Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Η λατρεία του αυτο-


ΑΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ των θιασωτών του Τέλους της Ιστορίας η λέξη-πασπαρτού είναι το μετά, που την κολλάνε ως πρώτο συνθετικό όπου τους κατέβει, παράγοντας μια ατελείωτη ποικιλία από άλλες λέξεις-καραμέλες, σε σημαντικό τμήμα του αριστερού στρατοπέδου η αντίστοιχη είναι το αυτο-. Η οποία μάλιστα, ίσως επειδή η αριστερή σκέψη είναι πάντα αρτιότερη από αυτή των αντιπάλων της, έχει ακόμα πιο θαυματουργές ιδιότητες από την ομόλογή της.


ΕΤΣΙ, ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ του μετά η έννοια που παράγεται είναι κάτι, υποτίθεται, τελείως νέο και διαφορετικό από το προϋπάρχον (βιομηχανική κοινωνία/μεταβιομηχανική κοινωνία, μοντέρνο/μεταμοντέρνο, πολιτική/μεταπολιτική και πάει λέγοντας), στην περίπτωση του αυτο-, φαντάζονται, το αποτέλεσμα είναι μια επανόρθωση, μια αποκατάσταση σε ό,τι υπήρξε παραμορφωμένο και διαστρεβλωμένο.


ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ η οργάνωση παύει να «τους τραβάει απ’ το μανίκι» αφού είναι προϊόν αυτο-οργάνωσης, οι θεσμοί δεν επιβάλλονται πια από τα πάνω γιατί έχουμε αυτο-θέσμιση και, γενικά, η ετερονομία καταργείται αφού έχουμε εισέλθει στο βασίλειο της αυτο-νομίας.


ΦΥΣΙΚΑ, όλα αυτά ισχύουν μόνο στο επίπεδο της ΑΜ της εποχής μας, του ατόμου· και τούτο, βέβαια, αν ξεχάσουμε ότι η διαμόρφωση του εαυτού είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων που τον υπερβαίνουν. Αν τα μεταφέρουμε όμως σε συλλογικό επίπεδο πάνε περίπατο για καθαρό αέρα —ενδεχομένως και κοπανιστό. Γιατί, απλούστατα, οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις και πάντα προκύπτουν διαφορετικές λύσεις στο κάθε πρόβλημα. Οπότε, για να συνεχίσει να υφίσταται η συλλογικότητα (ομάδα, οργάνωση, κόμμα, δήμος, κοινωνία —you name it), κάποιοι πρέπει να πάνε πάσο —άτιμη πόκα, τι λέξεις μάς βάζεις να γράφουμε! Και τότε, για τους εκάστοτε μειοψηφούντες, η αυτο-οργάνωση ξαναγίνεται σκέτη οργάνωση που μπορεί να τους τραβήξει όχι μόνο το μανίκι, αλλά και το αυτί, η αυτο-θέσμιση, θεσμοί που δεν γουστάρουν, αλλά πρέπει να σεβαστούν και η αυτο-νομία, νόμοι που έχουν καταψηφίσει, αλλά τους οποίους πρέπει να τηρήσουν. Ζόρικο, αλλά πώς αλλιώς;


ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ αυτή η λατρεία του αυτο- μέσα στην Αριστερά; Κυρίως σε ένα συνδυασμό δυο παραγόντων: Στις κακές εμπειρίες των σοσιαλισμών του 20ου αιώνα και στην ανάδυση του ατόμου-Αφέντη μέσα από τη θριαμβευτική επιστροφή στα φιλελεύθερα δόγματα, που τροφοδοτήθηκε και από την κατάρρευση των πρώτων.


ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ; Άγνωστον, τουλάχιστον σ’ εμάς. Για το πώς όμως θα σταματήσει, ή τουλάχιστον θα μετριαστεί, μπορούμε να πούμε δυο λόγια: ξεχωρίζοντας την ήρα απ’ το στάρι.


ΗΓΟΥΝ, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ, ΔΗΛΑΔΗ, τις ονειροφαντασίες από τα οράματα.




Η εικόνα, από το rwashburn.com

16 σχόλια:

Στέλιος είπε...

Φλιλε leftg700
Θα συμφωνήσω απόλυτα με το άρθρο.
Είναι γεγονός 'οτι αρκετοί που δεν έχουν τίποτε να πουν, αλλά επιθυμούν το φαίνεσθαι και όχι την ουσία ,επικαλούνται νεολογισμούς, κοινώς μαλακίες, για να εντυπωσιάσουν την παρέα.
Συνήθως δεν είναι εργαζόμενοι και δεν βρίσκονται στις γραμμές των αγωνιστών,

LeftG700 είπε...

Φίλε Στέλιο,


Υπάρχουν και αυτοί που λες, αλλά νομίζουμε ότι δεν είναι ο κανόνας, αν κρλινουμε από τις δικές μας εμπειρίες -που βέβαια δεν είναι υποχρεωτικό να είναι η σωστή εικόνα.

Εν πάση περιπτώσει, εμάς μας ενδιαφέρουν όσοι καλόπιστα τείνουν να πιστεύουν ότι η έννοια του 'αυτο' είναι το μαγικό φάρμακο που θα γιατρέψει όλες τις αρρώστιες της Αριστεράς.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

αυτό μου θύμισε την "μεταμαοϊκή" όπως την ανέβαζαν και κατέβαζαν Ελένη Σωτηρίου πέρσυ στις ευρωεκλογές και την ομαδική αναχώρηση για τις παραλίες.
γ@#$%@#
λ.κ

LeftG700 είπε...

Φίλη λ.κ.,


Σ' αυτή την περίπτωση, αν εννοείς τα εξ αριστερών βέλη, το μετα- είχε μάλλον μια άλλη έννοια. Αυτήν της νεκρανάστασης του ερυθρού φασισμού!

Όπως λέμε και στην πόκα, υπομονή και κάβες!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

από πόκα δεν ξέρω, άρα καταλαβαίνω στο περίπου.
ναι,εννοώ τα εξ αριστερών (τί αριστερών, μάλλον δεξιών) βέλη.
καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Σε μια πρώτη προσέγγιση η αντίφαση είναι η παθογένεια της αριστεράς: χρειάζεται να κυριαρχήσει, άρα να πολεμήσει, αρά να πειθαρχήσει, άρα το υποκείμενο να κάνει πάσο στις προσωπικές του επιλογές, υποτασσόμενο στην κυρίαρχη τάση (όχι σώνει και καλά πλειοψηφία).
Αν όμως διαβάσουμε πίσω από το πέπλο της ψευδοδημοκρατίας, όπως αυτή ορίζεται με το αξίωμα του ατομικού οφέλους, τότε θα αντιληφθούμε ότι η αντίφαση βρίσκεται στο ότι η αριστερά σε διάφορα επίπεδα ευθυγραμμίζεται με την ψευδεπίγραφη δημοκρατία στην οποία το ατομικό κυριαρχεί του συλλογικού –όπερ το “δημο-“ πάει περίπατο- και ο καθείς πια για πάρτη του· είτε για να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες και εγωισμούς είτε να ενισχύσει ην καταναλωτική και κοινωνική του δύναμη.
Κι αν η αστική δημοκρατία αυτό ακριβώς πρεσβεύει, η αριστερά ή μάλλον οι αριστεροί κάτι τέτοιο δεν το δικαιούνται γιατί τότε αυτοακυρώνονται ως αριστεροί ως δημοκράτες –κυριολεκτικά εκλαμβανόμενο- κι ας μην κάνουν άλλοι τους…Αλέκους κι άλλοι «ντούκου» ή «δικαίωμα» παραφυλώντας ποια θα είναι η κίνηση του αντιπάλου για να καθορίσουν τη δική τους.
(σε απλά ελληνικά: τακτικισμοί του κερατά)

Καλή σας μέρα
φθινοπωρινός Παρατηρής

Αντωνης είπε...

Όταν σοβαρευτείς και ωριμάσεις και πάψεις να βλέπεις φαντάσματα και να διασπείρεις φτήνιες.

Εγώ έχω τα guts να πω στο δικό μου μπλογκ: "αλλά εγώ φταίω. Εγώ την έφαγα τη φόλα." Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Εγώ την έφαγα γιατί είδα καλοπροαίρετα κάτι που είναι, τελικά, στρατηγική διείσδυσης και διασποράς της σύγχυσης. Και σ' αυτό ήσουν εξυπνότερος από μένα --λιγότερο αφελής, λιγότερο καλοπροαίρετος, πιο έμπειρος, όπως θες πες' το.

Εσύ τα έχεις να κοιτάξεις πόσα άδικα και αισχρά έγραψες για να προστατέψεις τον εγωϊσμό σου (που δε σ' άφησα να πουλάς αυθεντία); Μέχρι λογοκρισία πήγες να εφεύρεις εναντίον μας την στιγμή που σου εξήγησαν όλοι ότι είναι πρόβλημα τεχνικό, μέχρι καπιταλιστή με έβγαλες και τους συντρόφους μου υπαλλήλους, μέχρι ασφαλίτη με αποκάλεσες. Πράγματα ντροπής.

Σκέψου τα και πες μου, ίσα κι όμοια φερθήκαμε τα δυο;

LeftG700 είπε...

Φίλε Παρατηρητή,


Προσυπογράφουμε το φθινοπωρινό Δελτίο Παρατηρήσεών σου… Προσθέτουμε μόνο έναν αστερίσκο:

(*): Ας έχουμε πάντα το νου μας, ο Δήμος να μην εξωθεί τα άτομα εκτός του…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Αντώνη,


Από χθες αργά το βράδυ που είδαμε το σχόλιό σου —γιατί από χθες το είδαμε βέβαια— έχουμε χαρά μεγάλη. Όχι μόνο γιατί επανήλθες με σχόλιο μετά από πολλούς μήνες, αλλά και γιατί, φίφτυ-φίφτυ με σένα —ή μάλλον μ’ εσάς— κάνουμε πράξη αυτό που λέμε και στην ταυτότητά μας: «Υπέρ του διαλόγου μεταξύ των πολλών αριστερών φωνών». Ο διάλογος, συχνά, είναι «επί προσωπικού» ή και «επί προσωπικού». (Και πώς αλλιώς; Πρόσωπα είναι οι φορείς ιδεών).

Καλώς να γίνει. Όμως δεν μπορούμε να τον κάνουμε τώρα. Να τον κάνουμε αφού πρώτα λογοδοτήσουμε (=δώσουμε λόγο, αιτία, εξήγηση) για τα όσα μας καταμαρτυρείς, «στην ίδια σελίδα και με το ίδιο μέγεθος γραμμάτων» που δημοσιεύτηκαν αυτά που μας καταμαρτυρείς.

Αυτό θα το κάνουμε, όχι γιατί ενδιαφέρουν τα προσωπικά μας. Αλλά επειδή νομίζουμε ότι πρέπει να ενδιαφέρουν τα διδάγματα που βγαίνουν από αυτή την ιστορία.

Στο μεταξύ, θέλουμε να πιστεύουμε, ότι ένα ποτήρι νερό, που λέει κι ο λόγος, θα μας το προσφέρετε, αν ανταποδώσουμε την επίσκεψη.


Τα λέμε

Αντωνης είπε...

Εγώ μετά από αυτά που έγιναν --και έγιναν αρκετά που δεν είδατε-- είμαι με το ένα πόδι εκτός μπλόγκινγκ. Αλλά εφόσον ήρθα εδώ, είμαι υποχρεωμένος να δεχτώ το αντίστοιχο.

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει κάποια διεύθυνση επικοινωνίας, παρακαλώ;

LeftG700 είπε...

Φίλε Αντώνη,


Μάλλον εννοείς τη σύγκρουση της Παρασκευής, ε; Δεν μπορούμε να ξέρουμε όσα δεν έγιναν και πραγματικά δυσκολευόμαστε να τα φανταστούμε και να κάνουμε υποθέσεις, δεδομένου ότι ήταν μια ιδεολογική σύγκρουση. Το μέιλ μας το ξέρεις, κι αν το έχεις διαγράψει, το γράφουμε στον Δήμο παρακάτω.

Ό,τι θέλεις και μπορείς να γράψεις (το ξέρουμε ότι δεν λέγονται όλα, κανένα πρόβλημα), γράψτο μας. Δεν γίναμε βέβαια κουτσομπόληδες. Αλλά, σε ό,τι μας αφορά και όσο μας παίρνει, δεν θα σε αφήσουμε να κάνεις και το άλλο βήμα.

Δεν θα έρθουμε προς το παρόν στο τσαρδί σας. Εμείς ό,τι γράψαμε -και τα καλά και τα κακά- τα αισθανόμαστε και τα γράψαμε. Μ' άλλα λόγια ήταν από καρδιάς.

Κι από καρδιάς σε (ξανα)υποδεχθήκαμε. Μη το πάρεις στραβά, αλλά μόνο έτσι θέλουμε κι εμείς να γίνουμε δεκτοί, όχι από υποχρέωση.

Χρόνος και διάθεση υπάρχει.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Δήμο γειά σου!


Μας γράφεις στο jeunesse.gauche@hotmail.com


Τα λέμε

Αντωνης είπε...

Εσύ θα κρίνεις το πώς, πότε και αν. Το μόνο που ξέρω εγώ είναι ότι θα πω ό,τι έχω να πω για ό,τι γράψεις. Καλό ή κακό, αναλόγως του τι θα είναι αυτό.

Για το τι έγινε που δεν είδες, δεν επιθυμώ να μιλήσω, δημόσια ή ιδιωτικά. Απλώς ήθελα να σου γνωστοποίησω ότι δεν έχω διάθεση για ελαφρότητες.

LeftG700 είπε...

Φίλε Αντώνη,


Τελικά, μάλλον το πήρες στραβά. Μα για όνομα του Θεού! Πώς να επισκεφτούμε ένα μέρος όπου θα μας δεχτούν μόνο από υποχρέωση; Δεν αμφισβητούμε τη διάθεσή σου. Έτσι νιώθεις, το καταλαβαίνουμε. Εσύ γιατί δεν καταλαβαίνεις λίγο περισσότερο εμάς;

Και γιατί κάνεις λόγο για ελαφρότητες;

Νομίζουμε ότι είναι άδικο. But again: you know.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

χωρίς καμμία διάθεση ελαφρότητας, έχω συγκινηθεί.λ.κ