Πολιτική αλητεία: το τελευταίο(;) στάδιο του καρικατουρίστικου κομμουνισμού

Είναι κοινό μυστικό, δηλαδή ομόφωνα αποδεκτή αλήθεια, ότι η δημιουργία τού κόμματος της Λαϊκής Ενότητας θα στερήσει από το ΚΚΕ ένα κάποιο ποσοστό ψήφων στις εκλογές τής 20ής Σεπτεμβρίου, το ακριβές ύψος τού οποίου δεν μπορεί βέβαια να προσδιοριστεί. Και είναι απολύτως νόμιμο και επιβεβλημένο καθήκον τού ΚΚΕ να ελαχιστοποιήσει, ει δυνατόν έως εκμηδένισης, αυτές τις απώλειες. Μέχρι εδώ, όλα καλά (= φυσιολογικά) και με τα δύο σκέλη τού παραπάνω συλλογισμού. Απομένει όμως να απαντηθεί ένα απορρέον εξ αυτού ερώτημα: Ποια μέσα δικαιούται να χρησιμοποιήσει το ΚΚΕ, μέχρι πού μπορεί να φτάσει, σε αυτή την προσπάθειά του;

Φαίνεται ότι για την ηγεσία τού ΚΚΕ, με πρώτον και καλύτερον το Γενικό Γραμματέα του οι απαντήσεις είναι δεδομένες. «Το Κόμμα» δικαιούται να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, ακόμα και την πιο καραμπινάτη συκοφαντία, προκειμένου να υπερασπίσει τα ποσοστά του (είναι που δεν ενδιαφέρεται για εκλογικά ποσοστά…). Και μπορεί να φτάσει μέχρι την άκρη τής γης (ακόμα κι αν αυτή αποτελεί τον προθάλαμο της κόλασης…).

Αυτό το συμπέρασμα βγάλαμε τουλάχιστον εμείς εδώ, όταν μάθαμε, ότι η τελευταία ‘‘θεωρία’’ που λανσάρισε ο ίδιος ο Δημήτρης Κουτσούμπας την Κυριακή που μας πέρασε στη Λειβαδιά και επανέλαβε χθες τη Δευτέρα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Ant1 είναι αυτή που υποστηρίζει ότι το κόμμα τής Λαϊκής Ενότητας δημιουργήθηκε όταν οι βουλευτές που ψήφισαν «Όχι» στις δύο ψηφοφορίες για τα προαπαιτούμενα και στην ψηφοφορία για το τρίτο και φαρμακερό (και ‘‘αριστερό’’) Μνημόνιο συνειδητοποίησαν πως δεν θα έμπαιναν σε εκλόγιμη θέση στα ψηφοδέλτια!!! Με τα δικά του λόγια, έτσι όπως τα παραθέτει το 902.gr:

Αυτούς που δεν είχαμε δοκιμάσει μέχρι το Γενάρη σε ρόλο αστικής κυβέρνησης ήταν ο ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα τους είδαμε κι αυτούς. Και όσους έμειναν στην κυβερνητική πλειοψηφία υπό τον Τσίπρα και όσους που μέχρι να προκηρυχτούν οι εκλογές και να τους πουν ότι δεν θα είναι σε εκλόγιμες θέσεις, όπως οι Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Στρατούλης, Ήσυχος και εδώ στη Βοιωτία οι 2 βουλευτές του, στήριζαν την κυβέρνηση.

Δεν πρόκειται να χάσω ούτε μισό λεπτό από τη ζωή μου για να αντικρούσω έναν ισχυρισμό τόσο γελοίο που θα ξέραινε στα γέλια ακόμα κι ένα μικρό παιδί. Δεν αντέχω όμως να μη ρωτήσω τους φίλους τού ΚΚΕ:

Γίνεται να είναι τιμημένο ένα κομμουνιστικό κόμμα, όταν έχει έναν τόσο άτιμο (με την ηθικοπολιτική έννοια) Γενικό Γραμματέα;