Όσο περισσότερο έρχομαι σε επαφή
με τις αναλύσεις(;), τις ιδέες(;) και τους προβληματισμούς(;;;*) στελεχών και παραγόντων τής
Αριστεράς, όλο και πιο πολύ μπαίνω στον πειρασμό να επαναλάβω τον ανακουφιστικό
αναστεναγμό τού Τάκη Λαζαρίδη που τον έκανε και τίτλο στο βιβλίο του: Ευτυχώς
ηττηθήκαμε σύντροφοι. Για να τηρηθούν, όμως, οι αναλογίες και να εξυπηρετηθούν
οι δικές μου σκοπιμότητες, που βέβαια διαφέρουν από εκείνες τού Λαζαρίδη όσο ο
φάντης από το ρετσινόλαδο, τον επαναλαμβάνω παραλλάσσοντάς τον:
Ευτυχώς που κανείς δεν μας παίρνει πια στα σοβαρά, σύντροφοι.
* Δεν
νομίζω ότι το τριπλό ερωτηματικό χρειάζεται κάποια αιτιολόγηση....
4 σχόλια:
Σε τι αναφέρεστε ακριβώς; Παρεμπιπτόντως, καλωσήρθατε.
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Δεν αναφέρομαι σε κάτι συγκεκριμένο (ξέχνα τον πληθυντικό: το καταστατικό τού «μαγαζού» έχει τροποιηθεί· μιλάμε πια για μονοπρόσωπη ΕΠΕ). Εντάξει, υπήρξε μια αφορμή, αλλά νομίζω ότι είναι unfair να τα φορτωθεί όλα αυτή. Μιλάω γενικά. Έχει κλείσει χρόνος από τότε που και επισήμως η Αριστερά μπήκε στο περιθώριο και, παρ’ όλα αυτά, όλοι οι βιολιτζήδες βαράνε τους ίδιους σκοπούς που ο καθένας είχε μάθει. Αναλύσεις που μένουν στην επιφάνεια, συνταγές που έχουν αποτύχει, καιροσκοπισμοί που δεν οδήγησαν πουθενά, διγλωσσίες (μη σου πω και τριγλωσσίες), αυταπάτες (αυταπάτες συνειδητές, όχι απλώς λάθος εκτιμήσεις) και ίσως πάνω απ’ όλα η αφόρητη υποκρισία που θερίζει μέσα στην Αριστερά.
Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα, αλλά δεν ήρθα από πουθενά. Φέτος, μετά από χρόνια, που μερικά ήταν και πιο ζόρικα από οικονομική άποψη, τα ζάρια έπεσαν ανάποδα και δεν πήγα πουθενά. Neeext year (για να αντιστρέψω την ατάκα τής διαφήμισης).
Τα λέμε
Ναι, νομίζω, ότι εν μέρει τουλάχιστον καταλαβαίνω τι λες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια αριστερά (όπως κάποτε το ΠΑΣΟΚ απεμπόλησε τελείως το "σοσιαλιστικό" και το "κίνημα" από τον τίτλο του) και οι υπόλοιποι... τα ίδια Παντελάκη μου, χειρότερα Παντελή μου...
Ναι, περιγράφεις συνοπτικά αλλά με ακρίβεια τα πράγματα. Και βέβαια το φαινόμενο του Παντελή που κάνει τα ίδια και τα ίδια (και περιμένει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα κάθε φορά) δεν είναι καινούργιο. Το ίδιο συμβαίνει τα πολλά τελευταία χρόνια όπου, με ένα μικρό διάλειμμα στην καλή περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ (καλή γιατί δεν είχε αποτύχει ακόμα), η Αριστερά δεν έσφυζε κι από υγεία εδώ που τα λέμε. Μόνο που τώρα πια, πραγματικά, οδεύει προς εξαφάνιση. Ό,τι διασωθεί, βασικά το ΚΚΕ, θα μπει σε Μουσείο να το βλέπουν τα παιδάκια, όταν θα πηγαίνουν επίσκεψη με το σχολείο τους!
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου