~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

E D I T O R I A L

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το g700.blogspot.com κι εμείς.

Σκοπεύαμε να το κάνουμε αργότερα. Το σχόλιο όμως ενός αναγνώστη μάς ανάγκασε να επισπεύσουμε το σημερινό άρθρο. Το θέμα του είναι η συνύπαρξή μας με ένα παρεμφερές blog. Παρεμφερές, αλλά τελείως διαφορετικό. Το g700.blogspot.com.

Πού είμαστε παρεμφερείς μέχρι ομοιότητας; Πρώτα-πρώτα στην ονομασία. G700 εκείνο, G700 κι εμείς. Φυσικά η ονομασία δεν είναι τυπικό ζήτημα. Δείχνει ότι και τα δύο blogs είναι δημιουργήματα νέων εργαζόμενων που ασχολούνται κυρίως με τα γνωστά σε όλους προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν: Υψηλή ανεργία, ανεπαρκείς αμοιβές, ακραία και θεσμοθετημένη επισφάλεια στην εργασία, μειωμένα εργασιακά δικαιώματα σε σύγκριση με τις παλαιότερες γενιές. Η δεύτερη ομοιότητα μεταξύ μας σχετίζεται με τη «φιλοσοφία» λειτουργίας και των δύο blogs. Συλλογικό το G700, συλλογικό και το δικό μας. Κι εδώ σταματούν οι ομοιότητες κι αρχίζουν οι ριζικές διαφορές.

Τόσο ριζικές που απεικονίζονται συμβολικά ακόμα και στο όνομα. Το δικό μας έχει έναν προσδιορισμό. Δεν ονομαζόμαστε απλώς G700. Ονομαστήκαμε LeftG700. Αυτό υποδηλώνει με καθαρότητα και σαφήνεια ότι είμαστε ένα μέρος από τη Γενιά των 700 ευρώ. Ένα μέρος δηλαδή από τους νέους που πιστεύουν ότι, σε τελική ανάλυση, τα προβλήματά μας πηγάζουν από ένα άδικο, εκμεταλλευτικό και καταστροφικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα: Αυτό του Καπιταλισμού. Και, ας το πούμε με την ευκαιρία, η στάση απέναντι σ’ αυτό το ισχύον και κυρίαρχο σήμερα σύστημα αποτελεί για μας την κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει την Αριστερά από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις.

Οι φίλοι του g700.blogspot.com αποφάσισαν διαφορετικά. Διάλεξαν για την ονομασία του blog τους το γενικό προσδιοριστικό όρο «g700». Φιλοδοξούσαν να παρουσιαστούν ως εκπρόσωποι ολόκληρης της γενιάς μας; Δεν το ξέρουμε και δεν θέλουμε να κάνουμε δίκη προθέσεων. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι μ’ αυτό τον τρόπο περιορίζουν τη δική τους διαχωριστική γραμμή μόνο στο ζήτημα της ηλικίας και των Γενεών. Πράγμα που φροντίζουν να το κάνουν σαφές με τις διακηρύξεις τους στις οποίες η δεσπόζουσα θέση είναι το αίτημα της Διαγενεακής Δικαιοσύνης.

Πόσο διαφωνούμε με αυτή την αντίληψη; Όσο δεν γίνεται περισσότερο. Γιατί αποκρύπτει την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας και επομένως μεταθέτει το ριζικό κοινωνικό πρόβλημα από το ταξικό πεδίο σε αυτό των διαγενεακών σχέσεων.

Φυσικά, το γεγονός ότι αποκρύπτουν το ταξικό πρόβλημα δεν σημαίνει ότι οι απόψεις τους –άσχετα αν είναι στις προθέσεις τους ή όχι- αφήνουν ανεπηρέαστο το πολιτικό, δηλαδή ταξικό, σκηνικό. Κάθε άλλο. Το επηρεάζουν σαφέστατα. Και το επηρεάζουν προς όφελος των σημερινών Κυρίαρχων, των δυνάμεων του Κεφαλαίου. Αυτών δηλαδή που μέχρι στιγμής μας καταδικάζουν να ζούμε μισή ζωή.

Ο βασικός σκοπός της δημιουργίας αυτού του blog -το είπαμε με την πρώτη μας ανάρτηση- είναι να συμβάλλουμε όσο μπορούμε στην αποκάλυψη της σκληρής αλήθειας ότι το πρόβλημα της γενιάς μας δεν είναι ζήτημα διαγενεακών σχέσεων αλλά ζήτημα σχέσεων παραγωγής. Μοιραία, αυτό μας τοποθετεί απέναντι από τους φίλους που αποτελούν την ομάδα του g700.blogspot.com. Πράγμα που βέβαια, δεν θα μας κάνει ποτέ να τους δούμε σαν ταξικούς αντιπάλους και εχθρούς ακόμα κι αν, όπως πιστεύουμε, οι απόψεις τους «έρχονται γάντι» με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας. Γιατί; Γιατί απλούστατα: Οι δικοί μας εκμεταλλευτές είναι και δικοί τους! Και μ’ αυτή την έννοια, όχι μόνο δεν είμαστε απέναντί τους, αλλά είμαστε δίπλα τους!

Υπάρχει κι ένα λεπτό ζήτημα με το οποίο θα θέλαμε να κλείσουμε το σημερινό editorial. Το υπαινιχθήκαμε νωρίτερα, αλλά θα θέλαμε να το διευκρινίσουμε παραπέρα. Τα όσα γράφουμε αναφέρονται στο g700.blogspot.com. Μία μικρή ομάδα δηλαδή που διαχειρίζεται το συγκεκριμένο ιστολόγιο και προβάλλει τις απόψεις που προβάλλει. Δεν αναγνωρίζουμε σ’ αυτή την ομάδα κανένα αντιπροσωπευτικό ρόλο της γενιάς μας. Και αντίστοιχα δεν διεκδικούμε κανένα ρόλο αντιπροσώπευσης όλων των αριστερών νέων εργαζόμενων στη δική μας μικρή ομάδα. Κατανοούμε ότι το γεγονός πως το g700.blogspot.com λειτουργεί εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια χωρίς αντίλογο, σε συνδυασμό μάλιστα με μία αξιοσημείωτη προβολή από τα συστημικά ΜΜΕ, πιθανόν να έχει δημιουργήσει σε ορισμένα μέλη του ή τακτικούς αναγνώστες του κάποια αισθήματα «ιδιοκτησίας». Ελπίζουμε όμως, σε μία ενδεχόμενη τέτοια περίπτωση, να κατανοήσουν, ότι αισθήματα «ιδιοκτησίας» χωρίς και αντίστοιχους «τίτλους» είναι παντελώς άνευ αντικρύσματος…