Τα θεσμικά όργανα, δικά σας. Το δικαιοδοτικό σύστημα, δικό σας. Οι επιτροπές ορισμού διαιτησίας, δικές σας. Οι διαιτητές, δικοί σας. Οι βοηθοί διαιτητών, δικοί σας. Οι τέταρτοι διαιτητές, δικοί σας. Οι παρατηρητές, δικοί σας. Ακόμα και μερικοί παίκτες μας, δικοί σας κι αυτοί —αγορασμένοι.
Αλλά, ρε
κουφάλες, εμείς θα νικήσουμε. Κι αν χάσουμε κάποια ματς, όταν στεγνώσουν τα
δάκρυά μας και μαζέψουμε τα κομμάτια μας, θα επιστρέψουμε για τη ρεβάνς. Πάντα
θα επιστρέφουμε. Σήμερα, στα γήπεδα τής Αργεντινής ή της Βενεζουέλας. Αύριο,
στης Ελλάδας ή της Ισπανίας. Στα γήπεδα όλου τού κόσμου, πάντα θα επιστρέφουμε.
Μέχρι την
τελική νίκη.
Πάντοτε.
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
2 σχόλια:
Λιγότερα συνθήματα
και πιό πολλή δουλειά, φίλε μου.
Καλό και άγιο το συναίσθημα
( εγώ μέσα με τα χίλια ), αλλά...
...αλλά, όταν στεγνώσουν τα δάκρυά σου
και εφόσον έχεις καθόλου διάθεση
βάλε μιά πρέζα λογικής στο θέμα, που ανέβασες :
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=3/8/2014&id=15359&pageNo=4&direction=-1
Φίλε Κολοκοτρώνη,
Αφού απολογηθώ και ζητήσω την κατανόησή σου για τη μεγάλη καθυστέρηση της απάντησής μου, να πω τα εξής:
1) Η πρώτη παρατήρησή σου με αδικεί. Σπανίως συνθηματολογώ. Μπορεί να αναφέρομαι σε συνθήματα, και μάλιστα ξεχασμένα, αλλά δεν νομίζω ότι κατατάσσομαι στους συνθηματολόγους.
2) Χωρίς την εκτροπή τού συναισθήματος προς την πολιτική, ούτε ξέρω που θα ήμουν τώρα. Ίσως και στην πρέζα. Κι έπειτα, όπως έχω πει κι άλλες φορές από εδώ (ή και αλλού), πρώτα ένιωσα ότι είμαι αριστερός και μετά άρχισα να προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνει να είναι κανείς αριστερός. Αυτή είναι η περίπτωσή μου, για καλό ή για κακό.
3) Φίλε Κολοκοτρώνη, ξέρω πολύ καλά ότι η (κυβέρνηση) Κίρχνερ δεν είναι ούτε ο Λένιν, ούτε ο Κάστρο, ούτε ο Αλιέντε. Έτερον εκάτερον. Η άρνηση υποταγής στις απαιτήσεις τών όρνεων του χρήματος είναι κάτι που η Αριστερά πρέπει να το χαιρετήσει και να το γιορτάσει, χορεύοντας με όλο τον αργεντίνικο λαό, άρα μαζί και με τους νεοπερονιστές. Έτσι, ο ‘‘κοσμάκης’’, χωρίς τον οποίο καμία επαναστατική αλλάγή δεν είναι δυνατή ή δεν μπορεί να πάει μακριά, θα ακούσει με καλή προδιάθεση ό,τι εκείνη έχει να του πει, σε αντίθεση με την προσοχή που θα δώσει σε κάποιον, ο οποίος, αραχτός σε ένα τραπέζι με απλώς οπτική πρόσβαση στην πίστα, θα αρκείται να κριτικάρει το λαό για τα λάθος βήματά του...
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου