Η ημέρα αυτή ήταν η 15η Αυγούστου τού
2016. Όταν, με το πρωινό ταχυδρομείο, έφτασε η τελευταία Αυγή τής Κυριακής και είδε ότι ο οπαδός του Τριαντάφυλλος Μηταφίδης
και νυν βουλευτής τού ΣΥΡΙΖΑ –ίσως και ο πλέον αξιολύπητος από το θλιβερό αυτό
τσούρμο– υπέγραφε την αναδημοσίευση ενός παλαιού δικού του άρθρου.
«Καημένε Лев Дави́дович», μονολόγησε, οικτίροντας τον εαυτό του. «Ποιος να το έλεγε ότι θα γινόσουν πλυντήριο για τέτοιους
πολιτικούς αγύρτες ή ξεμωραμένους, που έχουν(;) ακόμα την εντύπωση ότι ακολουθούν τις
ιδέες σου...»
36 σχόλια:
Τα ιερα τερατα της επαναστασης μας τελειωσαν, μεινανε τα σκετα τερατα, και οι τερατολογιες.
Φιλε Λεφτ, αυτα πιανανε (ισως) οσο το κομμα τους ηταν στην αντιπολιτευση. Τωρα πια που αποσκοπουν; Πιστευουν οτι αποτελουν μερος μιας ιστορικης επαναστατικης-κοινοβολευτικης διαδικασιας στην ελλαδα και την Ευρωπη, η οποια στο μελλον θα γραφτει με χρυσα γραμματα στο βιβλιο της ιστοριας; Η τους αρκει ενα 'τιμιο' πασοκ να κυβερνα;
Ramon Mercander γιατι μπορει..
Χαιρετισμους απο τα (βροχερα) βορεια
Φίλε Σκεπτικιστή,
Πού να ξέρει κανείς τι πιστεύουν και τι δεν πιστεύουν! Πιο συγκεκριμένα, πού να ξέρει πόσοι από δαύτους κάνουν χρήση τού ψυχικού μηχανισμού τής γνωστικής ασυμφωνίας και πόσοι προσπαθούν να εξαπατήσουν ακόμα και τώρα τους λίγους αριστερούς που εξακολουθούν να υποστηρίζουν ακόμα και τώρα τον ψευτοΣΥΡΙΖΑ; Και στην τελική, έχει σημασία; Θέλω να πω, χρειάζεται να ξέρουμε τι έχουν μέσα στο μυαλό τους για να αποκαλύπτουμε τη γελοιότητα αυτής τής αισχρής διαχείρισης συμβόλων όπως τού Τρότσκι εν προκειμένω;
Τα λέμε
Βρε, βρε, βρε! Ο dimK.! :-) Πού χάθηκες εσύ; Μπίζνες, έρωτες ή κάτι άλλο; :-) Και γιατί το έριξες στους γρίφους; (αδυνατώ να ερμηνεύσω αυτό το «Ramon Mercander γιατι μπορει..»)
Χαιρετισμούς από τη ζεστή Αθήνα που την ξεσυνήθισα κάπως τις τελευταίες μέρες και τώρα ζορίζομαι!
Τα λέμε
αποτυχημενες μπιζνες,χαμενοι ερωτες και γενικα μια κατηφορα ανευ προηγουμενου,ο λογος που χαθηκα!
Το Ramon Mercanter δεν ειναι προς ερμηνεια..απλα ειπα να πω κατι και δεν σκεφτηκα κατι καλυτερο(!)
Τωρα αν σε πω τυχερο ως προς την ζεστη και την Αθηνα θα το πιστεψεις?
Δεν χαθηκα,μπαινω και (ψιλο)διαβαζω απλα δεν εχω κατι να πω,οπως ειδες!
Θα προσπαθησω να επανελθω..
Σωστά φίλε Λέφτη! Τι δουλειά έχει με αγύρτες ο Τρότσκι….
«…….Η ανάπτυξη των κουλάκων ήταν το σήμα του κινδύνου για δύο επιφανή μέλη της κυβερνητικής ομάδας, τον Ζηνόβιεφ και τον Κάμενεφ, που χαρακτηριστικά, ήταν πρόεδροι των Σοβιέτ των δύο κύριων προλεταριακών κέντρων, του Λένινγκραντ και της Μόσχας. Αλλά οι επαρχίες , κι ακόμα περισσότερο η γραφειοκρατία στέκονταν σταθερά στο πλευρό του Στάλιν. Η πορεία προς τον εύπορο κτηματία νίκησε. …….Βέβαια «καταρχήν» η κυρίαρχη ομάδα ακόμα και τότε δεν αρνήθηκε την κολλεχτιβοποίηση της γεωργίας……..»
Σελ. 32 «Η προδομένη επανάσταση» Εκδόσεις «ΑΛΛΑΓΗ» 1984
«……..Μέσα στον θόρυβο των κομματικών συζητήσεων οι αγρότες απαντούσαν στην έλλειψη βιομηχανικών αγαθών με μια ολοένα και πιο επίμονη απεργία . Δεν πήγαιναν τα σιτηρά τους στην αγορά, ούτε αύξαναν τη σπορά τους. Η δεξιά πτέρυγα (Ρίκοφ, Τόμσκι, Μπουχάριν) που έδινε τον τόνο σ’ αυτήν την περίοδο, ζητούσε ένα ευρύτερο πεδίο δράσης για τις καπιταλιστικές τάσεις στο χωριό διαμέσου μιας αύξησης της τιμής των σιτηρών, ακόμα κι αν αυτό έριχνε το ρυθμό της βιομηχανίας……»
Σελ. 33 «Η προδομένη επανάσταση» Εκδόσεις «ΑΛΛΑΓΗ» 1984
Φίλη Επισκέπτρια Χ,
Αφού πρώτα εκμυστηρευτώ ότι δεν έχω διαβάσει ούτε καν αποσπασματικά την «Προδομένη επανάσταση», να πω ότι από το σχόλιό σου εγώ ψυχανεμίζομαι πως κατατάσσεις τον Τρότσκι στους πολιτικούς αγύρτες τύπου Νέου ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μου κάθεται αυτό καθόλου καλά. Παρ' όλα αυτά, θα ήθελα να ακούσω κάποια επιχειρηματολογία. (Αν έχω καταλάβει λάθος, γράψε ...λάθος! :-) )
Τα λέμε
Φίλε Λέφτη,
Στην γενική κατηγορία των αγυρτών σίγουρα ναι! Στην υποκατηγορία των πολιτικών αγυρτών τύπου Νέου ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρω και δεν έχω τη διάθεση να ψάξω να βρω τα κριτήρια για να δω αν πρέπει να τον κατατάξω σ’ αυτήν ειδικά.
Αλλά έχω ένα ερώτημα: Για ποιο λόγο δεν σου «κάθεται καλά»; Όσον αφορά τα επιχειρήματα, ήδη παράθεσα ένα που δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό και μάλιστα από τα γραπτά του. Στη σελίδα 32 παρουσιάζει τον Στάλιν ως υποστηρικτή των κουλάκων (“…..Αλλά οι επαρχίες , κι ακόμα περισσότερο η γραφειοκρατία στέκονταν σταθερά στο πλευρό του Στάλιν. Η πορεία προς τον εύπορο κτηματία νίκησε..”) και μόλις στην επόμενη σελίδα παραδέχεται ότι η δεξιά πτέρυγα έδινε τον τόνο σ’ αυτήν περίοδο και στήριζε τους κουλάκους και όχι ο Στάλιν (χρονική περίοδος 1925 – 1926).. Βεβαίως παρακάτω , λέει και άλλα, πολλά και ωραία, αλλά διάλεξα αυτό γιατί κατά την άποψη μου είναι εμφανές ότι θέλει να εξαπατήσει τον αναγνώστη.
Φίλη Επισκέπτρια Χ,
ΟΚ. Ας το ξεκαθαρίσω:
Η πολιτική αγυρτεία τύπο Νέου ΣΥΡΙΖΑ στο μυαλό μου είναι η προσπάθεια να πείσει ότι εκπροσωπεί κάτι από Αριστερά, όταν, στην καλύτερη περίπτωση, δεν αντιπροσωπεύει τίποτε καλύτερο από τον ‘‘καλό’’ μπάτσο που αρνείται να βασανίσει τον κρατούμενο χωρίς την παρουσία γιατρού. Όπως καταλαβαίνεις, είναι φυσικό κι επόμενο να μη μου κάθεται καθόλου καλά το τσουβάλιασμα του Λέοντα σε αυτή την κατηγορία.
Στο δια ταύτα τού σχολίου σου:
Δέχομαι ότι κι εδώ υπάρχει αγυρτεία με την έννοια της παραπλάνησης. Την εντάσσω όμως στο λυσσασμένο πόλεμο μεταξύ των δύο στρατοπέδων, ο οποίος ασφαλώς και πήρε χαρακτηριστικά και προσωπικής σύγκρουσης άνευ αρχών μεταξύ τών δύο επί κεφαλής, και στον οποίο πόλεμο, έχω την εντύπωση ότι διόλου δεν υστέρησε και η άλλη πλευρά. Μήπως πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τις εκατέρωθεν ‘‘ομορφιές’’ αυτού τού διχασμού και να επικεντρωθούμε στα διδάγματα που προκύπτουν από την ουσία τών υποκείμενων προβλημάτων τα οποία δεν κατέστη δυνατόν να επιλυθούν με θετικό τρόπο;
Τα λέμε
Φίλε Λέφτη,
Βολικό ακούγεται το « πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τις εκατέρωθεν ‘‘ομορφιές’’ αυτού τού διχασμού». Είναι όμως και σωστό; Δυστυχώς οι «εκατέρωθεν ομορφιές» είναι η ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος και η ιστορία της πρώτης σοσιαλιστικής χώρας. Συνεπώς είτε μας αρέσει, είτε όχι δεν μπορούμε να τις αφήσουμε πίσω μας. Και είναι άλλο πράγμα να είμαστε οπαδοί και άλλο να προσπαθούμε να διαμορφώσουμε άποψη
Φίλη Επισκέπτρια Χ,
Όταν προτείνω να τις αφήσουμε, δεν εννοώ να τις διαγράψουμε. Όπως πολύ σωστά λες είναι μέρος τής Ιστορίας μας, είτε μάς αρέσει, είτε δεν μας αρέσει (που δεν μας αρέσει, βέβαια). Εννοώ όμως να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια δικαίωσης της μιας ή της άλλης πλευράς στη βάση τών εκτρωματικών τρόπων και μεθόδων που πήρε η σύγκρουση και να εξετάσουμε τα προβλήματα που ανέδειξε η κριτική τού Τρότσκι σε συνδυασμό όμως με τα προβλήματα που αντιμετώπισε η νεαρή Σοβιετική Ένωση και τις αντικειμενικές ανάγκες που προέκυπταν από αυτά. Κι αυτό το τελευταίο νόμίζω ότι σου δίνει μια καλή εικόνα για το πόσο πιστεύω στο οπαδιλίκι, οποθενδήποτε και αν προέρχεται.
Τα λέμε
Αυτο που συμβαινει με τα διάφορα στελέχη (ποιητικη αδεία και άδεια δεν έχουμε να τους αποκαλουμε έτσι) του ΣΥΡΙΖΑ ειναι μια κακοφορμισμένη (που λεγε και η γιαγιά μου) πληγή: του i wanna be pasokos. Ολοι αυτοι, οσοι δεν κατατάσσονται αυτοδικαίως στην κατηγορία των απαίδευτων πολιτικώς και κοινωνικώς συνανθρώπων μας (;), συνιστούν μια κάστα που ο τυχοδιωκτισμός, το δηθεν, η ανοησία, ο καιροσκοπισμός, η "πάρτη μας" και αλλα τέτοια χαρακτηριστικά συγκροτουν προσωπικοτητες που ούτε μια σοβαρή δεξια (αστική τάξη) δεν θα χρησιμοποιούσε για τη θέση του "μεγα σφουγκοκωλάριου".
Ενα απο τα συμπτώματα της κρισης ειναι οτι το απαξιωμένο πολιτικο προσωπικό της προηγουμενης περιόδου αντικαθίσταται αρον αρον (ταχέως και ατάκτως) απο πρόσωπα που υπο φυσιολογικές συνθήκες δεν θα ηταν ούτε κλητήρες στην ΕΡΕ (καλά απο την ΕΔΑ δεν θα πέρναγαν ούτε απ' εξω). Αναφέρομαι κυρίως στο "απαιδευτο" (υπό την έννοια της κουλτουρας και του έρματος) των ανθρώπων αυτών, αναφέρομαι ότι ιστορικά προέκυψαν απο παρθενογενέσεις εξωμητριας κύησης ημιθανών οργανισμών (τυπου ΕΑΡ, τύπου ΣΥΝ κλπ). Οπως συνηθιζω να λέω... οποιος θέλει να μας πείσει ας μας πει καμια συνέλευση που πήρε στη σχολή του πριν μας έρθει εκ των παραθύρων της Αννας Π. (και ολοι καταλαβαμε τι εννοώ και καμια συνομωσία δεν προσυπογράφω).
Η κατάσταση δυστυχώς αποπνέει θλίψη και παρακμή
οταν με το καλο γυρισεις απο διακοπες
και σαν μια 1η σκεψη...
θα ειχε νοημα να μαζευτουμε "10 ανθρωποι που συμφωνουμε και διαφωνουμε" (σοβαρα ελπιζω) και να βγαλουμε ενα "εφημεριδακι" για μεσα στο χώρο της ΛΑΕ και ευρύτερα; Οχι για να γινουμε μια τάση αλλά μηπως και κανενας ανθρωπος διαβασει τιποτα περα απο προφανή πράγματα και ανοησίες.
Θα ειχε νοημα να παμε οσοι/οσες θελουμε μπορουμε για κενανα κρασι;
ετσι για να σπασει το απροσωπο
'.....στις 4 Φλεβάρη του 1970, ο νυν καθηγητής Ιστορίας Αντώνης Λιάκος, 23 χρόνων τότε, καταδικάστηκε από το Εκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης σε ισόβια κάθειρξη για τη συμμετοχή του στην ένοπλη αντιδικτατορική οργάνωση «Λαϊκή Πάλη». Στην ίδια ποινή καταδικάστηκαν κι άλλοι 3 σύντροφοί του (ο Στέργιος Κατσαρός, ο Τάσος Δαρβέρης κι ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης), ενώ σε 5 άλλους επιβλήθηκαν ποινές 2,5 - 12 χρόνων. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η «Λαϊκή Πάλη» είχε ξεκινήσει τη δράση της τον Μάιο του 1967 με προκηρύξεις και σχεδίαζε να χτυπήσει με βόμβες διάφορα κυβερνητικά κτίρια, το αμερικανικό προξενείο, τα γραφεία του ΝΑΤΟ και τις εγκαταστάσεις της ΕΣΣΟ-ΠΑΠΑΣ. Η ιστορία της ομάδας αποτυπώνεται αναλυτικά στις αναμνήσεις δύο από τους πρωταγωνιστές της -του αείμνηστου Δαρβέρη («Μια ιστορία της νύχτας», εκδ. Τρίλοφος, Θεσ/νίκη 1983 και Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα 2002) και του Κατσαρού («Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης», εκδ. Μαύρη Λίστα, Αθήνα 2000), ενώ ο Λιάκος αναφέρεται σχετικά σ' ένα ευρύτερο, αυτοβιογραφικό του κείμενο (περ. «Ιστορείν», τχ.3, 2001, σ.47-58). ' http://www.iospress.gr/mikro2007/mikro20070421.htm
Μέλη της Λαϊκής Πάλης: Αντώνης Λιάκος, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Τάσος Δαρβέρης και Στέργιος Κατσαρός (ισόβια), Ηλίας Οικονόμου (18,5 χρόνια κάθειρξη), Παναγιώτης Καϊσίδης (10), Μιχάλης Αραμπατζόγλου (10), Πέτρος Έλκας (4), Λευτέρης Καπώνης (εκτόπιση 2,5 χρόνων).http://diktiospartakos.blogspot.gr/2016/04/blog-post_115.html
'...Εργάσθηκε ως Φιλόλογος στην Ιδιωτική και Δημόσια Μέση Εκπαίδευση και συνταξιοδοτήθηκε από το Δημόσιο. Εκλέχτηκε επανειλημμένα στα ΔΣ των τοπικών Συλλόγων Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών ΣΙΕΛΘ – ΣΕΦΙΕ, αντιπρόσωπος στην ΟΙΕΛΕ και Γενικός Σύμβουλος του ΕΚΘ. Επί σειρά ετών διετέλεσε πρόεδρος της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θεσ/νίκης και Γενικός Σύμβουλος της ΕΔΟΘ – Ν.Τ./ΑΔΕΔΥ. Μέλος της Κ.Ε. της «Εργατικής Διεθνιστικής Ένωσης» από το 1975 και του «Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος» από το 1985. Υπεύθυνος σύνταξης στη Θεσσαλονίκη της εφημερίδας «Σοσιαλιστική Αλλαγή».'
Δεν προσπαθω να υπερασπιστω κανενα, εξαλλου οι ανθρωποι αλλαζουν συμπεριφορες. Ποιος θα τολεγε οτι φερ ειπειν ο Σταλιν απο ληστης τραπεζων θα γινοταν συνομιλητης των Τσωρτσιλ-Ρουσβελτ.
O Τρότσκι και η ομάδα του (που τελικά πήγε με τον Στάλιν για να καταλήξει εκτελεσμένη, Κάμενεν και Ζηνόβιεφ εννοώ) πάντα χρέωναν στον Στάλιν ότι είναι μπλοκ με τον Μπουχάριν (επίσης εκτελεσμένος) και νομίζω πως και ακραιφνώς σταλινικοί το μισοαποδέχονται, ότι ο Στάλιν ουδετεροποίησε την δεξιά πτέρυγα (Μπουχάριν) για να χτυπήσει την αριστερή. Οπότε, Επισκέπτρια Χ, δεν υπάρχει αξεπέραστη αντίφαση ανάμεσα στις σελίδες 32 και 33.
Κώστας
Να έτσι πέρασα να πω ένα γεια φίλε λεφτ, και να ρίξω και δυο αγγλικούλια...
Όταν τα λέγαμε αυτά στο δρόμο ο Εντζο έδινε τη μια πτυχιακή μετά την άλλη κι έψαχνε επιτηρητές. Τι φοβερή επισήμανση!
Ωστόσο για κάποιους αυτά που σε μας φαντάζουν βαρετές κοινοτοπίες, δεν είναι καθόλου. Κάποιους ακόμη και τους σοκάρουν.
Και δεν είναι αστείο το ότι οι νεατερντάλιοι αντικομουνιστές είναι ακόμη στη γύρα, έστω και ως τσίρκο με το σφυροδρέπανο παραμάσχαλα...όχι φίλε δεν είναι αστείο
Για πάμε λοιπόν:
"The Stalinist legacy, made up of a mountain of ruins and dead, did not erase the origins of communism in the tradition of the Enlightenment and eighteenth-century rationalist humanism. Marxism descended from this cultural tradition and was one of its main currents until the First World War and the Russian Revolution. This relationship explains the fact that many critics (and victims) of Stalinism combated it in the name of Marxism, communist ideas, democratic principles and humanist values."
Enzo Traverso on Ernst Nolte, revisionism, and the legacy of Communism.
Traverso's Fire and Blood is available now from the Verso website with free international postage and bundled ebook
https://www.versobooks.com/books/2047-fire-and-blood
α, ναι και οι περισσότεροι σφυρονοδραπανοκάπηλοι αυτή τη στιγμή είναι στην "κυβέρνηση"
Αξεπεραστο και προβεβλημενο το θεωρητικο εργο του σ.Κομπα Ιβανοβιτς μεταξυ 1906-1913 καλυπτει 450 ολοκληρες σελιδες μικρου μεγεθους. Πεφτουν περιπου 60 σελιδες το χρονο. Μεταξυ 1908-11 υπαρχουν μεγαλα κενα λογω εξοριας(;). Αρθρα και προκρηξεις, ανταποκριση απο το συνεδριο του Λονδινου, η Ροζα Λ. που υπερασπιστηκε τυς μπολσεβικους, παραπονα οτι οι μενσεβικοι σπαταλανε τα χρηματα που το κομμα με δυσκολιες προσφερει (προφανως εννοει την Πραβδα του Τροτσκι)...Διαμαρτυριες για την ελειψη καθοδηγησης και υλικου απο την κ.ε., Αποφασεις της τοπικης επιτροπης Μπακου, προκυρηξεις, τελικα καποιες σειρες στην Πραβδα (στα 1912) :Τη στιγμη που Μπολσεβικοι και κομματικοι Μενσεβικοι συνενωνονται, ο Τροτσκι επιδιωκει ενοτητα με τους αντικομματικους 'λικβινταριστες'. Πληθωρα συνδικαλιστικων αρθρων κυριως για την πετρελαιοβιομηχανια, φανερωνουν μια εμμονη. Αντιθετα το πρακτικο του εργο εχει καλυφθει απο την ληθη.
