«Πάνε να μας μειώσουν κι άλλο την ατομική μερίδα τού ψωμιού – Εμπρός να διεκδικήσουμε μια ολόκληρη πιατέλα παντεσπάνι για τον καθένα μας!»

Αυτοί οι υπαρκτοί αριστεροί.... Τι δεν κάνουν για να μας εκπλήττουν κάθε μέρα! Σήμερα μας εκπλήττει η Πανελλαδική Ανεξάρτητη Ταξική Εργατική Κίνηση. (Μη με ρωτήσετε ποιοι την αποτελούν. Έχω πήξει τόσο πολύ στις «πανελλαδικές», «ανεξάρτητες», «ταξικές» κινήσεις που ούτε καν γκουγκλίζω πια...).

Εν όψει τής επικείμενης (6 Μαΐου) απεργίας για την Πρωτομαγιά και με αφορμή το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που «διευθετεί» διάφορα εργασιακά ζητήματα, βάζοντας τα θεμέλια για την «εκσυγχρονιστική επικαιροποίηση» του θεσμού τής 8ωρης δουλειάς (διάβαζε: κατάργησή του στην πράξη), βγαίνει με προκήρυξη όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, μάς λέει με «ταξικό», «ριζοσπαστικό» και «επαναστατικό» στόμφο:

Μπροστά στην επιθετικότητα της αστικής τάξης, μια τάξης που πασχίζει μέσα σε απανωτές κρίσεις να διατηρήσει τα κέρδη και την εξουσία της, απαντάμε με επίθεση.

ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΟ 8ωρο.

ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: 30 ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

Πώς λέμε «πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών»; Πώς λέμε «βία στη βία τής εξουσίας» και τα παρόμοια; Κάπως έτσι μάς πετάνε στα μούτρα τον δικό τους μαξιμαλισμό οι σύντροφοι της «πανελλαδικής», «ανεξάρτητης», «ταξικής» και τα λοιπά (που τα έχουμε μάθει απ' έξω κι ανακατωτά πια), κι όποιος αντέξει. Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν. Είναι σαν να σε πολιορκεί στην Πόλη ο Μωάμεθ Β´ τον Μάιο του 1453 κι εσύ να ρίχνεις το σύνθημα «εμπρός να σηκώσουμε τον Δικέφαλο στη Ραβένα τής Ιταλίας, όπου κυμάτιζε μέχρι τον 8ο αιώνα»!

Ποιους, πέρα από τους εαυτούς τους, τους δεσμούς τους (νόμιμους και παράνομους), άντε και τα σόγια τους, μπορεί να κινητοποιήσει μια τέτοια απο-γείωση; (Όχι στο βαθμό που απαιτείται για να μη γίνει νόμος το νομοσχέδιο· έστω και κατά ένα μικρό τμήμα.) Μη ρωτάτε. Κατεβείτε στις συγκεντρώσεις τής 6ης Μαΐου και θα το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι....  

...και το Μεγάλο Βραβείο τών 150.000 € πηγαίνει στην Εποχή!

Τι λέγαμε την Παρασκευή; Κάπου μεταξύ ων 48 και των 72 ωρών έσκασε το χθεσινό πρωτοσέλιδο της Εποχής, με πρώτο χτύπημα τον σιβυλλικό τίτλο «Επικίνδυνοι αυτοσχεδιασμοί εντός και εκτός». Όπου οι επικίνδυνοι αυτοσχεδιασμοί εσωτερικού είναι οι χειρισμοί για την αντιμετώπιση της πανδημίας και του εξωτερικού η κοινή συνέντευξη τύπου Δένδια – Τσαβούσογλου. Με τον πρώτον να τολμάει επί τέλους να πει ευθέως, ανοιχτά και εις επήκοον της διεθνούς κοινής γνώμης ό,τι δεν έχει τολμήσει ποτέ να πει Έλληνας υπουργός Εξωτερικών στην τουρκική πλευρά, προς μεγάλη χαρά τού μάλλον συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους τού ελληνικού λαού. Φυσικά, οι πιο πονηρεμένοι από αυτόν το λαό ξέρουν ότι «με τα λόγια χτίζει κανείς ανώγια και κατώγια». Αλλά ξέρουν και το άλλο: τα λόγια που ειπώθηκαν δημόσια δημιουργούν μια κάποια δέσμευση.

Τα έμαθε η Εποχή, το επίσημο όργανο των πιο ξεφωνημένων μενουμευρωπαίων Συριζαίων Νενέκων (πάντα με «διεθνιστικό» και «αντιεθνικιστικό» πρόσημο) και σφόδρα εταράχτηκαν. Εξ ου και το πρωτοσέλιδο με την ευκόλως εννοούμενη σπόντα και τον υπότιτλο που έκανε λόγο για «κοντόφθαλμους χειρισμούς τής κυβέρνησης στσ ελληνοτουρκικά», που δεν τολμάνε όμως να τα εξηγήσουν ευθέως ούτε καν στο άρθρο που υποστήριζε τον κύριο τίτλο τους στις μέσα σελίδες. Ούτε εκεί δεν βρήκαν το θάρρος να πουν αυτό που είχαν στο μυαλό τους όταν έστηναν την πρώτη σελίδα: «ο Δένδιας και η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζουν με τη φωτιά, προκαλώντας την ισχυρότερη Τουρκία». Τόσο κότες οι «σύντροφοι»!

Ας είναι. Χαλάλι τους τα 150.000 ευρώ. Και καλοφάγωτο το καλαμπόκι....  

 

Η ερώτηση των 150.000 €

Πόσες ώρες θα περάσουν πριν σκάσει εξ ευωνύμων το πρώτο άρθρο που θα καταγγέλλει τον «ελληνικό ιμπεριαλισμό επειδή ρίχνει λάδι στη φωτιά τού ανταγωνισμού τών ιμπεριαλιστικών αστικών τάξεων Ελλάδας – Τουρκίας και μας σέρνει προς τον πόλεμο»; 24; 48; 72; περισσότερες;

 

Ποιο LGBTQ+ κίνημα και Κόκκινα ά-λογα, ρε σύντροφοι; Είναι το μεγάλο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο τής βιομηχανίας τής μόδας που βρίσκεται στην πρωτοπορία τής μάχης εναντίον τού «σεξισμού» και υπέρ τής «απελευθέρωσης» από τα «δεσμά» τού φύλου!

Αφιερωμένο εξαιρετικά στο κομμάτι τής  travesti (δηλαδή τής μεταλλαγμένης) Αριστεράς. Χωρίς σχόλια, αφού, ως γνωστόν, όσα λέει μια εικόνα δεν τα λένε ούτε χίλιες λέξεις....

Εξόδια ανάρτηση

Κάθε χρόνο, οι εκδηλώσεις μνήμης για την Έξοδο από το ενδοξότατον αλωνάκι  κορυφώνονται την Κυριακή τών Βαΐων –μας λείπουν καμιά δεκαπενταριά μέρες ακόμα. Αλλά αυτή τη νύχτα το ημερολόγιο γράφει Σάββατο 10 Απριλίου και σε λίγο θα αλλάξει σε Κυριακή 11. Ακριβώς όπως τότε, τη «γιομάτη θαύματα» και «σπαρμένη μάγια» νύχτα τού Σαββάτου του Λαζάρου προς Κυριακή των Βαΐων τού 1826. Ειδικά φέτος, στα 200, δεν γίνεται να περάσει η νύχτα αυτή, που τα επαναστατικά λόγια Ελευθερία ή Θάνατος πήραν κυριολεκτικά σάρκα και οστά και αίμα, α-μνημόνευτη εδώ.

____________________

 

Από το Σχεδίασμα Α´ 

τών Ελεύθερων Πολιορκημένων

Tο χάραμα επήρα

Tου Ήλιου το δρόμο,

Kρεμώντας τη λύρα

Tη δίκαιη στον ώμο,―

Kι’ απ’ όπου χαράζει

Ώς όπου βυθά,

Tα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι.

 

Από το Σχεδίασμα Β´

O Aπρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,

Kι’ όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.

Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,

Kαι μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,

Kι’ ολόλευκο εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.

Kαι μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,

Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,

Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο·

Tο σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκιά κι’ εκείνο.

Mάγεμα η φύσις κι’ όνειρο στην ομορφιά και χάρη,

H μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι·

Mε χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει·

Όποιος πεθάνη σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.

 

Από το Σχεδίασμα Γ´

Kαι βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες

Γύρου στη φλόγα π’ άναψαν, και θλιβερά τη θρέψαν

M’ αγαπημένα πράματα και με σεμνά κρεβάτια,

Aκίνητες, αστέναχτες, δίχως να ρίξουν δάκρυ·

Kαι γγίζ’ η σπίθα τα μαλλιά και τα λιωμένα ρούχα·

Γλήγορα, στάχτη, να φανής, οι φούχτες να γιομίσουν.

Είν’ έτοιμα στην άσπονδη πλημμύρα των αρμάτων

Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι’ ελεύθεροι να μείνουν

Εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο.

1. Στοχασμός / Εισαγωγή – Ειρήνη Παπά (απαγγελία)

2. Το χάραμα – Ειρήνη Παπά (απαγγελία) / χορωδία 2:51

3. Άκρα του τάφου σιωπή – Ηλίας Κλωναρίδης, Νίκος Ξυλούρης 8:10

4. Παλληκαρά και μορφονιέ – Ειρήνη Παπά (απαγγελία), Λάκης Χαλκιάς 12:11

5. Βαρώντας γύρου ολόγυρα – Ειρήνη Παπά (απαγγελία), Νίκος Ξυλούρης 16:35  

6. Ο γιος σου κρίνος με δροσιά – Ειρήνη Παπά (απαγγελία), Ηλίας Κλωναρίδης, Λάκης Χαλκιάς, Νίκος Ξυλούρης 19:38

7. Η θέλησή μου βράχος – Λάκης Χαλκιάς 24:20

8. Όπου ’ν’ ερμιά και σκοτεινιά – Ηλίας Κλωναρίδης 27:32

9. Στα μάτια και στο πρόσωπο – Νίκος Ξυλούρης 31:34

10. (Πριν απ’ την έξοδο) Μια φούχτα χώμα… (Έπαψαν τα φιλιά στη γη) – Ειρήνη Παπά (απαγγελία), Λάκης Χαλκιάς 35:22

11. Οι γυναίκες – Ειρήνη Παπά (απαγγελία – τραγούδι) 41:39

12. Μητέρα μεγαλόψυχη – Νίκος Ξυλούρης 47:00

13. Για κοίτα ’κει χάσμα σεισμού – Ειρήνη Παπά (απαγγελία) / Χορωδία 52:34

14. Αλλ’ ήλιος, αλλ’ αόρατος – Ειρήνη Παπά (απαγγελία), Ηλίας Κλωναρίδης 54:41

15. Αραπιάς άτι – Ειρήνη Παπά (απαγγελία), Λάκης Χαλκιάς 59:21

16. Πειρασμός – Ειρήνη Παπά (απαγγελία), Νίκος Ξυλούρης 1:08:22

17. Πολλοί ‘ν’ οι δρόμοι π’ όχει ο νους – Ειρήνη Παπά (απαγγελία, τραγούδι)  / Χορωδία 1:16:14

18. Αηδονολάλειε στήθος μου – Ειρήνη Παπά (απαγγελία, τραγούδι) 1:20:02

19. Έξοδος / Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά – Λάκης Χαλκιάς, Ειρήνη Παπά (απαγγελία) 1:23:28