Έχουν
περάσει τρεις ημέρες από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε η είδηση ότι η Asia Ramazan Antar, μία από τις χιλιάδες Κούρδισσες
μαχήτριες που πολεμούν εναντίον τών ισλαμοφασιστών τού ISIS, σκοτώθηκε σε μία από τις πολλές
μάχες στις οποίες είχε λάβει μέρος από το 2014 όταν και είχε καταταχθεί εθελοντικά στα ένοπλα σώματα των Κούρδων τής Συρίας. Η
είδηση δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα, αλλά, δυστυχώς, ούτε και διαψευστεί. Οι
αριστερές ιστοσελίδες δεν την θυμήθηκαν μέχρι τώρα, κι ας έπεσε μαχόμενη για την
εθνική ανεξαρτησία τού λαού της, την οποία κατά τα άλλα «χαιρετίζουν και
υποστηρίζουν αταλάντευτα». Ούτε και οι φεμινιστικές σελίδες έχυσαν ένα δάκρυ
για την Asia
των
20 και κάτι χρονών (ίσως γιατί δεν τους γέμιζε το μάτι ότι θα έχει διαβάσει Michel Foucault και
Judith
Butler…),
κι
ας ανύψωσε το φύλο τους στα ουράνια, καταβάλλοντας αυτή το υπέρτατο
κόστος...
Δεν
πειράζει. Θα την κλάψουμε εμείς (οι «φαλλοκράτες»). Και θα βάλουμε την εικόνα της
δίπλα και μαζί με τις εικόνες τής Δέσπως, της Λένης, της Ηρώς, του Άρη. Και στα χρόνια
που έρχονται θα ’χουμε να λέμε και να λέμε για την παλικαριά της που ήταν
χίλιες φορές μεγαλύτερη από την ομορφιά της...
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
7 σχόλια:
Η Asia είναι μια ακόμη απόδειξη για το πως κατακτιέται η ελευθερία, η εθνική ανεξαρτησία, για το πως χτίζονται και κρατιώνται οι πατρίδες. Πολέμησε και πέθανε για το λαό της. Κοιτάζοντας τη φωτογραφία, ιδίως τα μάτια της, βλέπω τη λάμψη και την ομορφιά της. Ναι, την ομορφιά της.
Αμφιταλαντεύτηκα αναζητώντας ένα τραγούδι για εκεινη, από τις δικές μας παραδόσεις, από τις δικές μας ανταρτισσες στα βουνά. Σκεφτηκα το "δεν θελω να μου δέσετε τα μάτια" (Βιρβος - Καζαντζίδης) αλλά γρήγορα αποφάσισα ότι εκεί κάτω που πολεμούσε περισσότερο θα ταίριαζε το Ποιος δεν μιλά για τη Λαμπρή (σε εκτέλεση με τη Φαραντούρη αν και η πρώτη ηταν με την Ντορα Γιαννακοπούλου).
βραβεύτηκε ο Πιτσιορλας, για την προσφορά του στην εκποιηση της χώρας;
ενταξει... οι "πιστωτές" έχουν χιουμορ αλλα θανατηφόρο αφού εκθέτουν τους "συνεργάτες" τους... για γελια, για κλάματα, για μουτζες ή για αυτομαστιγωμα;
Υποθέτω οτι μια κυριλέ προχωρημένη συνέχεια ειναι να γινει και μέλος της Ακαδ. Αθηνών χαχαχαχα... Βεβαια εχει ανταγωνισμό εξαιρετικά ισχυρό αφού ο Περιφ. Πελ/νησου ευχαριστησε δημόσια τον... "φουχτελ"...
Αναρωτιεμαι ποια ιστορική κατάρα δεν αφήνει τον αστικο δοσιλογισμό, ως αντιληψη και πολιτική πρακτική να ψοφολογισει, αλλά καθε στιγμη τον επιβεβαιώνει και τον επικαιροποιεί... (χμ... τώρα θυμήθηκα και τον "κομάντο" ΥπΑμ που πουλά βάσεις... στους Αμερικάνους και φτιάχνει αμα λάχει και καλάσνικωφ στην... Καλαμάτα... κατι σαν τα περίφημα λιβαιζ τζιν του '80)...
Δεν υπάρχει σωτηρία αδέλφια... αντε να έρθουν οι συντροφοι κι απο το Αλφα του κενταύρου να ολοκληρωθεί το πακέτο. Στο ενδιάμεσο και για οσους ζορίζονται δυο κουταλιες της σουπας ιαλουρονικό και ενα κομποσχοίνι δώρο...
Παρακμηηηηηηηηηηη
Σας αξίζουν συγχαρητήρια - και κάθε έπαινος - γι' αυτό το γραπτό.
Συγχαρητήρια ακόμη και από «οπαδούς της 2 1/2 Διεθνούς», όπως ο γράφων.
Στα «πολύ αριστερά», «πολύ φεμινιστικά» ή άλλα βήματα δημόσιου λόγου που αποστρέφουν το βλέμμα από τέτοιες γενναιότητες ψυχής (γενικά, ό,τι λέγαμε παλιά «αρετή», είναι γι' αυτούς ντεμοντέ ή στη γλώσσα του lifestyle τους αποκαλείται «ξενέρωτο), αυτό που ταιριάζει, είναι να τα προσπερνά κανείς αδιάφορα.
Και μόνον που αναφέρθηκε κάποιος στον Κουρδικό αγώνα χωρίς τις χολερικές ανοησίες των εδώ τοπικών ινστρουχτοριάτων, αξίζει επίτέλους ένα μπράβο.
Εμείς κουραστήκαμε πιά, μάλλιασε η γλώσσα μας, και χαλάσαμε τις καρδιές μας με τα ινστρουχταριάτα, που όλο και κάτι έχουν να πουνε για τα πάθητα των κακόμοιρων των φονταμενταλιστών, αλλά για ένα δημοκρατικό κίνημα μόνον χολή χολή χολή.
Παρακαλώ να μην αναπτύξουμε πάλι έναν "κριτικό" διάλογο, απλά να σεβαστούμε.
Καμμιά φορά δεν έχει νόημα η κριτική κριτική χωρίς τέλος, από ποιούς;;
Φίλε aftercrisis,
Έχω την εντύπωση ότι μάς έχεις ξαναεπισκεφτεί. Ωστόσο, επειδή δεν θέλω να πέσω θύμα τών εντυπώσεών μου και να είναι η πρώτη φορά που παίρνεις το λόγο εδώ, σε καλωσορίζω.
Εν πρώτοις, σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Κατά δεύτερον, δε ευχαριστώ επειδή μάς δίνεις την ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε ότι παρά τις διαφωνίες που έχουμε με θιασώτες τής 2½ Διεθνούς, όταν έρχονται εδώ, ούτε τους πετροβολάμε, ούτε τους γιαουρτώνουμε. Κατά τρίτον, και ίσως και για να ανταποδώσω τα κομπλιμέντα σου, να σου πω ότι η παρουσία σου εδώ, παρά τις ‘‘παρενοχλήσεις’’ που σου έχω κάνει κατά καιρούς σε άλλα μπλογκς δείχνει άνθρωπο ευφυή, που μπορεί να κατανοήσει ότι οι πολιτικές διαφωνίες δεν σημαίνουν και προσωπική εχθρότητα. Να περνάς να τα λέμε.
Τα λέμε
Φίλε Καπνιστέ,
Για πολλά είναι απόδειξη η παλικαρού η Asia. Έλα όμως που στις γραμμές τών κομμάτων πολλοί είναι αόμματοι...
Ναι, της ταιριάζει και το τραγούδι που διάλεξες. Εγώ προτίμησα κάτι πιο παραδοσιακό. Έτσι, σαν αποχαιρετισμό τού δικού μας λαϊκού πολιτισμού προς αυτόν τής πατρίδας της. Μπορείς να το πεις και διεθνιστικό αποχαιρετισμό...
Τα λέμε
ΥΓ Ποιος Πιτσιόρλας; Η ορντινάντσα τού Κωνσταντόπουλου; Έρημη Αριστερά... Τι σκουπίδια μαζεύτηκαν κάτω από την Κόκκινη Σημαία σου...
Φίλε Eriugena,
Και σένα σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Και συμφωνώ με αυτό που λες: «απλά να σεβαστούμε».
Τα λέμε
ΥΓ Δεν σε έχω ξεχάσει. Θα σου έρθω από το τσαρδί σου.
Δημοσίευση σχολίου