Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

E D I T O R I A L

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Το g700.blogspot.com κι εμείς.


Σκοπεύαμε να το κάνουμε αργότερα. Το σχόλιο όμως ενός αναγνώστη μάς ανάγκασε να επισπεύσουμε το σημερινό άρθρο. Το θέμα του είναι η συνύπαρξή μας με ένα παρεμφερές blog. Παρεμφερές, αλλά τελείως διαφορετικό. Το g700.blogspot.com.

Πού είμαστε παρεμφερείς μέχρι ομοιότητας; Πρώτα-πρώτα στην ονομασία. G700 εκείνο, G700 κι εμείς. Φυσικά η ονομασία δεν είναι τυπικό ζήτημα. Δείχνει ότι και τα δύο blogs είναι δημιουργήματα νέων εργαζόμενων που ασχολούνται κυρίως με τα γνωστά σε όλους προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν: Υψηλή ανεργία, ανεπαρκείς αμοιβές, ακραία και θεσμοθετημένη επισφάλεια στην εργασία, μειωμένα εργασιακά δικαιώματα σε σύγκριση με τις παλαιότερες γενιές. Η δεύτερη ομοιότητα μεταξύ μας σχετίζεται με τη «φιλοσοφία» λειτουργίας και των δύο blogs. Συλλογικό το G700, συλλογικό και το δικό μας. Κι εδώ σταματούν οι ομοιότητες κι αρχίζουν οι ριζικές διαφορές.

Τόσο ριζικές που απεικονίζονται συμβολικά ακόμα και στο όνομα. Το δικό μας έχει έναν προσδιορισμό. Δεν ονομαζόμαστε απλώς G700. Ονομαστήκαμε LeftG700. Αυτό υποδηλώνει με καθαρότητα και σαφήνεια ότι είμαστε ένα μέρος από τη Γενιά των 700 ευρώ. Ένα μέρος δηλαδή από τους νέους που πιστεύουν ότι, σε τελική ανάλυση, τα προβλήματά μας πηγάζουν από ένα άδικο, εκμεταλλευτικό και καταστροφικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα: Αυτό του Καπιταλισμού. Και, ας το πούμε με την ευκαιρία, η στάση απέναντι σ’ αυτό το ισχύον και κυρίαρχο σήμερα σύστημα αποτελεί για μας την κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει την Αριστερά από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις.

Οι φίλοι του g700.blogspot.com αποφάσισαν διαφορετικά. Διάλεξαν για την ονομασία του blog τους το γενικό προσδιοριστικό όρο «g700». Φιλοδοξούσαν να παρουσιαστούν ως εκπρόσωποι ολόκληρης της γενιάς μας; Δεν το ξέρουμε και δεν θέλουμε να κάνουμε δίκη προθέσεων. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι μ’ αυτό τον τρόπο περιορίζουν τη δική τους διαχωριστική γραμμή μόνο στο ζήτημα της ηλικίας και των Γενεών. Πράγμα που φροντίζουν να το κάνουν σαφές με τις διακηρύξεις τους στις οποίες η δεσπόζουσα θέση είναι το αίτημα της Διαγενεακής Δικαιοσύνης.

Πόσο διαφωνούμε με αυτή την αντίληψη; Όσο δεν γίνεται περισσότερο. Γιατί αποκρύπτει την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας και επομένως μεταθέτει το ριζικό κοινωνικό πρόβλημα από το ταξικό πεδίο σε αυτό των διαγενεακών σχέσεων.

Φυσικά, το γεγονός ότι αποκρύπτουν το ταξικό πρόβλημα δεν σημαίνει ότι οι απόψεις τους –άσχετα αν είναι στις προθέσεις τους ή όχι- αφήνουν ανεπηρέαστο το πολιτικό, δηλαδή ταξικό, σκηνικό. Κάθε άλλο. Το επηρεάζουν σαφέστατα. Και το επηρεάζουν προς όφελος των σημερινών Κυρίαρχων, των δυνάμεων του Κεφαλαίου. Αυτών δηλαδή που μέχρι στιγμής μας καταδικάζουν να ζούμε μισή ζωή.

Ο βασικός σκοπός της δημιουργίας αυτού του blog -το είπαμε με την πρώτη μας ανάρτηση- είναι να συμβάλλουμε όσο μπορούμε στην αποκάλυψη της σκληρής αλήθειας ότι το πρόβλημα της γενιάς μας δεν είναι ζήτημα διαγενεακών σχέσεων αλλά ζήτημα σχέσεων παραγωγής. Μοιραία, αυτό μας τοποθετεί απέναντι από τους φίλους που αποτελούν την ομάδα του g700.blogspot.com. Πράγμα που βέβαια, δεν θα μας κάνει ποτέ να τους δούμε σαν ταξικούς αντιπάλους και εχθρούς ακόμα κι αν, όπως πιστεύουμε, οι απόψεις τους «έρχονται γάντι» με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας. Γιατί; Γιατί απλούστατα: Οι δικοί μας εκμεταλλευτές είναι και δικοί τους! Και μ’ αυτή την έννοια, όχι μόνο δεν είμαστε απέναντί τους, αλλά είμαστε δίπλα τους!

Υπάρχει κι ένα λεπτό ζήτημα με το οποίο θα θέλαμε να κλείσουμε το σημερινό editorial. Το υπαινιχθήκαμε νωρίτερα, αλλά θα θέλαμε να το διευκρινίσουμε παραπέρα. Τα όσα γράφουμε αναφέρονται στο g700.blogspot.com. Μία μικρή ομάδα δηλαδή που διαχειρίζεται το συγκεκριμένο ιστολόγιο και προβάλλει τις απόψεις που προβάλλει. Δεν αναγνωρίζουμε σ’ αυτή την ομάδα κανένα αντιπροσωπευτικό ρόλο της γενιάς μας. Και αντίστοιχα δεν διεκδικούμε κανένα ρόλο αντιπροσώπευσης όλων των αριστερών νέων εργαζόμενων στη δική μας μικρή ομάδα. Κατανοούμε ότι το γεγονός πως το g700.blogspot.com λειτουργεί εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια χωρίς αντίλογο, σε συνδυασμό μάλιστα με μία αξιοσημείωτη προβολή από τα συστημικά ΜΜΕ, πιθανόν να έχει δημιουργήσει σε ορισμένα μέλη του ή τακτικούς αναγνώστες του κάποια αισθήματα «ιδιοκτησίας». Ελπίζουμε όμως, σε μία ενδεχόμενη τέτοια περίπτωση, να κατανοήσουν, ότι αισθήματα «ιδιοκτησίας» χωρίς και αντίστοιχους «τίτλους» είναι παντελώς άνευ αντικρύσματος…

6 σχόλια:

G700 είπε...

Όταν δημιουργήσαμε το blog της Γενιάς των 700 ευρώ, τη G700, πριν από δυόμιση περίπου χρόνια, στις 17Ιανουαρίου 2007, είχαμε στο μυαλό μας τους εαυτούς μας. Νέους εργάτες γνώσης που εργάζονται σκληρά, υπερεργάζονται και πολυαπασχολούνται συχνά σε δύο δουλειές, μερικώς ανασφάλιστοι, με χαμηλότερες από την παραγωγικότητά τους αμοιβές, πληρώνοντας υψηλούς φόρους, κυρίως συνταρακτικά υψηλές εισφορές για ένα ανεπαρκές σύστημα κοινωνικής προστασίας και ένα κράτος περιορισμένων συλλογικών αγαθών, και πάνω απ' όλα δουλεύοντας, μάλιστα χωρίς προοπτική για κάτι πολύ καλύτερο στο μέλλον. Αισθανόμασταν πάνω απ' όλα ότι οι μηχανισμοί της κοινωνικής και οικονομικής ανόδου που χαρακτήρισαν την Ελλάδα μεταπολιτευτικά είχαν φρακάρει και σ' εμάς έλαχε ο κλήρος της κοινωνικής στασιμότητας ακόμα και καθόδου. Ότι θα ζούσαμε χειρότερα από τους γονείς μας.

Ταυτόχρονα, βλέπαμε ότι τα συμφέροντά μας αποτελούσαν υποσημείωση στο δημόσιο λόγο των κομμάτων ακόμα και της υποτίθεται ευαίσθητης, όμως όπως αποδείχτηκε τελικά απλώς πατερναλιστικής αριστεράς, η οποία μας επιφύλλασε το ρόλο του χειροκροτητή και του αφισοκολητή στις συγκεντρώσεις.

Το πρόβλημά μας ουδέποτε το αντιληφθήκαμε ως ένα αμιγώς ταξικό ζήτημα, ως ένα δηλαδή αποκλειστικό ζήτημα των σχέσεων παραγωγής.

Αντιλαμβανόμασταν όλοι μας ότι είχαμε να κάνουμε με ένα γενικότερο πρόβλημα που ξεπερνούσε κατά πολύ τις παραδοσιακές αναλύσεις ανάμεσα σε κράτος και αγορά. Ήταν το πρόβλημα μιας ολόκληρηςη γενιάς, μιας γενιάς του ΠΡΕΚΑΡΙΑΤΟΥ. Επσιφαλών νέων εργαζόμενων.

Του πρεκριάτου του οποίου η ελληνική εκδοχή, η γενιά των 700 ευρώ, όπως των 1000 ευρώ στην Ιταλία, των milleuristas στην Ισπανία, των insecure pressurised over taxed and debt ridden στην Αγγλία, της generation precaire στη Γαλλία, είναι στην ελληνική περίπτωση η ασυνείδητη συνέπεια του μεταπολιτευτικού μοντέλου ανάπτυξης που ταυτίστηκε με τη γενιά του πολυτεχνείου και τις κοινωνικές και ιδελογικές της επιλογές: τον παρεοκρατικό καπιταλισμό των μεγάλων καρχαρίων αλλά και τον ανεξέλεγκτο μικροκαπιταλισμό των μικρομεσαίων από τη μία, το αριστερό δήθεν του κρατισμού και της βολεμένης δημοσιοϋπαλληλίας που δεν παράγει υψηλή δημόσια και κοινωνική αξία από την άλλη, αλλά αντιθέτως παράγει χρέη και ελλείμματα σε συνθήκες χαμηλής παραγωγικότητας.

Το όλον αυτό πρόβλημα συνθέτει το λεγόμενο διαγενεακό ζήτημα. Το ζήτημα δηλαδή της άδικης διευθέτησης των σχέσεων ανάμεσα στις γενιές τόσο στο επίπεδο των σχέσεων παραγωγής όσο και σε ευρύτερα ζητήματα: το ασφαλιστικό,το δημοσιονομικό, το οικολογικό.

Καλέσαμε ως εκ τούτου τους νέους να αποκτήσουν φωνή και να θέσουν τις δικές τους άμεσες κοινωνικές προτεραιότητες αποκτώντας διακριτκό ιστορικό στίγμα. Πέρα και έξω από τα υπάρχοντα κομματικά και ιδεολογικά σχήματα. Με επίκεντρο την άμεση κοινωνική ζύμωση στην κοινωνία των πολιτών. Τα καταφέραμε και κάναμε κάτι πρωτόγνωρο. Βάλαμε ένα κρισιμο κοινωνικό θέμα στη δημόσια ατζέντα. Εμφανίστηκε στην επιφάνεια ένα κοινωνικό φαινόμενο που μέχρι πρότινος του ζούσαμε αλλά δεν ξέραμε τι ακριβώς είναι.

Φυσικά και δε διεκδικούμε κανένα μονοπώλιο επί του φαινομένου. Άλλωστε οι ιδέες υπάρχουν για να κινούνται και να ανταλλάσονται ελεύθερα ακόμα κι αν η μετεξέλιξή τους στην κοινωνία δε συμπνέει με τις αρχικές ιδέες των ιδρυτών. Αυτό που όμως πιστεύουμε είναι ότι ο εγκλωβισμός της γενιάς των 700 σε μια παραδοσιακή αριστερή αντίληψη είναι συνταγή αδιεξόδου, είναι Μεταπολίτευση με όρους 74 και όχι με όρους 21ου αιώνα.

Με εκτίμηση
G700

LeftG700 είπε...

Φίλοι G700,


Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και που σας έκαναν να δημιουργήσετε το δικό σας βήμα δεν έχουμε να παρατηρήσουμε κάτι. Έτσι και χειρότερα είναι τα πράγματα. Συμφωνούμε κι επαυξάνουμε.

Όμως στο σχόλιό σας μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα μερικές από τις μεγάλες συγχύσεις που σας έχουν οδηγήσει στις πολιτικές θέσεις τις οποίες παίρνετε. Συγχύσεις, αλλά και ατομικιστικές απόψεις.

Να αρχίσουμε από τις δεύτερες: Είχατε στο μυαλό σας τους εαυτούς μας λέτε. Και διευκρινίζετε: "Νέοι εργάτες γνώσεις". Ωστε έτσι; Δηλαδή οι σκέτοι εργάτες στον Καιάδα; Ας είχανε μυαλό να διάβαζαν και να μην έτρεχαν με τη Θύρα 7 και τη 13; Δε μας τα λέτε καλά! Και μεις έχουμε στο μυαλό μας τους εαυτούς μας. Και μεις έχουμε εργάτες γνώσεις στην ομάδα μας. Αλλά δεν σταματάμε σ' αυτούς.

Πάμε τώρα στις συγχύσεις. Παιδιά δεν φράκαραν "οι μηχανισμοί κοινωνικής και οικονομικής ανόδου". Φράκαρε ο Καπιταλισμός. Και ξέρετε γιατί φράκαρε ο Καπιταλισμός; Γιατί η υπερσυσσώρευση του Κεφαλαίου έφτασε στα κόκκινα μετά από ξεζούμισμα χρόνων και χρόνων. Κι έχει έρθει η ώρα της "δημιουργικής καταστροφής".

Αλλά για σας δεν υπάρχει "Καπιταλισμός". Για σας υπάρχουν "μηχανισμοί". Με το συμπάθιο, αλλά κάτι σε Ανδριανόπουλο φέρνουν αυτοί οι ευφημισμοί...

Μια άλλη σύγχυση: Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί τσουβαλιάζετε την Αριστερά μαζί με τα δύο κόμματα που άσκησαν την εξουσία από το 1974 και μετά. Βεβαίως όλοι έχουν τις αμαρτίες τους. Όχι όμως ότι είναι ίσα κι όμοια... Η εξομοίωση βγάζει λάδι τους κυρίως ενόχους. Κι αυτοί δεν ανήκουν στην Αριστερά.

Τα βάζετε με τον "παρεοκρατικό καπιταλισμό". Και τι νομίζετε, ότι μπορεί η Ιστορία να γυρίσει πίσω στα χρόνια της πρώτης φάσης του Καπιταλισμού με τον ελεύθερο ανταγωνισμό (όσο ήταν ελεύθερος τέλος πάντων); Δηλαδή πιστεύετε τις ανοησίες των απολογητών του συστήματος που μας έχει φέρει σ' αυτό το χάλι;

Μιλάτε για "διαγενεακή δικαιοσύνη". Και τα ρίχνετε στη Γενιά του Πολυτεχνείου. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Πού τα είδατε γραμμένα; Δηλαδή όλοι όσοι ανήκουν ηλικιακά στη γενιά του Πολυτεχνείου, έχουν τις ίδιες ευθύνες με το Τζουμάκα και τον Ανδρουλάκη;

Παιδιά, αυτά δεν πατάνε πουθενά. Που-θε-νά!

Τέλος: Ας είμαστε πιό ειλικρινείς. Πολλοί από εμάς σπούδασαν με λεφτά που εισέπρατταν οι γονείς τους από τη δουλειά τους στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Είμαστε σίγουροι ότι το ίδιο συμβαίνει και με σας. Λίγο πιό χαμηλούς τόνους συνεπώς για τη "δημοσιουπαλληλία"...


Τα λέμε.


ΥΓ. Δεν υποτιμήσαμε το ρόλο σας στη δημοσιοποίηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Θα είμαστε ανόητοι αν το κάναμε. Και ανόητοι δεν είμαστε.

zouf είπε...

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, την άποψή μου εγώ την είπα στα πρώτα posts παιδιά.

Απλά επειδή έθεσε θέμα ιδιοκτησίας ένας άνθρωπος που επιχειρεί με τον πλέον χυδαίο τρόπο να αντλήσει κύρος από το όνομα G700 για το δικό του νεοσύστατο blog κι επειδή η επίσημη G700 είναι χαλαρή και ευγενική ως προς το θέμα, επισημαίνω ότι η χρήση του ονόματος G700, ΠΡΟΣΟΧΗ εδώ όχι της έννοιας γενιά των 700 ευρώ γενικά, του ονόματος G700, αποτελεί χυδαία αντιγραφή μιας νομικά κατοχυρωμένης επωνυμίας της ομώνυμης Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης και φυσικά κοροϊδεύει κι όλους εμάς που δύο χρόνια καθόμαστε και γράφουμε σαν φίλοι στην αυθεντική G700. Ξαναλέω άλλο G700 που είναι όνομα κίνησης πολιτών, άλλο η έννοια γενιά των 700 ευρώ που αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο. Συνεπώς φίλε μου left spare me the bullshit και όταν αποκαταστήσεις αυτή την ανομία θα έρθω να τα ξαναπούμε. Αλήθεια όλη αυτή η πρωτοτυπία για την οποία διακρίνονταν κάποτε η αριστερά που πήγε;

Μία Οικολόγα
Ζ.

LeftG700 είπε...

Φίλη @zouf,


Βάλε το σπαθί στο θηκάρι του! Εμείς δε βάλαμε κανένα θέμα ιδιοκτησίας! Εμείς είπαμε απλώς, με αφορμή κάποια περίεργη αντίληψη "πλειοψηφίας" (και συνεπώς "μειοψηφίας") που έδειξε σε προηγούμενο σχόλιο ο Gμόσιος ότι κανείς δεν έχει τίτλους "ιδιοκτησίας" στην εκπροσώπηση της Γενιά των 700 ευρώ (αυτό σχετίζεται όπως καταλαβαίνεις με το
g700.blogspot.com) αλλά και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμφανίζεται ή να δημιουργεί την εντύπωση ότι εκφράζει το σύνολο των αριστερών νέων της Γενιάς των 700 ευρώ (αυτό σχετίζεται με το δικό μας blog και το διευκρινίσαμε ρητά και κατηγορηματικά). Tι πιό τίμιο;

Αυτό κατ' εσέ είναι "ο πιό χυδαίος τρόπος"; Επειδή -τάχα- πάμε να αντλήσουμε κύρος από σας; Αστειότητες φίλη! Εμείς αυτοδιακρινόμαστε με κάθε σαφήνεια από σας! Το κάνουμε με το όνομά μας και το κάνουμε και με τις ιδέες μας. Αν νομίζεις ότι ο προσδιορισμός "Left" είναι κάτι σαν το BOLEX που πάνε να μαιμουδίσουν τα ROLEX, δικαίωμά σου αλλά είναι φαντασίωση. Μάλλον έχεις αναπτύξει αίσθημα "ιδιοκτησίας" όπως λέγαμε στο editorial. Κοίτα να το ξεπεράσεις κι έλα να συζητήσεις. Μπορεί η Αριστερά να σας άφησε όλο το ηλεκτρονικό γήπεδο δικό σας αλλά ξέρεις, κι εμείς πιστεύουμε στην ιδιωτική πρωτοβουλία κι αυτό εφαρμόσαμε φτιάχνοντας το συγκεκριμένο blog! Oύτε πρέπει να 'χεις παράπονο. Σας δώσαμε αβάντζο 29 μηνών! Ε, και τα πιό ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν!

Για να το ξεπεράσεις πιό γρήγορα σε συμβουλεύουμε να ρωτήσεις κάποιο φίλο ή γνωστό σου δικηγόρο. Θα καταλάβεις πόσο άδικο έχεις. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε κι εμείς από 'δω. Αλλά δεν θα μας πιστέψεις. Τι είμαστε στο κάτω-κάτω για να μας πιστέψεις; Αριστεροί. Δηλαδή πουφφφφφφφ!...


Τα λέμε.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα αγαπητοί μου φίλοι,

Προσωπικά αποδίδω την επιτυχία του blog G700, τόσο ως προς την αναγνωσιμότητα όσο και ως προς το ευρύτερο πολιτικοδημοσιογραφικό ενδιαφέρον, στο γεγονός ότι νέοι άνθρωποι, με υψηλό επίπεδο μόρφωσης και αναλυτικής ικναότητας, αρθρώνουν υπεύθυνο δημόσιο λόγο, με ισχυρά επιχειρήματα, σύνεση και πολιτική οξυδέρκεια, πέρα από δογματισμούς, αντιδραστικότητα και συνθηματολογία. Έχω την εντύπωση, ότι τα παιδιά που είναι εκεί μέσα (ξέρω κάποιους ονομαστικά από άρθρα ή συνεντεύξεις, Γκούγκλας Θανάσης, Γκούκλας Δημήτρης, Αγανίδης Πασχάλης, Σωτήρης Ράπτης) είναι ένα πολύτιμο κοινωνικό κεφάλαιο.
Όπως δεν αντιλέγω ότι είστε κι εσείς. Ωστόσο, πρέπει να δούμε περισσότερα πράγματα από τα γνωστά επιχειρήματα που διατυπώνονται από τον χώρο της παραδοσιακής αριστεράς.

Με εκτίμηση,

Κώστας Μαργαρίτης, 55, Αθήνα

LeftG700 είπε...

Αγαπητέ κ.Κώστα Μαργαρίτη,


Ευχαριστούμε πολύ για το ευγενικό σας σχόλιο. Επιτρέψτε μας να παρατηρήσουμε τα εξής:

Δεν αμφισβητήσαμε ούτε το υψηλό επίπεδο μόρφωσης των παιδιών του blog G700, ούτε την υπευθυνότητά τους στην άρθρωση των δημόσιων παρεμβάσεών τους. Ούτε θέλουμε να τους αρνηθούμε ότι η αναγνωσιμότητα του ιστολογίου τους οφείλεται πρώτα από όλα στη δουλειά τους και τις προσπάθειές τους. Και συμφωνούμε επίσης ότι αν σκεφτεί κανείς πως προτιμούν να παρεμβαίνουν με σοβαρότητα και να διεκδικούν πράγματα κι όχι την αποχή από τα κοινά, όπως δυστυχώς πολλοί από τη γενιά μας, ναι είναι ένα πολύτιμο κοινωνικό κεφάλαιο.

Είμαστε σίγουροι όμως ότι μας αναγνωρίζετε και μας το δικαίωμα να βλέπουμε τα πράγματα από άλλη σκοπιά και συγκεκριμένα την Αριστερή. Πιστεύαμε ότι οι φίλοι του συγκεκριμένου blog, ευχαρίστως θα αποδεχόντουσαν την πρόσκληση σε διάλογο σε επίπεδο ιδεών και προτάσεων. Δυστυχώς όμως, μέχρι στιγμής εισπράττουμε μία φανερή δυσανεξία που φτάνει ακόμα και σε κατηγορίες για "λογοκλοπή" και "χυδαιότητα"(!), επειδή "τολμήσαμε" να συμπεριλάβουμε στην ονομασία του blog μας τον όρο "g700"! Λες κι ο όρος που πανευρωπαϊκά χαρακτηρίζει τη γενιά της ανεργίας και της επισφάλειας στην εργασία μπορεί να ανήκει σε αυτή ή την άλλη ομάδα!

Έχουμε την εντύπωση ότι μιά τέτοια αντίληψη ούτε υπεύθυνη είναι ούτε δείγμα πολιτικής οξυδέρκειας αποτελεί. Και υποπτευόμαστε ότι μάλλον θα συμφωνείτε μαζί μας στο συγκεκριμένο ζήτημα, αν κρίνουμε από το σχόλιό σας και το ύφος του.

Τέλος, χαιρόμαστε που περιμένετε να δείτε περισσότερα πράγματα από την Αριστερά (δεν συμμεριζόμαστε απόλυτα τον όρο "παραδοσιακή") και σας λέμε ότι κι εμείς έχουμε την ίδια επιθυμία. Όμως, μια και αναφερθήκατε στα "γνωστά" επιχειρήματα της Αριστεράς, θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε ότι από τη δεκαετία του '90 έχει "μαλλιάσει η γλώσσα της" να φωνάζει για τη συνεχή επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Πιστεύετε ότι θα πρέπει να σταματήσει τη σχετική επιχειρηματολογία αφού ήδη οι θέσεις της είναι γνωστές;

Σας χαιρετούμε και μεις με την ανάλογη εκτίμηση.


Τα λέμε.