Οι όμορφοι (= αντιφασίστες) κροκόδειλοι όμορφα κλαίνε!

ΣΤΙΣ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ, το Σάββατο της παραμονής των δεύτερων εκλογών, γράφαμε, κλείνοντας την προεκλογική μας ‘‘εκστρατεία’’:

Ενδεχόμενη πρωτιά τής Νέας Δημοκρατίας (νίκη που περνάει υποχρεωτικά μέσα από την άρνηση ψήφου προς τον ΣΥΡΙΖΑ) σημαίνει ότι τη Δευτέρα θα έχουμε δεξιά κυβέρνηση με πυρήνα βέβαια το κόμμα τού Σαμαρά. Κι αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται, πέραν της περαιτέρω οικονομικής εξαθλίωσης για ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού, και περαιτέρω συρρίκνωση της δημοκρατίας. (Ναι, αυτής της αστικής δημοκρατίας, που εμείς οι αριστεροί έχουμε ως όραμα να την υπερβούμε. Να την υπερβούμε όμως, αντικαθιστώντας την με μια ανώτερη μορφή δημοκρατίας, όχι να την αφήσουμε να κατρακυλήσει προς τα πίσω σε αντιδραστικά αυταρχικές ή και ανοιχτά δικτατορικές αντιλαϊκές μορφές διακυβέρνησης. Υπό αυτή την έννοια, την υπερασπιζόμαστε!) Είναι άφθονα τα δείγματα στους λόγους τού Σαμαρά τις τελευταίες μέρες και υπεραρκετά για να εξάγουμε με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι πρώτη του προτεραιότητα είναι να θωρακίσει τη δημοκρατία έναντι του ‘‘εχθρού’’ λαού, επανιδρύοντας όχι το κράτος, όπως  δήθεν θα έκανε ο Κώστας Καραμανλής, αλλά το αστυνομικό κράτος!

Οικονομική εξαθλίωση + αστυνομικό κράτος, τι μας κάνουν, αγαπητοί φίλες και φίλοι; Ξέρετε εσείς καλύτερο έδαφος για την ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη της νεοναζιστικής συμμορίας που ακούει στο όνομα Χρυσή Αυγή; Όταν μάλιστα, πολλοί από τους σκληροπυρηνικούς δεξιούς ψηφοφόρους τη βλέπουν ως «αδελφό κόμμα», όπως, λόγου χάρη, εκμυστηρεύτηκε δημοσία πριν λίγες μέρες ότι τη βλέπει ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, το πρωτοπαλίκαρο —με διαταγή Σαμαρά— τού προεκλογικού αγώνα στη Μακεδονία; Αντιλαμβάνεστε πόσο θα φουσκώσει τα μαύρα πανιά τής Χρυσής Αυγής μία ενδεχόμενη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με τα αισθήματα ‘‘αδελφικής’’ εξουσίας που θα της εμπνεύσει; Και χρειάζεται να σας υπενθυμίσουμε, εκτός από όλα αυτά, και τα λόγια τού Μπρεχτ;

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, δεν είναι απαραίτητο να είστε αριστεροί για να ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ στις αυριανές εκλογές.

Το να είστε αντιφασίστες φτάνει και περισσεύει!

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ, όταν τα γράφαμε αυτά; Απευθυνόμαστε κυρίως στους αναποφάσιστους, μπερδεμένους ή όχι κατασταλαγμένους πολιτικοϊδεολογικά πολίτες, στους ‘‘κεντρώους’’ αν προτιμάτε, αλλά οπωσδήποτε αντίθετους με την απεχθή Χρυσή Αυγή, το φρικτό πρόσωπο τής οποίας είχε την ευκαιρία να ‘‘θαυμάσει’’ όλο το πανελλήνιο μετά τους τραμπουκισμούς τού Κασιδιάρη απέναντι σε δύο βουλευτίνες τής Αριστεράς, τις άνανδρες επιθέσεις εναντίον μεταναστών, αλλά και τους ‘‘τσαμπουκάδες’’ τους σε πλατείες, εναντίον συντρόφων που έκαναν τις ‘‘βάρδιες’’ τους σε εκλογικά περίπτερα της Αριστεράς.

Ο,ΤΙ ΘΕΛΑΜΕ κι ό,τι προσπαθήσαμε —εμείς και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι— δεν έγινε δυνατό να το πετύχουμε: νίκησαν οι ‘‘άλλοι’’. Κι αυτό που ακόμα και τα αριστερά παιδιά τού Δημοτικού μπορούσαν να φανταστούν ότι θα συμβεί, συμβαίνει ήδη: Πριν συμπληρωθούν καν δύο μήνες από τον σχηματισμό τής κυβέρνησης της ΝΔ (with a little help from its friends ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), οι νεοναζιστές, αποθρασυμένοι από την επίσημη κρατική πολιτική των ατελέσφορων έτσι κι αλλιώς πογκρόμ, ενθαρρυμένοι από το ρατσιστικό μασάζ τής κοινής γνώμης, στο οποίο τα ‘‘δημοκρατικά’’ και ‘‘φιλελεύθερα’’ ΜΜΕ επιδίδονται καθημερινά, μετά την εγκληματική ενέργεια της Πάρου, άρχισαν ήδη, από τα ξημερώματα της Κυριακής που μας πέρασε, να σκοτώνουν ανθρώπους (από τις πρώτες-πρώτες ακόμα ανακοινώσεις τής αστυνομίας δεν μένει η παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό και είναι φανερό ότι στο ίδιο συμπέρασμα έχει καταλήξει και η Ασφάλεια). Και δεν φτάνει αυτό: όχι μόνο σκοτώνουν, αλλά και υπερηφανεύονται διαδικτυακά για τη δολοφονία και απειλούν ανοιχτά ότι θα συνεχίσουν! —ελπίζουμε να μη λείπουν όλοι οι εισαγγελείς σε ταξίδι για μπάνια…

ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ περίγυρό μας, έχουμε γίνει σε κάνα δυο περιπτώσεις μάρτυρες των δακρύων κάποιων μετανοημένων ‘‘Μαγδαληνών’’ που επέλεξαν τελικά να ψηφίσουν αυτή ή την άλλη εκδοχή τού ‘‘κέντρου’’ (κεντροδεξιά; κεντροαριστερά; θα σας γελάσουμε!) κι όχι ΣΥΡΙΖΑ, ή έστω ΚΚΕ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αληθινά δάκρυα, ψεύτικα, δεν ξέρουμε. Μακάρι να είναι αληθινά.

ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΑΣ περίγυρο, και πιο συγκεκριμένα στα ‘‘κεντρώα’’ μέρη τής μπλογκόσφαιρας που επισκεπτόμαστε, δεν έχουμε δει καμία τέτοια παραδοχή. Έχουμε δει όμως κάτι άλλα, δάκρυα, ‘‘περίεργα’’ που μοιάζουν περισσότερο με κροκοδείλια παρά με της Μαγδαληνής.

Για παράδειγμα, έχουμε δει τα άφθονα δάκρυα του ‘‘πρώτου’’ αντιφασίστα του διαδικτύου. Ο οποίος, αφού σε όλη την προεκλογική περίοδο των δεύτερων εκλογών έκανε την αντιφασιστική πάπια, αν και ήδη είχε φανεί στις πρώτες κάλπες η άνοδος της Χρυσής Αυγής, επειδή, λέει, του την είχε δώσει ο Τσίπρας που θα δεχόταν τις πέντε ψήφους τού Καμμένου, τώρα κλαίει και οδύρεται. Και να οι αναρτήσεις για τον ναζισμό, και να οι αναρτήσεις για τον Πλησίον, και να τα ωραία τραγούδια για τα γυφτάκια! Όταν έπρεπε να πάρει το ‘‘όπλο’’ τού αντιφασιστικού λόγου και να πιει ως ένας αντιφασίστας Βρυκόλακας, που λέει ο λόγος, το αίμα των Χρυσαυγιτών, μόλις που ψέλισε δυο λόγια, κι αυτά αναδημοσιευμένα! Ψέματα! Το πήρε το όπλο του! Μόνο που το έστρεψε σε κάποιο …αριστερό ιστολόγιο και το επέκρινε επί …μακιαβελισμώ, επειδή προέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσει πιο πραγματιστική προεκλογική τακτική! Κι ακόμα το έστρεψε εναντίον τής ΚΟΕ, γιατί, λέει, έβγαλε μια …λαϊκιστική προεκλογική αφίσα! Κι αυτός, είναι μεν αντιφασίστας, αλλά είναι και αντιλαϊκιστής (οποθενδήποτε και αν προέρχεται ο λαϊκισμός —πάλι αυτό το γμνο το οποθενδήποτε!). Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι πιο πολύ: αντιφασίστας ή αντιλαϊκιστής; Γι’ αυτό, συγχώνευσε λαϊκισμό και φασισμό, τα ταύτισε και ξεμπέρδεψε μια και καλή. Όχι, παίζουμε!  

Ή το άλλο —πιο σωστά τους άλλους, τους δύο εμμονικούς παπαδοφάγους, αντιεθνικιστές και αντιαριστερούς (πολύ αντί, ρε παιδί μου, σχεδόν …Επανάσταση!). Αυτοί πάλι έκαναν πιο συνεπή αντιφασιστικό αγώνα από τον προηγούμενο —παράλληλα βέβαια με το γδάρσιμο της Αριστεράς που βαφτίζουν κριτική, όπως οι καλόγεροι βάφτιζαν το κοτόπουλο ψάρι. Δυστυχώς, το αντιφασιστικό τους κήρυγμα δεν ήταν αποτελεσματικό όσο και συνεπές. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύει το γεγονός ότι δύο (τουλάχιστον) από τους καθημερινούς σχολιαστές τους έριξαν στις πρόσφατες εκλογές το κουκί τους, κατά δική τους ομολογία, στη Χρυσή Αυγή (ο ένας εξ αυτών μάλιστα εκμυστηρεύτηκε ότι προηγουμένως ήταν επί χρόνια οπαδός και ψηφοφόρος τού ΛΑΟΣ)!!! Για να τα λέμε όλα όμως, οι ίδιοι το έκαναν το αντιφασιστικό καθήκον τους στις εκλογές και με το παραπάνω. Σύμφωνα με τις εκμυστηρεύσεις τους, ο ένας ψήφισε (και στις δύο) …Οικολόγους Πράσινους κι ο άλλος οπωσδήποτε δεν θα ψήφιζε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΧΑ, Καμμένο και Μάνο/Τζήμερο (δηλαδή, λέει, μπορεί και να ψήφιζε …ΣΥΡΙΖΑ, …ΚΚΕ, …ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή και …ΚΚΕ (μ-λ) – Μ-Λ ΚΚΕ!!! —εδώ γελάνε μέχρι όντως δακρύων!). Κατόπιν αυτής τής ‘‘σκληρά’’ αντιφασιστικής ψήφου, πώς και μας προέκυψε ΝΔ μετά των συμμάχων της είναι πραγματικά απορίας άξιο! Γι’ αυτό και είναι έξαλλοι και καταγγέλλουν την κουκούλα που φόρεσαν στον Πακιστανό τής Πάρου και το ρατσισμό που πνίγει τη χώρα (όταν δεν καταγγέλλουν τον Τσίπρα για τη …δωροληψία του ΙΑΣΩ!).

Στο τρίτο παράδειγμα, βρίσκουμε τον πιο ‘‘πονηρό’’ τής παρέας. Αυτός, σκληρός αντιφασίστας, εννοείται, δημοκράτης (ως μη αριστερός, όπως δηλώνει), κάργα αντιδικομματικός και υποψήφιος με τους Οικολόγους Πράσινους, επειδή έλειπε σε ταξίδια για τον προεκλογικό αντιδικομματικό και αντιφασιστικό αγώνα, άφησε στο πόδι του τον αναπληρωτή του (τον πρώτο τη τάξει συνιστολόγο). Τώρα, όλως τυχαίως, ο αναπληρωτής δεν ήταν και τόσο αντιδικομματικός. Ήταν αντισυριζικός, ιδίως στις δεύτερες εκλογές. Τότε δηλαδή που πραγματικά παιζόταν να μην έχουμε κυβέρνηση δικομματική, αλλά αριστερή. Ε, τότε ήταν που ο αναπληρωτής τα έδωσε όλα, αναδημοσιεύοντας και το χειρότερο σκουπίδι, αρκεί να ήταν αντισυριζικό! Ο Chief writer τα έβλεπε όλα αυτά και καιγόταν η καρδιά του. Ήξερε πολύ καλά ότι κάθε ψήφος κομμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα ακόμα βήμα τού ΝΔΣΟΚ προς την κυβέρνηση. Ό,τι δηλαδή σιχαινόταν περισσότερο (έτσι υποστήριζε), κινδύνευε να το λουστεί και πάλι! Όμως, σε αντίθεση με το πρώτο μας παράδειγμα, όπου έχουμε μία κάποια διλημματική κατάσταση μεταξύ αντιφασισμού και αντιλαϊκισμού, αυτός τα έχει ξεκάθαρα στο μυαλό του: πάνω απ’ όλα είναι δημοκράτης και φανατικός θιασώτης τής ελευθερίας τού λόγου. Έτσι, έκανε πέτρα την καρδιά του κι έμεινε αμέτοχος. Ουδέτερος, που λέμε, όπως εξ άλλου συμβαίνει με όλους τους αντιδεξιούς και αντιαριστερούς τής Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης του Κέντρου! Αμέτοχος παραμένει ακόμα και τώρα, που οι μπάτσοι μαζί με το Χάρο έχουν βγει παγανιά (έτσι, στην περίπτωσή του, δεν μπορούμε να μιλήσουμε καν για κροκοδείλια δάκρυα). Εκτός κι αν εκκωφαντική σιωπή του οφείλεται σε τεχνικούς λόγους. Βλέπετε, έχει στήσει το τσαρδί του ψηλά στο βουνό και είναι πολύ πιθανόν να μην έχει εύκολη πρόσβαση στο internet...

ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ; A dime a dozen!

Η εικόνα, από το samarthbharat.comsamarthbharat.com

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Ο γραφιάς εδώ, ‘‘την κάνει’’ σήμερα με …βαριά και …ευθέα …άλματα! Πριν γυρίσει η μέρα, θα πίνει τις βραδινές μπύρες του σε μια βεράντα με θέα τη θάλασσα. Θα τα πούμε από την άλλη βδομάδα (ανάλογα με το πότε θα τελειώσουν τα ευρά —γαμώ το γονιό τους!). Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους και όλες!