Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Ενοικιαζόμενα δωμάτια


Κάθε χρόνο πληρώνει ακριβότερα στα ενοικιαζόμενα δωμάτια των διακοπών του. Και κάθε χρόνο σκέφτεται το παράδοξο: πώς γίνεται να πληρώνει όλο και πιο πολλά για κάτι όλο και πιο λίγο;

Δεν είναι μόνο που μικραίνει η ζωή του —πότε ήταν που τέλειωσε το Λύκειο, πότε που ορκίστηκε, πότε που έκλεισε τα πρώτα -άντα; Είναι που κάθε χρόνο όλο και πιο λίγα έχει να πάρει μαζί του.

Πότε είναι που λείπει μια Ελένη, πότε λίγα μαλλιά από μπροστά, που στις περσινές φωτογραφίες υπήρχαν, πότε κάποιο νεύρο δοντιού... Κι άλλοτε, λόγια που διάβασε ή είπε (προς τι και γιατί, δεν μπορεί τώρα πια να πει με σιγουριά, όπως κάποτε) και σιγά-σιγά ξεχνάει το βάρος τους.

Παζαρεύοντας, τα εξηγεί όλα αυτά στη σπιτονοικοκυρά, σίγουρος πως δεν καταλαβαίνει. Εκείνη χαμογελάει και του λέει: Παιδάκι μου, τι να σου κάνω; Έχω αγγόνα που σπουδάζει στην Αθήνα, νοσηλεύτρια… Μα και πάλι… Αν δεν είχες αυτό το πουκάμισο, το αδειανό, θα μπορούσα να σου κόψω κάτι. Ξέρεις τι χώρο πιάνει; Τι το θες και το κουβαλάς κάθε καλοκαίρι μαζί σου;  

Της λέει, α, αυτό είναι το σάβανό μου, δεν γίνεται να το αποχωριστώ, ποτέ δεν ξέρεις. 

Χριστός και Παναγιά, δυο μέτρα παλικάρι τέτοια λόγια, αχ και να σ’ άκουγε η μάνα σου λέει, και σταυροκοπιέται φεύγοντας.


Η εικόνα είναι έργο τού φωτογράφου Laurent Chehere. Από το xaxor.com.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είμαι η αγγόνα , η νοσοκόμα
Παραμύθι λέει η γιαγιά.
Εχει βιβλιάριο με εξαψήφιο υπόλοιπο, στην Αγροτική.
Ευτυχώς που έρχονται τα βούρλα οι Αθηναίοι και τα κονομάνε με τις κλάψεις οι γιαγιάδες.....
Σε ευχαριστούμε για την διαμονή και του χρόνου ε;

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

αυτό σας το ποστ είναι το καλύτερο μακράν εδώ και πολύ καιρό. Όταν αποστασιοποιείστε από το "δράμα" το αναδεικνύετε ατόφιο , συνεκτικό και συνεπές.

Για την ανωτέρω δόκιμη νοσηλεύτρια - αγγόνα να ευχηθώ καλά μυαλά. Θα της χρειαστούν οπωσδήποτε

Γιάκοβ

Μάρκομ Ξ είπε...

Χαιρετώ και εγώ την παρέα. Χρόνια και ζαμάνια.

Γιάκοβ, ευτυχώς έχω ακόμα απόθεμα από το νερό που πρώτος συμβούλεψες να πάρουμε κοντά.

Για να δούμε πόσο θα κρατήσει ακόμα...

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε ή φίλη (πάρτε, ρε παιδιά, ένα όνομα να ξέρουμε τι μας γίνεται, τόσο δύσκολο είναι;)


Το σχόλιό σου μπορεί να μην είναι εκτός πλαισίου, είναι όμως άουτ οφ φόκους. Καταλαβαίνω το ζήτημα που έχεις με τη μικροϊδιοκτησία, αλλά, η συγκεκριμένη ανάρτηση δεν είναι η καλύτερη ευκαιρία να το συζητήσουμε. Η συγκεκριμένη ανάρτηση έχει να κάνει με τη δική μας την καμπούρα και κανενός άλλου...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Πιο creative τρόπο για να μας πει κάποιος ρε σεις, όλο μαλακίες γράφετε δεν μπορώ να φανταστώ! (έλα, πλάκα κάνω! :-) ).

