Όχι, δεν είναι φάρσα! Όπως διαβάζω στην
ημιεπίσημη Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως, την Εφημερίδα
τών Συντακτών, ο Γιάννης Μηλιός, το θεωρούμενο από κάποιους enfant terrible τού ελληνικού μαρξισμού και, υποτίθεται, ορκισμένος εχθρός τής
Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μετά την
επισημοποίηση της μετάλλαξής της το περσινό καλοκαίρι, διορίστηκε από την Υπουργό Πολιτισμού τής Κυβέρνησης
–της ιδίας αυτής Κυβέρνησης απέναντι από την οποία έχει τάξει εαυτόν (θεωρητικώς)–
Πρόεδρος του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου!
Συντρόφισσες και σύντροφοι, σας καλούμε να
υιοθετήσετε κι εσείς την προτροπή τής Jenny Diski για την «ανείπωτη λέξη που οφείλει να ειπωθεί», έτσι ώστε να ενώσετε τις φωνές σας με τις δικές μας και, όλοι
μαζί πια, να (ανα)κράξουμε με την ελπίδα ότι θα ακουστούμε σε όλα τα πέρατα της
Ελλάδας:
Έλα μουνί στον τόπο σου!
8 σχόλια:
Λέφτ,
αν ο Σύριζα ξαναγίνει αντιπολίτευση και ξαναρχίσει την αριστερή ρητορική, το αριστερό ρεύμα θα γυρίσει σούμπιτο στο Σύριζα. Πρόσεξε μη σε ξεγελάσουν και σε πάρουν πίσω μαζί τους.
Φίλε Βοκοντέρ-Γιούρι,
Φυσικά, σε μία τέτοια περίπτωση, δεν μπορώ να αποκλείσω ότι με αυτό ή το άλλο πρόσχημα κάποιος/α/οι από τη ΛΑΕ θα γυρίσουν στο μαντρί (έχω φτάσει στο σημείο να μην ορκίζομαι παρά μόνο για τον κ@λο μου). Αλλά, αποκλείω το ενδεχόμενο να επανενωθεί η ΛΑΕ ως πολιτικό σχήμα με τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Και –φιλικά, για να μην πω συντροφικά– θα σου πρότεινα να σκεφτείς τις συνέπειες του γεγονότος ότι η άποψη που εκφράζεις επικυρώνει κουρέλια τύπου Ψαριανός που έγραψαν στο Twitter:
Ο Μηλιος, νεος πρόεδρος του φεστιβαλ Αθηνων και Επιδαυρου. Ο Γιαννης Μηλιος! Έρχονται: Λαπαβιτσας-Λυρικη, Λεουτσακος-Μπαλετο, Βαλαβάνη-ΣΕΓΑΣ.
Τα λέμε
Ξαναδιάβασε την ανάρτησή μου. Βλέπεις να γράφω κάπου ΛΑΕ; Γράφω αριστερό ρεύμα. Αν τα ταυτίζεις στο μυαλό σου τότε μάλλον θεωρείς ότι οι άλλοι είναι τσόντα. Είναι όντως έτσι; Αν ναι ας μετονομαστεί η ΛΑΕ σε αριστερό ρεύμα ή έστω σε Νέο Συνασπισμό να τελειώνουμε.
Φίλε Βοκοντέρ-Γιούρι,
Εντάξει. Από παραδρομή έγραψα ΛΑΕ αντί για Αριστερό Ρεύμα. Δεν θεωρώ τους εκτός ΑΡ τσόντες, σε καμία περίπτωση. Ίσα-ίσα, που ορισμένες δυνάμεις τις θεωρώ χαλίκια στη με ευθύνη κυρίως τού ΑΡ προβληματική έτσι κι αλλιώς μηχανή τής ΛΑΕ. Παρασύρθηκα από το γεγονός ότι ο πυρήνας γύρω από τον οποίο συγκροτήθηκε η ΛΑΕ ήταν η Αριστερή Πλατφόρμα, πυρήνας τής οποίας ήταν το ΑΡ. Όμως, με την ευκαιρία:
Πού να αποδώσω το γεγονός ότι με αφορμή την αθλιότητα του Μηλιού, ενός Πανελλαδικάριου και αδιόρθωτου ευρώδουλου, επικεντρώνεις τους φόβους σου για ανανέωση του γάμου με τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ στο Αριστερό Ρεύμα; Το πρώτο που μου έρχεται στο νου είναι: προκατάληψη. Άλλο;
Τα λέμε
Λεφτ,
το τσαρδί σου μαράζωσε. Δεν γράφεις πια συχνά και όταν γράφεις είσαι τηλεγραφικός. Επιπλέον δε βλέπω κινητικότητα και στα σχόλια από επισκέπτες. Εύχομαι να ξαναβρείς τη διάθεσή σου και να επιστρέψεις δριμύτερος. Ελπίζω να έχεις δίκιο για την προκατάληψη και να πέφτω εγώ έξω. Δυστυχώς όμως συνήθως ενός κακού μύρια έπονται. Καλή συνέχεια και τα λέμε σε κάποια από τις επόμενες αναρτήσεις σου.
Αυτή η "επιστροφή" είναι διδακτική διότι:
- αποκαλύπτει το ήθος των στελεχών που σχεδίαζαν τα διάφορα προγράμματα του Συριζα, τη σοβαρότητα και τη συνέπειά τους.
- επιβεβαιώνει πόσο γλυκιά είναι η εξουσία, έστω και η μικροεξουσία (η θεωρία του Θυρωρού σε βελτιωμένη έκδοση)
- δίνει έναν διευρυμένο ορισμό του σαλτιμπάγκου, της πολιτικής δίχως αρχές και ήθος (προφανώς ουδεμία σχέση με την κομμουνιστική παράδοση)
- αποκαλύπτει πόσο εννοούν τα όσα κατά καιρούς είπαν οι διάφοροι "διαφωνούντες" στα φλύαρα κείμενά τους
- επισφραγίζει το γνωστόν "η λογική του κατήφορου οδηγεί στον πάτο"
Όμως αυτή η "επιστροφή", έστω και αν έχει όλα εκείνα τα στοιχεία αυτογελοιοποίησης δείχνει ότι κάποια "στελέχη" που το προηγούμενο διάστημα αποστασιοποιήθηκαν εκτιμούν (όσο αξία έχει η εκτίμησή τους) ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας (προσωπικά) σταθεροποιούνται με προοπτική σχετικής μακροημέρευσης και σπεύδουν να δηλώσουν "υποταγή" έναντι μικρού "ανταλλάγματος". Είναι μια ακόμη επιβεβαίωση ότι το πολιτικό προσωπικό (ενεργό, σε εφεδρεία, εν αποστρατεία κλπ) μπορεί να ανασυγκροτείται (με ή χωρίς προσχήματα) και να συγκροτεί το (νέο) μπλοκ εξουσίας.
Φίλε Βοκοντέρ-Γιούρι,
Η διάθεση δεν είναι κάτι που εξαρτάται μόνο από τις δυνάμεις και τις αντοχές ενός ατόμου. Κάτι τέτοιο θα ήταν ο ορισμός τής αντιδιαλεκτικής (ή ο ορισμός τού απόλυτου βολονταρισμού). Παιδί τής πραγματικότητας είμαι κι εγώ. Και η πραγματικότητα, ε, όσο να πεις, δεν είναι και πολύ ευοίωνη...
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ο σχολιασμός υποχωρεί. Από την αντίστοιχη έλλειψη διάθεσης μέχρι το «παραγνωριστήκαμε, δεν έχουμε κάτι καινούργιο να πούμε», τη διαφωνία για κάποιες από τις απόψεις που έχουν εκφραστεί εδώ ή/και τη γενική κόπωση/βαρεμάρα.
Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση. Πιστεύω κι εγώ να ξαναβρώ σύντομα τη διάθεση.
Με κάθε ειλικρίνεια και καλή πρόθεση: Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να είναι κανείς προκατειλημμένος με αυτήν ή την άλλη κατάσταση εντός τής Αριστεράς. Νομίζω όμως ότι πρέπει να την καταπολεμούμε (μιλάω και προς τον εαυτό μου), αν δεν θέλουμε να ξεπέσουμε στον αρνητικό μηδενισμό.
Τα λέμε
Φίλε Καπνιστέ,
Εξειδικεύοντας κάπως τα όσα λες (με τα οποία δεν διαφωνώ):
Σε ποια κατηγορία εντασσόταν και εξακολουθεί να εντάσσεται ο Μηλιός; Στην κατηγορία τών «αριστερών ευρωπαϊστών» (ή «αριστερών ευρωκομμουνιστών», όπως προτιμούν να αυτοπροσδιορίζονται πιο ριζοσπαστικά μερικοί εξ αυτών). Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι μία βασική διαιρετική τομή μεταξύ αυτών που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ σημαντική από ερμηνευτικής πλευράς και δεν πρέπει να ξεχνιέται. Αυτοί λοιπόν οι μάγκες, πάντα κατά τη γνώμη μου, σε σημαντικό ποσοστό ποτέ δεν έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και με τα δύο πόδια και κυρίως και με το πνεύμα τους.[*] Γιατί η χρεωκοπία τού ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρώτιστα, πέρα από τις ατομικές χρεωκοπίες λόγου χάρη τού Τσίπρα, του Δραγασάκη, του Τσακαλώτου ή του Κυρίτση και του Δρίτσα, χρεωκοπία τού ιδεολογήματος του αριστερού ευρωπαϊσμού. Ε, είναι κάπως δύσκολο, ιδίως όταν έχεις και μια κάποια ηλικία, όπως συμβαίνει στους περισσότερους από δαύτους, να δεχθείς ότι πήγε η ζωή σου στα χαμένα σαν τον γέρο νέγρο Τζιμ (εννοείται ότι μιλάω για τους εντίμως λαθεύσαντες κι όχι για τους πολιτικούς απατεώνες που χρησιμοποιούσαν τον αριστερό ευρωπαϊσμό ως πρόσχημα). Γι’ αυτό είμαι κουμπωμένος μέχρι το λαιμό με όσους προέρχονται από αυτό το ρεύμα, ακόμα κι όταν εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλιά και σηκώνουν τη σημαία τής αποχώρησης όχι μόνο από την ευρωζώνη αλλά και από την ΕΕ, όπως συμβαίνει με τα ορφανά τού αριστερού ευρωπαϊσμού που έστησαν τη Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά και την Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση.
Σωστή η επισήμανση που κάνεις στη δεύτερη παράγραφο. Όλα αυτά τα σιχαμένα σαπάκια τύπου Μηλιός επενδύουν στο ενδεχόμενο, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρεύσει ως κυβερνητική δύναμη, να επιζήσει ως ο έτερος πόλος τού νέου δικομματισμού/διπολισμού.
Τέλος, μία διευκρίνιση, γιατί δεν θέλω να αδικώ ούτε τα σκουπίδια: Έχω την ισχυρή εντύπωση ότι η θέση που πήρε ο Μηλιός είναι άμισθη. Αλλά, και να κάνω λάθος, δεν πιστεύω ότι τα κίνητρά του ήταν τα φράγκα.
Τα λέμε
[*] Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Στρατής Μπουρνάζος. Έφυγε από τα Ενθέματα της Αυγής, υποθέτω και από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Μάιο. Και εξαφανίστηκε (αφού είχε φροντίσει να μας ενημερώσει ότι δεν μπορεί να τα βάλει με ανθρώπους με τους οποίους συμπορεύτηκε για χρόνια. Και πότε εμφανίστηκε, πήρες χαμπάρι; Όταν έγινε το σκηνικό με τον Φίλη και το παπαδαριό. Για να το υπερασπιστεί (χοντρός χοντρώ αεί πελάζει)! Έχει γίνει τής πουτάνας από τον Μάιο, ψηφίστηκαν νόμοι και παρανόμοι για ασφαλιστικά και φορολογικά και ο κύριος Μπουρνάζος βγήκε στα κεραμίδια για τα θρησκευτικά! Μιλάμε για πεθαμένους για την Αριστερά ανθρώπους!
Δημοσίευση σχολίου