναλυτικότερα:

Αν αδυνατίσει η επιρροή τών δύο μεγαλύτερων κομματιών τής Αριστεράς, μια ενδεχόμενη συνεργασία κάτω από τις καινούργιες συνθήκες θα είναι προϊόν πολύ περισσότερο μιας κομματικής ανάγκης, παρά προϊόν τής συνειδητοποίησης ότι η συμπόρευση είναι αναγκαία τόσο βραχυπρόθεσμα, όσο και μακροπρόθεσμα. Άρα θα είναι περισσότερο ευκαιριακή. Κι ύστερα, σε μια τέτοια περίπτωση θα αθροίζανε τη ‘‘δυστυχία’’ τους! Για σύγκρινέ το με το τώρα, που είναι και οι δύο στα πάνω τους, πόσο μεγαλύτερες προοπτικές ανοίγονται!

Βεβαίως και δεν προτείνουμε τη στοίχιση πίσω από τον Αλαβάνο ή τον οποιονδήποτε Αλαβάνο, σωστά το κατάλαβες. Όμως πρέπει κι εμείς, η βάση, να ξεκαθαρίσουμε τι περιμένουμε από τις ηγεσίες, εφ’ όσον δεν συμμεριζόμαστε την άποψη της αναρχίας. Δεν περιμένουμε καθαρό μυαλό; Δεν θέλουμε παρρησία γνώμης, ακόμα και κόντρα στο ρεύμα; Δεν απαιτούμε από αυτούς την ικανότητα να πιάνουν το κύριο της κάθε συγκυρίας και να το βάζουν πρώτο στην ατζέντα; Νομίζουμε πως ναι. Κάτι τέτοια διακρίναμε στην τοποθέτηση του Αλαβάνου που σχολιάζουμε. Και γι’ αυτό την επικροτήσαμε. Αλλοπρόσαλλος; Ίσως, Ο αλλοπρόσαλλος, μεγάλο ελάττωμα, για να τα λέμε όλα, και δεν το βάζουμε στην άκρη. Όμως έβγαλε επιτέλους και κάποιες από τις αρετές του στο ‘‘γήπεδο’’ της πολιτικής. Αυτό είναι μια ένδειξη ότι στη συγκεκριμένη φάση λειτούργησε ‘‘φωτισμένα’’. Γιατί όμως να μας ενοχλεί;

Το old parties φανταζόμαστε να το εννοείς περισσότερο ως old attitudes. Ή όχι;

Α! Και ψύχραιμα!... Οι χαμηλοί τόνοι έχουν μικρότερη εμβέλεια, αλλά μεγαλύτερη διεισδυτικότητα!... ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Θα συμφωνήσουμε εν μέρει μαζί σου ότι το αντιμνημονιακό μέτωπο ως αίτημα αυτής αυτής τής στιγμής είναι μια αρχή. Δεν βλέπουμε τίποτε το κακό με την προϋπόθεση ότι ο προσανατολισμός είναι σταθερά προς τα αριστερά και ότι τα κλειδιά δεν θα πέσουν σε χέρια τυχάρπαστων, που προσπαθούν να σώσουν το πολιτικό σαρκίο μπαίνοντας στην αριστερή κολυμβήθρα τού Σιλωάμ.

Να έχεις όμως υπ’ όψη σου και το «καμιά θυσία για το ευρώ»…

Κι ακόμα: μη το παίρνεις το ζήτημα της ηγεσίας κομματικοπατριωτικά. Ο Τσίπρας είναι συνδεδεμένος με τον ΣΥΝ. Ο Αλαβάνος αποσυνδέθηκε από συγκεκριμένα κόμματα. Ο ρόλος του σε ένα ευρύτερο σχηματισμό τής Αριστεράς είναι δεδομένος και δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο υποβιβασμού.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

ΕΜΒΟΛΙΜΟ ΣΧΟΛΙΟ


Να προσυπογράψουμε με χέρια και με πόδια το σχόλιο που ποστάρισε ο Γρηγόρης στις 30 Ιανουαρίου 2012 4:58 μ.μ. Και το οποίο ‘‘τσίμπησε’’ αυτή η αριστερή ‘‘γάτα’’, ο товариш Яков Федотович Павлов… ;-)

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Ian Anderson; Τότε είναι που θα χαθούμε στο διάστημα! ;-)

Το σχόλιό σου μας βρίσκει σύμφωνους. Commonplace but true. ;-)


Увидимся

LeftG700 είπε...

Φίλε Ανανεωτικέ,


Μα τώρα… Πώς το πας; Μια φορά λάθος, πάντα λάθος; Μπας και είσαι ‘‘σταλινικός’’ κατά βάθος; ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλοι tabularasa, Αστέρω, Τυπογράφε,

Γιατί δεν κάνετε υπομονή μέχρι το επόμενο ποστ; Εκεί θα μπορείτε να ‘‘πυροβολήσετε’’ ελεύθερα. Αλλά, να θυμάστε: ο τρώσας και τρώσεται! ;-) Και, νομίζουμε, πως εκτός από μπηχτές πρέπει να κατατίθενται και κάπως πιο ουσιαστικά επιχειρήματα. Γνώμη μας κι αν θέλετε κρατήστε την για το επόμενο ποστ.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε TRASH,


Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε καμία σύγκριση (για όνομα!), θα θέλαμε να σου θυμίσουμε ότι κι ο Λένιν, διασπαστής ήταν σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Μπορεί, εμείς ας πούμε, να είμαστε στρατιώτες-υπόδειγμα και να προτιμήσουμε να μας γδάρουν ζωντανούς παρά να γίνουμε διασπαστές. Καλό, αλλά άμα κατά τα άλλα λέμε μαλακίες και η πολιτική μας σκέψη είναι τύπου άι κιού ραδικιού, δεν φτάνει!

Στο ερώτημα που μας βάζεις:

Μη ψάχνεις μόνο ποιοι είναι οι εχθροί σου. Να ψάχνεις και ποιοι είναι οι φίλοι σου! :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΉ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ


Γράφουμε στο περιθώριο δεξιά ότι το ποστ περί Τυποεκδοτικής θα ανοίξει το ‘‘χορό’’ τού Φεβρουαρίου. Εννοούμε ότι θα είναι η πρώτη ανάρτηση του μήνα. Όχι (υποχρεωτικά) ότι θα ανέβει την 1η Φεβρουαρίου.

Μάρκομ Ξ είπε...

Αγαπητοί λέφτηδες

Αν και έχω καλυφτεί σε μεγάλο βαθμό και εγώ από τα σχόλια του Γρηγόρη, δυο κουβέντες σε σχέση με το πρώτο μου σχόλιο και την απάντησή σας.

Δεν διαφωνώ, ούτε με την διαπίστωση για οξυδέρκεια του Αλαβάνου, ούτε για αυτά που λέει (και επισημαίνετε). Όμως για μένα δεν είναι εκεί το ζήτημα. Εδώ λοιπόν κολλάει και το no old parties και το σχόλιο για τα ποσοστά: οι δεδομένοι σχηματισμοί της αριστεράς που είναι στην ουσία πλήρως ελεγχόμενοι από ομαδούλες προσώπων -όσο καλά, αγνά, κλπ κλπ και να είναι τα πρόσωπα αυτά- και ειδικά τώρα που βλέπουν τα ποσοστά τους να εκτοξεύονται δεν πρόκειται να αλλάξουν ρότα που να αναστηθεί ο Λένιν, ο Τρότσκυ, η Ρόζα και όποιος άλλος θέλετε και να τους κουνήσουν το δάχτυλο. Μπορεί να ρίχνουν πότε πότε νερό στο κρασί της σεχταριστικής - οπορτουνιστικής τακτικής τους, λόγω της πίεσης της βάσης, αλλά τη μεγάλη στροφή δεν θα την κάνουν. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ! Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με την επανάσταση ή αντιπολίτευση με γραβάτες! Πως αλλιώς να το πω βρε συντρόφια;

Για τους παραπάνω λοιπόν λόγους, νομίζω ότι από το παλιό (κόμμα), πρέπει να γεννηθεί το καινούριο (κόμμα) με πρωταρχική προϋπόθεση τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στο εσωτερικό του.

Όσο για την ψυχραιμία που συνιστάτε, το μόνο που έχω να πω είναι ότι οι κομμουνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά τους δεν είναι ιδιοκτησία κανενός κόμματος και άρα λοιδορώντας τους έμμεσα ή άμεσα δεν θίγουμε το ΚΚΕ ή όποιον άλλον. Μόνο στη μνήμη τους ασελγούμε και τίποτα περισσότερο.

ελπίζοντας να έγινα περισσότερο κατανοητός,

Μάρκομ Ξ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Συμφωνούμε με το πνεύμα τού σχολίου σου. Και απομονώνουμε ένα γράμμα σου για να διευκρινίσουμε κι εμείς πώς βλέπουμε τα πράγματα στο συγκεκριμένο σημείο. Γράφεις:

Για τους παραπάνω λοιπόν λόγους, νομίζω ότι από το παλιό (κόμμα), πρέπει να γεννηθεί το καινούριο (κόμμα) με πρωταρχική προϋπόθεση τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στο εσωτερικό του.

Ακριβώς. Από το παλιό να γεννηθεί το καινούργιο. Γι' αυτό, πιστεύουμε ότι η επαφή όλων εκείνων που δεν σηκώνουν κάποια κομματική σημαία με τις βάσεις των αριστερών κομμάτων ή ιδεολογικών ρευμάτων πρέπει να διευρυνθεί. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε, αλλά πρέπει να βρούμε τους τρόπους να ακούσουν τη φωνή μας. Εκείνοι μπορούν να δώσουν τις λύσεις, όχι εμείς.

Κι επειδή εμπιστευόμαστε το λαό, πιστεύουμε ότι, αν μιλήσουμε με ειλικρίνεια, εντιμότητα και παρρησία, θα την ακούσουν τη φωνή μας. (Εδώ εντασσόταν και η προτροπή μας -και όχι "οδηγία"- για πιο χαμηλούς τόνους.)


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Αν δεν κάνω λάθος ολη η συζήτηση που προηγήθηκε (με ευλογους προβληματισμους σε ο,τι αφορά και τη θεωρία και την πράξη για μια ενότητα της ελληνικης Αριστεράς),οπως αλλωστε

και το πνεύμα του ποστ τείνει στην προσπάθεια ολων να γίνει αυτή η ενότητα για ενα συγκεκριμένη αποτέλεσμα. Αυτό το να δημιουργηθουν τελικά οι προυποθέσεις για την ασκηση της εξουσίας στον τόπο, υστερα βέβαια απο εκλογές, οπως ορίζει το νυν ισχύον πολιτικό σύστημα.

Το ερώτημα που γεννάται σε ενα τρίτο παρατηρητή ειναι οτι,

απο τις τοποθετήσεις που υπερισχύουν (τουλάχιστον στην παρουσα συζήτηση), δεν αμφισβητείται ο δημοκρατικός χαρακτήρας του νέου αυτου αριστερου σχήματος. (βλ. Γρηγόρης) και ηδη συζητουνται οι οποιες αντιδρασεις της ευρωζώνης στους διακηρυσσόμενους στοχους (π.χ. εθνικοποίηση τραπεζών, αρνηση η διαγραφή δημόσιου χρέους κ.α.), ανεξάρτητα αν ολοι οι συνενωμένοι πολιτικοι φορείς συμφωνουν κατ' αρχήν, που πως να το κάνουμε ειναι και ουσιώδες. Τα επιχειρήματα ασε να δουμε πρώτα, μη τα θέλουμε ολα απο την αρχή κ.λπ. ειναι κάπως "ξεκρέμαστα".

Αφήνεται λοιπόν να εννοηθει οτι δεν πρόκειται για "επανάσταση" αλλά μια εντός των δημοκρατικών πλαισίων ανάληψη της εξουσίας.
Δυνατό και θεμιτό αποτέλεσμα. Ομως

μετά την αναληψη της εξουσίας (ως αποτέλεσμα οπως ειπαμε των εκλογών) ποια προβλέπεται πλέον η λειτουργία του πολιτεύματος.
Θα εξακολουθήσει να ειναι μια αντιπροσωπευτικη κοινοβουλευτική δημοκρατία με κόμματα και βουλή η θα εξελιχθεί σε ενα ιδιότυπο μονοκομματικό κράτος, που δείχνει να ειναι αναπόφευκτο ,σύμφωνα με τις ριζικές επαναστατικές διακηρύξεις αυτής της ενωμένης μεγάλης Αριστεράς;

Ειναι φυσικά πολύ δύσκολο να προσδιοριστει ποιά θα ειναι η εξέλιξη γιατί επίσης δύσκολο ειναι να προσδιοριστει τι θα γίνουν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που δεν εντασσονται σ' αυτό το πλαίσιο.
Βέβαια σε μια δημοκρατία μπορουν να ειναι αντιπολίτευση, ομως

φαινεται να ειναι μια τέτοια εξέλιξη , προς το παρόν, πραγματοποιήσιμη, λαμβάνοντας υποψη τη σημερινή ελληνική,που ως επι το πλείστον,ειναι μια συντηρητική κοινωνία;

Πλην των διαφορών ,των εντός της Αριστεράς, υπάρχουν και οι πραγματικές συνθήκες δηλαδή ποιά ειναι η συνολική εικόνα μιας κοινωνίας.

Ας μην πουμε το γνωστό "μεταρρύθμιση η επανάσταση" επειδή αλλες εκεινες οι συνθήκες και αλλες οι τωρινές.

υγ. Ειναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν εντος αυτής της ενωμένης Αριστεράς υπολογίζονται και οι δυνάμεις του ΚΚΕ.

Ενη είπε...

Οταν εγραφα το τελευταιο σχόλιο μου δεν ειχα δει τα δύο τελευταια σχόλια του ΜαρκομΞ και Λεφτ.
Ο ΜάρκομΞ ειναι σαφής.

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Βάζεις κι εσύ ρε παιδί μου κάτι ζητήματα, μα κάτι ζητήματα!...

Εμάς, χοντρικά, η σκέψη μας είναι η εξής:

Κατ’ αρχήν, αντιμετωπίζουμε ως χώρα (κράτος-έθνος, κοινωνικός σχηματισμός, πες το όπως θέλεις) ένα άμεσο, αμεσότατο πρόβλημα. Συνεχίζεται και βαθαίνει η υποβάθμιση των όρων ζωής μέχρι σημείου φτώχιας, φτώχιας πραγματικής, με όλη τη σημασία τής λέξης, όχι με το συνηθισμένο συνθηματολογικό περιεχόμενο της Αριστεράς.

