Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

«Η ύπαρξη ενός έθνους είναι ένα καθημερινό δημοψήφισμα»



Αν κρίνουμε από την αντίδραση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος, από σεβασμό προς την ελληνική σημαία, αρνήθηκε να υπογράψει αυτόγραφο σε αυτήν, η ψήφος τού ωραίου σαν μαύρου Έλληνα Γιάννη πρέπει να ήταν δαγκωτή υπέρ της ύπαρξης του ελληνικού έθνους...



4 σχόλια:

Ανανεωτικός κομμουνιστής είπε...

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά!

Υπάρχουν κάποιοι που να αμφισβητούν την "ύπαρξη του ελληνικού έθνους"; Νομίζω ελάχιστοι, επομένως έχω μια δυσκολία να καταλάβω τον τόνο της ανάρτησής σου, φίλε left.

Σημείωση: Δεν μιλώ για όσους αμφισβητούν την "τρισχιλιετή συνέχεια του έθνους" και άλλες τέτοιες ανοησίες αλλά για όσους αμφισβητούν την ύπαρξη του ελληνικού έθνους σήμερα.

LeftG700 είπε...

Φίλε ανανεωτικέ,


Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Ανταποδίδω!

Επί της ουσίας τού σχολίου σου τώρα:

Νομίζω ότι πρέπει να ξαναδιαβάσεις με περισσότερη προσοχή την ανάρτηση (παιχνιδάκι! λίγες λέξεις είναι! :-) ). Ο συνδυασμός τού τίτλου που επέλεξα και της ακροτελεύτιας πρότασης του κειμένου («[...]η ψήφος τού ωραίου σαν μαύρου Έλληνα Γιάννη πρέπει να ήταν δαγκωτή υπέρ της ύπαρξης του ελληνικού έθνους...») αποκαλύπτει με ενάργεια θα έλεγα ότι το ζήτημα που ανοίγω δεν είναι αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ελληνικό έθνος, αλλά αν πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει στον ορατό ιστορικό χρόνο. Περιμένω οπωσδήποτε νεότερο σχόλιό σου! Το θέμα έχει ψωμί.

Όσο για « την "τρισχιλιετή συνέχεια του έθνους" και άλλες τέτοιες ανοησίες», μήπως κι αυτό θέλεις να το ανασκευάσεις κάπως, έτσι ώστε να αντιστοιχηθεί καλύτερα με τις σύνθετες και πολυπλόκαμες διεργασίες τών κοινωνιών στο βάθος τού ιστορικού χρόνου; (Υπενθυμίζω: κοινωνίες δεν αρχίζουν να υφίστανται από τον 17ο αιώνα και μετά, ας πούμε.) Καλύτερα αυτό, παρά να σε βάλω να μου απαντήσεις τι είχε άραγε στο μυαλό του ο γερο Κάρολος όταν συγκατέλεγε το ελληνικό έθνος στην κατηγορία τών ιστορικών εθνών... «Ιστορικά έθνη»; Τι είναι αυτό το φρούτο; Εθνικιστικό; :-)

Επαναλαμβάνω την πρόσκληση: δες τα και επάνελθε. :-)


Τα λέμε

izi είπε...

Καλή χρονιά λεφτ!
Μια ευχή μέσα στην κομουνιστική υπόθεση θα ήταν για ένα κόσμο δίχως έθνη και δίχως (αστυνομικές) ταυτότητες.
("πάντα αστυνομικές δεν είναι στο τέλος" φωνάζει ο άλλος από μακρυά)
Χρόνια σου πολλά και Καλή Δύναμη!
Θα χρειαστεί.

LeftG700 είπε...

Φίλε izi,


Άιντε, τα είπαμε στο τσαρδί σας, ας τα πούμε κι από εδώ: Καλή Χρονιά και σε σας!

Όσο αφορά στην κομμουνιστική υπόθεση τώρα, ναι την ευχή, γιατί όχι; Η μικρή ‘‘λεπτομέρεια’’ όμως είναι ότι ο ορίζοντας αυτός είναι πολύ μακρινός για την ώρα και επίσης ότι όσες ευχές και να κάνουμε δεν έρχεται πιο κοντά (με ευχές δεν βάφονται αυγά Κόκκινα... ;-) ). Αντίθετα, υπάρχουν πράγματα που είναι πιο ρεαλιστικά ως στόχοι κι που έτσι κι αλλιώς προηγούνται (δεν γίνεται ένα παιδί να αρχίσει να καρφώνει σαν τον Μπουρούση πριν αρχίσει να περπατάει!). Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτά τα πράγματα συνδέονται και με ταυτότητες (αστική δημοκρατία, εργατική δημοκρατία, σοσιαλιστική δημοκρατία και πάει λέγοντας). Πιο μεταφορικά:

Η απόλυτα ριζοσπαστική φιλειρηνική θέση είναι η κατάργηση και η κήρυξη εκτός νόμου κάθε μαχαιριού, ακόμα και εκείνου που χρησιμεύει να αλείφουμε βούτυρο στο ψωμί μας.

Αλλά τι στο λέω εσένα; Μήπως είσαι οπαδός τής απόλυτης σκέψης; ;-) :-)


Τα λέμε