Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

«Στα λόγια λένε πάντα ισότης στη δουλειά, κι όλα στην πάντα σαν γίνει η μοιρασιά»



ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


Του Ανέστη Ταρπάγκου

Μετά από μια εξαετία παρατεταμένης κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου (2008 – 14), καθώς και άτεγκτων μνημονιακών πολιτικών, ο ελληνικός καπιταλισμός, από το 2014 και μετά εμφανίζει σαφέστατες ενδείξεις ανάκαμψης του κύκλου εργασιών του και κυρίως της κερδοφορίας του. Αυτό προκύπτει μέσα από την ανάλυση των πρόσφατων στοιχείων ισολογισμών που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και αφορούν στον εταιρικό ιδιωτικό τομέα αναφορικά με τις χρήσεις και τους ισολογισμούς για το 2014 / 2013 [ ICAP «Εξέλιξη οικονομικών μεγεθών 14.223 ελληνικών επιχειρήσεων που δημοσίευσαν ισολογισμούς χρήσης 2014 / 2013» "Business leaders in Greece 2015" ]. Οι εξελίξεις αυτές αφορούν τόσο τις μεγάλες εταιρίες που εμφανίζουν σημαντική συγκέντρωση κεφαλαίου, και καλύπτουν το 49% των επιχειρήσεων της ελληνικής οικονομίας καθώς και υπερδιπλάσια κέρδη EBITDA (κέρδη των επιχειρήσεων από λειτουργικές δραστηριότητες πριν την αφαίρεση χρηματοοικονομικών εσόδων – εξόδων καθώς και αποσβέσεων παγίων κεφαλαίων) της τάξης των 10 δισεκ. ευρώ σε σχέση με το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων, όσο και τις υπόλοιπες 22.500 εταιρίες της ιδιωτικής οικονομίας που και αυτές παρουσιάζουν σαφή σημάδια ανακοπής της προηγούμενης φθίνουσας πορείας.

Η αστική κερδοφορία πάνω από τις ανάγκες κοινωνικής ανάπτυξης;

Πρόκειται πλέον για το υλικό αποτέλεσμα αφενός των εκκαθαρίσεων των μη κερδοφόρων και ανταγωνιστικών κεφαλαίων που εμφάνιζαν ζημίες, και προκάλεσαν την κοινωνική καταστροφή του τετραπλασιασμού του ποσοστού της ανεργίας, και αφετέρου της εφαρμογής των Μνημονίων από το 2010 μέχρι σήμερα που επέφεραν ολοκληρωτική αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, σαφέστατες μειώσεις του κατώτατου μισθού, κατάργηση των αποδοχών που προέκυπταν από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ελαστικοποίηση της ιστορικής οκτάωρης απασχόλησης προς τα πάνω και προς τα κάτω. Υπ' αυτή την έννοια η αστική πολιτική κατόρθωσε να επιτύχει την ανάκαμψη της αποδοτικότητας του ελληνικού καπιταλισμού, σκορπώντας ταυτόχρονα τον όλεθρο στην εργατική τάξη και το σύνολο του εργαζόμενου λαού. Κι' αυτά παρόλο που οι πωλήσεις κινήθηκαν σε σταθεροποιημένα επίπεδα, εντούτοις παρουσίασαν άνοδο του λειτουργικού τους αποτελέσματος (1,89 δισεκατ. ευρώ το 2014 έναντι 287 εκατομ. ευρώ το 2013), πράγμα που καταδεικνύει ότι η σημερινή ανάκαμψη της κερδοφορίας δεν προέρχεται από την όποια οικονομική ανάπτυξη, αλλά αποκλειστικά από την συγκράτηση του εργατικού κόστους.

Στο σύνολο των δύο-τρίτων των επιχειρήσεων του εταιρικού (καπιταλιστικού) τομέα της οικονομίας (14.200 εταιρίες επί συνόλου 22.500) που παρέχουν διαθέσιμα στοιχεία ισολογισμών για το 2014 / 2013, αναδεικνύεται πλέον μια σαφής τάση υπέρβασης των ζημιογόνων αποτελεσμάτων και σχετικής επικράτησης των κερδοφόρων επιχειρηματικών κεφαλαίων. Έτσι το 59% των εταιριών (8.431) ήταν κερδοφόρες στην τελευταία οικονομική χρήση έναντι 41% (5.792) που ήταν ζημιογόνες. Μάλιστα τα κέρδη EBITDA για τις 14.200 εταιρίες πέρασαν από τα 8,1 δισεκατ. ευρώ (2013) στα 9,7 δισεκατ. ευρώ (2014), ενώ η κερδοφορία τους προ φόρων κατέγραψε μείωση των ζημιογόνων τους αποτελεσμάτων από τα -1,4 δισεκατ. ζημίες στα -0,6 δισεκατ. ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι ο ελληνικός καπιταλισμός συνεχίζει προφανώς να περιδινίζεται στην εξαετή του κρίση υπερσυσσώρευσης, εντούτοις μηδενίζει σχεδόν τις ζημίες της προηγούμενης περιόδου και χάρις στην παρατεταμένη μνημονιακή πολιτική μπαίνει σε μια τροχιά κερδοφορίας, χωρίς εντούτοις αυτή να έχει συνολικά αναπτυξιακά αποτελέσματα. Άλλωστε για την αστική τάξη της χώρας το ζητούμενο δεν είναι βέβαια η κοινωνική ανάπτυξη της οικονομίας με την συνακόλουθη αντιμετώπιση της ανεργίας και όλων των άλλων παραμέτρων που έχουν υποστεί καίρια πλήγματα (εργατικοί μισθοί και δικαιώματα, δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες κ.ά.), αλλά η εξασφάλιση μιας ισχυρής κερδοφορίας ενός σημαντικού τομέα της καπιταλιστικής οικονομίας που είναι και ο όρος αναπαραγωγής της ως κυρίαρχης τάξης της χώρας.

Τα χαρακτηριστικά αυτά της δυαδικότητας του επιχειρηματικού κεφαλαίου (ώθηση πλειονότητας κερδοφόρων μερίδων έναντι μειονότητας ζημιογόνων τομέων) αφορούν και στους επιμέρους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας. Έτσι στις βιομηχανικές επιχειρήσεις τα κέρδη EBITDA αυξήθηκαν από 1,8 δισεκατ. στα 2,2 δισεκατ., ενώ στα προ φόρων κέρδη είχαν μείωση των ζημιών από τα –0,7 δισεκατ. ευρώ στα –0,3 δισεκατ. ευρώ. Αντίστοιχα στον τομέα των υπηρεσιών τα κέρδη EBITDA αυξήθηκαν στην διετία 2014 / 2013 από τα 3,9 δισεκατ. ευρώ στα 4,4 δισεκατ. ευρώ, ενώ τα προ φόρων κέρδη (ζημίες) μειώθηκαν από τα –1,2 δισεκατ. ευρώ στα –0,9 δισεκατ. ευρώ κλπ.

Κοινωνική δικαιοσύνη με τον καπιταλισμό στο απυρόβλητο;

Το σημαντικότερο γεγονός που καταγράφεται στις εξελίξεις του ελληνικού καπιταλισμού είναι ωστόσο η ανάδειξη ενός ισχυρού τμήματός των 500 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων που κατέχουν ηγεμονική θέση σε όλους τους τομείς της παραγωγικής δραστηριότητας. Αυτές, πέρα από την σοβαρή αύξηση των κερδών EBITDA (από τα 8,5 δισεκατ. ευρώ το 2013 στα 10,0 δισεκατ. το 2014), παρουσίασαν και σημαντική αύξηση της καθαρής κερδοφορίας τους προ φόρων στην διετία 2014 / 2013, από τα 3,4 δισεκατ. ευρώ στα 4,3 δισεκατ. ευρώ (ετήσια αύξηση 27,5%). Κι' αυτά καθώς ο κύκλος εργασιών τους παρέμεινε σχεδόν στάσιμος στην τελευταία διετία (από 75,9 δισεκατ. ευρώ σε 77,0 δισεκατ. ευρώ), πράγμα ακριβώς που καταδεικνύει την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας εξ αιτίας των μνημονιακών πολιτικών. Μάλιστα αυτή η άνοδος της αποδοτικότητας του κεφαλαίου εκτείνεται σε όλους τους κλάδους, με την προφανή εξαίρεση των συστημικών τραπεζών, που παρουσίασαν μεγάλες ζημίες.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι ανάμεσα σ' αυτές τις 500 εταιρίες με σημαντική συγκέντρωση κεφαλαίου, και ενώ η βιομηχανία κατέχει το 17% των κερδών EBITDA, και το εμπόριο το 12%, ο τομέας των υπηρεσιών αποσπά το 55% της συνολικής κερδοφορίας. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι την πρώτη πεντάδα των ελληνικών κερδοφόρων επιχειρήσεων απαρτίζουν δημόσιες εταιρίες που έχουν αποκρατικοποιηθεί ή αντιμετωπίζεται η ιδιωτικοποίησή τους, με μοναδική εξαίρεση τον Όμιλο Μυτιληναίου (ΔΕΗ , ΟΤΕ, COSMOTE, ΟΠΑΠ, OLYMPIA DEVELOPMENT); Αυτό και μόνον το στοιχείο καταδεικνύει και ερμηνεύει το γεγονός του μείζονος ενδιαφέροντος του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου για την παραχώρηση των ελληνικών δημόσιων επιχειρήσεων, που έχουν κυρίαρχη θέση στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες και στα τυχερά παιχνίδια.

Έτσι στη βιομηχανία κυρίως διατροφής και φαρμάκων οι πέντε μεγαλύτερες επιχειρήσεις (π.χ. ΜΕΤΚΑ, ΚΑΡΕΛΙΑ, ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ κλπ.) αποκόμισαν κερδοφορία 324 εκατ. ευρώ, στο εμπόριο οι αντίστοιχες πέντε αλυσίδες σούπερ μάρκετ (λ.χ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ κλπ.) συγκέντρωσαν κέρδη ύψους 425 εκατ. ευρώ, ενώ οι πέντε προηγούμενες της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών πραγματοποίησαν κέρδη EBITDA της τάξης των 2,4 δισεκατ. ευρώ. Η ολιγοπωλιοποίηση του επιχειρηματικού κεφαλαίου που ανήκει σ' αυτή την κατηγορία των 500 μεγάλων επιχειρήσεων, παρόλο που καταδεικνύει μια ορισμένη δυναμική τους, εντούτοις δεν καταργεί τον κεφαλαιοκρατικό χαρακτήρα της ιεραρχικής επιχειρηματικής πυραμίδας.

Τα αστικά οικονομικά και ιδεολογικά κέντρα, διαπιστώνοντας αυτή την συνολική βελτίωση των αποτελεσμάτων της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα μάλιστα την ενίσχυση της κερδοφορίας των 500 μεγαλυτέρων ελληνικών επιχειρήσεων, προβάλλουν την αντίληψη ότι επιτέλους άνοιξε ο δρόμος για την ανάπτυξη της οικονομίας, στο μέτρο που αυτές οι μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις θα αποτελέσουν την «ατμομηχανή» που θα σύρει το σύνολο του ελληνικού καπιταλισμού. Έχουν όμως τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνονται οι εκπρόσωποι της αστικής πολιτικής ; Κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει : Αυτή η απαρχή εξόδου του επιχειρηματικού κεφαλαίου από το τούνελ της κρίσης υπερσυσσώρευσης, έγινε δυνατή χάρις στον μνημονιακό όλεθρο των εργαζομένων, και συνοδεύεται σταθερά από μια μακροχρόνια υφεσιακή κατάσταση. Ταυτόχρονα δεν έχει οδηγήσει σε καμία αύξηση της απασχόλησης στην διετία 2014 / 2013, ούτε σε οποιαδήποτε στοιχειώδη βελτίωση των εργατικών αποδοχών (αποκατάσταση κατώτατου μισθού και μισθών των συλλογικών συμβάσεων). Πρόκειται δηλαδή τελικά για μια «ανάπτυξη» που σηματοδοτείται μονοσήμαντα από την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, ενώ συνεπιφέρει και προϋποθέτει την κοινωνική εξαθλίωση των μεγαλύτερων τμημάτων της μισθωτής εργασίας. Μια στοιχειωδώς αριστερή ριζοσπαστική πολιτική θα έθετε ακριβώς στο επίκεντρο της την αποκατάσταση αυτής της ισορροπίας, δηλαδή την κοινωνική χρησιμοποίηση αυτού του παραγόμενου ιδιωτικού επιχειρηματικού πλούτου (δια μέσου μιας ισχυρότατης φορολόγησης, δραστικών εκτάκτων εισφορών και μισθολογικών αυξήσεων) προς όφελος των θυμάτων της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης, δηλαδή πρωτίστως των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων.


11 σχόλια:

πικάπα είπε...

O Ανέστης, καλός χρυσός και μια ζωή ταγμένος, αλλά...ενώ ήδη υπήρχε η πρόταση των 47 σελίδων, και η κωλοτούμπα πλήρως αναμενόμενη, καλπάζουσα και κυματώδης, ωστόσο διαβεβαίωνε με άρθρο του στην iskra ότι ο Σύριζα δεν θα...δλδ έκανε την ελπίδα του παντιέρα, εγκλωβισμένος στο σύριζα, αντί να κατέβει στη διαδήλωση της ανταρσύας κλπ, ενάντια σην κυβερνητική πολιτική.
Η Νάντια, με πολύ ιστορία κι αυτή, άρθρο της οποίας δημοσίευσες πρόσφατα, κυκλοφορεί στο δίκτυο το βίντεο που ζητούσε από τον κόσμο ως υπουργός να πληρώσει το ΕΝΦΙΑ, για το καλό της πατρίδας (και της αριστεράς) βεβαίως...
Με αυτό το προσωπικό, δεν πάει πουθενά η βαλίτσα - είναι επιβαρυμένοι - και βεβαρυμένοι με αποτυχία. Μόνο ως βοηθητικό όχημα για μια νέα (άλλη) κατάσταση είναι χρήσιμοι - και εδώ θα έλεγα απαραίτητοι, αλλά ως τέτοιοι και όχι ως "πρώτοι".
Όσο για τον πρώτο μεταξύ των ίσων της ΛΑΕ, αναφέρομαι παρακάτω.

Πολύ χρησιμότερο είναι το άρθρο του ΔΜ, εδώ
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22675:mpelantis-lae&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278

Βάζω και το σχόλιο που έκανα εκεί (που ελπίζω να το δημοσιεύσουν):

ΣΧΟΛΙΟ:
Βιβλιογραφία:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12715:omilia-lafazani-sinedrio&catid=83:aristera&Itemid=200
Τον Ιούλιο του 2013 ο τωρινός «προσωρινός» “πρώτος μεταξύ των ίσων” της ΛΑΕ τοποθετούνταν στο συνέδριο με τέτοιο συνεπή τρόπο, όσο Συνεπής (όσο και αναποτελεσματικός) στάθηκε ως το τέλος ως αριστερή αντιπολίτευση (δλδ. εκ του αποτελέσματος εγκλωβισμένο αριστερό άλλοθι κ στήριγμα του Συριζοπασοκ ως το τέλος).
Η ιστορία κατέγραψε επίσης τα σχόλια της γαλαρίας στην ομιλία του πρώτου μεταξύ ίσων. Θα έλεγα ότι η ιστορία, τα μέσα, η σημειολογία και η μεθοδολογία του «χώρου» δεν άλλαξαν καθόλου και με την ίδια συνέπεια εξακολουθούν την ίδια σκανδαλώδη ανισομέρεια διανομής του λόγου των κατά τα άλλα «πρώτων» (και γνωστών) μεταξύ των κατά τα άλλα «ίσων» (και οπαδών). Συνέπεια κι αυτή…
Για την ιστορία, είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των τότε θετικών «ψήφων» στον πιο κάθετο σχολιαστή που (σωστά) θεωρούσε από τότε τελειωμένη την υπόθεση Σύριζα και ζητούσε ήδη από τότε να γίνει στην ώρα της μια μεγαλύτερη ΛΑΕ. Ήταν τόση η αποφασιστικότητα των τότε πρώιμων προ-ΛΑΕτζήδων του 2013, ώστε κάποιος άλλος γνώριμος σχολιαστής που προσπάθησε εκεί με διαλεκτικό τρόπο να εκμαιεύσει την ίδια ακριβώς απάντηση (Νο 2) στο τι να κάνουμε, «μαυρίστηκε» φουριόζικα κι αυτός μαζί με τα ξερά. Που πήγαν όμως τότε όλοι εκείνοι οι λάβροι πρώιμοι προ-ΛΑΕτζήδες, τι έκαναν όλο το διάστημα και που να βρίσκονται τώρα;

ΥΓ1. Την πρότασή μου που θα τη βρείτε εδώ,
http://leftg700.blogspot.gr/2015/10/blog-post_2.html
αν και κάποιες απόψεις μου και η κριτική μου στο ΑΡ, εδώ,
http://leftg700.blogspot.gr/2015/09/allonsanfan.html#links
φαίνεται ότι μου κόστισαν τον πρακτικό αποκλεισμό μου από την “τοπική” της ΛΑΕ όπου συμμετείχα από την αρχή.
ΥΓ2. Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον κ. Αποστολόπουλο, αν και η σωστή “γραμμή” δεν μπορεί δυστυχώς να προκύψει ως επιφοίτηση εκ των γνωστών, αλλά με ριζική ανανέωση, που δεν μπορεί να είναι παρά μια δημοκρατική (κ ανατρεπτική του παλιού) διεργασία. Πως αλλιώς;


LeftG700 είπε...

Φίλε πικάπα,


Δεν ξέρω αν ισχύει για τον Ταρπάγκο, το γράφω γενικά:

Νομίζω ότι ένα μέρος τών στελεχών τής αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ που εκφραζόντουσαν με τέτοιες βεβαιότητες το έκαναν με στόχο να καταστήσουν στα μυαλά τής πλειοψηφίας τού κόμματος αδιανόητη μία τέτοια τερατώδη μετάλλαξη, έστι ώστε να την εμποδίσουν όταν αποφασιστεί. Όχι πως τις πίστευαν πραγματικά. Βάσιμη σκέψη που, δυστυχώς, δεν δούλεψε.

Προσωπικά, τον Ταρπάγκο τον εκτιμώ, πέρα από την αγωνιστική του παρουσία που πρέπει να είναι από παλιά, αν κρίνω από την ηλικία του, και επειδή έχω διαβάσει πριν λίγα χρόνια κάτι πολύ ωραίες ταξικοπολιτικές αναλύσεις τής σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή εξελίχθηκε μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία το 1981. Κατά τα άλλα:

Μη βγάζεις συμπεράσματα για όλη τη ΛΑΕ από τους ανεγκέφαλους της περιοχής σου που σου έδειξαν εμμέσως πλην σαφώς την πόρτα. Και μην τα παρατήσεις. Να ξαναπάς στην τοπική επιτροπή. Ο επαναστάτης (με την έννοια της δέσμευσης στη ριζική κοινωνική αλλαγή, όχι τής οργάνωσης αυτής καθ' αυτής τής επανάστασης) πρέπει να έχει και γερό στομάχι! :-)


Τα λέμε


ΥΓ Το έχω παρατηρήσει να το γράφεις και άλλες φορές: Δεν ασκεί λογοκρισία η Ίσκρα στα σχόλια. Από πού πηγάζει τέτοια δυσπιστία;

πικάπα είπε...

Φίλε λεφτγ700, δεν είπα ποτέ πως είμαι επαναστάτης και δεν βάζω πια ότινάναι στο στομάχι.
Δεν πρόκειται για τοπική ιδιαιτερότητα και δε λέω πως φταίνε εδώ τα παιδιά, πρόκειται για γενικότερη κατάσταση. Δεν είναι καθόλου τυχαία τα χάλια του επίσημου σάιτ, ούτε η ανυπαρξία στοιχειώδους υποδομής, πρόβλεψης, χώρου κλπ, ανοικτού και ισότιμου λόγου και διαλόγου.
Ποτέ δεν τοποθετήθηκες στο θέμα αυτό της ισοτιμίας. Για μένα, που μάλιστα δεν λέω πως είμαι επαναστάτης, είναι εκ των ων ουκ άνευ. Πλέον, επί ποινή διαγραφής της αριστερής ιδιότητας όποιου χώρου δεν το φροντίζει πρώτο-πρώτο.Έτσι λοιπόν, περίμενα όσο περίμενα, δεν πρόκαναν, και τους διέγραψα. θα αλλάξει, εάν μεταμεληθούν.
Αλλά αυτά τα παιδιά, όλο δεν προκάνουν τόσα χρόνια...Πότε λες να μάθουν να προκάνουν;
Για την ισκρα δεν είπα ποτέ ότι λογοκρίνει σχόλια. Είπα ότι το σχόλιό μου δεν το έβαλαν ακόμη (λες να μην ευκαίρησαν;) και είπα με ποιο τρόπο "έβαλαν" το προηγούμενο. Μια φορά τη χαρακτήρισα λογοκριμένη. Ναι το επαναλαμβάνω, και εννοώ το εξής: Δεν είναι υποχρεωμένοι, αλλά όταν τους γράφω, θα ήταν υποχρεωμένοι αν ηταν αριστεροί στην ψυχή, και να μου απαντήσουν αλλά και να μου εξηγήσουν γιατί δεν δημοσιεύουν άρθρο μου. Ούτε άγνωστος είμαι, ούτε κομήτης. Αλλά και αν ήμουν, τα ίδια θα ίσχυαν. Τρώνε λοιπόν και αυτοί διαγραφή - erase. θα αλλάξει, εάν μεταμεληθούν.
Μα ποιος είμαι τέλος πάντων, τόσο αυστηρός; Χα, είμαι ένας από τους χιλιάδες, που χωρίς εμάς, δέν έχουν χαϊρι. Δεν τους έχω εγώ ανάγκη και όπως φαίνεται, ούτε αυτοί εμένα.

ΥΓ. Για τον Ανέστη, δεν ήθελα προσωπική μομφή. Δεν μπορεις όμως να αποφύγεις κάποτε να μιλάς επί συγκεκριμένου - αντίθετα χρειάζεται. Ο Ανέστης είναι μάλαμα και έχει και πολύ γερό στομάχι. Μάλλον και ¨πολλοί από τους ΛΑΕΤζήδες. Αυτό δε σημαίνει ότι θα τους χαϊδεύω κιόλας μέχρι να μάθουν να προκάνουν. Ας μεγαλώσουν επιτέλους. Κανένας δεν θα περιμένει αιώνες.

πικάπα είπε...

φίλε λεφτγ700. Το κερασάκι μου είναι το εξής και αφορά την πρώτη παράγραφό σου.
Το "βάσιμη σκέψη αλλά δεν δούλεψε", δεν γίνεται δεκτό, όταν έχεις στις πλάτες σου έναν ολόκληρο λαό. Και δεν διαγράφεται καμία μομφή, όταν ασκείς κυβερνητικές ευθύνες σε μια παρωδία. Έχεις μια στάμπα πιο ανεξίτηλη κι από αυτά τα χαζά τα τατουάζ, που λέει "αποτυχία" (αν όχι τίποτε χειρότερο, εγώ θα τόλεγα πολύ χειρότερο). Αν δεν θέλεις να σου το θυμίζουν, δεν ωφελεί, ο κόσμος το βλέπει.
Που σημαίνε: Χρειάζεται ειλικρίνια και να αναλάβεις ειλικρινώς και ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ τις ευθύνες σου. Μόνο τότε θα σε κάνω ισότιμο εμπιστοσύνης. Ο πρώτος μεταξύ των ίσων, το είπε μάλιστα το "αναλαμβάνω τις ευθύνες". Μόνο που το μόνο που κατάλαβα είναι ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες όπως οι αστοί πολιτικοί, ή όπως οι αστοί του περισσού, δλδ, δεν τρέχει τίποτε και συνεχίζει τα ίδια, απτόητος και αμετανόητος.
Φίλε Λεφτγ700. Δεν θα κάνει καθόλου καλό στην αριστερή υπόθεση, να είμαστε χαλαροί, υπομονετικοί κλπ. Αντίθετα, να μιλάμε στην κυριολεξία των πραγμάτων, να μιλάμε επι συγκεκριμένου όποτε χρειάζεται και να είμαστε αυστηροί. Γιατί και ο κόσμος μας κρίνει αυστηρά και καλά κάνει.

πικάπα είπε...

Και η σταγόνα πάνω στο κερασάκι. Κοινώς, παραίτηση του πρώτου επί πίνακι. Παραίτηση όσων συνήργησαν στην αφαίμαξη των ταμείων με ΠΝΠ, παραίτηση των βουλευτών πού ψήφισαν ναι στην εξουσιοδότηση για το μνημόνιο αλλά δήλωσαν πως ήθελαν να ψηφίσουν όχι, παραότηση όσων ψήφισαν όχι στο μνημόνιο αλλά χειροκροτούσαν και φιλούσαν τον Τσίπρα, παραίτηση όσων εγκλώβιζαν τον κόσμο μέχρι τελευταία στιγμή στις "διαδικασίες του Σύριζα" (που αν δεν ήξεραν και δεν είχαν καταλάβει τι συμβαίνει είναι χειρότερο).
Παραίτηση, αυτό είναι ανάληψη της ευθύνης. Παραίτηση από την πρωτοκαθεδρία και ανάληψη το να κάνουν κουπί και αγγαρεία για διανομή του λόγου σε άλλους που δεν βαρύνονται. Σε ποιούς; Όρεξη νάχεις. Π.χ. σε όλους αυτούς τους καημένους τους σχολιαστές της ισκρα που από χρόνια και μέχρι την τελευταία στιγμή τους είχαν επισημάνει το τι και το πως. Άντε να τα δω τα παλικάρια να κάνουν αγγαρεία στα μεγειρεία.

ΥΓ. Να με συγχωρείς για την τριλογία αυτή, αλλά πραγματικά δεν θέλω να ξαναμιλήσω για το θέμα. Αμαν πια.

πικάπα είπε...

Κατόπιν όλων των ανωτέρω, σήμερα έλαβε χώρα μια διαδικασία αποκατάστασης της αλήθειας. Συγκεκριμένα, όσον αφορά το τοπικό θέμα με την τοπική της ΛΑΕ, μου ξεκαθαρίστηκε ότι η αποκοπή της επικοινωνίας οφείλεται απλώς σε τεχνικά προβλήματα, κάτι σαν τον δαίμονα του τυπογραφείου και άλλες δυσκολίες. Από τη μεριά μου είναι

πλήρως και ειλικρινώς αποδεκτή αυτή η αλήθεια,

και ποτέ δεν ήθελα να χρεώσω προσωπικά ή τοπικά οποιαδήποτε μομφή.
Τουλάχιστο σε αυτό ήμουν σωστός, γιατί κατά τα άλλα δυσκολεύτηκα, (αλλά το αποφάσισα) να με μουτζώσω και να αποδεχθώ ότι στην ηλικία μου ήμουν τόσο επιπόλαιος και πεισματάρης ώστε να πολιτικοποιήσω αδίκως ένα τεχνικό πρόβλημα, αντί να πάρω έναν γνωστό και να το λύσω. Το πρόβλημα λύθηκε όταν με έψαξε ένας γνωστός.
Η δικαιολογία μου (δλδ ένας πιθανώς δίκαιος λόγος) είναι ότι συνδύασα εσφαλμένα το γεγονός με μια αλληλουχία δεδομένων που αφορούσε:
* την δημοσιοποίηση ιδιαίτερα κριτικού λόγου εκ μέρους μου, όπου μου δόθηκε η δυνατότητα
*την αγνόηση από την iskra επιστολών μου προς αυτήν
* τον πλημμελή χειρισμό από την iskra του πρότελευταίου σχολιασμού μου, που προστέθηκε σπανίως ετεροχρονισμένα (και σε σχέση με άλλα) με τρόπο που τοποθετούνταν αντικειμενικά εκτός συζήτησης
* την πρόσφατη περίπτωση όπου το τελευταίο σχόλιό μου στην iskra χάθηκε κυριολεκτικά ως μη γενόμενο (και 2 παλιότερες περιπτώσεις, με την επιφύλαξη ότι αυτές μπορεί να προστέθηκαν τελικά εντελώς ετεροχρονισμένα)
* την ανυπαρξία ακόμη λίστας επικοινωνίας στην κλαδική, παρότι υπήρξε αρχική επαφή και σχετική συζήτηση
* την ανυπαρξία οποιασδήποτε πρόβλεψης, τρόπου ή χώρου διαφανούς κ ισότιμης γραπτής κατάθεσης απόψεων και θεσμικού διαλόγου (στο επίσημο site, ή αλλού)
* την καταφανή προνομιακή προσωποποίηση της ΛΑΕ εκ μέρους της «προσωρινής» ηγετικής ομάδας στο επίσημο site
* Την μηδενική αυτοκρτική της «προσωρινής» ηγετικής ομάδας
* Την αναπαραγωγή της ηγετικής προσωποποίησης της ΛΑΕ στις βασικές πολιτικές εμφανίσεις και ενέργειες

Θα προτιμούσα και όλα τα παραπάνω να οφείλονται και αυτά σε τεχνικά προβλήματα, ή έστω σε δικά μου σφάλματα ή παρανοήσεις, αν και μάλλον δύσκολο. Έτσι λοιπόν προσέθεσα και συνδύασα επίσης τα εξής υποκειμενικά μου στοιχεία:

* Την ισχυρή και αμετάκλητη απόφασή μου να μην έχω καμία ανοχή και καμία υπομονή σε υστερήσεις που θεωρώ κρίσιμες, και κυρίως υστερήσεις που αφορούν την ανοιχτή και χωρίς προνόμια διανομή του λόγου, μετά από τα όσα ασύλληπτα συνέβησαν με τον Σύριζα - για τα οποία μέρος της αντικειμενικής ευθύνης φέρει αναλογικά και η «προσωρινή» ηγεσία της ΛΑΕ, αλλά και το ΑΡ ως οιονεί συλλογικότητα, έως και ο ίδιος μου προσωπικά (Αν και νομίζω πως η δική μου αυτοκριτική μπορεί να γίνει συνοπτικά και να τη γλυτώσω με ελαφρά επίπληξη – αυτό όμως δεν ισχύει για άλλους).
* Τις διαφωνίες μου με σημαντικά σημεία εξειδίκευσης του πολιτικού λόγου όπως αυτός εκφέρεται από την «προσωρινή» ηγετική ομάδα.
* Την φόρτισή μου στη σκέψη ότι δεν θα μπορέσει να σχηματοποιηθεί ένα έστω σοβαρό και αξιόπιστο όχημα φυγής προς το μέλλον μετά από τα όσα ασύλληπτα συνέβησαν με το «ταξικό ναυάγιο» Σύριζα.

Συνδυάζοντας υποκειμενικά και αντικειμενικά δεδομένα έκανα το σφάλμα να πολιτικοποιήσω το τοπικό τεχνικό ζήτημα. Το σωστό ήταν ότι ποτέ δεν επέρριψα καμία προσωπική και τοπική ευθύνη.
Επίσης θεωρώ σωστές τις υπόλοιπες αντικειμενικές και υποκειμενικές επισημάνσεις μου. Κατόπιν αυτών θα προσέλθω (ξανά) συντροφικά προς κοινωνία με την πολυπληθέστερη πλέον απότι βλέπω τοπική. Εάν θα ενταχθώ στη ΛΑΕ ή όχι, θα εξαρτηθεί.

LeftG700 είπε...

Φίλε πικάπα,


Πολύ χαίρομαι που τελικά ήταν λάθος τεχνικό όλη αυτή η ιστορία κι όχι ένας αποκλεισμός τόσο ανόητος και παράλογος που δεν θα τον αποφάσιζε ακόμα κι ο μεγαλύτερος αριστερός στόκος!


Τα λέμε

ελληνοφρενικος είπε...

Χα χα ειδες πικαπα οτι μερικες φορες ο χαρακτηρισμος ταξικο ναυαγιο ειναι ο πιο πρεπον......

πικάπα είπε...

1) Το συγκεκριμένο παράδειγμα
Θα ξεκινήσω πρώτα από το γνωστό συγκεκριμένο. Την Παρασκευή 3.27 πριν σου γράψω το σχόλιό μου, αφού πρώτα τσέκαρα στο σχετικό ποστ της ισκρα, και είδα ξανά ότι το σχόλιό μου δεν υπήρχε, επανέλαβα το γεγονός ότι δεν είχε μπει. Το σχόλιο είχε σταλεί το πρωί της Δευτέρας, όπως σου ανέφερα τότε στο σχόλιο της Δευτέρας 10:56. Την Παρασκευή, ήδη το σχετικό ποστ είχε μπει στο ¨αρχείο” (απόψεις), καταλαβαίνεις, μη προσβάσιμο γενικώς παρά σε όσους ξέρουν, αλλά και πάλι το σχόλιο ΔΕΝ είχε μπει. Πριν λίγο (Κυριακή βράδυ), λέω βρε για να δω, μήπως και το βάλανε τώρα; και βλέπω ότι το βάλανε, μαζί με σχόλια άλλων 2 όλα κι όλα.
Ποιος λοιπόν έχει δίκιο?. Και ποιος λέει την αλήθεια; Για να μην το κουράζω, το σχόλιό μου μπήκε εντελώς και αδοκίμως ετεροχρονισμένα, όταν ποια η συζήτηση είχε λήξει. Ντόπρα πράματα και μην κοροϊδευόμαστε, εξ αποτελέσματος, το σχόλιο είχε εξουδετερωθεί.
Έγινε επίτηδες?. Δεν θα το ψάξω και τελικά Δεν μ ενδιαφέρει.

2) Μια μικρή γενίκευση
Ο ΕΟΣ, παρά το μια στο καρφί και μια στο πέταλο άρθρα κ απόψεις του, παρέχει ωστόσο καίριες υπηρεσίες στην υπόθεση της αριστεράς, με τα βίντεο ορισμένων πολύ σημαντικών καταστάσεων που καταγράφει. Θα θυμάσαι ότι είχε καταγράψει το 2009 και τις παρεμβάσεις της Πάσας, που πρόσφατα σας είχα θυμίσει.
Στο ποστ αυτό
http://enosy.blogspot.gr/2015/11/1_22.html
κάποια συντρόφισσα (με την οποία δεν είμαι συνεννοημένος και καθόλου δεν ξέρω), αναφέρει μια άλλη περίπτωση, ακόμη πιο κεντρικής "τεχνικής” “παράβλεψης”.
Έγινε επίτηδες?. Μάλλον εδώ κάποιοι πρέπει να το ψάξουν και κάποιους πρέπει να ενδιαφέρει.

3) Μια μεγαλύτερη γενίκευση.
Η σκανδαλώδης καθυστέρηση ρήξης των στελεχών της πλατφόρμας με το Σύριζα ήδη από την 20η Φλεβάρη και προ των ΠΝΠ, η οποία συνεχίστηκε ακόμη και μετά τις 47 σελίδες και δεν συνέβη ολοκληρωμένα και στα σοβαρά, ούτε καν μετά την ψήφιση του μνημονίου, έγινε επίτηδες? Και γιατί έγινε?,
Ενδιαφέρει, γιατί εξ αποτελέσματος, έγινε κατόπιν εορτής, έφερε την ήττα, και εξουδετέρωσε τη συγκυρία (όπως και στο σχόλιό μου).
Περισσότερο ενδιαφέρει γιατί οι άνθρωποι είναι σύντροφοι και στην πολιτική αγωνλιζονται μια ζωή, και θα αγωνιστούμε μαζί, και ΔΕΝ πρέπει κάτι τέτοιο ή οτιδήποτε ανάλογο να ξαναγίνει.
Θα σου πω για να συντομεύω τι πιστεύω.
Είναι πολύ οι λόγοι. Είναι όλοι λόγοι με πολύ καλή πρόθεση και τίμια. Όλοι οι λόγοι που τους παγίδεψαν, ήταν με καλές προθέσεις πλην ενός: Οι θέσεις εξουσίας που είχαν, σε συνδυασμό με τις χρόνιες θέσεις στελέχους που είχαν, (εξουσία και αυτή, μικρότερη αλλά χρόνια) τους παγίδεψαν. Συνέτειναν αυτά τα 2 στοιχεία, διαβρωτικά στοιχεία της συνείδησης, και δεν τους άφησαν να δουν καθαρά και ΣΟΣ, ΣΟΣ, ΣΟΣ, ούτε να ακούσουν εμάς τη γαλαρία που τους φωνάζαμε.....
Το θέμα είναι ότι υπάρχουν όλες οι ενδείξεις, ότι αυτά τα 2 στοιχεία σαν να έχουν γίνει δευτέρα φύση και προσωπικά τους πιστεύω, ότι “δεν αλλάξανε” και πιθανολογώ ευλόγως ότι σε μια αντίστοιχη περίπτωση, θα το ξανακάνουν και θα το ξανακάνουν. Χωρίς εξομολόγηση, κοινωνία και προσευχή, και κυρίως νηστεία, δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη. Όχι απο μας, αλλά απο τους πολλούς...Και τα τωρινά πεπραγμένα τους, είναι απλώς ενδεικτικά αυτής της “δευτέρας φύσης”. Δεν έχουμε όμως πια την πολυτέλεια να αποδειχθούν οι ενδείξεις.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

πικάπα είπε...

4) Μια ευρεία αναλογία.
Κατά αναλογία με τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ το 2009, όπου ας πούμε η αριστερά ήταν η ΠΑΣΑ, στη ΛΑΕ του 2015 δεν είναι λάθος να πει κανείς πως η Αριστερά αντιπροσωπεύεται από ομιλητές σαν αυτούς που έχει στο παραπάνω ποστ ο ΕΟΣ, ιδιαίτερα δε ο Μπελαντής και η Νικολιδάκη. Και φυσικά δε μιλούν μόνο για διαδικασίες, αλλά και για τη γραμμή.
Τα κλασσικά στελέχη τα προερχόμενα από το ΑΡ του ΣΥΝ, όχι όλα, αλλά όλα όσα ήταν χρονίζοντα και υψηλόβαθμα, είναι εξ αποτελέσματος και δυστυχώς η δεξιά πτέρυγα. Αν κυριαρχήσουν, το αποτέλεσμα θα είναι ένας Σύριζα 2.

Αλλά ΣΟΣ δεν υπάρχει άλλος χώρος και χρόνος για τέτοια παιχνίδια με πτέρυγες και εξαπτέρυγα. Οι συγκεκριμένοι μπορούν να είναι χρησιμότατοι σύντροφοι, και είναι αναντικατάστατοι, αρκεί να καταλάβουν επιτέλους τι ήταν και τι δεν ήταν, τι είναι και τι δε είναι, τι μπορούν και τι δε μπορούν και να δώσου τόπο στο μέλλον, κάνοντας πίσω. Αλλιώς θα έχουμε και πάλι ξανά επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα.
Δατσ ολ.

πικάπα είπε...

Θα μπορούσα βέβαια να τα πω με πολύ διαφορετικό στυλ. Τα τεχνάσματα και οι πονηριές του χωριού με εξαγρίωναν όταν ήμουν παιδί. Αλλά με το καιρό έμαθα.
Όμως, η όλη ιστορία, ήδη μετά το Συνέδριο Σύριζα, (όπου ξεκάθαρα η αποχώρηση ήταν η μόνη αριστερή πράξη) και μετά τα απίστευτα του 2015 (και τα δεν προκάναμε) και πόσο μάλλον αυτά τα κολπάκια, με έχουν κουράσει απίστευτα.

Έγινα θαμώνας εδώ, καθώς δεν βρήκα πιο κατάλληλο χώρο για σχετικά απρόσκοπτη δημοσίευση σε ελλαδική κλίμακα - και υπήρχε και κατανόηση στα βασικά.
(Φυσικά και λόγω παλαιότερης συμπάθειας στον τότε χαρακτήρα του μπλοκ).
Τα γνωστά χάλια της αριστεράς, που πρέπει να κολλήσεις στον κολλητό και να βάλεις μέσο για να δημοσιεύσεις, αλλά δεν με ενδιαφέρει η δημοσίευση έτσι. Αν είναι έτσι, τα λέω στους φίλους μου, προτιμότερο.

Έγραψα κι έγραψα λοιπόν, αρχικά για να προλάβω να τους σπρώξω να φύγουν έστω στο παρα πέντε - στη συνέχεια για τα πρώτα κρίσιμα βήματα συγκρότησης μετά την ήττα που τους άξιζε, αλλά δεν μας άξιζε.
Νομίζω ότι προσπάθησα μέχρι τέλος να είμαι ακριβής και νηφάλιος. Αλλά η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τα πείσματα και τις πονηριές του χωριού.
Καλή δύναμη φίλε ΛΕΦΤ -χαιρετώ και τους συνομιλητές. Θέλω άδεια.