Οι παλιοί αναγνώστες και αναγνώστριες του
μπλογκ ξέρουν πολύ καλά ότι σχεδόν από την πρώτη στιγμή τής ύπαρξής του δεν μας
έλειψαν οι σχολιαστές που δήλωναν και ήταν οπαδοί τού ΚΚΕ (θέλω να υπερηφανεύομαι
ότι δεν είναι πολλά τα μη Κουκουέδικα ιστολόγια που είχαν την ίδια αντιμετώπιση
από τους φίλους «του Κόμματος» –αν και υπήρξαν φάσεις που δεν ήμουν και πολύ
ευτυχής γ’ αυτό, αφού μερικοί φιλοΚΚΕ σχολιαστές αποδεικνυόντουσαν απλά
υβριστές· ευτυχώς περιστασιακοί). Να σημειωθεί ότι, παρά το ρήγμα τού περσινού
καλοκαιριού, όπου, λίγο πριν διαγράψουμε ολικά τον ΣΥΡΙΖΑ, διαγράψαμε την
ηγεσία τού ΚΚΕ εξ αιτίας τής τραγικής της απόφασης να στήσει τσαρδί ξεχωριστό από
το στρατόπεδο του ΟΧΙ, οι γραμμές επικοινωνίας με οπαδούς τού ΚΚΕ δεν έχουν
κοπεί ολοκληρωτικά.
***
Πριν δύο(;) περίπου χρόνια, έσκασε μύτη
εδώ και ένας υποστηρικτής τού ΚΚΕ λίγο διαφορετικός από τη στερεοτυπική εικόνα
τού Κουκουέ που ο περισσότερος κόσμος έχει στο μυαλό του. Το πρώτο και βασικό,
τουλάχιστον για μένα: είχε χιούμορ. Ένα δεύτερο: δεν ήταν ξενέρωτος –πα’ να πει:
συντηρητικός, μίζερος, τσιγκούνης στα λόγια. Τρίτο: μίλαγε στα ίσα και χωρίς κουτοπονηριές.
Τέταρτο και καθόλου αμελητέο: έδειχνε γλεντζές και νυχτοπερπατημένος. Πέμπτο (και
κερασάκι στην τούρτα): ήταν φίλος και γνώστης τού ελληνικού ρεμπέτικου (για το
αμερικάνικο, τα μπλουζ, που είναι η άλλη μου αγάπη, δεν ξέρω).
Τα λέγαμε για κάμποσο καιρό. Και παρά τις
διαφωνίες μας, έχω την αίσθηση ότι κάπου γούσταρε, όπως κι εγώ, να περνάει από
εδώ, άλλοτε για πολιτικολογία κι άλλοτε για ανταλλαγή τραγουδιστικών αφιερώσεων.
Και θυμάμαι τώρα ότι κάποτε μου είχε γράψει (όχι με τα ίδια ακριβώς λόγια), «ρε
παιδί μου, με μπερδεύεις· ώρες-ώρες μού φαίνεται σαν να σταλινοφέρνεις λίγο»
–απόδειξη ότι, εκτός από όσα έγραψα
πριν, ήξερε και να ‘‘διαβάζει’’ ανάμεσα στις γραμμές, αρετή λίγο σπάνια απαντώμενη
σε οπαδούς τού ΚΚΕ, για να τα λέμε όλα.
Πέρασε ο καιρός και ήρθε το μεγάλο
τσάκισμα τού περσινού καλοκαιριού με το δημοψήφισμα. Τσακίσαμε κι εμείς με τους
11/63 τού ΚΚΕ (Πολιτικό Γραφείο και Κεντρική Επιτροπή) και γράψαμε όσα γράψαμε
(εντάξει, τα άντερά μας). Τσάκισε κι αυτός κι έριξε μαύρη πέτρα πίσω του. Δεν
πέρασε ούτε καν για να μας τα χώσει. Το κόβω ότι δεν του πήγαινε να έρθει στα
λόγια και προτίμησε να χαθεί στον ωκεανό τού ίντερνετ, αμίλητος και βαρύς.
***
Τον ξανασυνάντησα τις προάλλες, σε ένα
Κουκουέδικο τσαρδί. Του έστειλα χαιρετισμούς. Το έκανα χωρίς να τον κατονομάσω –για
να μην τον εκθέσω, για να τον προστατέψω, μη γυρίσει κανείς και του πει «μπα; από πότε μιλάμε και με οπορτουνιστές;». Μου απάντησε. Και, εκτός από το ότι
δεν καταδέχτηκε να κρυφτεί μένοντας σιωπηλός, μου αναγνώρισε και το τακτ που
έδειξα –είπαμε: μάγκας.
Δεν υπήρχε έκπληξη σε όσα μού απάντησε.
Τα πράγματα ήταν όπως ήξερα ότι είναι. Μετά τις ομοβροντίες που έφυγαν από εδώ πέρυσι
εναντίον τής ηγεσίας τού ΚΚΕ, δεν ήθελε ούτε να μας ξέρει. Δεν υπήρχε όμως κακία
στα λόγια του. Και ανάμεσα σ’ αυτά υπήρχε κι ένα τραγούδι, σε ανάμνηση ίσως τών
παλαιών ημερών, που δεν το ήξερα και το πρόσθεσα στη δισκοθήκη μου μια και το
βρήκα ωραίο (κι ας ήταν πειρακτικό για τις πολιτικές επιλογές τού ιστολογίου –μάγκας
εκείνος; μάγκας κι εγώ!): αυτό.
Του υποσχέθηκα ότι θα ανταποδώσω την
αφιέρωση από εδώ, πρωτοσέλιδα, με ένα άλλο τραγούδι. Εκπλήρωση εκείνης τής
υπόσχεσης είναι τούτη η ανάρτηση. Το τραγούδι που θα βάλω στο τζουκμπόξ το
ξέρει χίλια τα εκατό. Το πιθανότερο είναι να το έχει χορέψει γιατί είναι από τις
ασυναγώνιστες ζεμπεκιές τού Μάρκου κι αυτός σίγουρα χορεύει, πάω στοίχημα.
Και πάω κι άλλο στοίχημα. Αλλά αυτό θα το
πω μόνο στον ίδιον, αν εμφανιστεί.
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
37 σχόλια:
-Οι παλιοί οι μάγκες αισθάνονταν απέραντη περιφρόνηση για τους φιγουρατζήδες και το έδειχναν με κάθε ευκαιρία
-Οι κομμουνιστές, πάλι, νοιώθουμε άβολα, όταν η συζήτηση φτάνει σε τόσα πολλά προσωπικά εγκώμια, μιάς και τούτο το πράγμα έρχεται σε αντίθεση με πυρηνική αρχή της κοσμοθεωρίας μας, αυτή της στράτευσης σε υπερατομικό σκοπό.
Των παραπάνω λαμβανομένων υπόψη, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Για τη ζεϊμπεκιά σε ευχαριστώ χωρίς προαπαιτούμενα...
Επί της ουσίας, ισχύουν όσα σού είπα στον Σφυροδρέπανο.
Σκέψου, όμως, πως όταν "τραβάς μαχαίρι"
είτε θα χτυπήσεις είτε θα χτυπηθείς.
Ανάμεσα στους μάγκες, το μαχαίρι, άπαξ και τραβηχτεί, θα οδηγήσει σε μαχαίρωμα.
Δεν ξαναμπαίνει στο ζωνάρι, έτσι απλά!
Το πολύ-πολύ να μπεί στον κώλο του φιγουρατζή, που το τράβηξε, χωρίς να σκεφτεί μια στάλα παραπάνω.
ΥΓ. Τι μαλακίες είναι ετούτες με το DISCLAIMER !
Άνοιξε τα σχόλια ! Ποιοί είμαστε εμείς οι δύο, ώστε να σχολιάζουμε prive;
Προστασίες και νταβαντζηλίκια χρειάζονται(;) μόνον οι πουτάνες...
Φίλε Κολοκοτρώνη,
Καλώς επανήλθες! Δεν μπορώ τώρα να γράψω περισσότερα, κωλύομαι. Βάζεις όμως ένα επείγον θέμα, αυτό με το disclaimer. Ο λόγος που το έβαλα ήταν γιατί σκέφτηκα πως μπορεί να μη γούσταρες να γίνεις θέμα συζήτησης με άλλους εκτός από εμένα, μια και κυρίως μαζί μου είχες τις πολλές παρτίδες. Προφανώς, απ' ό,τι γράφεις, δεν έχεις τέτοιο θέμα. Οπότε, μια και η ανάρτηση είναι για πάρτη σου, θα γίνει αυτό που γουστάρεις εσύ.
Τα λέμε (άλλη ώρα, μείνε συντονισμένος :-) )
Φίλε Κολοκοτρώνη,
Πολύ με ζόρισε το γράψιμο αυτού τού σχολίου. Και με ζόρισε επειδή εκτιμώ ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτή είναι η τελευταία φορά που συνομιλούμε εδώ μια και ήρθες για να αποχαιρετήσεις από κοντά. Ξέρω καλά, όσο καλά ξέρω και το όνομά μου, ότι αυτό είναι λάθος από τη μεριά σου. Αλλά ξέρω το ίδιο καλά ότι δεν πρόκειται να σου αλλάξω γνώμη που να χτυπάω τον κώλο μου κάτω (ακόμα κι αν έχει ένα μαχαίρι χωμένο μέσα του! ;-) ). Διότι εσύ είσαι πεπεισμένος ότι αυτό είναι ένα ιστολόγιο εχθρικό προς το ΚΚΕ κι ότι, επομένως, μέσα από αυτήν την πολύ περίεργη εξίσωση «αντιΚΚΕ = αντικομμουνισμός», είναι ένα αντικομμουνιστικό ιστολόγιο. Φυσικά, όσο κι αν είσαι πεπεισμένος, αυτό δεν σημαίνει πως έτσι έχουν τα πράγματα. Γιατί το μπλογκ δεν είναι εχθρικό προς το ΚΚΕ. Μεταφράζεις έτσι, και μεταφράζεις λάθος, την απόφαση που πήρε να καθαιρέσει τους 63 ανθρώπους (σ’ αυτούς ‘‘τράβηξα μαχαίρι’’ και σε κανέναν άλλον!) που αποτελούν την ηγεσία σας και να τους στείλει να κολλάνε το πολύ-πολύ αφίσες ή να κόβουν κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης μετά την περσινή τραγική απόφαση να σαμποτάρουν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα (εφαρμόζοντας μία δεύτερη περίεργη εξίσωση: «Κόμμα = η ηγεσία του»). Μία απόφαση που πάρθηκε όταν, άσχετα με το τελικό αποτέλεσμα που κανείς δεν το ήξερε τότε, η κοινή αίσθηση ήταν ότι η μάχη μεταξύ τού ΝΑΙ και του ΟΧΙ θα ήταν μάχη στήθος, άρα, έστω και μόνο αυτό το μικρό ποσοστό που, όπως υπολογίζαμε όλοι και όπως έγινε, θα ακολουθούσε τη γραμμή τής ανοησίας, πιθανόν να έδινε τη νίκη στους Ναιναίκους, χωρίς ακόμα και το πιο δημιουργικό μυαλό να μπορεί να πει τι καλό θα προέκυπτε για το εργατικό κίνημα από μία τέτοια εξέλιξη. Έτσι λοιπόν, μέσα από αυτές τις περίεργες εξισώσεις και ταυτίσεις που ουδείς εκτός από τους οπαδούς τού ΚΚΕ καταλαβαίνει μια και αντιβαίνουν στην τυπική λογική (αξίζει να πω εδώ ότι ειδικά αυτή που βαφτίζει αντικομμουνιστή όποιον διαφωνεί με την ισχύουσα γραμμή –σύμφωνα με την οποία μάς προκύπτει αντικομμουνιστής ακόμα και ο Μπογιόπουλος και γι’ αυτό δεν εκλέχτηκε ούτε καν σύνεδρος για το 19ο– θυμίζει έντονα τη λογική με βάση την οποία οι κυβερνήσεις του Ισραήλ διαχρονικά βαφτίζουν αντισημίτη όποιον καταγγέλλει τις πολιτικές τους έναντι των Παλαιστινίων...) εσύ αποφάσισες να κόψεις από εδώ. Και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να βάλω στοίχημα ούτε ένα πεντάνευρο ότι όντως πιστεύεις αυτές τις περίεργες λογικές μια και, όπως όλοι οι οπαδοί τού ΚΚΕ, μέλη και μη μέλη τού κόμματος, έτσι κι εσύ υιοθετείς την ιδέα «υπερασπιζόμαστε το ρολόι τού Περισσού, ακόμα κι αν σε μερικά βασικά ζητηματάκια πηγαίνει κάτι δεκαετίες πίσω».
Καλώς. Δημοκρατία έχουμε. Επειδή όμως υποπτεύομαι βάσιμα ότι δεν έχεις και τόσο ιδέα από τι είδους ιστολόγιο κόβεις, θα σε τροφοδοτήσω με κάμποσες σχετικές «πληροφορίες και υλικό», που θα έχεις όλο το χρόνο τής μακράς, ίσως και παντοτινής απουσίας σου, να μελετήσεις (είμαι βέβαιος ότι θα το μελετήσεις: οι μάγκες δεν είναι δειλοί να κλείνουν τα μάτια από φόβο πως ό,τι δουν θα τους βάλει ενδεχομένως σε μπελάδες να ξανασκεφτούν αν έκανα λάθος). Πληροφοριακά, να σου πω ότι αυτές οι ίδιες «πληροφορίες και υλικό» κατατέθηκαν και στο ιστολόγιο όπου έτυχε να συναντηθούμε προς ενημέρωση του εκεί αναγνωστικού του κοινού το οποίο, όπως αναμενόταν, ξεσηκώθηκε «κομμουνιστικά» εναντίον τής παρουσίας μου εκεί, χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα σε ποιον μιλάει.
ΥΓ Τα «καλά λόγια» που έγραψα είναι τα συμπεράσματα που είχα βγάλει από τις συνομιλίες μας (διαβάζοντας όχι μόνο τις αράδες που έγραφες αλλά και between the lines). Εκτιμώ την ευγένεια (ή μήπως μαγκιά;) να με ευχαριστήσεις, αλλά δεν έκανα τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από το μιλήσω για σένα χωρίς φόβο και πάθος. Πάνω απ’ όλα: χωρίς μικροψυχία για την εξαφάνισή σου και χωρίς υστεροβουλία να σε υποχρεώσω σε επανασύνδεση.
ΥΓ Το δεύτερο στοίχημα που είχα βάλει είναι ότι θα πέρναγες από εδώ και δεν θα τσιγκουνευόσουν ένα ρητό αντίο. Είναι προφανές ότι το κέρδισα! ;-) :-)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Είναι αλήθεια ότι από τα τέλη Ιουνίου τού 2015 και την τραγική απόφαση του σαμποταρίσματος του ΟΧΙ, ΚΚΕ (με την ισχύουσα ηγεσία και πολιτική γραμμή) δεν υπάρχει πια για το μπλογκ. Τι γινόταν όμως μέχρι τότε; Μέχρι τότε το τσαρδί μας ήταν ίσως και το μοναδικό ανένταχτο κομματικά μπλογκ τής ελληνικής μπλογκόσφαιρας που αντιμετώπιζε το ΚΚΕ ισότιμα με τα άλλα κόμματα της Αριστεράς και, επιπλέον, βρισκόταν κοντά ή και πολύ κοντά σε ορισμένες από τις αντιλήψεις του, όπως, π.χ., στην εναντίωση προς την αναρχοαυτονομία. (Αυτό εξ άλλου το είχες δει κι εσύ, όπως και κάποιοι άλλοι οπαδοί τού ΚΚΕ, γι’ αυτό και κάποια στιγμή εμφανίστηκες εδώ.) Να προσθέσω δε ότι η στάση αυτή κατά καιρούς μάς κόστιζε αποχωρήσεις σχολιαστών και εγκατάλειψη αναγνωστών που διαπνεόντουσαν από τη γνωστή αντιΚΚΕ διάθεση η οποία χαρακτηρίζει πολλούς αριστερούς, για τη δημιουργία τής οποίας έχετε δώσει ένα γερό χέρι κι εσείς οι ίδιοι. Αλλά, τα πολλά λόγια επ’ αυτών είναι φτώχια. Ευτυχώς όμως scripta manent. Γι’ αυτό, επίτρεψέ μου, να σου παραθέσω μερικές από παλιές αναρτήσεις μας που αποκαλύπτουν μία λίγο παράδοξη εικόνα για «αντιΚΚΕ και αντικομμουνιστικό ιστολόγιο».
Φάε λίγο από τη ζωή σου για να διαβάσεις (συνιστάται θερμά να διαβάσεις και τα σχόλια). Με το πάσο σου, δεν σε κυνηγάει κανείς. Σε περιμένουν πολλές ‘‘δυσάρεστες’’ εκπλήξεις. Μεταξύ τών οποίων, η πιο ‘‘δυσάρεστη’’ ίσως είναι αυτή που αποκαλύπτει με ποιους όψιμους οπαδούς τού ΚΚΕ, που μερικοί από τους δικούς σου τους έχουν κορόνα στο κεφάλι τους, κοντραριζόμασταν εμείς για να υπερασπιστούμε «το Κόμμα» σας... (η 10η ανάρτηση, που περιέχει και αρκετά λινκς από τις προηγούμενες που παραθέτω, είναι αρκούντως αποκαλυπτική επ’ αυτού):
ΕΝΑ: Όταν μιλάει ο λαός έτσι, πώς πρέπει να μιλάμε εμείς; (Οκτώβριος 2010)
ΔΥΟ: Чья бы корова мычала 2: Ложные коммунистов уволены с работы людей! [Κοίτα ποιοι μιλάνε 2: οι ψευτοκομμουνιστές που απολύουν κόσμο!] (Οκτώβριος 2010)
ΤΡΙΑ: Μερικά αυτονόητα συμπεράσματα από μια πολύ δύσκολη συζήτηση (Οκτώβριος 2010)
ΤΕΣΣΕΡΑ: Κάπα Κάπα Ε, το (αναίσθητο) Κόμμα σου λαέ; (Οκτώβριος 2010)
ΠΕΝΤΕ: Ανοιχτή επιστολή προς την ηγεσία, τα στελέχη, τα μέλη και τους οπαδούς τού ΚΚΕ (Μάρτιος 2011)
ΕΞΙ: Η λεπτή κόκκινη γραμμή (Μερικές πρώτες σκέψεις για τη σύγκρουση ΚΚΕ και ‘‘αντιεξουσιαστών’’) (Οκτώβριος 2011)
ΕΠΤΑ: Για την υπαγωγή τής «Τυποεκδοτικής» στο άρθρο 99: Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια, κι από σαμπάνιες γαλλικές, ντουζίνες τα μπουκάλια; Όχι ακριβώς. (Φεβρουάριος 2012)
ΟΚΤΩ: Τι ζητούν οι βάρβαροι στη «Χαλυβουργία»; (Φεβρουάριος 2012)
ΕΝΝΕΑ: «Χαλυβουργία Ελλάδος»: Ασχέτως αν τις φάγαμε, ο καβγάς έπρεπε να γίνει; (Ιούλιος 2012)
ΔΕΚΑ: «Μερικοί σύντροφοι είναι τόσο χοντροκέφαλοι, ώστε είναι ικανοί, προκειμένου να έχουν δικό τους ολόκληρο το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι μας, να το πριονίζουν!».* (Δεκέμβριος 2012)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ (ΜΕ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ)
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Φίλε Κολοκοτρώνη, ποια ήταν η τελευταία φορά που το ΚΚΕ δέχτηκε γενική εξοντωτική επίθεση από όλες τις πλευρές τού πολιτικού φάσματος, και μάλιστα επίθεση που κράτησε σχεδόν έναν ολόκληρο μήνα, θυμάσαι; Μην κουράζεσαι. Θα σου το πω εγώ. Ήταν το καλοκαίρι τού 2013 με αφορμή την πώληση του 902. Τι στάση κράτησε το μπλογκ μας τότε; Σε ενδιαφέρει να μάθετε; Ακριβέστερα: έχεις τη γενναιότητα να μάθεις; Ρητορικό το ερώτημα. Οι μάγκες έχουν πάντα αυτή τη γενναιότητα.
Μην ‘‘ψάξεις’’ το τσαρδί μας, άδικος κόπος. Δεν θα βρεις καμία σχετική ανάρτηση. Ο λόγος; Η ιστορία ξέσπασε αρχές Αυγούστου και σκέφτηκα ότι δεν είχε και τόσο νόημα να κάνω ανάρτηση με την Αθήνα άδεια. Έτσι, μάζευα πληροφορίες και υλικό από όσα ορέα γραφόντουσαν (όπως καταλαβαίνεις, με ενδιέφεραν περισσότερο τα εξ αριστερών βέλη) και προγραμμάτιζα να ανεβάσω την ανάρτηση όταν θα είχε προχωρήσει ο Σεπτέμβρης. Αλλά δεν πρόκανα, που έλεγε κι ο δικός σας. Με πρόλαβε το σκηνικό με τον Φύσσα. Και τότε, καθώς έπαιρνε προτεραιότητα ο στόχος τής αριστερής συσπείρωσης μπροστά στο φασιστικό κίνδυνο, αποφάσισα να θάψω το θέμα που έτσι κι αλλιώς δίχαζε. Έτσι λοιπόν, στο τσαρδί μας δεν θα βρείς τίποτε.
Κι όμως! Μπορείς άνετα και με ασφάλεια να βγάλεις συμπέρασμα σχετικά με το τι θα υποστήριζε εκείνη η ματαιωμένη ανάρτηση. Από πού; Από όσα υποστήριξα σε κάποιο άλλο τσαρδί όπου σύχναζα τότε και το οποίο ασχολήθηκε επικριτικά με το ζήτημα. Από την τότε συζήτηση εκεί, λοιπόν, θα σου παραθέσω ένα σχόλιο που δείχνει ξεκάθαρα πώς εγώ αντιμετώπιζα το θέμα που είχε προκύψει. Δεν είναι το μόνο, αλλά είναι το πιο διαφωτιστικό από μία σειρά σχολίων που συνολικά πρέπει να ξεπέρασαν τις 10.000 λέξεις σ’ εκείνη την ανάρτηση. Δεν θα βάλω λίνκ. Ο άνθρωπος που έχει το μπλογκ, παλιός αριστερός και στα νιάτα του μέλος τής ΚΝΕ (ή και του κόμματος , δεν ξέρω), αξιόλογος από πολλές απόψεις και στραβός από άλλες τόσες, ανήκει στην κατηγορία τών αριστερών που βγάζει φλύκταινες στο άκουσμα του ονόματος «ΚΚΕ». Ανέντακτος οργανωτικά αλλά ψηφοφόρος βρέξει-χιονίσει του ΣΥΝ μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ το 1991, υποστήριζε φυσικά τον ΣΥΡΙΖΑ και εξακολουθεί να τον στηρίζει και μετά το πούλημα του περσινού καλοκαιριού (δήλωσε μάλιστα ότι έγινε και μέλος) Έτσι, χωρίς να ανταλλάξουμε ούτε κουβέντα, τα σπάσαμε. Κι άμα τα σπας, τα σπας και κόβεις ακόμα κι αν πρόκειται για λινκ.
Διάβασε λοιπόν, αφού έχεις τα διπλά άντερα (και κομμουνιστής και μάγκας) . Και μετά ρώτησε τον εαυτό σου ποιος από εσάς ή ακόμα και από την «καθοδήγηση» θα υπερασπιζόταν καλύτερα, πειστικότερα και πιο αποστομωτικά το ΚΚΕ από τις ‘‘πούστικες’’ κατηγορίες που είχε δεχτεί τότε.
Μία τελευταία σημείωση πριν αρχίσω να ποστάρω το πενταπλό σεντόνι:
Δεν ξέρω αν ο διαχειριστής τού τσαρδιού όπου συναντηθήκαμε είναι κομμουνιστής, πάντως μάγκας δεν είναι. Γιατί όχι μόνο έκοψε τα σχόλια που θα ακολουθήσουν (μαζί με τα εισαγωγικά λόγια που μόλις έγραψα σε σένα), αλλά προέβη και στην εξής ‘‘μαγκιά’’: Όπως έκανα τώρα, έτσι έκανα και στο τσαρδί του: δεν έβαλα λίνκ, εξηγώντας και τους λόγους. Επειδή όμως ξέρω την κακοπιστία που δέρνει πολλούς από εσάς, του έστειλα το λίνκ στο email του, τονίζοντας πως είναι μόνο για τα μάτια του, και είπα στους σχολιαστές πως αν κάποιος αμφισβητεί τη γνησιότητα εκείνου τού παλιού μου σχολίου δεν έχει παρά να ρωτήσει τον ίδιον. Ξέρεις τι έκανε ο ‘‘μάγκας’’, προφανώς στην προσπάθειά του να με διώξει από το μπλογκ του; Έπιασε και ποστάρισε το λινκ φάτσα κάρτα, προφασιζόμενος το γελοίο επιχείρημα πως δεν είχε καταλάβει αν ήθελα ή δεν ήθελα να δημοσιοποιηθεί! Και το άφησε εκεί, παρά τις διαμαρτυρίες μου, που, βέβαια, ακόμα κι αν «δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς ήθελα», του το έκαναν απολύτως σαφές!!! Γιατί σού γράφω αυτή τη λεπτομέρεια; Γιατί, έτσι όπως έχεις πάρει φόρα και κάνεις περίεργες εξισώσεις, προσπαθώ να σε προφυλάξω από άλλη μία: κομμουνιστής = μάγκας.
Καλή ανάγνωση.
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΔΟΣΕΙΣ
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ LEFT G700 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ 902 (από ένα παλιό σχόλιο)
Ο/Η Left G700 λέει:
11/08/2013 στο 4:52 μμ
ΧΧΧ, [Σ.Σ.: το όνομα του μπλόγκερ με τον οποίο συνομιλούσα]
Το κατηγορητήριό σου καταλογίζει κάμποσα αδικήματα και αμαρτίες στο ΚΚΕ για το συγκεκριμένο ζήτημα. Η πιο πρακτική λύση είναι να τα απαριθμήσω, καταθέτοντας κατά περίπτωση τον αντίλογό μου. Κατόπιν θα σχολιάσω και ορισμένους άλλους ισχυρισμούς που διατύπωσες κατά την ανάγνωση του σκεπτικού σου. Εννοείται ότι θα αντλήσω ‘‘πληροφορίες και υλικό’’ όχι μόνο από το ποστ ή όσα είπες σ’ εμένα αλλά και από άλλα σχόλιά σου.
1. Το ΚΚΕ έχει παράδοση στην επιχειρηματική (καπιταλιστική) δραστηριότητα
Αυτό που ώθησε το ΚΚΕ και τα άλλα ΚΚ όπου γης να αναπτύξουν επιχειρηματική δραστηριότητα ήταν η ανάγκη χρηματοδότησης της πολιτικής δραστηριότητάς τους. Αυτό το ξέρεις πολύ καλά (και πολύ καλύτερα από εμένα). Εξ άλλου, συνομιλώντας με τον ΨΨΨ [Σ.Σ.: άλλος συνομιλητής, μπλόγκερ και οπαδός τού ΚΚΕ· παλιότερα, σχολιαστής και σ’ εμάς] το παραδέχεσαι ρητά και φαίνεται να μην έχεις αντίρρηση. Παρ’ όλα αυτά, χτίζεις τη μισή περίπου ανάρτησή σου πάνω στην επιχειρηματική εμπειρία τού ΚΚΕ. Αν αυτό δεν είναι οπαδιλίκι κι αν δεν είναι χτύπημα κάτω από τη ζώνη που βγάζει στη σέντρα όχι μόνο το ΚΚΕ, αλλά όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα που χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν το επιχειρείν για να χρηματοδοτούν τον αγώνα τους κατά τού ατομικώς επιχειρείν, πες μου εσύ τι είναι.
2. Το ΚΚΕ χρησιμοποιεί πολιτικές εξυγίανσης και ορθολογισμού που κάθε νεοφιλελεύθερος επικροτεί με επιφωνήματα χαράς
Καμία τέτοια πολιτική εξυγίανσης και ορθολογισμού δεν χρησιμοποίησε. Έπεσε απλώς στις δαγκάνες τής οικονομικής κρίσης. (Μπορεί να έπεσε πιο άσχημα επειδή έκανε και επιχειρηματικά λάθη, σύμφωνοι. Όμως, η βασική αιτία ήταν η κρίση.) Κι όταν κάποιος πέφτει στις δαγκάνες τής φτώχιας, μόνο κατ’ ευφημισμό μπορούμε να αποκαλούμε «πολιτική» την προσπάθειά του να επιβιώσει. Κι αυτό το ξέρεις πολύ καλά, ΧΧΧ. Μία τέτοια ‘‘πολιτική’’ ακολούθησες κι εσύ, μετακομίζοντας στο ημιυπόγειο, μειώνοντας το χαρτζιλίκι τών παιδιών σου και κόβοντας τα γεύματά σου από δύο πλήρη σε ένα ελάχιστο. Δεν σε αφήνει όμως το μένος σου κατά τού ΚΚΕ να δεις αυτή την απλή αλήθεια. Κι έτσι, ό,τι για σένα είναι ανάγκη και υποχρεωτική και έσχατη λύση, για το ΚΚΕ είναι πολιτική… Σου φαίνεται αυτό για γροθιά στα ίσα (direct); Εμένα μού δείχνει για κλωτσιά στα αχαμνά και μάλιστα τη στιγμή που έχει γυρισμένη την πλάτη ο διαιτητής… Αλλά και πάλι, τυφλωμένος από το άχτι σου, δεν το καταλαβαίνεις…
Κι εδώ φαίνεται να ξεχνάς (λέω «να ξεχνάς», γιατί έχω αποδείξεις από άλλα γραπτά σου και διαλόγους ότι το ξέρεις), πως ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που επιβάλλει αυτόματα τη σιδερένια και αδυσώπητη θέλησή του, ανεξάρτητα από τη βούληση του κάθε ατομικού κεφαλαιοκράτη. Και μπορεί ένας Κνίτης ή νεολαίος του ΣΥΡΙΖΑ να δικαιολογείται όταν η χοντροκομμένη εξατομικευμένη αριστερή πολεμική κατά του μεγάλου κεφαλαίου (π.χ.: «Λάτση – Λάτση – το αίμα τού λαού – δεν λέει να σε χορτάσει») τον κάνει να το ξεχνά αυτό, αλλά εσύ νομίζω λίγες δικαιολογίες έχεις. Στην πραγματικότητα μόνο μία: την αντιΚΚΕ εκστρατεία. Φτωχή δικαιολογία. Κι εδώ δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι ακολουθείς κι εσύ τη σκέψη τού Μητρόπουλου, αντεστραμμένη και προσαρμοσμένη στην περίσταση: «Το ΚΚΕ να χάνει, κι όλα τ’ άλλα να πάνε να γαμηθούν». Μόνο που αυτά τα «όλα» τυχαίνει να είναι το μεγαλύτερο ίσως από τα επιχειρήματά μας με τα οποία προσπαθούμε να εξηγήσουμε στον κόσμο γιατί ο καπιταλισμός δεν οδηγεί παρά μόνο στη βαρβαρότητα, θέλει δεν θέλει κανείς… Κι αν δεν κάνω λάθος, ΧΧΧ, στα όνειρά σου δεν βλέπεις έναν κόσμο καπιταλιστικό, άλλον ονειρεύεσαι, έτσι δεν είναι;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ LEFT G700 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ 902 ΣΥΝΕΧΕΙΑ
3. Το ΚΚΕ έπρεπε να κόψει το λαιμό του και να μην πουλήσει
Και το λαιμό του έκοψε, και επαγγελματικά στελέχη έπαυσε, και μισθούς μείωσε και απολύσεις έκανε (θυμάσαι τι ‘‘πανηγύρι’’ στηνόταν κάθε φορά που «έκοβε το λαιμό του», παίρνοντας αντεργατικά αντικειμενικά μέτρα; Όχι! Τα ξέχασες…). Προφανώς και δεν ήταν αρκετά όλα αυτά. Εκτός κι αν νομίζεις ότι το ΚΚΕ ωφελείται αντικειμενικά από όλη αυτή την ιστορία ή ότι στο ΚΚΕ υπάρχουν κάποιοι που τρώνε με χρυσά κουτάλια και μπορούσε να σωθεί ο 902 αν περιορίζανε λίγο τη χλίδα τους. Αυτό κι αν θα ήταν κλωτσιά στα αχαμνά! Γιατί όλος ο κόσμος ξέρει ότι τα επαγγελματικά στελέχη τού ΚΚΕ διαβιούν στα όρια τής αξιοπρεπούς(;) φτώχιας (μέχρι βαθμού απανθρωπιάς: ο μακαρίτης ο Κάππος, την εντιμότητα του οποίου δεν πιστεύω να αμφισβητείς, είχε εκμυστηρευτεί σε κάποια συνέντευξή του πως όταν ο μικρός τότε γιός του χρειάστηκε θεραπεία στο εξωτερικό, δανείστηκε από κάποιον επιχειρηματία νομίζω —αυτό παλιά, πριν τα σπάσει με το κόμμα κι ενώ ήταν βουλευτής και χωρίς να μιλάμε για κανένα αμύθητο ποσό). Κι όλος ο κόσμος ξέρει ότι επί δεκαετίες, τα στελέχη-βουλευτές τού κόμματος που ψήφιζες επίσης για δεκαετίες, του ΣΥΝ, έδινε στο κόμμα …ό,τι προαιρείτο! Είχες βγει στα κεραμίδια ποτέ γι’ αυτό, ΧΧΧ; Είχες τραβήξει καμιά Χριστοπαναγία, από αυτές τις βαριές που ξέρεις να λες όταν σου τη δώσει; Αλλά ξέχασα… Τότε δεν είχες μπλογκ… Κι έτσι, τα έλεγες από μέσα σου, έδινες μουρμουρίζοντας το κάτι τις σου «για την οικονομική ενίσχυση του κόμματος» και «ψήφιζες σταθερά ΣΥΝ»…
Ας κοπεί λοιπόν αυτή η παραμύθα, που λες κι εσύ. Εκτός από κάτι γκρουπούσκουλα που γυρίζουν τις τσέπες τους ανάποδα για να δώσουν και το τελευταίο ευρώ να βγάλουν την εφημεριδούλα τους, ουδείς άλλος από την Αριστερά μπορεί να συγκριθεί με το ΚΚΕ στο ζήτημα της πολιτικής αμοιβών για τα επαγγελματικά στελέχη (και πολύ περισσότερο να υπονοήσει ατομικό πλουτισμό ή καλοπέραση).
4. Το ΚΚΕ δεν έπρεπε να πουλήσει σε επιχειρηματία και μάλιστα ανώνυμο
Αυτό κι αν είναι ‘‘συνδικαλιά’’! Δηλαδή πού να πούλαγε; Τα έγραψα και στον ΩΩΩ [Σ.Σ.: όνομα άλλου συνομιλητή μου] χθες. Στο Χαμόγελο του Παιδιού; Ποιοι άλλοι έχουν τα φράγκα σε μία καπιταλιστική χώρα για να αγοράσουν; Νόημα στην ανωνυμία δεν βλέπω ούτε εγώ. Η ανωνυμία δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ (ήδη ακούστηκαν ονόματα και διευθύνσεις της οφσόρ). Μπορεί να είναι ελιγμός τού ΚΚΕ για να πέσει κάπως στα μαλακά. (Ανόητος ελιγμός, χωρίς αμφιβολία. Αλλά πολιτικά ανεπίτρεπτος ή ανήθικος, γιατί;) Μπορεί όμως να ήταν και απαίτηση του αγοραστή. Κι όπως ξέρεις, ο αγοραστής επιβάλλει τους όρους του, ιδίως αν είναι δευτερεύοντες όπως αυτός τής ανωνυμίας.
Για πες μου όμως σε αυτό το σημείο, για να ‘χω και το καλό ρώτημα: Εσύ σε επιχειρηματίες δεν πουλάς την εργατική σου δύναμη; Οι άνεργοι που φωνάζουν και παρακαλάνε για δουλειά, ποιους παρακαλάνε; Επιχειρηματίες δεν παρακαλάνε να τους προσλάβουν και να τους εκμεταλλευτούν; Θα τους κατηγορήσεις κι αυτούς για ταξική προδοσία (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου); Εμπρός κάντο! Η συνεπής εφαρμογή τού σκεπτικού σου εναντίον τού ΚΚΕ αυτό επιβάλλει. Εφάρμοσέ το λοιπόν για να διαπιστώσεις ότι αυτό το σκεπτικό δεν πατάει πουθενά. Πουθενά, εκτός βέβαια από τις ανάγκες τής επιχείρησης «Βυθίσατε το ΚΚΕ»…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ LEFT G700 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ 902 ΣΥΝΕΧΕΙΑ
5. Το ΚΚΕ πούλησε δημόσια συχνότητα. Με ποιο δικαίωμα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι «θα βάλει τους καναλάρχες να πληρώσουν αφού μέχρι τώρα δεν έχουν δώσει φράγκο για τις δημόσιες συχνότητες που εμπορεύονται». Δηλαδή, θα …πουλήσει δημόσιες συχνότητες στους …καρχαρίες, όπως τους αποκαλείς.
Με ποιο δικαίωμα;;;
(Αλλά ξέχασα και πάλι: Εσένα σε ενοχλεί που θα πάρει τα φράγκα το ΚΚΕ. Κι εσύ είτε έχεις παραιτηθεί από την προσπάθεια για ένα άλλο, καλύτερο ΚΚΕ, είτε, έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα πως «καλό ΚΚΕ είναι μόνο το νεκρό ΚΚΕ», υιοθετείς τη γραμμή «ούτε ψωμί ούτε νερό» στον Περισσό…)
6. Το ΚΚΕ πούλησε κάτι που το έχει πάρει δωράκι από τον Μητσοτάκη. Για όποιον δεν το κατάλαβε: ρευστοποιεί τα ντολμαδάκια
Τέτοια δωράκια έκαναν κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε και η Αριστερά (όχι μόνο το ΚΚΕ αλλά και ο σκελετός τού κόμματος που ψηφίζεις σταθερά από το 1991!) σε επιχειρηματίες-καρχαρίες. Στο ΚΚΕ κόλλησες;
Μία κάποια ποσότητα από τα ντολμαδάκια δεν κατάπιες (αμάσητα) κι εσύ; Εκτός κι αν υπονοείς ότι στις εκλογές τού 1989 και 1990 ψήφισες …ΚΚΕ μ-λ! Επομένως, τι τα θέλεις τα ντολμαδάκια; Για να δώσεις τα φαρμάκια μόνο στο ΚΚΕ; Γιατί δεν τα δίνεις και σε όλους εκείνους που έφαγαν από αυτά (συμπεριλαμβανομένου, για μία ακόμα φορά, και του εαυτού σου);
7. Το ΚΚΕ ξεπούλησε μπιρ παρά
Τα έχω γράψει και στον ΩΩΩ, να μην επαναλαμβάνομαι. Ένα μόνο: Ποια άλλη απόδειξη για το τι ώθησε το ΚΚΕ στην πώληση του 902 χρειάζεται από αυτό το «μπιρ παρά» που εσύ ο ίδιος με το χεράκι σου γράφεις;
8. Τι Κουτσούμπας, τι Βαρδινογιάννης!
Αυτό βέβαια είναι το πνεύμα που διαπερνά όλη την ανάρτησή σου, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Για να τα λέμε όλα, XXX, πολύ αποκαρδιωτικό. Και μόνο αν ρίξεις μια ματιά δίπλα σου, και δεις ποιοι άλλοι συνοδοιπορούν σε αυτή τη γραμμή, πιστεύω ότι θα φρίξεις κι εσύ ο ίδιος… Και θα φρίξεις δικαίως: σε χωρίζει άβυσσος από δαύτους! Πώς διάολο τα κατάφερες και βρέθηκες α λα μπρατσέτα μαζί τους;
Η κεντρική βέβαια αιτία είναι ο τυφλός αντικουκουεδισμός που σε πήρε από κάτω και σε χορεύει στο ταψί, όπως συμβαίνει με όλους μας όταν ταυτιζόμαστε σε τέτοιο βαθμό με εδραιωμένες πεποιθήσεις μας, που παύουμε πια να τηρούμε την απόσταση ασφαλείας από τα πράγματα κι έτσι χάνουμε την ικανότητα να τα βλέπουμε όπως είναι κι αρχίζουμε να τα βλέπουμε θολά, διπλά ή μόνο ασπρόμαυρα.
Κάπως έτσι την πάτησες νομίζω, ΧΧΧ, και βρέθηκες α λα μπρατσέτα με σούργελα (όχι δικά μας σούργελα, των ‘‘άλλων’’). Και στην εκδίπλωση αυτού τού τυφλού αντικουκουεδισμού, όσο κι αν δεν το καταλαβαίνεις ή δεν θα το παραδεχθείς ή ακόμα και σου ξινίσει, είναι ξεκάθαρο ότι υπέκυψες στην ίδια ακριβώς νοοτροπία που κάνει τους Κουκουέδες να μιλάνε για «υπηρέτες τού κεφαλαίου», «πράκτορες του ιμπεριαλισμού» και «παπαγαλάκια του συστήματος». Είναι ακριβώς η ίδια ισοπεδωτική, ολοκληρωτιστική, ασπρόμαυρη λογική, εκφρασμένη απλώς στην αντίστροφη εκδοχή της. Η άλλη όψη τού ιδίου νομίσματος (ή το flip side τού ίδιου δίσκου αν προτιμάς ως μουσικόφιλος).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ LEFT G700 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ 902 ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τελείωσα νομίζω με το κατηγορητήριό σου, τουλάχιστον με τις βασικές κατηγορίες. Να σχολιάσω κάποιους άλλους ισχυρισμούς σου:
α) Διαμαρτύρεσαι επειδή σου έφερα το παράδειγμα των εφημερίδων τού Ιταλικού και Γαλλικού ΚΚ. Και διαμαρτύρεσαι εντόνως:
«Με είδατε ποτέ να υποστηρίξω έστω και μια απόλυση είτε εδώ είτε στο εξωτερικό , για να μου ζητήσετε τώρα τα ..ρέστα ;;;»
Κατ’ αρχήν, δεν σου ζήτησα τα ρέστα. Σου θύμισα απλώς ότι στη δυσάρεστη θέση που έχει βρεθεί το ΚΚΕ έχουν βρεθεί ένα σωρό ΚΚ, που οι πολιτικές τους αντιλήψεις, πρακτικές και κουλτούρες δεν είχαν, τουλάχιστον από τη δεκαετία τού ’70 και μετά, την παραμικρή σχέση με τις αντίστοιχες που έχουν επικρατήσει στο ΚΚΕ.
Μου λες λοιπόν ότι «δεν υποστήριξες έστω και μία απόλυση». Δεν πιάνομαι από τη λάθος λέξη σου («δεν δικαιολογείς» ήθελες να πεις, ουδείς υποστηρίζει τις απολύσεις) και σε ρωτώ:
Ωραία, δεν τις δικαιολογείς! Κι εμείς μαζί σου! Για πες μας όμως να φωτιστούμε κι εμείς οι κομσομόλοι: Πώς τις εξηγείς; Διότι το να μου λες ότι δεν τις δικαιολογείς είναι η μισή δουλειά και αν! Νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες; Χα! Εξήγησέ μου τις. Την περίπτωση του ΚΚΕ την έχεις ξεπετάξει: σούργελα, πουλητάρια, ‘‘κόκκινοι’’ καπιτάλες και τα παρόμοια. Στην περίπτωση των ένδοξων κομμουνιστικών κομμάτων του Γκράμσι και του Λαϊκού Μετώπου τού ‘36 ποια είναι η εξήγηση;
β) Ας αφήσουμε όμως τις εκδοτικές επιχειρήσεις μεγάλων και αναμφίβολα γραφειοκρατικοποιημένων ως ένα βαθμό κομμουνιστικών κομμάτων. Ας πάμε στην Il Manifesto. Σε πήγα εκεί ήδη, αλλά μου το πέρασες στο ντούκου (ίσως επειδή είδες ότι το μεγαλύτερο φύλλο σου ήταν ένα οχταράκι! ;-) :-) ). Ξαναπάμε λοιπόν.
Η συγκεκριμένη εφημερίδα λειτουργεί σχεδόν σαν αυτόνομη εκδοτική κολεκτίβα (το «σχεδόν» ίσως και να μην ανταποκρίνεται στα πράγματα και να πρέπει να μπει η λέξη «εντελώς»). Χωρίς Κουτσούμπες και Αρβανιτάκηδες, χωρίς διευθυντάδες και προϊσταμένους. Είναι πολλά τα χρόνια που την έχει πάρει η κάτω βόλτα (μαζί με την ιταλική Αριστερά κι αυτή). Από τότε, κάθε λίγο και λιγάκι «έκοβε κι αυτή το λαιμό της»: μειώσεις μισθών, κόψιμο (απολύσεις) ανταποκριτών, απολύσεις κανονικές. Καμιά εξήγηση εδώ; Σούργελα κι αυτοί; ‘‘Κόκκινοι’’ καπιτάλες; Κι αυτοί αριστεροί στα λόγια και Ανιέληδες στην ψυχή; Για πες μου, XXX, να σε χαρώ! Όχι τίποτε άλλο, αλλά να: άμα όλη η Αριστερά είναι έτσι, άμα έχει πουλήσει την ψυχή της στο διάβολο, να τα βάλουμε κι εμείς κάτω να δούμε τι στο διάβολο θα κάνουμε και ποια πορεία θα ακολουθήσουμε: Αναρχία κι έτσι; Πόκα; Γκόμενες; Μπάλα; Ή να πιαστούμε χέρι-χέρι σαν τις Σουλιώτισσες και να φουντάρουμε;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ LEFT G700 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ 902 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
γ) Εντάξει, αμόλησε το κουκουέδικο βαρελότο τού Doriot ο ΨΨΨ. Και του απαντάς με την αντικουκουέδικη στρακαστρούκα τού Σιφωνιού; Πώς την πας τη δουλειά; Στο στυλ «Εγώ είμαι ναζί; Εσύ είσαι ο ναζί!». Αυτό είναι κατ’ εσέ η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, έτσι την εννοείς;
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Πολλά έγραψα. Δέκα χιλιάδες περισσότερα να έγραφα δεν θα σε έπειθα. Το ξέρω τόσο καλά, όσο ξέρω και το όνομά μου. Ποτέ δεν θα κλείσεις τα βιβλία με το ΚΚΕ. Υπάρχουν πολλά από όσα έχεις γράψει κι έχεις πει εδώ ή αλλού που με κάνουν να συνειδητοποιώ ότι με αυτό το αντιΚΚΕ μένος θα βγεις στην πολιτική σύνταξη. Δεν είναι μόνο οι ιδεολογικές διαφορές. Είναι και οι προσωπικές πικρίες, κυρίως για τους γονείς σου που μάτωσαν και μετά… «αντί του μάννα χολήν, αντί του ύδατος όξος»… Να πω ότι δεν τα κατανοώ όλα αυτά και δεν τα σέβομαι; Και να το έλεγα, δεν θα με πίστευες (εσύ δεν με έχεις κόψει ότι είμαι συναισθηματικός μέχρι …μελό; ;-) :-) ). Άρα, επ’ αυτών τσιμουδιά.
Τσιμουδιά, τσιμουδιά, αλλά έγραψα παραπάνω από 2000 λέξεις! Ποιον κοροϊδεύω; Κανέναν!
Τις έγραψα προσπαθώντας να πω σε σένα και σε όσους αριστερούς διαβάζουν ότι αυτός ο δρόμος, που ατομικά ίσως να είναι και μονόδρομος, συλλογικά δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στη διαιώνιση ενός άθλιου όσο και θλιβερού από κάθε άποψη ενδοαριστερού εμφυλίου, καταστρεπτικού για τις προσπάθειες όλων μας.
Και αυτός είναι ο λόγος, ΧΧΧ, που μας κάνει να αποποιούμαστε κατηγορηματικά μια τέτοια κληρονομιά συντροφικού μίσους και αλληλοεξόντωσης, χωρίς την τήρηση ακόμα και των βασικότερων αριστερών κωδίκων και αξιών.
Τα λέμε
Πας καλά, ρε μάγκα;
"...Και με ζόρισε επειδή εκτιμώ ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτή είναι η τελευταία φορά που συνομιλούμε εδώ μια και ήρθες για να αποχαιρετήσεις από κοντά..."
Σε είχα για καλύτερο στις εκτιμήσεις...
Μόλις γύρισα σπίτι, μετά από 14 ώρες δουλειά ( 9 το πρωί με 11 το βράδυ)
και βλέπω καμμιά πεντακοσαριά σχόλια για πάρτι μου!!!
Ρε, πας καλά; Δεν αξίζω τόση ενασχόληση!
Και στο φινάλε, μπινελίκια έρριξες μπινελίκια έλαβες! So what?
Αυτήν την ώρα, μου είναι αδύνατον να σε παρακολουθήσω.
Θέλω να βάλω ένα πιάτο φαϊ, να στρίψω ένα τσιγάρο.
Ίσως, αργότερα.
ΥΓ. Κι εγώ που ήθελα να μιλήσουμε για τον Muddy Waters
και τον Sonny Boy Williamson...
:-) :-) :-) :-) :-)
Ένα, μόνο, για τώρα (καθότι, κάτι η κούραση της ημέρας, κάτι το τσιγάρο που μας βγήκε ελαφρώς γκαστρωμένο και είμαστε έτοιμοι για να κόψουμε τούφες):
Κάτι βασικό που δεν καταλαβαίνετε εσείς οι μη- ή αντι-ΚΚΕδες είναι το ότι το στερεότυπο, που έχετε στο μυαλό σας περί χάσματος ηγεσίας-βάσης είναι απλώς εκτός πραγματικότητας. Το ΚΚΕ έχει τον δικό του τρόπο να λύνει τέτοιου είδους ζητήματα, (οδυνηρό ενίοτε αλλά οπωσδήποτε αποτελεσματικό) και να συνεχίζει τη δράση του, για δεκαετίες, κάτω από τις πλέον διαφορετικές συνθήκες. Επομένως, εάν στην ανάλυσή σας δεν αντιμετωπίσετε το ΚΚΕ ως "όλον", έχετε φάει γκόλ από τα αποδυτήρια!
Ή θα μας αγαπήσετε ή θα μας μισήσετε όλους μαζί.
Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η θεωρία "κακή ηγεσία-καλή βάση"
κυκλοφορούσε ήδη στην πιάτσα, την εποχή που ο Ανεστάκης ο Δελιάς, αγκαλιά με την Κούλα την Σκουλαρικού που τον έχωσε στην παραμύθα, έγραφε ένα από τα ωραιότερα απτάλικα ρεμπέτικα, το σακκάκι
Ο μάγκας, του μάγκα, τον μάγκα, ε κουραδόμαγκα Οι μάγκες, των μαγκών, τους μάγκες, ε κουραδόμαγκες
Φίλε Διαφοροποιημένε,
Επί της διαδικασίας: Πρώτη και τελευταία φορά που ανεβάζω το σχόλιό σου περνώντας το ψευδώνυμό σου στο σχετικό κουτάκι. Αν θέλεις να ξαναεμφανιστείς εδώ να το κάνεις μόνος σου, σύμφωνα με τις απλές οδηγίες που υπάρχουν πάνω από το πλαίσιο των σχολίων.
Επί της ουσίας: Δεν κατάλαβα ποιο ακριβώς είναι το νόημα του σχολίου σου. Έχει πολλαπλές αναγνώσεις και μπερδεύομαι. Για σπάστα και ξαναρίχτα (αν έχεις κάτι να ρίξεις, βέβαια).
Τα λέμε (είπαμε πώς)
Φίλε Κολοκοτρώνη,
Δεν παίρνω το λόγο μέχρι να ρίξεις και τα υπόλοιπα που θα συμπληρώσουν το ένα (ή μέχρι να πεις ότι αυτό είναι και δεν έχει άλλο, δεδομένου ότι δουλεύεις πολύ –μαζί σου θα τα πάρεις; ;-) :-) ) Εντάξει;
Τα λέμε
Ο άλλος μπήκε εδώ μέσα για να χέσει...
Και από αντι-μαγκιά έκλινε τη λέξη μάγκας σε όλες τις πτώσεις.
Σε όλες; Μπα!
Παρέλειψε την συγκλονιστικότερη όλων: την Δοτική
"τω μάγκα- τοις μάγκαις"
Την πτώση που εκφράζει το δόσιμο.
Αλλά, σε ποιόν περισσεύει, την σήμερον ημέρα, το δόσιμο, το να δίνεις και να δίνεσαι;
Το πολύ-πολύ η ΟΝΟΜΑτοδοσία, η ΓΕΝΙΚευση, η ΑΙΤΙΟλογία
και πάνω από όλα, βέβαια, η εθελουσίως οσφυοκάμπτουσα ΚΛΗΤΙΚΗ:
-άφεριμ, ω αφέντη!
-ό,τι πεις εσύ, ω αφεντικό!
-ε κουραδόμαγκα! (κοιτώντας το είδωλό του στο απέναντι κάτοπτρο...)
Τι να κάνουμε, φίλε Κολοκοτρώνη; Γεμίσαμε, βλέπεις, Τιτίκες (ανεξαρτήτως φύλου). Ούτε μαχαίρι δεν είναι ικανά να τραβήξουνε «στη μέση στο παζάρι»! Μόνο στις γωνίες και βράδυ. Με χωσιά.
Τα λέμε
@ Left,
"...μαζί σου θα τα πάρεις;.."
-"εγώ ψιλή στην τσέπη μου ποτές δεν αποτάζω..." Μάρκος, ο επονομαζόμενος "Φράγκος"
Οι συνθήκες γαλέρας σε επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας, όπως είναι ο τουρισμός, μεσούσης της τουριστικής σεζόν, είμαι σίγουρος πως έχουν την κατανόησή σου.
Οι συνθήκες γαλέρας σε επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας, όπως είναι ο τουρισμός, μεσούσης της τουριστικής σεζόν, είμαι σίγουρος πως έχουν την κατανόησή σου.
You bet!
Τσάκω κι εσύ ένα, να σε φτιάξω και να πας για ύπνο στις τρεις! :-)
Τα λέμε
Πάμε λίγα πραγματάκια, για να μην αφήσουμε την ανάρτηση έτσι μετέωρη (αν και είχε το γούστο της μέχρι εδώ).
Διάβασα τα περισσότερα παραπάνω links και τα σχόλια και δεν μπορώ να αμφισβητήσω
ότι κατά καιρούς και κατά περίσταση έγραψες πράγματα υπερασπιστικά για το ΚΚΕ.
Όμως, αυτό μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε τίμιος και καλοπροαίρετος.
Άσε που όλα αυτά ήσαν last year, δηλαδή παλιά, όχι τόσο με την χρονική έννοια (2-3 χρόνια πριν) όσο με την ουσιαστική (του πόσα πολλά συνέβησαν έκτοτε).
Κάποια στιγμή, ιδιαίτερα από την εμφάνιση των "πλατειών" και μετά, τέθηκαν μπροστά στο κίνημα δύο σχέδια, μη συμβατά μεταξύ τους και ο κόσμος είχε να διαλλέξει.
Εάν εσύ νομίζεις, πως εγώ προσωπικά δεν πήγα στις πλατείες επειδή το Κόμμα με τράβηξε από το μανίκι (γνωστή χαφιέδικη Σαββοπουλειά) και μου επέβαλε να μην πάω, δεν έχεις καταλάβει τίποτα από ΚΚΕ και επιπροσθέτως εμφανίζεις (την γνωστή επίσης) ελιτίστικη άποψη, πως μόνο ΕΣΥ μπορείς να σκέφτεσαι και όλοι εμείς είμαστε πρόβατα.
Για να πάρεις γραμμή (όχι κομματική) να σε πληροφορήσω πως για την μοναδική κινητοποίηση, για την οποία μετάνοιωσα που συμμετείχα, ήταν αυτή για την ΕΡΤ...
Μέσα σε αυτό το κλίμα, εσύ διάλλεξες το σχέδιο, το οποίο μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Εγώ διάλλεξα αυτό που πρότεινε το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Αποφάσισε εσύ ποιός οφείλει εξηγήσεις!
Η αποχώρηση της ΛΑΕ ήταν ελάχιστα πειστική και έτσι (σωστά κατά τη γνώμη μου) την εξέλαβε ο κόσμος.
έχει κι άλλο...
Ο Λαφαζάνης και οι περισσότεροι της ηγεσίας της ΛΑΕ (όπως και οι περισσότεροι της ηγεσίας του Συριζα, από τον οποίο αποχώρησαν μόλις πριν λίγους μήνες, όντες συνυπεύθυνοι για μιά πορεία 25! ετών, κατά την οποία ένας από τους διακυρηγμένους στόχους τους ήταν -κατά Αλαβάνο- η ανατροπή του συσχετισμού εντός της Αριστεράς, πράγμα που τελικά πέτυχαν) δεν γίνονται αποδεκτοί από τον κόσμο του ΚΚΕ.
Επειδή, λοιπόν, σού ρίχνω μιά εικοσαετία (καθόλου με την πατερναλιστική έννοια, την οποία απεχθάνομαι, αλλά με την έννοια ότι τα έζησα τα γεγονότα) και επειδή κάποιοι στο σπίτι σου, που είχαν τα παλιά αρχεία μισοπεταγμένα στο πατάρι (γιατί άραγε; από ντροπή για τους αγώνες των νιάτων τους) μπορεί να μην στα έχουν πει καλά τα πράγματα,
μάθε πως όταν εμείς δίναμε την τελική μάχη (χαμένη για τους περισσότερους) να κρατήσουμε το ΚΚΕ σαν κομμουνιστικό κόμμα, ο Λαφαζάνης και η παρέα του διάλλεξε στρατόπεδο: πήγε στο συνασπισμό, όπου παρέμεινε σε ηγετικές θέσεις 25 ολόκληρα χρόνια.
Δεν αναφέρομαι ούτε μόνο ούτε κυρίως στο πρόσωπο Λαφαζάνης.
Εσύ μπορεί να διαφωνείς με την αναγκαιότητα ύπαρξης επαναστατικού ΚΚ στη χώρα, εμείς όμως που το θεωρούμε καίριο ζήτημα δεν συγχωρούμε.
Νομίζω, στο είχα ξαναπει παλιά: είναι σαν σε κερατώνει μιά γκόμενά σου και μετά να γυρίζει πίσω και να συνεχίζετε σαν να μην έτρεξε τίποτα. Μαγκιά σου (αρχίδια μαγκιά δηλαδή αλλά τέλος πάντων). Δεν είμαστε όμως όλοι έτσι.
Ο Λαφαζάνης συνασπισμό ήθελε, συνασπισμό πήρε.
Το ΚΚΕ γιατί το μπερδεύετε με όλα αυτά;
Ο δρόμος είναι ανοιχτός, πορευτείτε τον (με νομισματοκοπεία, δραχμές και παρολίγον Βαρουφάκη, έλεος πάει να πει!)
έχει κι άλλο (τελευταίο)...
Τέλος, μιά (ειλικρινά) φιλική γνώμη (η συμβουλή είναι μαλακισμένη λέξη για την περίπτωσή μας):
η κριτική που κάνεις προς το ΚΚΕ εκλαμβάνεται από εμάς τους ΚΚΕδες ως κριτική "από τα δεξιά" (άντε γαρνιρισμένη με ολίγο φιλο-σταλινισμό) και σε πληροφορώ πως από εκείνη την μεριά, μετά τη διάσπαση του '91 το ΚΚΕ έχει ισχυρά αντισώματα. Εν ολίγοις οι ΚΚΕδες δεν τσιμπάμε σε τέτοια, καλώς ή κακώς. (από τα αριστερά, έτσι κι αλλιώς, μετά το 19ο Συνέδριο, δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα. Η Ανταρσυα έχει μετακινηθεί δεξιότερα του ΚΚΕ με τα διάφορα ενδιάμεσα προγράμματα, τα δε μ-λ δεν μπορούν να παίξουν κανέναν ρόλο).
επίσης, επειδή βλέπω τελευταία πολλά κολλητιλίκια με το ΚΚΕ (Σφυροδρέπανο),
και εφόσον η πρόθεσή σου είναι η συζήτηση και όχι απλώς ο χαβαλές,
μάθε πως το κάνεις με λάθος τρόπο: προβάλεις πολύ το "εγώ" σου σε έναν χώρο, που νοιώθει αλεργία με κάτι τέτοια ( ο Τσακνής και το ΚΚΕ σαν δύο ισότιμοι συζητητές, σχετικά πρόσφατη συνέντευξή του με αυτό το ρεζουμέ, ο Left από την μιά και όλο το ΚΚΕ από την άλλη...) Δεν περπατάει έτσι. Είπαμε, κακό πράγμα η φιγούρα. Εκτός εάν κάνεις χαβαλέ αμφιθεατρικού τύπου, οπότε πάσο...
ΥΓ1. ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ!!!
Ο σημαντικότερος λόγος, που έκοψα από το τσαρδί σου ήταν αυτός.
Και επειδή ξέρω πως κατέχεις την ελληνική, είσαι ασυγχώρητος, τουλάχιστον από μένα.
Ούτε ο συναισθηματισμός σου ούτε ο αυθορμητισμός σου είναι επαρκείς δικαιολογίες.
Όσο για τα ψελλίσματά σου περί "ηγεσίας μόνο" ή περί "αντικειμενικού" (συγγνώμη κιόλας) αλλά τα θεωρώ τρίχες κατσαρές και τα ακούω βερεσέ...
ΥΓ2. Ο καημένος ο Μικ Τζάγκερ (που τόσο τον αγαπώ, μιάς και μεγάλωσα -και- με αυτόν,
έπαθε ακριβώς αυτό που έπαθε κι ο Νταλάρας εδώ και εδώ.
Και κάπως έτσι ξεχωρίζουν οι καλοί από τους γίγαντες!
Γεια σου ρε μαγκα-συντροφε!Περνα καμια βολτα απο αυτο το τσαρδι(και εγω αραια και που περναω).Μας ελειψε ο σταρατος συντροφικος λογος σου.1-2-3 μπαμπ,μπαμ τα εβαλες τα πραγματα στη θεση τους........Salut!!!
Για να κάνω τη χάρη στους βαριούς κι ασήκωτους μάγκες, ή για να παραφράσω τον αείμνηστο και αθάνατο Νίκο Ζαχαριάδη, τους "ήρωες" της κάμας και της ρούχλας, συμπληρώνω και με δοτική το ορίτζιναλ που τους έρχεται κουτί, είτε κοιτάζονται είτε, πράγμα που είναι πιθανότερο, δεν κοιτάζονται στον καθρέφτη:
ο κουραδόμαγκας, του κουραδόμαγκα, τω κουραδόμαγκα, τον κουραδόμαγκα, ω/ε/άντε ρε κουραδόμαγκα
οι κουραδόμαγκες, των κουραδόμαγκων, τοις κουραδόμαγκαις, τους κουραδόμαγκες, ω/ε/άντε ρε κουραδόμαγκες
Κι αφού ο ένας από τους "Διόσκουρους", μπαρδόν τα (κουραδο)μαγκάκια ήθελα να πω, γουστάρει και δοτικές, ένα μπόνους, το δυϊκό αριθμό, καθότι είναι δύο τα καλά μας τα παιδιά:
τω κουραδόμάγκα, τοιν κουραδόμαγκαιν, τοιν κουραδόμαγκαιν, τω κουραδόμαγκα, ω/ε/άντε ρε κουραδόμαγκα
Καλημέρα γι' αύριο και καλά κρασιά…
Ρε συ Διαφοροποιημένε! Κι εγώ έχω πιει κάτι μπύρες, αλλά το σηκώνω. Εσύ γιατί δεν το κόβεις αφού σε χαλάει;
Κοίτα να δεις, αν έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις, ευχαρίστως να σε ακούσουμε. Αλλά μην μας τρως τη ζωή με μαλακίες. Εντάξει;
Φίλε Κολοκοτρώνη,
Με ειλικρίνεια έγραψες, με ειλικρίνεια θα γράψω κι εγώ. Έτσι, αυξάνονται οι πιθανότητες για μία ειρηνική συνύπαρξη στα πολιτικά, παρά τις διαφωνίες μας, και για μία εγκάρδια συνεννόηση στα «κοινωνικά», δεδομένων τών κοινών γούστων μας. ;-)
Κατ’ αρχήν: χαίρομαι (και δεν εκπλήττομαι) που μου αναγνωρίζεις τιμιότητα και καλή πίστη ως προς τη στάση μου απέναντι στο ΚΚΕ. Πιστεύω όμως ότι αξίζει να μου αναγνωριστεί και μία ορισμένη γενναιότητα. Ξέρεις, μπορεί να είσαστε πρωταθλητές στην αντίληψη «ούτε ψωμί ούτε νερό σε όσους δεν ακολουθούν το Κόμμα», αλλά δεν είστε και οι μόνοι. Η ίδια ακριβώς αντίληψη αλλά με αντίστροφη φορά, δηλαδή με εσάς στη θέση τού αποσυνάγωγου, είναι πολύ διαδεδομένη και στους αριστερούς που κινούνται σε άλλους χώρους. Θέλει λοιπόν μία κάποια γενναιότητα να λέει κανείς τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, εκφράζοντας ανοιχτά την άποψή του, όταν ξέρει ότι θα «τα ακούσει» ή, χειρότερα, ότι θα ψιθυρίζουν πίσω από την πλάτη του «έλα μωρέ, κρυφοκουκουέ είναι το παιδάκι και ψιλοσταλινικός, μόνο που δεν το ξέρει ακόμα· όταν το μάθει, εκεί θα πάει».
Θα σου εξηγήσω τι κατά την άποψή μου συνέβη με τις πλατείες σε σχέση μ’ εσάς και πώς εκτιμώ ότι λειτούργησες εσύ προσωπικά. Πριν όμως από αυτό, επειδή διαβλέπω ότι έχεις λάθος άποψη για την προσέγγιση αυτού τού ιστολογίου στο ζήτημα και μάλλον έχεις βγάλει το συμπέρασμα ότι ξημεροβραδιαζόμουν στο Σύνταγμα, επίτρεψέ μου να σε φορτώσω με ένα ελαφρό βάρος δύο παλαιών σχετικών αναρτήσεων που δίνουν τη δική μας οπτική γωνία:
«Όποιος κατουράει στη θάλασσα, θα το βρει στ’ αλάτι!» (Χαρίλαος Φλωράκης)
Σεβαστοί και σοφοί καθηγητές Καβουριάρη, Δουζίνα και Σεφεριάδη, μπορεί κάποιος από εσάς να μας πει, σε ποια χώρα βρίσκεται η Πλατεία Συντάγματος;
Τώρα, για σας, να ποιες είναι οι εκτιμήσεις μου:
Ο φοβικός απομονωτισμός που δείχνετε εδώ και πάνω από μία δεκαετία, επί της ουσίας, σας έχει οδηγήσει να διαγράψετε από τη σκέψη σας την τεράστιας αξίας αποστροφή τού Λένιν («όποιος ονειρεύεται μία ‘‘καθαρή’’ επανάσταση είναι καταδικασμένος να μην τη ζήσει ποτέ!») και τις εφαρμογές της σε όλους τούς καιρούς, επαναστατικούς και μη. Κάτι που στην πράξη σάς αυτοακυρώνει και σας καθιστά ανίκανους να κάνετε πολιτική μαζών. Γιατί οι μάζες ποτέ δεν ήταν ‘‘καθαρές’’ (και ειδικά σε αυτούς τους καιρούς είναι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν). Αλλά αυτές είναι! Αυτές ήταν στην Ισπανία, αυτές ήταν και στην Ελλάδα. Ξέρουν πολύ καλά τι δεν θέλουν, αλλά κολυμπάνε στα σκοτάδια ως προς το τι πρέπει να θέλουν, προκειμένου να βγουν από αυτήν την κόλαση.
Έτσι, λοιπόν, όπως δεν υπάρχει ‘‘καθαρή’’ επανάσταση, δεν υπάρχει και ‘‘καθαρή’’ κοινωνική διαμαρτυρία (όταν λέω βέβαια ‘‘καθαρή’’, καταλαβαίνεις τι εννοώ: ταξικά και πολιτικά συνειδητοποιημένη). Αν θέλει να κάνει κανείς δουλειά πρέπει να ανακατευτεί μαζί τους (χωρίς βέβαια να μπερδευτεί ο ίδιος). Ατυχώς, αλλά όχι ανεξήγητα, αυτό δημιουργεί τρόμο στην ηγετική σας ομάδα. Γι’ αυτό και φρόντισε να τραβήξει τη γραμμή τής καραντίνας από τέτοιου είδους ‘‘βρώμικα’’ φαινόμενα πριν καν έρθει η μόδα τών Αγανακτισμένων στην Ελλάδα, από τις μέρες δηλαδή που το φαινόμενο εμφανίστηκε στην Ισπανία. Βέβαια, κατά τη γνώμη μου πάντα, εδώ κάπου την πάτησε: δεν περίμενε ότι οι πλατείες θα μεταφερόντουσαν στην Ελλάδα με τέτοια μαζικότητα. Αυτή η μαζικότητα ενθάρρυνε τους όποιους, λίγους πάντως, μέσα στις γραμμές σας που δεν έχουν χάσει εντελώς τα μυαλά τους να πουν: «ρε σύντροφοι, εδώ μιλάμε για πολύ κόσμο· μήπως να το ξαναδούμε;». Σ’ αυτές τις φωνές οφείλονται οι κάποιες απόπειρες που κάνατε για να προσεγγίσετε τις πλατείες. Αλλά, όσο κι αν κάποτε την ξέρατε τη μαζική δουλειά, έτσι δείχνει η Ιστορία, τώρα την έχετε ξεμάθει. Κι έτσι οι απόπειρες κατέληξαν σε μία τρύπα στο νερό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Φίλε Κολοκοτρώνη (έρχομαι σ’ εσένα τώρα μια και μίλησες επί προσωπικού), όχι, δεν σε έχω για πρόβατο. Και είμαι σίγουρος πως, είτε είσαι οργανωμένος είτε όχι (δεν είναι έμμεση ερώτηση αυτή, δεν ζητάω βιογραφικά), το στοματάκι σου θα το ανοίγεις όταν θα βρίσκεστε μεταξύ σας. Το πρόβλημα όμως είναι (ακόμα πιο χοντρό αν δεν είσαι οργανωμένος) ότι ακολουθείς κι εσύ αυτή τη διαστρεβλωμένη έννοια του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, σύμφωνα με την οποία υπερασπιζόσαστε ακόμα και τη μεγαλύτερη και πιο οφθαλμοφανή μαλακία, αν συνδέεται με οποιοδήποτε τρόπο και ακόμα και στον ελάχιστο βαθμό με «το Κόμμα» (στην καλύτερη περίπτωση σιωπάτε· κοινώς, το κάνετε γαργάρα). Επομένως, όσο κι αν δεν είσαι πρόβατο, ότι έχεις μία θεοποιημένη αντίληψη για «το Κόμμα» (δηλαδή τους 63 τής Κεντρικής Επιτροπής) την έχεις.
Ούτε εγώ, ούτε η παρέα μου, την οποία έχω πάντα στο μυαλό μου όταν γράφω (και από την οποία, εκτός από τον Ιούνιο του 2012 και μέχρι το περσινό καλοκαίρι, είχατε πάντα δύο ψήφους) τυχαίνει να συμμεριζόμαστε αυτήν τη θεοποιημένη αντίληψη. Για κανένα κόμμα –ακόμα και για το ΣΔΕΚΡ (μπ)· ο Λένιν μάς το δίδαξε αυτό. Και για κανέναν ηγέτη. Ούτε για τον Λένιν τον ίδιο (πάλι ο Λένιν μάς το έχει διδάξει κι αυτό). Τι πρέπει να γίνει; Να μας κρεμάσεις; Σέβομαι τη θρησκευτική κατά κάποιο τρόπο πίστη σου (αλλά διατηρώ πάντα το αναφαίρετο δικαίωμά μου να την επικρίνω), σεβάσου τη δική μας ‘‘απιστία’’ (διατηρώντας βέβαια κι εσύ το αναφαίρετο δικαίωμά σου να την επικρίνεις).
Όχι, δεν θα μας κρεμάσεις γι’ αυτό. Θα μας κρεμάσεις για την κατηγορία τής προδοσίας. Για να το δούμε. Γράφεις στο ΥΓ1:
Όσο για τα ψελλίσματά σου περί "ηγεσίας μόνο" ή περί "αντικειμενικού" (συγγνώμη κιόλας) αλλά τα θεωρώ τρίχες κατσαρές και τα ακούω βερεσέ...
Δεν το καταλαβαίνω καθόλου αυτό. Γιατί «ψελλίσματα περί ηγεσίας μόνο»; Με το ζόρι θέλεις να με κάνεις να συμπεριλάβω κι εσένα, τον Гриша, τον ελληνοφρενικό, τον ΑΕΚτζή στα περί προδοσίας; Για ρώτησέ τους, τους πετροβόλησε κανείς, εγώ ή κάποιος άλλος σχολιαστής, από τη φάση τού δημοψηφίσματος και μετά; Κι ύστερα ρώτησε και τον εαυτό σου για ποιο λόγο σού έστειλα χαιρετίσματα στον Σφυροδρέπανο; Μήπως επειδή, όπως έγραψε κάποιος ‘‘έξυπνος’’ εκεί, «ψάχνω πελάτες για το τσαρδί μου γιατί έχω πήξει στους Συριζαίους»;
Και το άλλο, η απόρριψη του «αντικειμενικού» στοιχείου, τι είναι πάλι τούτο; Για δες ένα καλό παράδειγμα του τι σημαίνει αντικειμενικό στοιχείο τής πραγματικότητας:
Είδαμε ότι η Ρόζα Λούξεμπουργκ θεωρεί ένα από τα κυριότερα «κόζια» της στον αγώνα ενάντια στο πρόγραμμα των μαρξιστών τής Ρωσίας το παρακάτω επιχείρημα: η αναγνώριση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης ισοδυναμεί με υποστήριξη του αστικού εθνικισμού τών καταπιεζομένων εθνών. Από το άλλο μέρος, λέει η Ρόζα Λούξεμπουργκ, αν με το δικαίωμα αυτό εννοούμε μονάχα τον αγώνα ενάντια σε κάθε βία απέναντι στα έθνη, τότε δε χρειάζεται ειδική παράγραφος στο πρόγραμμα, γιατί οι σοσιαλδημοκράτες είναι γενικά ενάντια σε κάθε εθνική βία και ανισοτιμία.
Το πρώτο επιχείρημα, όπως το έδειξε εδώ και 20 χρόνια ο Κάουτσκι με τρόπο που δεν επιδέχεται αντίρρηση φορτώνει τον εθνικισμό από τον ένοχο στον αθώο, γιατί η Ρόζα Λούξεμπουργκ, που φοβάται τον εθνικισμό τής αστικής τάξης τών καταπιεζομένων εθνών, αποδείχνεται ότι στην πράξη παίζει το παιχνίδι τού μαυροεκατονταρχίτικου εθνικισμού τών μεγαλορώσων!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αυτά είναι λόγια τού Βλαδίμηρου! Και υπάρχουν στη σελίδα 64 τού τόμου τής Σύγχρονης Εποχής, έκδοση 2006, με συλλογή γραπτών τού Λένιν σχετικά με το Εθνικό Ζήτημα. Τι κάνει εδώ ο μεγάλος; Πολύ απλά, επικρίνει τη Ρόζα επειδή στην πράξη (δηλαδή αντικειμενικά, πέρα από προθέσεις) «παίζει το παιχνίδι τού μαυροεκατονταρχίτικου εθνικισμού τών μεγαλορώσων». Ποιαν; Τη Ρόζα! Και θέλεις να μου πεις ότι αυτό που ασφαλώς σε βρίσκει σύμφωνο για τη Ρόζα (όπως βρίσκει κι εμένα) σου κάθεται στο λαιμό για τον Κουτσούμπα; Και γιατί παρακαλώ; Τον Κουτσούμπα τον γέννησε μάνα και την Ρόζα την είχε γεννήσει σκύλα; Όπως η Ρόζα άθελά της έπαιζε το παιχνίδι τού μαυροεκατονταρχίτικου εθνικισμού τών μεγαλορώσων, έτσι και ο Κουτσούμπας και η ηγετική ομάδα τού ΚΚΕ έπαιξαν άθελά τους (αλλά με πολύ πιο ‘‘μικρά’’ και ταπεινά κίνητρα από αυτά τής Ρόζας) το παιχνίδι τών Ναιναίδων τού Μένουμε Ευρώπη και της Νέας Ιεράς Συμμαχίας! Αυτή είναι η δική μου εκτίμηση των πραγμάτων και αυτή ήταν και πέρυσι. Τώρα, αν θέλεις να ισχυριστείς ότι η έννοια που έδινα στη λέξη «προδότης» ήταν αυτή τού έμμισθου πράκτορα ή εκείνη τών στρατοδικείων όταν έστελναν στο απόσπασμα τους αντάρτες τού ΔΣΕ, κάντο. Αλλά ούτε σού αξίζει να ξεπέσεις σε τόσο φτηνά επιχειρήματα ούτε και όφελος θα βγει. Είναι τόσο φανερό το τι εννοούσα που ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν θα γίνει πιστευτός ούτε από τη γάτα μου!
Όμως, για να συνεννοηθούμε μέχρι τέλος, ας κάνουμε και μία υπόθεση εργασίας. Ας υποθέσουμε ότι όταν μίλαγα για προδοσίες και για προδότες είχα στο μυαλό μου την υποκειμενική και όχι την αντικειμενική προδοσία. Το ομολογώ!
Και το ανακαλώ! Αναγνωρίζω το λάθος μου και αποκαθιστώ τον Γενικό Γραμματέα σας και όλο το Πολίτ Μπιρό και ολόκληρη την Κεντρική Επιτροπή από την κατηγορία τής υποκειμενικής προδοσίας (μένοντας μόνο στην κριτική που λέει ότι «στην πράξη έπαιξαν το παιχνίδι τού μαυροευρωπαΐστικου ιμπεριαλισμού») σε επίσημη και πανηγυρική συνεδρίαση με όλη την παρέα μου παρούσα κι από κοντά μπαμπάδες, μαμάδες, γκόμενες, θείους νονές και δεν συμμαζεύεται! Εντάξει; Καθαρίσαμε;
Δεν καθαρίσαμε; Και γιατί παρακαλώ; Πώς καθάρισε ο Ζαχαριάδης και όλη η παρέα του που έλεγαν «μην πιστεύετε τους μοναρχοφασίστες! μούφα η φωτογραφία τού Πλουμπίδη πεσμένου μπρούμυτα! ο Πλουμπίδης ξεκοκαλίζει τώρα τα αργύρια της προδοσίας του στις ΕΠΑ!»; Γιατί εκείνον τον αποκαταστήσατε με εμβατήρια και παιάνες; Εγώ τι είμαι; Μούλικο; Δηλαδή, να συμπεράνω ότι αν αύριο-μεθαύριο, στη Λαϊκή Εξουσία, πατήσω καμιά γριούλα που θα περνάει απέναντι εντός διάβασης θα φάω δέκα χρονάκια καταναγκαστική εργασία κι αν κάνει το ίδιο κάποιος κεντρικοεπιτροπάριος θα τη βγάλει καθαρή με ένα διοικητικό προστιματάκι;
Νομίζω ότι τελειώσαμε και με αυτό το ζητηματάκι τής προδοσίας. Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι αυτή ήταν η κύρια αιτία να ξεκόψεις από εδώ, το ήξερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με τον τρόπο που βλέπεις τις πολιτικές καταστάσεις. Και δεν θέλει και πολύ σοφία να δει κανείς ποια είναι η αιτία μιας τέτοιας προσέγγισης που χαρακτηρίζει όλους τους φίλους τού ΚΚΕ. Είναι αυτή η θεοποιημένη και ‘‘θρησκευτική’’ αντίληψη για την οποία έκανα λόγο προηγουμένως, βάσει τής οποίας ο λαός τού ΚΚΕ είναι ο περιούσιος λαός και όλοι οι υπόλοιποι εντός Αριστεράς απλώς οδοντόκρεμες.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η επόμενη ενότητα από όσα είπες είναι το χρονικό τής διάσπασης του αρχικού ενιαίου ΣΥΝ και του ΚΚΕ. Δεν ξέρω πόσο χρήσιμη είναι για την κουβέντα μας και κυρίως δεν βλέπω πού κολλάει η κλάση μου σε αυτές τις ιστορίες. Θα πω όμως την άποψή μου για δυο-τρία βασικά.
α. Τίποτε από όσα έχει γραφτεί εδώ δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο να υποστηριχτεί ότι έχω κάποιο πρόβλημα με την ύπαρξη Κομμουνιστικών Κομμάτων. Το αντίθετο: θεωρούσα και θεωρώ απαραίτητη την αυτόνομη δράση τους. Έχουμε όμως μία διαφορά. Δεν πιστεύω στην αποκλειστικότητα. Δηλαδή ότι μία ορισμένη ομάδα κομμουνιστών έχει το αποκλειστικό δικαίωμα είτε στον τίτλο είτε στην κομμουνιστική ιδεολογία, συνήθως για λόγους ιστορικότητας (με άλλα λόγια, ποιος πρόλαβε να πει τούκα προ).
β. Από όσα έχω ακούσει για εκείνη την περίοδο, αρκετά από τα οποία τα έχω ακούσει μέσα στους τοίχους τού σπιτιού μου, ξέρω ότι ένα από τα κύρια επίδικα εκείνου τού καβγά ήταν η μετατροπή τού ΣΥΝ σε ενιαίο κόμμα (κάτι σαν πρώιμος ΣΥΡΙΖΑ). Αν μία μηχανή τού χρόνου με μετέφερε σ’ εκείνη την εποχή θα τασσόμουν κατά (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ήμουν της άποψης να μην αλλάξει τίποτε στο κόμμα σας ή, χειρότερα, ότι για να συνεχίσει να υπάρχει δεν θα έπρεπε να αλλάξει σε τίποτε).
γ. (Όχι άποψη αυτό, απλή ενημέρωση) Ο ΣΥΝ, μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ, δεν πήρε ούτε μία ψήφο από αυτό το σπίτι. Και τα παλιά κιτάπια δεν καταχωνιάστηκαν σε πατάρι από καμία ντροπή. Πλήρωσαν τη νύφη ενός νεανικού χωρισμού κάποιου φοιτητοζεύγαρου. Μετά από χρόνια, κάποια μέρα έκαναν την εμφάνισή τους εδώ (αν έπεσε παντόφλα, δεν το ξέρω... ;-) )
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τελευταία ενότητα: Σχόλια σχετικά με το πώς βλέπεις την κριτική αυτού του ιστολογίου προς το ΚΚΕ.
Κοίτα, από μια άποψη δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση να μου πει κάποιος δικός σας ότι κάνω κριτική στο ΚΚΕ «από δεξιά». Από την εξής: προκειμένου να στηρίξετε τον απομονωτισμό σας έχετε τραβηχτεί σε κλασικές αριστερίστικες θέσεις (άσχετα αν αυτό δεν οφείλεται σε υπεραριστερή επαναστατικότητα, το επαναλαμβάνω). Άρα, ναι. Ορθώς κι εγώ και πολλοί άλλοι σάς κριτικάρουν «από δεξιά». (Όπως ορθώς και κάποιοι άλλοι έλεγαν «ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω» ;-) )
Στη θέση σου θα ήμουν λιγότερο σίγουρος για το αν και πόσο τσιμπάτε. Το γεγονός ότι μέλη και μη μέλη εμφανιζόσαστε μπετοναρισμένοι γραμμιτζήδες δεν λέει πολλά. Το ρήγμα που υπάρχει στο ΚΚΕ σχετικά με τη γραμμή τού απομονωτισμού φάνηκε ξεκάθαρα (αν και όχι σε όλη του την έκταση: ο φόβος φυλάει τα έρημα) στον Προσυνεδριακό τού 19ου. Είχα καθίσει τότε και έκανα μία καταγραφή των επιστολών στο Ρίζο γραμμιτζήδες/αντιγραμμιτζήδες. Δεν την ολοκλήρωσα, βαρέθηκα. Είχα όμως προχωρήσει αρκετά. Ίσως να είχα φτάσει μέχρι τις αρχές Μαρτίου. Ξέρεις πόσο έβγαζαν οι αντιγραμμιτζήδες; Κάπου μεταξύ 20 και 25%. Άρα, πιο σεμνά στο ζήτημα του πόσοι τσιμπάτε και πόσοι δεν τσιμπάτε ή μάλλον στο πόσοι προβληματίζεστε με τη γραμμή που σας οδηγεί να «συμμαχείτε μόνο με τον εαυτό σας». ( ©Μπογιόπουλος ;-) :-) )
Κατά τη γνώμη μου, αυτό το δρόμο θα τραβήξετε κι όπου πάει (στην επανάσταση αποκλείεται πάντως). Κάποτε ήλπιζα ότι η κομματική σας βάση θα αντιδρούσε. Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι είναι πολύ πίσω από τις απαιτήσεις που έχει ένα τέτοιο έργο. Τώρα το έχω ρίξει στη μεταφυσική και στις προσευχές. Λέω: πού ξέρεις; μπορεί να υπάρχουν τίποτε υπόγεια ρεύματα που δεν τα βλέπουμε ακόμα...
Κι αυτό με φέρνει στο τελευταίο ζήτημα που θίγεις. Στην παρουσία μου στο τσαρδί που συναντηθήκαμε μετά από σχεδόν έναν χρόνο.
Μου καταλογίζεις ευθύνες. Για υπερπροβολή τού εγώ μου και για φιγούρα. Και δείχνεις να αμφιβάλεις έστω και λίγο για τις προθέσεις μου (εμφανίστηκα για να κάνω χαβαλέ αμφιθεάτρου;).
Φίλε Κολοκοτρώνη, με το χέρι στην καρδιά, δεν υπάρχει τίποτε από αυτά. Να σου εξηγήσω τι συμβαίνει;
Κοίτα, εγώ δεν ξέρω πολλά πράγματα. Τυχαίνει όμως αυτά που ξέρω να τα ξέρω αρκετά καλά. Ό,τι λοιπόν εσύ μεταφράζεις σε «υπερπροβολή τού εγώ μου» δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη σιγουριά πως γι’ αυτά τα λίγα που ξέρω η γνώση μου είναι θεμελιωμένη και όχι επιπόλαιη. Τώρα πάλι, αν εισπράττεις ως εγωιστική επίδειξη κάποιες ατάκες που πετάω ως απάντηση σε μερικά και μόνο από τα κουφά που έχω ακούσει, έλα στη θέση μου. Τι θα έλεγες εσύ σε κάποιον που σε βαφτίζει π.χ. «έμμισθο τσογλάνι»; Πώς θα αντιδρούσες αν κάποιος εδώ έλεγε «παιδιά, να κάνουμε δημοψήφισμα με τι είδους κλωτσιά θα πετάξουμε έξω τον Κολοκοτρώνη»; Ή θα τους έβριζες ή θα απαντούσες με ειρωνεία. Ε, εγώ προτιμώ πάντα το δεύτερο και μάλιστα με κάποιες δόσεις χιούμορ. Και τι θα έκανες αν κάποιος σε αποκαλούσε στην ψύχρα «μαλάκα» χωρίς να έχεις καν συνομιλήσει μαζί του και διαπίστωνες ότι εγώ δημοσιεύω το σχόλιό του σαν να μην τρέχει τίποτε και χωρίς να του πω κουβέντα; Ούτε θέλω να σκέπτομαι τι θα έλεγες σ’ εκείνον και τι ξεφτίλισμα θα έριχνες σ’ εμένα –και με το δίκιο σου. Εγώ πάντως δεν είπα τίποτε, το άφησα να περάσει στο ντούκου. Δεν γίνεται όμως, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μην αντιδράσεις κάπως και απλώς να περιμένεις πότε θα ξεθυμάνει ο κάθε βλάκας. Ούτε βέβαια γίνεται να δεχθείς την απαίτηση των χουλιγκάνων που, ακόμα κι αν δεν λέγεται ανοιχτά, κάνει μπαμ ότι βρίσκεται στο μυαλό τους: «Λέφτυ, γαμήσου, εδώ ’ναι Κουκουέ, εμείς θα σε γαμάμε, κι εσύ θα λες ολέ»! –για να παραφράσω το γνωστό αντιπαναθηναϊΚό σύνθημα των οπαδών τού Ολυμπιακού.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
Αυτά, συνοπτικά, ως προς την «υπερπροβολή τού εγώ μου» και τη φιγούρα. Τώρα για το αν εμφανίστηκα εκεί για χαβαλέ, τι να σου πω; Με χιλιάδες επί χιλιάδων λέξεις από τις 20 Μαΐου που άφησα το πρώτο σχόλιο, το βλέπω λίγο χλωμό να κινούμαι από ελατήρια χαβαλέ (ξέρεις πόσες ωρίτσες κοστίζουν αυτές οι χιλιάδες λέξεις;).
Φίλε Κολοκοτρώνη, να τα πούμε όπως είναι τα πράγματα; Η εικόνα αυτή, που μπορεί να τη δει κανείς (εγώ την έχω δει) σε όλα τα Κουκουέδικα στέκια (ή σχεδόν σε όλα, να μην είμαι ανακριβής) είναι πραγματικά θλιβερή. Μία μαχητικότητα και κομματικότητα που έχει μεταλλαχθεί σε καθαρό πολιτικό χουλιγκανισμό έχει καταλήξει να αποτελεί το σήμα κατατεθέν τής συντριπτικής πλειοψηφίας τών οπαδών τού ΚΚΕ που σουλατσάρουν στο διαδίκτυο. Πώς συνέβη αυτό και πώς έφτασαν τα πράγματα εκεί; Σου αρέσει όλη αυτή η ανθρωποφαγία, οι κραυγές, τα ουστ, τα γιούχα, οι καθαρές βρισιές; Αποκλείεται. Ίσα-ίσα, είμαι σίγουρος ότι θα έρχονται φάσεις που θα σου γυρίζουν τα άντερα. Καταλαβαίνω ότι έχετε εργατικό κόσμο σε μεγαλύτερα ποσοστά από αυτά που υπάρχουν σε άλλα αριστερά μαγαζιά, δηλαδή ανθρώπους που δεν είχαν την πολυτέλεια να καθίσουν μερικά χρόνια παραπάνω στα θρανία, καταλαβαίνω την πολιτική ανατροφή που έχουν πάρει («ένα είναι το Κόμμα και όσοι το ακολουθούν είναι κι αυτοί μοναδικοί»), αλλά δεν νομίζεις ότι όλα έχουν ένα όριο κι ότι αυτό το όριο έχει ξεπεραστεί πολύ και προ πολλού, κοινώς ότι έχει χαθεί η μπάλα;
Γιατί δεν μιλάτε όλοι εσείς που δεν παίρνετε μέρος σε αυτό το ‘‘πανηγύρι’’; Δεν είναι καθήκον σας να προστατέψετε το Κόμμα σε τελική ανάλυση από τέτοιες πρακτικές που στην ουσία το συκοφαντούν και το προσβάλλουν; Όλοι εμείς οι «απ’ έξω», ό,τι και να πούμε, το ξέρεις καλά: δεν μετράει, είμαστε «οπορτουνιστές», φτου κακά. Είναι άλλο να ακούσουν πέντε κουβέντες όλοι αυτοί οι κουφιοκεφαλάκηδες από δικούς τους. Δες για παράδειγμα τι γράφει ο ελληνοφρενικός για πάρτη σου, παραπάνω. Θέλει πολύ σοφία για να καταλάβεις ότι εσένα θα σε ακούσει; (Διευκρίνιση: τον φέρνω απλώς σαν παράδειγμα οπαδού τού ΚΚΕ· δεν έχει καμία σχέση ο ελληνοφρενικός –ή ο Гриша και ο ΑΕΚτζής– με φαινόμενα σαν αυτά που περιέγραφα πριν· και μόνο το γεγονός ότι εμφανίζονται εδώ συχνά-πυκνά ή αραιότερα, και μάλιστα για πολύ καιρό, για χρόνια, το αποδεικνύει.)
Μίλα, λοιπόν, φίλε Κολοκοτρώνη (δεν το λέω ειδικά για τη συγκεκριμένη περίπτωση που συζητάμε· το λέω γενικά, καταλαβαίνεις). Μπορείς να το κάνεις και μπορείς να το κάνεις καλά και πειστικά. Ένα μόνο σκέψου: τι θα πει ένας ανέντακτος και ακαταστάλαχτος κομματικά αλλά πάντως δικός μας που θα πέσει σε ένα παρόμοιο σκηνικό. Δεν θα πει «αν έτσι αντιλαμβάνονται την άσκηση της εξουσίας σε ένα μπλογκ, φαντάζομαι τι θα κάνουν όταν θα έχουν την εξουσία σε μία χώρα και μου σηκώνεται η τρίχα...»;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δυο κουβέντες:
Ωραία, είμαι «οπορτουνιστής». Αλλά κάπου γουστάρεις να τα λέμε.
Και εντάξει. Είσαι «κολλημένος». Αλλά κι εγώ γουστάρω παρτίδες με σένα.
Μου φαίνεται το άκρον άωτο της ανοησίας να μείνουμε στις εικόνες που έχει ο ένας για τον άλλον και να αγνοήσουμε τα αισθήματα.
Τα λέμε
ΥΓ Λέξεις τρεις χιλιάδες και εννέα. Για τον χαβαλέ, ρε γαμώτο! ;-) :-)
Ειδοποίησα, ότι "δεν περπατάει έτσι"...
...δεν άκουσες.
Καλέ μου φίλε Κολοκοτρώνη,
Άκου, βρε κομμουνιστή και μάγκα, μερικά εγκάρδια λόγια, στη μπύρα που πίνω:
Δεν ήθελα να σε ανακατέψω με αυτή την ιστορία, κι ας εμπλέκεται με το πώς ξαναήρθαμε σε επαφή μετά από το περσινό μαύρο καλοκαίρι. Μάρτυς μου ο Βλαδίμηρος. Αν υπέκυψα στον πειρασμό ήταν γιατί φρίκαρα όταν είδα ότι ο μπλογκάρχης εκεί, μπροστά στον ‘‘επαναστατικό’’ στόχο να με κάνει να ξεκουμπιστώ από το τσαρδί του, πάτησε τη μπέσα που του έδειξα και έβγαλε στη φόρα κάτι που του είχα εμπιστευτεί. Και αυτό και μόνο θέλησα να μοιραστώ μαζί σου. Καμία πολιτική διαφορά, τίποτε από όλα όσα μας χωρίζουν. Μόνο το πάτημα της μπέσας, μόνο αυτό, τον Χριστό μου και την Παναγία μου και τον Βλαδίμηρό μου! Από εκεί και πέρα, με δική μου υπαιτιότητα όπως παραδέχθηκα αλλά σου εξήγησα το γιατί, είπαμε και πέντε κουβέντες παραπάνω γι’ αυτό το ζήτημα. Τώρα ήρθε η ώρα να κλείσουν οι λογαριασμοί.
Μείνε μακριά από αυτή την ιστορία. Δικοί σου είναι, το καταλαβαίνω, μαζί τους είσαι (εγώ, όταν μού κολλάνε διάφοροι φιλελέδες για τους σκελετούς που κρύβουν τα δικά μας τα ντουλάπια, συνηθίζω να τους απαντώ: Even if they are bastards, they are our own bastards!). Μαζί τους είσαι, λοιπόν, είναι δεδομένο, το ξέρεις εσύ, το ξέρω εγώ, το ξέρουν κι εκείνοι. Μαζί τους είσαι, αλλά (πάντα υπάρχει αυτό το γαμημένο αλλά) δεν είσαστε το ίδιο. Γι’ αυτό σού ζητώ, σε παρακαλώ πολύ, πες καλύτερα, μείνε μακριά από αυτή την ιστορία. Δεν θέλω να ξαναχαθούμε εξ αιτίας της.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ενημερωτικό και μόνο υστερόγραφο που δείχνει τι ήταν αυτό που δεν περπάταγε, από πότε δεν περπάταγε και πόσο άκουγα ή δεν άκουγα
Για να μην έχεις αυταπάτες ή για να έχεις καλύτερη ενημέρωση:
Το τρίτο (3ο!) σχόλιό μου στο τσαρδί που συναντηθήκαμε ήταν αυτό:
LeftG700 είπε...
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΛΑΘΟΥΣ
Έγραψα στο αμέσως προηγούμενο σχόλιο ότι ο [XXX] ήταν ο μοναδικός που δεν γιούχαρε και που διατύπωσε αντίλογο. Αυτό είναι λάθος. Επανορθώνω: το ίδιο έκαν[ε] και ο [ΨΨΨ]. Και στα πρώτα τους σχόλια οι [ΦΦΦ] και [ΩΩΩ], άσχετα αν μετά φρόντισαν οι ίδιοι να χύσουν την καρδάρα με το γάλα...
21 Μαΐου 2016 - 1:01 π.μ.
Σε ένα κατοπινό σχόλιό μου, στην ίδια ανάρτηση, όταν είχε προχωρήσει η κουβέντα, έγραψα:
LeftG700 είπε...
ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΚΑ:
Από το τσαρδί μας έχουν περάσει απείρως καλύτερα καταρτισμένοι και πολύ πιο σοβαροί (και έντιμοι στο διάλογο) οπαδοί τού ΚΚΕ. Αν θέλει, ας το λάβει υπ’ όψη του ο Σφυροδρέπανος αυτό. Τόσο το μπλογκ του όσο και «το Κόμμα» μόνο να ωφεληθούν έχουν.
23 Μαΐου 2016 - 6:07 μ.μ.
Για να πάρω μία απάντηση από τον διαχειριστή, στην οποία, μεταξύ άλλων, έλεγε:
Λαμβάνοντας πάντως υπόψη τα δικά σου λεγόμενα, ας μη σε κρατάμε με το ζόρι σε ένα τσαρδί με σούρες, ακατάρτιστους, ασόβαρους κι ανέντιμους σχολιαστές, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο δικό σου επίπεδο. Άσε μας εδώ να εκτιθόμαστε.
23 Μαΐου 2016 - 7:52 μ.μ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
Όταν ο διαχειριστής έκοψε τα σχόλιά μου σχετικά με την υπεράσπιση του ΚΚΕ για την πώληση του 902, στο «σκεπτικό τής απόφασης» είπε φάτσα-κάρτα:
Εμένα δε με ενδιαφέρει να φιλοξενήσω την διακήρυξη του Λεφτακόσια για ένα τελείως άσχετο θέμα, αυτός όμως δε θέλει να μπει ο σύνδεσμος και διαμαρτύρεται πως λογοκρίνεται, χωρίς κομμουνιστική ή αστική λογική. Εμένα πάλι όλα αυτά μου φαίνονται άκρως κουραστικά, δε με ενδιαφέρει γενικώς καμία συζήτηση για τον Λεφτακόσια και τις αναρτήσεις του, κανένα απολύτως σχόλιο που να τον υπερασπίζεται ή να τον κατακρίνει, αναρωτιέμαι γιατί έμπλεξα σε αυτήν την υπόθεση και πώς ακριβώς μπορώ να απεμπλακώ, και έχω να πω ότι όποιος θέλει κι άλλο Λεφτακόσια να τον πάρει σπίτι του, στο τσαρδί του ή να ανοίξουν κουβέντα με τσατ.
25 Μαΐου 2016 - 1:53 μ.μ.
Το προτελευταίο σχόλιό μου απαντούσε στα εξής λόγια κάποιου μέσα εκεί:
Λεφτ ο ρόλος σου στη πάλη των τάξεων ειναι χειρότερος απο του αποστατη καυτσκι.οσοκουπω για ρουφιανοστελεχος.ίσως και μισθουλάκος. Χώρια την ειρωνια και τα κομπλεξιλικια σου κτλ. Ουστ, ψόφα
18 Ιουνίου 2016 - 3:42 μ.μ.
Και απαντούσε έτσι:
LeftG700 είπε...
Ρε συ, ΧΧΧ, δεν ντρέπεσαι λίγο; Καταριέσαι ανθρώπους επειδή έχουν άλλες απόψεις από εσένα; Αυτό ρε συ είναι ο κομμουνιστής, σύμφωνα με τα μυαλά σου; Κατίνα που καταριέται ή μάγος που κάνει βουντού; Τι να σου πω, καημένε...
18 Ιουνίου 2016 - 5:18 μ.μ.
Και το τελευταίο σχόλιο, στη χθεσινή ανάρτηση, αυτό που κόπηκε και «θα δημοσιευτεί σε λίγε μέρες» και αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έδωσε αφορμή στον διαχειριστή να γράψει τις γνωστές ‘‘ομορφιές’’, είναι το ακόλουθο ‘‘εγωιστικό’’, ‘‘εξυπνακίστικο’’ και ‘‘φιγουρατζίδικο’’ σχόλιο:
Γράφει ο εισηγητής στην προτελευταία παράγραφο του κειμένου του:
«Κλείνοντας παράλληλα αυτό το σημείωμα, θα επαναλάβω κάτι που έγραψε ο ΧΧΧ σε ένα σχόλιό του: ότι πρέπει να τολμάμε να αναπτύσσουμε τη θεωρία μας, παίρνοντας τα ρίσκα που συνεπάγεται μια τόσο δύσκολη προσπάθεια (αναθεώρηση) και να επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τα νέα φαινόμενα, που δεν καλύπτονται από το θεωρητικό κεκτημένο.»
Αυτό, επί της αρχής, είναι κάτι τόσο σωστό που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ αριστερό άνθρωπο να μην το προσυπογράφει. Ωστόσο, από την άλλη, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι ο ίδιος ο γραφιάς, που μας θυμίζει αυτήν την αρχή, στο συγκεκριμένο συμπερασματικό κείμενο για το βιβλίο τού Σακελλαρόπουλου, δεν μας δίνει κάποιο έμπρακτο παράδειγμα αναθεωρητικής με τη θετική έννοια σκέψης. Ενώ, λογικά, θα υπέθετε κανείς ότι κάτι από όλα όσα διάβασε στο βιβλίο τού κέντρισαν τη σκέψη και θυμήθηκε αυτήν την αρχή, αυτό που συμβαίνει είναι να απορρίπτει κάθε ιδέα που βγαίνει εκτός «της πεπατημένης», ας πούμε. Επί πλέον και αντίστροφα, από τα όσα γράφει στην τελευταία παράγραφο, εκείνο που καταλαβαίνει κανείς είναι ότι το περιεχόμενο των κεφαλαίων που βρίσκει πως είναι «πολύ πιο ενδιαφέροντα» κινούνται ακριβώς εντός «της πεπατημένης».
Αντίφαση; Λάθος διατύπωση; Θεωρία που δεν εφαρμόζεται έμπρακτα; Κάτι άλλο που δεν μπορώ να φανταστώ;
Μην στενοχωριέσαι, ρε!
Η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα.
Εάν ανήκεις στην ηλικιακή κατηγορία 30-35, όπως έχω καταλάβει, πάρε υπόψη σου
πως αυτή είναι η καλύτερη ηλικία για τον άντρα (για τις γυναίκες και για τους lgbt δεν ξέρω)
όμως, όπως διαλλεκτικά συμβαίνει πάντα, μαζί με τα (πολλά) καλά της, αυτή ηλικία έχει και αρκετά μείον: μεγάλες δόσεις οίησης και αλαζονείας (γαμώ και δέρνω τύπου).
Σε πέντε-δέκα χρόνια θα καταλάβεις τι σού λέω (μακάρι να τα λέμε μέχρι τότε). Μια χαρά θα είσαι και τότε σωματικά, όμως θα μπορείς να σκέφτεσαι αλλιώς: ωριμότερα.
(όχι κατά το σχήμα: νέος-ώριμος-πτώμα, αλλά από την άλλη, μπορεί και έτσι...)
Το ΚΚΕ μην το βάζεις απέναντί σου.
Εκτός από άδικο (δεν μας έφταιξε το ΚΚΕ για το σημερινό χάλι της ζωής μας)
είναι και παράλογο: εκεί μέσα είναι μαζεμένα τα περισσότερα από τα καλά παιδιά της τάξης μας.
Εάν δεν μπορείς να συνοδοιπορήσεις (λέξη δανεισμένη από το γλωσσικό οπλοστάσιο του αντιπάλου, όμως τόσο γαμημένα ακριβής!!), τουλάχιστον μείνε ουδέτερος.
Και προσπάθησε και εσύ και ο φίλος ο Μπελαντης και όλοι όσοι αναγνωρίζουν (πως αλλιώς άλλωστε) την "κινητοποιησιμότητα" (τι λέξη!) του ΚΚΕ, να εξηγήσετε και το πού αυτή οφείλεται! Ξέρεις, δεν είμαστε έμμισθοι στο Κόμμα, ούτε τελειώνουμε καμμιά θητεία!
ΥΓ1. εκτός από τον ορθολογισμό υπάρχει και το βίωμα
(μια πολύ ωραία συζήτηση, που ίσως την κάνουμε κάποτε).
ΥΓ2. σαν πατέρας σου ακούστηκα, το καταλαβαίνω, αλλά πώς αλλιώς να γίνει;
(είπαμε: η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα!)
Δημοσίευση σχολίου