Τα δύο πρώτα είναι από τη χώρα στην άλλη πλευρά
τού Ατλαντικού. Το ένα, για τους ανθρώπους τής δουλειάς. Το άλλο, για τα κακά παιδιά της. Ύστερα, πίσω, εδώ, στη Γηραιά Ήπειρο και στην Πορτογαλία. Τέλος, κι ένα δικό μας. Γιατί,
αν παινεύεις μόνο τα σπίτια τών άλλων και διαγράφεις το δικό σου.... Όχι, δεν πέφτει να σε πλακώσει, αυτά γίνονται μόνο στις παροιμίες. Απλούστατα, θυμώνει κι
εκείνο, σου κλείνει την πόρτα κατάμουτρα και σε αφήνει μόνο σου απ' έξω. Κι άντε μετά εσύ που θέλεις να το αλάξεις, να ξαναμπείς μέσα για να το αλλάξεις....
✮ ✮ ✮
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου