Τι λέγαμε
την Παρασκευή; Κάπου μεταξύ ων 48 και των 72 ωρών έσκασε το χθεσινό
πρωτοσέλιδο της Εποχής, με πρώτο
χτύπημα τον σιβυλλικό τίτλο «Επικίνδυνοι αυτοσχεδιασμοί εντός και εκτός». Όπου οι
επικίνδυνοι αυτοσχεδιασμοί εσωτερικού είναι οι χειρισμοί για την αντιμετώπιση
της πανδημίας και του εξωτερικού η κοινή συνέντευξη τύπου Δένδια – Τσαβούσογλου. Με τον πρώτον να τολμάει επί τέλους να πει
ευθέως, ανοιχτά και εις επήκοον της διεθνούς κοινής γνώμης ό,τι δεν έχει
τολμήσει ποτέ να πει Έλληνας υπουργός Εξωτερικών στην τουρκική πλευρά, προς
μεγάλη χαρά τού μάλλον συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους τού ελληνικού λαού.
Φυσικά, οι πιο πονηρεμένοι από αυτόν το λαό ξέρουν ότι «με τα λόγια χτίζει κανείς
ανώγια και κατώγια». Αλλά ξέρουν και το άλλο: τα λόγια που ειπώθηκαν δημόσια
δημιουργούν μια κάποια δέσμευση.
Τα έμαθε η Εποχή, το επίσημο όργανο των πιο ξεφωνημένων μενουμευρωπαίων Συριζαίων Νενέκων (πάντα με «διεθνιστικό» και «αντιεθνικιστικό» πρόσημο) και σφόδρα εταράχτηκαν. Εξ ου και το πρωτοσέλιδο με την ευκόλως εννοούμενη σπόντα και τον υπότιτλο που έκανε λόγο για «κοντόφθαλμους χειρισμούς τής κυβέρνησης στσ ελληνοτουρκικά», που δεν τολμάνε όμως να τα εξηγήσουν ευθέως ούτε καν στο άρθρο που υποστήριζε τον κύριο τίτλο τους στις μέσα σελίδες. Ούτε εκεί δεν βρήκαν το θάρρος να πουν αυτό που είχαν στο μυαλό τους όταν έστηναν την πρώτη σελίδα: «ο Δένδιας και η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζουν με τη φωτιά, προκαλώντας την ισχυρότερη Τουρκία». Τόσο κότες οι «σύντροφοι»!
Ας είναι. Χαλάλι τους τα 150.000 ευρώ. Και καλοφάγωτο το
καλαμπόκι....
4 σχόλια:
Το ξέρω ότι είναι άσχετο, αλλά θέλω να σχολιάσεις το πρωτοσέλιδο της Αυγής για την 21η Απριλίου...
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Εννοείς αυτό, το σημερινό; Δεν το είχα δει. Το βλέπω τώρα, αλλά δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να σχολιάσω. Εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι σαρκάζει μια αντίληψη (ωφελιμιστική να την πω; οικονομίστικη;), σύμφωνα με την οποία το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης δεν έχει και τόσο σημασία ακόμα και στην περίπτωση μιας χούντας, με την προϋπόθεση το «ανώμαλο καθεστώς» να φτιάξει «έργο». Δεν ξέρω αν θα διάλεγα αυτό για πρωτοσέλιδο, αν ήμουν στο επιτελείο τής Σύνταξης, αλλά μού φαίνεται μια λογική και βάσιμη γωνία υπό την οποία μπορεί κανείς να μιλήσει για την ελληνική χούντα, αλλά και γενικότερα. Εσένα πού πήγε το μυαλό σου και πώς το βλέπεις;
Τα λέμε
Δίαρ Λέφτη
Όταν αναφέρεσαι στη χούντα με πρωτοσέλιδο δείχνεις το τανκ και ίσως κάτι για τους Αμερικάνους, το παλάτι δεν ξέρω... Όταν στο πρωτοσέλιδο σε νοιάζει να απολογηθείς για αυτούς που πρόστυχα υπερασπίζονται τη χούντα δείχνει καταφανώς την ιδεολογική σου ήττα.Βγαίνεις μπροστά, θετικά με συνθήματα δικά σου. Δεν μπαίνεις να παίξεις στο γήπεδο του άλλου και δη όχι με ύφος θιγμένου εφήβου.
Φίλε Μάρκομ Ξ,
ΟΚ, κατάλαβα το πόιντ σου. Κοίτα, όμως:
Τανκς έβαλαν, αυτό είναι ευκολάκι. Για παλάτι επίσης θα μπορούσαν να πετάξουν κάτι. Αλλά πώς να μιλήσεις για παλάτι, αν δεν μιλήσεις και για τον «ξένο παράγοντα», δηλαδή τους Αμερικάνους; Κι εδώ φτάνουμε όχι στο σημείο G, αλλά στο σημείο που κάνει τζιζ. Επί ΣΥΡΙΖΑ οι επεκτάσεις των συμφωνιών με τις ΗΠΑ για παροχή κάθε είδους διευκολύνσεων έδωσαν και πήραν. Μιλάνε για σκοινί στο σπίτι τού κραμασμένου; Ωστόσο:
Δεν συμμερίζομαι το συμπέρασμά σου ότι το συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο προδίδει «ιδεολογική ήττα» ή ότι μ' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει στο γήπεδο του αντιπάλου (άσε που καμιά φορά δεν είναι κακή ιδέα να παίξεις στο γήπεδο του αντιπάλου για να του πάρεις τα σώβρακα μέσα στο σπίτι του...). Νομίζω ότι η πρόθεση των εμπνευστών τού πρωτοσέλιδου της Αυγής είναι να υπονομεύσουν με κάπως υποδόριο τρόπο τη νοοτροπία τού μικροαστού που λέει: «ας νοικοκυρέψει κάποιος τον τόπο, κι ας είναι όποιος θέλει». Σ' αυτό το πλαίσιο, δεν θα το έλεγα αποτυχημένο ή κακό πρωτοσέλιδο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι του δίνω και το πρώτο βραβείο).
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου