Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

It’s not the social, it’s not the political; it’s both, stupid (comrade)!


ΑΥΤΟΣ Ο (ΑΜΕΤΡΟΕΠΗΣ) ΤΙΤΛΟΣ μάς βγήκε αυθόρμητα, διαβάζοντας ένα ωραίο άρθρο του Στάθη Κουβελάκη που δημοσιεύτηκε στην «Εποχή» της τελευταίας Κυριακής (Το αθέατο τέλος ενός χειμώνα). Προς στιγμή, τον βάλαμε στην πάντα όμως, μια και πιστεύουμε ότι το αυθόρμητο δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος…


Αλλά ύστερα, οδηγημένοι από μια παραπομπή, ξαναδιαβάσαμε ένα παλιότερο άρθρο του ίδιου, που είχε δημοσιευτεί επίσης στην «Εποχή» («Πρώτος γύρος» ή «χαμένη άνοιξη»; ), στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου, και αφήσαμε τον αυθόρμητο τίτλο ως έχει και ευρίσκεται. ( Όλη η ντροπή δική μας! ;-) ).



ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ —όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη— αυτά τα δυο άρθρα. Είναι γραμμένα από έναν διανοούμενο της Αριστεράς, ο οποίος συμβαίνει να ανήκει στη μικρή εκείνη μειοψηφία των διανοητών που, από τη μια, δεν έχουν χάσει τα μυαλά τους με τα κινήματα, κι από την άλλη, δεν έχουν πουλήσει και την ψυχή τους στα κόμματα.[1]



ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΜΕΓΑΛΑ, ιδίως το τελευταίο, κι ίσως δεν έχετε χρόνο ή, ακόμα και να βαρεθείτε. Ανθρώπινα και τα δυο. Το έχουμε πάθει κι εμείς άπειρες φορές, οπότε δεν μπορούμε να πούμε τίποτε. Μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι. Κι αυτό που κάναμε είναι να παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα και από τα δυο άρθρα τα οποία αναφέρονται ακριβώς σε αυτό που εστιάζει ο (αμετροεπής) τίτλος μας: στη σύζευξη του κοινωνικού με το πολιτικό. Ο καθένας έχει και τον καημό του βλέπετε, κι εμάς, ένας από τους μεγάλους καημούς μας είναι να αποδομήσουμε όσο μπορούμε την ατελέσφορη[2] ιδέα ότι η αυθόρμητη κοινωνική κίνηση φτάνει και περισσεύει για να περάσουμε απέναντι. Βέβαια, για να τα λέμε όλα, η πολιτικά οργανωμένη Αριστερά, με τη μαλακία που τη δέρνει, συμβάλλει θεαματικά στην καλλιέργεια αυτής της ιδέας. (Από αυτή την άποψη, θα ήταν χρήσιμο και σ’ αυτήν να έριχνε καμιά προσεκτική ματιά στα άρθρα του Κουβελάκη. Κι ας μη του στείλει «επίσημη» απάντηση…[3]). Έτσι, μ’ αυτά και μ’ εκείνα, κι εμάς «είν’ η [αποδομητικές] προσπάθειές μας σαν των Τρώων». Εν πάση περιπτώσει, ό,τι μπορούμε κάνουμε και πάσα προσφορά δεκτή…


Λοιπόν, τα αποσπάσματα από τα άρθρα του Στάθη Κουβελάκη (τα bold δικά μας):



Ι

«Για αυτούς τους λόγους, και αρκετούς άλλους που δεν έχουμε το χώρο να αναπτύξουμε (όπως η πολύπλευρη αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος, οι δυσκολίες υπέρβασης των τάσεων κατακερματισμού του κοινωνικού ιστού που εντείνει η κρίση) δεν μπορεί να αποκλειστεί η κατάληξη αυτού του πρώτου γύρου της κοινωνικής αντιπαράθεσης σε μια ακόμη ‘‘χαμένη άνοιξη’’ του λαϊκού κινήματος. Χωρίς καθοδήγηση και ένταξη σε πολιτικό σχέδιο, η εξέγερση των Ιουλιανών του 1965, που κανένας οργανωμένος φορέας δεν προκάλεσε ή θέλησε, παρ’ ότι σημάδεψε βαθειά την λαϊκή συνείδηση, στάθηκε ανίκανη να αποτρέψει την πορεία προς την δικτατορία. Ακόμη και το ‘‘θερμό φθινόπωρο’’ που πολλοί προεξοφλούν μπορεί λοιπόν να αποτύχει όχι μόνο στους στόχους του (κάτι τέτοιο είναι ούτως ή άλλως ένα ανοιχτό ενδεχόμενο οποιασδήποτε αντιπαράθεσης) αλλά ακόμη στην δυνατότητα σύνδεσης με υπολογίσιμες αριστερόστροφες πολιτικές δυναμικές. Δεν λείπουν εξ άλλου πρόσφατα αντίστοιχα παραδείγματα αποσύνδεσης του ‘‘πολιτικού’’ από το ‘‘κοινωνικό’’, από τον ελληνικό Δεκέμβρη του 2008 μέχρι το αργεντίνικο ‘‘κασερολάζο’’ του 2001 ή τη πλούσια εμπειρία αγώνων στη Γαλλία από το 1995 έως το 2006».


ΙΙ

«[…] κάθε επιμέρους αγώνας εξαρτάται καθοριστικά από τον κεντρικό πολιτικό συσχετισμό, σε ό,τι αφορά τον τρόπο διεξαγωγής του, την έκβασή του, ακόμη και την έναρξη του. Αυτή η όψη είναι βέβαια που θέτει σήμερα και τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Αριστερά: γιατί η απουσία ενεργούς παρέμβασης, η εσωστρέφεια και η ροπή στην ρουτίνα του κλασικού εκλογικο-πολιτικού παιχνιδιού από την πλευρά της Αριστεράς έχει άμεσα, και παραλυτικά, αποτελέσματα στην ίδια την ύπαρξη και την ποιότητα των κοινωνικών κινητοποιήσεων. Για να το πούμε πιο απλά, ο πήχης είναι τόσο ψηλά ώστε να είναι εξ αρχής αντιληπτό ότι χωρίς κατάλληλο πολιτικό ‘‘κοντάρι’’ η απόπειρα άλματος μοιάζει μάταιη».


ΙΙΙ

«Αυτό σημαίνει και η πολιτική κεντρικότητα της τρέχουσας αναμέτρησης: ο καθένας περίπου καταλαβαίνει ότι η ανατροπή των μέτρων δεν είναι συμβατή με την παραμονή αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία. Με αυτή την έννοια, η σύγκρουση θέτει άμεσα θέμα εξουσίας, κατ’ αρχήν κυβερνητικής, και, δεδομένου του συνολικού χαρακτήρα των επίδικων, κοινωνικής, με την έννοια της βαθειάς αλλαγής των ταξικών συσχετισμών».


IV

«Η πρόκληση είναι κυριολεκτικά ιστορική, και, ας μην το κρύβουμε, είναι βαρύ το φορτίο που καλείται να επωμιστεί αυτή την στιγμή η ελληνική αριστερά».


V

«Η ιδέα του παρατεταμένου λαϊκού πολέμου αποτελεί λοιπόν και ένα συμπέρασμα που βγαίνει από την εμπειρία του Δεκέμβρη του 2008. Σημαίνει ότι οι εξεγερσιακές μορφές δράσης τείνουν να αποτελέσουν πλέον τμήμα κάθε κοινωνικής σύγκρουσης μεγάλης εμβέλειας, ειδικά στο βαθμό που σηματοδοτούν τη συμμετοχή στη συλλογική δράση στρωμάτων που βρίσκονται εκτός των παραδοσιακών οργανωτικών σχημάτων. Ταυτόχρονα όμως προσκρούουν ως τέτοιες και σε συγκεκριμένα όρια. Στην περίπτωση του Δεκέμβρη, όπως έχουν τονίσει οι Λ. Κοτρωνάκη και Σ. Σεφεριάδης, ‘‘κομβική χρονικότητα απετέλεσε η σταδιακή εξάντληση της αδιαμεσολάβητης οργής ως επαρκούς πολιτικού κινήτρου για την κλιμάκωση των δράσεων. Η ενδεχομενικότητα αυτή στάθηκε και βασική αιτία αναστροφής της εξεγερσιακής διάχυσης’’. Για να έχουν λοιπόν αποτέλεσμα, άρα προοπτική, οι πολύμορφες εξεγερσιακές δράσεις πρέπει να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο σχέδιο, με καθορισμένους στόχους και επιλογή συγκεκριμένων μέσων προς επίτευξή τους».


VI

«Παρατεταμένος λαϊκός πόλεμος σημαίνει λοιπόν ότι η αναγκαία και συντελούμενη κλιμάκωση δε θα είναι ούτε ένα ‘‘ελληνικό Ταχρίρ’’, ούτε βέβαια απλό κοινοβουλευτικό παιχνίδι, αλλά συνδυασμός και εναλλαγή πολλαπλών μορφών και επιπέδων πάλης, εντός των οποίων θα ενεργοποιούνται διαρκώς ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας και θα αμφισβητούνται/μετασχηματίζονται τα δεδομένα πλαίσια πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης».


VII

«[…] και τελικό στόχο την ανατροπή του συνολικού συσχετισμού δύναμης, με δυό λόγια μια ‘‘πολιτική τομή σφραγισμένη από την καταλυτική παρουσία του λαϊκού παράγοντα’’».


VIII

«Ερχόμαστε τώρα στο απόλυτα καθοριστικό πρόβλημα του γενικού συντονισμού των λαϊκών δυνάμεων. Τα γραπτά […] στα οποία αναφερόμαστε προϋποθέτουν με απόλυτη σαφήνεια την ύπαρξη ενός στρατιωτικού και πολιτικού επιτελείου. Ελλείψει κάποιας μορφής συντονισμού, η στρατηγική προσέγγιση καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη, έως και καθαρά μεταφορική. Στις συνθήκες της παρούσας κοινωνικής αναμέτρησης, κάτι τέτοιο βάζει ένα απαγορευτικό όριο στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων: όταν όρος για να αποσυρθεί ένα επιμέρους νομοσχέδιο είναι ουσιαστικά να ανατραπεί η κυβέρνηση και το μνημονιακό πλαίσιο, η απουσία στρατηγικής κατεύθυνσης οδηγεί στην αναπαραγωγή του κατακερματισμού, στην αποθάρρυνση και, εν τέλει, στην αποδιοργάνωση της ίδιας της άμυνας. Είναι λοιπόν ή ίδια η μορφή της σύγκρουσης που οδηγεί άμεσα στην ανάγκη ύπαρξης ενός κέντρου που να θέτει υπό αίρεση το διαχωρισμό του πολιτικού με το κοινωνικό».



[1] Ούτε ακόμα και σε αυτά που είναι «των κινημάτων»… ;-)


[2] Συχνά και «βολική» ή, ακόμα και εκ του «πονηρού»…


[3] ;-)



Η εικόνα των δυο χορευτών του ενός ζευγαριού, από το hubspot.com

68 σχόλια:

bernardina είπε...

Την επόμενη φορά που θα με αναγκάσετε να διαβάσω τέτοια μακρινάρια για να μου βάλετε μετά διαγώνισμα, θα σας πάρει και θα σας σηκώσει κλεφτόπουλα!

Αν μου σπάσετε σε πενηνταράκια τι ακριβώς σημαίνει το

"...αλλά συνδυασμός και εναλλαγή πολλαπλών μορφών και επιπέδων πάλης, εντός των οποίων θα ενεργοποιούνται διαρκώς ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας και θα αμφισβητούνται/μετασχηματίζονται τα δεδομένα πλαίσια πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης».

μπορεί και να σχολιάσω κάποια στιγμή. Αλλιώς αφήστε με να δουλέψω, αδικιωρισμένα!

(γελάω, εντάξει ;-) )

LeftG700 είπε...

lol, lol, lol, lol, lol.


Tα λέμε (αργότερα)

Ανώνυμος είπε...

«Όταν ο εχθρός προελαύνει, υποχωρώ. Όταν ο εχθρός ξαποσταίνει, τον παρενοχλώ. Όταν ο εχθρός εξαντλείται, τον σφυροκοπώ. Όταν ο εχθρός υποχωρεί, τον καταδιώκω».
Mao
Αφού αρχίζει με τη φοβερή αυτή ταυτολογία, ο ΣΚ συνεχίζει ακάθεκτος με το πιο αόριστο ταυτολογικό κείμενο, ως Βέλτσος της αριστεράς όπου τα παντα ορίζονται αρνητικά

Με το σαφές πολιτικό πρόταγμα:
"Ουτε Ταχριρ, ουτε κοινοβουλευτισμός"

Σωστά ο κάθε κοινωνικός "επιστήμονας" αφού πίνει τις μπυρίτσες του στο city,έρχεται για τουρισμό, πάει σε κανένα συνέδριο, γράφει κενολογίες, όλο και κάποιος αφελής (??) αγνός (??) θα εντυπωσιαστεί από την απεραντολογία και θα τον αναδημοσιεύσει.

Το μοναδικό επίδικο εδώ είναι ο ναρκισσισμός του ΣΚ, τον οποίο δεν είδαμε και σε καμία διαδήλωση τελικά

Α ρε αριστερά , έχεις φιάξει καριέρες εσύ, ας όψονται οι αγνοί ή αφελείς αριστεροί....

Κώστας Κ.

markos είπε...

Αγαπητοί Λέφτηδες,
Μην σας ετυπωσιάζει ο συγκεκριμένος καθηγητής.
Χρειάζεται πρώτα να δουλέψει λίγο χειρονακτικά και μετά σίγουρα θα είναι χρήσιμος.

Ανώνυμος είπε...

"Υπάρχουν, κατά την άποψή μας, βάσιμοι λόγοι για να υποθέσουμε ότι σε μια κατάσταση όπως η ελληνική, η αναμέτρηση δεν θα έχει τη μορφή που παίρνει η αντιπαράθεση με ένα αυταρχικό κράτος, με βασικά στηρίγματα τους μηχανισμούς ασφάλειας και ελάχιστες δυνατότητες νόμιμης δράσης, αλλά αυτήν μιας παρατεταμένης σύγκρουσης, που θα κινητοποιεί μια πολύμορφη «κοινωνία των πολιτών», με ισχυρές οργανωτικές αποκρυσταλλώσεις, προϊόν μακρού ιστορικού χρόνου, ενάντιον ενός κυρίαρχου μπλοκ εξ’ίσου σύνθετου, ενός κράτους με πολλαπλές γραμμές άμυνας και μορφές απόσπασης κοινωνικής συναίνεσης.

Παρατεταμένος λαϊκός πόλεμος σημαίνει λοιπόν ότι η αναγκαία και συντελούμενη κλιμάκωση δε θα είναι ούτε ένα «ελληνικό Ταχρίρ», ούτε βέβαια απλό κοινοβουλευτικό παιχνίδι, αλλά συνδυασμός και εναλλαγή πολλαπλών μορφών και επιπέδων πάλης, εντός των οποίων θα ενεργοποιούνται διαρκώς ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας και θα αμφισβητούνται/μετασχηματίζονται τα δεδομένα πλαίσια πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης. Πρόκειται για μια διαδικασία που στερείται ίσως μιας κεντρικής στιγμής αναμέτρησης, όπου παίζεται συνολικά ο συσχετισμός, αλλά περιλαμβάνει διαδοχικές φάσης κορύφωσης, με σαφή εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, και τελικό στόχο την ανατροπή του συνολικού συσχετισμού δύναμης, με δυό λόγια μια «πολιτική τομή σφραγισμένη από την καταλυτική παρουσία του λαϊκού παράγοντα"

Αυτή είναι η κατακλείδα του άρθρου

-Σας θερμοπαρακαλώ μου την μεταφράζετε σε νεα ελληνικά;;

-Επίσης από ότι θυμάμαι ,από τον καιρό που έκανα έκεθση, όποιος γράφει μακροπερίοδο λόγο χάνει μονάδες.

-Αυτά τα ελληνικά έχει καθηγητή κοινωνιολογίας; επιδειξιομανή φοιτητή;αγράμματου δημοσιογράφου;

Ξέρετε η εποχή των λοτοφάγων έχει περάσει ανεπιστρεπτί και για την αριστερά

Κώστας Κ

Κώστας Κ

nikos__alfa είπε...

Λέφτηδες
ούτε ψύλλος στον κόρφο σας ,μου φαίνεται! Χο
Γεια σου Μπέρνυ ,γεια σου και σένα Κώστα!Χαίρομαι που σας βλέπω ...ορεξάτους!
ΥΓ Κώστα αυτό για τον μακροπερίοδο λόγο πολύ με πείραξε!Ξεφεύγω κιεγώ πολλές φορές βλέπεις,ελπίζω να μην επιμείνεις σαυτό.Ευχαριστώ!Γ Α

Ανώνυμος είπε...

Ελάτε ρε παιδιά τώρα

Ο γιός του Κουβελάκη με το αυθαίρετο στο Κολωνάκι, ο γιος του υπουργού δικαιοσύνης ντε, του Αντρέα , αφού χαλάρωσε σε κάτι εσωτερικά, ρίχνει και καμιά επανάσταση από το Λονδίνο.

Αφού εδώ "μασάνε" τα κορόιδα , τι θα κάνει , πως θα περάσει η ώρα, βελάκια θα παίζει;

Ελπίδα

LeftG700 είπε...

Κώστα Κάπα λίγο πάψε
να χτυπάς με τόση ορμή
ότι σε λιγάκι βγαίνει
των Λεφτήδων η ψυχή! :-)

Επιστρέφουμε μόλις φορέσουμε τη στολή εκστρατείας. (Θα καθυστερήσουμε λίγο, γιατί έχουμε μπερδέψει τα κράνη και δεν ξέρουμε ποιανού είναι ποιο, γμτ!) ;-)


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,
Τον Κουβελάκη τον εχω διαβάσει στο Αριστερό Βήμα.
Τα αρθρα που αναφέρονται στο ποστ θα τα διαβάσω πρώτα ολόκληρα, για να μπορέσουμε μετά .....να τα πούμε.

Πάντως μια διαγώνια ανάγνωση των αποσπασμάτων μου, εδωσε την εντύπωση ενος πολύ "περιπεπλεγμένου" κειμένου που υποψιάζομαι, οταν ΄"αποκωδικοποιηθεί", η τελική του εννοια ισως θα μπορούσε να διατυπωθεί με δυο τρείς λέξεις αλλά καίριες.
Θα τα ξαναπούμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,
Λοιπόν δοάβασα το ενα αρθρο "Το αθέατο τέλος ενος χειμώνα"

Σας βεβαιώνω δεν ειδα τίποτα καινούργιο απο ο,τι μέχρι τώρα εχει γραφεί εναντίον της σημερινής πολιτικής που υλοποιείται απο την κυβέρνηση.

Τό μόνο νέο ειναι οτι ειναι διατυπωμένο ολο το αρθρο σε στύλ "στρατηγικής πολέμου".

Αφου αναφέρει τα χιλιοειπωμένα σε τρεις παράγοντες που κατα τη γνώμη του αρθρογράφου ειναι
1) Επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης
2) αδιέξοδο της οικονομικής πολιτικής
3)Γενικευμένες κινητοποιήσεις

και ολα αυτά εκτενέστατα και χιλιοειπωμένα μέχρι τώρα, απο πολλές αντιπολιτευόμενες πλευρές, με αποτέλεσμα να χάνουν αρκετά το ενδιαφέρον του αναγνώστη

Με κατακλείδα οτι χρειάζεται μια συντονισμένη πολιτική ενος ευρύτατου πολιτικου και κοινωνικου φασματος για να γλυτώσουμε απο τη ...λαίλαπα του μνημονίου (και της κυβέρνησης υποθέτω).

Σε ολα τα "πολεμικά σχέδια" που αναπτύσσει, μάλλον θα υποθέσει κανείς οτι δεν ζει τη συνεχή ροη των γεγονότων που συμβαίνουν και σε εθνικό και σε ευρωπαικό επίπεδο,λαμβάνει υπόψη του μόνο τις αντίθετες ενέργειες και θέσεις,(που ασφαλώς πολλές κοινωνικές αντιστάσεις ειναι δικαιολογημένες σε μια τέτοια συγκυρία) ομως γενικεύει τά πάντα χωρίς να αναγνωρίζει καμία θετική εξέλιξη. Μα δεν χρειάζονταν ολη αυτή η "χάραξη στρατηγικής" αφού εκφράζει μια μονομέρεια. :-)

Ανανεωτικός κομμουνιστής είπε...

Κατ' αρχή δεν θεωρώ σωστές τις προσωπικές επιθέσεις σε στυλ κουτσομπολιού προς τον Κουβελάκη (σημειωτέον τον άνθρωπο δεν τον ξέρω).

Επί της ουσίας: παρακολουθώ τα γραφόμενά του και θεωρώ ότι είναι από τα καλά μυαλά της αριστεράς. Το τελευταίο άρθρο του πάντως ήταν μάλλον το χειρότερο από όσα έχω διαβάσει γιατί η εκτίμηση ότι οδηγούμαστε σε άλλη κατάσταση μού φαίνεται λίγο πρόωρη και όχι καλά θεμελιωμένη.

Τι κρατάω από το τελευταίο του άρθρο:
(1) ότι (όπως έγραψε και ο left) η αυθόρμητη κοινωνική κίνηση δεν φτάνει για να περάσουμε απέναντι.

Βέβαια η σύζευξη κοινωνικού με το πολιτικό δεν είναι απλή υπόθεση (εύκολα το λες, πώς το κάνεις όμως; -ειδικά με την κατασταση στην οποια βρίσκεται η εκτός ΚΚΕ αριστερά).

(2) ότι μια κατάσταση τυπου Ταχρίρ είναι δύσκολο να δημιουργηθεί σε μια χώρα (όπως η Ελλάδα) με σχετικά ανεπτυγμένους θεμσούς αστικής δημοκρατίας και διαμεσολάβησης.

ΟΜΩΣ θα πρόσθετα (νομίζω το υπαινίσσεται και ο Κουβελάκης) ότι ένα "τυχαίο" γεγονός μπορεί να γίνει πυροκροτητής εξελίξεων απρόσμενων. Έχουμε εμπειρία από 2 τέτοια γεγονότα τα τελευταία χρόνια: Δεκέμβρης 2008 ("εξεγερτικό γεγονός") και Μαρφιν (πρακτικά πάγωμα κινητοποιήσεων για μήνες). Το ερώτημα είναι τι μπορεί να μείνει από μια ολιγοήμερη εξέγερση (παίρνω την περίπτωση που το τυχαίο γεγονός οδηγεί σε "εξεγερτικά γεγονότα" -σαν αναρχικός μιλάω σημέρα) αν η αριστερά δεν μπορεί να τη γονιμοποιήσει.

LeftG700 είπε...

Φίλη bernardina,


Μα είναι δυνατόν να μη το καταλαβαίνεις αυτό εσύ, μια, έστω και τέως[1], γκραμσιανή;

«Πολλαπλές μορφές και επίπεδα πάλης»: (Αν και αυτονόητο): απεργία, αλλά και soviet γειτονιάς, για να μη κλείσει ένας παιδικός σταθμός, πι χι. Ή δεν «πληρώνω-δεν πληρώνω». ‘Η στήνω ένα πάγκο στη λαϊκή της γειτονιάς μου και χαρίζω παλιά ρούχα ή παιδικά παιχνίδια για να μιλήσω με τον κόσμο. Ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας μας για να βγάλει τον κόσμο απ’ το καβούκι του και την κατάθλιψή του.

Ε, μέσα σε όλα αυτά, όλο και θα δίνονται ευκαιρίες για να «αμφισβητούνται/μετασχηματίζονται τα δεδομένα πλαίσια πολιτικής [στηρίζω/ψηφίζω «δοκιμασμένα» κόμματα] και κοινωνικής έκφρασης [αχ-βαχ με τη γυναίκα μου, ακούγοντας δελτία των 8]».

Ε, ρίξε κι εσύ καμιά ιδέα! ;-)


Τα λέμε


[1] Αυτό ήταν …καρφί! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Κώστα Κ.,


Κατ’ αρχήν, σε καλωσορίζουμε στο ταπεινό τσαρδί μας (αν και, για να τα λέμε όλα, μάς έβγαλες την ψυχή μέχρι να μας καταδεχτείς! ;-) ).

Από τα σχόλιά σου σχηματίζουμε την εντύπωση ότι σήμερα ήσουν …«στις κακές σου»! :-) Γιατί, όπως σωστά, κατά την ταπεινή μας άποψη, επισημαίνει κι ο φίλος μας ο ανανεωτικός πιο κάτω, η ad hominem (που λέει κι ο товариш Яков) κριτική δεν έχει νόημα όταν κρίνονται πολιτικές απόψεις και κείμενα.

Μια δεύτερη παρατήρηση που έλκει την καταγωγή της από την προηγούμενη: Εμείς ξεκαθαρίζουμε με κάθε σαφήνεια ότι έχουμε εστιάσει σε μια συγκεκριμένη προβληματική του ΣΚ (απ’ όσο ξέρουμε είναι σταθερός εκφραστής της): της αναγκαιότητας να συναντηθεί το κοινωνικό με το πολιτικό. Δεν είναι πρόβλημα για μας ότι θίγεις άλλα ζητήματα. Εδώ έχουμε Λαϊκή Δημοκρατία και δεν υπάρχουν περιορισμοί σ’ αυτό. Δεν βοηθάει όμως την κουβέντα το ότι δεν εκφράζεις και κάποια άποψη[1] επί του συγκεκριμένου θέματος. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτό οφείλεται στην «κακιά στιγμή» κι όχι σε υποτίμηση αυτής της αναγκαιότητας.

Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με το χαρακτηρισμό μας ως αφελών. Αλλά φίλε Κώστα γιατί τα ερωτηματικά; Μας βλέπεις κι εσύ με υποψία; (Για το χαρακτηρισμό μας ως αγνών, έχουμε ένσταση και μάλιστα σοβαρή: εκτός από τα παγωτά —κι αυτό παίζεται—, δεν ξέρουμε κάτι απολύτως αγνό στον κόσμο αυτό… ;-) ).

Eιλικρινά δεν βλέπουμε κάτι απροσπέλαστα γριφώδες στα κείμενα του Κουβελάκη. Εντάξει, οι πανεπιστημιακοί έχουν μια τάση να γράφουν περίπλοκα. Αλλά δεν είναι η χειρότερη περίπτωση. Κι όχι Βέλτσος, για όνομα!

Last but not least: Την παρατήρησή σου περί μακροπερίοδου λόγου τη …θάβουμε! Είμαστε (είμαι) …χειρότεροι και δεν συμφέρει! ;-)


Τα λέμε


[1] Δεν θεωρούμε άποψη το «ξεπέταγμα» που του κάνεις, κατηγορώντας τον για ασάφεια. Το «ούτε Ταχρίρ, ούτε —α π λ ό ς— κοινοβουλευτισμός» δεν μας φαίνεται καθόλου ασαφές. Και δεν είμαστε σοφοί, βέβαια.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Στο ποστ, όπως μπορείς να δεις, δεν κρίνουμε γενικά για τις απόψεις του Κουβελάκη. Περιοριζόμαστε στο συγκεκριμένο που εκφράζει με σαφήνεια και ο τίτλος. Δεν συμφωνούμε σε όλα όσα υποστηρίζει. Κι αν μας εντυπωσιάζει κάτι είναι αυτό που λέμε και στην ανάρτηση. Δεν τον έχουν μαγέψει ούτε τα κινήματα και δεν τον έχουν πλανέψει οι κομματικές μικροεξουσίες. Σύμφωνα με τα γραπτά του πάντα. Δεν τον ξέρουμε τον άνθρωπο.


Τα λέμε


ΥΓ «Χρειάζεται πρώτα να δουλέψει λίγο χειρονακτικά και μετά σίγουρα θα είναι χρήσιμος.»:
Και με το σπαθί, και με την πένα!

LeftG700 είπε...

Φίλε Νίκο (ποιοτικέ),


Όπως βλέπεις, βγήκαμε «έξω» να τα πούμε …«σαν άντρες»! ;-)

Για μακροπεριόδους και τα ρέστα, κρύβε λόγια! Όπως λέμε και στον Κώστα παραπάνω, είμαστε χειρότεροι! (Και είναι ευτύχημα που δεν έχει πλακώσει ακόμα ο Β.Δ.Καργούδης, να μας τα ψάλει επ’ αυτού!... Ίσως γιατί φοβάται ότι θα αντεπιτεθούμε για τις παρενθέσεις του! ;-) ).


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Ελπίδα, καλωσόρισες κι εσύ!


Κοίταξε, εμείς δεν τον ξέρουμε τον άνθρωπο (ούτε τον πατέρα του). Κρίναμε ένα άρθρο και μάλιστα μια συγκεκριμένη προβληματική αυτού του άρθρου. Πιστεύουμε ότι εκεί πρέπει να μείνουμε. Τα περί αμαρτιών του πατέρα του δεν νομίζουμε ότι πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο κριτικής.

Επίσης, είμαστε της άποψης ότι είναι λάθος να αλληλοδηλητηριαζόμαστε με κατηγορίες που εκτοξεύουν οι εχθροί μας («ψευτοεπαναστάτες», «καλοπερασάκηδες εξωτερικού», και άλλα τέτοια «ορέα»). Ταπεινή γνώμη μας. Και δεν σημαίνει ότι περιφρονούμε ηθικά ζητήματα ή στάσεις ζωής. Απλά χρειάζεται λίγο προσοχή εδώ.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Πρέπει να συμφωνήσουμε, νομίζουμε, στο εξής ζήτημα:

Μια και δεν συμμερίζεσαι τις απόψεις που αντιπολιτεύονται τις κυρίαρχες κυβερνητικές πολιτικές, είναι ανθρώπινο και το κατανοούμε να μη μπαίνεις στα βαθιά τους. Από αυτή τη σκοπιά και μόνο, και όχι βέβαια επειδή υποτιμούμε την κριτική σου ικανότητα, δεν θα σχολιάσουμε τις παρατηρήσεις σου επί της ουσίας του κειμένου. (Μιας ουσίας όμως που δεν συμμερίζεσαι το πνεύμα της, όπως είπαμε μόλις πριν).

Θα σχολιάσουμε μόνο τούτο: Λες ότι ο Κουβελάκης βλέπει μόνο τις κοινωνικές αντιστάσεις και διαμαρτυρίες κατά των μέτρων (εδώ και στην Ευρώπη) και γι' αυτό τον θεωρείς μονομερή[1]. Γιατί φίλη Ένη, βγήκαν σε καμιά ευρωπαϊκή πρωτεύουσα έστω και 1.000 άτομα υπέρ των μέτρων και του διέφυγε; ;-)


Τα λέμε


[1] Από μια άποψη, ναι, είναι μονομερής. Από την άποψη ότι δεν είναι αντικειμενικός αλλά μεροληπτεί. Όπως μεροληπτείς όμως κι εσύ. Απλώς, εσύ μεροληπτείς υπέρ άλλου μέρους. Απλό δεν είναι;

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Ανανεωτικέ φίλε,


Κι εμείς δεν συμμεριζόμαστε την «αισιοδοξία» του Κουβελάκη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Στο κάτω-κάτω, αν ζούσε εδώ, ίσως και να ήταν πιο προσγειωμένος όπως εσύ κι εμείς. Το πού ζεις παίζει ρόλο, έτσι δεν είναι;

Απόλυτα σύμφωνοι με την κριτική σου για τις ad hominem «επιθέσεις», όπως το εκφράσαμε και λίγο παραπάνω.


Τα λέμε


ΥΓ Γράψε και κανένα σχόλιο που να μη δημιουργεί θετικές εντυπώσεις! Ζηλεύουμε! ;-)

Ανώνυμος είπε...

Left g 700
Μάταια αποφεύγετε την ουσία της κριτικής μου.Με το κείμενο του Κουβελάκη μπορείτε να συμφωνείτε και διαφωνείτε αενάως, και όσο θέλετε.Απλούσατα είναι γενικόλογο και ταυτολογικό

Τα πολιτικά κείμενα δημιουργούν πόλωση, προσανατολισμό, διάσταση.
Αντίθετα το κείμενο αυτό είναι "δια πάσα νόσο".Είναι γραμμένη στο ιδίωμα μιας αυτοαναφερόμενης ναρκισιστικής ακαδημαικής αριστεράς, η οποία γενικώς ,εκ του ασφαλούς και για επαγγελματικούς λόγους πολιτικολογεί.
Το χαρακτηριστικό "ούτε Ταχριρ ,ούτε κοινοβουλευτισμός" τα λέει όλα,Δεν υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί, αφού "ολα παίζουν"

Τέλος τα περί συνάντησης του 'πολιτικού με το κοινωνικό', σας παρακαλω μην υποτιμάτε την νοημοσύνη και γραμματοσύνη κανενός.Είναι ΚΛΙΣΕΔΑΡΑ και αοριστολογία του τύπου "σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο", " να ξαναεφευρουμε την πολιτική", ένα από τα δεκάδες για τα οποία μπορούμε να μιλάμε έτσι για να περνάει η ώρα

Εσεις έχετε ιστολόγιο για να εκφράζεστε, και καλώς κάνετε, αλλά και εμείς σας λέμε , "κοιτάξτε αναδεικνύετε κάτι που είναι κενολογία".Καλώς υπερασπίζεστε την μερική υιοθεσία του κειμένου, (όπως σας προείπα δεν προκειται περί κατορθώματος..) αφήστε και εμάς να υπερασπιστούμε την νοημοσύνη μας ως αναγνώστες.

Κώστας Κ

bernardina είπε...

Aγαπητά κλεφτόπουλα,
Αφού προσυπογράψω και με τα δέκα μου δάχτυλα το σχόλιο του Κώστα Κ που είναι ακριβώς από πάνω (των 4:33 για την ακρίβεια, αν στο μεταξύ τρύπωσε κανένα άλλο), απαντώ στην απάντησή σας εν τάχει.

Το καρφί της "πρώην" Γκραμσιανής το παρατρέχω με ένα χαμόγελο. Εδώ και πολλά χρόνια έχω αποτινάξει κάθε λογής ετικέτες από πάνω μου και με νοιάζει η ουσια όπως την αντιλαμβάνομαι, αδιαφορώντας εν πολλοίς για το ποιος την εκφράζει. Με αυτό το τρόπο γλιτώνω κατά ένα μεγάλο βαθμό, (έστω και εμμέσως και χωρίς να είναι αυτή η πρωταρχική πρόθεση), και από τις ad hominem επιθέσεις (ή άκριτες υποστηρίξεις αντίστοιχα). Η συνείδησή μου, ωστόσο, παραμένει αριστερή. ;-)

Όσο για τις "πολλαπλές μορφές και επίπεδα πάλης", κι εδώ το θέμα είναι κατακερματισμένο. (Κατ' αρχάς δεν θα έκανα κάτι "πολιτικό" απλώς και μόνο για να βγω εγώ ή ο διπλανός μου από την κατάθλιψη, έστω κι αν κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο κατόρθωμα). Ενώ, λόγου χάρη, θα ήμουν (ΕΙΜΑΙ) υπέρ των μορφών πάλης που πραγματώνουν την αλληλεγγύη, δεν θα μπορούσα ποτέ να συμμετάσχω σε ένα "κίνημα" (γμτ έχουν χάσει και οι λεξεις το νόημά τους...) σαν το "Δεν πληρώνω", τη στιγμή που η όλη του μαχητικότητα εξαντλείται στο να μην πληρώνουμε εισιτήρια ή διόδια (τα θεωρώ εύκολες ΑΠΟΛΙΤΙΚΕΣ λύσεις). Αντίθετα, θα προσχωρούσα με μεγάλη χαρά σε ένα κίνημα που θα διεκδικούσε να μην πληρώνω φακελάκι στο γιατρό, λαδωματάκι στον πολεοδόμο, δωράκι στον εφοριακό, γρηγοροσημάκι στον υπάλληλο της Χ υπηρεσίας του δημοσίου, "περαστικά" στον εξεταστή του διπλώματος οδήγησης, να μη χρησιμοποιώ "γνωριμίες" για να σβήνω κλήσεις, πρόστιμα κλπ που δικαίως μου επιβλήθηκαν, κοκ. Νομίζω έγινα σαφής. Το δεύτερο λέγεται προσωπική/πολιτική/κοινωνική ευθύνη. το πρώτο καλύτερα να μην το χαρακτηρίσω. (Ειδικά όταν βλέπω στην τηλεόραση ευτραφείς κυρίες με τζιπούρες να σηκώνουν τη μπάρα για να περάσουν. Ώπα ρε μεγάλη!) Και τότε, αφού θα το έκανα αυτό, θα ΑΠΑΙΤΟΥΣΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ -γιατί τότε θα νομιμοποιούμουν απολύτως- να αξιοποιούνται οι φόροι που πληρώνω ανελιπώς, να πιάσουν τόπο οι θυσίες μου και να πάψει το κράτος να λειτουργεί σαν παρακράτος. (μην σας ξενίζει η λέξη. Αν πχ δίπλα στο "παιδεία" βάλετε το "παρα-" θα καταλάβετε σε τι αναφέρομαι. Κάνετε τις υπόλοιπες αναγωγές και η εικόνα βγαίνει πεντακάθαρα.
Αλλά πώς να γίνει αυτό όταν θα ήταν σαν να στρέφομαι εναντίον του εαυτού μου ως "πολίτης"; Βράστα...)

Και μια μικρή παρατήρηση που σχετίζεται με τα παραπάνω, γιατί το έκανα το σεντόνι μου: Λέτε στην Ένη ότι δεν είδατε πουθενά έστω και 1000 άτομα να διαδηλώνουν Υπέρ των μέτρων. Κάνετε πλάκα, φυσικά, έτσι; Μπορείτε να φανταστείτε την εικόνα; Εδώ τολμάς να πεις ότι ένα, τόσο δα, τοσοδούλικο συγκεκριμένο μετράκι (όπως πχ το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων) είναι σχετικά σωστό και πέφτουν δέκα "αγανακτισμένοι πολίτες" να σε φάνε. Και οι άλλοι, σαν χέστες, ή το παίρνουν πίσω ή το κουτσουρεύουνε τόσο που δεν έχει πια κανένα νόημα.

Πάντως, έχετε υπόψη σας ότι συνήθως αυτοί που σφίγγουν τα δόντια και αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο είναι ένα σιωπηλό πλήθος ανθρώπων που αισθάνονται ότι δεν τους εκφράζει κανείς. Αντίθετα, συχνά νιώθουν προδομένοι από τα κρατικοδίαιτα κόμματα της αριστεράς, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος παρά τις φανφάρες, τις κραυγές και τις μεγαλοστομίες τους (για να μη μιλήσω για τις ΜΑΚΑΚΙΕΣ του στυλ: "πρόταση για 100.000 προσλήψεις στο Δημοσιο επί 5 χρόνια" = 500.000 νοματαίοι με τη λίγη αριθμητική που ξέρω. Κι αν δεν απατώμαι η μεγαλοφυέστατη αυτή "πρόταση" δεν έχει αποσυρθεί...
Συνυπολογίστε λοιπόν τη σιωπηρή πλειοψηφία στις αναλύσεις σας. Και όταν το δείτε υπό το σωστό πρίσμα, ίσως τότε καταφέρουμε Ν' ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ να συνδέουμε το πολιτικό με το κοινωνικό.

Αμάν, Πειραϊκή Πατραϊκή βγήκε το σχόλιο και πάλι δεν είπα όλα όσα ήθελα! Σόρι ρε παιδιά, δεν θα το ξανακάνω!

Β.Δ.Καργούδης είπε...

Ούτε ο μακροπερίοδος λόγος πειράζει
(όταν βέβαια κάτι ζόρικο έχει να πει, αντίθετα όταν υπάρχει "ψαχνό", το "καρυκεύει" και το κάνει νοστιμότατο)
ούτε ο βίος
(και πολύ περισσότερο η καταγωγή)
αυτού που έχει το λόγο.

Όσο όμως εσείς καλοί μου @Λέφτηδες,
(και προφανώς και άλλοι πολλοί)
επιμένετε να ασχολείστε,
πώς θα γίνει να βάλετε πάση θυσία το κάρο να σέρνει το άλογο

(που στο προκείμενο θα πεί "να τα βρούμε με τη δοσμένη Αριστερά των ημερών" για να εντοπίσουμε το υποκείμενο που θα ασκήσει την πολιτική κι άντε μετά την βρίσκουμε κι αυτήν)
και δεν καταπιάνεστε ταπεινά & "χειρωνακτικά" με την αιμάσσουσα καθημερινότητα του δρόμου, έτσι που κάθε μέρα να προκύπτουν "γεγονότα"
μικρά & άσημα στην αρχή, ευρύτερου ενδιαφέροντος στη συνέχεια-
που θα επιδέχονται προνομιακά καθαρές Αριστερές τοποθετήσεις, τόσο θα μοιάζουμε όλοι με το βλαμμένο σκυλί της παραβολής που κυνήγαγε την ουρά του...

(Αφού πρώτα, χρόνια & χρόνια βίου "οικόσιτου" και πολλαπλά προστατευμένου, κατάστρεψαν το ένστικτό του το κυνηγιάρικο και τόκαναν Λουλού...)

Raindog είπε...

Καλημέρα κι από μένα.

Να προσθέσω ένα ακόμα απόσπασμα του Σ.Κ. από το τελευταίο του άρθρο που έχει σχέση με την πρότασή του για το πολιτικό και κινηματικό δια ταύτα, και για το οποίο θα ήθελα τη γνώμη σας.

«Ως αποτέλεσμα αυτών των αντιφατικών διαδικασιών, τίθεται πλέον όλο και πιο πιεστικά ένα κομβικό διπλό αίτημα: στο επίπεδο των κοινωνικών αγώνων, και ενώ η επίτευξη της μίνιμουμ ενότητας στη δράση παραμένει ένα κρίσιμο διακύβευμα, αφορά τη συγκρότηση ενός αυτόνομου κέντρου, όχι σε λογική διάσπασης αλά ΠΑΜΕ αλλά ως εστία συντονισμένων πρωτοβουλιών και σχεδιασμού που στοχεύουν σε έναν διαφορετικό βηματισμό των κινητοποιήσεων και στην απεμπλοκή τους από την αναγκαστική αναμονή της επόμενης 24ωρης απεργίας της ΓΣΕΕ.

Στο πολιτικό επίπεδο, αποφασιστική και άμεση σημασία αποκτά η σύγκλιση σ’ένα μετωπικό φορέα των αριστερών δυνάμεων που δεν αρκούνται στο γενικό αντιμνημονιακό λόγο και προτάσσουν τα μεταβατικά αιτήματα που ορίζουν με τρόπο απτό και συγκεκριμένο τη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική: παύση πληρωμών με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ρήξη με την ΟΝΕ και έξοδο από το ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών και αναδιανομή εισοδήματος. Παρά τις δυσκολίες που ενέχει μια παρόμοια υπέρβαση, η αποκρυστάλλωση σ’αυτή τη βάση ενός πολιτικού μπλοκ αποτελεί προϋπόθεση για ένα ξεκαθάρισμα του τοπίου με πολιτικούς όρους και τον τερματισμό της προαναφερθείσας παραλυσίας. Και στο βαθμό που αυτή η πρόταση είναι σε θέση να προκαλέσει ανακατατάξεις μεγάλης εμβέλειας σε ένα πολιτικό τόξο που εκτείνεται από το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ έως τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα της αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, μπορούμε να πούμε ότι εμφανίζεται ήδη ως το ανομολόγητο φάντασμα που πλανάται πάνω στο σημερινό πολιτικό σκηνικό.

Ενη είπε...

Λοι-πόν Αριστερά Φιλαράκια

Εκτός του πολύ ευστοχου χαρακτηρισμού του Κώστα Κ. περί "ΚΛΙΣΕΔΆΡΑΣ" (αυτό ειχα πεί και για "τιποτα καινούργιο"),
το σχόλιο που λέει καθαρά και ξάστερα συγκεκριμένες καταστάσεις ειναι το σχόλιο της Bernardina.

Oλες οι "περιπτωσάρες" κοινωνικής στάσης ειναι ουσιωδέστατα επιχειρήματα ενάντια στις αντιπολιτευτικές εξάρσεις στο "καθεστώς" λες και βρισκόμαστε σε περίπου αυταρχική διακυβέρνηση και προτείνουμε μορφές "ταξικής και λαικης πάλης".

Μα δεν ειναι αντιληπτό οτι μια μεγάλη πλειονότητα των πολιτών στην Ελλάδα ουτε συμμεριζεται τέτοιες σκέψεις ουτε εχει διάθεση να συμμετέχει σε "πόλεμο".΄Πλήν αυτής της αντίστασης πού πολύ παραστατικά την αναφέρει η Βερναρντίνα, να αλλάξει ριζικά ενας δημόσιος τομέας και η νοοτροπία που εχει επικρατήσει του μπαχτσισιου και της διαφθοράς σε ολες τις μορφές.

Οταν λοιπόν κανείς παρακολουθεί οτι λόγω μιας παγκόσμιας κρίσης οι χώρες οι πλέον αδύναμες, οπως ο Νότος της ευρώπης, πλήττονται και γίνονται θύματα της επίθεσης των Αγορών (δηλ. το χρηματοοικονομικό παγκόσμιο Κεφάλαιο), και ως εκ τούτου εχουν ηδη επιβληθεί μέτρα λιτότητας οχι μόνο μιά φορά αλλά επανειλημμενα,οπως και οι χιλιάδες απολύσεις που εχουν γίνει εργαζομένων (βλ.Αγγλία, Ιρλανδία κ.α.), τότε η "ιερή αγανάκτηση" διανοουμένων για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, συγκινεί μόνο τις μειοψηφίες. Οχι το σύνολο των εργαζομένων αλλά συντεχνίες και προνομιούχες ομάδες π.χ. κλειστα επαγγέλματα.

Στην Ελλάδα ταυτόχρονα με την κρίση γίνεται προσπάθεια μιας ριζικής αλλαγής του κράτους, που δεν εχει καμιά σχέση με κανένα μνημόνιο, ομως ανεδείχθη περίτρανα με την κρίση. Ειναι αυτό που χαρακτηρίζει τις σχέσεις πολίτη κράτους ως κατάλοιπο μιας "οθωμανικού" τύπου νοοτροπία.

Αυτό που ειναι επείγον δεν ειναι οι θεωρητικολογίες τύπου Κουβελάκη, ο οποίος κιόλας βρίσκει διαφοροποίηση στην ολη κατάσταση τον τελευταίο μήνα προς το χειρότερο, ενω αντιθέτως και επιμήκυνση του χρέους εχουμε και μείωση του επιτοκίου του δανείου.

Και ας σκεφθούμε λίγο οτι αν π.χ. αντί της σημερινής εξέλιξης, συνέχιζονταν στην Ελλάδα η πολιτική της ΝΔ με ελλειμμα 15,6%, χρέος 150 δισ., υφεση το 2009 -2%, που θα είμασταν ως χώρα; Ας μας πεί ο κ. Κουβελάκης την αποψή του.

Τώρα βέβαια οτι μια κοινωνική και πολιτική ευρύτατη σύγκλιση κοινωνικών δυνάμεων της Αριστεράς που θα στοχεύει στην "απελευθέρωση" απο τις επιπτώσεις αφ΄ενός της κρίσης και αφ΄ετέρου σε μια παγκόσμια αντίσταση στην ασυδοσία του Κεφαλαίου ειναι εκ των ων ουκ ανευ και ανευ φυσικά αντιρρήσεων.

Ανώνυμος είπε...

Μπέρνυ

καιρός είναι να γραφτείς στους Athenistas ....

Για όλους τους υπόλοιπους που σχολίασαν τα ( εκ του ασφαλούς ) γραφόμενα του κου Κουβελάκη να επισημάνω μόνο μια παράγραφο από το σχόλιο του καργούδη :

"...και δεν καταπιάνεστε ταπεινά & "χειρωνακτικά" με την αιμάσσουσα καθημερινότητα του δρόμου, έτσι που κάθε μέρα να προκύπτουν "γεγονότα"
μικρά & άσημα στην αρχή, ευρύτερου ενδιαφέροντος στη συνέχεια-
που θα επιδέχονται προνομιακά καθαρές Αριστερές τοποθετήσεις, τόσο θα μοιάζουμε όλοι με το βλαμμένο σκυλί της παραβολής που κυνήγαγε την ουρά του..."

ειδωμένου όμως από την αντίθετη γωνία λήψης ( σε σχέση με αυτά που υποννοεί ο Βάγγος. Μια γωνία λήψης που πλησιάζει ίσως την λίγο πιό πάνω αποστροφή του Μάρκου.

Δυστυχώς , είτε το έχετε καταλάβει είτε όχι το δήθεν διακύβευμα ενοποιήσης του πολιτικού με το κοινωνικό γίγνεσθαι αφορά τους απελπισμένους. και αυτοί πληθαίνουν επικίνδυνα.

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Δεν καταλάβαμε την τελευταία-τελευταία παράγραφο ("Δυστυχώς , είτε το έχετε καταλάβει είτε όχι το δήθεν διακύβευμα ενοποιήσης του πολιτικού με το κοινωνικό γίγνεσθαι αφορά τους απελπισμένους. και αυτοί πληθαίνουν επικίνδυνα").

Μας της εξηγείς με δυο-τρία λόγια παραπάνω;


Увидимся

bernardina είπε...

"καιρός είναι να γραφτείς στους Athenistas ...."

Τώρα μ' έβρισες δηλαδή;
Αν ήταν, θα είχα γραφτεί ήδη. Όμως είτε συμφωνούμε μαζί τους είτε όχι, τουλάχιστον αυτοί κουνάνε λίγο και τον κώλο τους (και ΕΜΠΡΑΚΤΑ. Δεν γιαουρτώνουν για εκτόνωση ούτε κάθονται να συγγράφουν σεντονιάδες για να 'χουμε να λέμε.

Όταν θα κατεβάσουμε λιγάκι τον αμανέ, το φρύδι και κυρίως τη μύτη, ίσως καταφέρουμε κάτι. Γιατί πολύ μας έχει φάει η ανάποδη αλαζονεία.

Ενη είπε...

Μια διόρθωση στο προηγούμενο σχόλιο μου: "εκτόξευση" του χρέους 150 δισ.

LeftG700 είπε...

Φίλε Κώστα Κ.,


Παρά το ότι γύρισε η μέρα εξακολουθείς και είσαι στις …κακές σου! :-)

Ισχυρίζεσαι ότι αποφύγαμε την ουσία της κριτική σου. Κι όμως δεν το κάναμε. Ή, αν θέλεις, δεν αποδεχθήκαμε τη μεταφορά της ουσίας από κάτι απολύτως και σαφώς προσδιορισμένο (σύζευξη κοινωνικού και πολιτικού) σε μια γενικευμένη κριτική του προσώπου Στάθης Κουβελάκης. Γιατί αυτή ήταν η ουσία των δυο πρώτων σχολίων σου φίλε Κώστα. Την αποφύγαμε γιατί δεν το θεωρούμε ουσία.

Κοίταξε, ο Κουβελάκης μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος υποκριτής. Ο πιο κυνικός βολεψάκιας. Ο πιο ξεδιάντροπος πωλητής φυκιών για μεταξωτές κορδέλες. Σύμφωνοι.

Όπως όμως μπορεί εμείς να είμαστε «τεντιμπόηδες» του διαδικτύου (και «χαρτοπαίκτες»). Εσύ «ξενύχτης». Ο товариш Яков «γκρινιάρης». Ο Β.Δ.Καργούδης «πουλημένος». Η bernardina «απογοητευμένη». Κι ακόμα: Ο Μαρξ «παράσιτο». Ό Ένγκελς «τα λεφτά του μπαμπά του». Ο Λένιν «εγωπαθής». Όρεξη να ’χεις να σου λέμε.

Τι βγαίνει απ’ όλα αυτά; Εμείς λέμε τίποτε. Γιατί δεν μένουμε στον διάλογο και την κριτική που βασίζεται σε ό,τι υποστηρίζει ο καθένας; Επειδή στο διαδίκτυο είναι κανείς ό,τι δηλώνει; Και λοιπόν; Μήπως και στην πραγματική ζωή δεν συμβαίνει αυτό (τηρουμένων των αναλογιών); Οι κοινωνικές μάσκες περιορίζονται μόνο στο διαδίκτυο;

Ερχόμενοι τώρα σε όσα θίγεις επί του ποστ.

Βλέπουμε ότι τροποποιείς την κριτική σου για το συμβολικό νόημα της φράσης του ΣΚ «ούτε Ταχρίρ, ούτε α π λ ό ς κοινοβουλευτισμός». Πριν μίλαγες για ασάφεια. Απαντήσαμε. Τώρα μιλάς για κοινοτοπία. Ok. Ας το δούμε έτσι.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Κατ’ αρχήν: Θα μας επιτρέψεις να σου πούμε ότι για δεύτερη φορά κάνεις ένα λάθος, παρά το γεγονός ότι στο θυμίσαμε κ α ι οπτικά. Ο Κουβελάκης δεν μιλάει για κοινοβουλευτισμό γενικά. Δεν είναι ανάρχας (ευτυχώς· έτσι όπως πάμε μόνο εμείς θα απομείνουμε να δηλώνουμε μη αναρχικοί…). Μιλάει για α π λ ό κοινοβουλευτισμό. Μ’ άλλα λόγια για περιορισμό της ταξικής πάλης μόνο μέσω αντιπροσώπων στη βουλή. Διαφωνείς σε αυτό; Εννοούμε διαφωνείς στο ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται ριζική μετάλλαξη για ένα αριστερό κόμμα; Φανταζόμαστε όχι.

Ας δούμε τώρα τη νέα κριτική σου. Εγκαλείς τον Κουβελάκη για κοινοτοπία. Λέει κάτι που είναι αυτονόητο, κάτι που το ξέρουν και τα μικρά παιδιά, έτσι πιστεύεις. Είμαστε της γνώμης πως κάνεις λάθος. Και μάλιστα χοντρό.

Δεν έχεις διαπιστώσει φίλε Κώστα όλη αυτή την αντικομματική ρητορεία που έχει κατακυριεύσει τους πάντες; Δεν έχεις εισπράξει την περιφρόνηση που εκτοξεύεται σε οποιονδήποτε τολμάει να αναφερθεί σε κόμμα; Και μη μας πεις ότι άλλο το πολιτικό κι άλλο το κομματικό! Γιατί θα σου απαντήσουμε: άλλο το πολιτικό κι άλλο το κομματικό με την προϋπόθεση πως δέχεται κανείς ότι αυτά τα «πράγματα» που παριστάνουν σήμερα τα αριστερά κόμματα είναι όντως αριστερά κόμματα. Για μας όμως δεν είναι κόμματα. (Δε σου λέμε τι τα θεωρούμε γιατί θα επέμβει το ΕΣΡ! ;-) ).

Φυσικά, δεν είμαστε εμείς οι μόνοι ξύπνιοι. Αυτό που βλέπουμε εμείς, το βλέπουν πολλοί. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς, σε αντίθεση μ’ εμάς, ξέρεις τι λένε;

«Γάμα τα κόμματα! Τι τα θέλουμε; Μπορούμε εμείς. Μόνοι μας! Εμείς θα κάνουμε την πλατεία Συντάγματος πλατεία Ταχρίρ, κι άσε τα κόμματα να λένε τα δικά τους. Εμείς δεν χρειαζόμαστε καθοδηγητάδες και διαφωτιστάδες. Εμείς είμαστε αυτόφωτοι και αυτόνομοι. Εμείς δεν είμαστε πρόβατα να ακολουθούμε τους τράγους. Εμείς γουστάρουμε ελεύθερη και πλούσια ζωή και ξέρουμε πώς θα την κατακτήσουμε».

Παιδαριώδη λάθη; Για σένα και για μας. Όχι για τον πολύ κόσμο. Να λοιπόν τι έχουμε εδώ: Έχουμε έναν άνθρωπο που με τον τρόπο του προσπαθεί να διορθώσει αυτά τα λάθη. Καταλήγει σε μια κοινοτοπία; Ξεπέφτει σε κλισεδάρα; Έστω! Αλλά πώς μπορεί κάποιος να επισημάνει παιδαριώδη λάθη και να αποφύγει ταυτόχρονα την κοινοτοπία και το κλισέ;

Τέλος, δυο λόγια για κάτι που εισπράττουμε από τα γραπτά σου (μπορεί και να κάνουμε λάθος, αλλά θα το πούμε). Δείχνεις μια εχθρότητα προς τη διανόηση γενικά. Δεν συμφωνούμε. Τις αμαρτίες των διανοουμένων τις νιώθουμε κι εμείς. Αλλά μπορούμε να πετάξουμε τον θεωρητικό λόγο; Δηλαδή θα ξαναγυρίσουμε στον μυωπικό εμπειρισμό;


Τα λέμε


ΥΓ Γράφεις με θυμό. Γουστάρουμε! Ένα μόνο μάς απασχολεί: Μήπως οφείλεται σε κάποιο προσωπικό παράπονο από εμάς. Αυτό δεν το θέλουμε. Αν λοιπόν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πες το μας εδώ ή σε email και το ζήτημα θα λυθεί στο πι και φι! :-)

LeftG700 είπε...

Φίλη bernardina,


Καλώς έκανε και το παρέβλεψες με χαμόγελο γιατί ήταν φιλικό πείραγμα και τίποτε παραπάνω! Ούτε βέβαια θέλαμε να σου κολλήσουμε ετικέτες. Μιλημένα, ξηγημένα! ;-)

Κατ’ αρχήν, από τη στιγμή που προσυπογράφεις το σχόλιο του Κώστα Κ., θα πρέπει να διαβάσεις και το σχόλιό μας προς εκείνον. Για τα δικά σου τώρα:

Λες ότι θεωρείς απολίτικες λύσεις τα κινήματα ανυπακοής. Μάλιστα. Δυο παρατηρήσεις. Ή μάλλον μια παρατήρηση και μια υπενθύμιση.

Η παρατήρηση: Θεωρείς και την ανυπακοή προς την εξουσία απολίτικη στάση;

Και η υπενθύμιση: Ο Πόλεμος της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας ξεκίνησε από κάτι πολύ πιο "απολίτικο". Τη διαμαρτυρία των βοστωνέζων για τη φορολογία του …τσαγιού! ;-)

Φίλη bernardina, τη συνυπολογίζουμε τη σιωπηλή πλειοψηφία. Και ακριβώς γι’ αυτό, επειδή ξέρουμε πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει αν δεν κουνηθεί κι αυτή κάπως, συχνά της μιλάμε (όχι πάντα με «ευπρεπή» τρόπο, για να τα λέμε όλα ;-) ). Δεν είναι καιρός να πάψει να σφίγγει τα δόντια και να σφίξει και καμιά γροθιά; —συμβολικά μιλάμε. Και δεν είναι καιρός να πάψει να νιώθει προδομένη από τα αριστερά κόμματα και να αρχίσει να απαιτεί να παίξουν το ρόλο τους;

Δεν θα διαφωνήσουμε για τη σημασία της προσωπικής στάσης του καθένα μας ούτε για τον εκσυγχρονισμό του κράτους. Αλλά, φίλη bernardina, θα χτίσουμε το αριστερό κίνημα που χρειάζεται για να αντιστρέψουμε τα πράγματα με τέτοια αιτήματα; Αυτά είναι το κύριο; (Δεν πιστεύουμε να έχεις πιστέψει κι εσύ τον Φουκουγιάμα και τη θεωρία του! ;-) ) Ο σκοπός μας είναι να μπαλώσουμε το πάπλωμα ή να το ξηλώσουμε να πάει στο διάολο και να φτιάξουμε το δικό μας;


Τα λέμε


ΥΓ Ε δεν έχουν κι όλοι οι Έλληνες τζιπ! Κι ύστερα, πότε ποτίστηκε ο βασιλικός χωρίς να ποτιστεί κι η γλάστρα; Μη τα θέλεις όλα τέλεια και "καθαρά". Δεν νομίζουμε να υπάρχι τέτοιο πράγμα στη ζωή, απ' όσο έχουμε δει εμείς τουλάχιστον...

