Όπως γίνεται συχνά, ίσως πάντα, καταλαβαίνεις τι έχασες, άμα το χάσεις. Έτσι κι εμείς την πατήσαμε Μανώλη μαζί σου, κι ας το παίζουμε έξυπνοι. Ένα post δεν αξιωθήκαμε να κάνουμε για σένα όσο ζούσες! Κι ας έχουμε τραγουδήσει τα τραγούδια σου. Κι ας τα ’χουμε χορέψει. Ειδικά τον Βούδα σου, —αυτόν κι αν έχουμε χορέψει! Κι ας σε γουστάραμε από την πρώτη στιγμή που σε είδαμε στην τηλεόραση…
Έχουμε ένα ελαφρυντικό βέβαια. Ελαφρυντικό, αλλά θα στο πούμε με μισή καρδιά: Ξέρεις, όλο για πολιτική και πολιτική γράφουμε. Ακόμα και για πόκα όταν μιλάμε, στην πολιτική το ρίχνουμε. Γαμώ το κέρατό μας.
Σε γουστάραμε και γι’ άλλα. Που ήσουν κι έμεινες αριστερός. Που έπαιζες κι εσύ πόκα. Που σου άρεσε κι εσένα η μπάλα. Που αγαπούσες κι εσύ μια ομάδα κέρδιζε-έχανε. Και σε γουστάραμε που αγαπούσες τις γυναίκες ακόμα κι όταν σε πλήγωναν —έτσι καταλαβαίναμε από κάποιους στίχους σου.
Σε γουστάραμε, αλλά δε στο ’παμε ποτέ. Στο λέμε τώρα. Που σου ’πεσε ο γαμημένος ο άσσος μπαστούνι, και της ζωής σου το παιχνίδι τέλειωσε, κι είσαι χαμένος όπως κάποτε θα χάσουμε όλοι.
Κι ακόμα θέλουμε να σου πούμε ότι σε θεωρούσαμε δικό μας. Κι ότι πάντα είχαμε την αίσθηση πως άνετα θα μπορούσαμε να τα πιούμε μαζί, αν τύχαινε να συναντηθούμε κάνα βράδυ. Εσύ τις ρακές σου, κι εμείς τις μπύρες μας. Εσύ μπαμπάς μας, κι εμείς παιδιά σου. Εσύ παλιός αριστερός, κι εμείς νέοι. Έτσι θα εκπληρωνόταν κι αυτό που λέμε: παλιοί αριστεροί, νέοι αριστεροί, όλοι οι αριστεροί μια γενιά!
Άντε ορέ Μανώλη. Σε χαιρετούμε μ’ ένα τραγούδι που το αγαπάμε και που το ’γραψε ο συμπατριώτης σου ο Λουδοβίκος κ α ι για σένα.
Καλό Ταξίδι. ;-)
Το βίντεο είναι του theovaf1
Έχουμε ένα ελαφρυντικό βέβαια. Ελαφρυντικό, αλλά θα στο πούμε με μισή καρδιά: Ξέρεις, όλο για πολιτική και πολιτική γράφουμε. Ακόμα και για πόκα όταν μιλάμε, στην πολιτική το ρίχνουμε. Γαμώ το κέρατό μας.
Σε γουστάραμε και γι’ άλλα. Που ήσουν κι έμεινες αριστερός. Που έπαιζες κι εσύ πόκα. Που σου άρεσε κι εσένα η μπάλα. Που αγαπούσες κι εσύ μια ομάδα κέρδιζε-έχανε. Και σε γουστάραμε που αγαπούσες τις γυναίκες ακόμα κι όταν σε πλήγωναν —έτσι καταλαβαίναμε από κάποιους στίχους σου.
Σε γουστάραμε, αλλά δε στο ’παμε ποτέ. Στο λέμε τώρα. Που σου ’πεσε ο γαμημένος ο άσσος μπαστούνι, και της ζωής σου το παιχνίδι τέλειωσε, κι είσαι χαμένος όπως κάποτε θα χάσουμε όλοι.
Κι ακόμα θέλουμε να σου πούμε ότι σε θεωρούσαμε δικό μας. Κι ότι πάντα είχαμε την αίσθηση πως άνετα θα μπορούσαμε να τα πιούμε μαζί, αν τύχαινε να συναντηθούμε κάνα βράδυ. Εσύ τις ρακές σου, κι εμείς τις μπύρες μας. Εσύ μπαμπάς μας, κι εμείς παιδιά σου. Εσύ παλιός αριστερός, κι εμείς νέοι. Έτσι θα εκπληρωνόταν κι αυτό που λέμε: παλιοί αριστεροί, νέοι αριστεροί, όλοι οι αριστεροί μια γενιά!
Άντε ορέ Μανώλη. Σε χαιρετούμε μ’ ένα τραγούδι που το αγαπάμε και που το ’γραψε ο συμπατριώτης σου ο Λουδοβίκος κ α ι για σένα.
Καλό Ταξίδι. ;-)
Το βίντεο είναι του theovaf1
6 σχόλια:
Καλό, παιδιά !
Δεν ξέρω. Έχουν περάσει τόσες ώρες από το απόγευμα και δεν έχω καταλάβει γιατί με άγγιξε έτσι τούτος ο θάνατος.
Κάποιες από τις σκέψεις μου, τις βρήκα και στις γραμμές σας.
Καλό, επίσης...
Την καλημέρα μου πλέον
Φίλε καλώδιε,
Καταλαβαίνουμε τη στενοχώρια σου. Εσείς τον ζήσατε από παλιά, μεγαλώσατε μαζί που λένε, κι είναι πιο ζόρικο. Εμείς τον γνωρίσαμε μέσα από τα τραγούδια του, που τα μάθαμε κάποιοι από τους γονείς μας, κάποιοι απ' την τηλεόραση, ξέρεις. Δεν έχουμε τα βιώματα της εποχής του, αλλά πραγματικά τον γουστάραμε. Κι έχουμε κάνει γλέντια και κέφι τρελό με τα τραγούδια που 'γραψε. Ας είναι... Μένουν αυτά να τον θυμίζουν.
Καλό βράδυ φίλε μας.
Τα λέμε
ναι ρε γαμωτο ηταν ωραιος ανθρωπος στενοχωρηθηκα πολυ .
Άσχημο πράμα να πεθαίνεις μόνος. Και ειρωνία τα δημιουργήματά μας να ζουν περισσότερο από μας, ε;
Ανώνυμε φίλε (φίλη;),
Είχε κι αυτός τα ελαττώματά του βέβαια, όπως είδαμε ψάχνοντας, δεν ήταν τέλειος (υπάρχει τέλειος;). Ελαττώματα ανθρώπινα και, κυρίως, των καλλιτεχνών. Στη σούμα όμως, ήταν αυτό που λες κι εσύ: "ωραίος". Τουλάχιστον έτσι τον βλέπαμε κι εμείς. Όχι μετά λόγου γνώσεως βέβαια, δεν τον ξέραμε. Έτσι, τον γουστάραμε.
Τα λέμε
Φίλε Αλέξανδρε Δελάρζ,
Σε καλωσορίζουμε στο ταπεινό τσαρδί μας με ιδιαίτερη χαρά! Καιρός ήταν να μας καταδεχθεί και ένας ευγενής με τόσο ωραίο (και «γαλαντόμο») όνομα! ;-) (Το όνομά σου μας θυμίζει τον φίλο του Σολωμού Γεώργιο Δε Ρώσση. Είσαι κι εσύ ζακυνθινός;).
Ναι ρε γμτ. Είναι άσχημο να πεθαίνεις μόνος. Και σκέψου πόσο κόσμο ήξερε και με πόσους είχε συναναστραφεί. Όσο για το έργο που επιζεί μετά τους ανθρώπους που το δημιούργησαν, εμείς θα λέγαμε ότι είναι η μοναδική πρόοδος που έχει κάνει ο άνθρωπος προς την αθανασία. Δες το κι έτσι…
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου