του Θανάση Καρτερού
Σπαγγέτι
γουέστερν με το Τέξας. Ο ένας πυροβολεί τον Τσίπρα ότι έκανε τούμπα με τη
γραμμή του κόμματος για το ευρώ. Ο άλλος γιατί ανακάλυψε πως ο Τσίπρας είπε στη
γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ότι αλλιώς μιλάς στο εξωτερικό κι αλλιώς σε μια
συγκέντρωση του κόμματος. Ο τρίτος γιατί στη συζήτηση επί τεξανού εδάφους
συμμετείχαν εξέχοντες οικονομολόγοι, κάποιοι από τους οποίους κατηγορούνται ότι
υπήρξαν σύμβουλοι του Γιώργου Παπανδρέου —όπερ έδει δείξαι.
Έφτασε
μέχρι τη Βουλή το πιστολίδι. Ξέχασαν ότι τόσο καιρό απαιτούν το λυντσάρισμα του
ΣΥΡΙΖΑ επειδή είναι άκρο και πρότειναν το λυντσάρισμά του επειδή δεν είναι
άκρο. Γιατί μόλις πήγε, λέει, η αντιπροσωπεία του στο Τέξας ξέχασε ότι είναι με
τους Ινδιάνους και συντάχθηκε με τους Λευκούς. Άποψη που απέκτησε, όσο και να 'ναι,
κάποιο κύρος από το γεγονός ότι την επικαλέστηκαν ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος, οι
οποίοι ως γνωστόν ανησυχούν για τη συνέπεια της Αριστεράς.
Μπορεί
όλα αυτά να φέρνουν κάπως σε κωμωδία, αλλά δεν πρόκειται απλώς για άλλο ένα
μέτωπο ανοησίας. Υπάρχει κάτι καινούργιο που τους ανησυχεί σφόδρα: Η εικόνα του
ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό αλλάζει γοργά. Και σε ανθρώπους με διεθνές κύρος και
επιρροή, όπως ο Γκαλμπρέιθ, ο Πάρκερ και πολλοί άλλοι. Και σε έντυπα με διεθνή
κυκλοφορία και απήχηση που μόνο για αριστερές συμπάθειες δεν μπορούν να
κατηγορηθούν. Και σε πολιτικές προσωπικότητες με εξέχοντα ρόλο.
Και
οι κυβερνήσεις όμως —και ο νοών νοείτω— αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι, θέλουν
δεν θέλουν, τους αρέσει δεν τους αρέσει, αύριο θα υποχρεωθούν να συνδιαλλαγούν
με μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Και έτσι τους βλέπουμε ήσυχα-ήσυχα και χωρίς
ντόρο να παρατούν τις ανοησίες για εξτρεμιστές και ακραίους, να μαζεύουν τη
γλώσσα τους, να προσέχουν τα λόγια τους και να αφήνουν γενικώς την πόρτα
ανοιχτή στη συνύπαρξη μ' αυτό που δεν θέλουν να γίνει —αλλά θα γίνει.
Αυτή
η αλλαγή κλίματος στο εξωτερικό, που οφείλεται βεβαίως στην αλλαγή συσχετισμών
στο εσωτερικό, τους προκαλεί παραληρηματικό πυρετό. Χάνουν την αποκλειστική
αντιπροσώπευση της χώρας οι άνθρωποι. Εξ ου και το σπαγγέτι γουέστερν. Όπου
όμως ξεχνούν ότι δεν είναι οι ίδιοι, αλλά ο πολίτης – σκηνοθέτης που επιλέγει
ποιος είναι ο Καλός, ποιος ο Κακός και ποιος ο Άσχημος...
Η
εικόνα, από το commons.wikimedia.org.
9 σχόλια:
Αγαπητό Left,
Μπερδεύτηκα λίγο απ' αυτή την ανάρτηση. Γιατί τη λέτε ευθυμογράφημα και βάζετε εικόνα "είναι εντάξει να κλάψεις εδώ;" Θέλετε να το εξηγήσετε λίγο παραπάνω;
Επίσης, θα ήθελα την δική σας εκτίμηση για την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, την οποία θυμάμαι πως στηρίξατε. Κατά την άποψή σας, ποιος είναι ο απολογισμός απ' αυτή την κίνηση;
Β.Ν.
Φίλε Β.Ν.,
Πολύ ευχαρίστως να εξηγήσω τι εννοούμε και να σου πω τις εντυπώσεις μου για το αποτέλεσμα της πρότασης μομφής. Είμαι όμως μετά από έξοδο και καταλαβαίνεις... Θα τα πούμε αύριο κάποια στιγμή.
Τα λέμε
Φίλε Β.Ν.,
Χαρακτήρισα το κείμενο του Καρτερού ευθυμογράφημα γιατί με διασκέδασε ο αφελής, κουτοπόνηρος και χοντροκομμένος τρόπος με τον οποίο επιχείρησε να ξεμπερδέψει με τα προβλήματα που δημιούργησε η ομιλία τού Τσίπρα στο Τέξας. Γιατί ασφαλώς και είναι υποκριτικό και προσχηματικό να σε καταγγέλλει ο αντίπαλος για ασυνέπεια προς τις θέσεις σου, θέσεις που ο ίδιος δεν συμμερίζεται, αλλά αυτό δεν εξαφανίζει την ίδια την ασυνέπεια! Επί πλέον, κριτική για τα όσα είπε ο Τσίπρας δεν ασκήθηκε μόνο από αντιπάλους, ή ανταγωνιστές. Ασκήθηκε και από Συριζικά χείλη.
Τον ίδιο χοντροκομμένο τρόπο επιλέγει για να εξηγήσει τις επιθέσεις προς τον Τσίπρα. Το κάνουν, λέει, επειδή βλέπουν ότι πως ο Τσίπρας και επομένως και ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά μεγαλύτερο ειδικό βάρος και κύρος στο εξωτερικό, γίνεται πιο αποδεκτός και συμπαθής. ‘‘Ξεχνά’’ όμως ότι ο μοναδικός λόγος για να χαϊδέψεις ένα σκυλί που κάποτε φοβόσουνα επειδή σε γάβγιζε δεν είναι το ότι έγινες περισσότερο φιλόζωος. Πάντα παίζει κι άλλος ένας: να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό το σκυλί μπορεί να γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει. (Καθόλου ανεξήγητα, ο Καρτερός θυμάται αυτή τη δεύτερη εξήγηση μόνο όταν ασκεί κριτική στο ΚΚΕ στις περιπτώσεις που οι αντίπαλοι επαινούν την «υπευθυνότητά» του για να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ —και να υποδαυλίσουν φυσικά τον αριστερό εμφύλιο…)
Τώρα, γιατί πιστεύουμε ότι τα δάκρυα ταιριάζουν σε αυτό το κείμενο; Γιατί κάναμε τη σκέψη πόσο αφελής είναι ο Καρτερός να πιστεύει ότι όλοι οι αναγνώστες του είναι τόσο αφελείς για να τρώνε όλη αυτή την παραμύθα. Και γιατί κάναμε και μια δεύτερη: Όντως, πολλοί από τους αναγνώστες του είναι τόσο αφελείς που τρώνε όλη αυτή την παραμύθα…
Σούμα από τη συζήτηση για την πρόταση μομφής:
Παρακολούθησα ελάχιστα Βουλή το τριήμερο και την Κυριακή ήμουν στο Σύνταγμα. Όμως ενημερώθηκα μέσω ίντερνετ, είδα βίντεο κ.λπ. Η δημοσιότητα που πήρε η ιστορία με το ταξίδι στις ΗΠΑ και η αξιοποίηση, από τον Σαμαρά κυρίως, των όσων είπε ο στόμας τού Τσίπρα εκεί με έπεισαν ότι οι ζημίες ήταν τελικά περισσότερες από τα κέρδη. Κι ακόμα, για να τα λέμε όλα, ότι αυτό ήταν κάτι που δεν προβλέψαμε όταν κάναμε την εκτίμηση πως καλώς έγινε η πρόταση μομφής.
Τα λέμε
Αριστερά Φιλαράκια
Βέβαια εσεις καλά τα λέτε, ομως οταν υπάρχουν "γνωμες" οπως στο "ευθυμογραφημα" (οπως το κατατάσσετε),
δεν μπορει κανείς να μην επισημάνει οτι τελευταια ο Τσίπρας χρησιμοποιει ολο και περισσότερο μια "Βαρουφακειο οικονομικη ανάλυση" π.χ. στη συνεντευξη στη Θεσσαλονίκη
και ολοι φυσικά θυμουνται την απήχηση που ειχαν στο παρελθόν καποιες απόψεις του Βαρουφ'ακη,στις οποιες ασκηθηκε δριμυτατη κριτικη οπως π.χ. να γινει "σταση πληρωμών" και βλέπουμε τι θα γίνει μετά.....και άλλα τινά.
Δεν θα ηταν ας πουμε "συνεπέστερο" για τον αρχηγό της Αριστεράς να επιδιώξει ενα συγκερασμό αναλύσεων Μηλιου-Λαφαζάνη και αλλων,
αντί να προσφευγει σε ακαδημαικες οικονομικές αναλύσεις;
Σε ο,τι δε αφορά το επιχειρημα του κειμένου περί σημαντικών διεθνους κυρους επιστημόνων Γκαρπραιηθ κ.α.
μην υποτιμαται και η δική τους επιθυμία για δημοσιότητα στα διεθνη μεσα ενημερωσης.
Το δε αλλο "αφελές" επιχειρημα οτι και κυβερνησεις πλεον θα δεχθουν ως πιθανους συνομιλητές αλλους στο μέλλον οπως π.χ. το ΣΥΡΙΖΑ,ομως
ουδόλως εξασφαλίζεται και η "αποδοχή" τους σε ο,τι θα υποστηρίζει ο καινουργιος συνομιλητής.
Το αντίθετο θα ασκουν μεγαλυτερη πίεση αν τα θέματα κρινονται με εξ΄ολοκληρου διαφορετικά κριτήρια.
Αυτή η εκδοχή δεν υπολογιζεται απο τους εγκεφάλους που διαμορφώνουν πολιτική, αραγε;;
Απο τη στιγμή που αποφασίζεται να "παιζουν" εντός των ευρωπαικων θεσμων (οπως και ο Τσίπρας και ολοι οι Συριζαιοι υποστηρίζουν)
το παιχνίδι δεν ειναι ......σε πλαισια "ακαδημαΐκων οικονομικων αναλύσεων
αλλά αυτό που παρακολουθουμε ολοι μια συνεχή καθημερινη διαπραγματευση οπως κάνει σήμερα ο Στουρνάρας και η συγκυβέρνηση,
κι΄ας μην ......ομολογειται απο πολλους.
Η πραγματικότητα ειναι πάντα...ανελέητη,
κι΄ας λεγεται οτι ξέρετε αυτοι στηρίζουν το Κεφαλαιο και τους ευρωπαιους κερδοσκόπους και αλλα παρόμοια.
Οταν θα αναληφθουν ευθυνες τότε γίνονται φανερά και τα προβλήματα, ισως γι΄αυτό αναφέρεται και το "μικρό καλάθι".
Λέφτηδες, καλά με την κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ και δη την ηγετική του ομάδα, μέρος της οποίας με βρίσκει σύμφωνο. Αλλά το να χαρακτηρίζεις "κουτοπόνηρο" ένα κείμενο του Καρτερού που αναδεικνύει τις κουτοπονηριές των αντιπάλων... ε, μπάστα! Αυτό που λέει ο Καρτερός είναι ότι πρέπει να αποφασίσουν οι αστοί αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άκρο ή πουλημένος δεν μπορεί να είναι και τα δυο. Επίσης, η εκτίμησή σας περί σκυλιού που δεν δαγκώνει νομίζω ότι είναι λογική ακροβασία και ειδικά το παράδειγμα εντελώς άστοχο. Αν χρειαστεί θα επανέλθω αναλυτικότερα.
συντροφικά,
Μάρκομ Ξ
Υ.Γ. Μην διαβάζετε πολύ Δελαστίκ, είναι σαν την χοληστερίνη: η καθόλου βλάπτει, η πολλή επίσης :-))
Φίλη Ένη,
Ο φόβος και ο τρόμος μας είναι μη τυχόν και η διαπραγμάτευση που θα κάνει μία ενδεχόμενη κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ είναι του ιδίου τύπου με τη διαπραγμάτευση του Στουρνάρα και της συγκυβέρνησης. Πάντα τον είχαμε, αλλά, όσο περνάει ο καιρός, όλο και μεγαλώνει… :-)
Τα λέμε
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Όπως εξηγώ στον Β.Ν. με άλλα λόγια, η κουτοπονηριά τού Καρτερού συνίσταται στο ότι επιχειρεί να προσπεράσει τις φωτιές που άναψε ο Τσίπρας στο Αμέρικα, αναδεικνύοντας την κουτοπονηριά τών αντιπάλων. Καλά κάνει και αναδεικνύει την καμπούρα τών απέναντι. Το πρόβλημα όμως που έφεραν στην επιφάνεια τα λόγια τού Τσίπρα είναι αόρατο. Μου λες «μα ο στόχος του είναι να αποκαλύψει την κουτοπονηριά τών αντιπάλων». Δεν τον βλέπω. Το άρθρο του είναι συνδεδεμένο με τη συγκυρία και στην παρούσα συγκυρία ο Τσίπρας ακούει Χριστοπαναγίες (άσχετα αν δεν βγαίνουν προς τα έξω). Άρα; Δεν είναι πιο βάσιμο να βγάλει κάποιος το συμπέρασμα ότι είναι άρθρο-ξέπλυμα του Τσίπρα μέσω τής ανάδειξης της βρωμιάς τών αντιπάλων;
Το άρθρο τού Δελαστίκ (για τον οποίο ξέρεις ότι το τσαρδί εδώ δεν έχει και τις καλύτερες απόψεις) το διάβασα όταν με έστειλε εκεί ο Δημοσθένης με λινκ από το δικό του άρθρο. Εντάξει, η εμπάθεια του Δελαστίκ (βασικό του ελάττωμα που τον κάνει συχνά να εμφανίζεται σαν ένας ηλίθιος) δεν κρύβεται. Όμως, διαφωνείς ότι ο Σαμαράς αξιοποίησε μια χαρά τις παπαριές τού Τσίπρα κι ότι αυτή η δημοσιότητα (δημοσιότητα πολύ μεγαλύτερη από μίας συνέντευξης ή άρθρου) έβλαψε τον ΣΥΡΙΖΑ; Σε αυτό (και μόνο αυτό) το σημείο η συζήτηση στη Βουλή δεν γύρισε μπούμερανγκ; Νομίζω ότι δεν χρειάζεται καμία σοφία, του Δελαστίκ ή άλλου, για να το διαπιστώσει κανείς αυτό. Θέλεις και άλλη απόδειξη; Ο ίδιος ο Παπαδάτος αναφέρεται μεν στα σημεία που αποδεικνύουν τον αντισυριζισμό τού Δελαστίκ, αλλά επί του συγκεκριμένου δεν βγάζει τσιμουδιά! Κι αυτός διαβάζει πολύ Δελαστίκ; ;-)
Τα λέμε
ΥΓ Πληροφοριακά: Δελαστίκ διαβάζω κυρίως στο ΠΡΙΝ. Κινδυνεύω, γιατρέ μου; :-)
Πολύ συνοπτικά:
Δεν συνεχίζω το θέμα με το τι ήθελε να πει ο Καρτερός. Έχετε την άποψή σας, έχω τη δική μου. Θεωρώ λογικό πάντως να προσπαθεί να υπερασπιστεί και την επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ την υπερασπίστηκε ο Λαφαζάνης!). Σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ ότι προσπαθεί να ξεπλύνει. Επιλέγει ίσως να εστιάσει σε άλλα από αυτά που θα επιλέγατε εσείς ή εγώ, αλλά όχι να ξεπλύνει.
Για τον Δελαστίκ περισσότερο πλάκα κάνω (όπως καταλάβατε). Πάντως συμφωνώ ότι διακρίνεται από μια εμπάθεια και από μια δισυπόστατη γραφή, ανάλογα με το αν γράφει για τον Μπόμπολα ή για το ΠΡΙΝ.
Όσο για το τι αξιοποίησε ο Σαμαράς: Τρίχες αξιοποίησε! Τα όποια ψήγματα πολιτικής επιχειρηματολογίας υπήρξαν στον λόγο του αντέχουν δεν αντέχουν στο καφενείο. Κατά τα άλλα, ήταν μια ομιλία απευθυνόμενη στους σκληροπυρηνικούς φασίστες, γιατί πολύ απλά μόνο αυτοί έχουν μείνει να ακούν στα σοβαρά τον Σαμαρά. Οι υπόλοιποι τον ψηφίζουν από φόβο και μόνο.
Δε φοβάμαι τον Σαμαρά, τα ΜΜΕ και τους άλλους συστημικούς καλοθελητές. Ένα οργανωμένο κίνημα τους έχει για πρωινό. Αυτό είναι το πρόβλημα. Η έλλειψη οργανωμένου κινήματος. Δυστυχώς.
συντροφικά,
Μάρκομ Ξ
Κατά τη γνώμη μου μεστές απαντήσεις σε ουσιαστικές ερωτήσεις
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14192:-q-q&catid=42:ergasiakes-sxeseis&Itemid=168
Δημοσίευση σχολίου