Πάνω που είπαμε δόξα σοι ο Κάρολος, βόηθα Βλαδίμηρε!

Είναι πραγματικά απερίγραπτο το τι διαδραματίζεται μέσα σε αυτό το κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντοχές που απαιτούνται για να παρακολουθήσει κανείς όλα τα κωμικοτραγικά που λαμβάνουν χώρα καθημερινά σχεδόν στο εσωτερικό του είναι πραγματικά υπεράνθρωπες.

Όλοι ξέρουμε τι έχει συμβεί με την περίφημη πια ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Ώστιν τού Τέξας. Όπου ο Πρόεδρος, εν είδει follow up τής ατάκας που είχε πετάξει πάλι στις ΗΠΑ τον Γενάρη τού 2013 «το ευρώ είναι το εθνικό μας νόμισμα», είπε τα άντερά του! Με αποκορύφωμα την τρομολάγνα περιγραφή τού τι θα συμβεί αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ (ίδια και σχεδόν απαράλλαχτα τρομολάγνα με τις περιγραφές τού Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Παπαδήμου, για να μνημονεύσουμε μόνο τους πιο επιφανείς) και τη μη επιδεχόμενη παρερμηνείας δήλωση «Greece should not exit the Eurozone» («Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε/δεν πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη»).[1]

Όπως έχει μαλλιάσει το ποντίκι μου να γράφω, αυτή η προσέγγιση —προσέγγιση που ακολουθείται, ζυμώνεται και προωθείται από τους διάφορους Σταθάκηδες, Μηλιούς, Τσακαλώτους Λάσκους και δεν συμμαζεύεται— αλλοιώνει ριζικά τις αποφάσεις πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα τόσο τής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του περσινού Δεκεμβρίου, όσο και την Πολιτική Απόφαση του πρόσφατου Ιδρυτικού Συνεδρίου.[2]  Σύμφωνα με αυτές, μπορεί μεν η παραμονή στο ευρώ και η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης εντός τής Ευρωζώνης να είναι η προτεραιότητα και η πρώτη επιλογή τού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι και η μόνη, αφού σαφώς υπονοείται πως όλα είναι ανοιχτά και πάνω στο τραπέζι. Άρα και η έξοδος από την Ευρωζώνη. Συνεπώς, όποτε μα όποτε στον δημόσιο διάλογο και επικοινωνία έρχεται η κουβέντα σε αυτό το θέμα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, από τον Πρόεδρο μέχρι το τελευταίο μέλος επιπέδου αφισοκολλητή, είναι υποχρεωμένα να μεταφέρουν αυτήν ακριβώς την πολιτική γραμμή. Ποια γραμμή δηλαδή; Αυτήν: Επιλέγουμε την Κική (ευρώ) αλλά δεν αποκλείουμε και την Κοκό (εθνικό νόμισμα), αν η πρώτη δεν ‘‘μας κάτσει’’. Αφού εκπληρώσουν αυτό το καθήκον, μπορούν όποιοι θέλουν, σύμφωνα με τα καταστατικώς ισχύοντα και την παράδοση που έχει δημιουργήσει ο ΣΥΝ, να εκφέρουν και την προσωπική τους άποψη, διευκρινίζοντας όμως με τρόπο που να μην αφήνει το παραμικρό ερωτηματικό ότι πρόκειται για άποψη επ’ ουδενί δεσμευτική για το κόμμα. Αυτά στη θεωρία βέβαια. Διότι αυτό που γίνεται στην πράξη[3] είναι ότι μία ολιγάριθμη ομάδα στελεχών («κλίκα» στην πολιτική αργκό), με επί κεφαλής τον ίδιο τον Πρόεδρο έχουν μετατρέψει σε κουρελόχαρτο τις συλλογικές αποφάσεις και έχουν τροποποιήσει τα συνθήματα «καμιά θυσία για το ευρώ» ή «το ευρώ δεν είναι φετίχ», σε «ευρώ πάση θυσία». Κοντολογίς, έχουν τυλίξει σε μία κόλλα χαρτί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον έχουν μεταμορφώσει σε ΔΗΜΑΡ!

Ούτως εχόντων τών πραγμάτων, χαρήκαμε χαρά μεγάλη όταν διαβάσαμε τα ρεπoρτάζ που δημοσιεύουν τα Νέα και το Real.gr, σύμφωνα με τα οποία ο Πρόεδρος έφαγε πολύ ‘‘ξύλο’’ —και όχι μόνο από την Αριστερή Πλατφόρμα, αλλά και από στελέχη τής προεδρικής πλειοψηφίας. Γιατί σκεφτήκαμε ότι σαν κάπως να άρχισαν να συνέρχονται από τον λήθαργό τους οι ‘‘μενσεβίκοι’’. Δεν μας διέφυγε βέβαια η διάψευση του Γραφείου Τύπου τού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, εδώ και κάμποσο καιρό τώρα τρέφουμε την ίδια υπόληψη για τις ανακοινώσεις τού Γραφείου Τύπου τού κόμματος, με την υπόληψη που τρέφει η ηγετική ομάδα τού ΣΥΡΙΖΑ για τις ανώτατες κομματικές αποφάσεις. Μ’ άλλα λόγια, τις έχουμε για να σκουπίζουμε τα παπούτσια μας τις βροχερές ημέρες!

Τι ήταν να χαρούμε; Τι ήταν να πούμε «δόξα σοι ο Κάρολος»; Μας κόπηκαν τα χαμόγελα μαχαίρι και αρχίσαμε να αναφωνούμε εν χορώ και απελπισμένοι «βόηθα Βλαδίμηρε»! Διότι αμέσως μετά ακούσαμε εμβρόντητοι τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να αθωώνει παντελώς τον Τσίπρα! —έτσι, ‘‘τσίμπησε’’ στο Left.gr και μία ευμεγέθη, εντυπωσιακή φωτογραφία. Το χειρότερο; Τον ακούσαμε και να επικυρώνει την εκ βάθρων αλλοίωση των αποφάσεων του Ιδρυτικού Συνεδρίου, καταπίνοντας σαν καλό παιδάκι και χωρίς να βγάλει κιχ το γεγονός ότι ο Πρόεδρος είπε μόνο τη μισή αλήθεια στο Τέξας![4] Διαβάστε αμέσως παρακάτω τι είπε ο πρώτος τη τάξει ‘‘μενσεβίκος’’ στο ΒΗΜΑ FM σε πιστή δική μας απομαγνητοφώνηση (αν θέλετε να τα ακούσετε με τα αυτιά σας μπείτε εδώ):

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Στα θέματα της Ευρωζώνης, ξέρετε ότι υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις μέσα στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ.

ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Βεβαίως.

ΠΛ: Λοιπόν, αυτό είναι ένα θέμα το οποίο δεν είναι καινούργιο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας χώρος, ένα κόμμα, ο οποίος έχει δημοκρατία.

ΜΠ: Σύμφωνοι.

ΠΛ: Κι η δημοκρατία για μας είναι στοιχείο της ριζοσπαστικής μας πορείας. Είχαμε δημοκρατία όταν ήμαστε και 4% συνεχίζουμε και τώρα, που είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση, έχουμε δημοκρατία [???] και δεν είμαστε κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα, ο Αλέξης ο Τσίπρας είπε αυτά τα οποία υποστηρίζει η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει και μία μειοψηφία που δεν υποστηρίζει αυτά τα θέματα. Αυτό…

ΜΠ: Δύο θέματα θέλω να μου διευκρινίσετε κύριε Λαφαζάνη. Το πρώτο είναι: η αποτύπωση της γραμμής τού ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε στην ομιλία του κυρίου Τσίπρα στο Τέξας, είναι η απόφαση του Συνεδρίου σας, ή υπάρχει μία διολίσθηση;

ΠΛ: Όχι, δεν νομίζω ότι υπάρχει διολίσθηση. Κινήθηκε στο πλαίσιο των αποφάσεών μας. Η ουσία τής θέσης είναι η ίδια και η ουσία τής θέσης έχει εκφραστεί πάρα πολλές φορές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ποτέ θέσει εθελοντικής…

ΜΠ: …εξόδου

ΠΛ: επιλογής να φύγει από την ευρωζώνη. Ποτέ δεν την είχε. Η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι...

ΜΠ: Δηλαδή, όταν λέγατε, και δεν το λέγατε μόνο εσείς, ότι δεν είναι φετίχ το ευρώ…

ΠΛ: (εκνευρισμένος) Ε κοιτάξτε τώρα… Με συγχωρείτε… Μπορούμε να κάνουμε 100 χρόνια συζήτηση. Η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η πρότασή του δεν έχει προοπτική την έξοδο από την Ευρωζώνη, δεν επιλέγει ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρότασή του να φύγουμε από την Ευρωζώνη, δεν κάνει αυτή την επιλογή. Αυτό είναι σαφές. δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι το διαφορετικό το οποίο ελέχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες από αυτό. Αυτό έχει λεχθεί εδώ σε όλους τους τόνους, είναι μέσα στο πλαίσια των αποφάσεων που έχουμε πάρει.

Αντί επιλόγου

Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Τσίπρας και στη χθεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας έφαγε ‘‘ξύλο’’, και θα ξαναφάει όταν συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή στα τέλη τού μήνα ή στις αρχές τού Δεκεμβρίου. Η συνέντευξη Λαφαζάνη λειτουργεί σαν ένα ελάχιστο φύλλο συκής για να μη φανεί ο Πρόεδρος γυμνός όπως τον γέννησε η μητέρα του, σε ένα κορυφαίο ζητούμενο: την εσωκομματική δημοκρατία. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν πιστεύει λέξη από όσα είπε για το επίμαχο ζήτημα. Αλλά, όσο εξακολουθεί να λέει πράγματα που δεν πιστεύει, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να μη μπορέσει ποτέ να πει αυτά που πιστεύει…

≈≈≈≈≈

[1] Το ‘‘ορέο’’ είναι ότι τα ‘‘τζιμάνια’’ τής μονταζιέρας τής Κουμουνδούρου, έπιασαν και πρόσθεσαν σε αυτό το σημείο, στη μετάφραση που έδωσαν στη δημοσιότητα, τη λέξη «εθελοντικά» («Η Ελλάδα δεν θα βγει εθελοντικά από την Ευρωζώνη»). Κι αυτό, όταν το διαδίκτυο έχει πλημμυρίσει από το βίντεο της ομιλίας! Για να αποδείξουν ότι δεν αρκούν τα επιδέξια δάχτυλα για να γίνει κάποιος ένας καλός ‘‘μοντέρ’’. Πρέπει να μην είναι και Ραν Ταν Πλαν… Μπορείτε να δείτε αυτό το βίντεο για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι τη χοντροκομμένη λαθροχειρία (στο 4.18)

[2] Παρά το ‘‘στρογγύλεμα’’ που σημειώθηκε κατά τη μεταγραφή τού συγκεκριμένου σημείου από τις Θέσεις στην Πολιτική Απόφαση, όπως αναλυτικά έχουμε εξηγήσει εδώ.

[3] Μερικά από όσα συμβαίνουν στην πράξη (πού να τα προλάβει κανείς όλα;!) τα έχουμε επισημάνει σε μία δύο παλαιότερες αναρτήσεις μας.

[4] Ο Λαφαζάνης δεν βγήκε χθες στο κουρμπέτι. Είναι παλιός αριστερός. Κι όπως λέει μια παροιμία (κι έχουμε διαπιστώσει κι εμείς), «παλιός αριστερός, παλιά πουτάνα!». Δυσκολευόμαστε πολύ να πιστέψουμε ότι δεν είχε τους τρόπους και τον Τσίπρα να μην ξεμπροστιάσει εντελώς τελείως   και να μην αυτοεξευτελιστεί δίνοντας λάθος μηνύματα και παίρνοντας στο λαιμό του και την Αριστερή Πλατφόρμα… Και τώρα που το σκέφτομαι, θα το πω, γιατί εμείς τα λέμε όλα: Αδικήσαμε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που δύο αναρτήσεις πίσω δεν της αναγνωρίσαμε ούτε καν το ελαφρυντικό τής απειρίας από τηλεοπτικές πολιτικές συνεντεύξεις και την κρεμάσαμε στο τσιγκέλι. Διότι, αν δικαίως την κρεμάσαμε στο τσιγκέλι, στον Λαφαζάνη τι πρέπει να κάνουμε; Αν θέλουμε να τηρήσουμε τις αναλογίες, κανονικά πρέπει να τον σουβλίσουμε σαν τον Αθανάσιο Διάκο! Και αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι κάπου αδικήσαμε την Κωνσταντοπούλου.