ΡΩΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΧΘΕΣΙΝΗ κυριακάτικη «Αυγή» ο Θανάσης Καρτερός, από τον τίτλο τού άρθρου του μάλιστα: «Μήπως πρέπει να υπάρξει και αριστερό plan B;». Το κατά Καρτερό plan B δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που αφορά στην πορεία τής Ελλάδας εκτός ευρώ, με όλα τα συμπαρομαρτούντα ενός τέτοιου σχεδίου, θετικά και αρνητικά. Αν και ο ΘΚ δεν ασχολείται με την καταγραφή αυτών των συνεπειών, δεν φανταζόμαστε ότι είναι τόσο αφελής, ώστε να πιστεύει ότι ο βίος εκτός ευρώ θα είναι ανθόσπαρτος. Να σημειωθεί ότι στο άρθρο του δεν επιχειρηματολογεί υπέρ αυτής τής άποψης, παρά το ότι δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι προς τα εκεί κλίνει. Αυτό που λέει είναι ότι με την εντός ευρώ συνεχιζόμενη επιδείνωση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης είναι καιρός για την Αριστερά -και πρωτίστως, βέβαια, απευθύνεται στη δική του Αριστερά, του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή- να εξετάσει, κατ' αρχήν, το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Και, προφανώς, αυτή την εξέταση την εννοεί δισήμαντα: και με την έννοια της προετοιμασίας της Αριστεράς έναντι του ενδεχόμενου η έξοδος από την Ευρωζώνη να προκύψει ως εξέλιξη που θα υπαγορευτεί από τους επικυρίαρχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και, κυρίως, όπως εμείς τουλάχιστον ‘‘διαβάσαμε’’ το άρθρο του, με την έννοια της κατ' αρχήν παραδοχής εκ μέρους τού τμήματος της Αριστεράς, που, κατά βάση, συνδέει με ακατάλυτους δεσμούς την Ελλάδα με την Ευρωζώνη και συνολικότερα την ΕΕ, ότι καλή μεν η Ευρώπη (η ΕΕ δηλαδή), αλλά, ως Αριστερά, πρέπει να χαράξει κι αυτή κάποτε μια κόκκινη γραμμή, αντί να περιορίζεται να ζητάει κάτι τέτοιο μόνο από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (άμα είναι να τα λέμε, να τα λέμε όλα!). Κοντολογίς ο άνθρωπος λέει: σύντροφοι ας μη κρύβουμε το δίλημμα που ορθώνεται πια σαν βουνό μπροστά μας κι ας αρχίσουμε να εξετάζουμε και τις δυο οψιόν του.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ καίριο όσο είναι και ρητορικό. Γιατί το χαρακτηρίζουμε ρητορικό; Γιατί ο ΘΚ είναι σε θέση να ξέρει, πολύ καλύτερα ίσως από τον καθένα, ότι ο Ευρω-Ενωσιακός προσανατολισμός (Ευρω-Ενωσιακός και ουχί ευρωπαϊκός, όπως θα βόλευε πολλούς και διαφόρους να γράφεται), ο Ευρω-Ενωσιακός προσανατολισμός λοιπόν είναι θεμέλιος λίθος τού ΣΥΝ από το 1991 και, με τους υπάρχοντες συσχετισμούς, και του (εναπομείναντος) ΣΥΡΙΖΑ. Μ' άλλα λόγια: Όσο υπάρχει ΣΥΝ, θα γέρνει μονόπαντα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν αυτό αλλάξει, δεν θα είναι ο ΣΥΝ όπως εμείς τουλάχιστον τον γνωρίσαμε, ακόμα κι αν διατηρήσει την επωνυμία του. Και πόσο είναι εύκολο να αλλάξει, όταν ο πρώτος τη τάξει αυτή την εποχή ιδεολογικοπολιτικός καθοδηγητής τού ΣΥΝ, ο Γιάννης Μηλιός, διακήρυξε πρόσφατα ότι η Αριστερά αυτό που κυρίως έχει ανάγκη δεν είναι τόσο τα διάφορα plans, είτε τύπου Α, είτε τύπου Β, όσο τα οράματα;! Φυσικά, μ' όλα αυτά δεν θέλουμε να πούμε ότι ο Καρτερός κάνει άσχημα που θέτει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Καλά και άγια κάνει. Να ξέρουμε όμως και τα όρια, τα οποία, για να διαρρηχθούν, απαιτούν πολύ περισσότερα πράγματα από αρθρογραφίες στον κομματικό τύπο.
ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΝ ο Αλέξης Τσίπρας διάβασε και επηρεάστηκε από το άρθρο τού Θανάση Καρτερού (έχει διαβάσει και ακούσει πολλά παρόμοια, εντός και εκτός ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς, κατά τα φαινόμενα, αποτέλεσμα, αλλά για όλα τα πράγματα υπάρχει πάντα μια αρχή...). Πάντως, όπως και να ’χει, στη συνέντευξη τύπου που έδωσε χθες στη Θεσσαλονίκη έκανε ένα μικρό βηματάκι προς την κατεύθυνση που πρότεινε ο αρθρογράφος τής «Αυγής».
Ρωτήθηκε κάποια στιγμή ο Πρόεδρος του ΣΥΝ από τον Θ. Σιχλετίδη της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη» (η έμφαση δική μας):
«Τις τελευταίες μέρες ο Πρωθυπουργός κάνει συχνά αναφορές με θετικά σχόλια στην περίπτωση της Χιλής. Και απ’ ότι φαίνεται από το μεσοπρόθεσμο, αλλά και από το ίδιο το μνημόνιο οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη για να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη βάζουν σαν όρο το να γίνουμε περίπου σαν την Χιλή. Δηλαδή οι κατώτεροι μισθοί να είναι κάτω από τα 400,00 €, ο μέσος μισθός κάτω από τα 800,00 €, να υπάρχει ιδιωτικό σύστημα ασφαλίσεων, να υπάρχουν δίδακτρα στα πανεπιστήμια, να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, η ενέργεια και οι φυσικοί πόροι.
Αυτό που θέλω να σας ρωτήσω είναι ότι μιλάτε έναν νέο συνασπισμό εξουσίας. Είπατε προηγουμένως ότι το δίλημμα ευρώ ή δραχμή είναι ψευδές. Αυτός ο νέος συνασπισμός εξουσίας ίσως και όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση να κληθεί να απαντήσει μ’ αυτούς τους όρους, με όρους Χιλής θα αποδεχτεί το να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη;».
Στο επίμαχο ερώτημα, απάντησε ως εξής (η έμφαση ομοίως δική μας):
«[...] Επανέρχομαι τώρα στο θέμα που με ρωτήσατε, τοποθετήθηκα στην αρχή για τα εκβιαστικά διλήμματα, για το ευρώ. Κύριε Σιχλετίδη εμείς λέμε ένα πολύ απλό πράγμα, ότι η χώρα μας ως μέλος της Ευρωζώνης που δεν είναι φιλοξενούμενη στην Ευρωζώνη, δεν μας καλέσανε κάποιοι οι οποίοι τώρα μπορούν να μας δείξουν το δρόμο της εξόδου, έχει ισότιμα δικαιώματα από τη συμμετοχή της εκεί, τα οποία δεν ασκεί.
Πριν, λοιπόν, συζητήσουμε για το ποιες εναλλακτικές επιλογές έχουμε ή μπορεί να έχουμε, πρέπει η χώρα μας να διεκδικήσει τις δυνατότητες που μπορεί να έχει εντός της Ευρωζώνης. Έχει πράγματι απολέσει ένα εργαλείο που ήταν το εθνικό νόμισμα για να καθορίζει την δημοσιονομική και οικονομική πολιτική, έναντι αυτού όμως οφείλει να έχεις ως απολαβή τη δυνατότητα να μπορεί να δανείζεται με χαμηλό επιτόκιο όταν υπάρχει κρίση στην αγορά, τη δυνατότητα να έχει ενισχύσεις, τη δυνατότητα να μπορεί να προχωρά σε πολιτικές ανάπτυξης. Αν δεν έχει ούτε αυτό, τι νόημα έχει η παρουσία της; [...]».
ΣΩΣΤΑ: ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ; Είναι η πρώτη φορά, αν δεν κάνουμε λάθος, που ο Αλέξης Τσίπρας αναρωτιέται και σκέπτεται φωναχτά για ένα τόσο εύλογο, κατά την άποψη πολλών αριστερών, ζήτημα, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, κατά το οποίο «δεν έχει ούτε αυτό», δεν έχει νόημα η συμμετοχή τής Ελλάδας στη ζώνη τού ευρώ. Δεν είναι βέβαια το plan Β που ζήτησε ο Θανάσης Καρτερός. Όμως, όπως είπαμε παραπάνω, για όλα τα πράγματα υπάρχει μια αρχή. Και τα περισσότερα πλάνα, αν όχι όλα, ξεκινούν από μια διερώτηση: what if... ?
ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΜΕ αυτή τη διερώτηση του Αλέξη Τσίπρα. Ακούστηκε, καταγράφτηκε, πήρε χώμα, που λέμε και στην πόκα. Να την πάρει πίσω δεν γίνεται, τουλάχιστον ρητά. Θα παρακολουθούμε λοιπόν τη συνέχειά της. Γιατί, βέβαια, η διερώτηση πρέπει κάποια στιγμή να οδηγήσει και στην εκπόνηση αυτού του περίφημου plan B (όπως είπε και η Άνγκελα για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, «στην πολιτική δεν υπάρχουν ταμπού»). Εκτός κι αν διατυπώθηκε για τα μάτια τού κόσμου. Αλλά, δίκη προθέσεων, δεν θέλουμε να κάνουμε. Εδώ είμαστε και θα τα δούμε.
Η εικόνα, από το coverbands.com
9 σχόλια:
Το γεγονός και μόνο ότι η Αριστερά είναι στο περιθώριο του μαζικού κινήματος και των κοινωνικών αντιστάσεων την καθιστά πολιτικά παροπλισμένη. Ο “Δεκέμβρης”, η “Κερατέα” και το “κίνημα της 25ης Μάη” ήταν και παραμένουν έξω από τις ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες της. Επίσης, η επιροή της Αριστεράς στους εργαζόμενους και στα συνδικάτα τους είναι περιθωριακή και καταγράφεται στην αδυναμία της να πραγματοποιήσει έστω και μια πανελλαδική απεργιακή κινητοποιήση πέρα από την αιγίδα της πουλημένης ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι οι όποιοι σκληροί ταξικοί απεργιακοί αγώνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια δεν είχαν ούτε το άρωμα των “ταξικών” συνδικάτων του ΠΑΜΕ, ούτε της “πρωτοβουλίας των πρωτοβάθμιων σωματείων”.Οι μόνες απεργίες που έγιναν έξω απο την ομπρέλλα της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και πράγματι σηματοδότηταν την σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική με άλλους όρους ήταν οι αγώνες των φορτηγατζήδων και των ταξιτζήδων...
Με αυτά τα δεδομένα το τι λέει ο Τσίπρας ή το τι κάνει ο Λαφαζάνης για το Ευρώ και την Ε.Ε. αφορούν τα “καφενεία” της ταξικής πάλης. Στην πραγματικότητα αυτές οι αλλαγές γραμμής δεν έχουν να κάνουν με τίποτα άλλο από τις ανάγκες επιβίωσης και αναπαραγωγής των κομματικών μηχανισμών και αφορούν αυτούς που αυτοκαταναλώνονται εν γένει περί την πολιτική εντός αυτών των πρακτικών του παραγοντισμού και των μικροσυσχετισμών, τις οποίες περιγράφετε αρκετά καλά στο άρθρο σας.
“Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι”, όπως έλεγε και ο παππούς μου για το τι λέει ο Καρτερός στην ΑΥΓΗ και τι είπε ο Τσίπρας στην Θεσσαλονίκη. Οι απαντήσεις που έχει ανάγκη το κίνημα και οι εργαζόμενοι δεν θα προκύψουν από παρόμοιες πρακτικές..
Γιαυτό ξαναδιαβάστε το κείμενο του Γ. Μηλιού στο οποίο παραπέμπετε (ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ Η ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ). Τουλάχιστον σε ορισμένα σημεία είναι πιο μπροστά από τους προβληματισμούς σας σχετικά με το τι συμβαίνει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
...Η λυτρωτική παρουσία του ανεξέλεγκτου κινήματος της πλατείας, με την ειρηνική καθημερινή άσκηση στη δημοκρατία καταρρίπτει τα ιδεολογήματα των τεχνικών της εξουσίας που από φόβο μπροστά στο κοινωνικά αστάθμητο και την ανεξέλεγκτη δυναμική των μαζών, προτείνουν και ευαγγελίζονται τον κοινωνικό ορθολογισμό που δεν είναι τίποτε άλλο από την «ασφάλεια» του κοινωνικού status quo, ένας ακόμη δρόμος προς το αδιέξοδο...
...Το Σχέδιο λοιπόν έπεται, «δεν υπάρχει», παρά μόνο ως διαδικασία δημιουργίας του, δηλαδή διαμορφώνεται από το «υποκείμενο» (τα κινήματα, τον κόσμο της εργασίας, τη νεολαία) μέσα στην ταξική πάλη, καθώς θα αλλάζει ο ταξικός συσχετισμός δύναμης, θα κερδίζονται μάχες, θα διαμορφώνονται νέα πρακτικά δεδομένα πάνω στα οποία θα μπορέσει να στηριχθεί ο επόμενος κύκλος ανέλιξης του Σχεδίου. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι δεν υπάρχουν κατευθυντήριοι άξονες, αρχές και στόχοι, που τίθενται από την Αριστερά και τα κινήματα, αλλά αυτά επ’ ουδενί συνιστούν αυτό που τυπικά χαρακτηρίζεται Σχέδιο. Το Σχέδιο προκύπτει μόνο μέσα στη διαδικασία των κοινωνικών μετασχηματισμών και μόνο εφόσον διαμορφώνονται οι κατάλληλοι συσχετισμοί δύναμης...
...Όραμα: η επίκληση του ανέφικτου ως δικαίωμα για τη σταδιακή και υπό συνθήκες στοιχειοθέτηση του Σχεδίου ανατροπής. Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που βρίσκονται στις πλατείες της χώρας ξέρουν καλά τι δεν θέλουν (τη φτώχεια, την ανεργία, τον αυταρχισμό, την έλλειψη δημοκρατίας) και επομένως έχουν σαφές το περίγραμμα του Οράματος.
We have a Dream…
Το τι λέει ο Τσίπρας έχει την σημασία του γιατί εκπροσωπεί ένα διακριτό οργανωμένο κομμάτι της Αριστεράς.
Οι πλατείες βρίσκονται σε μια ακαθόριστη φάση και έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους- αν έχουν-
Τα μικροαστικά τμήματα ονειρεύονται μια Ελλάδα εκτός ευρώ που θα είναι ένας παράδεισένιος τόπος στην χώρα της ουτοπίας.
Τα εργατικά τμήματα δεν αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στα νομισματικά παιγνίδια , όσο στο συντονισμό του αγώνα με τα αντίστοιχα της Ευρώπης.
Ο δρόμος είναι Ενιαίο Μέτωπο των λαών της Ευρώπης.
Αριστερά Φιλαράκια Γεια σας,
Αχ και πάλι Αχ,
Αυτά τα "δισυπόστατα", κατάρχήν σχέδια, ειτε θα μας διώξουν ως ανεπιθύμητους και βαρίδια, ειτε θα εκδηλωθούν ως κοκκινες γραμμές απο την Αριστερά δεν ειναικαθόλου οψιον (option=επιλογή),διότι το μεν πρώτο αν γίνει, δεν θα μας ρωτήσουν το δε δεύτερο ειναι μια μεγαλειώδης ανοησία για οποιον παρακολουθεί τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ευρωζώνη, ολο το τελευταίο διάστημα.
Αν ο Τσίπρας ειπε αυτά:
Οτι δηλαδή δεν διεκδικούμε τα δικαιώματα μας μεσα στην ευρωζώνη κλπ.κλπ., θα προκαλούσε τα γέλια των αλλων ευρωπαίων των οποίων οι λαοί μας δάνεισαν και μας δανείζουν για να γλυτώσουμε μια χρεοκοπία η οποία, (ευτυχώς για μας) θα δημιουργούσε μέγα πρόβλημα στην ευρωζώνη και στο ενιαιο νόμισμα, εξ΄ου και δεν μας δείχνουν την πόρτα.
Εσεις πολύ σωστά επισημαίνετε ομως στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ οτι μέχρι τώρα η πολιτική του ειναι ευρω-ενωσιακή.Τώρα τι;
Φίλοι τής ΕΟΣ,
Ειλικρινά, ώρες-ώρες δεν μπορούμε να σας καταλάβουμε. Από ποια θέση μιλάτε τελικά; Γιατί το ύφος σας όταν μιλάτε για την περιθωριοποίηση τής Αριστεράς είναι σαν να έχει γράψει το σχόλιό σας ο... Καλύβας ή ο Πάσχος! Δηλαδή εσείς πώς αυτοπροσδιορίζεστε; Ή δεν προσδιορίζεστε καθόλου επειδή θεωρείτε ότι κι ο αυτοπροσδιορισμός ακόμα παραβιάζει την αυτονομία σας;
Επιχαίρετε για την περιορισμένη απήχηση της Αριστεράς. Μα είστε τόσο τυφλωμένοι για να μη μπορείτε καταλάβετε το προφανές; Η υπερκέραση της Αριστεράς, σε τελική ανάλυση δεν προέρχεται εξ αριστερών (συνειδητοποιημένη αναρχία), αλλά εκ δεξιών (εξατομικευμένος ωφελιμισμός —ο Νιόνιος, προ αμνημονεύτων ετών, το έχει συνοψίσει ‘‘λαϊκά’’: «γουστάρ-ω ελεύθερη και πλούσια ζωή»).
Επικαλείστε τη μαχητικότητα των μικροαστικών στοιχείων τής ελληνικής κοινωνίας. Για να αποδείξετε τι; Ότι ο κόσμος της μισθωτής εξαρτημένης εργασίας ξεπεράστηκε από τους μικροαστούς και δεν μπορεί να παίξει κανένα χειραφετητικό ρόλο για ολόκληρη την κοινωνία; Τελικά, ούτε αναρχικοί είστε; Παλεύετε για τη δικτατορία τών μικροαστών (σε αντίθεση με τη δικτατορία τού προλεταριάτου);
Φίλοι τής ΕΟΣ, μας κοπανάτε και μας ξανακοπανάτε για τους αυτοαναπαραγόμενους μηχανισμούς τής Αριστεράς ως άλλος Αρχιμήδης που αναφώνησε εύρηκα!, εύρηκα! Νομίζετε ότι είστε οι μόνοι που τα λέτε; Και πότε, επί τέλους, θα καταλάβετε ότι δεν πετάς ένα ρολόι επειδή ο μηχανισμός του τα έχει παίξει, αλλά, είτε κοιτάς να το επιδιορθώσεις, είτε να το πετάξεις και να προμηθευτείς ένα άλλο; Κοιτάξτε ο Δημήτρης Οικονομίδης, ο οποίος είναι πολύ περισσότερο κοντά στις δικές σας απόψεις, παρά στις δικές μας, αυτό το τελευταίο το έχει καταλάβει. Δείτε μερικά από αυτά που γράφει στο τελευταίο άρθρο του στην Πάσα:
Στις ελλείψεις και αδυναμίες μας…
1. έλλειψη πλαισίου συγκρότησης/λειτουργίας/κανόνων πράγμα που θα εξασφάλιζε την προς τα έξω απεύθυνση με ενιαίο και κοινά αποδεκτό τρόπο, το να υπάρχει ένα υπεύθυνο συντονιστικό όργανο που να μπορεί να παίρνει γρήγορες αποφάσεις σε κρίσιμες στιγμές. Ένα πλαίσιο λειτουργίας που θα επιτρέπει να επεξεργαζόμαστε, να μεταβολίζουμε την εμπειρία.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
2.Έλλειψη συγκροτημένης τακτικής για επόμενα βήματα πχ μετά τις 15/6. ( Μπορούμε σχηματικά να πούμε ότι στις 28-29/6 παίχτηκε, ως ένα βαθμό, ένα replay της 15/6.
Σε σχέση με αυτές τις ελλείψεις : ήταν καταρχάς αναπόφευκτο, όπως συμβαίνει – σχεδόν πάντα ; – σε κινήματα τέτοιας μαζικής έκτασης και μάλιστα όταν δεν υπάρχει πολιτικό υποκείμενο με επαρκές «ειδικό βάρος» που να συμμετέχει σε αυτά.( Αλλά και στην περίπτωση που υπάρχει ένα τέτοιο πολιτικό υποκείμενο, είναι ένα ερώτημα πόσο «προλαβαίνει» να συμβάλλει στο χώνεμα της εμπειρίας, να επεξεργαστεί συγκροτημένα το τι συμβαίνει και να ρίξει ιδέες. Αλλά αναμφίβολα θα ήταν καλλίτερα για όλους μας να υπήρχε κάτι τέτοιο. Εξάλλου, η ανάγκη του φαίνεται από τις αυθόρμητες αναζητήσεις και συζητήσεις , που πολύ γρήγορα ξεπήδησαν στις πλατείες , για ανάγκη οργάνωσης, προτάσεων κλπ. Αυθόρμητα και χωρίς βαρύγδουπες διατυπώσεις, χιλιάδες ανθρώπων που συμμετείχαν για πρώτη φορά στην πολιτική, διαπίστωναν την έλλειψη αυτή και ταυτόχρονα διατύπωναν την προειδοποίηση ότι δεν θα δεχτούν «πολιτικά υποκείμενα» του παλαιοκομματισμού και δη του αντικαπιταλιστικού χώρου – αριστερά και αντιεξουσιαστές ).
Ένα δεύτερο στοιχείο που εξηγεί τις δύο ελλείψεις είναι η τεράστιες και δικαιολογημένες , απέχθεια και απόρριψη απέναντι στα παραδοσιακά συνδικάτα και κόμματα συλλήβδην.
Με βάση αυτά ας θυμηθούμε ότι τις πρώτες δύο εβδομάδες, ίσως και μέχρι τις 15/6, ήταν δύσκολο για να μην πούμε αδιανόητο να μιλήσει κάποιος για στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας, οργάνωσης, συγκρότηση του κινήματος. Στην καλλίτερη περίπτωση θα αντιμετωπιζόταν σαν παλαιομοδίτης στην χειρότερη ως αντιδημοκράτης ή και βαλτός κομματικός. Μάλλον πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτός ο κόσμος ( όλοι μας ) είχαμε την ανάγκη να περάσουμε από αυτή τη φάση της έντονης απόρριψης, ενός βαθύτατου συναισθήματος «απόλυτης ελευθερίας» και, ταυτόχρονα, να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: «η πολιτική θα ασκείται αλλιώς από δω και πέρα. Αν δεν αλλάξετε , θα σας πάρει όλους το ρέμα. Και τόσο το χειρότερο γι’ αυτους που μιλάνε στο όνομα του λαού ».
Το «να οργανωθούμε κάπως» άρχισε να συζητιέται σε ομάδες της Πλατείας μετά το πρώτο δεκαήμερο-δεκαπενθήμερο αλλά ήταν ακόμα δύσκολο να ειπωθεί «ανοιχτά».
Δεν θέλετε να ακούσετε τίποτε από όσα σας λέμε εμείς; Κανένα πρόβλημα! Διαβάστε όμως προσεκτικά τι λέει ο ΔΟ.
Τέλος, για τον Μηλιό δεν θα πούμε τίποτε τώρα σε σχέση με τα οράματα και τα θάματά του. Θα το κάνουμε με ποστ τις προσεχείς λίγες ημέρες. Μείνετε συντονισμένοι. ;-)
Τα λέμε
Φίλε Μάρκο,
Φυσικά και έχει τη σημασία του το τι λέει. Μας φαίνεται όμως ότι σε αυτό που υπογραμμίσαμε εμείς, από όσα είπε, δεν έδωσες την παραμικρή... σημασία!
Το προσεχές διάστημα θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να μη το περάσεις στο ντούκου!
Τα λέμε
Φίλη Ένη,
Να σου κάνουμε μια... ανόητη ερώτηση;
Εσύ, ως Ένη, βάζεις κόκκινη γραμμή; Και πού; (Κανένα πρόβλημα αν την προτιμάς... πράσινη! ;-) ).
Τα λέμε
Φίλοι Λέφτηδες,
δεν έγινα κατανοητός, ισα-ισα υπογράμμισα οτι έχει σημασία κάθε λέξη κάθε πολιτικού γιατί το λέει και πως το λέει.
Απλως δεν βγάζω συμπέρασμα ακόμη.
Αριστερα Φιλαράκια,
Συνήθως μια ανόητη ερώτηση παίρνει μια ανόητη απάντηση,
Ομως εν προκειμένω, δεν υπάρχει option και δεν ειναι μια ανόητη αλλά μια ρεαλιστική απάντηση , για να τα λέμε ολα.
Ολες οι αλλες "ηρωικες" απαντήσεις (οποιουδήποτε χρώματος ειναι για....εσωτερική κατανάλωση. Οπότε δεν με αφορά.
Αριστερά Φιλαράκια,
Συνήθως μια ανόητη ερώτηση πάιρνει μια ανόητη απάντηση.
Ομως, εν προκειμένω, δεν υπάρχει option και ειναι μια ρεαλιστική απάντηση και οχι, νομίζω, ανόητη.
Ολες οι αλλες "ηρωικες" απαντήσεις (οποιουδήποτε χρώματος), ειναι για εσωτερική κατανάλωση. Οπότε δεν με αφορά.
Δημοσίευση σχολίου