Mε την άδειά σου συντροφε διαχειριστή θα ήθελα να αναδείξω δυο ζητήματα κι αν κι εσυ κρινεις σωστο να αφιερώσεις μια ανάρτηση
Ζ1) Το φαινόμενο ντεληβεράδες (καφέδες, σουβλάκια κλπ) να εργάζονται φορώντας πατίνια. (Μια ζωή πατίνι που λέμε; ε αυτο). Προφανώς δεν ειναι μόνο θέμα κινδύνου κλπ, ούτε αξιοπρέπειας, ούτε κουτοπονηριάς των αφεντικών να επιβάλουν καθε μ@λ@κι@ μπας και πουλήσουν κανένα φρεντουτσινο παραπάνω. Ειναι η εντατικοποιηση της εργασίας, είναι η κατάρρευση σ' αυτη τη μνημονιακή εποχή κάθε εργατικής νομοθεσίας, είναι η απουσία των συνδικάτων, είναι και η χαμηλή ταξική συνειδηση των εργαζομένων κλπ κλπ κλπ.
Ζ2) Συμπαθησα αυτές τις μέρες την ΑΥΓΗ (να ψάξω γιατρό; να σταυροκοπηθώ;) που κάτι πηγε να ψελλίσει για τους ολυμπιονίκες και βγηκαν τα διάφορα κορακια και της την έπεσαν. Ειναι επικίνδυνη (πολιτικη) υποτροπή; Συμπάθησα, επίσης, οσο πάω χειροτερεύω (;;;) ένα άρθρο της Εφ. Συν. που κακεντρεχώς βεβαιως βεβαιως την έπεφτε στη ΛΑΕ για την παρουσία της σε διάφορα εντυπα και κανάλια... (άδικο δεν έχει, αλλά προφανώς βγαζει κακία και οχι την ουσία και το προβλημα των αντιληψεων αυτών στη ΛΑΕ). Να πάρω ντεπον; Να αλλάξω πλευρο; Να ηρεμησω λέγοντας ρυθμικά ομ ομ;;;
Τόσοι αγώνες πάνω από ενάμιση αιώνα και ο καπιταλισμός σύντροφοι δεν λέει να πέσει.
Κάπου θα οφείλεται, δεν μπορεί.
Φίλε Καπνιστέ,
Στις συζητήσεις και στα γραπτά κείμενα, για να συνεννοούμαστε και να μας καταλαβαίνουν όσοι παρακολουθούν, αναφερόμαστε σε ΣΥΡΙΖΑ, συχνά κολλώντας και κάποιο προσδιορισμό (νέος, μεταλλαγμένος, πρώην κ.λπ.). Αλλά τι είναι σήμερα αυτό που αποκαλούμε ΣΥΡΙΖΑ; Συγκεκριμένα, είναι ΣΥΡΙΖΑ; Αν ρίξεις μια ματιά εδώ και θυμηθείς σε τι συνίστατο ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιες δυνάμεις τον αποτελούσαν στο πρόσφατο παρελθόν και μέχρι την άνευ όρων παράδοση του περσινού καλοκαιριού και κάνεις μια σύγκριση με το σήμερα θα δεις ότι μιλάμε για ένα άδειο πουκάμισο χωρίς ούτε καν Ελένη. Διότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε άλλο από τον μισό περίπου παλιό ΣΥΝ, τα ρετάλια τής ΑΚΟΑ και την ΚΕΔΑ (αν δεχθούμε ότι το κάποτε μέλος της, ο Θεωνάς, αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από το άτομό του...). Αυτό είναι βασικό και δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Από εκεί και πέρα, σχετικά με το ποιας ποιότητας άτομα στελεχώνουν αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα. Διότι και ανθρώπους με μόρφωση θα βρεις εκεί, και ανθρώπους με κουλτούρα και ανθρώπους που έχουν πολυετή θητεία στην Αριστερά. Το πώς και γιατί κατέληξαν έτσι είναι διαφορετικό κατά περίπτωση και δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Μπορούμε να ξέρουμε ο καθένας για δύο, τρεις περιπτώσεις, αλλά όχι το σύνολο. Φυσικά, αφού κατέληξαν στο ίδιο καζάνι, έχουν κάτι κοινό. Εγώ θα το προσδιόριζα έτσι: Είχαν ψυχικά αποδεχθεί όλοι την Ήττα τής Αριστεράς, την ιδέα δηλαδή πως τίποτε πέρα από μία πιο φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού δεν είναι εφικτό, πολλά-πολλά χρόνια πριν δράσουν όπως έδρασαν, ασχέτως αν το έκρυβαν –μερικοί από αυτούς ακόμα κι απ’ τον εαυτό τους.
Σχετικά με την πρότασή σου για εφημεριδάκι ή κάτι ανάλογο, προσανατολισμένο (αλλά όχι αποκλειστικά) στη ΛΑΕ: Νομίζω ότι δεν θα είχε νόημα, ακόμα κι αν ήταν εφικτό που το βλέπω δύσκολο, πέρα από μία ικανοποίηση των εαυτών μας. Είναι ήδη υπερπολλές αυτές οι κριτικές διαφοροποιήσεις που εκφράζονται μέσα από κάποια ομάδα (συχνά από παρέα). Αν είσαι εντός τής ΛΑΕ κράτα ζωντανό το κριτικό σου πνεύμα για όσα στραβά βλέπεις και έκφρασέ το ανοιχτά χωρίς φόβο και με πάθος. Κι αν σε τρώει το χέρι σου, μίλα γραπτώς από όποιο βήμα σού προσφέρεται. Αυτό εδώ πάντως προσφέρεται. Για το κρασάκι, δηλαδή την προσωπική γνωριμία, όσο κι αν θα ήθελα να έχω γνωρίσει όλους τους κατά καιρούς συνομιλητές, δεν μπορώ να είμαι μέσα για διάφορους και σύνθετους λόγους.
Για το Ζ1: Κοίταξε είναι και αυτό είναι και άλλα αναρίθμητα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι έχουν την τύχη να δουλεύουν ακόμα. Θα μπορούσε να γίνει μία ανάρτηση. Φοβάμαι όμως ότι δεν θα είχε να προσθέσει τίποτε. Σε αυτόν τον τομέα, τον συνδικαλιστικό, ας πούμε, το ιστολόγιο δεν έχει σχεδόν τίποτε να προσφέρει περισσότερο από όσα προσφέρουν άλλες και πολύ πιο επαρκείς σε πληροφόρηση και μέσα φωνές. Ό,τι μπορεί να κάνει, αν μπορεί, εντοπίζεται στην προσπάθεια να ξυπνήσει η Αριστερά από το λήθαργό της, πράγμα που δεν θα συμβεί αν δεν σταματήσει να υποκύπτει σε πολυκαιρισμένες ευκολίες, στη στερεοτυπική σκέψη (έτσι τα μάθαμε) και στη δειλία να αναμετρηθεί με όσα ζητήματα ανέδειξαν οι ιστορικές εμπειρίες και οι θεωρητικές αναζητήσεις τών δύο προηγούμενων αιώνων.
Για το Ζ2: Μπορείς να βάλεις κάνα λινκ από τα κείμενα στην Αυγή; Εκτός από το ότι είδα ελάχιστα Ολυμπιακούς αγώνες, δεν έχω διαβάσει και σχεδόν τίποτε. Πάντως, είναι μεγάλο και σύνθετο ζήτημα και η αίσθησή μου από τις προηγούμενες δυο-τρεις Ολυμπιάδες είναι ότι η αριστερή αρθρογραφία μένει συνήθως σε κλισέ και κοινοτοπίες.
Τα λέμε
Φίλε Σκεπτικιστή,
Δεν θέλω να διαγράψω τίποτε από το παρελθόν τού Μηταφίδη, ή του Λιάκου και οποιουδήποτε έχει συμβάλλει κάποια στιγμή στη ζωή του στο εργατικό ή και δημοκρατικό κίνημα με προσωπικές του πράξεις και θυσίες. Και, όπως έχω πει αρκετές φορές, ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτό που συνηθίζουν να λένε οι αριστεροί όλων τών φυλών «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Το θεωρώ αστείο ως σκέψη και τραγικό ως οδηγό για την αντιμετώπιση διαφόρων προσώπων αλλά και ως οδηγία για την ανάγνωση της Ιστορίας. Όμως, η ανάρτηση δεν είχε σκοπό να αποτιμήσει τη ζωή τού Μηταφίδη, που έτσι κι αλλιώς είναι γνωστή σε μεγάλο βαθμό στα αριστερά ακροατήρια. Σε κάθε περίπτωση και συνυπολογίζοντας το σχόλιό σου: Δόξα και τιμή στον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη για τη στάση του ενάντια στη χούντα, πίσσα και πούπουλα για την κοροϊδία ή το πολιτικό ξεμώραμά του που φανερώνει η επιστράτευση του Λέοντα αντί πλυντηρίου. (Θα έχεις μια καλή εικόνα για το πώς προσεγγίζω τέτοιες περιπτώσεις αν κλικάρεις εδώ και εδώ.)
Φίλε Σκεπτικιστή, κλωτσάς πεσμένους. Είναι γνωστή η ερασιτεχνική θεωρητική παρουσία τού Κόμπα –είναι κι αυτός ένας λόγος που όταν αναφέρομαι σε σταλινισμό βάζω τη λέξη εντός εισαγωγικών με αρνητικό πρόσημο (‘‘σταλινισμός’’). Και πραγματικά δεν καταλαβαίνω εκείνους που δηλώνουν «σταλινικοί» (αυτά τα εισαγωγικά δηλώνουν αναδημοσίευση) και προσπαθούν να τον στριμώξουν σώνει και ντε στη φωτογραφία με τους θεωρητικούς τού ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος. Θα έπρεπε να τους αρκεί ότι επί των ημερών του η Σοβιετική Ένωση πρωταγωνίστησε στην αντιφασιστική νίκη και αναδείχθηκε, από μία χώρα ερείπιο, στην αντι-υπερδύναμη της γνωστής υπερδύναμης. Με αυτή την έννοια ήταν Στάλιν με τα όλα του, διότι ο ισχυρός είναι το παν ενώ ο ανίσχυρος τίποτε (άλλης τάξεως ζήτημα, βέβαια, πώς μεταχειρίστηκε την ισχύ του κατά τα χρόνια τής ηγεσίας του).
Τα λέμε
Φίλε Μιχάλη,
Εντάξει, η ‘‘σταλινική’’ κληρονομιά δεν αποτελείται μόνο από ερείπια και νεκρούς, μην τρελαθούμε. Χώρια που ένα μέρος της είναι κληρονομιά από την Επανάσταση –Επανάσταση (όπως Ιστορία), προς αντιδιαστολή από συγκεκριμένες ιστορικές εμφανίσεις της– και περιλαμβάνει και μερικά αδίκως κομμένα κεφάλια στη γκιλοτίνα που ήταν κι αυτή παιδί τού Διαφωτισμού... ;-) :-)
Θα δίσταζα πολύ να προσυπογράψω τη θέση ότι ο μαρξισμός είναι ένα από τα κύρια ρεύματα της πολιτισμικής παράδοσης του (αστικού) Διαφωτισμού. Οι γενεαλογίες θέλουν προσοχή: το καρπούζι είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το σπόρο του...
Τα λέμε
Φίλη Θεοπίστη,
Η μικρή συνεισφορά μου:
1. Ο χρόνος ζωής τού καπιταλισμού μέχρι στιγμής είναι πολύ μικρότερος από τη δουλοκτητική ή τη φεουδαρχική κοινωνική οργάνωση.
2. Είναι το πιο εξελιγμένο ταξικό σύστημα, με άπειρες ασφαλιστικές δικλείδες, πολλές παγίδες για τους υποτελείς και τη μεγαλύτερη ικανότητα μυστικοποίησης /παραμόρφωσης της πραγματικότητας.
3. Προφανώς, δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής να βρούμε τα ‘‘κλειδιά’’ του.
4. Επίσης, δεν έχουμε βρει ακόμα, για ποιο λόγο δεν μπορούμε να βρούμε τα κλειδιά του: επειδή η όρασή μας είναι ασθενική, επειδή δεν φοράμε τους κατάλληλους φακούς ή επειδή ψάχνουμε σε λάθος μέρος;
Τα λέμε
Λεφτ, καπως ετσι ειναι.
Η αναφορα στα βιογραφικα εγινε για αυτους που ΔΕΝ γνωριζουν. Και γιατι οι περιπτωσεις αυτοθυσιας και προσφορας προς το κοινο καλο, χωρις καμμια απολυτως προσδοκια ανταποδοσης, δεν ειναι και κανονας, ειδικα σημερα. Και οπου υπαρχει, αυτη η αυτοθυσια, δεν αποκτα δημοσιοτητα, ενω αντιθετα, εχουμε γεμισει απο 'χορηγους' και 'ανθρωπιστικες οργανωσεις' οι οποιοι χαιρουν ευρειας δημοσιοτητας. Αξιζε λοιπον νομιζω μια μικρη αναφορα για να μην μεινει η παρεξηγηση οτι επροκειτο και για κανενα που ηταν ας πουμε περαστικος, τυχαιος κτλ.
Φιλε Λεφτ, ολα γνωστα ειναι και οσα λεμε ειναι επαναληψεις, αλλα τα λεμε ξανα για να βεβαιωθουμε οτι τα συμμεριζονται ολοι.
Τωρα για το αν δεδικαιωται ο νικητης, τολμω να πω οτι αυτη ειναι μια λογικη που δεν μου καθεται καλα. Τοχε πει ο Αρης Βελουχιωτης νομιζω, οτι αν νικησουμε κανεις δεν θα θυμαται ΠΩΣ νικησαμε, αν ομως χασουμε, κανεις δεν μας σωζει. Αυτο θα μπορουσε να ισχυει και στις περιπτωσεις Σταλιν, Τροτσκι και των υπολοιπων. Ειναι ΜΙΑ λογικη αλλα οχι η ΣΩΣΤΗ λογικη.
Ουτε ειναι σωστο οτι ο Σταλιν πιστωνεται ολα τα επιτευγματα, και κανενα σφαλμα (ή καποια αμελητεα) ενω ο λαος και οι αντιπολιτευση χρεωνεται τις αποτυχιες καθε ειδους και καθε αιτιας. Στο εκτελεστικο αποσπασμα φωναζαν το ονομα του. Ο Σταλιν τιμηθηκε ακομα και απο τους ταξικους αντιπαλους, (οταν βεβαια αναγνωρισε την αναγκη ειρηνικης συνυπαρξης) οπως τον Τσωρτσιλ, o oποιος σε προσωπικο επιπεδο, ισως (νομισε πως) ειδε στον αντιπαλο κατι απο τον εαυτο του.
http://www.independent.co.uk/news/uk/politics/not-his-finest-hour-the-dark-side-of-winston-churchill-2118317.html
και
http://www.independent.co.uk/news/uk/politics/not-his-finest-hour-the-dark-side-of-winston-churchill-2118317.html#commentsDiv
Αν ειχα διαβασει και φιλοσοφια,ισως το εξηγουσα καπως. Θελω να πω, αυτο που κυριαρχει στην αριστερη πολιτικη ειναι η αναγκη κατασκευης ειδωλων, προτυπων τελειων και αγιων και απο την αλλη προδοτων συνομοτων, οι οποιοι ως αποδιοπομπαιοι τραγοι, φερουν ΟΛΟ το βαρος των αστοχιων, αποτυχιων, ανικανοτητας, μετριοτητας, τυχαιοτητας εξαπατησης και δεν συμμαζευεται. Οι λογοι ειναι μικροκομματικοι. Ειναι και το βαρος της ιστοριας της χωρας μας, ο αδικαιωτος αγωνας, οι ταυτισεις, οι γονιοι παπουδες κτλ. Αυτα ειναι οπως λες γνωστα αλλα τα ξαναλεω. Παντως, με τον θανατο του Στ. ο Χρουστσωφ αναψε το φως και ολοι ειδαν τον ελεφαντα στο δωματιο. Αυτο σημαινει οτι υπαρχει ακομα και στην αριστερα η κοινη λογικη!
Αριστερα Φιλαρακια, γεια σας
Πλουσιος διαλογος αλλά και πολλοι προβληματισμοι, σταματησα σε ενα δικο σας ...εξοχο
"3. Προφανώς, δεν έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής να βρούμε τα ‘‘κλειδιά’’ του.
4. Επίσης, δεν έχουμε βρει ακόμα, για ποιο λόγο δεν μπορούμε να βρούμε τα κλειδιά του: επειδή η όρασή μας είναι ασθενική, επειδή δεν φοράμε τους κατάλληλους φακούς ή επειδή ψάχνουμε σε λάθος μέρος;
Φίλη Ένη,
Θενκς για τα εύσημα. Κάτι (πολλά) όμως μού λέει ότι εσύ έχεις σταματήσει το ψάξιμο πριν από πολλά-πολλά χρόνια... ;-) :-)
Τα λέμε
Αριστερα Φιλαρακια,
Καπως ετσι. Ομως δεν προκειται για "σταματημα" αλλά για μια βαθμιαια πολυχρονη "αφαιρεση" πολλων προσδοκιων και ελπιδων.
Αν καποιος παρακολουθει τις εξελιξεις σε παγκοσμια κλιμακα, βλεπει οτι τα γεγονοτα διαψευδουν πολλά που ηταν προσδοκώμενα και αναποφευκτα, και τελικά η λυση παει "αναποδα".
Ετσι οποιος δεν εχει κλεισει το μυαλο σε "κλουβι" η δεν δεχεται το "κλουβί" που εχει "κατασκευασθει" απο καταστασεις και συνθηκες,
τοτε δεν ψαχνει αλλά "ψαχνεται".
Στο μεταξυ περναει ο καιρός και οι "αλλαγες" ειναι "σε αναμονή".....
Φίλη Ένη,
Χίλιες φορές δεν συμφωνώ με αυτό το σταμάτημα. Κι άλλες τόσες[*] το κατανοώ.
Τα λέμε
[*] Και μία παραπάνω, ως επιβράβευση της ειλικρινούς παραδοχής σου (είδος εν ανεπαρκεία στους «στα ψέματα παίζαμε τους αριστερούς» Συριζαίους τής κακιάς συμφοράς...)
Αριστερα Φιλαρακια
Αλοιμονο αν συμφωνουσες. Αυτοι που επιμενουν ειναι και η ελπιδα μας.
OK, φίλη Ένη, και πάλι θενξ. Και το φιλικό χτύπημα στην πλάτη κάτι είναι, κι ας μην συνοδοιπορεί αυτός που στο δίνει. Είναι αυτό που λένε «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του». :-)
Τα λέμε
Αριστερα Φιλαρακια
Στην περιπτωση μας , μπορει να συνοδοιπορουμε ομως σε διαφορετικές ταχυτητες.
Αυτό με τις δυνατοτητες δε το καταλαβα.
Φίλη Ένη,
Εννοούσα ότι, αν οι δυνατότητές σου είναι το ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη, ας είναι αυτό. Καλοδεχούμενο. Έβαλα τη φράση εντός εισαγωγικών γιατί δεν ανήκει σε μένα. Ανήκει στον Κάρολο και είναι παρμένη από την αρχή που σύμφωνα με αυτόν θα είναι γραμμένη στη σημαία τής κομμουνιστικής κοινωνίας: «Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του»
Τα λέμε
Αριστερα Φιλαρακια
Μιας και αναφερατε τη φραση του Καρολου
"Ανήκει στον Κάρολο και είναι παρμένη από την αρχή που σύμφωνα με αυτόν θα είναι γραμμένη στη σημαία τής κομμουνιστικής κοινωνίας: «Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του» "
αναφερομενοι σε μια κομμουνιστικη κοινωνία, ας μιλησουμε λοιπόν για τον σημερινο Κοσμο.
Η Κινα ειναι σημερα ενα κρατος που θεωρειται κομμουνιστικό. Εχει αναπτυξει την οικονομία της σε τερατωδη ρυθμους στα πλαισια βεβαια του καπιταλισμου του πλεον ανταγωνιστικου συστηματος σε παγκοσμια κλιμακα.
Ομως η κοινωνικη της οργανωση ειναι σχεδόν υποαναπτυκτη (σε σχεση με την οικονομία της) στους τομεις της ευμαρειας ολου του πληθυσμου.
Τι θα ελεγε ο Καρολος σημερα ;;
Ενα αλλο κρατος αυτό της Κουβας. Ειναι και αυτό ενα κρατος αριστερό με μια αυταρχικη κυβερνηση, ομως η κοινωνία δεν απολαμβανει τιποτα σχετικα με τη ρηση του Καρολου. Βεβαια υπαρχει και η ιδιαιτεροτητα του εμπαργκο που της ειχε επιιβληθει, ομως το καθεστως ειναι αυτό.
Μια τριτη χωρα η Βορεια Κορεα, δεν συζητειται καν. Εκει κυριαρχει η βια του κρατους προς τους πολιτες της αδιακριτως φιλους η οχι.
Συνεπως ισως δεν αρκει η πιο πανω ρηση. Οι κοινωνιες εχουν αναπτυχθει και ο,τι μπορει να ηταν η επιδιωξη τοτε, ισως τωρα δεν ειναι ικανοποιητικό.
Μαλλον θα συμφωνουσε και ο Καρολος, αν ζουσε σημερα.
Φαινεται οτι η εφαρμογή των αρχων που διατυπωσε ο Καρολος, ειναι και το δυσκολοτερο εργο.
Δημοσίευση σχολίου