Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Ανοιχτό post προς τον κ. Μωυσή Μπουντουρίδη


Σεβαστέ κ. Μπουντουρίδη,


Γράφουμε αυτό το post και το απευθύνουμε σ’ εσάς με την ελπίδα ότι θα το διαβάσετε και θα κατανοήσετε μερικά πράγματα που από τη μικρή έστω συνομιλία μας[1] έχουμε την εντύπωση ότι δεν κατανοήσατε.

Θα πείτε, ίσως, αλλά όχι και με το δίκιο σας, γιατί γράφουμε αυτή την επιστολή και την κάνουμε post εδώ και δεν τη γράψαμε σε σχόλιο στην Αριστερή Στρουθοκάμηλο, στη σχετική ανάρτηση, εκεί που έγινε και ο διάλογος — ο Θεός να τον κάνει διάλογο. Το κάνουμε, γιατί, απλούστατα, το σχόλιό μας που απαντούσε στο τελευταίο δικό σας, αυτό όπου εκθέτατε κάποιες σκέψεις σας όπως γράψατε, η Αριστερή Στρουθοκάμηλος το διέγραψε εντός ολίγων λεπτών, για να μη πούμε δευτερολέπτων. Το διέγραψε γιατί κατά την άποψή της περιείχε «ανεπίτρεπτες ειρωνείες και προσωπικά σχόλια για έναν εκ των σχολιαστών». Εσείς είστε αυτός ο ένας.

Δημοσιεύουμε παρακάτω αυτά τα «ανεπίτρεπτα σχόλια», για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι το εις βάρος σας «έγκλημα». Και σας ζητάμε να πάρετε θέση γι’ αυτές τις πρακτικές φίμωσης της αντίθετης άποψης, της Διαφοράς κατά τη δική σας, φιλοσοφική κάπως διατύπωση. Καταλαβαίνετε ότι έχουμε μεγάλο ενδιαφέρον για την άποψή σας, μια και είστε ασυμφιλίωτα εναντίον αυτών που «μισούν τη διαφορά» όπως γράψατε — διευκρινίζοντας μάλιστα ότι αυτό είναι και η δική σας διαφορά μαζί τους: εσείς τη λατρεύετε.

Τα γράψατε όλα αυτά βέβαια εννοώντας εμάς. Τώρα που χτυπάει — πάλι και πιο βροντερά — η καμπάνα για τους φίλους σας, με τους οποίους συμμερίζεστε την ίδια ιδέα για την ανυπέρβλητη δυσκολία που παρουσιάζει σήμερα το αριστερό εγχείρημα έτσι όπως «σκέφτονται και δρουν οι περισσότεροι αυτο-οριζόμενοι αριστεροί», τώρα λοιπόν που ξαναχτυπάει η καμπάνα τι θα κάνετε; Την πρώτη φορά που χτύπησε, όταν η Αριστερή Στρουθοκάμηλος με εκείνη την απαράμιλλη πολιτική διορατικότητα που τη διακρίνει μας χαρακτήριζε «φασιστοειδή με προβιά αριστερού», «ανώνυμες κότες που γιαουρτώνουμε ιντερνετικά ανθρώπους» ή αριστερούς με «αλήτικη συμπεριφορά που θυμίζουν οπαδούς του ΛΑΟΣ», σιωπήσατε αιδημόνως. Τώρα;

Τώρα, έχετε μια δεύτερη ευκαιρία σεβαστέ κ. καθηγητά. Σας εξορκίζουμε να μη τη χάσετε κι αυτήν. Πολύ περισσότερο που αυτά τα σβησμένα λόγια περιέχουν — εκτός βέβαια από «ανεπίτρεπτες ειρωνείες και προσωπικά σχόλια», αυτό να λέγεται[2] — και κάποιες απόψεις για πολύ σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την Αριστερά. Απόψεις αντίθετες από τις δικές σας.

Φυσικά, είμαστε (σχεδόν) σίγουροι ότι η αντίθεση δεν θα σας κάνει να μας απαντήσετε και πάλι δια της σιωπής, σε ιδεολογικά όμως ζητήματα αυτή τη φορά. Εσείς λατρεύετε τη Διαφορά, έτσι δεν είναι;

Καλή ανάγνωση!



[1] ‘Συνομιλία’ τρόπος του λέγειν: Δεν καταδεχθήκατε να απευθυνθείτε σ’ εμάς, αν κι εμείς το κάναμε, δεν καταδεχθήκατε ούτε ακόμα όταν απαντήσατε (όπως απαντήσατε τέλος πάντων, δηλαδή δια της μη απάντησης) σε κάποια ερωτήματα που σας θέσαμε.

[2] Όπου, για να τα λέμε όλα, μεταξύ άλλων ειρωνευόμαστε και λοιδορούμε το ποντιακό επίθετό σας, το χρώμα των ματιών σας, τις ριγέ καλοκαιρινές πυτζάμες σας, την οδοντόβουρτσά σας καθώς και το γεγονός ότι φοράτε αποκλειστικά παντοφλέ παπούτσια χωρίς να χρησιμοποιείτε όμως ποτέ κόκαλο, γεγονός που, όπως αποκαλύπτουμε κατ’ αποκλειστικότητα, γίνεται αφορμή για συζυγικούς καυγάδες.


Φωτογραφία: beta.kimcm.dk





ΕΔΟΞΕ ΤΩ LEFT G700


Οι σκέψεις του κ. Μπουντουρίδη που, όπως και να το κάνουμε, κάπως συνδέονται με την πρόσκληση που του απευθύναμε έστω κι αν δεν το δηλώνει ρητά, μας θύμισαν το περιστατικό όπου κάποιος με ευδιάκριτη και πλουμιστή αλυσίδα ρολογιού τσέπης ερωτάται από έναν περαστικό με ταπεινή φορεσιά — αλλά όχι και αντίστοιχη ψυχή υποχρεωτικά — «τι ώρα είναι;» και ο οποίος, αφού δώσει μια μικρή διάλεξη περί της έννοιας του χρόνου, καταλήγει, ίσως και με ένα σαρδόνιο χαμόγελο, να απαντήσει: «Τι ώρα είναι; Ποιος αλήθεια μπορεί να πει τι ώρα είναι αγαπητέ; Τα σέβη μου.»!

Ας δημοσιοποιήσουμε λοιπόν κι εμείς με τη σειρά μας κάποιες σκέψεις πάνω στις σκέψεις του κ. Μπουντουρίδη — αλλά όχι μόνο. Θα το κάνουμε με τον ίδιο τρόπο μ’ εκείνον: Από καθέδρας. Μπορεί να μην έχουμε τον τίτλο του πανεπιστημιακού δασκάλου, αλλά δεν είμαστε και κορόιδα! Αφού εκείνος κρίνει χρήσιμο να μην εγκαταλείψει την ασφάλεια που παρέχει η έδρα του ούτε σε έναν διαδικτυακό διάλογο και να απευθυνθεί προσωπικά σε κάποιον που του απηύθυνε τον λόγο και, επιπλέον, τον προσκάλεσε να πάρει θέση για μερικά ζητήματα που προέκυψαν κατεβαίνοντας τα τέσσερα - πέντε σκαλοπάτια τα οποία χωρίζουν την έδρα από το «κοινό», κάτι θα ξέρει! Γιατί να το κάνουμε εμείς που, για να τα λέμε όλα, ούτε τις περγαμηνές του, ούτε το κύρος του, ούτε την αποδοχή και το θαυμασμό του «κοινού» έχουμε να επιδείξουμε; Αν εκείνος είναι δικαιολογημένος μιά, εμείς είμαστε δέκα! — κάθε καλόπιστος αναγνώστης θα συμφωνήσει, φανταζόμαστε, μαζί μας. Ας είναι.

Ας είναι, αλλά τι είναι; Τι μας είπε ο κ. Μπουντουρίδης, ποιο είναι το ζουμί των λόγων του;

Το ζουμί των λόγων του είναι η …αδύνατη συνεννόηση! Με τον άλλον ή με τον εαυτό μας, αδιάφορο. Η μοίρα μας είναι να κυνηγάμε εις τον αιώνα τον άπαντα το αιωνίως διαφεύγον Νόημα!

Αν ανοίξουμε κι εμείς το στόμα σαν χάχες, όπως πολλοί νιώθουν υποχρεωμένοι να κάνουν όταν ακούνε όλες αυτές τις επαγγελίες περί του «αδύνατου της σύλληψης του νοήματος» και άλλες ανάλογες μεταμοντερνιές, θα έπρεπε κανονικά να πράξουμε αυτό που δεν κατανοούν εκείνοι ότι, αν θέλουν να είναι συνεπείς με ό,τι τους αποσπά τον θαυμασμό, πρέπει να πράξουν: Να παρατήσουμε πληκτρολόγια, ποντίκια και λοιπά σύνεργα, να παρατήσουμε όποια προσπάθεια καταβάλλουμε για να καταλάβουμε τον κόσμο και, αν μπορούμε, να τον αλλάξουμε, να τα παρατήσουμε όλα αυτά και να πάμε για …ψάρεμα! — σύμφωνα με μια πολύ επιτυχημένη, ομολογουμένως, έκφραση τέως συνομιλητή μας, καλή του ώρα. Βέβαια, να μην αδικούμε τους θαυμαστές! Εδώ ούτε ο ίδιος ο εμπνέων τον θαυμασμό τα παρατάει όλα σύξυλα για να επιδοθεί στη σύλληψη τουλάχιστον κανενός σαργού, αφού το Νόημα, έτσι κι αλλιώς, αποκλείεται να το βάλει στο χέρι!

Γιατί άραγε; Τι κυνηγάει ο κ. Μπουντουρίδης και συνεχίζει την περιπλάνηση στον κόσμο του πνεύματος; Κι αφού είναι αδύνατη η σύλληψη του νοήματος, πώς και καταφέρνει να διαπιστώνει ότι συμμερίζονται — ο ίδιος και οι φίλοι του παρόντος ιστολογίου — «την ίδια ιδέα» σχετικά με την κατάσταση της εν Ελλάδι Αριστεράς; Πώς μιλάει για την «ίδια ιδέα»; Τι έγινε, το «αδύνατο Νόημα» δεν έχει καθολική ισχύ, επιδέχεται εξαιρέσεις; Και είναι συμπτωματικό άραγε ότι αυτές οι «εξαιρέσεις» ισχύουν για όσους συμμερίζονται τις ίδιες με εκείνον απόψεις;

Πώς λύνει ο κ. Μπουντουρίδης αυτόν τον Γόρδιο δεσμό του αβάσταχτου σχετικισμού, πώς δραπετεύει από τον ιλιγγιώδη φαύλο κύκλο της συνεχούς διαφοράς; Ο Μαρξ το έκανε με την υλιστική αναγωγή, όμως ο κ. Μπουντουρίδης (ως μετα-μαρξιστής ίσως;) βρίσκει διέξοδο μέσω της καταφυγής στην βουλησιοκρατία: Τραβάει μια τελεία, κοτσάρει δίπλα της και μια παύλα και λέει: «Ως εδώ! Αυτό πιστεύω»! (Για την ακρίβεια, αποφασίζει ότι πιστεύει αυτό, παραδεχόμενος εκ των προτέρων πως αυτό που αποφασίζει ότι πιστεύει, κατά πάσα βεβαιότητα, δεν είναι αυτό που πιστεύει! Μύλος!).

Πώς να περπατήσει κανείς σ’ αυτή την κινούμενη άμμο; Πώς να διελεγχθεί με κάποιον συνομιλητή που στην ουσία του λέει «πιάσε με αν μπορείς» και ο οποίος, επιπλέον, δηλώνει πώς αδυνατεί να συλλάβει το νόημα των όσων του λες εσύ!; Ε, κι ο μαζοχισμός έχει τα όριά του!

Λίγο πριν τα εξαντλήσουμε, δυό λόγια εν είδει επιλόγου:

Πολλά ρωτήσαμε τον κ. Μπουντουρίδη για το πώς προσέλαβε την κριτική μας — σε όσα σημεία διαφωνήσαμε μαζί του βέβαια, γιατί σε ορισμένα και σημαντικά συμφωνήσαμε. Δεν μας απάντησε(*), ή, εν πάση περιπτώσει, μας απάντησε ολίγον ως Πυθία.

Αυτό το παιχνίδι το παίζαμε μικροί και πια το βαρεθήκαμε. Όμως να του πούμε ότι, στο βαθμό που υπονοεί εμάς όταν μιλάει για «γιουχαΐσματα» και «γιαουρτώματα» στη Σώτη ή στον Παναγόπουλο, λάθος πόρτα χτυπάει. Και, για να τον βοηθήσουμε, μπορούμε να του υποδείξουμε ποια πόρτα πρέπει να χτυπήσει: Να χτυπήσει τη δική του! Δεν «φλερτάρουμε» εμείς με ό,τι συνηθίζεται να αποκαλείται «αντιεξουσιαστικός χώρος», εκείνος φλερτάρει. Εμείς για τον συγκεκριμένο χώρο (και όχι μόνο, για να τα λέμε όλα!) είμαστε «κόκκινοι φασίστες», «κομματόσκυλα» και «σταλίνες»! Εκείνος είναι στήριγμα, έστω και εν δυνάμει!...

Τελευταίο αλλά όχι αμελητέο: Όλα όσα υποστηρίζει περί του ανέφικτου της συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων τροφοδότησαν, μεταξύ άλλων, και τη σκέψη του Καμύ όταν έγραφε ότι το μοναδικό πραγματικά ουσιώδες φιλοσοφικό ερώτημα το οποίο αξίζει να απασχολήσει κάποιον είναι αν πρέπει να αυτοκτονήσει. Απ’ ό,τι βλέπουμε ο κ. Μπουντουρίδης έχει απαντήσει αρνητικά — και ευτυχώς! Ας αφήσει λοιπόν τις τελείες και τις παύλες κι ας αντιπαλέψει το παράλογο! Όλα τα άλλα είναι λόγια της καραβάνας. Ή μάλλον, της ακαδημαϊκής έδρας!


(*) Η μη απάντησή του, αν καταλαβαίνουμε καλά το διαφεύγον νόημά της, σημαίνει ότι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, νίπτει τας χείρας του και για τη σωρεία των πάνω απ’ όλα ανόητων χαρακτηρισμών του φίλου του (κτητική αντωνυμία) Γιώργου εις βάρος μας. Να είχε άραγε κι ο Πόντιος Πιλάτος ακαδημαϊκούς τίτλους; Θα το ψάξουμε στο google…

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

paidia sorry poy sas to leo, alla simera xasate ena anagnosti...

pragmatika sas varethika...

an pote epistrepsete me proseggisi ton provlimaton pou antimetopizoume, eidika emeis oi neoi ergazomenoi, tote tha epistrepso ki ego...

filika
manolis k.28
patisia

LeftG700 είπε...

Φίλε Μανώλη,


Κατ’ αρχήν καλώς ήρθες κι ας μην είναι για …καλό! Θα προσπαθήσουμε να φανούμε αντάξιοι της ευθείας και γενναίας κριτικής σου.

Το πρώτο: Η κριτική σου είναι βάσιμη και το αναγνωρίζουμε. Το περιστατικό του ποστ λίγο ενδιαφέρον έχει για έναν εργαζόμενο που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και επιπλέον δεν ξέρει πιθανόν κάποιες «λεπτομέρειες» του αριστερού μικρόκοσμου, οπότε του είναι και αδιάφορες. Αυτό είναι γεγονός. Και το ξέραμε εκ των προτέρων.

Τότε — ερχόμαστε στο δεύτερο σημείο — γιατί το κάναμε; Γιατί ανεβάσαμε ένα ποστ με τόσα μειονεκτήματα; Η απάντηση είναι: Γιατί αισθανθήκαμε — αποφασίσαμε, σκεφτήκαμε, πες το όπως θέλεις — ότι μας υποχρέωναν τα πράγματα. Δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να κάνουμε θέμα του δικού μας μπλογκ τη συζήτηση σε ένα άλλο. Η αιτία ήταν το ψαλίδι της λογοκρισίας.

Ξέρεις, φίλε Μανώλη, ποια ήταν η πρώτη ιδέα που μας κατέβηκε για να σε κάνουμε να έρθεις λίγο στη θέση μας; Ήταν να …διαγράψουμε το σχόλιό σου, εξηγώντας με ένα δικό μας ότι το κάναμε επειδή ασκούσες «ανεπίτρεπτη κριτική»! Αργότερα βέβαια θα ξαναβάζαμε το σχόλιό σου μαζί με τη δική μας απάντηση. Ωραία ιδέα, αλλά παρουσίαζε μια δυσκολία: Αν το κάναμε σωστά, δηλαδή με πολύ πειστικά λόγια, υπήρχε ο κίνδυνος να το πιστέψεις και να σε χάναμε από αναγνώστη πριν την …ώρα σου και πριν αποκαλυφθεί τουλάχιστον το τρικ! (Άσε που μπορεί να το έπαιρνε τοις μετρητοίς και κανένας αναγνώστης που δεν ήξερε την ιστορία). Έτσι, την ωραία ιδέα την έφαγε το μαύρο σκοτάδι.

Το τρίτο σημείο: Φίλε Μανώλη, έχουμε τη γνώμη πως αν είναι αλήθεια — που είναι — ότι ένα μέρος του κόσμου έχει γυρίσει την πλάτη στην Αριστερά επειδή δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τους εργαζόμενους (αυτό δεν είναι αλήθεια), άλλο τόσο ισχύει και το ότι την εγκατέλειψε επειδή δεν την πιστεύει πια ως ηθική πολιτική δύναμη που, εκτός από το να μιλάει για την ηθική, πράττει κιόλας σύμφωνα με αυτήν. Αυτή τη δεύτερη τρύπα είπαμε να μπαλώσουμε, όσο και όπως μπορούμε βέβαια, δεν είμαστε οι πρώτοι τροχοί της άμαξας…

Κλείνοντας, θέλουμε να σου πούμε ότι, εκτός από την κύρια αιτία της στενοχώριας, μας στενοχώρησε επιπλέον κι αυτό το «sorry poy sas to leo» που έγραψες. Είχαμε την εντύπωση ότι δεν αισθάνεται κανένας μέσα εδώ άβολα όταν ασκεί κριτική. Προφανώς δεν ισχύει κι αυτό είναι ένα πρόβλημα σημαντικό για μας.

Τέλος: Εννοείται ότι δεν θέλουμε να σε χάσουμε από αναγνώστη κι αν όντως συμβεί, θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να μη κρατήσει για πολύ!...


Τα λέμε.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ LeftG700

Καλησπέρα σας..

Διάβασα τα σχόλια στο σχετικό ποστ, στην αριστερή στρουθοκάμηλο.

Από το μεσημέρι και μετά, μ'αυτό καταπιάστηκα, αφήνοντας άλλα που είχα προγραμματίσει.

Αυτό όμως είναι η ζωή, άλλωστε.
Δεν κάνουμε, αυτό που εμείς θέλουμε, αλλά συντελούν και οι "εξωτερικές" συνθήκες, κατά την κρίση μας και την αξιολόγησή μας.

Είμαι "θυμώμενος" μαζί σας.

Με δεδομένο τις διαφορετικές μας πολιτικές προσεγγίσεις, δεν καταννοώ, καθόλου, τους προσβλητικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς (στα σχόλια που διάβασα) που δεν δικαιολογούνται από καμία πολιτική επιχειρηματολογία που υποστηρίζετε!

Γιατί αυτό;

"Παν μέτρον άνθρωπος εστί".

Τι να τις κάνω, αγαπητοί μου τις ιδεολογίες που έχω στο κεφάλι μου, όταν βλέπω μια τέτοια επιθετικότητα και μια απρόσμενη εχθρότητα, απέναντι στον Μωυσή Μπουντουρίδη;

Που είναι η όσμωση και η διάθεση για κοινούς τόπους;

Στο όνομα μιας πιθανολογούμενης ιδεολογικής "καθαρότητας" - της δικής μου, της δικής σας ή του οποιουδήποτε- θα διώκουμε πολιτικές απόψεις και θα καταφερόμαστε με τέτοια απολυτότητα;

Γιατί τόση απολυτότητα;
Γιατί;

Δεν θα επιχειρηματολογήσω πολιτικά.

Το έκανα, ήδη.

Την "θυμωμένη" καλησπέρα μου,

υ.γ.
Σας βλέπω να μιλάτε "άτεγκτα".
Δεν συμφωνώ, καθόλου, μα καθόλου, με τους άτεγκτους και το ξέρετε καλά.

Δεν νουθετώ, ούτε συμβουλεύω,
Σας μιλώ "σκληρά" και ευθέως.

Ανώνυμος είπε...

Όπου, για να τα λέμε όλα, μεταξύ άλλων ειρωνευόμαστε και λοιδορούμε το ποντιακό επίθετό σας, το χρώμα των ματιών σας, τις ριγέ καλοκαιρινές πυτζάμες σας, την οδοντόβουρτσά σας καθώς και το γεγονός ότι φοράτε αποκλειστικά παντοφλέ παπούτσια χωρίς να χρησιμοποιείτε όμως ποτέ κόκαλο, γεγονός που, όπως αποκαλύπτουμε κατ’ αποκλειστικότητα, γίνεται αφορμή για συζυγικούς καυγάδες
Αυτα δεν είναι ουτε left ουτε G ουτε 700. Βρωμάνε κακοφορμισμένη "μεταπολίτευση" πολύ κακοφορμισμένη πληγή.Φουκαρά περαστικά...και ο Θεός βοηθός.

LeftG700 είπε...

Φίλε Σπίθα,


Το σχόλιό σου είναι πάρα πολύ χρήσιμο γιατί θα μας βοηθήσει να διευκρινίσουμε ορισμένα ζητήματα που με απορία μας βλέπουμε να μη γίνονται κατανοητά.

Το διαβάσαμε με πολύ μεγάλη προσοχή και πολλές φορές, όπως κάνουμε με όλα τα σοβαρά σχόλια τα οποία, ευτυχώς, αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών που γράφονται εδώ. Να πούμε εκ προοιμίου ότι έχουμε μια διαδικαστική απορία: Απ’ ό,τι γράφεις, φαίνεται να έχεις διαβάσει τα σχόλιά μας στην Αριστερή Στρουθοκάμηλο, όχι όμως κι αυτό το ποστ. Επίσης δεν είναι σαφές αν έχεις διαβάσει και όλα τα σχόλια, του ΜΠ και των άλλων σχολιαστών. Μπορεί να είναι απλώς παράλειψη διευκρίνισης εκ μέρους σου και να μην έχει συμβεί έτσι, αν όμως έχει συμβεί, καταλαβαίνεις φανταζόμαστε ότι σου λείπει ένα μέρος του «έργου», πράγμα το οποίο δυσχεραίνει την κατανόησή του. Εν πάση περιπτώσει, μετά από αυτή την υποσημείωση, ας πάμε στα ζητήματα που θίγεις.

Στην ουσία σε απασχολεί μόνο ένα: Αυτό της δεοντολογίας του διαλόγου. Σε απασχολεί μάλιστα τόσο πολύ και τόσο απόλυτα (είδες που όλοι είμαστε κάποτε απόλυτοι;) ώστε το θεωρείς ως το Α και το Ω πολιτικό ζήτημα σε μια συζήτηση. Αυτό όμως φίλε Σπίθα είναι φορμαλισμός στην πιο ακραία μορφή του. Και όπως ξέρεις ο ακραίος φορμαλισμός, δεν ακρωτηριάζει μόνο την Τέχνη, ακρωτηριάζει και την πολιτική σκέψη.

Πέρα απ’ αυτό: Υιοθετείς κι εσύ τελείως επιπόλαια την άποψη πίσω από την οποία κρύφτηκε η Στρουθοκάμηλος για να εφαρμόσει τη δημοκρατικότατη μέθοδο της λογοκρισίας. (Αυτό μας κάνει εντύπωση γιατί είναι σαφές στα δικά μας μάτια ότι είσαι άλλης ποιότητας άνθρωπος). Πού ακριβώς στα σχόλιά μας εντοπίζεις τους «προσωπικούς προσβλητικούς χαρακτηρισμούς» εις βάρος του Μωυσή Μπουντουρίδη; Ποιο προσωπικό του ζήτημα θίξαμε; Δεν μιλάμε πολιτικά; Το γεγονός ότι εκφράζουμε με καυστικό τρόπο (ή και με «πολεμικό», καμία αντίρρηση) την πολιτική διαφωνία μας σημαίνει ότι τον προσβάλλουμε προσωπικά; Με ποια λογική κάνεις αυτή την εξίσωση;

Ξέρεις πολύ καλά ότι η Στρουθοκάμηλος, την οποία ασφαλώς διαβάζεις πολύ πιο τακτικά από εμάς, συχνά, συχνότατα χρησιμοποιεί καυστική γλώσσα για απόψεις στελεχών της Αριστεράς με τα οποία διαφωνεί. Μπορούμε να πούμε ότι τους «προσβάλλει προσωπικά»; Εμείς λέμε όχι (με κάποιες εξαιρέσεις όπως θα δείξουμε παρακάτω) κι ας διαφωνούμε βέβαια με την πολιτική οπτική της Στρουθοκαμήλου — αν μπορεί να πει κανείς ότι έχει κάποια συγκεκριμένη πολιτική οπτική, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλουμε…

Υπάρχει βέβαια ένα λεπτό όριο στην πολιτική αντίθεση που εκφράζεται με καυστικό τρόπο. Ένα όριο που αν το περάσει κανείς κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ανέντιμος, μικροπρεπής ή πρόστυχος και «φτηνός». Δεν νομίζουμε ότι το έχουμε περάσει αυτό το όριο· είμαστε πολύ προσεκτικοί με τα «εμπρηστικά» λόγια και ξέρουμε πότε και γιατί πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε.

Ακριβώς επειδή μιλάμε για λεπτά όρια, σπεύδουμε να σου δώσουμε ένα παράδειγμα παραβίασής τους που εξηγεί ταυτόχρονα και την εξαίρεση για την οποία κάναμε λόγο παραπάνω. Διάβασε λοιπόν ένα τέτοιο σχόλιο που ξεπερνάει το όριο και της φτήνιας και της προστυχιάς. Διάβασε και θαύμασε:

«[…] Ίδιοι είναι και οι Νταβανέλοι, Ρούντηδες και λοιποί γεροσταλίνες που το πολύ που επιθυμούν είναι να βγάλουν καμιά γκόμενα από την νεολαία και να συνεχίσουν να μην δουλεύουν όσοι το έχουν καταφέρει έως τώρα…».

Και διάβασε κι ένα άλλο:

«[…] ΧΧΧΧΧΧΜ, σου συνιστώ, πριν πάρω πάλι το ψαλίδι να βρεις τις απαντήσεις που ψάχνεις στα παρακάτω μπλογκ:
lexotanil.blogspot.com
valium.wordpress.com
και atarax.gr

Εάν δεν πάρεις απαντήσεις από αυτά σου συστήνω να συνεχίσεις τις επισκέψεις στον ψυχίατρό σου (που διέκοψες άδικα)
Όχι τζάμπα ψυχοθεραπεία ρε φίλε
Δώσαμε...».

Είδες πουθενά τέτοια φτήνια (και εξουσιαστικό κομπασμό — «πριν πάρω πάλι το ψαλίδι»!) στα σχόλιά μας που αφορούν στον Μωυσή Μπουντουρίδη; Αν την είδες να μας την υποδείξεις!


(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

LeftG700 είπε...

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)


Άκου τώρα και το ωραίο. Ξέρεις ποιος είναι ο συγγραφέας των παραπάνω σχολίων; Η Αριστερή Στρουθοκάμηλος! Αυτός ο οποίος μας κατήγγειλε για «ανεπίτρεπτα σχόλια» και «πισώπλατα μαχαιρώματα»! Αυτός προς τον οποίο — μεταξύ άλλων — νιώθει υποχρεωμένος ο Μωυσής Μπουντουρίδης να γράψει «αισθάνομαι υποχρεωμένος σ' αυτούς, που φιλοξενούν τις συνεισφορές μου στα σχόλια των αναρτήσεών τους»…

Που ήσουν τότε φίλε και σύντροφε Σπίθα; Να σου πούμε εμείς: Πουθενά! Νομίζεις ότι επειδή εσύ δεν συμπεριφέρεσαι έτσι, ότι επειδή δεν έχεις καμία σχέση μ’ αυτές τις αθλιότητες (για να μη μιλήσουμε για την αθλιότητα του «δοσίματος» των πραγματικών στοιχείων ταυτότητας διαφωνούντων και πάθει κανένα καρδιακό επεισόδιο ο κ. καθηγητής και κατηγορηθούμε και για απόπειρα δολοφονίας!...), νομίζεις λοιπόν ότι αυτό είναι αρκετό για να αλλάξεις αυτές τις συμπεριφορές; Είσαι μακριά νυχτωμένος!

Πρέπει να ματώσεις και να κλάψεις φίλε Σπίθα! Πρέπει να συγκρουστείς! Ακόμα και με τους πολύ δικούς σου συντρόφους! Όχι για χάρη δική μας ή του ΧΧΧΧΧΧΧ ή του Μωυσή Μπουντουρίδη ή οποιουδήποτε, όσο μεγάλος και άξιος είναι! Για χάρη της Αριστεράς!

Μιλάς άκριτα και αβασάνιστα για εχθρότητα δική μας απέναντι στον Μωυσή Μπουντουρίδη. Γιατί εχθρότητα; Από πότε η σφοδρή διαφωνία, η εκφρασμένη με καυστικότητα και ειρωνεία (πώς αλλιώς;) ταυτίζεται με εχθρότητα; Δεν πρέπει να μιλάμε ανοιχτά; Δεν πρέπει να λέμε τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη, μαλακίες έγραφε ο Ρίτσος; Κι αν δεν πούμε τα πράγματα ανοιχτά, πώς θα φτάσουμε να μιλήσουμε κάποτε «ήσυχα και απλά» και να «καταλαβαινόμαστε»;

Καμία εχθρότητα δεν έχουμε απέναντί του φίλε Σπίθα. Το αντίθετο! Και η προσφώνηση «σεβαστε» δεν υποκρύπτει την παραμικρή ειρωνεία. Όσο για το μπλογκ του στο οποίο συχνά - πυκνά ανατρέχουμε μας έχει φανεί και μας φαίνεται ιδιαίτερα χρήσιμο.

Φοβόμαστε όμως ότι δεν έχει φανεί το ίδιο χρήσιμο και στους φίλους προς τους οποίους αισθάνεται υποχρεωμένος επειδή φιλοξενούν τις συνεισφορές του στα σχόλια των αναρτήσεών του! Στην πραγματικότητα δεν παίρνουν καν είδηση τι τους λέει στα σχόλιά του! Ούτε και όσα σκοτώνεται να μεταφράζει, εθελοντικά και αφιλοκερδώς και ποιος ξέρει μετά από τι ξενύχτια και κόπους, ούτε αυτά τα καταλαβαίνουν. Κινέζικα τους φαίνονται, του το λέμε εμείς για να μην έχει αυταπάτες.

Όχι επειδή θέλουμε να τον αποκαρδιώσουμε. Αλλά επειδή όντως θέλουμε να κατέβει από την έδρα του και να έρθει κοντά μας (εννοούμε γενικά τη νεολαία βέβαια, όχι εμάς). Κοντά σ’ εμάς και την οργή μας με τις διάφορες «Σώτες» αλλά και κοντά σ’ αυτούς που νομίζουν ότι εξυπηρετούν την Αριστερά κάνοντας τα φουστάνια της σημαία — γεγονός το οποίο το πέρασε λίγο στο ντούκου, ενώ θα έπρεπε κανονικά να πάθει αποπληξία και να τους πάρει στο κυνήγι, συμβολικά μιλώντας!


(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

LeftG700 είπε...

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)


Τελειώνοντας φίλε Σπίθα, θέλουμε να σου πούμε ότι κανένα πρόβλημα δεν έχουμε ούτε με τις νουθεσίες, ούτε με τις συμβουλές, ούτε με τους θυμούς. Κάποια δημοσιογράφος και μπλόγκερ μας αποκάλεσε «κοκοράκια». Καμία σχέση! Κι έπειτα, εμείς δεν είμαστε …φορμαλιστές στον διάλογο. Μας ενδιαφέρει πάντα και το περιεχόμενο!... :-)


Τα λέμε.


ΥΓ1 Μιλώντας για «προσωπικές ανεπίτρεπτες προσβολές»: Πόσο άνετα θα μπορούσαμε να εντάξουμε σε αυτή την κατηγορία το σχόλιο αμέσως μετά από το δικό σου, έτσι δεν είναι; Ε, δεν είναι έτσι φίλε Σπίθα! Μπορεί να μας «βόλευε», αλλά δεν είναι έτσι! Ο άνθρωπος δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί μας. Δεν του κάναμε καψόνια στο στρατό, ούτε του φάγαμε καμιά γκόμενα! Έχει ριζική πολιτική διαφορά. Και την εκφράζει με σφοδρότητα (λογικό δεν είναι;). Εμείς δεν θα την εκφράζαμε έτσι, ούτε κι εσύ. Ε και τι να κάνουμε; Να διαγράψουμε το σχόλιό του επειδή δεν εγκρίνουμε το ύφος του;

ΥΓ2 Το ένα φέρνει το άλλο: Στο ποστ της Σώτης, στη Στρουθοκάμηλο, ένας ανώνυμος λασπολόγησε πολύ άσχημα εις βάρος μας, γράφοντας ότι βάλαμε μετριασμό σχολίων. Το διαψεύσαμε όπως έπρεπε με σχόλιο εκεί και το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει σβηστεί. Σε κάθε περίπτωση, θα σε παρακαλούσαμε να στείλεις κι εσύ ένα όπου να φαίνεται ότι δεν πιστεύεις πως θα κάναμε κάτι τέτοιο. (Με την προϋπόθεση βέβαια ότι όντως δεν το πιστεύεις, όχι επειδή στο ζητάμε…). Εμάς πολύ πιθανό κάποιοι να μη μας πιστέψουν και η λάσπη να μείνει. Εσένα όμως όχι.

LeftG700 είπε...

Φίλε Ανώνυμε,


Δεν καταλαβαίνουμε πού κολλάει το απόσπασμα που παραθέτεις. Είσαι σίγουρος ότι εσύ έχεις καταλάβει τι εννοούσαμε με αυτό;

Κι έπειτα, πού κολλάει η «κακοφορμισμένη μεταπολίτευση» και η «κακοφορμισμένη πληγή»;

Αν μας τα εξηγήσεις λίγο όλα αυτά, κάτι θα μπορέσουμε να συζητήσουμε (με τη βοήθεια του Θεού βεβαίως…). Διαφορετικά, δεν έχουμε κάτι να πούμε.


Τα λέμε.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ LeftG700

Καλησπέρα..Το διάβασα το άρθρο σου.

Τα ξαναδιάβασα, όλα για δεύτερη φορά.
Προσπαθώ, όσο μπορώ, να καταννοήσω την διαφορετικότητά μας και αν είναι δυνατόν να εντοπίσω τα σημεία διαφωνίας μας.

1) Δεν μπορώ να ξέρω πόσο φορμαλιστής είμαι ή όχι. Εκ του αποτελέσματος, μέχρι τώρα ( πορεία ζωής..) έχω εντελώς αντίθετες ενδείξεις. Ας είναι..

Δεν κολλάω μόνο στις λέξεις, αν και προτιμώ να αποφεύγω επιθετικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς.. Προσπαθώ, δεν το καταφέρνω πάντα.

Με ενδιαφέρουν οι λέξεις, η έκφραση, αλλά και η ουσία τους πίσω από αυτές.
Η σημειολογία τους.

Το προσβλητικό, δεν έχει να κάνει μόνο με την λέξη.
Η αλήθεια, δεν έχει να κάνει με την καλοσύνη, όσο παραξένο ή αντίθετο να σε βρίσκει. (Αν σε βρίσκει..)

"Ρε συ κουφέ" η "ρε κουτσέ". μπορεί να είναι αληθινές προσφωνήσεις, προς κάποιον.
Αλλά η αλήθεια βρίσκεται στην αλήθεια των συναισθημάτων που μας διακατέχουν.

Αυτός, λοιπόν που τα λέει "τσεκουράτα" δεν ξέρω, πόσο διάθεση αλληλεγγύης, ανοχή στην διαφορετικότητα έχει ή πόσα απωθημένα μπορεί να θέλει να εκτονώσει, πόση οργή και πόσο άδικος μπορεί να γίνει από κεκτημένη ταχύτητα που προέρχεται από αμετακίνητες θέσεις.

π.χ.
"κατέβα από τον θρόνο σου", όπως είπες..

"Ιδεολογικό θρόνο", εννοείς, προφανώς.

Οριοθετείς, όμως και περιορίζεις την ελευθερία στην έκφρασή του, και την θέλεις στα δικά σου μέτρα.

Αυτό εννοώ, προσβλητικό..

2) Δεν σε θεωρώ "δήθεν αριστερό".
Έδωσα τον χαρακτηρισμό "άτεγγκτος".

Δεν μιλάς προσχηματικά, ούτε ασχολείσαι με "ίντριγκες", όπως παρά πολλοί άλλοι "αριστεροί".
Είσαι ειλικρινής στις απόψεις σου και τις υποστηρίζεις με πάθος.

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν θα ήθελα να φανταστώ, ότι θα μπορούσες για την "αλήθεια σου" και στο όνομα μιας ανθρώπινης αριστεράς, να προχωρήσεις σ'ένα δρόμο στρωμένο με τις καλύτερες προθέσεις αλλά εκφράζοντας τες με ανθρώπινες συμπεριφορές που δημιουργούν αντίθετα αποτελέσματα.

Αυτά μπορώ να πω, προς το παρόν.

Η αριστερά θέλω νάχει άρωμα, σθένος, γλώσσα, αλλά και μεγαλοθυμία.

Τα λέμε..

LeftG700 είπε...

Φίλε Σπίθα,


Πάντα είχαμε καλές συζητήσεις. Χαιρόμαστε γι' αυτό. Και χαιρόμαστε διπλά. Γιατί έχουμε καλές συζητήσεις, παρά το γεγονός ότι έχουμε βασικές διαφωνίες. Έτσι αποδεικνύουμε (εσύ κι εμείς) ότι μπορούν οι αριστεροί να κουβεντιάζουν μεταξύ τους διαφωνώντας αλλά όχι τρώγοντας τις σάρκες τους.

Μερικές διευκρινίσεις από τη μεριά μας:

Σε χαρακτηρίσαμε 'φορμαλιστή' όχι γενικά και εφ' όλης της ύλης. Δεν είμαστε ανόητοι να ετικετάρουμε ανθρώπους που τους ξέρουμε μόνο από γραπτό ιντερνετικό διάλογο για πολύ συγκεκριμένα και περιορισμένα ζητήματα! Το γράψαμε σχολιάζοντας τη βαρύτητα που έδωσες αποκλειστκά σο ύφος μας.

Το ξέρουμε ότι το έγραψες από παραδρομή, αλλά ποτέ δεν απευθυνθήκαμε στον ενικό μιλώντας στον κ. Μπουντουρίδη. Και φυσικά δεν περιείχε καμιά ειρωνεία αυτό -οι ειρωνείες μας είναι ευδιάκριτες. Και μόνο που διαβάσαμε τη φράση "κατέβα απ' το θρόνο σου" μας χτύπησε άσχημα. Μπορεί να πιστεύει ο leo ότι περιφρονούμε την αστική ευγένεια, αλλά κάπου έχει λάθος: Δεν περιφρονούμε καθόλου την ευγένεια.

Όχι δεν εννοούσαμε τον ιδεολογικό θρόνο. Η εντύπωση που σχηματίσαμε ήταν ότι μίλαγε από απόσταση, απ' "έξω". Κι αυτό το συνδέσαμε με την ακαδημαϊκή του ιδιότητα και το υψηλό πνευματικό του επίπεδο.

Δεν κάνεις λάθος: Δεν αγνοούμε ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις...

Να κλείσουμε με με τη Σώτη μια και ήταν κατά κάποιο τρόπο η αφορμή γι' αυτόν το διάλογο -με τα καλά του και τα κακκά που έφερε.

Ξέρεις πολύ καλύτερα από εμάς ότι το παλιό ΚΚΕεσ από όπου κατάγεται η σημερινή Ανανεωτική Αριστερά, έφερε στο φως (μιλάμε για την Ελλάδα βέβαια) δύο μεγάλα μυαλά. Τον Γκράμσι και τον Πουλαντζά.

Δεν είναι κρίμα για τον χώρο αυτό να κάνει σημαία του σήμερα τη Σώτη;...


Τα λέμε. (Κι αν δεν τα ξαναπούμε μέχρι το Πάσχα, τις καλύτερες ευχές μας για σένα και την οικογένειά σου!).

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ LeftG700

Δεν με πειράζει να με χαρακτηρίσετε.
Δέχομαι την κριτική.
Είναι χρήσιμη και απαραίτητη.

Αν έχω διαφωνίες θα απαντήσω με τον τρόπο μου.

Με ενδιαφέρει η υπέρβαση των ορίων που μας χωρίζουν, ώστε να υπάρχει διάλογος.

Διάλογος έστω και σε "μικρές" αλλά χρήσιμες "λεπτομέρειες."

Εύχομαι χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση!

Τα λέμε.

Υ.Γ.
Θα ευχόμουν, η παρεξήγηση με τους συνομιλητές σου, να ήταν μια άτυχη ή υπερβολική μεγέθυνση των υπαρκτών διαφορών, που δεν θάπρεπε να εμποδίζουν διαλόγους.

LeftG700 είπε...

Φίλε Σπίθα,


Είμαστε οι τελευταίοι που κλείνουμε την πόρτα στον διάλογο. Το έχουμε κάνει μόνο μία φορά για κάποιο συνομιλητή ο οποίος άρχισε να δίνει προτεραιότητα στο ποιοί είμαστε και όχι στο τι λέμε, αξιοποιώντας ανώνυμους εθελοντές πληροφοριοδότες... (Όπου και πάλι: Δεν του έχουμε απαγορεύσει τον σχολιασμό εδώ, όπως δεν το έχουμε κάνει για κανέναν άλλωστε. Απλώς εμείς δεν μπορούμε να συζητήσουμε μαζί του, αν και θα το θέλαμε, όσο δεν τροποποιεί αυτή την αντίληψη περί ταυτοτήτων).

Επί του συγκεκριμένου που λες για την παρεξήγηση με τη Στρουθοκάμηλο και όσους αναγνώστες της συμμερίζονται την ίδια αντίληψη:

Όπως ξέρεις, δήλωσε σε σχόλιο ότι δεν είμαστε αποδεκτοί ως σχολιαστές στο μπλογκ του. (Παρεμπιπτόντως: Καμία αντίστοιχη απαγόρευση δεν υπάρχει γι' αυτόν ή οποιονδήποτε άλλον αναγνώστη του μπλογκ του. Είναι απολύτως ελεύθεροι να γράφουν ό,τι θέλουν).

Φυσικά -και νομίζουμε ότι κι αυτό το ξέρεις- θα το σεβαστούμε. Κάναμε μια εξαίρεση μόνο, για να διαψεύσουμε την αισχρή συκοφαντία ότι δήθεν βάλαμε μετριασμό σχολίων εδώ. Νομίζουμε ότι το γεγονός πως η Στρουθοκάμηλος δεν διέγραψε τη διάψευσή μας αποδεικνύει πως αυτή δεν αποτελούσε ουσιαστική παραβίαση της απαγόρευσης σχολιασμού...

Από εκεί και πέρα: Ψιλομύτηδες δεν είμαστε και κακία δεν κρατάμε. Μπορεί τα λόγια μας να είναι συχνά σκληρά, αλλά η καρδιά μας είναι πάντα καθαρή!

Αν Η Αριστερή Στρουθοκάμηλος άρει την απαγόρευση, θα συνεχίσουμε να δίνουμε το παρόν!

Τα λέμε(*) (ευχαριστούμε πολύ για τις
ευχές σου· καλή Ανάσταση!).


(*) Νομίζεις πως αυτές οι δύο λέξεις με τις οποίες κλείνουμε πάντα τα σχόλιά μας είναι απλό σχήμα λόγου;

LeftG700 είπε...

ΔΙΟΡΘΩΣΗ:


"[...] να δίνουμε το παρών".

"Κακά παιδιά" είμαστε. Ανορθόγραφα όχι! :-)