[…] ρίκο, ρίκο, ρίκοκο, Πιτσιρίκο κοκοκο!

ωρίς κανένα «μαγείρεμα» για λόγους σκοπιμότητας, εξομολογούμαστε ότι είναι πάρα πολύς καιρός, χρόνια πια, που δεν διαβάζουμε παρά σπάνια τον Πιτσιρίκο (εκτός από έναν· συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες…). Όχι μόνο στο blog του, αλλά ούτε και στη Lifo. Το μπουρλέσκο χιούμορ του δεν είναι για πολύ. Όχι τουλάχιστον για μας, κουραστήκαμε. Ή μάλλον κάτι χειρότερο για έναν ευθυμογράφο: το βαρεθήκαμε (και δεν θίγουμε καν την αντιπολιτική πολιτική κριτική που συνηθίζει). Βέβαια, πάλι αισχρή μειοψηφία είμαστε, πάλι «στην απόξω». Απ’ ό,τι βλέπουμε ο Πιτσιρίκος σπάει τα κοντέρ. Να ’ναι καλά το παιδί να μάς τα σπάει.

Την Παρασκευή που μας πέρασε, ανέβασε ένα post με τον Καζαντζακικής επιρροής τίτλο «Δεν ψηφίζω κανέναν, δεν περιμένω τίποτα από κανέναν, είμαι λέφτερος!». Σοβαρό, όχι ευθυμογράφημα —σοβαρό για Πιτσιρίκο. Σ’ αυτό, όπως σαφώς προϊδεάζει ο αστεία μεγαλόστομος τίτλος, κάνει την έναρξη της εκστρατείας υπέρ της αποχής από τις προσεχείς εκλογές, μια εκστρατεία που αναμένεται να εκδιπλωθεί με χάρη στο διαδίκτυο τις εβδομάδες που μεσολαβούν μέχρι τις 7 Νοεμβρίου. Η αιτιολόγηση που επικαλείται ο αγαπητός Πιτσιρίκος για την απόφασή του είναι τα ιδιοτελή προσωπικά κίνητρα με τα οποία αποφασίζει ο πολύς κόσμος πού θα ρίξει την ψήφο του στις εκλογές και ιδίως στις αυτοδιοικητικές. Μια νοοτροπία που ο Πιτσιρίκος, ως «συνειδητός και τίμιος Έλληνας», όπως λέει, αποτάσσει μετα βδελυγμίας. Γι’ αυτό δηλώνει ότι και πάλι— εκμυστηρευόμενος με κάποια υπερηφάνεια πως απείχε και από τις τελευταίες εθνικές εκλογές— δεν θα προσέλθει στις κάλπες και μας καλεί να πράξουμε το ίδιο. Επιπλέον, αν και δεν ψηφίζει κόμματα εξουσίας, δεν έχει πρόβλημα να αποφανθεί ότι «Τα κόμματα της Αριστεράς –και οι εκπρόσωποί τους— αποδείχτηκαν εξίσου ξεπουλημένα και βλαβερά για τη χώρα», καταθέτοντας ως απόδειξη την περίπτωση Ψαριανού[1] που τον φωτογραφίζει χωρίς να τον κατονομάζει. Και ανάμεσα σ’ όλα αυτά, κάνει και τη διαπίστωση-«βόμβα»: «[…] αυτό που φοβάται όλο το άθλιο κομματικό σύστημα –και το οικονομικό κατεστημένο— είναι την πιθανότητα η αποχή να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, να απαξιώσει εντελώς το υπάρχον πολιτικό σκηνικό και να οδηγήσει στην ανατροπή του». Τώρα μάλιστα. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας!

Δεν σκοπεύουμε να ανοίξουμε κουβέντα με τον Πιτσιρίκο για το θέμα αυτό. Όμως, ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος για να μην πούμε και κουβέντα, από τη στιγμή μάλιστα που ρωτάει και τους αναγνώστες του αν είναι αρκετά τίμιοι όπως αυτός για να μην ψηφίσουν!

Είναι πολύ σίγουρο ότι η στάση του της αποχής δεν κρύβει κι αυτή, κάτω από τα πέπλα της δήθεν «απόλυτης πολιτικής πράξης», το απολύτως ιδιοτελές κίνητρο που αποσκοπεί στη διατήρηση της ζαχαρένιας του (πράγμα το οποίο θα συμβάλλει και στο να εξακολουθήσει να έχει «χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερίκοκο»);

Γιατί κάτι τέτοιο μάς περνάει απ’ το νου, όταν βλέπουμε ότι στις 3 Αυγούστου άρχιζε ένα post για κάτι απολύσεις στον ΣΚΑΪ —απολύσεις συναδέλφων του μέχρι πρότινος, αφού είχε εργαστεί εκεί και οι οποίες ήταν αφορμή να του στείλουν κάποιο «οργισμένο μέιλ»— με τα εξής λόγια:

«Όταν αποφάσισα να σταματήσω το ραδιόφωνο, οι καλοί συνάδελφοι στον ΣΚΑΪ μου έλεγαν ‘‘Κάτσε ρε πιτσιρίκο, πού πας;’’. Μια μέρα, είπα σε έναν δημοσιογράφο ‘‘Δες και τη θετική πλευρά: όταν θα σας απολύουν, δεν θα είμαι εδώ να το δω —έτσι, θα αποφύγω τη στενοχώρια’’».

Θα πει κάποιος. «Έλα μωρέ που κάνετε την τρίχα τριχιά! Χαριτολογούσε το παιδί!».

Άντε, να πούμε κι εμείς ότι εκεί χαριτολογούσε. Εδώ;

«Τώρα δεν ξέρω τι περιμένει από μένα ο συντάκτης του μέιλ. Να βρίσω τον Αλαφούζο ή τον Πορτοσάλτε; Δεν μπορώ να το κάνω. Πέρασα πολύ όμορφα στον ΣΚΑΙ, είχα απόλυτη ελευθερία έκφρασης[2] και ο Άρης Πορτοσάλτε είναι Κύριος».

Σωστά. Ο Πορτοσάλτε είναι Κύριος, οι δημοσιογράφοι άνεργες, κι ο Πιτσιρίκος ωραίος[3]!


[1] Θεωρώντας, προφανώς, ότι, εκτός από τα γουρούνια, κι όλοι οι αριστεροί έχουν την ίδια μούρη… (Ίσως κι επειδή δεν διαφέρουν από τα γουρούνια;)

[2] Κάτι που αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι, παρ’ όλο που οι δεξιοί δεν έχουν στην καμπούρα τους Γκαζέρτες και Λιβάνους, δεν αποφεύγουν τελικά τα ολέθρια λάθη με τα οποία σκάβουν το λάκκο τους!

[3] Αν και μας τρώει το χέρι μας για να του πούμε κι άλλα, δεν το κάνουμε. Ψάχνοντας λίγο το blog του για το post αυτό, είδαμε ένα θαυμάσιο κείμενό του με ξεχειλίζουσα αγάπη για τον πατέρα του και λέμε να μην τον αγριέψουμε άλλο. Για όποιον έχει τόση αγάπη για τον πατέρα του και την εκφράζει με τέτοια τρυφερότητα, υπάρχει πάντα η ελπίδα να δώσει κάποτε λίγο περισσότερη αγάπη στους δίπλα του… Γι’ αυτό και το εικονογραφημένο Χ της αρχής του κειμένου μπήκε επειδή το θεωρήσαμε ένα ευρηματικά ταιριαστό για την περίσταση πρωτόγραμμα, κι όχι γιατί το εννοούμε κυριολεκτικά.


Η εικόνα, από το hnioxos.blogspot.com