Η μέρα που ξύπνησε μέσα μου ο Στάλιν

Για την ακρίβεια, η νύχτα. Χθες βράδυ. Όταν γύρισα σπίτι και μπαίνοντας στην προηγούμενη ανάρτηση, το θέμα της οποίας ήταν πιο σαφές κι από θέμα έκθεσης για παιδιά της 1^ης Δημοτικού, αντίκρισα το εξής θέαμα.

Ένα –το πρώτο– σχόλιο του «συνήθους υπόπτου» ελληνοφρενικού, ο οποίος, το συνηθίζει που το συνηθίζει να σχολιάζει με κασέτες γραμμένες στον Περισσό, αλλά τώρα, λόγω προεκλογικής περιόδου, δίνει ρεσιτάλ που θα το ζήλευε και η χορωδία του Κόκκινου Στρατού. Έτσι έβαλε την κασέτα Νο 17. Σχέση με το θέμα του post; Λίγο χειρότερη από αυτήν που έχω εγώ με την κβαντική φυσική! Και σαν να μην έφτανε αυτό, καπάκι, να ’σου και η κασέτα Νο 23. Από τον ίδιο. Πάλι καμία σχέση!

Αυτά είδε έτερος αναγνώστης και σχολιαστής εδώ, ο κ.σ., κι άλλο που δεν ήθελε να μπει στο χορό. Αγνοώντας παντελώς το γεγονός ότι η ορχήστρα του μαγαζιού εδώ έπαιζε εντελώς τελείως άλλο ρυθμό. Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο: άρχισε να στήνεται εδώ ένα λακριντί, μη έχον την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα της ανάρτησης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που κατατίθενται σχόλια τα οποία ξεφεύγουν από το θέμα. Ήταν όμως η πρώτη φορά που το αγνοούσαν σε τόσο εξοργιστικό βαθμό –αν και, επαναλαμβάνω, αυτό ήταν απόλυτα σαφές και καθαρό– και οδηγούσαν τη συζήτηση αλλού γι’ αλλού. Για να γίνει ακόμα χειρότερο δε το πράγμα, η ανάρτηση  που έγραψα, για να τη γράψει με τη σειρά του στα παλιά του τα παπούτσια ο ελληνοφρενικός, παρασύροντας στη συνέχεια και τον κ.σ., ούτε στην τύχη ανέβηκε, ούτε για πλάκα. Είχε σαφή πολιτική στόχευση (για όποιον δεν κατάλαβε, οι απαντήσεις στο τριφασικό κουίζ που θα δοθούν στο επόμενο post δεν θα αφήσουν κανένα κενό –για εκείνους που τυχόν δεν θέλησαν να καταλάβουν δεν θα αφήσουν κανένα περιθώριο να παριστάνουν τον κουτό).

Με τούτα και με ’κείνα ξύπνησε ο (δίκαιος αυτή τη φορά) Στάλιν μέσα μου. Κι έτσι, εξήγησα ότι, από τούδε και στο εξής, σχόλια που σχετίζονται με το θέμα όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο δεν θα γίνονται πλέον ανεκτά και, εννοείται, θα διαγράφονται άνευ προειδοποίησης, αμέσως μόλις γίνονται αντιληπτά.

Προς μεγάλη μου κατάπληξη, ο φίλος κ.σ. έκανε λόγο για «μαγκιά», του ζήτησα να επιβεβαιώσει αυτό που φοβήθηκα, αν δηλαδή απευθυνόταν σε μένα, και προς καταπληξία μου αυτή τη φορά ποστάρισε το εξής σχόλιο (το παραθέτω εδώ γιατί πράγματι αξίζει την πρώτη σελίδα):

κάποιος σύντροφος είπε...

προφανώς, τι κάνεις, μας προειδοποιείς ? πας καθόλου καλά ?

είναι η τελευταία φορά, λέει... και το εκτός θέματος που το είδες ? είναι τρόπος αυτος νομίζεις ?

έλα παναγία μου, τι άλλο θα ακούσουμε ...

προφανώς η προειδοποίηση σου απορρίπτεται

"κάποιος σύντροφος"

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 14, 2015 1:46:00 π.μ.

Δεν σκοπεύω, βέβαια, να σχολιάσω ή πολύ περισσότερο να αντικρούσω μία τόσο παράλογη προσέγγιση. Ούτε γι’ αστείο. Απλώς να επαναλάβω:

Σχόλια που σχετίζονται με το θέμα τής εκάστοτε ανάρτησης όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο δεν θα γίνονται πλέον ανεκτά και, εννοείται, θα διαγράφονται άνευ προειδοποίησης αμέσως μόλις γίνονται αντιληπτά.

Μην παρασυρθείτε από το γεγονός ότι τα σχόλια αυτού του σημειώματος είναι ανοικτά για όποιον θέλει να πάρει το λόγο. Το ζήτημα από τη μεριά μου δεν συζητείται καν. Όπως συμβαίνει σε όλη τη μπλογκόσφαιρα, ελληνική και παγκόσμια, την ημερήσια διάταξη την ορίζουν πάντα οι διαχειριστές τού κάθε blog.

Εξ άλλου, την ίδια άποψη έχει και ο Ιωσήφ που ξύπνησε μέσα μου. Όποιος είναι τόσο μάγκας, ας πάει να τα βάλει εκείνος μαζί του. Εγώ δεν θα μπορέσω… :-) ;-)




Η photo είναι έργο του Greg Anderson