Το ερώτημα «τι κάνουμε ως Αριστερά;» προκύπτει αυτομάτως. Εμείς λοιπόν λέμε ότι οφείλει να δώσει απάντηση. Και η μόνη απάντηση τώρα, γιατί τώρα παίζεται το ελληνικό δράμα, είναι η σύμπηξη ενός μετώπου παναριστερού κατ’ αρχήν, και παλλαϊκού κατά δεύτερον. (Να σημειώσουμε εδώ ότι σε αυτό το παναριστερό μέτωπο οι θέσεις τής ΔΗΜΑΡ, οι πρακτικές τών στελεχών της και, γενικότερα, η εγκατάλειψη από αυτήν κάθε αριστερής ριζοσπαστικής επιδίωξης δείχνουν ότι δεν υπάρχει θέση με το όνομά της στην πλάτη τής καρέκλας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για ανθρώπους που την ακολουθούν ή τη γλυκοκοιτάζουν, τρέφοντας αυταπάτες. Αυτοί πρέπει να κερδηθούν.)

Από εκεί και πέρα, άντε και φτιάχτηκε το μέτωπο αυτό, τι θα γίνει; Το πρώτο είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη ενός μεγάλου κομματιού του ελληνικού λαού. Και για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του, πρέπει κατ’ αρχήν να του μιλήσει με ειλικρίνεια και εντιμότητα: Εύκολοι δρόμοι δεν υπάρχουν.

Έπειτα, πρέπει να τον πείσει ότι μπορεί να ηγηθεί, ότι έχει το σχέδιο και τη θέληση να τον βγάλει από το πηγάδι, να του δώσει μια προοπτική.

Άντε και τον έπεισε. Παρακάτω; Νομίζουμε, χωρίς να αποκλείουμε τίποτε, ότι στον δρόμο προς την εξουσία πρέπει να υπάρξει στάση «εκλογές».

Άντε και τις κέρδισε; Παρακάτω; Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα! Είναι τόσο περίπλοκα τα πράγματα και είναι τόσοι οι παράγοντες που εμπλέκονται που δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μας, να γίνει κάποια πρόβλεψη. Και εν πάση περιπτώσει, εμείς δεν μπορούμε.

Με το παραπάνω δεν εννοούμε αυτό που θίγεις περί αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, κ.λπ. Εννοούμε ότι δεν ξέρουμε τι τροπή θα πάρουν τα πράγματα, ποιες θα είναι οι αντιδράσεις τών ξένων ‘‘παραγόντων’’, υπερατλαντικών και ευρωπαϊκών, τι δυναμικές θα δημιουργήσει ένα τέτοιο ελληνικό παράδειγμα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τα παρόμοια.

Τέλος, για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Η Αριστερά, γενικά, δεν έχει εγκαταλείψει την αντιπροσωπευτικότητα. Μπορεί να τη βλέπει ενισχυμένη με αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά, αλλά δεν την έχει εγκαταλείψει ως συγκροτητική αρχή για την κοινωνία. Από εκεί και πέρα, για το ζήτημα του πολυκομματισμού υπάρχουν ένα σωρό απόψεις και προσεγγίσεις. Πάντως δεν είναι λυμένο, για να τα λέμε όλα.

Αν θέλεις τη δική μας άποψη, να σου πούμε το εξής γενικό:

Κοινωνίες στις οποίες θεσμικά απαγορεύεται ο ανταγωνισμός και η σύγκρουση έχουν ημερομηνία λήξης.

Όσο σε φωτίσαμε (ή σε σκοτεινιάσαμε παραπάνω), σε φωτίσαμε. Άλλο δεν έχει! Μέχρι εδώ φτάνουν τα κυβικά μας! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Δεν θέλουμε να ερμηνεύσουμε τον Μάρκομ Ξ για λογαριασμό του, μόνο αυτός είναι αρμόδιος, αλλά να πούμε το εξής: Έχουμε την εντύπωση πως όταν μιλάει για «επανάσταση» έχει στο μυαλό του μάλλον μια διαδικασία με ρήξεις και ανατροπές, παρά μια στιγμή.

LeftG700 είπε...

ΥΓ2: Κατά τη δική μας άποψη, παναριστερό μέτωπο χωρίς Κομμουνιστικό Κόμμα, και μάλιστα σε μια χώρα όπου αυτό είναι ισχυρό, είναι μπύρα χωρίς αλκοόλ!

Μάρκομ Ξ είπε...

Σ/φοι, φίλοι και συνοδοιπόροι

1ον, επιβεβαιώνω την ερμηνεία των λέφτηδων για το πως εννοώ την επανάσταση

2ον, όλοι μπορούμε, όλοι έχουμε δικαίωμα να προτείνουμε τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Όσο δεν το πιστεύουμε αυτό και περιμένουμε τον Λένιν της γενιάς μας είμαστε καταδικασμένοι. Αντίθετα, όσο προσπαθούμε από το μετερίζι μας να βάζουμε λιθαράκια, τόσο πιθανότερο είναι να υπάρξει και Λένιν και Ρόζα και Τσε και όποιος άλλος θέλετε (για Μαρξ δεν είμαι και τόσο σίγουρος, too great to surpass, αλλά ποτέ δεν ξέρεις :-)).

3ον, το σχετικό με τον τίτλο του ποστ τραγουδάκι για να χαλαρώσουμε λίγο
http://www.youtube.com/watch?v=plZOtkwBOq4


alles zusammen, fur die Revolution!

Μάρκομ Ξ ιντερνάσιοναλ

Μάρκομ Ξ είπε...

Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου, αλλά μετά τους jethro tull χρειάζονται και λίγοι lynyrd skynyrd με τον ύμνο...

http://www.youtube.com/watch?v=np0solnL1XY


Μάρκομ Ξ, ο ροκάς

LeftG700 είπε...

Χαιρετούμε κ α ι τον ιντερνάσιοναλ κ α ι τον ροκά Μάρκομ Ξ!

αμπελοφιλόσοφος είπε...

Αγαπητοί φίλοι,

αν ακόμα κι εσείς δεν έχετε ξεκαθαρίσει αν θα υπάρχει πολυκομματισμός στον σοσιαλισμό μάλλον δεν πάμε και πολύ καλά. Πλήρεις πολιτικές ελευθερίες θα υπάρχουν; Θα μπορεί κανείς πχ να είναι αντισοσιαλιστής και αντικομμουνιστής αν τηρεί τους νόμους, όπως σήμερα μπορείς να είσαι αντικαπιταλιστής; Να λέει γαμώ τον ΔΣΕ; Φοβάμαι ότι αν ο μελλοντικός σοσιαλισμός δεν θα μπορεί να τα παραχωρεί αυτά ενώ ο σημερινός καπιταλισμός μπορεί, θα δείχνει σημάδια μεγάλης αδυναμίας και αστάθειας, καθώς κι εκφυλισμού.

Μάρκομ Ξ είπε...

Αγαπητέ αμπελοφιλόσοφε,

Επειδή απευθύνεσαι σε μας εδώ πέρα γενικά σου υπενθυμίζω τι γράφουν οι λέφτηδες -και εκφράζει και εμένα- για το θέμα της πολυφωνίας.

"Αν θέλεις τη δική μας άποψη, να σου πούμε το εξής γενικό:

Κοινωνίες στις οποίες θεσμικά απαγορεύεται ο ανταγωνισμός και η σύγκρουση έχουν ημερομηνία λήξης."

και επιτέλους ας πάψει αυτή η καραμέλα περί απαγόρευσης κομμάτων. Ούτε ο θεωρητικός, ούτε ο επαναστατικός μαρξισμός μιλάει για απαγόρευση κομμάτων και πολυφωνίας. Τώρα, τι κάνανε εκεί τότε (από κάποιο σημείο και έπειτα, μην το ξεχνάμε) είναι άλλο θέμα. Ή μάλλον είναι σφάλμα από το οποίο πρέπει να διδαχτούμε.

Comprente?

φιλικά,
Μάρκομ Ξ

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια (tutti)

Σωστότατα ο ΜαρκομΞ λέει:

"Τώρα, τι κάνανε εκεί τότε (από κάποιο σημείο και έπειτα, μην το ξεχνάμε) είναι άλλο θέμα. Ή μάλλον είναι σφάλμα από το οποίο πρέπει να διδαχτούμε."

υγ.και εν πάση περιπτώσει πως θα γίνει για να ανοίγουν τα λινκς εδώ, αφου δεν γίνονται μπλέ;;;

και εχει δώσει κάποιες ροκιές ο ΜαρκομΞ που σίγουρα εχουν ενδιαφέρον. (-;

Theoprovlitos είπε...

Αγαπητε Left

Θα ομιλησω ως περιστασιακος ψηφοφορος της αριστερας ή μαλλον της κοινοβουλευτικης αριστερας και ως αδαης περι των πολτικων μεσος πολίτης που εχει ομως δικαιωμα ψηφου και κοινη λογικη.

Οσο η αριστερα ειναι εγλωβισμενη σε ενα συμπλεγμα ιδεολογικης και ιδεοληπτικης ωραιοπαθειας, οαο κοιταζεται στο καθρεφτη και τον ρωτα ποια ειναι η πιο ομορφη εδω μεσα και ο καθρεφτης απαντα η Χιονατη και αρχιζει η αλληλοεξοντωση τοτε ο κοσμος θα στρεφεται στους επτα νανους αλλων ιδεολογικων χωρων και της αποχης.

Η αριστερα πασχει από το συνδρομο της προτεσταντικης σεχτας και της παλαιοημερολογιτικης παραφυαδας.

Αναγαγει το γραμμα του νομου σε μειζον και σκοτωνει το πνευμα, ανατρεχει σε εδαφια και κανονες για να αποδειξει οτι ο άλλος ειναι αιρετικος -με αποτελεσμα τα σχισματα.

Διαμορφωνει ενα στερεοτυπο ψηφοφορου ακομα και σε επίπεδο dress code και συχνα κατηγοριοποιεί τον πολιτη συμφωνα με αυτό. Ο σαλος που δημιουργησε στις διασημες ιντερνετικές αθεούσες η εκκλησιαστικη κηδεια του Αγγελοπουλου ειναι ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα. Αν δεν σκοτωνοταν από μονος του θα τον δολοφονουσαν οι ίδιοι.

Ετερον παραδειγμα η φραξιες που δημιουργηθηκαν στο Συνταγμα των Αγανακτισμενων και ο τροπος που με περισση αλλαζονεια πετιοταν στον κάλαθο ανακυκλωσης όποιος ανθρωπακος τολμουσε να πει μιση κουβεντα από τις λεξεις ταμπού.

Τελος δε, γινεται και μια συγχυση μεταξύ αντιστασης και αντιδρασης. Δηλαδη αριστερες κοτες και κοκορες να τρεχουν χωρις κεφαλι εχω γνωρισει ουκ ολίγες. Στις ταξεις της Αριστερας - όπως και στις Χρυσης Αυγης - βρισκουν καταφυγιο όλα τα αντιδραστικα παιδακια που επιμενουν οτι ο γαΙδαρος πετάει και η γη ειναι επίπεδη μονο και μονο ως αντιδραση στην πραγματικοτητα. Και οταν ενα αφελες παιδακι ειναι διατεθειμενο να τρεχει σαν κοτοπουλο χωρις κεφαλι όπου το στείλει ο Κοτόπουλα Μιμικος, γεμιζει την Αθηνα με ανυπογραφες αφίσες που περνουν μεχρι και την Νεοταξικη ατζεντα ως Αριστερη. Π.χ. Νατοικες επεμβασεις στη Γιουγκοσλαυια, και έτερα νεοφιλελευθερα.

Ο κος Αλαβανος ειναι η κατ' εξοχην προσωπικοτητα που στιγματισε την εκτος ΚΚΕ Αριστερα (πριν εμφανιστεί ο Κουβελης, ο Καμινης και ο Ψαριανος - καθότι το χειριστο ειναι ο εχθρος του χειρότερου)και την απεκλεισε μεταξυ των επιλογων του μεσου λαϊκου ψηφοφορου ο οποίος σημερα ποδοπατειται και συνθλιβεται από τον σοσιαλκαπιταλισμο επειδή δεν αντεχε να βλεπει τα φλερτ του Αλαβανου με τα νεοταξικα ξερασματα του τυπου Ντανιελ Κον-Μπεντι ο οποίος ουτε λιγο ουτε πολύ χερι-χερι με τον Καρασημιτη προ ημερων αφησε να εννοηθει οτι καλως περνανε οι Έλληνες αυτα που περνανε γιατι δεν πήραν το μερος του UCK και δεν ζητωκραυγαζαν όταν το Τεταρτο Ραϊχ εριχνε βομβες στο Βελιγραδι.

Αυτα ειναι τραυματα που βαρυνουν την αριστερα και μενουν στον ψηφοφορο. Δηλαδη εχω ξεπερασει προ πολλου το γεγονος οτι το 43 ο παππους μου κοντεψε να εκτελεστει αδικως από τον ΕΑΜ όταν ενας αντίδικός του αριστεροχαφιες πήγε και τον κατεδωσε ως δηθεν φασιστα για να τον βγαλει από τη μεση, και ευτυχως την παραμονη της εκτελεσης δυο άλλοι ΕΑΜιτες που τον αναγνωρισαν και ηξεραν φυσικα οτι δεν ειναι φασιστας τον ελευθερωσαν. Αλλα το μακελειο της Γιουγκοσλαυιας δεν μπορω και δεν θελω να το συγχωρησω στους Αλαβανοκουβεληδες ποτέ. Ίσως γιατι το έζησα εγω και μαλιστα από κοντα.

Ανανεωτικός κομμουνιστής είπε...

Θεοπρόβλητε, είναι πέρα για πέρα εκτός πραγματικότητας αυτά που καταλογίζεις στον κ. Αλαβάνο (περί συγχρωτισμού του με τον Κον-Μπετίτ κλπ). Και το λέω εγώ που το προηγούμενο ποστ μου ήταν εξαιρετικά αρνητικό για τον κ. Αλαβάνο. Καλό όμως είναι η κριτική να γίνεται επί πραγματικών δεδομένων και όχι επί μιας πραγματικότητας που κατασκευάζουμε εμείς στο μυαλό μας (για να της "επιτεθουμε" μετά, και να την "κατατροπώσουμε").

Theoprovlitos είπε...

Ανανεωτικε Κομμουνιστη,

Μακρυα απο εμενα σκοπιμοτητες ή δυσφημιστικες εκστρατειες. Παει και καιρος που ο Αλαβανος εχει αποσυρθει από την πρωτη γραμμη των ΜΜΕ ή τον εχουν έχουν αποσυρει.

Αλλα εχω την αίσθηση ότι για καποιο διαστημα έπαιζε το ρολο που παιζοει σημερα π.χ. ο Ψαριανός και ο Κουβελης ή έστω ΚΑΙ αυτον.

