Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Πού να πηγαίνει άραγε ένα διάφανο κρίνο όταν πεθαίνει;






5 σχόλια:

Гриша είπε...

Eιχα πολυ εντονο δεσιμο με το γκρουπ και με τον ιδιο τον Ανεστοπουλο.Θυμαμαι απειρα live,backstage μετα τον θανο να μας ζωγραφιζει σκιτσα στα εισητηρια, να προσπαθω να βγαλω τα ακορντα στη κιθαρα στα τραγουδια τους,τον απιστευτο λυρισμο των στιχων και της μουσικης.Θυμαμαι περσι τετοια εποχη την επανασυνδεση των κρινων στην τεχνοπολη και πολλους απο μας να δακρυζουν την στιγμη που βγηκε στη σκηνη.Βαθια μεσα μου ειχα μια ελπιδα οτι θα τα καταφερει αλλα...

Ας μου συγχωρεσουν οι φιλοι εδω τον συναισθηματισμο αλλα σημερα νιωθω πως μαζι του χανεται κι ενα κομματι της εφηβειας μου.

πες μας παει ο ανθρωπος τον κοσμο σαν αφηνει
πες μας που παει ο ανεμος που παει η φωτια σαν σβηνει
σκιες ονειρων ειμαστε συννεφα που περνουμε
βαλτε να πιουμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Δεν ξέρω για τους εδώ φίλους, δεν μπορώ να μιλήσω για λογαριασμό τους. Εγώ πάντως δεν νιώθω καμία ανάγκη να σε συγχωρήσω για το συναισθηματισμό. Μπράβο σου αν απέκτησες τις πολιτικές πεποιθήσεις που έχεις σήμερα ύστερα από ενδελεχή μελέτη τού Κεφάλαιου, αλλά εγώ, μία τέτοια περίπτωση, δεν είμαι ο άνθρωπός σου. :-) Πρώτα ένιωσα και μετά διάβασα.

Κατά τα άλλα, είναι περίπου έτσι όπως τα λες για τα Διάφανα Κρίνα (μείον την προσωπική επαφή σου με το συγκρότημα και τον Ανεστόπουλο).


Τα λέμε

kolokotronis είπε...

"...τους ωραίους, μαύρη μοίρα,
μας τους παίρνεις άπονα..."

Ούτε επικήδειους ούτε μαλακίες...

...μόνο ένα τραγούδι...

LeftG700 είπε...

Σωστός, φίλε Κολοκοτρώνη, σωστός.


Τα λέμε

dimK. είπε...

..εγω να πω οτι "ξανα-ανακαλυψα" τα Διαφανα Κρινα εδω στην ξενιτεια.
Η εσωτερικοτητα των στιχων/ποιηματων που μελοποιουσαν και της μουσικης τους,ταιριαζει γαντι στην σχεδον μονιμη συνεφια του χειμωνα εδω πανω

Κλεινοντας,μια παρατηρηση:
2016; Γ...σαι ρε!