Πολύς ντόρος ξεσηκώθηκε αυτές τις μέρες για το «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» που χρησιμοποιεί ο Γιώργος Παπανδρέου στις προεκλογικές του ομιλίες. Αφορμή, η «αγανάκτηση» του Κώστα Καραμανλή, επειδή τάχα ο ΓΠ αποκάλεσε τους ψηφοφόρους της ΝΔ βαρβάρους. Προφάσεις εν αμαρτίαις… Ο ΚΚ, μπροστά στο φάσμα της μεγάλης ήττας του κόμματός του στις Ευρωεκλογές, προσπαθεί να συσπειρώσει τους απογοητευμένους οπαδούς του, επικαλούμενος τις δήθεν ύβρεις του αντιπάλου. Γράφτηκε στον τύπο, ότι το επικοινωνιακό επιτελείο των Νεοδημοκρατών αγνοεί ποιος, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες είπε την περίφημη φράση. Κολοκύθια μετά ριγάνεως. Ξέρουν και παραξέρουν και μη τους υποτιμάμε. Απλώς ποντάρουν στο ότι δεν ξέρουν οι ψηφοφόροι της ΝΔ. Και μάλλον έχουν δίκιο. Εδώ δεν το ξέρουν αριστεροί, οι Νεοδημοκράτες θα το ήξεραν;Είναι πολύ προφανής η σκοπιμότητα της δήθεν αγανάκτησης του ΚΚ και δεν θέλουμε να πούμε τίποτα άλλο επ’ αυτού. Θέλουμε όμως να πούμε μερικά πράγματα για τον Γιώργο Παπανδρέου. Για την ακρίβεια, θέλουμε να πούμε για την πολιτική αναισχυντία του Γιώργου Παπανδρέου.
Υπάρχουν δύο σημεία στα οποία εμφανίζεται αυτή η αναισχυντία σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Το πρώτο επισημάνθηκε από όλα τα κόμματα της Αριστεράς. Είναι η αναισχυντία να μιλάει για Σοσιαλισμό ο ηγέτης ενός κόμματος που άνοιξε το δρόμο σε όλες τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του Κεφαλαίου στα μαύρα χρόνια του ελεύθερου από κάθε έλεγχο καπιταλισμού, αυτού δηλαδή που -ευφημιστικά κατά κάποιο τρόπο- ονομάζεται «νεοφιλελευθερισμός».
Το δεύτερο σημείο; Μα ποιο άλλο από το γεγονός, ότι αναφέρεται και επικαλείται τη ρήση της Κόκκινης Ρόζας ο σημερινός Γραμματέας της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», του κληρονόμου της ιστορικής Σοσιαλδημοκρατίας; Του ιδεολογικού ρεύματος δηλαδή, που εκτέλεσε -και θα βαρύνεται γι' αυτό όσο υπάρχει Ιστορία- τη δολοφονία της (όπως και του Karl Liebknecht, συνιδρυτή μαζί της του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, μετά τη διάσπαση της ενιαίας και μέχρι τότε Επαναστατικής Σοσιαλδημοκρατίας).
Έχουν συμπληρωθεί ήδη 90 χρόνια από τη δολοφονία της Rosa Luxemburg (Ιανουάριος 1919) και δεν θέλουμε να ξύνουμε παλιές πληγές. Πολύ περισσότερο που το παράδειγμα της Γερμανίας, όπου κομμουνιστές και σοσιαλδημοκράτες συνένωσαν τις δυνάμεις τους και συγκρότησαν το Die Linke, μας δείχνει ότι οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν να συναντηθούν και πάλι με ένα μέρος των στελεχών της Σοσιαλδημοκρατίας και ένα μεγαλύτερο –πιστεύουμε- μέρος των οπαδών της. Όμως αισθανθήκαμε την υποχρέωση να γράψουμε αυτές τις λίγες γραμμές. Έτσι, στη μνήμη της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου