Δεν στρώνεται καινούργιο τραπέζι, αν δεν σκουπιστεί πρώτα το παλιό!

«Μεγάλη εκδήλωση με ενωτικές προεκτάσεις» χαρακτηρίζει την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου τής Νάντιας Βαλαβάνη «Τρίτο Μνημόνιο: η ανατροπή μιας ανατροπής» η Iskra. Δεν θα το έλεγα έτσι ακριβώς. Όχι ότι δεν υπήρχε κόσμος στην εκδήλωση ή ότι δεν υπάρχουν ενωτικές προεκτάσεις σε ένα πάνελ ομιλητών διαφορετικής «κατασκευής και προελεύσεως». Αλλά, να: αν θελήσει κανείς να εστιάσει στις ενωτικές προεκτάσεις, είναι υποχρεωμένος, εκτός από το να επιβεβαιώσει την αναμφισβήτητη ύπαρξή τους –ένα πάνελ από επτά ομιλητές διαφορετικής «κατασκευής και προελεύσεως» είναι αρκούντως πειστικό– να εξετάσει και το μήκος τους. Ας πούμε, έχουν το μήκος μιας γέφυρας που σε βοηθάει να περάσεις το εμπόδιο ενός μεγάλου ποταμού, ή έχουν το μήκος τών ελάχιστων πόντων που απαιτούνται για να φορέσεις το περσινό παντελόνι, όταν ζύγιζες 4 κιλά και 678 γραμμάρια λιγότερο;

Δεν θέλω να σας απογοητεύσω –εννοώ όσους προσβλέπουν στη ΛΑΕ με προσδοκίες, έστω και μικρές, όπως συμβαίνει με αυτό το ιστολόγιο– αλλά μού φαίνεται ότι είμαστε πολύ πιο κοντά στις ενωτικές προεκτάσεις τών ελάχιστων πόντων που προανέφερα. Στα γρήγορα:

Ένα πρώτο και βασικό: Είναι ή δεν είναι το Κόκκινο Δίκτυο τμήμα του «πλατιού κόμματος» που λέγεται ΛΑΕ; Είναι. Αφού είναι, θα έπρεπε να υπάρχει εκπρόσωπός του σε ένα πάνελ[1] στο οποίο, σύμφωνα με την Iskra, η Νάντια Βαλαβάνη τόνισε ότι «η επιλογή του πάνελ δεν ήταν, από την πλευρά της, τυχαία», διευκρινίζοντας: «Είμαστε αυτοί που συμπορεύτηκαν στη Λαϊκή Ενότητα. Αν μπορέσαμε να συμπράξουμε τότε, διασώζοντας την τιμή της Αριστεράς, τότε υπάρχει ελπίδα.» Το Κόκκινο Δίκτυο, όχι μόνο συμπορεύτηκε, αλλά ήταν και ιδρυτικό «μέλος», σε αντίθεση με άλλα πρόσωπα του πάνελ –λόγου χάρη, με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία απλώς συνεργάστηκε και μάλιστα απολύτως διακριτά. Τι είδους «ενωτική προ-έκταση» είναι αυτή, από τη στιγμή που μειώνεται η έκταση που ήδη κατέχεις;

Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, να σημειώσω ότι για τη Βαλαβάνη έχω καλή άποψη γιατί, εκτός άλλων για τα οποία την εκτιμώ, έχω και καλές «πληροφορίες και υλικό» από έγκυρες πηγές για το νεανικό παρελθόν της και την εν γένει πορεία της στην Αριστερά. Το λάθος της να παραλείψει να καλέσει και εκπρόσωπο του Αριστερού Δικτύου δεν είναι αρκετό για να αποσύρω αυτή την εκτίμηση (για να τα λέμε όλα, όμως, λίγο μού τη γρατζούνισε...). Και να σημειώσω και το άλλο: Έχω από καιρό διαμορφωμένη άποψη ότι το Κόκκινο Δίκτυο, παρά τη συμβουλή τού Καββαδία, «το παίρνει αριστερά και το ζορίζει» (το λένε και «αριστερισμό» αυτό). Έτερον εκάτερον. Από τη στιγμή που συμμετέχει στο «πλατύ κόμμα» που λέγεται Λαϊκή Ενότητα κι από τη στιγμή που τα κριτήρια επιλογής τών προσώπων ήταν αυτά που ανέφερε η Βαλαβάνη, δικαιούτο καρέκλας. Όπως συνηθίζει να λέει ο Άδωνις και εσχάτως και ο Πρωθυπουργός μας, pacta sunt servanda. Ειδικά όταν επιθυμείς να υποβοηθήσεις τις «ενωτικές προεκτάσεις» να μεγαλώσουν...

Δεύτερη παρατήρηση, μεγαλύτερου βάθους: Αν υπάρχει μία κόκκινη γραμμή στις πολιτικές θέσεις τής ΛΑΕ ως προς το τι πρέπει να επιδιωχθεί (= ο στόχος) αυτή είναι η απαλλαγή τής χώρας από την επιτροπεία τής Νέας Ιεράς Συμμαχίας και τα δεσμά τού δημόσιου χρέους. Κι αν έχει  μία κόκκινη γραμμή ως προς το πώς θα επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος, αυτή είναι η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, όρος εκ των ων ουκ άνευ για οποιαδήποτε φιλολαϊκή εξέλιξη, όπως αποδείχθηκε πανηγυρικά και με τραγικό τρόπο ταυτόχρονα το περσινό καλοκαίρι.

Παρατηρώ στη φωτογραφία ότι στο πάνελ συμπεριλαμβάνονται τόσο ο Μανώλης Γλέζος όσο και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μα, έχει ξεκαθαρίσει ο Μανώλης Γλέζος μέσα του αυτά τα ήξεις αφήξεις σχετικά με το νόμισμα; Έχει απαλλαγεί από την τουλάχιστον περίεργη ιδέα ότι «δεν τους χαρίζουμε το νόμισμα» ή τις άλλες ότι «το νόμισμα δεν έχει σημασία», γιατί «το χρήμα δεν είναι το παν»; Δεν έχω δει κάτι σχετικό. Κι έπειτα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μέχρι την προηγούμενη ημέρα από αυτήν στην οποία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση, στο ερώτημα «ευρώ ή δραχμή» απαντούσε «Δημοκρατία!». Άρα; Πώς ακριβώς εννοεί αυτές τις «ενωτικές προεκτάσεις» που βλέπει ο συντάκτης τής Iskra, από τη στιγμή που υλοποιούνται (αν υλοποιούνται) με κόστος το ξεθώριασμα της έσχατης στρατηγικής κόκκινης γραμμής και τη σύγχυση; Εγώ, μιμούμενος τον Λένιν, θα έλεγα «ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιες ενωτικές προεκτάσεις!», αν πρόκειται να γυρίσουμε τα μπρος πίσω στην εποχή τής σύγχυσης και της ‘‘διγαμίας’’, όταν, επειδή δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε ποια από την Κική και την Κοκό μάς αρέσει περισσότερο, πιστεύαμε ότι θα μπορούσαμε να τις έχουμε και τις δύο! 

Συμπέρασμα: όπως το λέει ο τίτλος. Αν δεν σκουπίσουμε πρώτα το τραπέζι μας, αν δεν ξεκαθαρίσουμε, πέρα από τους πάντα αναγκαίους συμβιβασμούς, τι από όλα όσα υπάρχουν πάνω του κρατάμε πάση θυσία και τι πετάμε οπωσδήποτε, είναι σαν να ποδηλατούμε στον αέρα. Και μάλιστα προς τη λάθος κατεύθυνση. Διότι, αυτό που λένε για τα κρεβάτια, με μία μικρή προσαρμογή μπορεί να ισχύσει και για το τραπέζι για το οποίο μιλάμε:

Όπως το (ξε)στρώσεις, έτσι και θα φας!

---

[1] Θεωρώ απίθανο να προσκλήθηκε το Κόκκινο Δίκτυο και να μην αποδέχθηκε την πρόσκληση. Δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει, δεν το συνηθίζει και, last but not least, δεν θα δημοσίευε το RProject ένα άρθρο που εμμέσως πλην σαφώς υποδηλώνει ενόχληση –και δικαίως.