LeftG700 είπε...

Φίλε Β.Δ.Καργούδη,


Μα τι να κάνουμε αν αγνοήσουμε τα δεδομένα κόμματα. Να ξεκινήσουμε εμείς οι πέντε, άντε μαζί μ’ εσένα και τον товариш Яков να φτιάξουμε το κόμμα που θα σαρώσει τα πάντα όλα;

Και δεν θέλουμε να «τα βρούμε» μαζί τους, εδώ μας αδικείς. Μας είναι παγερά αδιάφορο. Ούτε για κομματικές καριέρες πάμε, ούτε για (έμμισθα) συμβουλευτιλίκια. Να τα ξυπνήσουμε προσπαθούμε όσο και όπως μπορούμε. Γιατί ο κόσμος τους φτύνει κι αυτοί νομίζουν ότι ψιχαλίζει. Κι εμείς, που ποτέ δεν θεοποιήσαμε την «κίνηση των μαζών», πιστεύουμε ότι αυτή η απαξίωση τίποτε καλό δεν προμηνύει…


Τα λέμε


ΥΓ Τι βλέπουμε; Κι εσύ υπέρ του ...πεζοδρομίου; Αν το γύρισες κι εσύ στην αναρχοαυτονομία, μα την Παναγία θα δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και θα κατηφορίσουμε για την Πειραϊκή… ;-)

Ανώνυμος είπε...

Μπέρνυ

το απόσπασμα από τη δική σου σεντονιάδα είναι ο ορισμός του απολίτικου :

"Αντίθετα, θα προσχωρούσα με μεγάλη χαρά σε ένα κίνημα που θα διεκδικούσε να μην πληρώνω φακελάκι στο γιατρό, λαδωματάκι στον πολεοδόμο, δωράκι στον εφοριακό, γρηγοροσημάκι στον υπάλληλο της Χ υπηρεσίας του δημοσίου, "περαστικά" στον εξεταστή του διπλώματος οδήγησης, να μη χρησιμοποιώ "γνωριμίες" για να σβήνω κλήσεις, πρόστιμα κλπ που δικαίως μου επιβλήθηκαν, κοκ. Νομίζω έγινα σαφής. Το δεύτερο λέγεται προσωπική/πολιτική/κοινωνική ευθύνη. το πρώτο καλύτερα να μην το χαρακτηρίσω. (Ειδικά όταν βλέπω στην τηλεόραση ευτραφείς κυρίες με τζιπούρες να σηκώνουν τη μπάρα για να περάσουν. Ώπα ρε μεγάλη!) Και τότε, αφού θα το έκανα αυτό, θα ΑΠΑΙΤΟΥΣΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ -γιατί τότε θα νομιμοποιούμουν απολύτως- να αξιοποιούνται οι φόροι που πληρώνω ανελιπώς, να πιάσουν τόπο οι θυσίες μου και να πάψει το κράτος να λειτουργεί σαν παρακράτος. (μην σας ξενίζει η λέξη. Αν πχ δίπλα στο "παιδεία" βάλετε το "παρα-" θα καταλάβετε σε τι αναφέρομαι. Κάνετε τις υπόλοιπες αναγωγές και η εικόνα βγαίνει πεντακάθαρα.
Αλλά πώς να γίνει αυτό όταν θα ήταν σαν να στρέφομαι εναντίον του εαυτού μου ως "πολίτης"; Βράστα...)"


αν η όλη εμπλοκή ενός συνειδητού πολίτη στη πολιτική αρχίζει και τελειώνει με το να είναι σωστός στις νομικές του υποχρεώσεις και να απαιτεί τα νόμιμα δικαιώματα του στατικά και χωρίς προοπτική και διεκδίκηση , τότε κάνει μόνο για τους Ατενίστας , όπου θα ατενίζει τα πάλούκια πριν του τα φορέσουν , αν με εννοείς ;)

Λέφτηδες

είναι απλό : αυτοί που θα συνδέσουν κοινωνία και πολιτική για να παράγουν τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις θα είναι εκείνοι που θα βρίσκονται στη μεγαλύτερη ανάγκη... δηλαδή οι απελπισμένοι που συνέχεια πληθαίνουν : αυτοί που πλέον δεν προσδοκούν , δεν εμπιστεύονται και βυθίζωνται ανεπιστρεπτί στη μαύρη φτώχεια. Ο αντικειμενικός παράγοντας ήδη χτίζεται , απομένει το συνειδητό υποκείμενο και οι κατάλληλοι φορείς.

Γιάκοβ

bernardina είπε...

Κλεφτόπουλα, ένα στα γρήγορα γιατί δουλεύω:

για να ξηλωσουμε το πάπλωμα (που συμφωνώ οτι αυτό χρειάζεται) πρέπει να έχουμε συγκροτημένο σχέδιο για το καινούργιο. Με αλλα λόγια, η αριστερά να αναλάβει την εξουσία. Αυτό δεν σημαίνει;
Για να το κάνει όμως, πρέπει η αριστερά να έχει ΘΕΣΕΙΣ.
Βλέπετε να έχει; (στα σοβαρά όμως, ε; Όχι μπούρδες του στυλ δεν πληρώνουμε δάνεια/επιστροφή στη δραχμή και άλλα τέτοια φαιδρά)
Κι αν δεν έχει, βλέπετε να αποκτά σύντομα;
Και ποια αριστερά; Του ΚΚΕ; Του ΣΥΝ; Της Δημ.Αρ; Άλλο; Δεν ξέρω/δεν απαντώ, διαλέγω την κουρτίνα;
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Γιατί το ευκολότερο πράγμα του κόσμου είναι η κραυγές και η εύκολη αντιπολίτευση.
Δεν συνεχίζω για ευνόητους λόγους.

bernardina είπε...

Στους απελπισμένους που πληθαίνουν συμπεριλαμβάνονται και αυτοί που δεν πληρώνουν διόδια; Προφανώς για αυτοκινητάκι και βενζίνη έχουν...
Άσε ρε παπούλη, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, ας μη χαλάσουμε τις καρδιές μας. Απολίτικη με θες; Απολίτικη είμαι, σκοτίστηκα. Ως γνωστόν στον Έλληνα φταίει πάντα κάτι άλλο, ποτέ ο εαυτός του.

LeftG700 είπε...

Φίλε Raindog, καλώς ήρθες.


Επί της αρχής, (ας το παίξουμε κι εμείς …κοινοβουλευτικοί!) προς τα εκεί κινούμαστε κι εμείς. Υπάρχουν όμως κάποιοι προβληματισμοί κατ’ άρθρο. Και δεν συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία του Κουβελάκη. Το πρόβλημα για μας εντοπίζεται στο εξής (γενικά μιλώντας): Σιωπηρά και ανεπαισθήτως η Αριστερά τις τελευταίες δεκαετίες (και μιλάμε τώρα για τα κόμματα) προσαρμόστηκε στην ιδέα (που κατά βάθος είχε ενστερνιστεί) ότι τα πράγματα θα πηγαίνουν εσαεί όπως πήγαιναν. Τώρα που ήρθαν τα πάνω-κάτω είναι απροετοίμαστη και παραζαλισμένη. Επιπλέον, η αξιοπιστία της είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Είναι τιτάνιο έργο να εμπνεύσει ευρείες μάζες να τη στηρίξουν σ’ ένα δρόμο δύσκολο και με πολλές θυσίες. Κι ούτε μια πιθανότητα επιτυχίας δεν της δίνουμε να πετύχει κάτι τέτοιο, αν δεν συνειδητοποιήσει πόσο πολύ πρέπει να αλλάξει και η ίδια…


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Left g 700

Εξακολουθείτε να παρακάμπτετε την ουσία.Τα πολιτικά θεωρητικά κείμενα, παράγουν πράξη όταν τα ίδια δημιουργούν τομές, διαχωρισμούς, εναντίον υπέρ , ταξινομήσεις και ορισμούς.
Το παρόν κείμενο του Κουβελάκη, μπορεί να το προσυπογράψει ο καθένας που αυτοορίζεται αριστερός του λαικού Πασοκ συμπεριλαμβανομένου.Δεν οριοθετεί απολύτως τίποτα.Το μοναδικό που προσκομίζει είναι η γνωστή αριστερο ακαδημαική αργκό με τα τσιτάτα του Μαο, που αν λείψει η υπογραφή μιλάμε για "μαργαριτάρια πανελληνίων εξετάσεων".Ρίχνουμε μια "χρονικότητα" μια "ενδεχομενικότητα" και όλο και καποιος θα τσιμπίσει.Ενδεικτικό της ρηχότητας των κειμένων του Κουβελάκη είναι ότι το πρώτο περνάει απαρατήρητο τελείως , δεν σχολιάζεται πουθενά, για να επανέλθει ο ίδιος αναφερόμενος βιβλιογραφικά στον εαυτό του!!!!Ερχεστε εσείς και προφανώς από την έλλειψη οποιασδήποτε σοβαρής βασης, με ευκολια κανετε συρραφή.
Δεν σας καταλογίζω τίποτα βεβαια, αλλά αν υπήρχε ουσία θα υπήρχε αμέσως το επίδικο.
-Μα δεν σας λεει τίποτα ότι από διάφορους σχολιαστές ,αναφέρονται περίπου οι ίδιες ενστάσεις;
-Δεν σας κάνει εντύπωση πως δεν ύπάρχει καν ένα σημείο που δημιουργεί ερέθισμα , διαλόγου επ αυτού;
Με ευρίσκεται εκνευρισμένο, σωστά.Γιατί θέωρησα ότι εν αγνοία σας, ή καλύτερα με αγνότητα προχωρήσατε σε μια αναδημοσίευση , με μοναδικό κριτήριο τη σαγήνη μιας ακαδημαικό αριστερής διαλέκτου και τίποτα άλλο.
Δεν έχω τίποτα μαζί σας, δεν διαβάζω παρά περιστασιακά ιστολόγια, και όταν είδα το άρθρο στην Εποχή, έπεσα ξερός από την ακατάσχετη κενολογία.Αυτήν την οργή μου δίνει ευκαιρία το ιστολόγιο σας να εκφράσω.Είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό ότι τα κριτήρια εντός αριστεράς έχουν οξυνθεί έτσι ώστε να καταπίνεται "αμασητο" ότι προσφέρεται σε καλή συσκευασία

Κώστας Κ

Ανώνυμος είπε...

η αριστερα μπορει να επιβαλλει στην δεξια την πραγματικη εγκαθιδρυση και λειτουργια των θεσμων ενος πραγματικου αστικου κρατους?
αν μπορει και δεν το κανει...τοτε ειναι αξια της μοιρας της. γιατι σιγουρα θα ειχε κερδος και αυτη.
γιωργος λευκαδα

Ενη είπε...

Ενα πράγμα ειναι πολύ ενθαρρυντικό,Κώστα Κ., ΄κι΄αυτό ειναι οτι τα "Φιλαράκια" ψάχνονται, με αγωνία που δεν κρύβεται, για μια "αριστερη πορεία" που δεν τη βλέπουν στα υπάρχοντα αριστερά κόμματα.


Διαπιστώνοντας ταυτόχρονα οτι δεν πάσχουν απο "θεωρία", αντίθετα τα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα εχουν μια εξαιρετική ιδεολογική "θωράκιση", που βασίζεται σε ολες τις τάσεις που επικράτησαν στην Αριστερή σκέψη ιστορικά.

Αυτό που τονίζουν οτι ειναι επείγον δεν ειναι ουτε και οργανωτικο ελλειμμα, ειναι κατά τη γνώμη μου, οτι δεν ακολουθούν τις εξελίξεις με την ταχύτητα που συμβαίνουν τα διάφορα γεγονότα που καθορίζουν και τις κοινωνικές στάσεις. Δεν ψάχνουν για "επιβολή στις μάζες" αλλά στα πλαίσια της πραγματικότητας και οχι στα πλαίσια της θεωριας, αναγκαστικά.

Εκει εγκειται και η επιδίωξη του στόχου, που οπως αναφέρεται στο ποστ, ειναι η ανάληψη της εξουσίας,απο ενα ευρύτατο φάσμα κοινωνικο-πολιτικών δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς, που δεν γίνεται παρά μεσω κάποιου πολιτικού φορέα. Εκει ειναι και το αγκάθι ποιός θα ειναι αυτός ο φορέας;

Αλλά επειδή κατά τον Κουβελάκη αυτές δεν ειναι διεργασίες που γίνονται ουτε αυτόματα, ουτε με τσιτάτα και φιρμάνια θα συμβαίνουν και πισω-γυρίσματα ,κατά την μετάλλαξη, που σε τελική ανάλυση ειναι αυτή η περίοδος της μετάβασης.

Η δική μου ενσταση σε μια τέτοια περίπτωση ειναι οτι δεν μας παίρνει ο χρόνος για τόσο φιλόδοξα πολιτικά σχέδια, ακρως γοητευτικά, ομως η σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα ζητά την επίλυση των τρέχοντων προβλημάτων που ειναι μια άμεση αντιμετώπιση μέρα μέρα για την βελτίωση και οχι χειροτέρευση της ζωής μιας κοινωνίας. Με στόχο βέβαια τη ριζική αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων εις οφελος των λαών και οχι των Αγορών.

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Απαντάμε λαμβάνοντας υπ’ όψη μας και το δεύτερο σχόλιό σου (αυτό προς τον Κώστα Κ.).

Το έχουμε δει σε παλιούς αριστερούς, το βλέπουμε και σε σένα: Δεν μπορείς να απεμπλακείς από ένα παρελθόν το οποίο έχει τελειώσει. Εκείνοι δεν μπορούν να δεχθούν ότι κατέρρευσε ένας ολόκληρος κόσμος εξ αιτίας κυρίως των δομικών αντιφάσεών του κι εσύ δεν μπορείς να δεχθείς ότι ο «παλιός καλός καπιταλισμός» παρήλθε.

Νομίζεις ότι μπορεί να στηριχτεί το σύστημα (ένα σύστημα του οποίου το κόμμα που ακόμα εξακολουθείς να στηρίζεις αποτέλεσε κύριο πυλώνα) σε αιτήματα εκσυγχρονισμού; Μα φίλη Ένη, αφήνοντας στην πάντα τον ίδιο τον όρο και τι σημαίνει, είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο σε συνθήκες εκπτώχευσης όταν κόβεις τους μισθούς των 1000 ευρώ και τις συντάξεις των 820;

Άντε εμείς, ως κράτος, έχουμε οθωμανικά κατάλοιπά. Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που μπαίνουν κι αυτές στον κορσέ; Τι έγινε εκεί; Μα είναι δυνατόν να μη βλέπεις πού πάει το πράγμα;

Ποιος γιγάντωσε τις «αγορές» και τις αναγόρευσε σε ανεξέλεγτο δικτάτορα; Εμείς; Δεν το έκαναν αυτό πολιτικοί και κυβερνήσεις σε αγαστή συνεργασία με με τις ίδιες τις «αγορές»; Αυτοί λοιπόν που άνοιξαν το μπουκάλι κι έβγαλαν το τζίνι, αυτοί θα το ξαναβάλουν;

Μιλάς θετικά για μια «κοινωνική και πολιτική ευρύτατη σύγκλιση κοινωνικών δυνάμεων της Αριστεράς που θα στοχεύει στην "απελευθέρωση" απο τις επιπτώσεις αφ΄ενός της κρίσης και αφ΄ετέρου σε μια παγκόσμια αντίσταση στην ασυδοσία του Κεφαλαίου ειναι εκ των ων ουκ ανευ και ανευ φυσικά αντιρρήσεων».

Πώς την εννοείς αυτή την απελευθέρωση; Να μη δίνουμε φακελλάκι στους γιατρούς και να ζητάμε απόδειξη από τον φαναρτζή; Και τι είναι αυτό για την «παγκόσμια αντίσταση»; Υπονοείς την παγκόσμια διακυβέρνηση του ΓΑΠ; Δηλαδή, δεν σου φτάνει η «ευρωπαϊκή διακυβέρνηση», θέλεις να δοκιμάσεις και την παγκόσμια για να πειστείς;

Δεν θέλουμε να σε στενοχωρήσουμε άλλο μια και σωστά διέκρινες κάποια αγωνία σ’ εμάς. Γι’ αυτό και σταματάμε εδώ. :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Το πνεύμα του σχολίου σου (αλλά και το όσο έχουμε καταλάβει τη σκέψη σου με το φτωχό μας το μυαλό) μού έφερε στο νου ένα στίχο. Επειδή δεν θυμάμαι, γκούγκλιασα. Και μου βγήκε ο Ύμνος της Εθνικής Αλληλεγγύης του ΕΑΜ. Το ποστάρω με αφιέρωση σε σένα:


ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ( Ο ύμνος της Εθνικής Αλληλεγγύης)

Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο
στους δρόμους θα πνιγεί ο σατράπης
κι απ’ την σκλαβιά θε να φυτρώσει
το νέο βλαστάρι της αγάπης.

Στους δρόμους, στους δρόμους και πάντα μαζί σας
αδέλφια που πέσατε απ’ άδικο βόλι
μαζί σας στο θάνατο, μαζί σας στη νικη
μαζί σας σκορπάνε της γης την ασβόλη

Μπουντρούμια, κάτεργα, εξόρίες,
στρατόπεδα ματωβαμμένα
χιλιάδες μας κρατούν αδέλφια
απ’ το πλευρό μας αρπαγμένα

Στους δρόμους, στους δρόμους μανάδες γυναίκες
πικρές αδελφούλες με μαύρα μαντηλια
ποτάμι η οργή τους θολό φουσκωμένο,
κατάρα δονεί τ’ άχρωμα τους τα χείλια.

Φλογάτος κρίνος έχει ανθίσει
πληγή ανοιχτή όλη η Ελλάδα
του μαρτυρίου της καίει και λιώνει
χεριών καμμένων η λαμπάδα.

Στους δρόμους, στους δρόμους που βάφτηκαν μ’ αίμα
στο σπίτι που κλείστη στα μαύρα ντυμένο
στη μάνα τ’ αντάρτη και δίνω και δίνω
κοντά μ’ απαγγιάζει παίδί πεινασμένο.

Ψηλα τα στήθια σας αδέρφια
ψηλα οι γροθιές σας, σφιχτά οι γραμμές μας
της Εθνικής Αλληλεγγύης
αμέτρητες οι φάλαγγες μας.

Στους δρόμους, στους δρόμους που βάφτηκαν μ’ αίμα
της νέας ζωής ανατέλλει η αλήθεια
του κόσμου θεμέλιο αγάπη και γέλιο
φουσκώνουν πλατιά πανανθρώπινα στήθια.


Όπως καταλαβαίνεις товариш, δεν μπορούμε να έχουμε αντίρρηση. Το αντίθετο. Αλλά:

Ποιες σ η μ α ί ε ς θα ακολουθεί ο κόσμος που θα κατέβει τώρα στους δρόμους σπρωγμένος από την απελπισία του και μόνο;

Τις δικές μας δεν τις θέλει. Το τι θέλει, ούτε αυτό το ξέρει, εκτός από τα αυτονόητα βέβαια (δουλειά, προοπτική, μέλλον). Το πώς θα τα αποκτήσει, ούτε αυτό το ξέρει. Το τι θα του κοστίσουν, δεν θέλει να το ξέρει.

Πώς ακριβώς φαντάζεσαι ότι θα προκύψει αυτό το νέο συλλογικό υποκείμενο; Ως δια μαγείας; Μήπως προκύψει κάτι που θα θυμίζει το δημιούργημα του Φρανκενστάιν;

Άλλο να εμπιστεύεται κανείς τον λαό, κι άλλο να τα φορτώνει όλα στον λαό, δεν νομίζεις;


Увидимся


ΥΓ Ωραίος ο ύμνος της Εθνικής Αλληλεγγύης. Κάποιοι τον συνέθεσαν όμως. Δεν ξεπήδησε αυθόρμητα από τον κόσμο που βγήκε στους δρόμους (ή πήρε τα βουνά).

LeftG700 είπε...

Φίλη bernardina,


Ναι αυτό σημαίνει. Αυτό είναι το πάπλωμα για το οποίο πρέπει να γίνεται ο καβγάς σε τελική ανάλυση (άλλο αν η Αριστερά προτιμάει να κουκουλώνεται μ’ αυτό για να μη το βλέπει): η εξουσία.

Οι λύσεις «δεν πληρώνουμε δάνεια, επιστροφή στη δραχμή και άλλα τέτοια» είναι κατά την άποψή σου μπούρδες. Ας πούμε ότι συμφωνούμε.

Και πώς θα πληρώσουμε το χρέος; Με τι τίμημα; Για πόσους και ως πότε;

Νομίζουμε ότι περιμένεις απ’ την Αριστερά θαύματα. Μας τελείωσαν. Καμία Αριστερά δεν μπορεί να μας γυρίσει πίσω στις ημέρες του «καλού καπιταλισμού». Κι ο άλλος δρόμος που είναι εφικτός, μπορεί να είναι εφικτός, αλλά σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Φίλη bernardina, πάντα ήταν σκληρό το λακτίζειν προς κέντρα…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Κώστα Κ.,


Κατ’ αρχήν χαιρόμαστε που δεν υπάρχει καμιά «σκιά» ανάμεσά μας.

Φίλε Κώστα, παρακάμπτουμε την ουσία που ε σ ύ θεωρείς ουσία στη δεδομένη στιγμή. Γιατί δεν μας αναγνωρίζεις το δικαίωμα να εστιάσουμε σε διαφορετικά σημεία ενός κειμένου που, καλώς ή κακώς, τα θεωρούμε ζωτικής σημασίας;

Λες ότι διαβάζεις ιστολόγια μόνο περιστασιακά. Αυτό είναι ίσως και μια εξήγηση. Γιατί αν το έκανες πιο τακτικά, θα τρελαινόσουν από τη σύγχυση, την παντελή έλλειψη προσανατολισμού, ή, ακόμα και τις αυταπάτες ή και την υποκρισία που βασιλεύει.

Γιατί στην ουσία τι λέει ο Κουβελάκης στα αποσπάσματα που παραθέσαμε;

Παιδιά, όχι γιούργια! Όχι πάμε να πάρουμε την Πόλη! Όχι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Χρειαζόμαστε και ένα π ο λ ι τ ι κ ό σχέδιο!

Μπορεί να διαφωνείς με το σχέδιο. Σύμφωνοι. Όμως δεν μπορεί παρά να συμφωνείς με την ανάγκη σχεδίου. Κι αν είχες συνειδητοποιήσει τη θολούρα που κυριαρχεί στην εκτός ΚΚΕ Αριστερά (δεν αθωώνουμε το ΚΚΕ, αλλά τουλάχιστον αυτοί έχουν γράψει ένα κοράνι και το ακολουθούν), θα έπρεπε σ’ αυτό, μόνο σ’ αυτό να συμφωνείς. Κι ας είναι κοινοτοπία…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιώργο,


Μα ε ί ν α ι ένα πραγματικό αστικό κράτος η Ελλάδα! Με τους κεφαλαιοκράτες της, με τις τράπεζές της, με το πολιτικό προσωπικό που τους εξυπηρετεί, με τις πολιτικές ελευθερίες της, με τα όλα της! Έχει παραπάνω διαφθορά και τα τρένα δεν έρχονται στην ώρα τους; Και λοιπόν; Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης που υποτίθεται δεν τα έχουν όλα αυτά, γιατί μπαίνουν η μια μετά την άλλη στο γύψο;

Και μόνο αν σκεφτείς ότι ο μισθός του γερμανού εργαζόμενου είναι σε πραγματικές τιμές μικρότερος από του 1990 μπορείς να καταλάβεις το παιχνίδι που παίζεται και τι είδους κινήσεις πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε…


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Leftg 700
Νομίζω ότι είναι πλέον και σε σας καθαρή η κενολογία του Κουβελάκη
Πολύ σωστα επισημαίνετε το συμπέρασμα
"Παιδιά, όχι γιούργια! Όχι πάμε να πάρουμε την Πόλη! Όχι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Χρειαζόμαστε και ένα π ο λ ι τ ι κ ό σχέδιο!"
Δεν υπάρχει νοήμων ον εντός της πανίδος που να διαφωνεί
Αυτό είναι το ζήτημα.Περίπου 20-30 σελίδες από τον Κουβελάκη , σε δυο αρθρα στην Εποχή για το κοσμοιστορικό αυτό συμπέρασμα.
Σας επαναλαμβάνω εσεις έχετε το δικαίωμα να ανασυντάσσετε ότι θέλετε, αλλά το κείμενο του Κουβελάκη υπόκειται σε κριτική, για την οποία , ομηλογήστε το έχετε προσχωρήσει
Οτι λάμπει λοιπόν δεν είναι χρυσός!!

Κώστας Κ

Ανώνυμος είπε...

αστικο κρατος η ελλαδα ! σε ποιο αστικο κρατος διπλα στις τραπεζες υπαρχουν και παρατραπεζες σε ποιο αστικο κρατος μεσα στο κοινοβουλιο μπαινουν παπαδες και μαλιστα κανουν και εξωτερικη πολιτικη (σκοπιανο-ανθιμος ) και σε ποιο αστικο κρατος υπαρχουν αυθαιρετα και σε ποιο αστικο κρατος κανει ο καθενας οτι γουσταρει χωρις να λαμβανει υπ'οψιν του τους κανονες δικαιου . τι μορφη δικαιου εχουμε στην ελλαδα αστικο, εθιμικο τι?
γιωργος λευκαδα

Ανώνυμος είπε...

Μπέρνυ

μακρυά από εμένα ( που σε γνωρίζω δια ζώσης ) η λογική να σε χαρακτηρίσω απολιτίκ. Χαλάρωσε λοιπόν ( "για να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας" ) και προσπάθησε να καταλάβεις ότι με επιχειρήματα τύπου ατενίστας δεν βολεύεται το πολιτικό πρόβλημα που συνεχώς εντείνεται , όσο η κοινωνία βράζει.

Αν το μόνο ζήτημα σε ΑΥΤΗ τη κοινωνία , όπως δομήθηκε διαχρονικά , είναι να υπακούει ο πολίτης σε ΑΥΤΟΥΣ τους νόμους και το κράτος να συμμορφώνεται σε ΑΥΤΕΣ του τις υποχρεώσεις , τότε δεν μπαίνει κανένα θέμα αλλαγής δομών , συσχετισμών , κατευθύνσεων. Η πολιτική μετατρέπεται σε ένα χλωριωμένο και στατικό αλισβερίσι μεταξύ politically correct , αλλά politically empty ατομικών υποκειμένων που το πολύ που μπορούν να ελπίζουν είναι να μαζεύουν τις τσίχλες από τα πεζοδρόμια.

Αν αυτό το σύστημα είναι προβληματικό στη βασική του δομή , ας αναζητηθούν οι ιδέες , οι συλλογικότητες και το σχέδιο με το οποίο αυτό θα αλλάξει. Αυτό είναι πολιτική , γιατί από την άλλη μεριά τα αφεντικά μας και δομές έχουν , και βούληση και σχέδιο.

Είναι σαφές ότι το κούνημα "Δε πληρώνω" δε μπορεί να αποτελέσει όχημα λύσης και πολιτικό φορέα αλλαγής. Από την άλλη μεριά δεν μπορεί να αγνοηθεί ( αυτό και άλλα κουνήματα ).

Απαντώντας ΚΑΙ στους Λέφτηδες να τονίσω εδώ ότι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται ένα ευσταθές πολιτικό και κοινωνικό σύστημα είναι η εμπιστοσύνη και η προσδοκία. Όσο πληθαίνουν αυτοί που πλέον δεν εμπνέονται από αυτές τις δύο μεταβλητές το ζητούμενο πολιτικά γίνεται όλο και πιό επείγον.

Αν ο αντικειμενικός παράγων οξύνεται αυτό σημαίνει ότι τα πολιτικά υποκείμενα πρέπει να παρέμβουν με προτάσεις περί του πρακτέου. Οι στόχοι πρέπει να είναι σαφείς και περιορισμένοι ώστε οι πολιτικές δυνάμεις που θα συμμετέχουν στο εγχείρημα να μπορούν να δράσουν ενωτικά και δημιουργικά και επομένως να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη και να δημιουργήσουν τη προσδοκία για τους πολίτες.

Επειδή και η κοινωνία μας , αλλά και οι πολιτικές δυνάμεις της "αριστεράς" που προνομιακά ( υποτίθεται ) θα έπρεπε να ηγείται μιας τέτοιας προσπάθειας , είναι κατακερματισμένες θεωρώ ότι θα χρειαστεί ( δυστυχώς ) και άλλη απελπισία , πρόσθετη πίεση στη κοινωνία , μεγαλύτερη και διάχυτη δυστυχία.

Σκέφτομαι ότι στη πορεία θα προκύψει αναγκαστικά το πολιτικά νέο , κάτω από αυτή τη συνεχή πίεση , αλλά δε γνωρίζω κάτω από ποιούς όρους και ποιές συνειδητές διαδικασίες.

Συγχωρήστε με για το σεντόνι

Γιάκοβ

bernardina είπε...

Παπούλη (όπως σε λέω εγώ) ή Γιάκοβ (όπως αποκαλείσαι εδώ μέσα), γράφεις:

Επειδή και η κοινωνία μας , αλλά και οι πολιτικές δυνάμεις της "αριστεράς" που προνομιακά ( υποτίθεται ) θα έπρεπε να ηγείται μιας τέτοιας προσπάθειας , είναι κατακερματισμένες θεωρώ ότι θα χρειαστεί ( δυστυχώς ) και άλλη απελπισία , πρόσθετη πίεση στη κοινωνία , μεγαλύτερη και διάχυτη δυστυχία.

Σκέφτομαι ότι στη πορεία θα προκύψει αναγκαστικά το πολιτικά νέο , κάτω από αυτή τη συνεχή πίεση , αλλά δε γνωρίζω κάτω από ποιούς όρους και ποιές συνειδητές διαδικασίες."

Θα σου συνιστούσα να είσαι πολύ φειδωλός σε τέτοιου είδους εκφράσεις (κι άλλη δυστυχία, κι άλλη απελπισία) γιατί υπάρχουν κάποιοι καλοθελητές (δεν είναι λίγοι, και δυστυχώς βρίσκονται και ΕΝΤΟΣ της ευρύτερης αριστεράς) που ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο επιδιώκει για παράδειγμα το ΚΚΕ, έτσι ώστε να έχει μεγαλύτερη "πελατεία" για να πουλήσει την πραμάτεια του, και πως το ΠΑΜΕ, για παράδειγμα, γαμεί επίτηδες κάθε ελπίδα και ευκαιρία επένδυσης και ανάκαμψης για να μην αναθαρρήσουν οι εργαζόμενοι αλλά να είναι μονίμως οργισμένοι και "εξεγερμένοι".
Ένα το κρατούμενο.

Το δεύτερο κρατούμενο είναι πως αυτή η δυστυχία δεν σε κάνει de facto να συνταχθείς με τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτή την απλοϊκή αυταπάτη την είχαμε το πάλαι ποτέ. Τώρα, όπως διαπιστώνουμε όλοι μας, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, αυτό το ακροατηριο το προσεταιρίζονται τύποι σαν τον Καρατζαφύρερ και τον Μιχαλολιάκο, τους χρυσαύγουλους και τα παρόμοια ευαγή ιδρύματα. Προφανώς οι μιαρές κραυγές τους (ή αντίστροφα, τα εκμαυλιστικά γλυκόλογά τους -κατά το σχήμα "καλός μπάτσος-καλός μπάτσος"- χαϊδεύουν τ' αυτιά (και κυρίως τα απωθημένα) του ταλαιπωρημένου κοσμάκη με πιο ερεθιστικό τρόπο απ' όσο ο αριστερός λόγος. Δες πολιτικά πάνελ με τον Καρατζαφύρερ, τον Άδωνι και τον Βορίδη, κι αν οι δημοσιογράφοι δεν τους αντιμετωπίζουν όχι απλώς ισότιμα με τους άλλους ομιλητές αλλά ως προνομιακούς καλεσμένους, εγώ θα κάτσω να με χέσεις.

Γι αυτό ΤΩΡΑ περισσότερο από ποτέ χρειάζεται και αριστερός λόγος και αριστερή πράξη. Αλλά...

ΥΓ. Κλεφτόπουλα, οι Αμερικανοί ήταν πλέον μια αυτόνομη και ευημερούσα αποικία που ήθελε, και κυρίως μπορούσε, να διεκδικήσει την ανεξαρτησία της και το έπραξε. Άλλοι καιροί, άλλες πολιτικοκοινωνικές συνθήκες, άλλοι συσχετισμοί δυνάμεων, άλλης μορφής οικονομία (για να μην πω άλλες οι φιλοδοξίες των πρωτεργατών). Προσέξτε λοιπόν όταν κάνετε παραλληλισμούς. Αν δεν είναι μηχανικοί, είναι απλώς ατυχείς.

Για το τσάι μας, ρε γαμώτο! ;-)

Σόρι για το σεντόνι. You asked for it, χεχεχε

bernardina είπε...

Εννοούσα ΑΥΤΑΡΚΗΣ και ευημερούσα αποικία. Αυτόνομη και αποικία δεν γίνεται. Σόρι

Ανώνυμος είπε...

Μπέρνυ

Έγραψα "δυστυχώς" και ακριβώς αυτό που λες υπονοούσα. Δεν ήθελα σε αυτή τη συζήτηση να ασχοληθώ με τη στάση του ΚΚΕ , αλλά τις απόψεις μου τις ξέρεις.

Για τα σχετικά με τη πιθανότητα να στραφεί ο απελπισμένος σε "άλλες" λύσεις , τύπου καρατζαμπραντεφέρ καμμία αντίρρηση. Αυτό βέβαια δεν αθωώνει αυτούς που ασκούν την αφόρητη πίεση στη κοινωνία , αλλά επιβαρύνει με πρόσθετες ευθύνες όσους σχεδιάζουν , ενεργούν πολιτικά και προσδοκούν μια νέα πορεία για τη χώρα.

( σου πέρασε τώρα η μανούρα ή να τα πούμε και τηλεφωνικά ;;; )

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

TO WHOM IT MAY CONCERN:


Από τον περασμένο Οκτώβριο, ο Товариш Яков Федотович Павлов χρησιμοποιεί εδώ το πραγματικό του όνομα (ίσως και επειδή αισθάνεται ότι εδώ λειτουργεί η γνήσια Λαϊκή Δημοκρατία κι όχι η τσίγκινη —ονόματα πατρίδων δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε). Παρακαλείσθε λοιπόν να μη χρησιμοποιείτε το ψευδώνυμό του. Εκτεταμένη και γενικευμένη χρήση του θα θεωρηθεί υπονομευτική ενέργεια με στόχο τη δυσφήμηση άρα την αποσταθεροποίηση συνεπώς την ανατροπή του ισχύοντος καθεστώτος.

Σε κάθε περίπτωση, η Λαϊκή Δημοκρατία της Λεφτουριάς θα υπερασπίσει τις κατακτήσεις του λαού.

Ακόμα κι αν χρειαστεί να ξανανοίξει κάνα γκουλάγκ… ;-)


Εκ του Γραφείου Τύπου της Κεντρικής Επιτροπής.

Ενη είπε...

O διαλογος συνεχίζεται και σε ο,τι με αφορά ακρως απογοητευτικός.
Λες και ειμαι δεκαετίες πίσω, σε κομματικές συνδιασκέψεις αριστερών πεποιθήσεων, με κύριο στόχο την "κατάρρευση του Καπιταλισμού".

Μα αν σε μένα, Φιλαράκια, διαπιστώνεται παληές αντιλήψεις εγω διαπιστώνω, παληες μεθόδους.Για να μην αναφέρω οτι αναμένεται η "επανάσταση' να γίνει οταν θα υπάρξει η πλήρης λαικη απογοήτευση. (το τι μπορεί να γίνει πράγματι το υπενίχθηκε η Βερναρντινα και ειναι επικίνδυνο για μια δημοκρατία)..

Δεν ζούμε ουτε την εποχή της "αλλαγης" τότε που ο Φουκουγιάμα μίλησε για το τέλος των ιδεολογιών (εκ των υστέρων το αναίρεσε ο ιδιος) και της επιβολής του νεοφιλελευθερισμού, αλλά ζούμε την εποχή της πλήρους επιβολής του Κεφαλαίου (ως χρηματοοικονομικος τομέας) σε παγκόσμιο επίπεδο και πλέον παίζουν οι ισοτιμίες των νομισμάτων και οι παγκόσμιες συναλλαγές.

Φιλαράκια, λάθος σας εχουν "καθοδηγήσει" οταν νομίζετε οτι κάποιοι υποστηρίζουν τον "καλό καπιταλισμό",μόνο που δεν αφορούν αυτούς για τους οποίους νομίζετε αλλά καθαρά και ξεκάθαρα την συντηρητική πλευρά της κοινωνίας, αυτής την οποία στην Ελλάδα την υποστήκαμε ως εξουσία ανελιπώς μεχρι το 1981. Ειναι ενα θέμα που ελάχιστα σας απασχολεί, η Δεξια στην Ελλάδα.

Ομως επειδή τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, αυτό που προέχει ειναι "τι γίνεται σήμερα", θα έλεγα οτι στη χώρα μας μια κυβέρνηση προσπαθεί να αντεπεξέλθει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις και ως μέλος της ΕΕ αλλά και ως παγκόσμιος συνομιλητής.

Οι σημερινές κοινωνίες εχουν πληγεί απο μια απο τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις και αντί να μιλάμε για διέξοδο απο αυτήν, που την πληρώνουν βέβαια οι λαοί, εμείς μιλάμε για "επαναστάσεις" που θα γίνουν "απο τα κάτω" και θα αλλάξουν το σύστημα. Μα ειναι επιχειρήματα αυτα που ειναι δυνατόν να υποστηρίζονται και να μην θεωρούνται λαικισμοί;

Ασφαλώς μια διεθνιστική κίνηση που θα αντισταθεί σ αυτή τη σημερινή πραγματική λαίλαπα των Αγορών, πρέπει να ειναι στην καθημερινή ατζέντα, ομως με βλέμμα ψύχραιμο με σχέδιο και ενότητα των κοινωνικών δυνάμεων με συγκεκριμένο στόχο που δεν μπορεί να επιτευχθεί σε στύλ "κατάληψης των θερινών ανακτόρων" απο τις "εξαθλιωμένες" λαικές δυνάμεις.

Αυτές περιμένει κανείς να ειναι οι ιδέες και οι σκέψεις των νέων ανθρώπων της Αριστεράς οι οποίοι ανεξάρτητα απο τους δασκάλους τους, βλέπουν και αντιλαμβάνονται καλύτερα μια πραγματικότητα που ειναι η καθημερινότητα της ζωής.

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


"( σου πέρασε τώρα η μανούρα ή να τα πούμε και τηλεφωνικά ;;; )"

Τη βότκα την έκοψες, αλλά τους φραξιονισμούς όχι (για να τα λέμε όλα!) ;-)


Увидимся

Ενη είπε...

Μια ορθογραφική διόρθωση "υπαινίχθηκε"

bernardina είπε...

to whom it may concern:

Το πληκτρολόγιό μου δεν διαθέτει κυριλικό αλφάβητο! Σέβομαι όμως τη φιλοξενία και δεν την καταχρώμαι. Όπερ εστι μεθερμηνευόμενο, 'νταξ ωρε κλεφτόπουλα, δωδανάς μέσα θα τονε λέω κι εγώ Γιάκοβ. Satisfied; χαχα.


Ένη, μην απογοητεύεσαι. Αν μπορούσαμε να λύσουμε το συνολικό πρόβλημα της αριστεράς τα κλεφτόπουλα, ο γιάκοβ, τα άλλα παιδιά από πάνω και όλοι εμείς, να είσαι σίγουρη οτι θα το είχαμε λύσει προ πολλού. Καταλαβαίνεις, προφανώς, ότι δεν κάνουμε άλλο παρά να βγάζουμε την αγωνία μας, αλλού διαφωνώντας, αλλού συμφωνώντας, και κάνοντας ο καθένας μας ό,τι περνά από το χέρι του στην πραγματική ζωή, γιατί εκτός από περσόνες είμαστε, πρώτα και κύρια, Πρόσωπα (σε αντιδιαστολή με το Άτομα, που είναι απρόσωπο).

Κλεφτόπουλα, επειδή κάπου κάπου ξυπνά μέσα μου ο προβοκάτορας και ο αγκιτάτορας, να ρίξω μια μολοτοφίτσα τόση δα λέγοντας ότι αρχίζει το συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς; χεχεχεεεε
(Τι, μόνο εσείς θα με κουρντίζετε; :-))))


YΓ. Με τον παπ... σόρι, με τον Γιάκοβ φραξιονίσαμε, εντάξει. Μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι!

Ενη είπε...

Και να σας πω και κάτι, Αριστερά Φιλαράκια, ολο και περισσότερο αισθάνομαι οτι ειναι καλύτερα να σας αφήσω τη συζήτηση αυτή να τη διεξάγετε μόνοι σας δηλαδή να αποσυρθεί η "αλλη φωνή".

Ειναι πλέον απο βέβαιο οτι εχετε μια "γρανιτένια" αντίληψη του τι ειναι και η σημερινή κυβέρνηση και το κομμα που εκπροσωπεί, που κατά την αντίληψη αυτή βρίσκεται σε μια εντελώς αντίθετη κατεύθυνση απο τη δική σας.

Συνεπώς σε μια αντίληψη που πλησιάζει σε "δογμα" τι νόημα εχει μια συμμετοχή που θα εναι εντελώς αχρηστη και μάταιη;

υγ. Μπερναρντίνα θενξ για την "ενθάρρυνση", δεν ειναι θέμα προσωπικών επιλογών αλλά γενικότερης αντίληψης που ξεπερνα τα πρόσωπα και εκτείνεται σε ιδέες. :-)

Β.Δ.Καργούδης είπε...

Έγιναν στην κουβέντα παρανοήσεις και αντιμεταθέσεις νοημάτων, που δεν πιστεύω (βέβαια) ότι οφείλονται σε πρόθεση, δική σας ή άλλων, αλλά "ποτέ δεν ξέρει κανείς"

Αφού λοιπόν δε φτάνουν τα δί- & τα μονό-ευρα αλλά χρειάζεται να τα κάνουμε και πενηνταράκια, ας είναι κι έτσι:
πάμε και στα πενηνταράκια:

Δεν καταλαβαίνουν Χριστό
(το κατ εμέ)
και καταλήγουν "νούμερα & γραφικοί",
(προς ευωχίαν των "απέναντι")
όσοι νομίζουν ότι το σημερινό πρόβλημα της Αριστεράς, είναι μόνο & μόνο το πώς θα καταφέρει να προσπεράσει τους λόγους που η ρημάδα η πραγματικότητα

(με την οποία τελευταίως όλο και συχνότερα αποφεύγει -η Αριστρά πάντα- όπως ο Διάολος το λιβάνι να κλείνει ραντεβού, και ακόμα συχνότερα "καταφέρνει" να μην συναντιέται)

την έκανε ένα τσούρμο από "μαγαζιά"

(στην καλύτερη, για όσα απ αυτά καταφέρνουν τα επιβιώνουν μόνο και μόνο γιατί "βρέθηκαν με περιουσίες", πρβλ το μαγαζί-γωνία του Περισσού)

και ανυπόληπτα κατά βάση, αλλά και "γουστόζικα"
(για το φιλοθεάμον κοινό)
γκρουπουσκουλάκια.
Και ακολούθως, όλοι μαζί κι αντάμα, να βγούν "παγάνα" προς συνάντηση με το πόπολο - θήραμα με δόλωμα ένα ήδη έτοιμο αξιακό & ιδεολογικο-πολιτικό πακετάκι)

Χαμένος κόπος, για όσους απέμειναν πλέον να μην τολμούν να αντιληθφούν ότι τα πολιτικά-αξιακά "απομεινάρια" της σημερινής Αριστεράς, είναι ΜΟΝΟ ένα σύνολο από νοήματα "παγωμένα" & επί της ουσίας ανενεργά!
Σπάνιας όμως κοινωνικής & πολιτικής "Ομορφιάς", & πολυτιμότατα, αν η χρήση τους περιοριστεί ΜΟΝΟ στο να λειτουργήσουν σαν μια αφετηρία προσέγγισης με ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας.
Στρώματα ρωμαλέα & ζωντανά & δημιουργικά, με μια βιωμένη κατανόηση του "εμείς"..
Και με μια διαθεσιμότητα "να βάλουν πλάτη" για το χαϊρι & την προκοπή μιας κοινωνίας στην οποία συμβαίνει να έχουν επιλέξει να ζουν και να φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά τους.
Και πλέον ου!

Άλλωστε, σήμερα πλέον,γίνεται αυτόματα κωμικός, γραφικός & απεχθής ο οιοσδήποτε μικρο-ινστρουχτορίσκος που θα προτείνει μια ολιστική Επαγγελία για μια "ΑΛΛΗ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ", με τα θρησκοληπτικής "προσήλωσης" αυτάρκη παλαιο-μαρξιστικά κολλυβογραμματάκια του, στη θέση της ασπίδας που θα κληθεί να αντιμετωπίσει την συντριπτική μορφωτική υπεροπλία όλων των "τεχνοκρατικής ουδετερότητας" (συντηρητικότατων όμως αν όχι αντιδραστικών)
προσεγγίσεων.
Αν
(και μόνο αν & όταν)
τη θέση αυτών των "παγωμένων" & άρα μη επιδεκτικών εξέλιξης νοημάτων πάρουν μόνο όσα ζωντανά νοήματα απομένουν μόνο σαν συνοδά & υποστηρικτικά της αδιαμφισβήτητης αξιοπιστία της Αριστεράς ως το Ιστορικό περίβλημα της μόνης δύναμης που "ανάλωσε εαυτήν" στο εγχείρημα βελτίωσης της Κοινωνίας μας, τότε θα μπορέσει να υπάρξει και εκείνο το γόνιμο έδαφος που θα δεχτεί σίγουρα
(και με ανακούφιση)
το σπόρο των οραματικών επιδιώξεων των δυνάμεων που είναι ώριμες & αποφασισμένες από τη μια να υπερασπιστούν απροκατάληπτα τις (επίσης αδιαμφισβήτητες) κατακτήσεις της κοινωνίας υπό καθεστώς αστικής κυριαρχίας και ώριμου καπιταλισμού, κι από την άλλη να δώσουν τη μάχη για το κανούργιο..
Μετατρέποντας όμως τον επιθανάτιο ρόγχο του παλιού, από κρίση καταλυτική & καταστροφική, σε ευκαιρία Ιστορική για όλους...
Έτσι παρακαλώ σας να δείτε και τις επιφυλάξεις μου, για όλες τις γόνιμες και θεμιτές φιλοδοξίες, κάποιοι να αποτελέσουν τον επιταχυντή σε ένα εγχείρημα αναζωωγόννησης ενός ενδο-Αριστερού διαλόγου, που όμως προ πολλού είναι νεκρός!
Και είναι νεκρός, για τον απλούστατο λογο, ότι δεν υφίστανται προ πολλού ήδη, "νοήματα προς κοινωνίαν".
Προς ανταλλαγή.
Τα νοήματα, όταν υπάρχου, μπορούν μια χαρά και αυτονομούνται από τους ίδιους τους τους γεννήτορες-πομπούς, και αναζητούν με πείσμα δέκτες.
Με το ίδιο πείσμα που τα σπερματοζωάρια, αναζητούν τα ωάρια για να γονιμοποιήσουν!
(Έτσι για να το καταλήξουμε μακριά από μαυρίλες...)
Νάστε καλά ρε...

LeftG700 είπε...

Φίλε Κώστα Κ.,


Κι όμως… Δυστυχώς φίλε Κώστα, τα πράγματα δεν είναι τόσο καθαρά για πολλούς, καθ’ όλα νοήμονες, εντός της πανίδας.

Για παράδειγμα: Το σύνθημα-γραμμή «Πάμε Σύνταγμα-Μένουμε Σύνταγμα» συγκίνησε πολλούς. (Και δεν εννοούμε μόνο όσους το ακολούθησαν). Η εκβίαση του συμβάντος, για να θυμηθούμε και τον Μπαντιού, είναι μια τάση η οποία, βοηθούντων και των γεγονότων του Δεκεμβρίου του 2008, γοητεύει πολλούς.

Ένα δεύτερο παράδειγμα: Αν ρίξεις μια ματιά εδώ, θα διαπιστώσεις πώς δικοί μας κατά βάση άνθρωποι παραγνωρίζουν την αδυσώπητη πραγματικότητα και τις απαντήσεις που απαιτεί, χάριν μιας φυγής προς τα …εμπρός.

Δεν βάζει ένα λιθαράκι ο Κουβελάκης στη διάλυση αυτών των αυταπατών ή στα όνειρα θερινής νυκτός εν μέσω χειμώνος; Εμείς νομίζουμε πως ναι. Και γι’ αυτό προβάλαμε τα συγκεκριμένα σημεία.

Από εκεί και πέρα, δεν είμαστε μέλη του …Kouvelakis Fan Club! Δεν προσυπογράφουμε ό,τι λέει. (Μεταξύ μας, δεν το κάνουμε για κανέναν).

Με την άδεια σου, αυτό το σχόλιο κλείνει από τη μεριά μας τη συγκεκριμένη συζήτηση. Νομίζουμε πως ό,τι βασικό είχαμε να πούμε το είπαμε. Φυσικά, αν θέσεις κάποιο νέο ή παράπλευρο θέμα που «ζητάει» την άποψή μας, θα πούμε την άποψή μας.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιώργο,


Αν η μηχανή του σκάφους σου ρετάρει και καίει λάδια και ανεβάζει θερμοκρασία, παύει να είναι «μηχανή εσωτερικής καύσεως για αλιευτικά σκάφη»;

Θέλουμε να πούμε το εξής: Ένα σύγχρονο αστικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα ορίζεται από κάποια βασικά κριτήρια. Κεφαλαιοκρατική παραγωγή, κοινοβουλευτισμός, πολιτικές ελευθερίες, ατομικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, κ.λπ., κ.λπ. Το πόσο καλά λειτουργούν όλα αυτά δεν αλλάζουν τον χαρακτήρα του.

Τα ζητήματα που βάζεις είναι ζητήματα αστικού εκσυγχρονισμού. Είναι κι αυτό μια στρατηγική δεν το παραγνωρίζουμε. Όμως, φίλε Γιώργο, κάθε πράγμα στον καιρό του.

Ποιο είναι το κύριο ζητούμενο σήμερα; Δουλειά και προοπτική, ή το να έρχονται τα τρένα στην ώρα τους;


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Έτσι όπως το αναλύεις ακόμα παραπάνω, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε. Αλλά επειδή δεν ξεχνάμε κι αυτό που λέει η bernardina παρακάτω («[…]αυτή η δυστυχία δεν σε κάνει de facto να συνταχθείς με τις δυνάμεις της Αριστεράς».), τσιρίζουμε και γκαρίζουμε μπας και ξυπνήσουν αυτοί που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου (φροντίζοντας με επιμέλεια να πλαγιάζουν πάντα στα αριστερά του κρεβατιού…).


Увидимся

LeftG700 είπε...

Φίλη bernardina,


Κάναμε τον παραλληλισμό μόνο και μόνο για να σου υπενθυμίσουμε κάτι που ξέρεις:

Το «εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει» ισχύει κ α ι στην πολιτική.

Δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι δεν πουλάμε «επαναστατιλίκι»; ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Να κοιμόμαστε ή σ υ χ ο ι; Αστειεύεσαι βέβαια! Τ ώ ρ α είναι που θα κοιμόμαστε με το βαλιτσάκι έτοιμο για την περίπτωση που μας χτυπήσουν την πόρτα τίποτε …τσεκάδες και …νικαβεντέδες! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Έχουμε την εντύπωση ότι ζεις σε ένα δικό σου κόσμο. Και για να το πετύχεις αυτό κάνεις τα δυο βασικότερα πράγματα που απαιτούνται: κλείνεις αυτιά και μάτια! Ακόμα και σ’ αυτά που σου γράφουμε εμείς, εδώ, τώρα, καθώς συζητάμε μαζί.

Ποια διεθνιστική κίνηση ονειρεύεσαι φίλη Ένη που «θα αντισταθεί σ αυτή τη σημερινή πραγματική λαίλαπα των Αγορών»; Για να υπάρξει διεθνιστική κίνηση πρέπει να προηγηθεί κάποια εθνική, έτσι δεν είναι; Σε ποια χώρα του ανεπτυγμένου καπιταλισμού υπάρχουν τέτοιες προθέσεις; Δεν βλέπεις ότι από το «’90 και μετά, μας έχουν πνίξει τα σκ…» που λέει κι ο Μαχαιρίτσας; Και δεν βλέπεις ότι τώρα πια το σύστημα έχει φρακάρει και πάει να ξεφρακάρει από την υποβάθμιση της ζωής μας, για γενεές και γενεές; Ειλικρινά απορούμε…

Μας μιλάς για «θερινά ανάκτορα» και «επαναστάσεις». Σόρυ κιόλας, αλλά πού τα είδες αυτά εδώ, τουλάχιστον από εμάς;

Και μιλάς και για «δόγμα». Ποια είναι η «δογματική» μας αντίληψη; Ο σοσιαλισμός; Μα αυτός, φίλη Ένη, ως όρος, συμπεριλαμβάνεται ακόμα και στον τίτλο του κόμματος που εξακολουθείς να στηρίζεις!!!

Φίλη Ένη, δεν υπάρχει τίποτε από αυτά που πίστεψες κάποτε (εδώ, στηριζόμαστε και σε αυτά που γράφεις στο ποστ για τον Μπελογιάννη) σε ό,τι παριστάνει σήμερα το σοσιαλιστικό κόμμα. Τι-πο-τε! Πάψε να κρύβεις το κεφάλι σου στην άμμο!

Και πρέπει ακόμα να ξεκαθαρίσεις με τον εαυτό σου το εξής: Είσαι κατά του καπιταλισμού αλλά διαχωρίζεις τη θέση σου από την Αριστερά, επειδή ακολουθεί λάθος δρόμο για να τον γκρεμίσει, ή, τελικά, απλώς το προφασίζεσαι για να δικαιολογείς τη στήριξή σου σε μια κυβέρνηση που μας πηγαίνει κατά διαόλου;

Τέλος: Φίλη Ένη, είναι όντως άχαρο να συμμετέχεις σε μια συζήτηση από θέση μειοψηφίας. Όμως, τι να πουν και οι αριστεροί (πασών των γενεών) που συνεχίζουν να το κάνουν χρόνια και χρόνια, ακριβώς από αυτή τη θέση;


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Β.Δ.Καργούδη,


Όλα ωραία και καλά και σε πολλά διαπιστωτικά συμφωνούμε. Όμως εκείνο το ‘παλαιομαρξιστικά’ που γράφεις μάς μπέρδεψε.

Υπονοεί σαφώς ότι απορρίπτεις τα παλαιομαρξιστικά και ασπάζεσαι τα νεομαρξιστικά.

Και ποια ακριβώς είναι αυτά τα νεομαρξιστικά, για να ’χουμε το καλό ρώτημα; ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

η "νέα συμμαχία" που ονειρεύεται η καλή μου κα Ένη είναι ήδη έτοιμη :
Δείτε τη παρουσία του γιωργάπη στο πρώτο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ χθές. Ο μόνος εκ των "προθύμων" που ΔΕΝ είχε προσκληθεί ήταν ο Καρατζαφέρης , έτσι για να τηρούμε τα προσχήματα.

Η κα Ένη έχει καταλάβει πολύ καλά τι παίζεται. Εμείς οι "συνεπείς" δεν έχουμε πάρει ακόμα πρέφα...

Γιάκοβ

Ενη είπε...

Λυπάμαι Γιάκοβ, αλλά δεν εγραψα για καμιά "νεα συμμαχια".
Εγραψα για "διεθνιστικο κίνημα". Συνεπώς η ερμηνεία σου αστοχη.

Επίσης δες το τελευταίο σχόλιο μου στο ποστ "Μπελογιάννης", οπου φαίνεται καθαρά η αποψή μου, περί εκλογικών αποτελεσμάτων.

υγ.Σημειωτέον οτι το εγραψα πριν δω το πιο πάνω σχόλιο σου.

υγ. Εχω αποσυρθει απο τη συζήτηση βέβαια, μόνο για μια διευκρίνιση στον Γιάκοβ.

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Εμ κι εμείς το ’χουμε πάρει πρέφα товариш, κι εμείς. Αλλά έχουμε την «τύχη» τώρα στα δύσκολα (και, ταυτόχρονα, λαμπρά πεδία δόξης για την Αριστερά) να ’ναι στα κουμάντα νάνοι, γμ την κοινωνία μας γμ!


Увидимся


ΥΓ Τα χάλια του συνεδρίου τα είδαμε. 'Ωσπου ο εξευτελισμός τους να γίνει τέλειος...

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Δεν βλέπουμε κανένα λόγο να αποσυρθείς. Εννοούμε γενικά, δεν αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη συζήτηση (όλες οι συγκεκριμένες συζητήσεις κάποτε κλείνουν τον τίτλο τους).

Και, αν και το ξέρεις, να το πούμε ρητά: Παρά τις διαφωνίες μας είσαι πάντα ευπρόσδεκτη εδώ. Μιλημένα, ξηγημένα! ;-)


Τα λέμε

Ενη είπε...

Θα θεωρηθώ ντιπ ανακόλουθη αν πω οτι,κατόπιν ωρίμου σκέψεως, λέω να συνεχίσω να παίρνω μέρος στην παρούσα συζήτηση. Ε, δεν πειράζει ως ανθρωποι εχουμε και τις "διακυμάνσεις" μας.

Ομως ο κύριος λόγος της "επιστροφής" μου ειναι μια διαπίστωση οτι τελικά ο τίτλος του ποστ και το κείμενο του, οδηγούν αλλου και οχι στην εκβαση της συζήτησης, που επικεντρώθηκε στην ελληνική Αριστερά, στις αδυναμίες της, στις σχέσεις με πασοκ,στην επιδίωξη της κατάκτησης της εξουσίας μέσω ενος πολιτικού φορέα κλπ.

Ενώ ο τίτλος του ποστ ειναι πολύ ευρύτερος οτι δλδ χρειάζεται κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις
να συμπαραταχθούν για την επίτευξη ενός ευρύτερου στόχου που ειναι να υπερισχύσει η ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Με αλλα λόγια εμπρός στην εξελισσόμενη κρίση, η οποία ειναι το αποτέλεσμα της κατίσχησης της οικονομίας στην πολιτική ,με την επικράτηση του δόγματος της αυτορρύθμισης των αγορών οι οποίες θα έφερναν δήθεν την ευημερία και τη δημοκρατία, εγινε το ακριβώς αντίθετο με μια ασυδοσία και εναν χωρίς ελεγχο ογκούμενο χρηματοπιστωτικό τομέα που με "τοξικα" προιοντα "δηλητηρίασε" την παγκόσμια οικονομία δημιουργώντας την κρίση, η οποία στνεχίζεται με τις επιθέσεις των κερδοσκόπων στις οικονομίες ολόκληρων κρατών.

Συνεπώς οι κοινωνικές πολιτικές δυνάμεις, ειτε σε εθνικό ειτε σε ευρωπαικό, ειτε σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μπορεί να εχουν ως στόχο μικρο-επιδιώξεις, εκλογικών ποσοστών, αλλά μια συσπείρωση για να υπάρξει μια αυτονομία της πολιτικής, (με ολες τις αξίες που συμπεριλαμβάνει κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία) απο την οικονομία.

Αυτη νομίζω ειναι η εννοια του τίτλου του ποστ σε μια ευρύτερη προσέγγιση, που ειναι και το ζητούμενο και οχι μια κριτική για τα εσωτερικά της Αριστερας η το σχεδιασμό και τη στρατηγική για μελλούμενες "εξεγέρσεις".
Ετσι και τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία, υφεση και οικονομική δυσπραγία μεγάλων τμημάτων του κοινωνικού σώματος θα μπορέσουν να εχουν μια λύση και βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα με μια οικονομική ανάπτυξη αλλης κατεύθυνσης.