Το πιθανότερο είναι ότι αυτό που κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια είναι όντως μια γάτα. Το αν πρόκειται για γάτα τού δικού μας σπιτιού όμως, είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Ζήτημα πολιτικής, όχι πιθανοτήτων!

Ο μακροσκελής τίτλος  πηγαίνει συστημένος στην Αυγή. Η οποία, στο χθεσινό κύριο άρθρο της έγραψε ανάμεσα σε άλλα:

«Σ’ αυτή τη σφόδρα επιβαρυμένη πραγματικότητα προστίθεται από προχθές η βαριά σκιά εγκληματικών γεγονότων που λειτουργούν ως προβοκάτσια και το πιθανότερο είναι να συνιστούν επανεμφάνιση της τρομοκρατίας».

Δεν ξέρουμε ποιος γράφει τα κύρια άρθρα τής Αυγής, αλλά, όποιος και να ’ναι, έχει φαίνεται την εντύπωση ότι γράφει σε κάποιο ανώνυμο μπλογκ και μάλιστα σε ένα από αυτά στα οποία διαβάζεις ό,τι φανεί τού κάθε Λωλοστεφανή! Από πού έβγαλε το συμπέρασμα ο ‘‘σοφός’’ ότι η πιθανότερη εκδοχή για τα όσα έγιναν την Παρασκευή είναι «να συνιστούν επανεμφάνιση της τρομοκρατίας»;;; Δεν θα έπρεπε να έχει ατράνταχτες ενδείξεις γεγονότων για να ξεστομίσει κάτι τέτοιο,[1] ιδίως από τη στιγμή που ξέρει πολύ καλά (εκτός κι αν είναι εντελώς τελείως ανόητος) ότι με τον όρο «τρομοκρατία» οι κυρίαρχοι έχουν επιτύχει να εννοούν —και αυτό να καταλαβαίνει και να αποδέχεται ο πολύς κόσμος— ένοπλες επιθέσεις, στοχευμένες ή ‘‘τυφλές’’, που όμως εκπορεύονται αποκλειστικά εξ αριστερών, με αποτέλεσμα να μας ρίχνουν το μπαλάκι και να συκοφαντούν την πάσα όλη Αριστερά;;;

Τις έχει;;; Άμα τις έχει, πώς και δεν φρόντισε να ενημερώσει τον Γιάννη Δραγασάκη, παρά τον άφησε να εκτεθεί λέγοντας σε χθεσινή ραδιοφωνική συνέντευξή του στον Αθήνα 9,84: «Βεβαίως δεν γνωρίζουμε ακόμα την ταυτότητα των δραστών και αυτό περιπλέκει τα πράγματα»; Και πώς δεν φρόντισε επίσης να προφυλάξει τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο ώστε να μη γράψει στο σημερινό του άρθρο στο Red Notebook ότι «θα ήταν αφελές να αποκλείει κανείς την εμπλοκή παρακρατικών μηχανισμών, με δικούς τους σχεδιασμούς και δικές τους επιδιώξεις» και να γίνει ρεζίλι;

Προφανώς και δεν τις έχει. Όπως επίσης προφανώς δεν έχει ούτε καν στοιχειωδώς καλή μνήμη ή έστω και μέτριες σχέσεις με την Ιστορία. Διότι αν είχε —διάολε!—, θα θυμόταν τουλάχιστον την πρόσφατη ιστορία τής Ιταλίας στη δεκαετία τού ’70, και θα είχε ακούσει για την Ρ2 και τη σφαγή τής Μπολόνια με τους 85 νεκρούς, η οποία για μία δεκαετία θεωρείτο απολύτως βέβαιο πως ήταν έργο αριστερών ανταρτών πόλεων, για να αποδειχθεί πανηγυρικά ότι ήταν νεοφασιστική προβοκάτσια. Εκτός κι αν δεν του λείπει τίποτε από τα παραπάνω, αλλά απλώς(;) η μίνιμουμ πολιτική σκέψη: δεν βγάζεις μόνος σου τα μάτια σου για να μη σε κατηγορήσουν ότι είσαι τέρας με τρία μάτια!

Τι είναι αυτοί, ρε; Ούτε προβοκάτορες να ’ταν!

[1] Παραδείγματος χάρη: Εμείς, αντίθετα από τον συντάκτη του κύριου άρθρου τής Αυγής, θεωρούμε ότι το πιο πιθανό είναι η καθαρή προβοκάτσια (καθαρή: όχι απλώς αντικειμενικά, όχι μόνο εκ του αποτελέσματος δηλαδή). Ακριβώς όμως επειδή δεν έχουμε κάποιες ισχυρές ενδείξεις γι’ αυτό που να πηγάζουν από γεγονότα κι όχι από σκέψεις και συλλογισμούς, δεν θελήσαμε να εκφράσουμε αυτή την άποψη πρωτοσέλιδα στην προηγούμενη ανάρτηση. Περιοριστήκαμε στο ερώτημα τίνος ήταν τα ‘‘παιδιά’’, παίρνοντας γραμμή από το ΚΚΕ. ;-) Την άποψή μας εκείνες τις πρώτες ώρες μετά την εκτέλεση την εκφράσαμε μόνο σε κάποιο σχόλιο, συζήτησης γενομένης, παρ’ όλο που ελάχιστη σημασία θα είχε το τι θα γράφαμε εμείς. Το τι γράφει όμως η Αυγή έχει και παραέχει σημασία.

Η φωτογραφία είναι τού Sardor Shaahmedov. Από το photodom.com.