
ΙΙΙ. ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΕΝΑ ΒΟΥΛΩΜΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ!


ΤΟ BLOG LEFT G700 ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΚΟΣΙΩΝ —(600 minus)— ΕΥΡΩ
Παύλος Φύσσας. Παρών!
Μόνος εναντίον πολλών. Δολοφονημένος άνανδρα από τους νεοναζί. Και πρωτοπανηγυριώτης στο ξάγναντο του Μέλλοντος!
Πόντιοι Αριστεροί και Πόντιοι Πιλάτοι
Μια βδομάδα και παραπάνω έχει περάσει από το μήνυμα της Ρεπούση με το οποίο καλούσε τους βουλευτές τής αντιπολίτευσης να αντιδράσουν για τη σχεδιαζόμενη ποινικοποίηση της άρνησης γενοκτονίας τών Ποντίων και των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας. Βλέπουμε κατά το τσαρδί τών Πόντιων και Αριστερών. Έχουν ήδη ανέβει στα κεραμίδια τέσσερις φορές για να μιλήσουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κυρίως για την ανάγκη αναγνώρισης της γενοκτονίας, αποφεύγοντας να πάρουν θέση αν τάσσονται υπέρ τής ποινικοποίησης της άρνησης ή όχι. Πάντως, στα κεραμίδια ανέβηκαν.
Και βλέπουμε και τον Πόντιο και αριστερό δεξιό κεντροαριστερό κεντροδεξιό κεντρώο αντιφασίστα, αντιρατσιστή και αντιεθνολαϊκιστή που δεν έχει βγάλει κιχ! Μούγκα στη στρούγκα! Τσιμουδιά! Nada! Κάτι φληναφήματα μόνο απόψε το βράδυ περί εθνοτικών στερεοτύπων, απ’ έξω-απ’ έξω. Πιο μέσα κάνει τζιζ...
Στριμωγμένος στα Τρίκαλα στα δυο στενά, ξύνει την ποντιακή κεφάλα του και άκρη δεν βγάζει. Να τα βάλει με τη Ρεπούση; Μα είναι αντιρατσίστρια! Να πάρει το μέρος της; Μα είναι Πόντιος! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Και να ’χει πεθάνει κι αυτός ο Λακάν και να μη μπορεί να ζητήσει τα φώτα του!...
Tragic…
Αποκαταστάσεις...
Με χαρά είδαμε —καμία ειρωνεία!— να αποκαθίσταται (εν μέρει, αλλά σε σημαντικό βαθμό) η παρέα που βρίσκεται πίσω από το blog Νέα Σπορά από τον Αντώνη. Η αποκατάσταση έγινε σε επιστολή του στα πλαίσια του Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που δημοσιεύεται στο σημερινό Ριζοσπάστη. Αναφερόμενος στη Νέα Σπορά τη χαρακτηρίζει ‘‘άτυπο’’ φορέα. Παρά την ασάφεια του χαρακτηρισμού, συν τα εισαγωγικά, η απόσταση αυτής τής διατύπωσης από τους κατά 99,9% πράκτορες, όπως εξαγόταν με ασφάλεια από διάφορα γραπτά του ότι θεωρούσε τους συγκεκριμένους ιστολόγους μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ μεγάλη. Να ελπίζουμε και σε δική μας αποκατάσταση, μια και η διαμαρτυρία μας για τις αυθαίρετες καταγγελίες εις βάρος τής Νέας Σποράς ως πρακτόρων είχε σαν αποτέλεσμα να μας τυλίξει κι εμάς στην ίδια κόλλα χαρτί;
Χριστούγεννα 2012
Όπως διαβάσαμε κάπου, «δυσκολεύεται κανείς να σκαρώσει 2-3 ευχές για το καλό τών ημερών». Ας βάλουμε τουλάχιστον ένα εορταστικό στεφάνι. Έτσι, για το καλό. Ή, για να τη σπάσουμε στους γαμημένους τούς καιρούς...
Oh shit indeed!
Ο καημένος ο αντωνάκης τού Lenin Reloaded (= Lenin Ridiculed)… Κάκιωσε επειδή καταδείξαμε φαντασμαγορικά πως παρά τη θέλησή του (πολιτικό IQ γαρ) ‘‘γαμάει’’ τη γραμμή τού κόμματος που πολύ όψιμα κατέληξε να υποστηρίζει (μαύρη υποστήριξη!), σύμφωνα με την οποία γραμμή «άλλο οι κομμουνιστές κι άλλο οι αριστεροί», και μη έχοντας τι άλλο να κάνει και να πει, το έριξε στο αγαπημένο του ‘‘άθλημα’’: τη χυδαία, ξεδιάντροπη, ‘‘πούστικη’’ —αλλά ταυτόχρονα και ηλίθια— διαστρέβλωση. Έτσι, σε σημερινό του πόνημα προσπαθεί τεχνηέντως (και αποτελεσματικά ως προς τους πολιτικούς στόκους που συχνάζουν στο τσαρδί του, φανταζόμαστε) να μας τοποθετήσει στο ίδιο πολιτικό κάδρο με το enosy.blogspot.gr. Όταν είναι γνωστό σε όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι με τους φίλους τής ΕΟΣ έχουμε σημαντικότατες (αλλά εντός τής Αριστεράς) διαφορές! Με δυο λόγια:
Εκείνοι μας θεωρούν υπέρμαχους των κομματικών μηχανισμών, Κουκουέδες στη σκέψη (με την κακή έννοια) και αριστερούς εξουσιαστές. Κι εμείς τους έχουμε κατατάξει εδώ και πολύ καιρό στην πολυπληθή ομάδα τών χαμένων στο διάστημα αριστερών, κάπου μεταξύ Μαρξ, Νέγκρι, Χόλογουέι, Άρεντ και Μπαντιού. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένα(1!) σχόλιο, τόσο δικό τους προς εμάς, όσο και αντιστρόφως, που να μην εκφράζει διαφωνία.
Τα ξέρει όλα αυτά πολύ καλά ο αντωνάκης. Αλλά τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Είναι λενινιστής αυτός (λέμε και καμία μαλακία για να περνάει η ώρα, μη το πάρετε τοις μετρητοίς! ;-) ), όχι οπορτουνιστής σαν και λόγου μας! Και μια και δεν φαίνεται να είναι και πολύ αποτελεσματικές οι λάσπες περί …ΕΥΠ(!!!) που εκτόξευσε από το τσαρδί του ο άλλος καημένος που κλωθογυρίζει εκεί —λάσπες τις οποίες ο ίδιος ανέχθηκε, αν δεν καλλιέργησε—, ούτε πολύ πειστικός ο δικός του παραλληλισμός αυτού τού blog με …βόθρο, είπε να καταφύγει στην απολύτως συνειδητή διαστρέβλωση. (Εδώ παίζεται και μία παραλλαγή: να μας έβαλε στο ίδιο πολιτικό τσουβάλι, επειδή, αντί να έχουμε καταγγείλει τα παιδιά τής ΕΟΣ ως αρχιμαφιόζους και ύποπτους, όπως έχει κάνει ο ίδιος, συζητάμε μαζί τους τις διαφωνίες μας. Ψάχνει για ‘‘συντρόφους’’ στην αθλιότητά του. Και γιατί δεν περιορίζεται στο τσαρδί του; Δεν θα προλαβαίνει να παίρνει αιτήσεις πρόσληψης!…)
Ας καταφύγει και σε άλλες αθλιότητες. Όσο θα το κάνει, τόσο θα μεγαλώνει η πολιτική φούσκα μέσα στην οποία κρύβεται. Και τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο κρότος όταν έρθει η ώρα να τη σπάσουμε…
Εξιχνιασμένες υποθέσεις. Φάκελος Νο 2: Κωστής Παπαϊωάννου.
Στους τακτικούς αναγνώστες αυτού τού blog είναι γνωστή η σύντομη ιστορία ως σχολιαστή εδώ του Κωστή Παπαϊωάννου. Ξεκίνησε καλά, παρά τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές μας. Κατά την άποψή μας, εκείνος κινείται στην θολή και ακαθόριστη περιοχή που ορίζεται κάπου ανάμεσα στις μαοϊκές ιδέες τής περιόδου τής πολιτιστικής επανάστασης περί προσφυγής στο λαό (ιδέες αλλά και ‘‘ολίγη’’ στρατηγική για να ανακτήσει ο Μάο τον έλεγχο στην τότε ηγετική ομάδα τού ΚΚΚ ;-) ) και τις σύγχρονες νεοαναρχίζουσες και ελευθεριακές αντιλήψεις υπέρ τής αυτονομίας τού κινήματος και της απεξάρτησής του από την καθοδήγηση των κομματικών στελεχών, τα οποία θεωρεί, συλλήβδην και ανεξάρτητα από το κόμμα που υπηρετούν, ξεπουλημένα. Εμείς πάλι… καμία σχέση! —αν και, φυσικά, δεν αγνοούμε τα πολλά και υπαρκτά προβλήματα που δημιουργούν οι μηχανισμοί… Πολύ επιγραμματικά και κάπως μεταφορικά: αν ο Κωστής Παπαϊωάννου λέει «σπάστε τις πυξίδες γιατί έχουν μηχανισμούς και οι μηχανισμοί σκουριάζουν και μας καταπιέζουν εξουσιαστικά», εμείς λέμε «επιδιορθώστε τις πυξίδες, αντικαθιστώντας τους σκουριασμένους μηχανισμούς, και ελέγχετέ τις σταθερά για να εντοπίζετε εγκαίρως τις νέες σκουριές που αναπόφευκτα θα δημιουργούνται». Κι αλλιώς: ο Κωστής Παπαϊωάννου επαγγέλλεται την έλευση τής Αριστεράς τής κοινωνικής βάσης που θα αντικαταστήσει την υπαρκτή Αριστερά, συντρίβοντάς την, κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε από ποιες ‘‘αγνές’’ και ‘‘αμόλυντες’’ κοινωνικές δυνάμεις θα συσταθεί αυτή η περίεργη Αριστερά και, το κυριότερο, πώς θα αποφύγει τους μηχανισμούς τής δικής της οργάνωσης όταν, μοιραία, συγκροτηθεί σε ‘‘σώμα’’ για να παρέμβει αποφασιστικά στην πολιτική αρένα (να διεκδικήσει δηλαδή την πολιτική εξουσία).
Όπως ήδη είπαμε, όλες αυτές οι διαφορές δεν εμπόδισαν αρχικά τον μεταξύ μας διάλογο. Σταδιακά όμως, με αφετηρία την προεκλογική περίοδο των δεύτερων εκλογών, τού Ιουνίου, όταν και συστήσαμε την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό άρχισε να αλλάζει. Για να καταλήξει γρήγορα σε σχολιασμούς εκ μέρους του απόλυτα εχθρικούς, αντιπαραγωγικούς και, σε τελική ανάλυση, εις βάρος του κλίματος καλόπιστου διαλόγου που, ανεξάρτητα από ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, προσπαθούμε να διατηρούμε εδώ. Προσπαθήσαμε να τον επαναφέρουμε στο κλίμα (και όχι μια φορά). Ματαίως. Του επισημάναμε ότι υπερβαίνει τα όρια. Τίποτε. Του δείξαμε έμπρακτα ένα διαφορετικό παράδειγμα, όταν αναδημοσιεύσαμε ένα ιδιαίτερα πολεμικό άρθρο του —κόντρα στις δικές μας απόψεις βέβαια— κι όταν, μετά από εκδηλωμένη πρόθεσή του να αποχωρήσει, τον προσκαλέσαμε να επανέλθει ως σχολιαστής. Μηδέν.
Πρόσφατα, μετά από μία χονδροειδή διαστρέβλωση απόψεών μας, αναγκαστήκαμε να τον προειδοποιήσουμε με ‘‘διαγραφή’’ από τη λίστα τών σχολιαστών. Και λίγο μετά προχωρήσαμε σε αυτή. Για ποιο λόγο και με ποιο σκεπτικό; Με το εξής:
Μετά την προειδοποίησή μας, η οποία, με μικρή καθυστέρηση, συνέπεσε με την απόφασή του να σταματήσει να σχολιάζει εδώ, δημοσίευσε στο blog του (critici.gr) ένα επικριτικό άρθρο για εμάς. Το άρθρο είναι η αποθέωση τής παρανόησης κειμένων και ισχυρισμών μας, της αυθαίρετης εξαγωγής συμπερασμάτων, της δίκης προθέσεων, της διαστρέβλωσης και, σε τελική ανάλυση, του στραγγαλισμού ακόμα και τής στοιχειωδέστερης λογικής. Φυσικά, τίποτε από όλα αυτά δεν προκάλεσε τη ‘‘διαγραφή’’ του.
Αυτό που την προκάλεσε είναι το γεγονός ότι ο Κωστής Παπαϊωάννου, στο εν λόγω άρθρο, ανανεώνει ενισχυτικά και ανατροφοδοτεί εμμέσως(;) πλην σαφώς τη λασπολογία τού κνώδαλου που ακούει στο διαδικτυακό όνομα Νοσφεράτος, αφού χαρακτηρίζει επανειλημμένα αυτό το blog ως …μυστηριώδες!!! Είναι αυτονόητο ότι η αναζωπύρωση των αθλιοτήτων τού Νοσφεράτου (leftg700.blogspot.com = ‘‘στημένο’’, ασφαλίτικο blog) συντελείται ανεξάρτητα από τις προθέσεις τού Κωστή Παπαϊωάννου και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι, όπως τουλάχιστον ο ίδιος μάς έχει πει εδώ, δεν τις συμμερίζεται. Ανεξάρτητα, αλλά σε καμία περίπτωση και συγγνωστά —ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς τη μεγάλη εμπειρία του από την πολύχρονη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα...
Έτσι, μετά το γνωστό και μη εξαιρετέο κνώδαλο, ο Κωστής Παπαϊωάννου καθίσταται το δεύτερο άτομο που του απαγορεύεται να παίρνει τον λόγο στο παρόν βήμα· και ο ‘‘φάκελός’’ του μπαίνει κι αυτός στο αρχείο μας. Οριστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα.
«Καταδικάζουμε την κουκούλα οποθενδήποτε και αν προέρχεται»…
«Η κουκούλα του διαδηλωτή που σπάει τζαμαρίες, η κουκούλα του καταδότη και του δήμιου, η κουκούλα του κρατούμενου και η κουκούλα της μπούργκας, παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές ιστορικές περιόδους. Μερικοί στην Αριστερά θέλουν δυστυχώς να συγχέουν την πρώτη με τη μάσκα του Ζορρό, όπως συγχέουν βλακωδώς την τίμια τραγιάσκα του Γαβριά με την κουκούλα του παρακρατικού προβοκάτορα η του διαταραγμένου «αναρχικού» Ηρόστρατου. Αλλά όποιος υποθάλπει τις κουκούλες ανοίγει την Κερκόπορτα για τον πολιτισμό της αστυνομικής κουκούλας. Δεν κρίνω προθέσεις, κρίνω το αποτέλεσμα».
Έτσι γράφει ένας αθεόφοβος φιλελεύθερος που χρησιμοποιεί όχι μία, αλλά ...δύο κουκούλες!!! Τη μία, αυτή τού ψευδωνύμου του, απολύτως συνειδητά. Την άλλη, αυτή τού αριστερού, μπορεί και εξ αιτίας Ογκώδους Άγνοιας. Σ’ αυτή την (ενδεχόμενη) Ογκώδη Άγνοια που τον δέρνει να οφείλεται άραγε και το μόλις διαφαινόμενο μειδίαμα του ‘‘κουκουλοφόρου’’ (= μεταμφιεσμένου) για το φόβο τής Οχράνα Βλαδίμηρου;
Προχθές την Τετάρτη, ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο εκλεκτός τής ΔΗΜΑΡ, για την εκλογή τού οποίου πανηγύριζαν οι κάθε λογής ‘‘αντιλαϊκιστές’’, ‘‘εκσυγχρονιστές’’, ‘‘υπεύθυνοι’’ ‘’αριστεροί’’, ‘‘αντιφασίστες’’, ‘‘πεφωτισμένοι’’ δεξιοί, ‘‘αριστεροφιλελεύθεροι’’, σκέτοι ‘‘φιλελεύθεροι’’ και γενικά σύμπας ο ‘‘δημοκρατικός’’ συρφετός, που λέει κι ο Νιόνιος, μήνυσε αστέγους επειδή, ψάχνοντας για καταφύγιο από το φονιά χιονιά, παραβίασαν το εγκαταλελειμμένο καφενείο στο Πνευματικό Κέντρο τού Δήμου. Για να έρθουν τα ΜΑΤ να τους διώξουν και να κάνουν τις αναγκαίες συλλήψεις, κάτω από τα ‘‘ανεύθυνα’’ γιουχαΐσματα κάποιων ‘‘αντικοινωνικών’’ στοιχείων…
Ψάχνουμε κι εμείς στο επίσημο site τού κόμματος να βρούμε έστω μια αράδα για το περιστατικό. Τίποτε! Και μετά ψάχνουμε στο ημιεπίσημο site τού κόμματος. Nothing! Και φεύγουμε κι από εκεί και πάμε στην ευαίσθητη ‘‘αριστερή’’ στρουθοκάμηλο και μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε, οπότε και αποχώρησε. Rien! Και αποθέτουμε τις τελευταίες μας ελπίδες στην ακόμα πιο ευαίσθητη Μαργαρίτα και επίσης μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής τής ΔΗΜΑΡ. Niente!
Πολύ ‘‘ευθύνη’’ αυτή η ΔΗΜΑΡ (κι οι Δημαρίτες)! Πού να περισσέψει χώρος για στοιχειώδη ευαισθησία και έστω ένα κιχ κριτικής…
Κι ύστερα θυμόμαστε πάλι (το ’χουμε αυτό το ελάττωμα, για να τα λέμε όλα!) τα ανάθεμα που έχει φάει ο Χαρίλαος Φλωράκης από το ‘‘αντισταλινικό’’ ρεύμα (χα!), επειδή κάποτε είχε πει πως «ο Ρίζος δημοσιεύει ό,τι συμφέρει το λαό»…
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Τι νομίζατε, ρε; Έτσι γαμάει ο δημοκρατικός σοσιαλισμός! Και μην απορείτε που δεν γράψαμε λέξη! Εμείς δεν είμαστε σαν τα σταλινικά μούτρα σας, κόκκινοι φασίστες! Εμείς είμαστε αντισταλινικοί, όχι αντιλενινιστές! Ο Λένιν δεν είχε πει «να μαθαίνουμε από τους αντιπάλους μας»;
Πεθαίνοντας στην Αθήνα
Πεθαίνοντας στην Αθήνα
δεν είναι το ίδιο σαν να πεθαίνεις στη Μαδρίτη,
ή ανθυπολοχαγός στα βουνά τής Αλβανίας.
Δεν είναι το ίδιο σαν να έχεις πάει
απ’ απεργία πείνας μέσα στη φυλακή,
δεν είναι το ίδιο σαν να σε εκτελούν στον τοίχο του Περ Λασέζ,
ή στον τοίχο τής Καισαριανής.
Δεν είναι το ίδιο σαν να σε πηγαίνουν για ‘‘καθαρό αέρα’’ στου Γουδή, Κυριακή χαράματα.
Πεθαίνοντας στην Αθήνα μπορεί να σημαίνει ένα πολύ απλό γεγονός
χωρίς καμία τραγικότητα, κανέναν ηρωισμό, καμία δόξα.
Μπορεί να συμβεί στο γήπεδο από μια στραβή φωτοβολίδα,
πηγαίνοντας στη δουλειά σου ή γυρνώντας από το φροντιστήριο,
κάνοντας σούζες στην Αμφιθέας
για δέκα ευρώ στοίχημα.
Ή μπορεί να συμβεί μετά από το Σαββατιάτικο σινεμά,
που δεν σου έφτασε και θέλεις να κάνεις και μια βόλτα,
έτσι· για ένα σάντουιτς στα Έβερεστ, για κάποιο κορίτσι,
ή για χαβαλέ —ποιος ξέρει;
Α, πεθαίνοντας στην Αθήνα δεν είναι θάνατος να μπει στα πρωτοσέλιδα της Ιστορίας.
Μόνο στα ψιλά.
Όπως τα κηδειόχαρτα στις κολώνες των συνοικιών ή δίπλα από την εξώπορτα κάποιας μεγάλης τράπεζας.
Πεθαίνοντας στην Αθήνα δεν είναι θάνατος σαν αυτούς που ακούγαμε από μικροί κι ανατριχιάζαμε.
Κάθε ομοιότης είναι συμπτωματική.
Ας μείνουμε λοιπόν αυστηρά και μόνο στα γεγονότα, όπως διδάσκουν στις δημοσιογραφικές σχολές:
Ήταν μια φορά ένα γελαστό παιδί και πια δεν είναι.
Nosferatu
Κάνουμε πως δεν είδαμε τη μεσημεριανή ανάρτηση του Νοσφεράτου, σύμφωνα με την οποία, και μέσω μιας απίστευτα διαστρεβλωτικής “κοπτοραπτικής” τού κειμένου μας, εξέφραζε την άποψη ότι το σημερινό post «Τρεις και Μια ευχές για ένα αριστερό blog που διέκοψε για να ανασυνταχθεί» απέπνεε μικροψυχία(!), μνησικακία(!!) και δηθενιά(!!!).
Δεν προσποιούμαστε τους τυφλούς επειδή την κατέβασε μετά από λίγο —την κατέβασε χωρίς καμία εξήγηση, δηλαδή ‘‘πούστικα’’ και στη ζούλα. Το κάνουμε, γιατί, απλούστατα, ο συγκεκριμένος μάς έχει δώσει σαφώς μεγαλύτερα δείγματα ευήθειας, ανεντιμότητας και ανανδρίας στο παρελθόν, για τα οποία και έχει πάρει τις ανάλογες απαντήσεις.
Οπότε, αν έχει καλυφθεί το μείζον, τι νόημα έχει να σπαταλάμε περισσότερα λόγια από αυτά που χωράνε σε μια απλή και περιθωριακή ημερολογιακή καταγραφή για το έλασσον;
15 σχόλια:
Αγαπητοί Λέφτηδες,
Το χιούμορ είναι πάνω από την “διαλεκτική” τον “επιστημονικό σοσιαλισμό” και άλλα παρόμοια εργαλεία που ταλανίζουν την αριστερά. Και απ' ότι φαίνεται δεν έχετε διαπαιδαγωγηθεί επαρκώς στην χρήση αυτού του εργαλείου! Κάνοντας λοιπόν πλάκα, παραπέμψαμε τους αναγνώστες μας να δουν τα ωραία video που αναρτήσατε, και τους αφήσαμε να αναρωτιόνται αν πραγματικά πρόκειται για “προεκλογικά βιολιά”! Αντί λοιπόν να μας κατακρίνετε, μάλλον θα έπρεπε να μας ευχαριστήσετε για την διαφήμιση του blog σας.
Παράλληλα, αυτή η αναφορά εμπεριέχει μια έμμεση κριτική προς τις απόψεις,. Η κριτική αυτή είναι υπαινικτική και δεν αφορά αυτό καθ' εαυτό το περιεχόμενο του σχολίου που αναφέρεστε.
Κριτικάρουμε την θέση που έχετε για τους υπάρχοντες κομματικούς μηχανισμούς της Αριστεράς, τους οποίους εκτιμάτε πολύ περισσότερο απ' ότι τους εκτιμούμε εμείς, μηχανισμούς που ασχολούνται πρώτιστα με τις εκλογές που έχουν εξαγγελθεί για τον Φλεβάρη.
Αδίκως μας έχετε κατηγορήσει (επανειλημμένα μάλιστα) ότι δεν αναγνωρίζουμε την ανάγκη της οργανωμένης πάλης και του κόμματος. Αυτό που υποστηρίζουμε είναι ότι δεν μας καλύπτουν οι υπάρχοντες κομματικοί μηχανισμοί της Αριστεράς, Αν είναι να δούμε άσπρη μέρα, θα πρέπει αυτοί να καταστραφούν με τα χαρακτηριστικά που έχουν σήμερα. Δεν τους εμπιστευόμαστε και δεν θεωρούμε ότι έχουν καμία ικανότητα να παράγουν πολιτική γραμμή και στρατηγική που να είναι πιο μπροστά από αυτά που παράγει το κίνημα (είτε με τις αυθόρμητες είτε με τις συλλογικές μορφές οργάνωσή του).
"Ενωση Οπαδων της Σύριζα" 16/11 11.15 π.μ."
Απ' οτι διαβάζει κανείς, κουβέντες καθαρές και ξάστερες ,αλλά και με το αντιστοιχο χιουμορ,
Αριστερά Φιλαράκια.
υγ. Συγγνώμη για την παρέμβαση τρίτων. :smile:
Αγαπητοί φίλοι τής ΕΟΣ,
Κατ’ αρχήν για το σχόλιό σας που ήταν και η αφορμή γι’ αυτή τη συνομιλία μας:
Μια από τις αρετές που κατά την άποψή μας πρέπει να κατακτήσει ένας αριστερός, όχι μόνο στις ενδοαριστερές συζητήσεις, αλλά και σε αυτές με τον ‘‘έξω’’ κόσμο, είναι και μη καλοπιστία. Προσπαθώντας λοιπόν κι εμείς να την κατακτήσουμε αυτή την αρετή, θα δεχθούμε ανεπιφύλακτα πως το ‘‘ανθολογημένο’’ σχόλιό σας ήταν χιουμοριστικό. (Ο άλλος δρόμος, της αμφισβήτησης, θα μας κατέτασσε, θέλαμε δεν θέλαμε, σε όσους δικούς μας συνηθίζουν —και είναι πολλοί— να στήνουν δίκες προθέσεων. Δεν θα πάρουμε…).
Όμως, φίλοι τής ΕΟΣ, —κι εδώ είμαστε τόσο βέβαιοι, όσο είμαστε βέβαιοι ότι σήμερα είναι Τετάρτη—, αν έχετε την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο χιούμορ ήταν ανιχνεύσιμο από οποιονδήποτε άλλον εκτός από εκείνον που έγραψε το σχόλιο, άντε και κάνα-δυο ακόμα κολλητούς του, έχετε πλάνη οικτρά. Το χιούμορ δεν βγαίνει από πουθενά! Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς και τον ‘‘κομματισμό’’ τον οποίο μας χρεώνετε και ‘‘διαβάσει’’ μέσα σε αυτό το πλαίσιο το σχόλιό σας, τότε ένας τέτοιος ισχυρισμός μόνο ως χιούμορ μπορεί να εκληφθεί. Τέλος, χωρίς να θεωρήσετε ότι το πήραμε ‘‘προσωπικά’’: να μας συμπαθάτε, αλλά, ως προς τις επιδόσεις στο χιούμορ, εσείς είσαστε του νηπιαγωγείου κι εμείς πάμε για …ντοκτορά, και μάλιστα με υποτροφία! ;-)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Στα πιο σοβαρά τώρα:
Δεν εκτιμούμε τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς της Αριστεράς ως έχουν και ευρίσκονται. Επιπλέον και καθόλου ασήμαντο, για κάμποσους από δαύτους (ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε! ;-) ) είμαστε της γνώμης ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε πλέον και το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να αυτοδιαλυθούν!
Ερχόμαστε τώρα σ’ εσάς. Και πάλι δεν θα αμφισβητήσουμε αυτό που λέτε, πως δεν αρνείσθε δηλαδή την ανάγκη της οργανωμένης πάλης και του κόμματος. Εκείνο που δεν είναι καθόλου μα καθόλου καθαρό είναι το πώς φαντάζεστε αυτό το κόμμα.
Κόμμα χωρίς γενικό επιτελείο; (το έχετε κάψει!)
Κόμμα χωρίς μηχανισμό; (ο μηχανισμός προϋποθέτει μερικά πράγματα που δεν θέλετε ούτε καν να τα ακούτε: κεντρικούς και δευτερεύοντες άξονες, ιεραρχίες και αρμοδιότητες, πειθαρχίες και ατομικούς καταναγκασμούς, αποκλεισμό στα μη μέλη, πλειοψηφία και μειοψηφία, και πάει λέγοντας)
Κόμμα χωρίς στρατηγική και τακτική; (το «εξέγερση τώρα» έχετε την εντύπωση ότι είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το τραγούδι του Καζαντζίδη «να σου δώσω μια να σπάσεις αχ βρε κόσμε γυάλινε και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε;)
Φίλοι της ΕΟΣ, σας ευχόμαστε ολόψυχα να φτιάξετε το κόμμα που ονειρεύεστε. Προς το παρόν όμως, έχουμε την ισχυρή εντύπωση ότι κολυμπάτε στα απολύτως θολά νερά που λιμνάζουν κάπου μεταξύ αναρχίας, ‘‘αυτονομίας’’, ‘‘αυτοοργάνωσης’’ και εξατομικευμένης πολιτικής δράσης.
Καιρός να αποφασίσετε. Οι καιροί ου μενετοί! ;-)
Τα λέμε
ΥΓ Να πείτε στη γιαγιά ότι με τις μολότωφ δουλειά δεν γίνεται! Μόνο χαβαλές και χάζι! Και στα παιδιά που τραγουδάνε πάνω-πάνω, να πείτε ότι τις τράπεζες τις καίνε αυτοί που έχουν βγάλει απ’ το νου τους την ιδέα να τις απαλλοτριώσουν προς όφελος του λαού!
Φίλη Ένη,
Να διαβάσεις και τη δική μας απάντηση και να επανέλθεις με νεότερο σχόλιο.
Και όχι, δεν μπαίνει θέμα συγνώμης για την παρέμβαση τρίτων! Τι το πέρασες εδώ; Κλειστό κομματικό αχτίφ; ;-)
Τα λέμε
Φίλε Leftg700, με το να ασχολείσαι με την ΕΟΣ της δίνεις αξία που δεν έχει.
