ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ σετ σκακιού —σκακιέρα και τα 32 πιόνια— εξαιρετικής ομορφιάς. Εμφανίζονται 3 άνθρωποι, οι οποίοι το διεκδικούν, ο καθένας για λογαριασμό του.
Ο πρώτος δηλώνει πως είναι ο νόμιμος κάτοχός του και το αποδεικνύει με απόδειξη αγοράς. Εξηγεί ακόμα, ότι ο ίδιος δεν ξέρει σκάκι, αλλά το έχει αγοράσει για να το κάνει δώρο στο μικρό γιό του, που θέλει διακαώς να μάθει.
Ο δεύτερος είναι ένα μικρό παιδί. Ισχυρίζεται ότι είναι ένα παιδί-θαύμα στο συγκεκριμένο παιχνίδι και το αποδεικνύει με ένα σωρό κύπελλα και βραβεία από διάφορα τουρνουά σκακιού. Υποστηρίζει δε, πως ένα τόσο όμορφο σετ δεν μπορεί παρά να το πάρει ένας τόσο ταλαντούχος και υποσχόμενος παίκτης όσο ο ίδιος, κι όχι κάποιος συνομήλικός του που δεν ξέρει ακόμα ούτε τους βασικούς κανόνες τού παιχνιδιού.
Ο τρίτος αξιώνει να παραδοθεί σ’ εκείνον το σετ με το εξής σκεπτικό: Σκοπεύει να χαρίσει σε 32 πάμφτωχα παιδιά από ένα πιόνι στο καθένα, για να το έχουν σαν απλό παιχνίδι, και θεωρεί σωστό να κρατήσει ο ίδιος τη σκακιέρα, ως ανταμοιβή για την εξαιρετική, όπως υποστηρίζει, ιδέα του, να χαρίσει χαρά σε 32 παιδιά, ενώ, σε περίπτωση που δικαιωθεί είτε ο ένας, είτε ο άλλος από τους ανταγωνιστές του, θα επωφεληθεί μόνο ένα.
ΣΕ ΠΟΙΟΝ πιστεύετε ότι είναι δίκαιο να δώσουμε το σετ τού σκακιού;
Η εικόνα, από το howtogrowbud.com
15 σχόλια:
Στον Ι. Αμυρά για να παίζει σκάκι με τον Α. Τσίπρα!
Σίγουρα και οι δυο τους χρειάζονται κάποια σημαντική εξάσκηση με ανάλογα παιχνίδια, ειδικά τώρα που Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει προεκλογικά την ίδρυση του νέου “ΕΛΑΣ"!
το δικαιο ειναι φυσικα στον πρωτο που το εχει αγορασει...
καλημερα
Ο τρίτος είναι η πιο απωθητική φιγούρα,καθώς θυμίζει Μαριάννα Βαρδινογιάννη.Θα καταστρέψει το σετ σκορπίζοντας τις φιγούρες,ενώ κανένα (ούτε καν "ένα") από τα 32 παιδιά δεν θα ωφεληθεί ουσιαστικά.
Δεν τον ενδιαφέρει η πιτσιρικαρία.Όλα γίνονται για λόγους προσωπικής του προβολής και υψηλού τουπέ,ανάμεσα στις συναγελαζόμενες "κυρίες" της υψηλής κοινωνίας,που προτιμά πάντα για παρέα,σε σχέση με τα παιδιά της πλέμπας.Που τα λυπάται,μα δε θα τα έβαζε και σπίτι του αν κρύωναν το χειμώνα.
Να πάει να δουλέψει 3 μήνες στους γιατρούς του κόσμου,κατά προτίμηση στην Αφρική,ΑΝ κυριαρχείται από "αγνά αισθήματα".
Ο πρώτος έχει ένα δίκιο,αλλά παραμένει κολλημένος στις αξίες και τις συμπεριφορές της μικροαστικής κοινωνίας του 20ου αιώνα.Επικαλείται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και αντιλαμβάνεται την εκπαίδευση των παιδιών ως μία πολύ προσωπική του υπόθεση,κυρίως εντός των οικογενειακών τειχών,τόσο ψηλών όσο του επιτρέπει η οικονομική του επιφάνεια.Τη στιγμή που δεν ξεχωρίζει το πιόνι από τον αξιωματικό.
Του δίνω 20 ευρώ για να τον παρηγορήσω,και με αυτά ως πρώτη δόση να πάει να γράψει τον γιό του στον κοντινότερο σκακιστικό σύλλογο με παιδικό τμήμα.Δίπλα στα άλλα παιδιά και δίπλα στους ενήλικες που αγαπούν και το σκάκι και τους πιτσιρικάδες,θα έχει την καλύτερη εκπαίδευση,αλλά και τα πρώτα βήματα κοινωνικοποίησης και άμιλλας που τα θεωρώ εξίσου σημαντικά.
Κι άμα χάνει ο μπόμπιρας από τα πιό συγκεντρωμένα κορίτσια της ηλικίας του και θυμώνει,ευκαιρία να συνειδητοποιήσει πως στις πολιτισμένες κοινωνίες η φυσική δύναμη είναι το ελάσσων και όχι το μείζων.Άσε που μπορεί να πρωτονοιώσει και τίποτε ρομαντικά αισθήματα,σαν εκείνη την κουραστικά ανεξήγητη,θολή μα και ευχάριστη έλξη των 6-9 ετών,αφού δεν καβάλησε ακόμη τα (κρίσιμα) 12-13...
(Ζηλεύω τις όμορφες αναμνήσεις σου 'πιτσιρίκο' σ'αυτά τα αγχωτικά χρόνια,και ο νοών νοείτω..)
Δια της ατόπου απαγωγής καταλήγει στον δεύτερο,αν και διακρίνω τα πρώτα ψήγματα υπεροψίας να εκκολάπτονται.
Θα το πάρει λοιπόν υπό τους εξής όρους:
α)Θα το δωρίσει την επόμενη μέρα ο ίδιος στο σύλλογο...
β)Οι μισές παρτίδες του θα είναι σε κατηγορία ενηλίκων,ώστε μαζί με τις πρώτες ήττες και επιπλέον γνώσεις που αποκομίζει,να ξεφουσκώσει λίγο κι ο εγωισμός...
γ)Οι άλλες μισές θα είναι με νέα παιδάκια,με σαφή εκπαιδευτικό ρόλο να τους δείξει κανόνες,ανοίγματα και μυστικά του παιχνιδιού.
Αν αγαπήσει πραγματικά αυτή την διδακτική και αλληλέγγυα δραστηριότητα,νοιώθω πως πέτυχα πολλά,κι ας μην γίνει ποτέ του δάσκαλος ή καθηγητής.Δεν κάνουν πάντα τα ράσα τον παπά,κι οι δάσκαλοι δεν πρέπει να φοράνε "ράσα"....
Υ.Γ.1: Αμυράδες και Τσιπρόπουλα μεγάλωσαν,κι όσα (δεν) έμαθαν,(δεν) έμαθαν.Φιλική συμβουλή: Κρατήστε τους πάση θυσία μακριά από σχολεία,εκπαιδευτικά ιδρύματα και σκακιστικούς συλλόγους.Τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα.
Υ.Γ.2:Να παρατήσω τέτοιες μέρες την αποψινή πολιτική εκδήλωση,και να πάω με τους φίλους που 'ψοφάνε' για 6-8 παρτίδες και φραπέ;
Τί μου κάνετε ρε Λέφτηδες μεσημεριάτικα.... Την πατριωτική κατάρα του Αμυρά να έχετε :)
Αριστερά Φιλαράκια, γειά σας
Λοι-πόν για το σκάκι
Ο πρώτος το "διατηρει" μεν ως δικο του οχι ομως για "εδω και τώρα" αλλά προσβλέποντας στο μέλλον στην αλλη γενιά.
Οδεύτερος διακρίνεται για τον εγωισμό του αλλά και για το αισθημα του δικαιωματος του ιδιοκτήτη για την περαιτέρω χρήση του.
Ο τρίτος "εχει διαλύσει το σύμπαν" :lol:
Και το σκακι το κεδίζει......ο πρώτος (οχι ως εσαει κάτοχος).
Έχω την αίσθηση ότι εδώ και λίγες αναρτήσεις έχει κάπως αλλάξει το στυλ γραφής σου: μού δίνει την εντύπωση ότι έχει γίνει πιο "κρυπτικό". Κάνω λάθος;
Τι εννοούμε λέγοντας πως ο πρώτος τόχει πληρώσει, τόχει αγοράσει και δικαιωματικά το διεκδικεί;
Διότι αν ακριβολογούμε, προς τι η σπαζοκεφαλιά;
Ας τολμήσει να διεκδικήσει κάποιος ξένος το καγιέν σας με τη δικαιολογία πως είναι καλύτερος οδηγός, ή ακόμα χειρότερα πως αφού θα σας το πάρει, θα το χρησιμοποιεί για να κάνει βόλτα τα πιτσιρίκια της γειτονιάς, κρατώντας όμως την ψιλή (ή μήπως είναι ψηλή;) κυριότητα χαχα.
Θα του το δίνατε;
Θεωρώ πως απαιτείται η ύπαρξη ενός τέταρτου διεκδικητή, ο οποίος σαν γνώστης κι αυτός του παιχνιδιού, θα το εκμεταλευότανε και θα συμμετείχε σε τουρνουά. Έτσι λοιπόν χρησιμοποιώντας το θα έφερνε κέρδη, την υπεραξία των οποίων θα μοίραζε στην κοινότητα και σ όλους τους άλλους διεκδικητές.
Και μάλλον θάταν όλοι ευχαριστημένοι.
Ακόμα κι ο προφανής ιδιοκτήτης του.
Ο μικρός που είναι εξπέρ, θεωρώντας πως λόγω ακριβώς της εξπεροσύνης του πρέπει να καρπωθεί τα πάντα, μάλλον θα ξύνιζε.
Ε, τι να γίνει, δεν μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε όλους...
mbiker
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ
Οι φίλοι τής ΕΟΣ το έφεραν από εδώ, το έφεραν από εκεί, τελικά το πήγαν εκεί που ήθελαν! Τι κακό και τούτο μ’ αυτά τα παιδιά! Άσε που νομίζουν ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ...Αμυράς. Γιατί εμείς άλλα βλέπουμε και παθαίνουμε! Επί του προβλήματος πάντως που θέσαμε, κο κο κο! ;-) Τι προβλέπει σε τέτοιες περιπτώσεις η αυτονομία κι ο αυτοκαθορισμός; Δεν μας το είπαν, αν και ‘‘ειδικοί’’! ;-)
Ο george (Χρόνια Πολλά!) ακολουθεί προφανώς την αρχή πως ό,τι είναι νόμιμο είναι και δίκαιο. Όταν έρθουμε στα πράγματα τον βλέπουμε στο Καϊμακτσαλάν να κόβει ραδίκια με νυχοκόπτη! ;-)
Ο Γρηγόρης είδε σωστά το ζήτημα στις ευρύτερες διαστάσεις του και έκανε τις απαραίτητες γενικεύσεις. Δεν συμφωνούμε σε όλα, όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι διείσδυσε αρκετά πιο βαθιά από την επιφάνεια της συγκεκριμένης σπαζοκεφαλιάς.
Η Ένη, κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με τον george, μόνο που το παρουσίασε πιο όμορφα. Ίσως επειδή έχει διαβάσει ...Γκράμσι! ;-)
Ο ανανεωτικός ήταν εντελώς τελείως εκτός θέματος. Ωστόσο, για να τα λέμε όλα, στο θέμα που επέλεξε ήταν ...εύστοχος. ;-)
Τέλος ο mbiker, έπεσε στην ίδια λούμπα με τον george και την Ένη. Πιστεύουμε ότι, αν στη θέση τού Καγιέν είχε βάλει ένα πιάτο φαγητό ή ένα κρεβάτι κάτω από στέγη κι όχι κάτω απ’ τ’ άστρα, θα την είχε αποφύγει. ;-)
Άντε να πούμε κι εμείς δυο λόγια.
Το γενικότερο πρόβλημα που υποκρύπτεται στο παράδειγμα της συγκεκριμένης σπαζοκεφαλιάς είναι η δίκαιη κατανομή αγαθών εν ανεπαρκεία. Και το βασικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτό το πρόβλημα δεν έχει απόλυτα δίκαιη λύση. ‘Ο,τι και να επιλέξει κανείς, πάντα κάποιοι θα έχουν το αίσθημα της αδικίας και όχι αβάσιμα. Αν έχουμε δίκιο σ’ αυτό, τότε δεν στερείται σημασίας και οι παρακάτω δύο σημειώσεις:
1) Η αδυναμία εξεύρεσης του απόλυτα δίκαιου τρόπου διανομής αγαθών είναι μία πολύ βολική δικαιολογία για τη διατήρηση τού υπάρχοντος συστήματος. Δεν παύει όμως να είναι αυτό που κατά αυστηρή κυριολεξία σημαίνει η λέξη δικαιολογία: λόγος περί δικαιοσύνης και όχι δικαιοσύνη.
2) Μεταξύ τού προβληματικού παρόντος και του αψεγάδιαστου μέλλοντος μεσολαβεί πάντα το καλύτερο δυνατό. Όσοι επιμένουν να αναζητούν το καλύτερο περιφρονώντας το δυνατό δεν κάνουν (σύμφωνα και με το απόφθεγμα «Ο εχθρός τού καλού είναι το καλύτερο») τίποτε άλλο από το να γίνονται εχθροί τού καλού.
Τα λέμε
Φίλοι G700,
(Παρόλο που δώσατε την “λύση”, σας στέλνω την απάντηση που έγραψα πριν δω τις δικες σας σκέψεις.)
Αυτό είναι σπαζοκεφαλιά ή τεστ;
Οι χαρακτήρες είναι στημένοι εμφανώς για να μην είναι αρεστοί: ο κύριος με την απόδειξη και τα φράγκα, το ξιπασμένο πιτσιρίκι που σου έρχεται να του δώσεις κάτι που αρχίζει από 'σ' αλλα που σίγουρα δεν είναι σκάκι, ο συμφεροντολόγος “φιλάνθρωπος”.
M' αυτή την έννοια, η μονη επιλογή που μας δίνετε είναι το μη χείρον βέλτιστον, το οποιο σε καμια περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί απάντηση στο ερώτημα που μας θέσατε: σε ποιον είναι δίκαιο να δώσουμε το set. (Μήπως η σπαζοκεφαλιά είναι μια αλληγορία για τις επικείμενες εκλογές;)
Η αντιπαθητικότητα των χαρακτήρων, όμως, είναι μάλλον a red herring.
Ο κύριος με τα φράγκα και την απόδειξη είναι παραπλανητικά μη αρεστός. Το γεγονός ότι η διεκδίκηση του ταυτίζεται με το αστικό δίκαιο και νομιμότητα δεν σημαίνει ότι το να πάρει το σκάκι είναι απαραίτητα άδικο. Αυτό εξαρτάται και από το κατά ποσο αγόρασε το σκάκι με λεφτά που έβγαλε από την δικη του εργασία ή από την υπεραξία της εργασίας άλλων.
Και το ξιπασμένο πιτσιρίκι είναι παραπλανητικά μη αρεστό. Ακόμα και κάποιος με αποκρουστικά αλαζονική συμπεριφορά μπορεί να έχει ένα δίκαιο αίτημα. Ακόμα κι οι ανάγωγοι ενίοτε έχουν το δίκιο με το μέρος τους.
Τίποτα παραπλανητικό για τον “φιλάνθρωπο”, αυτός είναι η εύκολη διαγραφή.
Επομένως, αν επανατοποθετήσουμε το πρόβλημα ως καπιταλίστας vs παιδί-ταλέντο, τότε θα λέγαμε ότι σε κάθε περίπτωση το δίκαιο είναι να το πάρει το παιδί.
Αν όμως πρόκειται για εργαζόμενο-προλετάριο vs παιδί-ταλέντο και το παιδί είναι κι αυτό προλετάριος (με την έννοια ότι την υπεραξία της εργασίας των γονιών του την καρπούται άλλος), τότε ποιο είναι το δίκαιο;
Μου φαίνεται εξαιρετικά εμφανής, σχεδόν κοινότυπη, αλλα μήπως η απάντηση που θέλετε είναι ότι η σπαζοκεφαλιά έγκειται στο ότι ψάχνουμε να βρούμε το δίκαιο σ' ένα σύστημα το οποιο είναι δομημένο στην αδικία;
Φιλικά,
Δέσποινα
Το σετ θα το πάρει το ταλέντο, ο αγοραστής θα δώσει στον ανηψιό του ένα αυτόγραφο από το ταλέντο και θα μείνει ευχαριστημένος, ενώ ο "φιλάνθρωπος" μπορεί να αναλάβει χρέη μάνατζερ του ταλέντου (να τον πηγαίνει στα χωριά SOS κλπ για να χαίρονται τα παιδάκια).
Τι κερδίζω;
χιουμοριστικά,
Μάρκομ Ξ
οι αναλυσεις και οι σκεψεις που κανανε ολοι τις καναμε νομιζω ολοι...αλλα εγω ως πρακτικος τυπος που ειμαι απαντησα στο ερωτημα σας κατευθειαν ....τι ειναι ΔΙΚΑΙΟ ...δεν ρωτησατε ηθικο...ή κατι αλλο...
αλλα εφοσον τα θετετε ετσι...ετοιμαστε το PC σας να ερθω να το παρω...γιατι σιγουρα γνωριζω περισσοτερα απο εσας γυρω απο αυτον και θα δωσω και το παλιο μου σε εναν πιτσιρικα να παιζει....οκ πουλακια μου ??
Μηπως τελικα -πλακα πλακα- αυτο ειναι πανω κατω και το προβλημα της αριστερας?
Το εχετε σκεφτει αυτο ? Οτι αντι να κοιταει πρακτικα ενα προβλημα σκεφτεται....1002 αλλα πραγματα παραλληλα???
Ευχαριστω για τις ευχες !!
χαιρετω
Αριστερά Φιλαράκια,
Και η αναταπάντηση.
Η επιλογή του "ειδους" δηλαδή το σκάκι(παιγνίδι σκέψης), μπορουσε να θεωρηθει ως ενας τρόπος πολιτικης δράσης και σκέψης και οχι "ειδος εν ανεπαρκεία".
Σε μια τέτοια περίπτωση δεν γεννωνται ερωτήματα για "δικαιο" η "αδικο", αλλά οι προοπτικες που σου δίνει αυτή η πολιτική.
Στην πρώτη περίπτωση αυτός που κατέχει και τη μέθοδο και τη σκέψη, δεν θεωρεί οτι "κατεχει τη γνώση εσαει" αλλά προσβλέπει στο μέλλον και τις αναθεωρήσεις που θα συμβουν ανυπερθέτως. Δηλαδή σε μια δυναμική και οχι στατική κατάσταση.
Στη δεύτερη περίπτωση η αλαζονεία του κατοχου του παιχνιδιου της "μεθόδου και της σκέψης" οδηγει τσιφ στη "μονολιθικότητα"
Στην τρίτη περίπτωση οπου το "παιχνίδι" κατακερματίζεται και ως "μέθοδος και ως σκέψη, διαλύει ολη τη διαδικασία ως μη εχουσα πλέον συγκεκριμένο στόχο αλλά "βρίσκεται συνεχώς στο δρόμο προς κάπου...."
Το σκάκι δηλαδή η πολιτική και( σκέψηςκαι δράσης) ειναι θέμα επιλογης και οχι "δικαίου".
υγ. Δεν φταιω εγω ο Γκράμσι φταιει. :lol:
Φίλη Δέσποινα,
Το σχόλιό σου είναι μια πολύ καλή απόδειξη της αυτονομίας τού κειμένου το οποίο, παρά τις προθέσεις τού συγγραφέα, μπορεί να ερμηνευτεί από τον αναγνώστη ποικιλοτρόπως! ;-)
Όχι η ιστοριούλα δεν ήταν αλληγορία για τις εκλογές. Και όχι δεν ήταν τεστ ούτε περιείχε παραπλανητικά στοιχεία (red herring). Ούτε πάλι οι χαρακτήρες —που βέβαια δεν ήταν ολοκληρωμένοι χαρακτήρες· ό,τι στοιχείο τους δίνεται σχετίζεται με το συγκεκριμένο πρόβλημα— είναι σώνει και ντε αντιπαθητικοί. Εσύ τους προσέλαβες έτσι. Νόμιμο αλλά όχι υποχρεωτικά και δίκαιο! ;-)
Αν δεν δει κανείς τη σπαζοκεφαλιά αφαιρετικά και στη συμβολική της διάσταση νομίζω ότι μπαίνει σε ‘‘περιπέτειες’’. Διότι η ουσία είναι πως και οι τρεις προβάλλουν βάσιμα επιχειρήματα. Απλώς η βάση τού καθενός είναι διαφορετική. Τού πρώτου είναι η ιδιοκτησία (θυμήσου ότι μία από τις συνέπειες τής κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής είναι πώς όλοι γίνονται συν-ιδιοκτήτες). Του δεύτερου, η ικανότητά του (θυμήσου τον «Κύκλο με την Κιμωλία», όπου το παιδί δίνεται στη γυναίκα που αγαπάει περισσότερο το παιδί κι όχι στη φυσική μάνα). Του τρίτου, η ανταμοιβή του (θυμήσου το στον καθένα ανάλογα με την εργασία του).
Κι έτσι κάπως φτάνουμε σε αυτό που γράψαμε στο προηγούμενο σχόλιο: Ό,τι και να επιλέξει κανείς, πάντα κάποιοι θα έχουν το αίσθημα της αδικίας και όχι αβάσιμα.
Τα λέμε
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Μήπως πρέπει να σκεφτείς να αλλάξεις το όνομά σου; Μήπως πρέπει να υπογράφεις ως ...Σολομώντας; ;-)
Τα λέμε
Φίλε george,
Επαναλαμβάνουμε κάτι που είπαμε και προηγουμένως: αν δεν δεις τη σπαζοκεφαλιά στη συμβολική της, άρα και γενική της διάσταση, δεν βγαίνει τίποτε. Αν όμως το κάνεις και την εντάξεις εκεί που ανήκει, δηλαδή στο πρόβλημα της διανομής αγαθών εν ανεπαρκεία, θα δεις ότι η σπαζοκεφαλιά δεν είναι ένα ‘‘απλό πρακτικό πρόβλημα’’: δηλαδή, γιατί σφάζεται η ανθρωπότητα εδώ και χιλιετίες;
Επιπλέον: Λες ότι η Αριστερά μπερδεύει τα μπούτια της αντί να λύσει πρακτικά ένα πρόβλημα.
Ένα(1) πρόβλημα και μόνο υπάρχει στη σπαζοκεφαλιά μας; Και τα 32 παιδιά τών οποίων αμφισβητείται (από τους άλλους δύο) το δικαίωμα να έχουν ως απλό παιχνίδι ακόμα και από 1/32 του σκακιού το καθένα δεν είναι πρόβλημα; Για την Αριστερά είναι. Κι επειδή είναι και σύνθετο, πώς να μη μπερδέψουμε τα μπούτια μας; ;-)
Τα λέμε
Φίλη Ένη,
Δεν ξέρουμε αν φταίει ο Γκράμσι. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι μέσω αυτών τών συλλογισμών σου πρέπει ήδη να έχεις ξεπεράσει το φεγγάρι και να κατευθύνεσαι ολοταχώς προς τον αστερισμό τής Ανδρομέδας! ;-)
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου