Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Εν μικρή Ελληνική μητροπόλει 2012 μ.Χ.


Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Μητρόπολι
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμε κάτω,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να μιλήσουμε πια με κραυγές.  

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνει μια ιστορία
μεγάλη κάθε κραυγή
τέτοια. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τις χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε μια,
οι κομισάριοι ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους θανάσιμες υποψίες βάζουν,
με την απαίτησι να ξεκαθαριστούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες ομοφωνίες.
Παραιτηθείτε από την κριτική σας εκείνη·
η κριτική  σας είν’ επικίνδυνη:
η τέτοιες κριτικές ακριβώς βλάπτουν τα κόμματα.
Παραιτηθείτε από την ένστασι αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
μας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία επιβράβευσι,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα συνεννόησης φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Μητρόπολι.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμε κάτω.


ΥΓ Δεν θα είχαμε ‘‘μεταγράψει’’ αυτό το ‘‘καβαφίζον’’ post, αν είχαμε δει προηγουμένως το σημερινό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη», στο οποίο αναγράφεται με κρυστάλλινη καθαρότητα ότι το ΠΑΜΕ κατέθεσε πρόταση στη ΓΣΕΕ για 24ωρη πανελλαδική απεργία στις 9 Φεβρουαρίου. Το ίδιο ακυρωτικό αποτέλεσμα θα είχε η έγκαιρη πληροφόρησή μας για τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα κατά την οποία κατέστησε σαφές πως ένα από τα ισχυρότερα διαπραγματευτικά όπλα μας εναντίον τής Τρόικα είναι να της επιστήσουμε την προσοχή για τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα που θα αναπτύξει ο ελληνικός λαός σε περίπτωση που εμμείνει στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Τέλος, δεν έχουμε τον παραμικρό δισταγμό να ομολογήσουμε ότι θα προτιμούσαμε να καταπιούμε το ποντίκι, παρά να ανεβάσουμε αυτό το post, αν είχαμε μάθει ότι αύριο συγκαλείται Λαϊκή Συνέλευση στην κεντρική πλατεία τής Άνω Πετρομαγούλας, καθώς και αν είχαμε κατανοήσει σε βάθος τον διαλεκτικό χαρακτήρα τής πρόσφατης διάσπασης της ΚΟΕ, με την οποία η φωτισμένη μειοψηφία έβαλε ένα μικρό-μεγάλο λιθαράκι στην προσπάθεια τής διεύρυνσης του μετώπου αντίστασης.


Στην εικόνα,  ο διάσημος πίνακας του Edvard Munch «Η Κραυγή». Από το en.wikipedia.org

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θέλετε να πείτε πως δεν θα νοικιάζουμε δωμάτια σε ευρωπαίους τουρίστες, δεν θα τους παίρνουμε αγώϊ απ το αεροδρόμιο και δεν θα τους πουλάμε τσιγάρα, έτσι, για να μάθουν;
:)

mbiker

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Εν τάξει, θέλετε να "υπαινίσσεσθε" και για εκεινο και για το αλλο.

Ναι, ασφαλώς την εθνική μας κυριαρχία (σύμφωνα με τη σημερινη ειδησεογραφία αλλά και το σύνδεσμο που δίνετε), δεν τη διαπραγματεύεται η ελληνική κυβέρνηση. Γιατί φτάνουν πλέον σε εξωφρενικές απαιτήσεις οι εταίροι μας, ομως

η Ελλάδα βρίσκεται στη δυσκολότερη φάση των διαπραγματεύσεων των ορων της δανειακής συμβασης και του περιβόητου PSI. (φυσικά αυτό ισχύει για τις πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν τη συμμετοχήμας και στην ΕΕ αλλά και στο ευρώ).
Για τους αλλους ,δεν υπάρχει θέμα, εχουν διακηρύξει οτι στόχος ειναι η αποχώρηση της χώρας απο τους ευρωπαικους ισχύοντες ευρωπαικους θεσμους κιέτσι δεν υπάρχει και θέμα αντίστασης σε οποιαδήποτε εξέλιξη.
Θεωρειται βεβαια ως αυτονόητο οτι εχει ηδη χαραχθεί και τό σχέδιο και η στρατηγική της ως ανω πολιτικής.

Τα δύσκολα ειναι σ' αυτούς που (επι του παρόντς,διαχειρίζονται τη διακυβέρνηση της χώρας.

Ομως το ποστ σας εχει διττη ερμηνεία.
Παραπέμπει και στη "Μητρόπολη" του συλλογικου υποκειμένου, αν δεν κάνω μεγάλο λάθος.
Δηλαδή για χάρη της ενιαιας εκφρασης ας "πνιγουν" και μερικές "ενστασεις", που μπορεί να ειναι και σημαίνουσες, αλλά

τι να κάνουμε, ενας πολιτικός οργανισμός δεν ειναι μια χαλαρή συσπείρωση ατόμων αλλά ουτε και αθροισμα προσώπων.
Ειναι ο,τι καθόρισε κάποτε και ο Λενιν........
Μπορεί να σφάλλω, πέστε κιέσεις.

LeftG700 είπε...

Aκριβώς αυτό, φίλε mbiker. Ακριβώς αυτό! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Το λινκ που βάλαμε αφορά στην τυπική κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας. Η ουσιαστική έχει συντελεσθεί από καιρό, κατά την άποψή μας (και κατά την άποψη του συντριπτικού μέρους τώς Ελλήνων, νομίζουμε).

Με τη Μητρόπολη εννοούμε το σύνολο αυτού τού ρημαδοτόπου.

Τέλος, οι σπόντες και τα καρφιά πάνε στους δικούς μας τους λεβέντες. Οι υπόλοιποι τού "συλλογικού υποκειμένου" δεν μας αφορούν. Το μόνο που μας διαολίζει: έστω και κουτσά-στραβά, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, σε αντίθεση με τους δικούς μας...


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Να πω την αλήθεια, τη τελευταια παράγραφός σας δεν τη καταλαβαίνω.
Μια επεξήγηση πληηζ.

υγ. Ως "συλλογικό υποκείμενο" εννοω τον πολιτικό οργανισμό δηλ. το Κομμα (οποιο Κομμα).

υγ. Τις απόψεις σας οτι εχουμε ηδη χάσει την ουσιαστική εθνική μας κυριαρχία,(σεβαστή η αποψή σας), αλλά
δεν ειναι δυνατόν να θεωρηθει ως μια γενική παραδοχή απο ολη την κοινωνία.
Αλλο, μια απο τις δυσκολότερες περιόδους της χώρας και κυρίως στο πεδίο της οικονομίας και αλλο η "απώλεια της εθνικης κυριαρχίας".
Ειναι μια υπερβολή που δυστυχώς προβάλλεται απο πολλές πλευρές για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Οι πολιτικές σκοπιμότητες ισως θα πρέπει να υποχωρουν σε καταστάσεις που εχουν να κάνουν με την επιβίωση μιας ολόκληρης κοινωνίας, οταν ο αγώνας δίνεται απο αυτους που αυτή τη στιγμή εχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης.

LeftG700 είπε...

"Συλλογικό υποκείμενο" = οι πανέλληνες, που λέει κι ο Νιόνιος. Ξέρω ότι δεν το εννοούσες εσύ έτσι. Εγώ το πήρα και του έδωσα αυτό το νόημα.

Μα, φίλη Ένη, περί απώλειας εθνικής κυριαρχίας (και λαϊκής, αλλά το 'λαϊκής' το έχουν φάει, διότι και η ειλικρίνεια και ο κυνισμός έχει τα όρια να μην ερεθίσεις τον εχθρό λαό...) έχουν μιλήσει τα πιο επίσημα χείλη. Καταλαβαίνουμε ότι σε ενοχλεί η ιδέα κι αυτό είναι θετικό. Όμως, μη βαφτίζεις το κοτόπουλο ψάρι. Αυτή, δυστυχώς, είναι η μαύρη αλήθεια...


Τα λέμε