Φθηνογράφημα (αναδημοσίευση)

Δεν τρέφω κάποια ιδιαίτερη πολιτική εκτίμηση για τον Πέτρο Τατσόπουλο. Από κάποια γραφτά του που είχα διαβάσει στο λογοτεχνικό ένθετο των Σαββατιάτικων Νέων, όπου έγραφε στο πρόσφατο παρελθόν, είχα βγάλει το συμπέρασμα πως δεν ήταν παρά ένας τραλαλάς —πάντα πολιτικά μιλώντας. Οι παρεμβάσεις του ως βουλευτή με επιβεβαίωσαν και με το παραπάνω. Και βέβαια μεγάλωσαν την αρχική απορία που ένιωσα όταν έμαθα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον είχε συμπεριλάβει στους υποψήφιους βουλευτές του. Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα που τον θέλει να ατυχεί κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του αποτέλεσαν οι δηλώσεις του για τις υπερβολικές αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ελεγχόμενων από αυτών ΜΜΕ σχετικά με το περιβόητο σκίτσο τού Δημήτρη Χαντζόπουλου, στο οποίο η Κωνσταντοπούλου και η Μακρή παρομοιάζονταν με καλλιτέχνιδες του στριπτίζ. (Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου: και μόνο το γεγονός ότι μέχρι χθες, σε διάστημα δηλαδή τριών ημερών, μέτρησα να έχουν δημοσιευτεί στο Left.gr 14(!!!) άρθρα και σχόλια σχετικά με το ζήτημα κι άλλα δύο στο Red Notebook αρκεί για να καταδείξει την υπερβολή). Έτερον εκάτερον. Ο Τατσόπουλος παραμένει στο μυαλό μου ένας τραλαλάς.

Απολύτως αντίστροφα, τον Βασίλη Μουλόπουλο τον εκτίμησα από την πρώτη στιγμή που άρχισα να τον διαβάζω στο Βήμα πριν λίγα χρόνια και τον συμπάθησα και ως παρουσία όταν έτυχε να τον ακούσω να μιλάει σε κάποια εκδήλωση με ήρεμο, ζεστό και απλό λόγο. Γι’ αυτό και μου προκάλεσε τεράστια και πολύ οδυνηρή έκπληξη το γεγονός ότι το άρθρο που θα διαβάσετε παρακάτω φέρει την υπογραφή του. Όχι μόνο γιατί είναι ένα κείμενο που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον καλό αριστερό άνθρωπο (έτσι είχα στο μυαλό μου τον Βασίλη Μουλόπουλο και, εξακολουθώ να πιστεύω, όχι αδίκως), όχι μόνο γιατί είναι απολύτως ψευδές και παραπλανητικό σε ένα πολύ ευαίσθητο σημείο, αλλά γιατί είναι και πολύ χαμηλής, εντελώς φθηνής αισθητικής. Και πάλι όμως: Έτερον εκάτερον. Ο Μουλόπουλος παραμένει στο μυαλό μου ένας καλός αριστερός άνθρωπος.

Ελπίζω να μη το ξαναξεχάσει.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Είμαστε όλοι Τατσόπουλοι

του Βασίλη Μουλόπουλου

Διαφωνώ με τις κριτικές εναντίον του Π. Τατσόπουλου για τις τοποθετήσεις του για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, τον Π. Λαφαζάνη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, το σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου. Τη σάτιρα. Και υποψιάζομαι ότι όλοι αυτοί που του την πέφτουν υποκινούνται από το ποταπό αίσθημα του φθόνου απέναντι σε έναν Άνδρα και σε έναν Πολιτικό (παρακαλώ τη διόρθωση, με Α και Π κεφαλαία), που κατά δήλωσή του έχει «γαμήσει τη μισή Αθήνα».

Ποιος από όλους αυτούς μπορεί να επιδείξει μια τέτοια επίδοση; Ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι έχει πάει με 200.000 γυναίκες (τόσο είναι περίπου το 50% του ενεργού σεξουαλικά γυναικείου πληθυσμού της πρωτεύουσας). Και ταυτόχρονα να μιλάει καθημερινά στα μισά ραδιοτηλεοπτικά μέσα της Ελλάδας; Ποιος, ζηλιάρηδες, ποιος;

Εγώ είμαι στο πλευρό του. Τον θαυμάζω, τον τιμώ.

Και υπακούοντας στη σκέψη του (είναι καθήκον της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ να εκδώσει ένα βιβλιαράκι με τίτλο «Η σκέψη του Πέτρου»), όπως τη διατύπωσε στο (ελεύθερο) «Βήμα FM» την περασμένη Πέμπτη, προχωρώ με την «ελευθερία του συνειρμού», «να κάνω αναγωγές που θα σας βάλουν να σκεφτείτε».

Όταν ο Πέτρος, που πάει παντού (εδώ πάει ένα καλό σατιρικό σκίτσο που να τον παρουσιάζει ως βιζιτού), δήλωνε «είμαστε όλοι χρυσαυγίτες»,[*] έκανε μια ιδιοφυή πολιτική κίνηση που οι μαοσταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσαν να κατανοήσουν: έκανε τη μεγάλη υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών, έβαλε τη βάση για ένα παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας της χώρας χωρίς αποκλεισμούς.

Η ιδέα μιας «Χρυσής Αυγής με ανθρώπινο πρόσωπο», ήταν μια ιδιοφυής πολιτική κίνηση που υπονόμευε το φλερτ του Φ. Κρανιδιώτη με τη βάση της Χ.Α.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, ακόμη και αν δεν υπήρχε ο Π. Τατσόπουλος, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Στις δύσκολες ώρες που ζούμε χρειάζεται και κάποιος με πηγαία αίσθηση της σάτιρας για να «κάνει το χειλάκι μας να σκάσει».

Κάθε κόμμα θα πρέπει να έχει τον γελωτοποιό του. Η Ν.Δ. έχει τον Άδωνι, το ΠΑΣΟΚ τον Πάγκαλο κι εμείς τον Τατσόπουλο. Ήγγικεν η ώρα να αναγνωρίσουμε τα χαρίσματα του Ανδρός, να τον στηρίξουμε να αντιμετωπίσει της αήθεις επιθέσεις που δέχεται και να αναφωνήσουμε: «Είμαστε όλοι Τατσόπουλοι».

ΥΓ.: Προειδοποίηση προς σοβαροφανείς μαρξιστές, λενινιστές, τροτσκιστές, σοσιαλιστές, φεμινιστές υπεύθυνους κεντροαριστερούς κ.λπ.: το κείμενο είναι σατιρικό και σας απαγορεύω να με στοχοποιήσετε. Αλλιώς θα βάλω το Mega να σας καταγγείλει!

[*] ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εδώ είναι το χοντρό ψεύδος και η παραπλάνηση. Ο Τατσόπουλος ποτέ δεν δήλωσε «είμαστε όλοι χρυσαυγίτες». Αυτό που συνέβη εξιστορείται εδώ.