ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Οι θέσεις τών διαφόρων ελληνικών Αριστερών για το ενδεχόμενο της επιβολής υποχρεωτικού εμβολιασμού, στην περίπτωση που όλα τα μέσα πειθούς αποδειχθούν αναποτελεσματικά

Αυτό ακριβώς, τίποτ’ άλλο.

 

«Ο λαός σώζει τον λαό»; Όχι ακριβώς....

Αν δεν κάνω λάθος, το σύνθημα που εμφανίζεται στον τίτλο το είχε λανσάρει πέρυσι, στο φούντωμα της πανδημίας, ο πολύς (επαναστάτης) Πάνος Παπανικολάου, Γενικός Γραμματέας τής ΟΕΝΓΕ –έκτοτε έχει γίνει το αγαπημένο μότο όλης τής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Η οργάνωσή του, το ΝΑΡ, είχε πρωτοστατήσει τότε (όπως αρμόζει στις «πρωτοπορίες» άλλωστε...) στην καταγγελία τών πρώτων περιοριστικών μέτρων, περίπου ταυτίζοντάς τα με τις απαγορεύσεις μιας χούντας ή με το καθεστώς μιας δυστοπικής κοινωνίας τύπου «1984» («Η απαγόρευση κυκλοφορίας δεν είναι για καλό. Και δεν είναι για τον περιορισμό της επιδημίας. [...] Είτε η κυβέρνηση το κάνει επειδή βρίσκεται σε πανικό, είτε επειδή με την αφορμή επενδύει στο μέλλον, η απαγόρευση κυκλοφορίας είναι μια πραγματικά επικίνδυνη εξέλιξη. Πόσω μάλλον, όταν πλήθος εργαζομένων δεν έχει σταματήσει να εργάζεται. Η απαγόρευση κυκλοφορίας είναι ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ» έγραφε πέρυσι στο fb η επίσης πολύ επαναστάτρια Ναρίτισσα λοιμωξιολόγος Όλγα Κοσμοπούλου –προφανώς, η απαγόρευση κυκλοφορίας δυσχέραινε τις μετακινήσεις τών επαναστατικών στρατιών τού ΝΑΡ προς τα στρατηγικά σημεία τής πρωτεύουσας όπου, βάσει του επαναστατικού σχεδίου, έπρεπε να προωθηθούν...).

Ε, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο Παπανικολάου είδε το σύνθημά του να ριζώνει στον λαό που αποφάσισε να πάρει τις τύχες του στα δικά του χέρια και να γκρεμίσει την κυβέρνηση των «αντίχριστων μασόνων», αυτήν που θέλει να τον εμβολιάσει με το ζόρι, για να του βάλει τσιπάκια και να του τροποποιήσει το DNA. Έτσι, τόσο στο χθεσινό συλλαλητήριο της Τετάρτης στην Αθήνα όσο και σε αυτό τής Θεσσαλονίκης την ίδια μέρα (από όπου και το βίντεο παραπάνω), το σύνθημα «κάτω η χούντα τού Μητσοτάκη» (η ιδέα δηλαδή που οι διάφοροι Παπανικολάου και οι διάφορες Κοσμοπούλες καλλιεργούν εδώ και μήνες με όλους τούς τρόπους –οι περισσότεροι των οποίων μπορούν να «πιάσουν» μόνο σε ευτυχείς ηλιθίους) κυριάρχησε. Μόνο –τι κρίμα!– που τον τόνο δεν τον έδινε κανένας και καμία από αυτά τα «επαναστατικά ξεφτέρια». Τον τόνο τον έδινε το αίσθημα πως «του Έλληνος ο τράχηλος, εμβόλιον δεν υποφέρει» (ιδίως όταν είναι από αυτά που γίνονται αιτία να κολλάνε μετά στο μπράτσο του κουταλοπίρουνα...). Δηλαδή ο ελληναράδικος σκοταδισμός. Ενισχυμένος και τροφοδοτημένος και από την «αριστερή πρωτοπορία».... 

 

Κι ενώ οι αριστεροί φύλαρχοι τσακώνονται για τον χαρακτήρα τής Επανάστασης, την καταλληλότερη ημερομηνία τής κήρυξής της και το ποιος πρέπει να ηγηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ τους δείχνει γιατί θα εξακολουθήσουν να τρώνε τη σκόνη του!

 

Τίποτε από όσα είπε ο Τσίπρας στο μήνυμά του της Πέμπτης, χθες, –ορισμένα από τα οποία, να το πούμε αυτό, αντίθετα από ό,τι πιστεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ όπως και στην όλη Αριστερά, όχι μόνο δεν κλονίζουν την εικόνα τής κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά στην πραγματικότητα την ενισχύουν– δεν αντιπροσωπεύει κάτι που δεν θα μπορούσε να ειπωθεί από τα κουρέλια τής Αριστεράς, που εξακολουθούν μεν να τραγουδάνε ακόμα, αλλά εντελώς παράφωνα πλέον. Και τίποτε (ούτε καν ο Λένιν, όπως εξηγήθηκε στην προηγούμενη ανάρτηση) δεν τους εμπόδιζε από το να στείλουν εκείνοι πρώτοι το καθαρό και ξάστερο «διά ταύτα» που έστειλε αυτός (σε ελεύθερη απόδοση: εμβολιαστείτε, ρε μαλάκες, τι σας ζητάνε;).

Τίποτε... εκτός από την προετοιμασία τής Επανάστασης! (Α, ναι! Και το δίλημμα αν πρέπει φέτος να προτιμήσουν για τις διακοπές τους την Ίο των φοιτητικών τους αναμνήσεων ή τον ξενώνα τού Μεράντζα που, όσο να ’ναι, ταιριάζει περισσότερο στο status τής σημερινής ηλικίας τους....) 

Οἱ μέν λενινισταί γεγόνασί μοι φιλελεύθεροι....

Το τι παπαριά (τις περισσότερες φορές ούτε καν καμαρωτή) έχουμε διαβάσει και ακούσει από αριστερές γραφίδες και χείλη όλους αυτούς τούς μήνες τής πανδημίας που κρατάνε από πέρυσι τον χειμώνα δεν λέγεται. Ε, να μην προσθέσει κι ο Μπογιόπουλος τη δική του, να μη δικαιώσει «το Κόμμα παντός καιρού» που είναι πάντα «ένα» (σαν το Νουνού);

Μας τράβηξε, λοιπόν, προχθές στον Ημεροδρόμο ένα άρθρο 2.600 λέξεων παρά κάτι ψιλά υπό τον βαρύγδουπο τίτλο (του αρέσουν τα βαρύγδουπα του Μπογιόπουλου, ολοφάνερο αυτό)   «Ναι στον εμβολιασμό, όχι στον εκβιασμό – Ναι στην Επιστήμη, όχι στον εκφασισμό» και μας ξέρανε όλους (δηλαδή όσους έχουμε μείνει, τρεις κι ο κούκος, για να τα λέμε όλα).

Δεν μας ξέρανε επειδή όλα όσα γράφει είναι λάθος. Σε 2.600 λέξεις και με δεδομένες τις πολλές παραλείψεις τής κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν μπορεί να είναι όλα λάθος. Τι να το κάνεις, όμως; Ο τίτλος, που συμπυκνώνει και την κύρια αιχμή τού άρθρου του, σε κάνει να βλέπεις τον Χριστό φαντάρο. Ή, μάλλον, τον Λένιν ...φασίστα!

Όπως μάς έχει θυμίσει από πέρυσι ο Ρίζος και όπως εκ νέου μάς υπενθύμισε πριν από τρεις μερούλες ο Ηλίας Ιωακείμογλου, όταν η ευλογιά άρχισε να θερίζει τη σοβιετική Ρωσία στα 1919, ο Μεγάλος διόλου δεν έχασε τον καιρό του με φιλοσοφικές αναζητήσεις για το «νόημα της ελευθερίας επιλογών» και το «δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος». Τράβηξε ένα διάταγμα που καθιστούσε τον εμβολιασμό έναντι της ευλογιάς υποχρεωτικό και το έληξε (μέσα σε καμιά δεκαπενταριά χρονάκια, ευλογιά τέλος στην ΕΣΣΔ).

Τώρα, τι ληγμένα καταναλώνει ο κυρ-Νίκος (έχει καβατζάρει τα 50, δικαιούμαι να τον αποκαλώ έτσι) και αποφάσισε στα γεράματα να γίνει φιλελεύθερος –βγάζοντας στη σέντρα και τον Λένιν περίπου ως ...φασίστα–, μόνο και μόνο επειδή ο Μητσοτάκης, εκών άκων, είπε να γίνει λίγο «λενινιστής», εγώ δεν είμαι σε θέση να ξέρω για να σας πω.

Αν περάσει από εδώ κανένας σύντροφός του, ας μας διαφωτίσει....

 

Προγραμματική Συνδιάσκεψη ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ BΑΣΙΛΕΙΣ

 

Μαζεύθηκαν οι Aλεξανδρινοί

να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,

τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,

Aλέξανδρο και Πτολεμαίο, που πρώτη

φορά τα βγάζαν έξω στο Γυμνάσιο,

εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς,

μες στη λαμπρή παράταξι των στρατιωτών.

 

Ο Aλέξανδρος— τον είπαν βασιλέα

της Aρμενίας, της Μηδίας, και των Πάρθων.

Ο Πτολεμαίος— τον είπαν βασιλέα

της Κιλικίας, της Συρίας, και της Φοινίκης.

Ο Καισαρίων στέκονταν πιο εμπροστά,

ντυμένος σε μετάξι τριανταφυλλί,

στο στήθος του ανθοδέσμη από υακίνθους,

η ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι αμεθύστων,

δεμένα τα ποδήματά του μ’ άσπρες

κορδέλλες κεντημένες με ροδόχροα μαργαριτάρια.

Aυτόν τον είπαν πιότερο από τους μικρούς,

αυτόν τον είπαν Βασιλέα των Βασιλέων.

 

Οι Aλεξανδρινοί ένοιωθαν βέβαια

που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

 

Aλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική,

ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,

το Aλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα

θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,

των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,

ο Καισαρίων όλο χάρις κι εμορφιά

(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·

κ’ οι Aλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,

κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν

ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,

γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα—

μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,

τι κούφια λόγια ήσανε αυτές η βασιλείες.

❁❁❁