Η αναφορα μου στον Κον-Μπετιτ (ή τον Γιοσκα Φισερ) εγινε γιατι θυμαμαι οτι όταν εκεινοι περιεφεραν τη τραγική τους υπόσταση στα Ευρωπαϊκα ΜΜΕ για να δαιμονοποιήσουν τους Σερβους κατα τις επιταγες της Ωλμπραιτ και να δικαιωσουν ηθικα την καταστροφή της Γιουγκοσλαυίας με την βοήθεια ναζιστων, εθνικιστων, μουτζαχενίν, φονταμενταλιστών, παρακρατικών, προβοκατόρων, μαφιόζων και των Αμερικανογερμανικών στρατευματων και μονοι οι Ελληνες εκαναν τεραστιες διαμαρτυριες στο Συνταγμα και οι Ελληνες δημσιογραφοι παρουσιαζαν δεδομενα τα οποία τα Διεθνη μεσα κουκουλωναν, θυμαμαι τον Αλαβανο να προσπαθει να διαφοροποιηθεί από την υπόλοιπη γραμμη της Ελληνικης κοινης γνωμης. Πραγμα που ο Κον-Μπετιτ μας το φυλαγε και μας το πεταξε προχθες οταν αφησε να εννοηθεί πως η μη εναρμονισμενη σταση μας με τη Νεα Ταξη επαιξε και αυτη ρόλο στην "τιμωρία" μας από τα Μεγαλα αφεντικά.

Ανώνυμος είπε...

O Πανταγιας ο Μπιστης και ο Σημιτης ειναι το τελευταιο σταδιο της Ανανεωτικης αριστερας και εσεις επαναστατες του καφενειου οπως λεει(μεσω μακη) Ο μεγαλος πασχος

http://www.red-pep.blogspot.com/2012/02/blog-post_03.html

LeftG700 είπε...

Φίλε Αμπελοφιλόσοφε καλώς ήρθες.


Την απάντηση-κλειδί στο ερώτημά σου την είχαμε ήδη δώσει. Κι ο Μάρκομ Ξ, που δεν του ξεφεύγουν κάτι τέτοια, στην επισήμανε.

Τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχουμε; ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Μα πόσες φορές σού έχουμε πει ότι το ζήτημα με τα λίνκια είναι τεχνική αδυναμία τού Blogger σε σύγκριση με την Πόρσε, η οποία λύνεται αλλά με τρόπο που εκτιμούμε ότι είναι κάπως περίπλοκος για σένα και δεν αξίζει τον κόπο;;;

Περίεργοι που είσαστε εσείς που μεγαλώσατε με Γκράμσι και Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια στην πατρική βιβλιοθήκη... ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Θεοπρόβλητε,


Όπως σου εξήγησε ο ανανεωτικός κομμουνιστής, η εντύπωσή σου για τον Αλαβάνο είναι απολύτως λανθασμένη. Στα όσα λέει με τα οποία συμφωνούμε, να προσθέσουμε το εξής: κάποια φεγγάρια, κι όχι πολύ παλιά, ο Αλαβάνος είχε κατηγορηθεί για "αριστεροπατριωτισμό"!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Ανώνυμε (5 Φεβρουαρίου 2012 1:25 μ.μ.),


Μα υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα για έναν υποτιθέμενο αριστερό να απαντάει μέσω τού ...Πάσχου; Βέβαια, μιλάμε για τον ...Μάκη!

Θα μας πεις (ίσως): Μα είναι μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής τής ΔΗΜΑΡ! Και μάλιστα με ένα σωρό επαναστατικά μπανεράκια στο μπλογκ του!

Θα σου πούμε: Τον έχεις ακούσει ποτέ στον sport-fm; Ε, άκου τον πρώτα και μετά έλα να τα πούμε! ;-) Μιλάμε για "διαμάντι"! Άμα τον είχαμε στον εμφύλιο, θα κερδίζαμε! ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Ο EOΣ παντως που ειναι προσκυμενοι στον Αλαβανο και το παιζουν υπερδημοκρατες σβηνουν στο φτερο σχολια που δεν τους αρεσουν εμενα αυτο κατι μου λεει.......Σημερα δεν τους ειδα να κανουν καμια προσπαθεια να καταλαβουν την βουλη που δεν την περιφρουρουσε το ΠΑΜΕ!Ασε που μαλλον δεν διαδηλωνουν με βροχη οι υπερεπαναστατες!Μονο το ΚΚΕ ειδα να διαδηλωνει σημερα και πολυ μαζικα και αυτο κατι μου λεει...........

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Πρώτα δυο λόγια για το θέμα του ποστ.
Οταν μια οικονομική μονάδα λειτουργεί μέσα σε ενα συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα, δεν μπορεί να λειτουργει σύμφωνα με την οποιαδήποτε ιδεολογίας της αλλά,

σύμφωνα με τους κανόνες του συστήματος.Δεν γίνεται αλλιώς.
Γιατί αν θελήσει να λειτουργήσει "αλλιως" (ας πουμε σαν να πρόκειται για μια αλλη οικονομία και οχι του καπιταλιστικου συστήματος), τότε

δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως ιδιωτική επιχείρηση αλλά ως μια ιδιότυπη "φιλανθρωπική οργάνωση"
Απλά πράγματα.

υγ. Εχετε μπλέξει τις βιβλιοθήκες. Ολες οι σοβιετικής προέλευσης εκδόσεις της βιβλιοθήκης, Ιστορικά, Λένιν, εγκυκλοπαίδειες αλλά και το κομουνιστικό μανιφέστο κά. δεν ειναι του πατρός μου αλλά του ανδρός μου δηλαδή του συζύγου μου.
Τά αλλα, οσα εχω ηδη αναφέρει κατά καιρούς αριστερά εντυπα, ειναι του "εαυτου" μου.
(κάνοντας μια παράφραση του σλόγκαν του γυναικείου κινήματος κάποτε ,που διαδήλωναν στους δρόμους με το σύνθημα "δεν ειμαι του πατρός μου δεν ειμαι του ανδρός μου θέλω να ειμαι ο εαυτός μου". Μάλιστα.
Αυτές οι γυναίκες τότε, ηταν οι πολιτικοποιημένες φεμινίστριες που δεν ειχαν καμιά σχέση με τα "καψίματα των σουτιέν"....,

υγ. Τώρα αυτό το τεχνολογικό πρόβλημα, που θεωρειτε οτι ειναι υπεράνω των δυνατοτήτων μου, πως το προδικάζετε;
Πέστε μου τη μέθοδο και θα δουμε αν σκαμπάzω η οχι τεχνολογικά. (-;

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Πρώτα δυο λόγια για το θέμα του ποστ.
Οταν μια οικονομική μονάδα λειτουργεί μέσα σε ενα συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα, δεν μπορεί να λειτουργει σύμφωνα με την οποιαδήποτε ιδεολογίας της αλλά,

σύμφωνα με τους κανόνες του συστήματος.Δεν γίνεται αλλιώς.
Γιατί αν θελήσει να λειτουργήσει "αλλιως" (ας πουμε σαν να πρόκειται για μια αλλη οικονομία και οχι του καπιταλιστικου συστήματος), τότε

δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως ιδιωτική επιχείρηση αλλά ως μια ιδιότυπη "φιλανθρωπική οργάνωση"
Απλά πράγματα.

υγ. Εχετε μπλέξει τις βιβλιοθήκες. Ολες οι σοβιετικής προέλευσης εκδόσεις της βιβλιοθήκης, Ιστορικά, Λένιν, εγκυκλοπαίδειες αλλά και το κομουνιστικό μανιφέστο κά. δεν ειναι του πατρός μου αλλά του ανδρός μου δηλαδή του συζύγου μου.
Τά αλλα, οσα εχω ηδη αναφέρει κατά καιρούς αριστερά εντυπα, ειναι του "εαυτου" μου.
(κάνοντας μια παράφραση του σλόγκαν του γυναικείου κινήματος κάποτε ,που διαδήλωναν στους δρόμους με το σύνθημα "δεν ειμαι του πατρός μου δεν ειμαι του ανδρός μου θέλω να ειμαι ο εαυτός μου". Μάλιστα.
Αυτές οι γυναίκες τότε, ηταν οι πολιτικοποιημένες φεμινίστριες που δεν ειχαν καμιά σχέση με τα "καψίματα των σουτιέν"....,

υγ. Τώρα αυτό το τεχνολογικό πρόβλημα, που θεωρειτε οτι ειναι υπεράνω των δυνατοτήτων μου, πως το προδικάζετε;
Πέστε μου τη μέθοδο και θα δουμε αν σκαμπάzω η οχι τεχνολογικά. (-;

Ενη είπε...

Συγγνώμη
Εγινε κάποιο λάθος. Θέλοντας να σας απαντήσω στο σχόλιο σας, Αριστερά Φιλαράκια, εγραψα για το θέμα του ποστ, αλλά αναφερόμενη στο αλλο για την ¨"ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ".
Αν γίνεται κάντε τη διόρθωση με τη μεταφορά του σχολιου.

Ενη είπε...

E, βέβαια γράφτηκε δυο φορές το σχόλιο μου επειδή
μου ζητήθηκε η.....επαλήθευση τρείς φορές.
Δεν φταιω εγώ.

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Θα γίνουν όλα όπως τα θέλεις, δεν σου χαλάμε χατίρι. Αλλά μια μπηχτή θα τη ρίξουμε, δεν μπορούμε να αντισταθούμε:

E, βέβαια γράφτηκε δυο φορές το σχόλιο μου επειδή
μου ζητήθηκε η.....επαλήθευση τρείς φορές.
Δεν φταιω εγώ.


Τέτοιο ανεπτυγμένο αίσθημα αυτοκριτικής ούτε στα χρόνια τού Ιωσήφ δεν είχε υπάρξει! ;-)


Τα λέμε

Ενη είπε...

Δηλαδή, κανονικά θα επρεπε να αναρτηθει τρείς φορές μιας και τρείς φορές το εστειλα σύμφωνα με τις υποδείξεις και

μετά μου μιλάτε για αυτοκριτικη. Το δίκιο μου να μην το υπερασπιστώ;
Φυσικά ο Ιωσήφ και η εποχή του δεν ειχαν κανένα δίκιο να υπερασπισθουν παρά μόνο τη μονολιθικότητά τους, ολη δική τους. (-;

υγ. Εν πάση περιπτώσει ελέγξτε την τεχνικη γιατί και τό αλλο σύντομο σχόλιο μου αναρτήθηκε δυο φορές επειδή μου ζήτησαν δυο φορές επαλήθευση. Τωρα ομως αν ξαναγίνει το ιδο βιολί θα θεωρήσω οτι με κοροιδευουν. Μάλιστα.