Ευχαριστώ. Όχι για τα καλά λόγια, αλλά γιατί κατάλαβες. Λάθος λέξη το κατάλαβες, αποσύρεται. Ένιωσες είναι η σωστή...


Увидимся

LeftG700 είπε...

Άντε, ρε παιδί μου και λέγαμε τι έγινες! Στο τσακ γλύτωσες το email! Είχα πει: αν δεν εμφανιστεί μέχρι τέλος Αυγούστου, κάτι τρέχει και θα του στείλω γράμμα και γραφή.

Αντιχαιρετούμε! Καλή "σεζόν"! ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Για τον επιπόλαιο πρώτο σχολιαστή.
Και μόνο η ύπαρξη της φράσης
"Αν δεν είχες αυτό το πουκάμισο, το αδειανό" (έγινε και τραγούδι, διάολε), θάπρεπε να σε βάλει σε σκέψεις.

Σεφέρης
.........................
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας,
στα σαγόνια της γης. Τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα, για μια νεφέλη,
μιας πεταλούδας τίναγμα, το πούπουλο ενός κύκνου,
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
...............

Κι αντιγράφοντας από κάπου (γιατί υπάρχουν πια στο ίντερνετ τα πάντα, ακόμα και για να καταλάβεις τους δύσκολους-πλην όμως με σουξέ μελοποιημένους), μεταφέρω το επίκαιρο νόημα.

...Το επιμύθιο, η πρόθεση του ποιητή και το μήνυμα που λαμβάνει ο αναγνώστης από το ποίημα είναι ότι οι πόλεμοι, οι αγώνες και οι θυσίες των ανθρώπων για ιδανικά είναι μάταια, καθώς τα ιδανικά αυτά αποδεικνύονται απατηλά και άλλες αιτίες, ανούσιες και κενές κρύβονται πίσω από τους πολέμους.

Εσύ στη θέση των πολέμων, βάλε ό,τι θές, απ αυτά που μας συμβαίνουν τώρα.

Γαμάτη ανάρτηση λέφτ κι ας είναι πεσιμιστική. Κι εγώ απογοητευμένος είμαι, μα κάθε μέρα ανελλιπώς (σοβαρολογώ) ακούω τον Μανώλη Αναγνωστάκη να τους ξεφωνίζει και διατηρούμαι εξοργισμένος.

"...Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις..."

mbiker





Ενη είπε...

Σαυτή την ανάρτηση, αντι σχολίου

ενα βιντεο της Pina Bausch με τιτλο Life

http://www.youtube.com/watch?v=1LCtLb76XeA

Ενη είπε...

Αν δεν βγαινει το ανω βιντεο

δειτε αυτό

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=Os5rflcs96E&feature=endscreen

ειναι το ιδιο θέμα

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Ταιριαστή η χορογραφία – εύστοχο το σχόλιο αντί σχολίου. :-)


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια

και η συνέχεια, απο τον ιδιο βράχο

πάλι Pina Bausch

http://www.youtube.com/watch?v=dWIs89Pub0w&feature=related

υγ.
Απο πλευρας αποδοχης του κοινου του χορου, χορογραφίες της Pina ισως θεωρουνται τόσο "παράδοξες",
οπως ας πουμε το χιπ-χοπ της Αμερικης. Χα

Εξαρταται πόσο "μιζερο" ειναι το κριτήριο του καθενός. Χο

Πολλοι που θεωρουνται "νεωτεριστές" πολλές φορές αποδεικνύονται, τελικά , "συντηρητικοι". Χα.