Φίλε Ανανεωτικέ,
Μα το βρίσκεις σωστό να μη συζητάει κανείς με φορείς απόψεων διαφορετικών από τις δικές του; Κι έπειτα, οι απόψεις που έχουν τα παιδιά τής ΕΟΣ, δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά.
Δεν βλέπεις φίλε Ανανεωτικέ ότι αυτή η νεοαναρχία (πώς αλλιώς να το πούμε αυτό το φαινόμενο;) έχει πλημμυρίσει το διαδίκτυο; (Και μη μας πεις ότι δεν ψυχανεμίζεσαι πως αυτή η θολούρα αποτελεί συγκοινωνούν δοχείο -τοποθετημένο όμως στα "αριστερά"...- με την κυρίαρχη "φιλελεύθερη" ιδεολογία τού ατόμου-βασιλιά!)
Τα λέμε
Προσυπογράφω σχόλιο "ανανεωτικού κομμουνιστή".
Καταλαβαίνω όμως από την άλλη ότι όποιος μπαίνει -έστω για λίγο, έστω έτσι- σε τούτο δω το τσαρδί αξίζει τουλάχιστον μια απάντηση.
συντροφικά
Μάρκομ Ξ
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Φανταζόμαστε ότι ο Ανανεωτικός, όταν μίλαγε για ενασχόληση με τους φίλους τής ΕΟΣ, εννοούσε την αναφορά μας στο ποστ και όχι την απάντησή μας στο σχόλιο. Είναι αρκούντως ευγενής για να ξέρει ότι μη απάντηση σε σχόλιο δεν είναι κι ό,τι καλύτερο, και μάλιστα από αριστερό ιστολόγιο.
Επίσης, να επαναλάβουμε αυτό που σου γράψαμε και χθες: γράφω με το ένα μάτι για τον συνομιλητή και με το άλλο για όποιον παρακολουθεί τη συζήτηση.
Τα λέμε
Αριστερά Φιλαράκια,
Τι να πω , ας πουμε για τη μορφή του κόμματος.
Επιτελείο; Αλλιως θα ειναι χαβαλές.
Μηχανισμό; Αν ειναι μηχανισμός οργάνωσης εν τάξει. Προσωπικοί μηχανισμοί πρέπει να αποφεύγονται.
Στρατηγικη και τακτική. Εμ, χωρίς αυτά θα ειναι "ανταλλαγή ιδεών" σε σεμινάρια η σχολιασμοί στα ιστολόγια.
Αυτό ομως που με επεισε ηταν το υγ σας.
"ΥΓ Να πείτε στη γιαγιά ότι με τις μολότωφ δουλειά δεν γίνεται! Μόνο χαβαλές και χάζι! Και στα παιδιά που τραγουδάνε πάνω-πάνω, να πείτε ότι τις τράπεζες τις καίνε αυτοί που έχουν βγάλει απ’ το νου τους την ιδέα να τις απαλλοτριώσουν προς όφελος του λαού"
Αν δεν ειναι απαλλοτρίωση καθαυτό, ομως θα πρέπει να ειναι ελεγχος και φραγμός στην ασυδοσία του χρηματοοικονομικού τομέα, με διακριτό αποτέλεσμα.
Για το χιούμορ ε, λίγο τα παραλέτε εχετε ισως εσεις PhD, αλλά μην αρνείστε και τη διάθεση για χιουμορ και στους άλλους.
Αλλωστε ετσι αποφεύγονται και οι φανατίλες που αντικρύζει κανείς συχνά, οχι εδώ, αλλά ειναι μια σταθερή εικόνα του να αντιμετωπίζεται η αποψη του αλλου με τέτοιο φανατισμό που λες μπρρρ¨, μακρυά. :)
Φίλη Ένη,
Κατ’ αρχήν, απολογούμεθα για την καθυστερημένη ανταπόκριση στο σχόλιό σου.
Κατά δεύτερον: Εμ βέβαια, υπερβάλλουμε για τις επιδόσεις μας στο χιούμορ! Τόσο καιρό μιλάμε μαζί. Δεν έχεις καταλάβει ότι είμαστε πειραχτήρια; (κατ’ άλλους είμαστε …μαλακιστήρια, ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε! ;-) ).
Χαιρόμαστε που σε κερδίσαμε, έστω και στο παρά πέντε, στο υστερόγραφο. Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι (=να ψηφίσεις Αριστερά στις επόμενες εκλογές! ;-) ).
Τα λέμε
ΥΓ Προς έκπληξή μας, δεν έσκασες μύτη στο ποστ για το Πολυτεχνείο! Πώς κι έτσι; Μη μας πεις ότι κι εσύ διάβαζες τότε σαν τον Χριστόδουλο!... ;-)
Αριστερά Φιλαράκια,
(Σχόλιο σας 21/11. 12,14 π.μ.)
Δεν ειμαστε καλά η παθαίνετε ..."διαλείψεις".
Και αναφέρομαι στο σχόλιο σας οτι δεν εμφανίσθηκα στο ποστ του Πολυτεχνείου.
(αλήθεια τι εγινε γιατί εξαφανίσθηκε και ειχα γραψει κάτι χθές. Νομιζα οτι θα πάρω απάντηση.Δεν πειράζει,νομίζω, που αφορουσε την επικαιρότητα και οχι αυτό καθαυτό το Πολυτεχνείο).
Και τώρα για τις ..."διαλείψεις" σας.
Εσεις δεν προβάλλετε, με ολες τις τιμές, το αντίστοιχο ποστ του Γιακοβ (περσυνό), οπου εκει στα σχόλια κάνω μια "αναπαράσταση" των ημερών του Πολυτεχνείου, απο αυτους που ειμασταν (και ειμασταν πολλοι) εξω απο το Πολυτεχνεί και συμπαραστεκόμασταν στους αγώνες των εξεγερμένων φοιτητών;;
Καλά δε διαβάζετε και τα σχόλια, μόνο το κειμενο του ποστ;
Τι αν διάβαζα, με ρωτάτε, αριστερά φιλαράκια;;;
Αλλά μιας και αναφέρεστε, στο τελευταιο σχόλιο του εδω ποστ(μόλις τωρα το ειδα), στο αλλο σας του Πολυτεχνείου, κι΄εκει εχω γράψει κάποια σχόλια, για τη συμμετοχή του κόσμου εκεινες τις τρείς μέρες, οπως τη ζήσαμε πολλοι, αλλά καταδικάζοντας ταυτόχρονα και την αδιαφορία πολλων κατοικων της Αθήνας που ....ουτε ηξεραν ουτε ηθελαν να μάθουν τι διακυβεύονταν τοτε εκει.
Κι αυτό ειναι μια αλήθεια.
Φίλη Ένη,
Αχα, αχ και πάλι αχ! Πού πήγε η αίσθηση χιούμορ που μας έχεις δείξει ότι διαθέτεις; Δεν κατάλαβες ότι σε πειράζαμε. Κι όχι τίποτε άλλο! Τρεις(3) φορές σού κλείσαμε το μάτι στο παραπάνω σχόλιο!
Τα λέμε (αλλά... με ;-) συχνά-πυκνά!)
ΥΓ Στο σχόλιό σου στο παρά λίγο εξαφανισμένο ποστ θα απαντήσω αργότερα. Τα έχωφτύσει από την επαναφορά έπρεπε να κάνω σε καίμενο και σχόλια...
Αριστερά Φιλαράκια,
Πριν μου απαντήσετε (στο σχόλιο μου στο αλλο ποστ, αν και πιο πολύ ταιριάζει το θέμα εδω)
δειτε μια συνέντευξη του Ανδρουλάκη,στο χθεσινό ΒΗΜΑ (που τον εχετε και μόνιμα "αναρτημένο" στο μπλογκ σας),οπου
ανάμεσα στα πολλά λόγια, λέει και κάποιες αλήθειες αξιοσημείωτες.
Εσεις πάλι μη βάζετε και πολλές "μπάρες" ανάμεσα στην Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ (ολοι χρειάζονται ανανέωση οχι μόνο οι αλλοι) ;-)
και να μην ειναι ολη η πρεμούρα η αγρα ψήφων απο δω κι΄απο κει. ;-)
Προσέξτε ενα σημείο οπου αναφέρεται στην "ηγεμονία".......
οτι δηλαδή συνέβαινε το διάστημα '77 - ΄81 στην Ελλάδα.
Αλλος κυβερνουσε αλλα το ΠΑΣΟΚ ειχε την "ηγεμονία". ;-)
υγ. Απο ;-) δεν εχετε παράπονο, ε;
υγ. Μια ερώτηση ενας γράφει, ενας απαντάει και οι αλλοι τι κανουν; χαβαλέ; ;-) (χωρίς παρεξήγηση, σας πειράζω)
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=431884&h1=true
Φίλη Ένη,
Απαντούμε με καθυστέρηση γιατί πριν λίγο κατάφερα να; διαβάσω τη συνέντευξη του "Μ"Μ (= "Μεγάλος" Μίμης).
Ο γνωστός Ανδρουλάκης, απλώς στο πιο γέρικο...
Στα περί ηγεμονίας κάνει μια χοντρή πατάτα. Ή μάλλον όχι πατάτα, γιατί το ξέρει πολύ καλά πως λέει μλκς!
Εντάξει πολτική ηγεμονία είχε το ΠΑΣΟΚ από το 1977 και μετά. Αλλά και ...ιδεολογική;;; Ποια ιδεολογική ηγεμονία;;; Από τα έτοιμα της Αριστεράς έτρωγε για να χοντρύνει! Άκου ιδεολογική ηγεμονία!...
Με την έννοια ότι εγώ (κατά συντριπτικό ποσοστό, αλλά όχι και 100%) τραβάω το κουπί (τραβάτε με κι ας κλαίω...;-) ), ναι, χαβαλέ κάνουν τα κλπδα! Γι' αυτό και καμιά φορά, όταν χάνω στην πόκα και δεν έχω μια, τους λέω, "εντάξει, γράψτε τα και θα σας τα δώσω με την πρώτη ευκαιρία". Όμως φροντίζω, όταν έρθει η πρώτη ευκαιρία, εγώ να λείπω! (ψιλοκλεμένο από τον Γούντι Άλεν αυτό, για να τα λέμε όλα! ;-) )
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου