Περισσότερα όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός.
Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΤΟ BLOG LEFT G700 ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΚΟΣΙΩΝ —(600 minus)— ΕΥΡΩ
Παύλος Φύσσας. Παρών!
Μόνος εναντίον πολλών. Δολοφονημένος άνανδρα από τους νεοναζί. Και πρωτοπανηγυριώτης στο ξάγναντο του Μέλλοντος!
Πόντιοι Αριστεροί και Πόντιοι Πιλάτοι
Μια βδομάδα και παραπάνω έχει περάσει από το μήνυμα της Ρεπούση με το οποίο καλούσε τους βουλευτές τής αντιπολίτευσης να αντιδράσουν για τη σχεδιαζόμενη ποινικοποίηση της άρνησης γενοκτονίας τών Ποντίων και των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας. Βλέπουμε κατά το τσαρδί τών Πόντιων και Αριστερών. Έχουν ήδη ανέβει στα κεραμίδια τέσσερις φορές για να μιλήσουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κυρίως για την ανάγκη αναγνώρισης της γενοκτονίας, αποφεύγοντας να πάρουν θέση αν τάσσονται υπέρ τής ποινικοποίησης της άρνησης ή όχι. Πάντως, στα κεραμίδια ανέβηκαν.
Και βλέπουμε και τον Πόντιο και αριστερό δεξιό κεντροαριστερό κεντροδεξιό κεντρώο αντιφασίστα, αντιρατσιστή και αντιεθνολαϊκιστή που δεν έχει βγάλει κιχ! Μούγκα στη στρούγκα! Τσιμουδιά! Nada! Κάτι φληναφήματα μόνο απόψε το βράδυ περί εθνοτικών στερεοτύπων, απ’ έξω-απ’ έξω. Πιο μέσα κάνει τζιζ...
Στριμωγμένος στα Τρίκαλα στα δυο στενά, ξύνει την ποντιακή κεφάλα του και άκρη δεν βγάζει. Να τα βάλει με τη Ρεπούση; Μα είναι αντιρατσίστρια! Να πάρει το μέρος της; Μα είναι Πόντιος! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Και να ’χει πεθάνει κι αυτός ο Λακάν και να μη μπορεί να ζητήσει τα φώτα του!...
Tragic…
Αποκαταστάσεις...
Με χαρά είδαμε —καμία ειρωνεία!— να αποκαθίσταται (εν μέρει, αλλά σε σημαντικό βαθμό) η παρέα που βρίσκεται πίσω από το blog Νέα Σπορά από τον Αντώνη. Η αποκατάσταση έγινε σε επιστολή του στα πλαίσια του Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που δημοσιεύεται στο σημερινό Ριζοσπάστη. Αναφερόμενος στη Νέα Σπορά τη χαρακτηρίζει ‘‘άτυπο’’ φορέα. Παρά την ασάφεια του χαρακτηρισμού, συν τα εισαγωγικά, η απόσταση αυτής τής διατύπωσης από τους κατά 99,9% πράκτορες, όπως εξαγόταν με ασφάλεια από διάφορα γραπτά του ότι θεωρούσε τους συγκεκριμένους ιστολόγους μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ μεγάλη. Να ελπίζουμε και σε δική μας αποκατάσταση, μια και η διαμαρτυρία μας για τις αυθαίρετες καταγγελίες εις βάρος τής Νέας Σποράς ως πρακτόρων είχε σαν αποτέλεσμα να μας τυλίξει κι εμάς στην ίδια κόλλα χαρτί;
Χριστούγεννα 2012
Όπως διαβάσαμε κάπου, «δυσκολεύεται κανείς να σκαρώσει 2-3 ευχές για το καλό τών ημερών». Ας βάλουμε τουλάχιστον ένα εορταστικό στεφάνι. Έτσι, για το καλό. Ή, για να τη σπάσουμε στους γαμημένους τούς καιρούς...
Oh shit indeed!
Ο καημένος ο αντωνάκης τού Lenin Reloaded (= Lenin Ridiculed)… Κάκιωσε επειδή καταδείξαμε φαντασμαγορικά πως παρά τη θέλησή του (πολιτικό IQ γαρ) ‘‘γαμάει’’ τη γραμμή τού κόμματος που πολύ όψιμα κατέληξε να υποστηρίζει (μαύρη υποστήριξη!), σύμφωνα με την οποία γραμμή «άλλο οι κομμουνιστές κι άλλο οι αριστεροί», και μη έχοντας τι άλλο να κάνει και να πει, το έριξε στο αγαπημένο του ‘‘άθλημα’’: τη χυδαία, ξεδιάντροπη, ‘‘πούστικη’’ —αλλά ταυτόχρονα και ηλίθια— διαστρέβλωση. Έτσι, σε σημερινό του πόνημα προσπαθεί τεχνηέντως (και αποτελεσματικά ως προς τους πολιτικούς στόκους που συχνάζουν στο τσαρδί του, φανταζόμαστε) να μας τοποθετήσει στο ίδιο πολιτικό κάδρο με το enosy.blogspot.gr. Όταν είναι γνωστό σε όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι με τους φίλους τής ΕΟΣ έχουμε σημαντικότατες (αλλά εντός τής Αριστεράς) διαφορές! Με δυο λόγια:
Εκείνοι μας θεωρούν υπέρμαχους των κομματικών μηχανισμών, Κουκουέδες στη σκέψη (με την κακή έννοια) και αριστερούς εξουσιαστές. Κι εμείς τους έχουμε κατατάξει εδώ και πολύ καιρό στην πολυπληθή ομάδα τών χαμένων στο διάστημα αριστερών, κάπου μεταξύ Μαρξ, Νέγκρι, Χόλογουέι, Άρεντ και Μπαντιού. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένα(1!) σχόλιο, τόσο δικό τους προς εμάς, όσο και αντιστρόφως, που να μην εκφράζει διαφωνία.
Τα ξέρει όλα αυτά πολύ καλά ο αντωνάκης. Αλλά τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Είναι λενινιστής αυτός (λέμε και καμία μαλακία για να περνάει η ώρα, μη το πάρετε τοις μετρητοίς! ;-) ), όχι οπορτουνιστής σαν και λόγου μας! Και μια και δεν φαίνεται να είναι και πολύ αποτελεσματικές οι λάσπες περί …ΕΥΠ(!!!) που εκτόξευσε από το τσαρδί του ο άλλος καημένος που κλωθογυρίζει εκεί —λάσπες τις οποίες ο ίδιος ανέχθηκε, αν δεν καλλιέργησε—, ούτε πολύ πειστικός ο δικός του παραλληλισμός αυτού τού blog με …βόθρο, είπε να καταφύγει στην απολύτως συνειδητή διαστρέβλωση. (Εδώ παίζεται και μία παραλλαγή: να μας έβαλε στο ίδιο πολιτικό τσουβάλι, επειδή, αντί να έχουμε καταγγείλει τα παιδιά τής ΕΟΣ ως αρχιμαφιόζους και ύποπτους, όπως έχει κάνει ο ίδιος, συζητάμε μαζί τους τις διαφωνίες μας. Ψάχνει για ‘‘συντρόφους’’ στην αθλιότητά του. Και γιατί δεν περιορίζεται στο τσαρδί του; Δεν θα προλαβαίνει να παίρνει αιτήσεις πρόσληψης!…)
Ας καταφύγει και σε άλλες αθλιότητες. Όσο θα το κάνει, τόσο θα μεγαλώνει η πολιτική φούσκα μέσα στην οποία κρύβεται. Και τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο κρότος όταν έρθει η ώρα να τη σπάσουμε…
Εξιχνιασμένες υποθέσεις. Φάκελος Νο 2: Κωστής Παπαϊωάννου.
Στους τακτικούς αναγνώστες αυτού τού blog είναι γνωστή η σύντομη ιστορία ως σχολιαστή εδώ του Κωστή Παπαϊωάννου. Ξεκίνησε καλά, παρά τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές μας. Κατά την άποψή μας, εκείνος κινείται στην θολή και ακαθόριστη περιοχή που ορίζεται κάπου ανάμεσα στις μαοϊκές ιδέες τής περιόδου τής πολιτιστικής επανάστασης περί προσφυγής στο λαό (ιδέες αλλά και ‘‘ολίγη’’ στρατηγική για να ανακτήσει ο Μάο τον έλεγχο στην τότε ηγετική ομάδα τού ΚΚΚ ;-) ) και τις σύγχρονες νεοαναρχίζουσες και ελευθεριακές αντιλήψεις υπέρ τής αυτονομίας τού κινήματος και της απεξάρτησής του από την καθοδήγηση των κομματικών στελεχών, τα οποία θεωρεί, συλλήβδην και ανεξάρτητα από το κόμμα που υπηρετούν, ξεπουλημένα. Εμείς πάλι… καμία σχέση! —αν και, φυσικά, δεν αγνοούμε τα πολλά και υπαρκτά προβλήματα που δημιουργούν οι μηχανισμοί… Πολύ επιγραμματικά και κάπως μεταφορικά: αν ο Κωστής Παπαϊωάννου λέει «σπάστε τις πυξίδες γιατί έχουν μηχανισμούς και οι μηχανισμοί σκουριάζουν και μας καταπιέζουν εξουσιαστικά», εμείς λέμε «επιδιορθώστε τις πυξίδες, αντικαθιστώντας τους σκουριασμένους μηχανισμούς, και ελέγχετέ τις σταθερά για να εντοπίζετε εγκαίρως τις νέες σκουριές που αναπόφευκτα θα δημιουργούνται». Κι αλλιώς: ο Κωστής Παπαϊωάννου επαγγέλλεται την έλευση τής Αριστεράς τής κοινωνικής βάσης που θα αντικαταστήσει την υπαρκτή Αριστερά, συντρίβοντάς την, κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε από ποιες ‘‘αγνές’’ και ‘‘αμόλυντες’’ κοινωνικές δυνάμεις θα συσταθεί αυτή η περίεργη Αριστερά και, το κυριότερο, πώς θα αποφύγει τους μηχανισμούς τής δικής της οργάνωσης όταν, μοιραία, συγκροτηθεί σε ‘‘σώμα’’ για να παρέμβει αποφασιστικά στην πολιτική αρένα (να διεκδικήσει δηλαδή την πολιτική εξουσία).
Όπως ήδη είπαμε, όλες αυτές οι διαφορές δεν εμπόδισαν αρχικά τον μεταξύ μας διάλογο. Σταδιακά όμως, με αφετηρία την προεκλογική περίοδο των δεύτερων εκλογών, τού Ιουνίου, όταν και συστήσαμε την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό άρχισε να αλλάζει. Για να καταλήξει γρήγορα σε σχολιασμούς εκ μέρους του απόλυτα εχθρικούς, αντιπαραγωγικούς και, σε τελική ανάλυση, εις βάρος του κλίματος καλόπιστου διαλόγου που, ανεξάρτητα από ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, προσπαθούμε να διατηρούμε εδώ. Προσπαθήσαμε να τον επαναφέρουμε στο κλίμα (και όχι μια φορά). Ματαίως. Του επισημάναμε ότι υπερβαίνει τα όρια. Τίποτε. Του δείξαμε έμπρακτα ένα διαφορετικό παράδειγμα, όταν αναδημοσιεύσαμε ένα ιδιαίτερα πολεμικό άρθρο του —κόντρα στις δικές μας απόψεις βέβαια— κι όταν, μετά από εκδηλωμένη πρόθεσή του να αποχωρήσει, τον προσκαλέσαμε να επανέλθει ως σχολιαστής. Μηδέν.
Πρόσφατα, μετά από μία χονδροειδή διαστρέβλωση απόψεών μας, αναγκαστήκαμε να τον προειδοποιήσουμε με ‘‘διαγραφή’’ από τη λίστα τών σχολιαστών. Και λίγο μετά προχωρήσαμε σε αυτή. Για ποιο λόγο και με ποιο σκεπτικό; Με το εξής:
Μετά την προειδοποίησή μας, η οποία, με μικρή καθυστέρηση, συνέπεσε με την απόφασή του να σταματήσει να σχολιάζει εδώ, δημοσίευσε στο blog του (critici.gr) ένα επικριτικό άρθρο για εμάς. Το άρθρο είναι η αποθέωση τής παρανόησης κειμένων και ισχυρισμών μας, της αυθαίρετης εξαγωγής συμπερασμάτων, της δίκης προθέσεων, της διαστρέβλωσης και, σε τελική ανάλυση, του στραγγαλισμού ακόμα και τής στοιχειωδέστερης λογικής. Φυσικά, τίποτε από όλα αυτά δεν προκάλεσε τη ‘‘διαγραφή’’ του.
Αυτό που την προκάλεσε είναι το γεγονός ότι ο Κωστής Παπαϊωάννου, στο εν λόγω άρθρο, ανανεώνει ενισχυτικά και ανατροφοδοτεί εμμέσως(;) πλην σαφώς τη λασπολογία τού κνώδαλου που ακούει στο διαδικτυακό όνομα Νοσφεράτος, αφού χαρακτηρίζει επανειλημμένα αυτό το blog ως …μυστηριώδες!!! Είναι αυτονόητο ότι η αναζωπύρωση των αθλιοτήτων τού Νοσφεράτου (leftg700.blogspot.com = ‘‘στημένο’’, ασφαλίτικο blog) συντελείται ανεξάρτητα από τις προθέσεις τού Κωστή Παπαϊωάννου και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι, όπως τουλάχιστον ο ίδιος μάς έχει πει εδώ, δεν τις συμμερίζεται. Ανεξάρτητα, αλλά σε καμία περίπτωση και συγγνωστά —ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς τη μεγάλη εμπειρία του από την πολύχρονη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα...
Έτσι, μετά το γνωστό και μη εξαιρετέο κνώδαλο, ο Κωστής Παπαϊωάννου καθίσταται το δεύτερο άτομο που του απαγορεύεται να παίρνει τον λόγο στο παρόν βήμα· και ο ‘‘φάκελός’’ του μπαίνει κι αυτός στο αρχείο μας. Οριστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα.
«Καταδικάζουμε την κουκούλα οποθενδήποτε και αν προέρχεται»…
«Η κουκούλα του διαδηλωτή που σπάει τζαμαρίες, η κουκούλα του καταδότη και του δήμιου, η κουκούλα του κρατούμενου και η κουκούλα της μπούργκας, παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές ιστορικές περιόδους. Μερικοί στην Αριστερά θέλουν δυστυχώς να συγχέουν την πρώτη με τη μάσκα του Ζορρό, όπως συγχέουν βλακωδώς την τίμια τραγιάσκα του Γαβριά με την κουκούλα του παρακρατικού προβοκάτορα η του διαταραγμένου «αναρχικού» Ηρόστρατου. Αλλά όποιος υποθάλπει τις κουκούλες ανοίγει την Κερκόπορτα για τον πολιτισμό της αστυνομικής κουκούλας. Δεν κρίνω προθέσεις, κρίνω το αποτέλεσμα».
Έτσι γράφει ένας αθεόφοβος φιλελεύθερος που χρησιμοποιεί όχι μία, αλλά ...δύο κουκούλες!!! Τη μία, αυτή τού ψευδωνύμου του, απολύτως συνειδητά. Την άλλη, αυτή τού αριστερού, μπορεί και εξ αιτίας Ογκώδους Άγνοιας. Σ’ αυτή την (ενδεχόμενη) Ογκώδη Άγνοια που τον δέρνει να οφείλεται άραγε και το μόλις διαφαινόμενο μειδίαμα του ‘‘κουκουλοφόρου’’ (= μεταμφιεσμένου) για το φόβο τής Οχράνα Βλαδίμηρου;
Προχθές την Τετάρτη, ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο εκλεκτός τής ΔΗΜΑΡ, για την εκλογή τού οποίου πανηγύριζαν οι κάθε λογής ‘‘αντιλαϊκιστές’’, ‘‘εκσυγχρονιστές’’, ‘‘υπεύθυνοι’’ ‘’αριστεροί’’, ‘‘αντιφασίστες’’, ‘‘πεφωτισμένοι’’ δεξιοί, ‘‘αριστεροφιλελεύθεροι’’, σκέτοι ‘‘φιλελεύθεροι’’ και γενικά σύμπας ο ‘‘δημοκρατικός’’ συρφετός, που λέει κι ο Νιόνιος, μήνυσε αστέγους επειδή, ψάχνοντας για καταφύγιο από το φονιά χιονιά, παραβίασαν το εγκαταλελειμμένο καφενείο στο Πνευματικό Κέντρο τού Δήμου. Για να έρθουν τα ΜΑΤ να τους διώξουν και να κάνουν τις αναγκαίες συλλήψεις, κάτω από τα ‘‘ανεύθυνα’’ γιουχαΐσματα κάποιων ‘‘αντικοινωνικών’’ στοιχείων…
Ψάχνουμε κι εμείς στο επίσημο site τού κόμματος να βρούμε έστω μια αράδα για το περιστατικό. Τίποτε! Και μετά ψάχνουμε στο ημιεπίσημο site τού κόμματος. Nothing! Και φεύγουμε κι από εκεί και πάμε στην ευαίσθητη ‘‘αριστερή’’ στρουθοκάμηλο και μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε, οπότε και αποχώρησε. Rien! Και αποθέτουμε τις τελευταίες μας ελπίδες στην ακόμα πιο ευαίσθητη Μαργαρίτα και επίσης μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής τής ΔΗΜΑΡ. Niente!
Πολύ ‘‘ευθύνη’’ αυτή η ΔΗΜΑΡ (κι οι Δημαρίτες)! Πού να περισσέψει χώρος για στοιχειώδη ευαισθησία και έστω ένα κιχ κριτικής…
Κι ύστερα θυμόμαστε πάλι (το ’χουμε αυτό το ελάττωμα, για να τα λέμε όλα!) τα ανάθεμα που έχει φάει ο Χαρίλαος Φλωράκης από το ‘‘αντισταλινικό’’ ρεύμα (χα!), επειδή κάποτε είχε πει πως «ο Ρίζος δημοσιεύει ό,τι συμφέρει το λαό»…
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Τι νομίζατε, ρε; Έτσι γαμάει ο δημοκρατικός σοσιαλισμός! Και μην απορείτε που δεν γράψαμε λέξη! Εμείς δεν είμαστε σαν τα σταλινικά μούτρα σας, κόκκινοι φασίστες! Εμείς είμαστε αντισταλινικοί, όχι αντιλενινιστές! Ο Λένιν δεν είχε πει «να μαθαίνουμε από τους αντιπάλους μας»;
Πεθαίνοντας στην Αθήνα
Πεθαίνοντας στην Αθήνα
δεν είναι το ίδιο σαν να πεθαίνεις στη Μαδρίτη,
ή ανθυπολοχαγός στα βουνά τής Αλβανίας.
Δεν είναι το ίδιο σαν να έχεις πάει
απ’ απεργία πείνας μέσα στη φυλακή,
δεν είναι το ίδιο σαν να σε εκτελούν στον τοίχο του Περ Λασέζ,
ή στον τοίχο τής Καισαριανής.
Δεν είναι το ίδιο σαν να σε πηγαίνουν για ‘‘καθαρό αέρα’’ στου Γουδή, Κυριακή χαράματα.
Πεθαίνοντας στην Αθήνα μπορεί να σημαίνει ένα πολύ απλό γεγονός
χωρίς καμία τραγικότητα, κανέναν ηρωισμό, καμία δόξα.
Μπορεί να συμβεί στο γήπεδο από μια στραβή φωτοβολίδα,
πηγαίνοντας στη δουλειά σου ή γυρνώντας από το φροντιστήριο,
κάνοντας σούζες στην Αμφιθέας
για δέκα ευρώ στοίχημα.
Ή μπορεί να συμβεί μετά από το Σαββατιάτικο σινεμά,
που δεν σου έφτασε και θέλεις να κάνεις και μια βόλτα,
έτσι· για ένα σάντουιτς στα Έβερεστ, για κάποιο κορίτσι,
ή για χαβαλέ —ποιος ξέρει;
Α, πεθαίνοντας στην Αθήνα δεν είναι θάνατος να μπει στα πρωτοσέλιδα της Ιστορίας.
Μόνο στα ψιλά.
Όπως τα κηδειόχαρτα στις κολώνες των συνοικιών ή δίπλα από την εξώπορτα κάποιας μεγάλης τράπεζας.
Πεθαίνοντας στην Αθήνα δεν είναι θάνατος σαν αυτούς που ακούγαμε από μικροί κι ανατριχιάζαμε.
Κάθε ομοιότης είναι συμπτωματική.
Ας μείνουμε λοιπόν αυστηρά και μόνο στα γεγονότα, όπως διδάσκουν στις δημοσιογραφικές σχολές:
Ήταν μια φορά ένα γελαστό παιδί και πια δεν είναι.
Nosferatu
Κάνουμε πως δεν είδαμε τη μεσημεριανή ανάρτηση του Νοσφεράτου, σύμφωνα με την οποία, και μέσω μιας απίστευτα διαστρεβλωτικής “κοπτοραπτικής” τού κειμένου μας, εξέφραζε την άποψη ότι το σημερινό post «Τρεις και Μια ευχές για ένα αριστερό blog που διέκοψε για να ανασυνταχθεί» απέπνεε μικροψυχία(!), μνησικακία(!!) και δηθενιά(!!!).
Δεν προσποιούμαστε τους τυφλούς επειδή την κατέβασε μετά από λίγο —την κατέβασε χωρίς καμία εξήγηση, δηλαδή ‘‘πούστικα’’ και στη ζούλα. Το κάνουμε, γιατί, απλούστατα, ο συγκεκριμένος μάς έχει δώσει σαφώς μεγαλύτερα δείγματα ευήθειας, ανεντιμότητας και ανανδρίας στο παρελθόν, για τα οποία και έχει πάρει τις ανάλογες απαντήσεις.
Οπότε, αν έχει καλυφθεί το μείζον, τι νόημα έχει να σπαταλάμε περισσότερα λόγια από αυτά που χωράνε σε μια απλή και περιθωριακή ημερολογιακή καταγραφή για το έλασσον;
8 σχόλια:
Για τον σχολιαστή που έστειλε σχόλιο νωρίτερα, στις 4:00 μμ, ισχύει πάντα αυτό που του έχω ζητήσει (εξηγώντας και το γιατί) από την Πέμπτη, 30 Απριλίου. Ἄνευ τούτου οὐδέν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων.
Συγγνώμη που αναφέρομαι σε αλλότριο θέμα, αλλά είτε το πιστεύεις είτε όχι, σκεφτόμουν να ζητήσω τη γνώμη σου για το σχόλιο στο TPP για την παρουσίαση βιβλίου της Τσουκαλά. Και μετά από λίγο είδα το upvote!!
Φίλε ΜάρκομΞ,
Θα πω δυο-τρία πράγματα γι' αυτό που βάζεις.
Τα λέμε (αργότερα)
Φίλε Μάρκομ Ξ,
(Sorry για το στήσιμο)
Φυσικά και το πιστεύω! Διάολε! Είμαστε χρόνια γνώριμοι και συνομιλητές, τι πιο φυσιολογικό από το να θέλεις να το συζητήσεις με κάποιον με τον οποίο συζητούσες πολύ πριν αρχίσεις να σχολιάζεις στο ΤΡΡ;
Το σχόλιό σου ήταν ένα αιχμηρό, καυστικό, σαρκαστικό και ειρωνικό σχόλιο διαφωνίας για όσα είπε η Τσουκαλά στην παρουσίαση του βιβλίου της (υποθέτω ότι δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο, όπως κι εγώ άλλωστε). Έκτακτα! Όπως έλεγε κι ο Πρόεδρος (ένας ήταν ο Πρόεδρος –αλλά όχι αναμάρτητος κι αυτός όπως όλοι), «μεγάλη αναταραχή – θαυμάσια κατάσταση!». Αν εξοβελιστεί η ειρωνεία από τον πολιτικό λόγο, τι μένει σε κάποιον άνθρωπο για να εκφράσει την έντονη (ή και πολεμική) διαφωνία του; Νομίζω ότι το μόνο που μένει είναι η βρισιά. Αυτό θέλουμε;
Ένας λόγος, λοιπόν, αυτός για upvote από μένα, που έχει πήξει το μάτι μου να διαβάζω στρογγυλεμένες (για να μην πω κρυπτογραφημένες) διαφωνίες εντός τής μεταλλαγμένης και σε αυτό το ζήτημα Αριστεράς που έχει αυτοευνουχίσει το λόγο της χάριν τής «πολιτικής ορθότητας». Ένας δεύτερος:
Η πληρωμένη απάντησή σου στον Πουλή (και ιδίως η κατάληξή της).
Η ουσία τού σχολίου σου ήταν ο τρίτος. Εδώ, όμως, θέλω να προσθέσω έναν αστερίσκο. Ανάμεσα στις μελοδραματικές αερολογίες που είπε στην ομιλία της (οι οποίες, κατά την άποψή μου, ήταν πόζα και τίποτε περισσότερο) διακρινόταν καθαρά το κλείσιμο του ματιού στα «εξεγερμένα υποκείμενα» στη βάση τού σκεπτικού «ε, τα παιδιά δεν απείλησαν στο κάτω-κάτω και τα θεμέλια του καθεστώτος για να τα αντιμετωπίσει το κράτος τόσο αυστηρά» (με τα δικά της λόγια: «Τα εξεγερμένα υποκείμενα που μελέτησα παρουσιάστηκαν επικοινωνιακά και αντιμετωπίστηκαν νομικά ως ιδιαίτερα απειλητικά για την κατεστημένη τάξη, ενώ δεν υπήρξαν ποτέ θεμελιωδώς επικίνδυνα για αυτήν.»). Αυτό το κλείσιμο του ματιού το έχεις πιάσει, σ’ εμένα είναι σαφές αυτό –εξ άλλου, έχουμε «αλληλογραφήσει» τακτικά εδώ και χρόνια, καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον πολύ πιο εύκολα από όσο δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν προχθές. Ωστόσο, μου έλειψε μια πιο σαφής επισήμανση αυτής τής αντίφασης, η οποία, πέρα από άλλα, δείχνει κι αυτό που είπα ήδη, ότι δηλαδή οι αερολογίες της ήταν εν πολλοίς προσχηματικές και υποκριτικές.
Δεν μου πάει το χέρι να κλείσω το σχόλιο χωρίς κάποια λόγια για τον Πουλή, που πάνε και στο ΤΡΡ γενικότερα, αφού αυτός είναι που το κουμαντάρει.
Νομίζω ότι αίσθηση που έχεις πως το ΤΡΡ, δηλαδή ο Πουλής (αυτός εμφανίζεται ως moderator) δεν λογοκρίνει δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η ελευθερία άποψης και έκφρασης ισχύει μόνο στο βαθμό που δεν ακουμπάνε το σκληρό πυρήνα τής εικόνας που προσπαθεί να φιλοτεχνήσει για το ΤΡΡ: έγκυρη ενημέρωση και αντισυστημικότητα. (Παπαριές καμαρωτές, βέβαια. Η ενημέρωση του ΤΡΡ είναι προπαγάνδα τού κερατά, και τις περισσότερες φορές χοντροκομμένη, όσο για την αντισυστημικότητα... χμ... Δικαιωματισμός, μεταναστευτισμός, μειονοτισμός –και όλα τα συμπαρομαρτούντα– και τα μυαλά στα κάγκελα!) Η διαφωνία επιτρέπεται, ακόμα και η αντιπολίτευση. Φτάνει να είναι εκ δεξιών. Την αντιπολίτευση εξ αριστερών την περιμένει πετροβόλημα και, αν δεν γίνει δουλειά, ...εξαφάνιση. Ο γράφων είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ποιος έχει πάρει είδηση ότι ο Πουλής με έχει εξαφανίσει από τα τέλη τού περασμένου Οκτωβρίου κι ότι όποιο σχόλιο και να ποσταρω εμφανίζεται μόνο για τα μάτια μου στο αρχείο σχολίων μου στο Disqus με την ένδειξη Σε αναμονή; Ούτε καν εσύ που σου είμαι παλιός γνώριμος. Κι αυτό είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό τού ανδρός, για το οποίο δεν αξίζει να του έχεις κανείς ούτε πέντε γραμμάρια εκτίμησης:
Η λογοκρισία που ασκεί δεν είναι και πολύ ...ανδρική (= ευθεία, ομολογημένη ρητά και αιτιολογημένη επαρκώς). Γίνεται στη ζούλα. Ένα, ή μάλλον δύο, παραδείγματα:
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
Στο πρώτο κόψιμο σχολίου μου (τον ειρωνευόμουν με το βαμβάκι για ένα άθλιο άρθρο του για τον Βαρουφάκη και το ΜέΡΑ 25 τον περσινό Μάιο, όπου προσπαθούσε –μάταια– να κρύψει το προμοτάρισμα του Γιάνη, μια από τις δόσεις εξόφληση χρέους για την υποστήριξη του Βαρουφάκη στην καμπάνια των 1101), όταν διαμαρτυρήθηκα, μου απάντησε:
Το έκανα κατά λάθος εγώ. Ήθελα να το κρύψω να μην το βλέπω εγώ και εκνευρίζομαι, αλλά το έσβησα γενικά. Με συγχωρείτε. Η φίμωσή σας τελείωσε. Επαναφέρατε το σχόλιο και τώρα όλοι ξέρουμε ότι ευθυμήσατε. Σας απαντώ μόνο διότι δεν ήταν σωστό να διαγραφεί το σχόλιο, αλλιώς δεν ασχολούμαι με όσους ειρωνεύονται.
Στη συνέχεια, όταν με αφορμή ένα κριτικό σχόλιο προς την Άννα Κουρουπού (που διόλου δεν του άρεσε του φίλου μας, διότι, με το φτωχό του το μυαλό, στις θετικές διακρίσεις που πρέπει να ισχύουν για τα τρανς άτομα συμπεριλαμβάνεται και η απαγόρευση της κριτικής σε αυτά) ανοίχτηκαν διάφορες συζητήσεις και κόλλησα κι άρχισα να σχολιάζω στα σοβαρά και σε καθημερινή βάση, μου έκανε άλλα νούμερα. Τα σχόλια που δεν ήθελε να εμφανιστούν τα ετικετάριζε ως spam, ρίχνοντάς στο Disqus. Όπως μού είχε γράψει ο ίδιος:
Τα σχόλια κόβονται μερικές φορές αυτόματα, για λόγους που είναι ανεξάρτητοι του περιεχομένου. Μπορεί να οφείλεται στην έκτασή τους ή στον αριθμό των συνδέσμων που περιέχουν.
Στο μεταξύ, έπαιρνα εγώ διάφορα emails από το Disqus που με προσκαλούσαν κάθε τόσο σε διάφορες συζητήσεις. Μια, δυο τρείς, τα πήρα κι εγώ στο κρανίο και τους στέλνω ένα ξεχεστήριο γράμμα που θα το θυμούνται ακόμα. Όπως καταλαβαίνεις, την είχα φάει την παραμύθα τού Πουλή, ότι έφταιγε τάχα το λογισμικό τού συστήματος σχολιασμού. Ε, σε πληροφορώ, από την άλλη μέρα κιόλας, όλες αυτές οι σημάνσεις για spam εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας και αποκαταστάθηκε η αλήθεια: «Ανιχνεύθηκε ως ανεπιθύμητο». Δεν διευκρινίζεται ρητά από ποιον ανιχνεύθηκε, αλλά, βεβαίως, μόνο οι ηλίθιοι δεν καταλαβαίνουν ότι το ψαλίδι έχει πέσει από τον Πουλή. Προφανώς, οι τύποι από το Disqus, τα πήραν κι αυτοί με τη σειρά τους στο κρανίο για τη λαδιά τού Πουλή, τον ξέχεσαν κι εκείνοι κανονικά και υποχρεώθηκε να αλλάξει τις σημάνσεις στα κομμένα σχόλια άρον άρον. (Όλα αυτά μπορείς να τα δεις στα άπαντα των σχολίων μου στο Disqus, το προφίλ μου είναι ανοιχτό και προσβάσιμο στον καθένα.)
Να λοιπόν μερικοί από τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αναθεωρήσεις την άποψη ότι το «ΤΡΡ δεν λογοκρίνει» (φυσικά και δεν θα είμαι ο μόνος που του έχουν κάνει αυτά τα νούμερα!). Εν κατακλείδι, όπως σε πολλά ζητήματα πολιτικής αντίληψης, φιλοσοφίας και προσανατολισμού, ο Πουλής είναι και στο ζήτημα της ελευθερίας λόγου μια ψευδής κατασκευή (κατά το «ψευδής συνείδηση»). Το φαίνεσθαι δεν πολυσχετίζεται με το είναι. Με άλλα λόγια, ο τύπος είναι θεωρία Επισκόπου τού Ντιν (ο επίσκοπος που έσωσε τον Αγιάννη από την επιστροφή του στα κάτεργα, λέγοντας στους χωροφύλακες ότι τα ασημένια κηροπήγια που βρήκαν πάνω του τού τα είχε δώσει ο ίδιος) και καρδία Τορκεμάδα (ο πρώτος Μέγας Ιεροεξεταστής).
______________________________
Φίλε Μάρκομ Ξ, μια γνώμη ζήτησες, διπλόφαρδο σεντόνι εισέπραξες! Τι να σου κάνω εγώ; Ας πρόσεχες! ;-) :-)
Τα λέμε
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Έχεις διαβάσει ποτέ τα ψιλά τής «Πολιτικής σχολιασμού»; Για πρόσεξε τα παρακάτω δύο σημεία:
1.
Γιατί δεν θέλουμε να κλείσουμε τα σχόλια:
Αυτή θα ήταν η εύκολη λύση. Έχει υπέρ της πράγματι το επιχείρημα ότι είναι διαπιστωμένο πως τα σχόλια επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο διαβάζεται το κείμενο.
Μετάφραση δική μου: Εμείς θέλουμε να διαβάζετε το κείμενο ανεπηρέαστοι από τυχόν αντίθετες απόψεις, επιχειρήματα, προσεγγίσεις. Εμείς θέλουμε να τρώτε σαν καλά παιδάκια όλο το φαΐ που σας δίνουμε και να μην αλλοιώνετε τη γεύση του με τσίχλες, καραμέλες, μπισκότα κ.λπ. Εκτός άλλων, θα σας κόβεται η όρεξη κι εμείς θέλουμε να έχετε πάντα όρεξη για να καταπίνετε ό,τι κι αν σας δίνουμε να φάτε.
2.
Στην παραβίαση των όρων χρήσης υπάγεται και η προσβλητική/απαξιωτική συμπεριφορά προς την ιστοσελίδα και τους συντάκτες της, […].
Μετάφραση δική μου: Εμείς θέλουμε να διαβάζετε μόνο τα προσβλητικά/απαξιωτικά που γράφονται στην ιστοσελίδα μας και να βγάλετε από το μυαλό σας την ιδέα ότι αυτό που κάνουμε εμείς σε άλλους θα το κάνετε κι εσείς σ’ εμάς. Εμείς καλά κάνουμε και προσβάλλουμε/απαξιώνουμε. Είμαστε οι καλοί. Άρα, όποιος μάς προσβάλλει/απαξιώνει είναι με τους κακούς και δεν θα του δώσουμε βήμα να πολεμήσει το καλό, δηλαδή εμάς.
Χα, χα, χα... έχεις ράμματα για τη γούνα τους έτσι; Όχι, ομολογώ δεν είχα καταλάβει το ποιόν τους. Όχι ότι θεωρώ ότι λάμπει εκεί μέσα το αστέρι της επανάστασης, αλλά μέσα στον οχετό από τη μια και τον ξύλινο, δήθεν αριστερίζον, παρωχημένο λόγο από την άλλη, νιώθω κάπως άνετα να διαβάζω κάποιες -όχι όλες- τις αναρτήσεις.
Ώστε έτσι λοιπόν. Πάντως για τον Γιάνης και την παρέα του κάνε μια ανάρτηση όποτε ευκαιρήσεις. Νομίζω ότι μπορεί να ξιφουλκήσουμε λίγουλάκι ;-)
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Το γράφω για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες:
Φυσικά και τα ράμματα που έχω για τη γούνα τους δεν υποδηλώνουν κριτική, επειδή τους επισκέπτεσαι και σχολιάζεις. Κι εγώ μπαίνω στο σάιτ τους και θα σχολίαζα όταν έκρινα πως αξιζε τον κόπο, αν δεν με είχαν βάλει μονίμως ...σε αναμονή! :-)
Όχι, μπρε! Δεν θα ξιφουλκήσουμε (τουλάχιστον εγώ –αλλά, είμαι βέβαιος, κι εσύ). Μεταξύ παλαιών γνωστών, και μάλιστα τώρα που έχουν παγιωθεί οι καταστάσεις και τα πράγματα και δεν παίζεται εδώ και τώρα τίποτε σημαντικό, υπάρχουν μόνο διαφωνίες (και όπου). Ποτέ μονομαχίες.
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου