Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Για το παλιό και το νέο (φιλοξενούμενο άρθρο)



Ο αναγνώστης τού blog και τακτικός σχολιαστής πικάπα μάς έκανε την τιμή να μας στείλει προς δημοσίευση ένα πρόσφατο κείμενό του με σκέψεις, προβληματισμούς και προτάσεις για την επόμενη ημέρα τής Λαϊκής Ενότητας με την οποία, όπως φαίνεται, συντάχθηκε από την πρώτη στιγμή τής ίδρυσής της. Ανταποκρινόμαστε με ιδιαίτερη χαρά.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

 

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ

Εισήγηση για τη συγκρότηση της ΛΑΕ, Σεπτέμβριος 2015

του πικάπα

«Μας τάπαν κι’ άλλοι, και από λόγια, έχουμε χορτάσει»  (λαϊκή ρήση).

Αν  τίποτε δε γεννιέται από το μηδέν, το ξεκίνημα της προσπάθειας για Λαϊκή Ενότητα βασίστηκε στα διαθέσιμα υλικά, φθαρμένα ή άπειρα, δοκιμασμένα ή ενθουσιώδη. Αν και κανείς δεν μπορεί να είναι ακριβώς ενθουσιασμένος. Κανονικά η αυτοκριτική γνώση καθενός από τα συστατικά μας θα ήταν η εξυγιαντική βάση όπου θα στηριχθούμε για να προχωρήσουμε και να σχεδιάσουμε σε «καθαρό» και σκληρό έδαφος. Όμως οι καταστάσεις δεν θα περιμένουν ατελείωτες ανασκοπήσεις αυτογνωσίας. Η ζωή κόβει χοντρά τα κομμάτια της και δεν περιμένει –αντίθετα βιάζεται. Η ΛΑΕ έχει άμεσα να ξεκαθαρίσει 3 βασικά σημεία της φυσιογνωμίας της:

1) Την πολιτική γραμμή

2) Το χαρακτήρα του υποκειμένου (μέτωπο κλπ)

3) Τον τρόπο και την πρακτική εφαρμογή της συγκρότησης του υποκειμένου

Και εξηγούμαι:

1) Η πολιτική γραμμή

Ξέρουμε πως το όποιο σημερινό κίνημα και η όποια προσπάθεια επανεκκίνησης χρειάζεται να κεφαλαιοποιεί τα αιτήματα και τις αντιστάσεις σε πολιτικά αιτήματα.  Μετά τη γενικευμένη απογοήτευση, την  παράδοση και την εθελοδουλία, το απαραίτητο ξεκαθάρισμα της πολιτικής μας γραμμής με τις όποιες εναλλακτικές της, C,D,E, είναι ταυτοχρόνως και όρος για την επανεκκίνηση. Χρειάζεται να χαραχθεί ένα όραμα και ένας δρόμος και αρκετοί παράπλευροι, στη μεγαλύτερη δυνατή εξειδίκευση.

Ωστόσο, η συνήθης αντίληψη ότι η «πιο σωστή» και πιο επεξεργασμένη πολιτική γραμμή θα είναι η κατά προτεραιότητα βάση για τη συγκρότηση του υποκειμένου έχει αποδειχθεί πια λαθεμένη. Είναι αποτυχημένη αντίληψη, γιατί θέλει να αγνοεί το ερώτημα: Ποιος είναι αυτός που χαράσσει και μάλιστα εξειδικεύει την πολιτική γραμμή; Ο Μωυσής, ή το κονκλάβιο της στρογγυλής τραπέζης των συνιστωσών;  Ή μήπως η σωστή πολιτική γραμμή μπορεί να χαραχθεί και να εξειδικευθεί από συλλογική διανόηση και δράση; Θα επιμείνω στην απάντηση με τη συλλογική διανόηση και δράση. Και θα επιμείνω στην πρακτική εφαρμογή της. Όχι πια άλλα να λέμε και άλλα κάνουμε, όχι πια σκιές στους διαδρόμους, όχι στην Ανάθεση. Και όσο κι αν ακούγεται ίσως σκληρό, οι όποιοι τωρινοί ας πούμε «αποπάνω», θα πρέπει με τόλμη να αποδείξουν έμπρακτα ότι ετοιμάζονται για να έρθουν «αποκάτω». Γιατί φυσάμε πια και το γιαούρτι και καλά κάνουμε.

Έτσι κι αλλιώς, η χοντροκομμένη πολιτική γραμμή της ΛΑΕ, ακόμη και στα πρώτα βήματα τυχόν υλοποίησης,  συνιστά μια συνταρακτική επανάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο και μία ρήξη με το «σύστημα». Για αυτό θα γνωρίσει και γνωρίζει ήδη λυσσαλέα υπονόμευση. Η δυσκολία της αποδοχής αυτής της χοντροκομμένης γραμμής από τον κόσμο οφείλεται στη δικαιολογημένη αμφιβολία ότι μπορεί μια τέτοια ρήξη να είναι καταστροφική, καθώς είναι γενική η εντύπωση πως δεν υπάρχει πρακτικό σχέδιο, οργανωμένες δυνάμεις και ικανές συμμαχίες για κάτι τέτοιο. Το «σχέδιο» όμως, τα πατήματα και η εξειδίκευσή του, η οργάνωση των δυνάμεων, ακόμη και η κατά το δυνατό εξασφάλιση συμμαχιών,  είναι αδύνατο να συγκροτηθούν ουσιαστικά χωρίς την εμπλοκή και την οργάνωση του κόσμου.  Και είναι αδύνατη η εμπλοκή του κόσμου, εάν δεν την κινήσει συστηματικά και οργανωμένα ένα συλλογικό υποκείμενο –συλλογικό κατ’  όνομα και πράξη.

Επομένως, το σημείο (1) μπορεί να προχωρήσει ουσιαστικά μετά από κάποιο ουσιαστικό προχώρημα του σημείου (2) και ιδιαίτερα του σημείου (3). Η επιμονή στη συζήτηση της πολιτικής γραμμής χωρίς προχώρημα στα (2) και (3) θα ήταν λιγότερο παραγωγική ακόμη και από τα αυτοκριτικά  τυχόν αυτομαστιγώματα και ψυχοψαξίματα.

2) Ο χαρακτήρας του υποκειμένου

Είναι γενικά συμφωνημένο ότι ο χαρακτήρας μας είναι μετωπικός. Από τα πράγματα βέβαια αποδείχθηκε ότι αυτό είναι περισσότερο μια ευχή που Θα επιδιωχθεί, παρά μια πραγματικότητα. Αν η Ελλάδα βρέθηκε και ξαναβρέθηκε πρώτο πλάνο στην παγκόσμια επικαιρότητα, τότε και εμείς δεν ωφελεί να βαφτίζουμε ως κόσμο, το μικρόκοσμό μας. Μέτωπο, με τη σοβαρή έννοια της λέξης και δεδομένων των καταστάσεων, σημαίνει συσπείρωση σημαντικών κοινωνικών δυνάμεων, δυνάμεων που συσπειρώνουν ενεργητικά (και όχι απλώς εκλογικά), ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, με σκοπό βέβαια αυτό να γίνει πλειοψηφικό. Δεν είναι σοβαρό πλέον και συνιστά καρικατούρα ένα υποτιθέμενο μέτωπο μικρο-οργανώσεων, όπου πιθανόν ο καθένας θα προωθεί τη δική του συνταγή και τη δική του ατζέντα, «μεταξύ μας».

Από την άλλη δεν λείπουν οι δυνάμεις που θα έβλεπαν προτιμότερη κατάληξη την επανίδρυση ενός κομμουνιστικού κόμματος, την ανοικοδόμηση του μαρξισμού, κλπ. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει εάν πράγματι θα καταφέρουμε να γίνουμε το ένα, ή το άλλο. Πάντως σήμερα δεν είμαστε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Τι είμαστε επομένως; Είμαστε ένας χώρος με αρκετά πολύτιμα υλικά, αλλά ένας χώρος που πρέπει να συγκροτηθεί για να λειτουργεί αποτελεσματικά, αλλιώς θα φυτοζωεί ώσπου να διαλυθεί. Αναγκαστικά, είμαστε ένας χώρος που πρέπει να ανασυντεθεί.

Η ανασύνθεση, που παλιότερα ονομαζόταν ενότητα, τώρα ίσως ονομάζεται οικοδόμηση ή ανοικοδόμηση κλπ, είναι εκ των πραγμάτων στο τραπέζι. Θέλω με κάθε δύναμη να πείσω ότι τα μικρο-υποκείμενα που θα αγωνιστούμε μαζί χρειάζεται να έχουμε πια την Απόφαση, να ανασυντεθούμε –όχι να αναπαραχθούμε. Αν έχουμε ένα τέλος εποχής, μια ήττα, μια αποτυχία, ή οτιδήποτε σχετικό, έχουν πλέον αποτύχει μαζί και οι έως τώρα πρακτικές των διακεκριμένων συσσωματώσεων. Είναι πια της μόδας να λέγεται πως κάνοντας τα ίδια είναι μάταιο να περιμένεις καλύτερα αποτελέσματα. Ποιος όμως είναι διατεθειμένος να δεχθεί με τόλμη τις πρακτικές συνέπειες των εμπειριών; Γιατί λοιπόν, οι παραπλήσιες και σε διάφορες παραλλαγές ιδέες, πρακτικές, ρεύματα και συνιστώσες, που ωστόσο δεν αντιπροσωπεύουν διαφορετικές κοινωνικές τάξεις ή δυνάμεις, δεν μπορούν να ενοποιηθούν λειτουργικά, να μπολιαστούν και να μπολιάσουν στα πλαίσια μιας λειτουργικής συλλογικότητας; Και πως είναι δυνατόν να υπάρχει αλήθεια λειτουργική συλλογικότητα, εάν  για παράδειγμα οι συνιστώσες εμφανίζονται στις συλλογικές διαδικασίες μέσω αντιπροσώπων και εμφανίζουν ή αποσύρουν τα μέλη τους κατά το δοκούν; Προφανώς, δεν συνιστά ανασύνθεση η δια νόμου κατάργηση του ατόμου, της παρέας, των προτιμήσεων και των συμπαθειών, της ζεστασιάς των κολλητών, ή της ευκολίας μεταξύ γνωστών που συνήθισαν να συμφωνούν στο πως θα βάζουν στη σειρά τις λέξεις. Αλλά η προοπτική είναι στην Απονέκρωση των «συνιστωσών» και στην προσχώρηση σε μια ουσιαστική πλέον συλλογικότητα.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει πως το σημερινό υποκείμενο ΛΑΕ, ανεξάρτητα αν θα θέλει να γίνει εστία για ένα πλατύ μέτωπο, ή ένα κόμμα, κίνημα, ή οτιδήποτε, χρειάζεται επειγόντως στο άμεσο μέλλον Δεσμευτικές Συλλογικές Διαδικασίες Βάσης. Δεν θα είναι δηλαδή μια πλατφόρμα αλά κάρτ, όπου καθένας θα μεζεδιάζεται κατά πως ορέγεται. Γιατί μια τέτοια πρακτική ουσιαστικά αναπαράγει το Φιλελευθερισμό και τη αυταπάτη της «ελεύθερης αγοράς».  Δεν θα αναθέτει ούτε θα επιτρέπει τη συγγραφή των «δια ταύτα» με προ-συνεννοήσεις μεταξύ ιπποτών ή οπλαρχηγών, αλλά θα έχει ουσιαστικές και αποφασιστικές, παραγωγικές και δεσμευτικές διαδικασίες βάσης. Δεν θα απαγορεύει την ύπαρξη και λειτουργία κάθε είδους συνιστωσών, που μακάρι να έχουν το κουράγιο να βρίσκονται πάντα ταυτοχρόνως σε «ν» διαστάσεις. Όμως, η λειτουργία του υποκειμένου δεν γίνεται πια να εξαρτάται, ούτε να αναμένει, ούτε καν να ασχολείται και να συζητεί τις «προτάσεις» των «συνιστωσών», αλλά των μελών. Οι διπλές ολομέλειες και οι διπλές συνελεύσεις και ο αναπόφευκτος τότε εγκλωβισμός σε ομαδοποιήσεις και μεθοδεύσεις ψηφοφοριών  δεν αποδείχθηκαν καθόλου παραγωγικές ιστορίες, παρά μόνο ευδοκιμούν έτσι εσωστρεφείς διαδρομισμοί και μειωτικοί συμψηφισμοί. Αν μάλιστα προσθέσουμε την αυτονόητη δραστηριότητα στο κίνημα, σωματεία κλπ, θα μιλάμε για τριπλές και τετραπλές διαδικασίες. Δεν είναι αυτά τα πράγματα ικανά να μας δώσουν τη μαζικότητα και τη λαϊκότητα (και την αποτελεσματικότητα) που επιδιώκουμε.

Ας μη σκεφτόμαστε μόνο το πώς τα ’χουμε συνηθίσει. Εκείνο που θέλουμε να λύσουμε  είναι:  Πώς θα γίνει, ο πολλαπλάσιος κόσμος που απεγνωσμένα χρειαζόμαστε,  να έρθει στις τάξεις μας;  Να έρθει και να λειτουργήσει, όχι για να ψιλοέρχεται και να στηρίζει κι όποτε χρειάζεται να ψηφίζει, ή να κάτσει λίγο και να ξαναφύγει. Πως θα γίνει να έρθει και αυτός να αναλάβει; Αυτό υποτίθεται θέλουμε στην ουσία. Να χειραφετηθεί, να αναλάβει. Άρα λοιπόν χρειάζεται να αφήσουμε την ασφάλεια κάποιων συνηθειών και του μικρόκοσμου και να φτιάξουμε κάτι πιο συμβατό με την πραγματική ζωή και τις μεγάλες ανάγκες.

3) Ο τρόπος και η πρακτική εφαρμογή συγκρότησης του υποκειμένου

Ήδη όμως μπήκαμε στο καθοριστικό σημείο (3).  Θα χρειαστούμε αποτελεσματικό καταστατικό και τυπικές προβλέψεις που να τηρούνται(!), αλλά και πρακτικές λύσεις και εφευρέσεις. Γιατί για παράδειγμα να πωλεί κάθε παρέα τη δική της φυλλάδα, και να μην πωλούν όλοι μαζί (κάθε Κυριακή;), μία στιβαρή εφημερίδα που θα έχει και επί μέρους ένθετα των διαφόρων; Αλλά και γιατί στα ένθετα και τις φυλλάδες να γράφουν τελικά οι ίδιοι και οι ίδιοι, αντί να γράφουν όλοι; –και εννοούμε όλοι; Το ίδιο φυσικά θα μπορούσε να πει κανείς για το διαδίκτυο, το ραδιόφωνο που επειγόντως χρειαζόμαστε, το internet, tv κλπ. Η κατάτμηση και η πρακτική πολυδιάσπαση μέσων και εργαλείων όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την «ελευθερία του λόγου», τη συνεργασία και το διάλογο, αντίθετα: Ανακυκλώνει Παραγοντισμό και Ανάθεση και διαστρέφει τη Συγκρότηση και τη Χειραφέτηση, σε θριαμβευτικό Φιλελευθερισμό.

Διδάγματα εκ της νεώτερης ιστορίας: Το καλοκαίρι του 2013, σε ένα “δημοκρατικό” συνέδριο για τα πανηγύρια, ένας καλομαθημένος φέρελπις κατέλυσε πανηγυρικά τη δημοκρατία σε κάποιον “συνασπισμό ριζοσπαστικής αριστεράς”. Την ίδια ώρα, εν μέσω ενθουσιασμών και κλάκας, εξήγγειλε το κόμμα των μελών, το κόμμα των «αποκάτω», την εξουσία στο λαό.

Μπαρουτοκαπνισμένες τάσεις και συνιστώσες έδιναν τη μάχη της δημοκρατίας όπως την καταλάβαιναν, μάχη ωστόσο οπισθοφυλακής, για υποτιθέμενα  κεκτημένα των τάσεων και των συνιστωσών. Αλλά ο  βοναπαρτισμός είναι πάντα μπροστά, προπορεύεται, μέχρι βέβαια να φτάσει στο Βατερλό του. Βγήκε λοιπόν “από τα αριστερά” στο “παλιό”, με τη βοήθεια σκαιών επιτελείων και κατ’ όνομα κομμουνιστικών μικρο-οργανώσεων και «πήρε το κόμμα».  Από εκεί και πέρα η ήττα της «αριστερής πτέρυγας» των τάσεων και των συνιστωσών ήταν προδιαγεγραμμένη.

Την ώρα που γινόταν όλα αυτά, άσημοι και άγνωστοι, πραγματικά μέλη, κατέθεταν προτάσεις για το καταστατικό. Προτάσεις που πετάχτηκαν σε κάποια συρτάρια, αν όχι σε κάποια καλάθια. Μια τέτοια υπαρκτή πρόταση θα ήταν χρήσιμο να διαβαστεί ως Παράρτημα, έτσι για την ιστορία. Σήμερα βέβαια άλλο είναι το τοπίο,  ριζοσπαστικότερες οι ανάγκες –και οι δυνατότητες. 

Η εμπράγματη εφαρμογή των υποσχέσεων είναι πάντα κάτι νέο. Παλιό, πολύ παλιό ήταν αυτό που ειπώθηκε μετά τις εκλογές το Γενάρη του 2015  «λέω να πρωτοτυπήσω και να κρατήσω τις υποσχέσεις μου». Το παλιό έχει πάντα την εκπληκτική ικανότητα να αναδύεται  από  μέσα, σχίζοντας το προβατόσχημο νέο. Έτσι οι υποσχέσεις πέταξαν τρομαγμένες, και έμεινε το Εγώ. Ποιος θα τα καταφέρει; Εγώ. Και μαζί με αυτό ο κόσμος που έμεινε στην Ανάθεση. Ποιος θα τα καταφέρει; Αυτός.

Η δέσμευση στη κοινή συλλογική προσπάθεια και απόφαση, η ζωντανή παρουσία, η αλληλοστήριξη και προσφορά ανάλογα με τις δυνάμεις, είναι ο τρόπος που προωθεί τη Χειραφέτηση –και τη Συγκρότηση.  Κρίσιμα προαπαιτούμενα:

Η περιορισμένη θητεία, η συνεχής/συχνή εναλλαγή  –όχι αναπαραγωγή  “αρίστων”–, η εκλογή από και η λογοδοσία σε συγκεκριμένα σώματα, η αντιπροσώπευση εντολής και όχι η προσωποποίηση της εκλογής, η ανάκληση της αντιπροσώπευσης, ο περιορισμός της αντιπροσώπευσης και των βαθμίδων της, η άμεση ψηφοφορία, κλπ, δεν είναι νέα πράγματα. Το νέο είναι η εδώ και τώρα εφαρμογή τους,  με όλες τις σημερινές δυνατότητες.

Αλλά κι  αυτά δεν αρκούν.

Η πρακτική διανομή του λόγου και της ενημέρωσης με πλήρη ισομέρεια και διαφάνεια,

η συγκροτημένη και δεσμευτική λειτουργία των προσωρινών επιτελείων Συλλογικού Κεντρικού Σχεδιασμού και η ανάλογη λειτουργία των τμημάτων επεξεργασίας και εξειδίκευσης των πολιτικών και των σχεδίων,

το θαρραλέο άνοιγμα όλων αυτών στον νέο κόσμο που θα ’ρθει, και που θέλουμε πραγματικά να ’ρθει και να αναλάβει,

και αυτά έχουν ειπωθεί.

Το νέο είναι η εμπράγματη εφαρμογή. Συγκρότηση της ΛΑΕ με Ανατροπή του παλαιοκομματισμού. Αναδρομικά και Επειγόντως.

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:

Καταστατικό: Βήματα πραγματικής Δημοκρατίας (αν όχι τώρα πότε;)

1. Η τακτική και κοινωνιοκεντρική λειτουργία των οργανώσεων και των μελών.

1.1 Είναι ζωτική η λειτουργία των οργανώσεων (Ο.Μ.) και η τακτική συνέλευση, μια συγκεκριμένη τακτική μέρα και ώρα, το αργότερο κάθε μήνα και κατά το δυνατόν κάθε εβδομάδα, οπότε γίνεται η τακτική συνάντηση του συντονιστικού της Ο.Μ.

1.2 Στην συνέλευση γίνονται όλες οι πολιτικές λειτουργίες που εμπεδώνουν τον πρωτεύοντα ρόλο των οργανώσεων βάσης, δηλαδή οι αποφάσεις και οι ψηφοφορίες για τα τοπικά αλλά και συχνά για τα συνολικά θέματα του κόμματος όποτε απαιτείται.

1.3 Η τακτική  λειτουργία είναι κοινωνιοκεντρική, έτσι ώστε  οι συνελεύσεις των Ο.Μ. συνδέονται με τουλάχιστον ισόποσες δράσεις επικοινωνίας ή αλληλεγγύης και συνεταιρισμού της Ο.Μ. μέσα στην τοπική/εργασιακή της κοινωνία.

1.4 Τα μέλη καλούνται και συμμετέχουν στις εξωστρεφείς δράσεις ως σύνολο και οργανωμένα μέσω των Ο.Μ τους. Στις ανωτέρω δράσεις συμπεριλαμβάνονται και οι ευρύτερες κομματικές ή κινηματικές εκδηλώσεις της περιοχής. Το σύνολο των συνελεύσεων και των εξωστρεφών δράσεων που αποφασίζονται από τις Ο.Μ ή τα νομαρχιακά συντονιστικά τους, αποτελούν τις δραστηριότητες της κομματικής ζωής.

1.5 Σε κάθε περίπτωση ψηφοφορίας δικαίωμα ψήφου έχουν τα μέλη που είναι ενεργά, δηλαδή τα μέλη που κατά το τελευταίο τρίμηνο έχουν συμμετάσχει σε κάποιες δραστηριότητες της κομματικής ζωής της Ο.Μ. τους και επίσης έχουν πληρώσει τη συνδρομή τους ανάλογα με τη δυνατότητά τους (Δεν καταγράφονται οι παρουσίες, αλλά καταγράφονται οι πληρωμές της συνδρομής).

1.6 Ο κατάλογος των μελών που σύμφωνα με το καταστατικό έχουν συμμετάσχει στην κομματική ζωή τον τελευταίο χρόνο επικαιροποιείται κάθε μήνα. Ταυτόχρονα επικαιροποιείται  ο κατάλογος των ως άνω ενεργών μελών και η γραμματεία κάθε Ο.Μ. επικοινωνεί με τα μέλη που σταμάτησαν να είναι ενεργά κατά το τελευταίο τρίμηνο.

2. Η εισήγηση από τα κάτω και η ερώτηση από τα πάνω και ο καθοριστικός ρόλος των Ο.Μ.

2.1 Όταν υπάρχει ελάχιστη οριζόντια συμφωνία από τα κάτω, (15% των ενεργών μελών ή Ο.Μ. που αντιπροσωπεύουν το 20% των συνολικών μελών),  πάνω σε μια πρόταση απόφασης ή θέσης, τότε αυτή τίθεται αυτοδίκαια ως εισήγηση στο αντίστοιχο επίπεδο των οργάνων της ελάχιστης οριζόντιας συμφωνίας. Δημοψήφισμα επίσης, ή συνέδριο, μπορεί να ζητηθεί από τις οργανώσεις βάσεις με αυτή την ελάχιστη οριζόντια συμφωνία. 

2.2 Όταν για μια σημαντική απόφαση ή θέση δεν υπάρχει συναίνεση (80%) στα εκλεγμένα όργανα, τότε όλες οι εισηγήσεις που έχουν ελάχιστη συμφωνία (15-20%), τίθενται υπό την κρίση των μελών στις οργανώσεις βάσης, στο αντίστοιχο επίπεδο της βάσης που αντιπροσωπεύει το όργανο.

2.3 Σε κάθε περίπτωση, εισηγήσεις, προσθήκες ή αλλαγές που έχουν ελάχιστη συμφωνία, όταν αφορούν θέσεις αρχών ή προγράμματος, αποφασίζονται είτε με δημοψήφισμα, είτε με συνέδριο για το οποίο γίνεται εκλογή νέων αντιπροσώπων, και όχι δια αντιπροσώπευσης μέσω των οργάνων.

3. Η αποφυγή της μονιμότητας, η εναλλαγή και ο ρόλος των οργάνων και των μέσων

3.1 Ο περιορισμός της θητείας και η δυνατότητα ανάκλησης όταν ζητηθεί από τη βάση είναι αναγκαίες προβλέψεις αλλά όχι ικανές: Αθροιστικά έως 2 θητείες στα όργανα ή ως επαγγελματικό/αποσπασμένο μέλος, με αναδρομική εφαρμογή! Ειδική εξαίρεση έως 10% παραμονή στη θητεία εφόσον αυτό ζητηθεί  συγκεκριμένα από τη βάση. Επίσης ειδική εξαίρεση με εκ περιτροπής διανομή των εδρών στη βουλή μεταξύ των υποψηφίων (εναλλαγή K.O. κάθε έτος).

3.2 Τα επαγγελματικά και τα αποσπασμένα μέλη, οι συνδικαλιστές συνομοσπονδιών καθώς επίσης και τα μέλη που έχουν θέσεις κρατικής ευθύνης (υπουργοί, βουλευτές, γενικοί γραμματείς, γενικοί δ/ντές, διοικητές οργανισμών, διορισμένοι σύμβουλοι, περιφερειάρχες, πανεπιστημιακοί καθηγητές έχουν περιορισμό στην δυνατότητα εκλογής στα όργανα και στο συνέδριο. (Συνολικά έως 10%) Επίσης, περιορισμός τους στο ανώτερο όργανο –Κ.Ε.(έως 30%).

3.3 Ενώ τα όργανα συντονίζουν και δευτερευόντως αποφασίζουν εντός δεδομένων πλαισίων, το αντικείμενο των τυχόν επαγγελματικών/αποσπασμένων μελών είναι η λειτουργία των μέσων ενημέρωσης, επικοινωνίας, διαφάνειας και διαλόγου και της γενικής οργάνωσης του κόμματος.

4. Η ενημέρωση, η επικοινωνία, η διαφάνεια και ο διάλογος

4.1 Υπό τη διαχείριση του ανώτερου κεντρικού οργάνου (ΚΕ) λειτουργεί δικτυακά ειδησεογραφική και επίσης ζωντανή ραδιο/τηλεοπτική πύλη λαϊκής ενημέρωσης και συσπείρωσης, με ειδησεογραφία, βίντεο και συζητήσεις, ανοιχτά σε ευρύτερες απόψεις. Υπό την ίδια διαχείριση τελεί και ο κομματικός τύπος ο οποίος διαθέτει σε ένθετά του ικανό χώρο για ισότιμη δημοσίευση εισηγήσεων των Ο.Μ. και άρθρων των μελών.

4.2 Όλες οι λειτουργικές δομές του κόμματος (Ο.Μ., όργανα, τμήματα, επιτροπές, K.O., κλπ) είναι αποτυπωμένες στην κεντρική κομματική ιστοσελίδα, υπό τη διαχείριση της Κ.Ε.  Η ενημέρωση για τις δραστηριότητες, τα πλήρη κείμενα και όλα τα ντοκουμέντα των λειτουργικών δομών διατίθενται στην κεντρική ιστοσελίδα, που κατανέμει την τεκμηρίωση στις επιμέρους σελίδες των οργάνων, τμημάτων, επιτροπών, Κ.Ο. κλπ. Οι λειτουργικές δομές ενημερώνουν το χώρο τους με μέριμνα της γραμματείας τους.

4.3 Με το ίδιο μέσο (κεντρική ιστοσελίδα με διακλαδώσεις των λειτουργικών δομών), κάθε Ο.Μ. και επίσης κάθε μέλος έχει άμεση δυνατότητα επικοινωνίας με την K.O. και με οποιοδήποτε κομματικό  όργανο, τμήμα, επιτροπή, ή Ο.Μ., και έχει επίσης πρόσβαση σε όλα τα ντοκουμέντα αυτών, με ειδικό προσωπικό κωδικό μέλους που θα χορηγείται μέσω των οργανώσεων. Για τα πιο ευαίσθητα δεδομένα η πρόσβαση μπορεί να γίνεται με διαβαθμισμένο κωδικό που θα εγκρίνεται μέσω των περιφερειακών οργάνων.

4.4 Με το ίδιο μέσο συγκροτείται και λειτουργεί συστηματικά ανοικτός χώρος διαλόγου, τουλάχιστον σε κεντρικό επίπεδο. Η πρόσβαση είναι ισότιμη για τα μέλη, με κωδικό, με κανόνες για τον αριθμό και την έκταση των άρθρων και των σχολίων. Η διαχείριση γίνεται από τα εκλεγμένα όργανα. Σταδιακά και διαβαθμισμένα η  πρόσβαση μπορεί να επεκταθεί σε φίλους και κοινό, οπότε η διαχείριση θα προστατεύει το χώρο διαλόγου σε ζωντανό χρόνο. Όλα τα στελέχη αλλά και τα όργανα έχουν την υποχρέωση να συμμετέχουν, χωρίς όμως προνόμια.

4.5 Η μεθοδολογία αυτού του διαλόγου υιοθετείται σε κάθε εκδήλωση ή συνέλευση του κόμματος : Περιορίζονται οι από έδρας ομιλίες και ενημερώσεις στις ελάχιστα απαραίτητες, δεδομένου ότι έχει ήδη εξασφαλιστεί η δημοσιοποίηση όλων των δεδομένων, κειμένων, αποφάσεων, εισηγήσεων κλπ, αλλά και η λειτουργία του ανοικτού χώρου γραπτού διαλόγου, σχολιασμών και συνεπεξεργασίας.

4.6 Η συνολική  κεντρική διαχείριση όλων των κομματικών πόρων (έξοδα, επαγγελματικά και αποσπασμένα μέλη, μέσα ενημέρωσης, κλπ) δημοσιοποιείται στο ίδιο μέσο (κεντρική ιστοσελίδα), και θα είναι προσβάσιμη από τα μέλη με διαβαθμισμένο κωδικό. Συγκεκριμένα στοιχεία δίδονται για τα συνολικά έσοδα ανά είδος πηγής, τα αναλυτικά έξοδα ανά κατηγορία εξόδων και γεωγραφικά, τον αριθμό των επαγγελματικών/αποσπασμένων μελών και την περιγραφή των καθηκόντων ανά κατηγορία και γεωγραφικά. Ειδική καταγραφή για τα κομματικά μέσα ενημέρωσης. Ο απολογισμός κρίνεται στο επίπεδο του ανώτερου οργάνου. Τυχόν ανεξάρτητοι  λογαριασμοί Ο.Μ. και ενδιάμεσων δομών κρίνονται στο αντίστοιχο επίπεδο.  Με τον ίδιο τρόπο καταρτίζεται και ο προγραμματισμός της διαχείρισης σε όλα τα επίπεδα.

4.7 Με το ίδιο μέσο (κεντρική ιστοσελίδα και διακλαδώσεις των λειτουργικών δομών) εξυπηρετείται η διαφανής επιλογή των τυχόν επαγγελματικών ή αποσπασμένων μελών και επίσης η ορθολογική συγκρότηση των τμημάτων, επιτροπών, κλπ που συγκροτούνται από το κεντρικό όργανο, την Κ.Ο. και από τα υπόλοιπα όργανα. Η επιλογή των επαγγελματικών/αποσπασμένων μελών και  επίσης η συγκρότηση των ομάδων των τμημάτων, κλπ, γίνεται ανοικτά, μέσω των οργανώσεων (Ο.Μ.), οι οποίες προτείνουν, με τελική επιλογή από τα όργανα με αιτιολογημένη γνώμη.  Η λειτουργία των τμημάτων και επιτροπών των διαφόρων οργάνων είναι διαφανής, με πλήρη διασύνδεση μεταξύ των δομών και δυνατότητα πρόσβασης των οργανώσεων και των μελών στην ενημέρωση και στο σχολιασμό.
 
 
 

47 σχόλια:

LeftG700 είπε...

Φίλε πικάπα,


Έχω κάμποσες ενστάσεις πάνω στις σκέψεις που κατέθεσες. Αναγκαστικά θα απαριθμήσω, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κάνω ορατό το γενικό πρόβλημα που κατά την άποψή μου προκύπτει από κάποια σημεία τους και όχι να επιχειρηματολογήσω με αντίστοιχη εξειδίκευση.

1. Η (κεντρική) πολιτική κατεύθυνση (προτιμώ αυτή τη διατύπωση από το «γραμμή» που μου μυρίζει κομματίλα), κατά την άποψή μου, είναι το α. Όχι το α και το ω. Το α. Τίποτε δεν μπορώ να βάλω πάνω από αυτό, πριν από αυτό, ούτε καν ίσο με αυτό. Και προτιμώ χίλιες φορές έναν Μωυσή που θα με οδηγήσει έξω από την έρημο, παρά τη συλλογική διανόηση, μέρος τής οποίας θα αποτελώ και εγώ, που, κατόπιν «πλατιών δημοκρατικών διαδικασιών», θα αποφασίσει ότι η σωστή πολιτική κατεύθυνση είναι η κυκλική, βάσει της οποίας θα πρέπει να γυρνάμε όλοι γύρω-γύρω σε αέναους κύκλους μέχρι να πεθάνουμε μέχρι τον τελευταίο από δίψα και πείνα. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, ναι, η πολιτική κατεύθυνση θα πρέπει να αποτελέσει τη βάση για τη συγκρότηση του πολιτικού υποκειμένου που ονομάστηκε Λαϊκή Ενότητα.

2. Νομίζω, ερμηνεύοντας πάντα αυτά που έγραψες και όχι προσπαθώντας να ζωγραφίσω το ιδεολογικοπολιτικό προφίλ σου, ότι στα πλαίσια της σφοδρής εναντίωσής σου με τον αριστερό παλαιοκομματισμό γυρνάς τη βέργα πολύ από την άλλη μεριά, με αποτέλεσμα να έχουμε και πάλι μια στραβή βέργα. Θέλω να πω, δείχνεις να παρασύρεσαι από μια πλάνη αντίστροφη της πλάνης τού «σοφού αρχηγού» και της «φωτισμένης Κεντρικής Επιτροπής», αλλά πάντως πλάνη: αυτή τής τα πάντα πληρούσας βάσης. Κατά τη γνώμη μου, όπως δεν υπάρχει αλάθητος Πάπας, έτσι δεν υπάρχει και αλάθητο εκκλησίασμα. Και σκέψου, έστω ως ενδεχόμενο, να είναι στοιχείο παλαιοαντιλήψεων (κατά το παλιοκομματισμού ο νεολογισμός) και η αναζήτηση πάντα ενός Πάπα, η οποία, μια και τα άτομα-Πάπες αποδείχθηκαν ‘‘λίγα’’, εστιάζεται πια στη συλλογικότητα.
2.α Δεν είσαι πάντως συνεπής 100% σε όσα περιέγραψα παραπάνω. Σαν να μην έχεις ξεκαθαρίσει τι φταίει. Οι Μωυσήδες και τα κονκλάβια εν γένει, ή αυτοί οι συγκεκριμένοι που μας έτυχαν; Αυτό βγάζω ως συμπέρασμα από τη φράση σου «Και όσο κι αν ακούγεται ίσως σκληρό, οι όποιοι τωρινοί ας πούμε «αποπάνω», θα πρέπει με τόλμη να αποδείξουν έμπρακτα ότι ετοιμάζονται για να έρθουν «αποκάτω». Γιατί αν οι τωρινοί αποπάνω έρθουν αποκάτω, κάποιοι άλλοι που τώρα είναι αποκάτω θα έρθουν αποπάνω, έτσι δεν είναι;


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


3. Νομίζω ότι η ΛΑΕ, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, είναι μέτωπο, χωρίς αμφιβολία. Μικρο-οργανώσεων; Μικρο-οργανώσεων. Όλα τα μετωπικά σχήματα με μικρο-οργανώσεις δεν ξεκινούν; Στο ΕΑΜ δεν υπήρχαν μικρο-οργανώσεις; Στο Λαϊκό Μέτωπο της Γαλλίας; Της Ισπανίας; Στην Unidad Popular τού Αλιέντε; Στον Πατριωτικό Πόλο τού Chávez;
Μέτωπο είναι η ΛΑΕ, φίλε πικάπα. Μέτωπο το οποίο, για την ώρα, δεν συσπειρώνει μεγάλες μάζες γύρω του. Αυτό δεν του αλλάζει το χαρακτήρα. Του αφαιρεί προοπτικές, σύμφωνοι. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο, όμως.

4. Στο ζήτημα των συνιστωσών, δηλαδή τού μετωπικού σχήματος, εμφανίζεσαι δίβουλος. Γιατί πώς μπορείς να δέχεσαι την ύπαρξή τους, κι από την άλλη να προτείνεις ότι «[…] η λειτουργία του υποκειμένου δεν γίνεται πια να εξαρτάται, ούτε να αναμένει, ούτε καν να ασχολείται και να συζητεί τις προτάσεις των συνιστωσών, αλλά των μελών.»;

5. Για τα κρίσιμα προαπαιτούμενα που αναφέρεις («Η περιορισμένη θητεία, η συνεχής/συχνή εναλλαγή –όχι αναπαραγωγή “αρίστων”–, η εκλογή από και η λογοδοσία σε συγκεκριμένα σώματα, η αντιπροσώπευση εντολής και όχι η προσωποποίηση της εκλογής, η ανάκληση της αντιπροσώπευσης, ο περιορισμός της αντιπροσώπευσης και των βαθμίδων της, η άμεση ψηφοφορία, κλπ, […]»), δύο παρατηρήσεις:

α. Η εκλογή από και η λογοδοσία σε συγκεκριμένα σώματα, ως ιδέα, κινείται στους αντίποδες των αρχών τής άμεσης δημοκρατίας η οποία φαίνεται να σε εμπνέει σε σημαντικό βαθμό.

β. Η αντικειμενική πραγματικότητα όσο αφορά στο διαθέσιμο στελεχιακό δυναμικό, κατά την άποψή μου, δεν αφήνει περιθώριο παρά μόνο για την ανακλητότητα και την ορισμένη θητεία (ορισμένη, όχι περιορισμένη), κανόνες που δεν διανοούμαι καν ότι δεν θα θεσπιστούν.

Αντί επιλόγου:

Μπορεί να εστίασα σε διαφωνίες, αλλά είναι αυτονόητο ότι συμμερίζομαι πολλές από τις σκέψεις σου. Για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος: Όλες τις σκέψεις σου που συντείνουν στην εδραίωση του διαρκούς και αμείλικτου ελέγχου τής ηγεσίας (σε όλες της τις βαθμίδες) από τα μέλη τής βάσης, σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας τής αντίθετης γνώμης και λήψης ‘‘καταδικαστικών’’ αποφάσεων.


Τα λέμε

πικάπα είπε...

Είναι τιμή για μένα, όχι η δημοσίευση των απόψεών μου, αλλά η συζήτηση επί αυτών. Είναι βέβαια εντελώς απίθανο νομίζω να καταλήξουμε στις λεπτομέρειες όσο και να το ψειρίσουμε. Έδωσα μια νότα, έκανα μια σύνθεση, και ας ζωγραφίσει καλύτερα όποιος μπορεί. Αρκεί να μου δώσει μια ολοκληρωμένη και πρακτική εικόνα στο πως σκέφτεται και πως θέλει να είναι τα πράγματα, γιατί οι μεγάλες θεωρείες, ή πάλι ο ψιλοσχολιασμός αυτού, η κριτική του άλλου, το αστειάκι εδώ κλπ, από ένα σημείο και μετά δεν παράγουν τίποτε, μα τίποτε. Επομένως, ας απαντήσω, και συγχώρα το βιαστικό.

1. Η κεντρική πολιτική κατεύθυνση λοιπόν, είναι το α, για αυτό τη έβαλα 1. Ποιος είπε όμως ότι πρέπει να γράψουμε πρώτα μια σελίδα α, και μετά να πάμε στο β; Δεν πρόκειται να γράψουμε ποτέ καλά το α, αν δεν μπλεχτούμε με όλα τα γράμματα και το τι αυτά σημαίνουν. Ήδη είπα ότι η χοντροκομμένη γραμμή της ΛΑΕ υπάρχει, αλλά για να γίνει σοβαρή, αποδεκτή, εφικτή κλπ, προϋποθέτει εμπλοκή κόσμου, κλπ, δλδ εξήγησα πλήρως την ανάδραση και την αέναη ανακύκλωση που απαιτείται. Η κότα έκανε τ αυγό και το αυγό την κότα. Το έπιασες; ΔΕΝ παρακολουθείς φίλε Λεφτ την αποδεικτική σειρά των προτάσεών μου. Υπάρχει μια διακεκομμένη μεν, αλλά συνδετική αποδεικτική γραμμή, από την αρχή μέχρι το τέλος. Υπάρχει και ψάξε καλύτερα. Είπα επίσης ότι δεν μπορούμε να την ολοκληρώσουμε σοβαρά (τη γραμμή), αν δε είμαστε κάτι σοβαρό, αν δεν συγκροτηθούμε, αν δε λειτουργούμε. Δεν μπορούμε να..., αν δεν είμαστε. Πως το βλέπεις λοιπόν, σαν ΛΑΕ, είμαστε; που ακριβώς; Στο μυαλό του Λαφαζάν, ή στη λογοκριμένη iskra; Η μήπως στο οφίσιαλ σάιτ; Ας γελάσω..χαχα.
Τώρα, αν προτιμάς τον Μωυσή, προτιμάς και παραμένεις στην Ανάθεση. Μείνε εκεί, και σου κόβω και την (πολιτική) καλημέρα.
2. Πάλι επαναφέρεις εσύ και όχι εγώ το δίπολο κορυφής-βάσης. Και πάλι επαναφέρεις το ερώτημα αν η δουλειά θα γίνει από πάνω, ή από κάτω; Θα σου πω. Κι από πάνω, κι από κάτω, κι από πλάγια, κι απόπου δεν το περιμένεις. Απο παντού, αλλά: Κάθε φορά θα φροντίσεις το σημείο που έχει μείνει πίσω. Για να το συντομεύω, θα μπορούσες να πεις ότι ο παλαιοκομματισμός είναι το ακριβώς αντίθετο με το κόμμα νέου τύπου. Το κατάλαβες τώρα; Το κόμμα νέου τύπου, έχει όλες τις προβλέψεις δημοκρατίας που περιγράφω. Τόπιασες; Αλλά κάνεις μεγάλο λάθος αν νομίζεις ότι έχω προσχωρήσει κι εγώ στο Λενινισμό, μάζί με τον Καρτερό.. Παρένθεση: Ο Μπελαντής σε πρόσφατο άρθρο του είπε πρέπει να γίνουμε πιο αντιεξουσιαστικοί. Σκέφτηκες τι άραγε να εννοούσε;
Φίλε ΛΕΦΤ, μια τρύπα στο νερό θα συνεχίσει να κάνει η όποια Αριστερά, αν δεν το χωνέψει ότι όλα τα πολυάριθμα σχίσματα εκπορεύονται από το big bang, δηλαδή το αρχικό Σχίσμα.
Ξέρεις πιο είναι αυτό το Σχίσμα; Ξέρεις θαρρώ. Ε λοιπόν ή αυτό το Σχίσμα θα Ενοποιηθεί λειτουργικά και πρακτικά, ή θα μας καταπιεί το βάραθρο. Για αυτό, σοβαρέψου.
3.
2α Για τους αποπάνω και τους αποκάτω είναι τόσο απλό, απορώ μ εσένα. Μία σου και μία μου, και πλήρης εναλλαγή στα όργανα και στις θέσεις. Με κάνεις και γράφω τζάμπα κιλομπάιτ. Αλλά πρόσεξε: Ήδη, οι περί ου ο λόγος θέσεις και καρέκλες βαίνουν προς απονέκρωση από το εξουσιαστικό του πράγματος, ήδη έχουν γίνει συντονιστικές, αν το παρατήρησες. Είναι αυτό μπάχαλο; Καθόλου. Σφιχτό καταστατικό, κανόνες και δικλείδες επιτηρούν τα πάντα, με την δέσμευση στην κοινή απόφαση, που πολύ θα την αδικούσες αν την περιέγραφες απλώς ως Δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό. Δεν θα ασχοληθώ εδώ με τη νέα ορολογία, που προφανώς χρειάζεται, γιατί δε είμαστε στο 1900. Ήδη έχω εξηγήσει αλλού την έννοια του Συλλογικού Κεντρικού Σχεδιασμού.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

πικάπα είπε...

Η απονέκρωση της αποφασιστικής λειτουργίας των οργάνων που σταδιακά μεταβιβάζεται προς τα κάτω, όπου το κάτω πλέον είναι πάνω, δε σημαίνει ότι θα παίρνουμε τους επιστήμονες να τους βάζουμε να μαζεύουν ρύζι (παρά μόνο για λίγο, για να ξέρουν τι σημαίνει). Ούτε σημαίνει ότι θα εξορίζουμε όποιον μας φαίνεται έξυπνος, ή μοιάζει λίγο η φάτσα στου στον Λένιν (βλ. Μπογιόπουλος...) και φοβόμαστε μη τυχόν γίνει ηγέτης και τον καίμε. Οι ηγέτες είναι μια άλλη ιστορία, σπάνια ιστορία και πάντως σήμερα έχουμε πήξει από ομοιώματα των Λένιν με τόσες επαναστατικές συνιστώσες.

Φίλε ΛΕΦΤ, στα 53 που κλείνω σε λίγο, νομίζω πως είμαι πολύ μα πολύ ξεκαθαρισμένος αλλά και σφαιρικός. Ίσως να μην είμαι ότι νομίζω, αλλά είμαι σίγουρος ότι εσύ δεν έχεις ξεκαθαρίσει το τι φταίει. Φταίει που π.χ. Ο Λαφαζά είναι αυτός που είναι, ή φταίει που παριστάενει τον αποκλειστικό διανομέα μαζί με την παρέα του; Ή μήπως φταίνε οι αποκάτω του που τον ακολουθούν πιστά ως συσχετισμός και δεν μπορούν τόσα χρόνια ή ή δεν τολμούν να τον ξεπεράσουν, πολλώ κάρρονες; Ή μήπως απλώς αν ήμασταν πιο τυχεροί θα είχαμε έναν ΜωησωΛαφαζά και όλα θα ήτα ρολόι.; Οι δικές μου απαντήσεις είναι ξεκάθαρες. Φταίει και ο Χατζηπετρής, αλλά δεν φταίει κανείς. Η Χειραφέτηση, υλοποιείται με την Συγκρότηση. Αλλά η Συγκρότηση, για να μην είναι δεσποτεία, χρειάζεται συγκεκριμένη Χειραφετητική δομή. Αυτή τη δομή προσπάθησα να ζωγραφίσω. Και όλα αυτά σου ξαναθυμίζω, γίνονται με συνεχή ανακύκλωση και ανάδραση, ξανά και ξανά, ακονίζουμε, γυαλίζουμε, καθαρίζουμε - και δε τα περιμένουμε έτοιμα από αυτούς που παριστάνουν τους ηγέτες.

3. Η ΛΑΕ είναι μέτωπο καρικατούρα και όσο επιμένει να λέει ότι είναι μέτωπο, τόσο πιο γρήγορα οδεύει στη διάλυση. Συγνώμη, είμαι υποστηρικτής της ΛΑΕ, επωνύμως κατατεθειμένος, αλλά αυτή είναι η πιο σοβαρή απάντηση που μπορώ να δώσω στο σημείο 3.
4. Δεν μπορείς να απαγορεύσεις τον οποιονδήποτε να είναι οποιαδήποτε άλλη ομάδα, ή να πάει και για πιλάτες, ή για χορό, ή στο κατηχητικό, αρκεί να παίζει τα κουβαδάκια του έξω από το μαγαζί, την ώρα που κάνουμε δουλειά.
5. Δεν θα μπω να επιχειρηματολογήσω, το πως τα μέτρα που περιγράφω είναι αλληλένδετα και συμπληρωματικά. Καλύτερες περιγραφές, φυσικά και μπορούν και πρέπει να γίνουν.
Πρόσεξε όμως ένα, ένα και μόνο ένα κρίσιμο σημείο. Τα καλύτερα στελέχη, είναι αυτοί που Δεν είναι μέσα στις Οργανώσεις. Που είναι; Ψάξε να τους βρεις. Γιατί αν δεν τους βρεις, ένα και μόνο ένα σου λέω. Τα στελέχη των οργανώσεων, εκτός πολύ ελαχίστων, δεν πιάνουν μία και θα ήταν και μέτρια σαν απλά μέλη.

Αντί επιλόγου.
Δεν είναι εύκολο να βρούμε άκρη με συνεχείς ανταπαντήσεις, και δεν θα την βρούμε έτσι εύκολα.
Η κεντρική ιδέα είναι ανατροπή του Παλαιοκομματισμού, η έννοια του Παλαιοκομματισμού υπερβαίνει τα κλασσικά των σημερινών Μαυρογιαλούρων, υπερβαίνει τα κλασσικά του Κόμματος Νέου Τύπου, και αξιώνει (προοπτικά βέβαια κι όχι αυτόματα) την Ενοποίηση του Παραδοσιακού Σχίσματος.
Η κεντρική ιδέα φτάνει, και μετά περνάω σε πρακτικές περιγραφές και ρυθμίσεις της ΔΟΜΗΣ που θέλουν ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ. Γιατί αλλιώς, θα μείνουμε φίλε ΛΕΦΤ σε ενστάσεις και σε αμφιβολίες σου, και θα ψάχνεις να βρεις πως θα γίνει ο έλεγχος από τα κάτω, στους αποπάνω και τρέχαγύρευε. Και εν τω ματαξύ υα κάνουν κουμάντο ιο μέτριοι που νομίζουν πως είναι μωησήδες και θα μας οδηγούν φυσικά στην έρημο,μην αμφιβάλεις.

ΣΟΣ, ΣΟΣ, ΣΟΣ
Ο “έλεγχος” είναι εφικτός μόνο εν τη παραγωγή και αναπαραγωγή της λειτουργίας, αλλιώς δεν θα υπάρχει.
Δώσε βάση σε αυτό το τελευταίο, γιατί δε θα το ξαναπώ.

πικάπα είπε...

Κλείνοντας αυτοκριτικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον leftg700 και για τη δημοσίευση και για την κριτική του. Ο καθένας κοινός θνητός μπορεί να ζωγραφίσει χρώματα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν, ή ότι οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί θα έχουν τα ίδια γούστα. Για το θέμα της ΛΑΕ, δεν χρειάζονταιπερισσότερα εκ μέρους μου από το σχόλιο μου παρακάτω στο ισκρα, που τελικά το δημοσίευσαν με πολλές μέρες καθυστέρηση. Αναρωτιέμαι, άραγε το πήγαν μέχρι το Συμβούλιο Επικρατείας προκειμένου να το εγκρίνουν;
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22264:tolios-metwpo&catid=54:anpolitiki&Itemid=284
Αφού τελικά το δημοσίευσαν, ίσως υπάρχει ακόμη ελπίς

Η αυτοκριτική μου συνοψίζεται στο εξής:
http://mao.gr/sentoniades/

LeftG700 είπε...

Φίλε πικάπα,


Από την απάντησή σου βγαίνει ένας εκνευρισμός. Και ο εκνευρισμός δεν είναι κάτι θετικό σε έναν διάλογο. Συνεπώς, λέω να τα πούμε κάποια άλλη φορά και με άλλη αφορμή, όταν θα είσαι πιο νηφάλιος. Έτσι κι αλλιώς, τα ζητήματα που έθιξες και σχολίασα θα παραμείνουν ανοιχτά στο ορατό μέλλον, αφού, πολλά από αυτά, έμειναν ανοιχτά εδώ και ενάμιση αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Ένα μόνο θα πω:

Ξαναδιάβασε όσα και πώς είπα εγώ, αντιπαράβαλέ τα αντίστοιχα με τα δικά σου σχόλια και προσπάθησε να εξακριβώσεις ποιος δικαιούται πιο επάξια το χαρακτηρισμό τού εξουσιαστή...


Τα λέμε

πικάπα είπε...

Στο καλό, αναπάντεχο. Εκνευρίστηκα αλλά δεν έπρεπε. Αλλά όχι και εξουσιαστής.
Δεν άντεξα λοιπόν στο ρόλο του αρθρογράφου, και δεν κάνω για στέλεχος!
Αλλά είσαι ανθεκτικός και θα το αντέξεις.

πικάπα είπε...

Εκνευρίστηκα, φίλε ΛΕΦΤ, και καμία δικαιολογία δεν πρέπει. Δεν έπρεπε να εκνευριστώ, σε καμία περίπτωση. Δεν είχα καθόλου δίκιο που εκνευρίστηκα, σε καμιά περίπτωση. Και να μη μου ξανασυμβεί ποτέ, μα ποτέ, σε καμιά περίπτωση.

Ανεξαρτήτως, και χωρίς κανένα συμψηφισμό και απάλειψη του παραπτώματός μου:
Ήσουν ελαφρώς εκνευριστικός. Αυτό που κάνεις λέγεται σχολαστικισμός. Κοινώς, πρήξιμο. Ας αρχίσω από το παρελθόν, και δεν θα επαναλάβω σημειωθέντες τους εκνευρισμούς και εξουσιασμούς, αυτοί είναι καταγεγραμμένοι.

Πριν από πολύ καιρό, όταν είπα να σταματήσω να έρχομαι εδώ, σου είχα πει τότε ότι αυτό που κάνεις δεν έχει νόημα και ότι από ένα σημείο και μετά το πολύ το μπλα μπλα έχει νόημα μόνο αν θέλεις να βάλεις τον εαυτό σου σε θέση υποκειμένου και όχι σχολιαστή. Στα πολιτικά επέμενα ότι η υπόθεση Σύριζα είναι προδιαγεγραμμένη, η αστικοποίηση προϊούσα, και ότι, δεδομένης της απουσίας του ΚΚΕ από αυτό το σύμπαν, η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε ίσως (ίσως) να «τραβήξει» τη συνολική κατάσταση προς τα αριστερά θα ήταν ένας νέος χώρος, με ανασύνθεση της Ανταρσυα και των λοιπών, μαζί με τους αριστερούς του Σύριζα (δηλαδή κάτι σαν μια καλύτερη ΛΑΕ, που θα είχε γίνει στην ώρα της). Μου απάντησες κάτι ότι δεν βλέπεις άλλο πράγμα εκτός από Σύριζα και ΚΚΕ και κάτι τέτοια.

Δεν το έβλεπες, αλλά σου το είχα δείξει. Αυτό που έκανες και έκανα το καλοκαίρι του 2015, δηλ. τη ΛΑΕ, θα έπρεπε να είχε γίνει ένα ή και δύο χρόνια πιο μπροστά. Και μη μου πεις ότι θα ήταν χειρότερα. Πόσο χειρότερα δηλαδή από τώρα; Έτσι είναι φίλε ΛΕΦΤ, κάποιοι βλέπουν πιο μπροστά από τους άλλους. Και κάποιοι δεν παραδέχονται ότι δεν έβλεπαν, και εξακολουθούν το πείσμα τους.

Έτσι και τώρα, μου έπιασες εντελώς άστοχα σχολαστικά κάποια δέντρα, ή μάλλον κάπαια φύλλα από τα κλαδιά κάποιων δέντρων, και δεν θέλησες να δεις το δάσος. Ποιο είναι το δάσος; Να σου πω κάτι που ίσως δεν ξέρεις. Στη δική μου περιοχή, το υποψήφια «μέλη» της ΛΑΕ δεν έχουν ακόμη καν καταρτίσει λίστα επικοινωνίας και περιμένουν τον Τοπικό Εντεταλμένο να τα καλέσει, όταν τα καλέσει, για να κάνουν τι, αυτό στο οποίο θα τα καλέσει. Εν τω μεταξύ, σε λίγες μέρες θα γίνει συνδιάσκεψη, δηλαδή καταλαβαίνεις, με τέτοιους όρους, συνδιάσκεψη για τα πανηγύρια. Παρά το ότι κάποιοι προσπάθησαν από την αρχή (αρχή = η μέρα που έδοξε τελικά να φύγουν δαρμένοι από το Σύριζα οι Ρευμίτες), από την αρχή λοιπόν κάποιοι επιδίωξαν την ανοικτή συνεύρεση, την συλλογική διαδικασία, την λίστα επικοινωνίας κλπ, και επίσης την κεντρική αποτύπωση των διαδικασιών βάσης και τον κεντρικό ισότιμο διάλογο. Όλα αυτά πρακτικά απαγορεύτηκαν από το Ρεύμα, που εξ αντικειμένου κινούσε τα νήματα, γιατί δεν υπήρχε άλλο έτοιμο συνδετικό νήμα. Αντί οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν να καταλάβουν τι είναι και τι δεν είναι, τι ζημιά μεγάλη έκαναν και τι μπορούν τώρα να προσφέρουν ως μοναδικό όχημα μιας νέας (και άλλης) κατάστασης, αυτοί φίλε ΛΕΦΤ, «δεν αλλάξανε», όπως λένε.
Αυτό είναι το δάσος, και ήλιος εκεί δεν μπαίνει. Αυτή τη φορά μην είσαι τόσο εγωιστής, και κάτσε να το δεις, αντί να επιμένεις, σχολαστικιστής.

Καμία αντεπίθεση δεν μπορεί να γίνει με αυτό τον τρόπο. Η ήττα είναι στρατηγική, και πολλά θέλει να αλλάξουν. Και κάποιος πρέπει να πει πως θα αλλάξουν, γιατί αυτοί "δεν αλλάζουνε". Ζωγράφισέ το λοιπόν και πες πως. Και ξανά σου το λέω, φιλικά. Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του υποκειμένου.

Φιλικά,
και ελπίζω για όλους, χωρίς άλλους εκνευρισμούς.

LeftG700 είπε...

Φίλε πικάπα,


Ίσως και να σου έφυγε ο εκνευρισμός. Μπορεί. Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω όμως είναι ότι και το σημερινό σου σχόλιο, ακόμα κι αν γράφτηκε σε συνθήκες ηρεμίας, βασίστηκε σε συμπεράσματα που έβγαλες διαβάζοντας δικά μου γραπτά εκνευρισμένος. Διότι μόνο έτσι εξηγείται ότι ισχυρίζεσαι πως στην κριτική μου πιάστηκα από τη σκιά τού γαϊδουριού ή, για να πάω πιο πίσω, όπως πας κι εσύ, ότι επανέρχεσαι στη θεωρία τού εξουσιασμού, από τον οποίο τάχα υποφέρω.

Επιμένω: δεν είναι η καλύτερη στιγμή για συζήτηση.


Τα λέμε

πικαπα είπε...

ΟΚ και καλη καρδια

Γιώργος είπε...

Σηκώθηκε το εξής παρακάτω με τίτλο
"danger.few!!! Με τη ΛΑΕ. για το ξεπέρασμα της κρίσης!"
Μα μοιάζει απιθανο το τι καταφέρνει η κρίση της ιδεολογίας που προέκυψε από την αδυναμία της ριζοσπαστικής αριστεράς να πραγματώσει το κομουνιστικό όραμα (πάντα προς το παρόν ε;)
Και αυτοί οι προβληματισμοί που κατεθέτετε εδώ...Πρωτοφανές.
Πείθουν ακόμη και τους πλέον αμετανόητους ελιτιστές αναρχοκουλτουριάρηδες...

Δείτε!
http://dangerfew.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html?showComment=1444110393536#c3266704413538884852

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιώργο,


Δεν μοιάζει απλώς απίθανο. Είναι. Και αν διαβάσεις το ποστ θα δεις ότι είναι και αδύνατο.

Καλά παιδιά, αλλά ακόμα δεν μπορούν να ξεπεράσουν την ερωτική απογοήτευση που εισέπραξαν προ αμνημονεύτων ετών από το φλογερό αντικείμενο του πόθου τους: τον εαυτό τους! ;-)

Δείξε κατανόηση στη ντόπια διανόηση! :-)

Τα λέμε

Γιώργος είπε...

ναι !
προς στιγμήν...


ο Οργουελ είπε...

Aναξιμανδρος - Αναξιμενης
Παντα ξεχναω τις διαφορες τους .

ο Οργουελ είπε...

υ.γ. ΜΙΣΩ τον Α.Μισω.

ο Οργουελ είπε...

Υ.Γ.2
Λεφτ

http://dangerfew.blogspot.gr/search/label/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7%20%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85

Αυτο για σενα.

dimK. είπε...

@Oργουελ,
εχω γνωστο που πιστευει οτι,μεταξυ αλλων,ο λογος που φτιαχτηκε το Τοιχος ηταν και για να μην επιτραπει η εισοδος δυτικοβερολινεζων στον ανατολικο τομεα(!)
Και δεν κανει καθολου πλακα επι τουτου...

ο Οργουελ είπε...

Κατα βαθος ρομαντικος ο φιλος σου. Αφου πιστευει σε χαμενους παραδεισους...
Κατι σαν την αρχαια αγορα για τους αμεσοδημοκρατες του καστοριαδη ενα πραμα.
(Οπως τη βρισκει ο καθενας)

dimK. είπε...

..το προβλημα δεν ειναι οι χαμενοι παραδεισοι,τους χασαμε παει,παμε για αλλα
Το προβλημα ειναι οτι κανει δωρο την λογικη του(γιατι δεν θελει κατι παραπανω απο απλη λογικη για να ΜΗΝ το πιστευεις αυτο),στο Κομμα!
Αλλα ναι,περι ορεξεως knödel

dimK. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
dimK. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
περαστικιά είπε...

Είναι δύσκολο να ενημερωθεί κανείς μέσα από ποιήματα
κι όμως άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα μες στη μιζέρια
λόγω έλλειψης
αυτού ακριβώς που βρίσκεται εκεί μέσα.

W C Williams



(αναρχία κι έτσι)

Μιχάλης Σβίγκος είπε...

Περαστικιά...
respect!
Τρομακτική η αλήθεια του Γουίλιαμς που τσίταρες.
Αλλά είναι ασήκωτη η ιδεολογική κουρτίνα της ανάγκης,
πολλές οι στολές της παραλλαγής των "αγωνιστών",
τα καπνογόνα των "επαναστατών", τα καθρεφτάκια των "ριζοσπαστών", το μπιχλιμπίδι της "αρνησικυρίας" κι τη μάσκα της "αμφισβήτησης"
οπότε αυτά καταλήγουν από τον κάθε παραπλανημένο πάντα στο ..."κοιτά κοριτσάκι μου να γεμίσεις πρώτα το στομάχι και μετά θα μιλήσουμε και για ποίηση..."
Επαναλαμβάνω
respect!

κοριτσάκι είπε...

Πολύ στενάχωρο το άρθρο πάντως,
γιατί βλέπεις σε αυτό πως εκτονώνεται στα κουτουρού και η τελευταία
ικμάδα ενθουσιασμού ενός νέου ανθρώπου ρε γαμώτι.
Εκατσε ο άθρωπάκος τόσες και τόσες ώρες για να γραψει πως
οι νεκροζώντανοι θα το κάνουν αυτή τη φορα ...ως να ταν ζωντανοί.
Το γλυκούλι κομμάτι των νεκροζώντανων είναι η αφέλεια των κάγκουρων βασης

W.C.Williams...αναρχία κι έτσι, περαστικιά δεν παιζεσαι!


LeftG700 είπε...

@Αναρχία, αυτονομία, αναρχοαυτονομία κι έτσι και γενικώς! :-)


1) Η ποιητική πινελιά ωραία (εμείς τα λέμε όλα! :-) )

2) Ο πικάπα δεν είναι ακριβώς αυτό που θα `λεγε κανείς νέο άνθρωπο. Κατά δήλωσή του σ` αυτό το θρεντ, θα σβήσει σε λίγο 53 κεράκια!

3) Μαθαίνω από κάτι άκρες που έχω στο "χώρο" ότι τώρα τελευταία κάποιοι δικοί σας, που κατά εκτιμήσεις μπορεί να είναι και οι μισοί περίπου, "ψάχνονται" και σιγοψιθυρίζουν κάτι για ενιαίο μέτωπο και άλλα παρόμοια "κουμμουνιστικά" και οι άλλοι μισοί τούς λένε "ρε σεις, κουμμούνια καταντήσατε;" και γίνεται κατάσταση. Το επιβεβαιώνετε; Και τι λετε εσείς επί του θέματος;

Για να σας ακούσω πουλάκια μου! :-)


Τα λέμε

πικάπα είπε...

Χα!. Βλέπω με ικανοποίηση τον παραγωγικό διάλογο που ξεδιπλώθηκε. Απρόσμενο σε ποίηση και σε γεωμετρία, σε έμπνευση και σε ουσία. Ξεπερνά και κάθε φαντασία. Γουάου.

Εν τω μεταξύ, όπως ήδη μου είπαν όσοι ακόμη παρακολουθούν, στη Βουλή ο Μιχαλό πρέπει να έκανε καλή εντύπωση σε πολύ λαϊκό κόσμο, ως ο μόνος αντιμνημονιακός και ανεξαρτησιακός.
Αφού οι "πρωτοπορείες" της καθ ημάς αριστεράς (οέο πούναι η μπάλα;) τα κατάφεραν όπως τα κατάφεραν, κι αφού οι έξω απο μας "αναρχο" ποιητές και πειρατές ικανοποιούνται με μπλαζέ απέναντι στους καημένους τους ανθρωπάκους ή και απέναντι στη ρημάδα κενωνία, ίσως μας χρειάζονται ακόμη μεγαλύτερες σφαλιάρες.

Όσο αφορά το άρθρο και την υπόθεση εργασίας του, προφανώς η άμεση και πλήρης υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου στη φάση και στη κουλτούρα που είμαστε σήμερα είναι ανέφικτη. Άλλα σχέδια και καλύτερα μένει να γραφτούν. Ωστόσο, να αλλάζεις πάσες επιφυλακτικά με αυτά που νομίζεις ότι ξέρεις, δεν σε κάνει πρωτοπορία, αλλά γελιογραφία. Γενικότερα, οι κάθε είδους πρωτοπορίες του ευρύτερου χώρου μας χρειάζονται κάπως να έρθουν τ απάνω κάτω. Ένα καλό ανακάτεμα δεν βλάπτει. Και επίσης δεν βλάπτει η γνώση ότι οι καλύτεροι, είναι αυτοί που δεν ήρθαν μαζί μας ακόμα.

θυμα του νομου είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
LeftG700 είπε...

Δεν μας χέζεις, ρε θύμα τού νόμου (και γενικώς)!

LeftG700 είπε...

Τι έγινε, ρε παιδιά; Τρεις είσαστε (περαστικιά, Μιχάλης Σβίγκος και κοριτσάκι). Ούτε μία/ένας δεν μπορεί να απαντήσει; Ρε σεις, μπας και κωλώνετε;

Καλά, να έχουν μεταμορφωθεί (ή να έχουν αποκαλυφθεί ;-) ) σε Τιτίκες οι Συριζαίοι το καταλαβαίνω. Αλλά να φορέσει γοβάκια και η αναρχοαυτονομία;

Τσ τσ τσ... Τα ύστερα του κόσμου! :-)


Τα λέμε (τι να πείτε κι εσείς...)

ο Οργουελ είπε...

Τι λες ρε Λεφτ? Ξεχασες τι ελεγες μεχρι πριν το δημοψηφισμα? Συριζα δεν ψηφιζες? Οχι δεν ψηφισες? Ησουνα τιτικα τοτε?

ο Οργουελ είπε...

Αφηνοντας κατα μερος τους αναρχους και αναρχουμενους.
Δεν θελησε ο κοσμος για καθοδηγητη του ενα χωρο που (ισως λεω εγω) δεν μπορει να ενοποιηθει. Που διαλεγει την καθαροτητα του δογματος (της γραμμης) σε βαρος της προσληψιμοτητας. (Λεω μηπως) κατα τον ιδιο τροπο που αποστασιοποιηται απο αλλους Δογματικους οπως το κκε, το ιδιο πραττει και απεναντι σε ενα χωρο που φιλοδοξει να εκφρασει το αντι-μνημονιο, αλλα αυτοδιασπαται χωρις αιδω χωρις επιγνωση της κρισιμοτητας των καιρως χωρις σεβασμο για τις ζωτικες αναγκες των πιο ρημαγμενων. Αδυνατει λογω ανεπαρκειας να εκφρασει οχι τα απωτερα αλλα τα αμεσα ζωτικα συμφεροντα της εργατικης ταξης.

Ας μην προσπαθουμε α-φιλοι και α-συντροφοι να τετραγωνισουμε τον κυκλο. Η συνδικαλιστικη δραση καρκινοβατει (οχι χωρις λογους). Οταν οι αναγκες γινουν επειγουσες, ισως καποιου ειδους εκφραση ταξικης παλης (και οχι θεατρου) να μορφοποιηθει. Αν οχι, δεν πειραζει, ισως να μην ειναι τελικα τοσο απαραιτητο (να πληρωθουν τα δια των προφητων ρηθεντα δηλαδη).

Αλλαου αχμπαρ!

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Και γιατί με ρωτάς και δεν πηγαίνεις στις προεκλογικές αναρτήσεις τών ευρωεκλογών και των βουλευτικών τού Γενάρη;

Ο Χριστός μετά σου!

ο Οργουελ είπε...

Ενταξει Λεφτ, αφου δε θελεις διαλογο, θα τα πω και ας μην τα διαβασει κανενας.
Αλλοζανφαν και ολες οι σημαιες της αριστερας ητανε η βιτρινα σου. Και εγω ο βλακας με περικεφαλαια διαβαζα.
Τωρα πες μου. Αυτα που εγραψα οτι ανταρσια, αλαβανος και πλατφορμα, λενε (κατα τη γνωμη μου παντα) περιπου τα ιδια, και σιγουρα ταιριαζουν οσο αφορα το ζητημα του νομισματος, τα ελαβες υποψη οταν κατεβασες τις αλλες σημαιες και κρατησες την μια?

Εχεις αφησει ενα κενο.

Οχι για την διαγραφη δια παντος του συριζα (αυτο ειπαμε ανηκει πλεον στην αλλη μερια , ειναι ταξικος εχθρος)

Αλλα το αλλο. Γιατι πλατφορμα και οχι φερ ειπειν ανταρσυα ή ΟΚΔΕ.

Επειδη ειναι το στανταρακι? Τελικα ουτε στανταρακι ηταν, ουτε εκατσε και πολυ καλα (ουτε στον κοσμο γενικα, ουτε ειδικα στους αριστερους) αυτη η ασυνεννοησια στην λοιπη αριστερα. Και οι εκλογες αντι να λειτουργησουν συγκολλητικα αναμμεσα σε φυσικους συμμαχους, λειτουργησαν διαλυτικα.

Αλλαου ακμπαρ.

ο Οργουελ είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=YrpivpKTTO8

Γιεα σου Μιχαλη, τι κανς? Εγω ολο τρωω (ταινιες κυριως και μανιφεστα)

πικάπα είπε...


Ολημερίς το κτίζανε, το Βράδυ γκρεμιζόταν:


https://www.youtube.com/watch?v=kH5kv9866Ug

https://www.youtube.com/watch?v=DwPgWxxrhIg


και επίσης

https://www.youtube.com/watch?v=v1m9zNdjE80

https://www.youtube.com/watch?v=XeCeavJjF18

https://www.youtube.com/watch?v=MRNsQAD-hRY

Μιχάλης Σβίγκος είπε...


@αριστερο-σοσιαλιστές, αγωνιστές, συνδικαλιστές, πατριώτες κι έτσι
Δεν καταλαβαίνω σε τι να απαντήσω αλλά θα προσπαθήσω σε ότι νομίζω, παραλληρώντας σε τρία μέρη...

(για "εμάς" η κομουνιστική υπόθεση βασίζεται πολύ συνοπτικά σε δύο κεντρικές αρνήσεις, του έθνους-κρατους και της εργασίας, ή για να το πω καλύτερα δύο από τις κεντρικές αρνήσεις της υπόθεσής μας είναι αυτή του έθνους-κράτους και αυτή της εργασίας που μαζί με την επακόλουθη ιδιοκτησία, συνιστούν τους πυλώνες γύρω από τους οποίους συσπειρώνονται, υπηρετούν και στηρίζουν οι κάθε λογής αντικομουνιστές, αριστερο-σοσιαλιστές αγωνιστές, συνδικαλιστές, πατριώτες κι έτσι, μαζί με τα λογής λογης φιλελε σκουπίδια και τους ακροδεξιούς)

1.

καταθέτω ένα απόσπασμα το οποίο πριν το Γενάρη 2015, εσύ λεφτ και πολλοί από εσάς εδώ θα το κατάπιναν αμάσητο. Τώρα φαντάζει γελοίο και σε εσάς τους ίδιους ακόμη μιας και
[-----] καθε λιγο πλέον ξεπεταγεται καποιος μεσα απο το μορφωμα του Συριζα που θετει μια νεα ισχυρη υποψηφιοτητα για...."μαλακας της χρονιας"....αναμφισβητητα ο Δουζινας ειναι ενας απο αυτους.....στο τελος του χρονου η επιλογη του νικητη θα ειναι μια εξαιρετικα δυσκολη υποθεση.....
(παντως μετα το παρακατω νομιζω οτι η ψηφος εχει,ηδη δωθει...εκτος απροοπτου)

"Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σκάνδαλο με την πατερική έννοια, αυτό το συμβάν που αλλάζει τον ρου της ιστορίας ....
Η ελληνική επανάσταση όπως το είπε ο Χέγκελ και οι μεταχεγκελιανοί αλλά και οι μεγάλοι ρομαντικοί ποιητές έβαλε την ιδέα της ελευθερίας στην ιστορία την παγκόσμια και τώρα το σκάνδαλο του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκινάει να βάζει το τέλος στο τέλος της ιστορίας, την επανεκκίνηση της ιστορίας......
Εμείς οι έλληνες ένας μικρός λαός έχουμε το τεράστιο παράδοξο ότι σε όλη μας την ιστορία βάλαμε το καθολικό τις οικουμενικές αξίες στο προσκήνιο ...(βέβαια ο ρήτορας προσπαθώντας να βρει παραδείγματα αναφέρει μόνο την αρχαία Ελλάδα και μετά πηδάει στην ιδέα της Ευρώπης, αποδεικνύοντας ότι αυτό που λέει είναι απλώς μπαρούφα).....
Θα προσπαθήσουμε να αντιστρέψουμε και την μακροπρόθεσμη επίθεση στο ελληνικό μας ήθος....."

Αυτές τις μαλακίες, την ουσία τους, την έχετε υποστηρίξει και από εδώ, και συνεχίζεται ΛΑΕ-ακάθεκτοι....

πικάπα είπε...

Ο οικοδεσπότης μου έκανε τη τιμή να δημοσιεύσει ένα δικό μου κείμενο - εισήγηση - υπόθεση εργασίας. Αυτό μου δημιουργει και την υποχρέωση να παρακολουθώ το θρεντ, όσο κινείται - κι όσο αντέχω βέβαια.

Σε αυτό εδώ το μπλοκ, ίσως οι σχολιαστές δεν είναι πολλοί, και οι περιστασιακοί αναγνώτες περισσότεροι, όμως υπάρχουν ιδιαίτερα αξιόλογοι σχολιαστές που αποσύρθηκαν όταν η συζήτηση πήγε επί του συγκεκριμένου. Άλλοι σχολιαστές-ποιητές προέκυψαν απρόσμενα, αλλά η εργασία και το αντικείμενο του αρχικού κειμένου είναι περισσότερο γεωμετρία, παρά ποίηση - δυστυχώς (και ευτυχώς).

Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμη και σήμερα, ακόμη και μετά τις εμπειρίες του Σύριζα 2009-2012, μαζί με τα γνωστά της ανάθεσης στους μικροηγέτες των μικροσυνιστωσών, ανακυκλώνονται τα πανταχόθεν παράπονα και δεν φαίνεται καμία ιδιαίτερη μέριμνα για τη συλλογική προετοιμασία μιας συγκεκριμένης, αναλυτικής και πρακτικής-εφαρμόσιμης πρότασης που θα μπορούσε να επιδιωχθεί συλλογικά από τη “Βάση..”. Η ανακύκλωση παραπόνων και σχολίων δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια άλλη μορφή ανάθεσης. Σαν να λέμε, αμφισβήτηση και σχολιασμός, αλλά και ξανά ανάθεση.

Στα διάφορα μπλοκ, εδώ και παντού, ακόμη και στην "εναλλακτική" λίστα “το όχι διαρκεί πολύ”, εξ όσων γνωρίζω, συνεχίζονται οι παράλληλοι μονόλογοι, ανάμικτοι με παράπονα κλπ. Κάποιοι γράφουν κάποια καλά ή φιρμάτα κείμενα με ανασκοπήσεις, μονολογώντας φυσικά και ποτέ διαλεγόμενοι, αλλά ποτέ δεν καταπιάνονται επί συγκεκριμένου, παραμένοντας σε θεωρητικές διαπιστώσεις, με κάποιες γενικές νύξεις στη καλύτερη περίπτωση.
Συλλογική δουλειά, διάλογος επί της ουσίας με συνεπεξεργασία επί συγκεκριμένων προτάσεων, ίσον μηδέν. Πρακτικότης, ίσον μηδέν. Δεν χρειάζεται όμως ούτε μια τέτοια "εναλλακτική" αριστερά των παραπόνων και της πολυδιάσπασης. Το αποτέλεσμα μετρά.

ΥΓ. Το κείμενο - εισήγησή μου για τη συγκρότηση της ΛΑΕ είναι ότι πιο συγκεκριμένο και χειροπιαστό γνωρίζω επί του θέματος. (Και ο οικοδεσπότης, είναι ο μόνος που του έκανε την τιμή της συνεπεξεργασίας -και πέραν αυτού, ουδέν.)
Εκτός κι αν είναι κάτι άλλο επί της γεωμετρίας που δεν γνωρίζω και πολύ θα ήθελα να μάθω.

Гриша είπε...

Eχοντας διαβασει το σημειωμα του πικαπα, νομιζω πως εχω το δικαιωμα να αναφερθω εν συντομια σε δυο-τρια σημεια, αν και οχι απαραιτητα με μορφη κριτικης αλλα υπενθυμισης καποιων θεωρω κατα γενικη ομολογια πολυ απλων αλλα χρησιμων διαπιστωσεων.

1.Επιτελους-και για να μη κρυβομαστε πισω απ το δαχτυλο μας-αυτη η "χοντροκομμενη γραμμη" της Λαε δεν ειναι ακριβως η γραμμη-Συριζα του 2012 που κινειται στο καμια θυσια για το ευρω-εθνικοποιηση τραπεζων; Kαι φυσικα οσαναφορα το νομισμα υπαρχουν και καποιες μικροδιαφοροποιησεις(σας θυμιζει κατι;;;) στις τοποθετησεις των στελεχων της Λαε.

Δε θα εξετασω εδω κατα ποσο η υιοθετηση αυτης της γραμμης εχει ουσιαστικες διαφορες με τη γραμμη διαφορων επιτελειων του λεγομενου ευρωσκεπτικισμου.Κατα τη γνωμη μου προκειται για ενα τακτικισμο που υπηρετει επιδιωξεις της αστικης ταξης, παρα για ενα προγραμμα ρηξης αφου απο τη προσφατη ιστορια του Συριζα εγινε ολαφανερο πως η γραμμη αυτη οδηγει με μαθηματικη ακριβεια στην ενσωματωση.

2.Τα οσα λεγονται παρακατω για το συνεδριο του Συριζα το 13΄ και για καταλυση της δημοκρατιας,βοναπαρτισμους και αλλα τετοια...συγγνωμη αλλα ολα αυτα ειναι επιεικως μισες αληθειες .
Γιατι ξεχωρα απο τα διαδικαστικα, μηπως υποχρεωσε κανεις δια της βιας τασεις και συνιστωσες να παντρευτουν;Γινονται αυτα τα πραγματα;Oχι βεβαια, οι ιδιες οι συνιστωσες συναποφασισαν την αυτοδιαλυση τους.

πικάπα είπε...

Δεν θα έλεγα Γκρίσα ότι συμφωνώ ακριβώς με τη χοντροκομμένη γραμμή της ΛΑΕ, αλλά με τίποτε δεν συμφωνώ ότι είναι (θεωρητικά) ενσωματώσιμη. Στάση πληρωμών, εθνικό νόμισμα με εθνικοποίηση τραπεζών και στρατηγικών τομέων της οικονομίας, κλπ, είναι αναντίστρεπτη ρήξη με το σύστημα, αν όχι πόλεμος. Βέβαια, η γραμμή Συριζίζει κατά το μέρος ότι αντιμετωπίζει τα πράγματα εν είδη ¨κυβερνητικού ποργράμματος¨, όταν τέτοιο ενδεχόμενο τέτοια κυβέρνησης δεν υπάρχει. Κατ αρχήν δεν υπάρχουν οι πολιτικές δυνάμεις για κάτι τέτοιο. Το σύνολο η αριστερά, κομμουνιστική και μη, είναι στο καναβάτσο. κατά δεύτερο, η όποια πιθανότητα "προ-μεταβατικού" προγράμματος και "συντεταγμένης εξόδου", σε συνθήκες σχετικά ομαλές δεν θα ήταν δυνατό ακόμη κι αν υπήρχαν αυτές οι πολιτικές δυνάμεις. Οι καταστάσεις είναι πολύ σκληρότερες και δεμένες από ότι πριν και η ανατροπή τους ακόμη σκληρότερη υπόθεση. Τέρμα πια οι ευκολίες...

Ωστόσο, δεν θεώρησα στη φάση αυτή κρίσιμο το ακόνισμα αυτής της χοντροκομμένης πολιτικής γραμμής. Απλούστατα, γιατί με τα σημεριονά δεδομένα του πολιτικού προσωπικού που προσωποποιεί τη ΛΑΕ, είναι αδύνατο οποιοδήποτε σοβαρό προχώρημα. Ατίθετα, εστίασα στο θέμα της χειραφετητικής δομής, κάτι για το οποίο δεν έχεις να πεις κάτι, παρά μόνο εστίασες στις μισές αλήθειες του Βοναπαρτισμού κλπ. Ναι είναι μισές αλήθειες, και η αλήθεια είναι ότι το θέμα Σύριζα κρίθηκε το 2009 και λίγο αργότερα, έως το 2011-12, με την επανεκίνησή του. Η επανεκίνηση εκείνη του Σύριζα ήδη ήταν υπονομευμένη. Σε συστημικές ράγες, άρχισε να μπαίνει ορατά, μετά την πρώτη εκλογή του 2012.
Αλλά επανέρχομαι, στο θέμα της χειραφετιικής δομής, δεν μπορείς κάτι να πεις, δεν έχεις κάτι να δείξεις ως υπόδειγμα, ή έστω ενδεικτικό παράδειγμα. Δεν θέλεις να το αναγνωρίσεις, αλλά αυτό που έχεις καικάνεις, κρίθηκε και αυτό και ηττήθηκε εξίσου, και όχι μόνο μια φορά. Νομίζω.

turbo-lenin είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
The Spirit of Lenin είπε...

@turbo-lenin:


Το μπούλο!

πικάπα είπε...

Παραλειπόμενα ασυναρτησίας λόγων του δικτύου:

Χρειάζεται ψυχραιμία. Χρειάζεται ένα ενιαίο αριστερό (μετωπικό πέστε το αν θέλετε) μπλοκ με αρθρογραφίες και σχολιασμούς σε πλήρη ισοτιμία, με κριτήριο φυσικά την κοσμιότητα και την ποιότητα, που δεν θα κρίνεται βέβαια από μια επιτροπή στημένων καλλιστείων. Ας μιλάμε όλοι επώνυμα, υπεύθυνα και κόσμια, με τη σεμνότητα όμως ενός άσημου και με λιτότητα στα κιλομπάιτ. Κι αν έχουμε κάτι παραπάνω “επιστημονικό” να πούμε, τότε ας τα πούμε στα επιμέρους μπλοκ, προσωπικά ή της παρέας, κι ας κάνουμε παραπομπές εκεί. Αλλά όλη η ανταλλαγή και η σχέση να γίνεται στο ενιαίο μπλοκ. Η σημερινή κατάσταση πολυδιάσπασης μπλοκ, μέσων, εργαλείων, πρακτικών, κλπ, η σημειολογία διαχωρισμού αρθρογράφων ή “ομιλητών της έδρας” (πατρίκιοι) και σχολιαστών ή “παρεμβάσεων του κοινού” (πληβείοι) κλπ, μόνο κομμουνισμό δεν θυμίζει. Είναι Καραμπινάτος Φιλελευθερισμός.
Σήμερα έχουμε αναπαραγωγή ειδικών του κομμουνισμού, αποκομένων από το λαό και με καίρια ελλείμματα ταξικής εμπειρίας και αντίστοιχης έκθεσης σε κίνδυνο λόγω ταξικής θέσης. Από την άλλη έχουμε φουριόζους αγωνιστές, με καίρια ελλείμματα ευρείας αντίληψης. Διαβάζουν οι άνθρωποι και οι μεν και οι δεν, αλλά ή κολλημένοι στα ίδια και στα ίδια, ή μπουρδουκλωμένοι στις θεωρητικολογίες τους για τις οποίες ουδέποτε δίνουν λόγο, ανώφελο κι αυτό. Κοινό χαρακτηριστικό θεωρητικών και αγωνιστών, σε όλους -μα όλους- τους χώρους, η μονιμότητα λίγων προβεβλημένων και “αρίστων», και η ανάθεση εκ μέρους των υπολοίπων. Κι αναρωτιέται κανείς: Αν ήταν τόσο άξιοι και πετυχυμένοι στο ρόλο τους, πως και δεν μπόρεσαν να παράξουν άλλους, νεότερους και καλύτερους; Κι ας είναι και χρυσοί ολυμπιονίκες, αδιάφορο, σημασία έχει ότι δεν παράγουν – απλώς αναπαράγονται, ανώφελο κι αυτό. Δεν βγαίνει έτσι πέρα, καμία επαναθεμελίωση, καμία μαζικοποίηση, εν τέλει καμία σοβαρότητα, και οι καλύτεροι τελικά δεν θα έρθουν ποτέ μαζί μας και σε τέτοιο παιχνίδι.
Η εναλλακτική βέβαια δεν είναι το μπάχαλο και να λέει ο καθένας τον πόνο του αδιακρίτως, από την πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλα. Υπάρχουν φυσικά και τέτοια παραδείγματα, και μπλοκ και χώρων και στεκιών, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, μόνο παραδείγματα προς μίμηση δεν είναι.
Είπαμε, χειραφέτηση, πάει πακέτο με τη συγκρότηση. Και η συγκρότηση έχει δομή, αυτοθέσμιση μεν αλλά βέβαια θέσμιση.. Εμπρος λοιπόν καλά μου σχεδιάκια..απλωθείτε.

Είναι μερικά χρονάκια που αισθάνομαι πως λέω τα ίδια και τα ίδια, πολλοί συμφωνούν και θα ήθελαν, αλλά όταν έρχεται η ώρα της έμπρακτης υλοποίησης των αυτονόητων, τότε ακούω εκκωφαντική τη σιωπή. Ακούει κανείς;

πικάπα είπε...

Καλές λοιπόν οι θεωρίες, οι αναλύσεις, και ακόμη καλύτερες οι προτάσεις, οι εισηγήσεις και τα σχέδια. Αλλά περιέχουν πολλές αφαιρέσεις, δλδ γενικεύσεις, συμβάσεις και υποθέσεις δυσβάστακτες, τόσο που κάποτε οι λέξεις χάνουν ακόμη και την επαφή τους με τα πράγματα. Και τότε χρειάζεται κανείς να μιλά επί του συγκεκριμένου. Γιατί το συγκεκριμένο μπορεί να είναι ίσως ένα τυχαίο και μεμονωμένο γεγονός, μπορεί να είναι μια ιδιοτροπία ή μια εξαίρεση, αλλά πολλές φορές (τις περισσότερες) σκιαγραφεί και αναδεικνύει γυμνή την αλήθεια του γενικού - την γενική αλήθεια.

Θα μιλήσω λοιπόν επί του συγκεκριμένου. Συγκεκριμένα, επί του προσωπικού. Η παρούσα εισήγηση μου, αλλά και η κριτική στο Αριστερό Ρεύμα στο προηγούμενο πόστ για τη ΛΑΕ (σε 2 συνέχειες) και σχετικά σχόλιά μου στην iskra, φαίνεται ότι κατά κάποιο τρόπο μου στοίχισαν την πρακτική “διαγραφή” (!) μου από τη ΛΑΕ.
Συγκεκριμένα, σημειώθηκε πλήρης και ανεξήγητη αποκοπή μου από την ενημέρωση και την επικοινωνία. Παρά το ότι συμμετείχα και προεκλογικά, στήριξα κάπως και οικονομικά, ωστόσο οι απόψεις μου μάλλον δεν ήταν τόσο βολικές. Από την αρχή έκανα μια περίληψη των απόψεών μου περί της συγκρότησης και των ζητουμένων της. Από την αρχή επίσης πίεσα για συλλογική διαδικασία, για συλλογική επικοινωνία, ουσιαστικό διάλογο και συνεπεξεργασία. Από την αρχή υπήρχε από το οιονεί “κέντρο”, η δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνουμε, ότι όμως θα και ότι πάντως, ναι, Θα. Ωστόσο, καθυστέρηση στην καθυστέρηση από την αρχή μέχρι και το τέλος, δεν είναι να απορεί κανείς γιατί καθυστερούν κάποια αυτονόητα. Καθυστερούμε απλά γιατί δεν τόχουμε σκοπό. Οι “οχλήσεις” μου, ευγενικές νομίζω, αλλά αρκετές. Από ένα σημείο και μετά δεν ενοχλείς ούτε σωστό είναι να ενοχλείς αυτόν που δεν απαντά και δεν θέλει. Από ένα σημείο λοιπόν και μετά, σιγουρεύτηκα ότι απλώς αποκλείστηκα από κάθε επικοινωνία και ενημέρωση. Εάν αυτό συνέβαινε μόνο στην Τοπική, θα έλεγα πως ήταν ιδιότροπος ο τοπικός κουμανταδόρος. Αλλά συνέβη και με την οιονεί και μελούμενη Κλαδική.
Όλα αυτά λοιπόν έγιναν για καλό. Από τη μεριά μου καλύτερα και ευτυχώς που έγινε έτσι. Δεν είχα άλλη υπομονή να κάνω τη χελώνα ή το χαζό με τα Θα και Θα, ο Σύριζα παλιότερα ήταν αρκετός με τα Θα και φτάνει. Από τη μεριά τους πάλι καλύτερα έτσι, γιατί θα πορευτούν ανενόχλητοι από τύπους σαν εμένα. Όλα καλά λοιπόν και επί προσωπικού δεν έχω κανένα παράπονο. Και η δοκιμή μου έγινε σωστά, να μην παιδεύομαι τζάμπα με άλλες αυταπάτες - και η δική τους ιστορία είναι τώρα πιο ήσυχη.

Υ.Γ. Έμαθα όμως ότι η “Πανθεσσαλονικιά” ολομέλεια είχε λέει γύρω στα 60 άτομα. Δηλαδή, για μένα, χ... η φοράδα στ αλώνι, και δεν έχασε η Βενετιά βελόνι για το τι θα κάνω και πως θα κοιμηθώ. Αλλά από τι φαίνεται μάλλον δεν πήγαν πολλοί εκτός από μένα και πάντως το σίγουρο και καρατσεκαρισμένο είναι ότι πήγαν λίγοι...
Του λόγου μου δεν είμαι τίποτε το σπουδαίο, δεν θα το άντεχα κιόλας. Είμαι συνηθισμένος. Αλλά είναι πολλοί σαν και του λόγου μου που μου μοιάζουν πολύ. Πανελλαδικά τους υπολογίζω κάπου στους 10 χιλιάδες, ίσως να είναι και 100 χιλιάδες. Είναι κι αυτοί συνηθισμένοι και χωρίς αυτούς ούτε η ΛΑΕ, ούτε το ΚΚΕ, ούτε και άλλη καμιά κομμουνιστική=Αριστερά δεν πρόκειται να σηκώσει κεφάλι.

πικάπα είπε...

Μάλλον δεν ενδιαφέρει κανέναν, αλλά οφείλω μια διόρθωση. Ανοίγοντας πριν λίγο το mail μου είδα ένα μήνυμα των 11:10 πμ από Αθήνα, από καποιο άτομο του προσωρινού συντονιστικού της Κλαδικής της ΛΑΕ, σχετικά με την αυριανή ιδρυτική συνέλευση της Κλαδικής και με προσχέδια κειμένων. Εκ των πραγμάτων μήνυμα αναπάντεχο, χωρίς προηγούμενο και της προ-τελευταίας στιγμής. Για να δούμε κι αυτό. Πάνω που έλεγα πως πάει κι αυτό και πάμε γιάλλα.

dimK. είπε...

προφανως και ενδιαφερει.
Εγω εσπευσα(λιγο χαιρεκακα,ομολογω) να σκεφτω "το`ξερα".
Συνεχιζω να κραταω ελαχιστο καλαθι απεναντι στην Λαε,ελπιζω να διαψευστω και να αποτελεσει ενα νεο πολο στην Αριστερα.

πικάπα είπε...

Μήνυμα στις 4 του μηνός, για ιδρυτική συνέλευση στις 5, με έτοιμα κείμενα απο πάνω για εκλογή αντιπροσώπων για τη συνδιάσκεψη που θα γίνει στις 7, χωρίς καμία προηγούμενη επικοινωνία. Γουαου...Καλάθι δεν το λες, ένα φλυτζανάκι του καφέ μάλλον. Τι χωρά στο φλυτζανάκι; μια δυο ελιές καλαμών, ίσως και τρεις. Δεν είναι και λίγες...
Για την τοπική δεν το συζητώ, η πρακτική του ελέγχου απέδωσε μια ολομέλεια συμπρωτευούσης, στο ύψος της Κολοπετινίτσας. Φλυτζανάκι δεν το λες, αλλά μια δαχτυλίθρα μάλλον. Μια ελια τη χωράει όμως, οπότε υπάρχει ο σπόρος. Για να δούμε. Μάλλον χρειάζονται κι άλλες σφαλιάρες για να δούμε φως. Όχι μόνο για τη ΛΑΕ, αλλά συνολικά για το χώρο.

dimK. είπε...

συμφωνω μαζι σου..
Η καταρα σεχτων/ομαδων σε ενα κομμα που καλα-καλα δεν εχει "βρει" λογο και τροπο υπαρξης!
Ξαναλεω αν και δεν πιστευω οτι θα βγει κατι καλο,ελπιζω να φτιαχτει ενας πολος δρασης στα αριστερα.
Η κοινη δραση που ολοι θελουμε, δυστυχως περναει απο την πολυδιασπαση.