Περί φράχτη δευτερολογία

Το προηγούμενο post προκάλεσε κάποιες απορίες, όπως ρητά δήλωσαν κάποιοι φίλοι σχολιαστές. Ορισμένες από αυτές ήταν πραγματικές και ορισμένες «διπλωματικές», ήταν δηλαδή, αυτές οι δεύτερες, καλυμμένες διαφωνίες, εκφρασμένες με έμμεσο τρόπο, για λόγους ευγένειας, υποθέτουμε[1]. Προτιμήσαμε, αντί απαντήσεων ad hoc μέσω σχολίων, να κάνουμε μια συμπληρωματική και διευκρινιστική ανάρτηση· αυτή που διαβάζετε. Θα αριθμήσουμε και θα είμαστε συνοπτικοί (ένας από τους παράγοντες σύγχυσης ήταν και η μεγάλη έκταση του επίμαχου post, πέρα από τις όποιες, ενδεχομένως, εκφραστικές μας αδυναμίες).

Ι. ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ
Ο τίτλος, όπως όλοι(;) κατάλαβαν είναι παραλλαγή της γνωστής ατάκας «δείχνουνε σε κάποιον το φεγγάρι κι εκείνος κοιτάζει το δάχτυλο». Τι θέλει να πει ο ανώνυμος ποιητής; Όλοι το ξέρουμε: μην κοιτάτε το προφανές, το πιο άμεσα προσβάσιμο στην εμπειρία. Κοιτάτε αυτό που είναι πιο πέρα ή πιο βαθιά. Σε συνδυασμό με το κείμενο, ο τίτλος δεν παρουσιάζει μεγάλο βαθμό δυσκολίας κατανόησης. Συνεπώς, όσοι διατύπωσαν απορίες επ’ αυτού, κόβονται για την επόμενη εξεταστική περίοδο και υποχρεούνται να επιστρέψουν το πάσο τους μέχρι την έναρξή της (οι Έλληνες φορολογούμενοι δεν είναι υποχρεωμένοι να επιβαρύνονται για να έχουν αυτοί μειωμένο εισιτήριο, ενόσω, αντί να μελετούν —έστω ένα post διάολε!— τρέχουν σε «αντιεθνικιστικά» συλλαλητήρια, με τον μάτη τους όχι «άγριο για τσιγάρο», αλλά για γκόμενες, και μάλιστα θεσσαλονικιές, που είναι, κατά τα θρυλούμενα, και «υπόπτου ηθικής»!).

ΙΙ. ΣΤΟΧΕΥΣΗ
Παρά το γεγονός ότι φροντίσαμε να διευκρινίσουμε ρητά πως «Δεν είναι μέσα στις στοχεύσεις αυτού του post η πολύπλευρη ανάλυση του μεταναστευτικού», κάποιοι μας έγραψαν στις παλαιότερες των στρατιωτικών τους αρβυλών και ζήτησαν τοποθέτηση εφ’ όλης της ύλης! Για να τα λέμε όλα, τούτο διέπραξε ο αγαπητότατος σ’ εμάς товариш Яков. Δικαιολογείται όμως, γιατί τώρα μαθαίνει τα ελληνικά.

Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν ήταν λοιπόν μέσα στις στοχεύσεις του post. Τι ήταν; Κι αυτό το διευκρινίσαμε ρητά: ήταν ο αριστερός λόγος που εκφωνείται για σχετικά και συγκεκριμένα προβλήματα σχετικά με αυτό· εν προκειμένω, ο αριστερός λόγος για τον περίφημο φράχτη.

ΙΙΙ. ΤΥΦΛΟΤΗΤΑ
Όπως εύκολα συνάγεται από το κείμενο και (πανεύκολα) από τα συμπεράσματα, καταλογίσαμε στον αριστερό λόγο[2] τυφλότητα επειδή, αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο, έλειψε από αυτόν η έκφραση της σαφούς και επαρκώς υποστηριζόμενης θέσης ότι η αναγκαστική, μαζική και απότομη μετανάστευση δεν είναι πηγή ευδαιμονίας, αλλά πηγή δεινών. Και κάναμε σαφές ότι αυτό που περίσσεψε ήταν η καταγγελιολογία (το εύκολο της υπόθεσης δηλαδή) και διάφορα άλλα τα οποία κατέληγαν σε μια υμνολογία του Άλλου και σε μια μουγκαμάρα για την κατάρα της μετανάστευσης του συγκεκριμένου τύπου.

IV. ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Κατά την άποψή μας, η μουγκαμάρα εξηγείται από τη δυσκολία ενός υπολογίσιμου τμήματος της Αριστεράς να συνειδητοποιήσει την εκτυφλωτική αλήθεια του συνθήματος «Ναι στους μετανάστες – Όχι στη μετανάστευση». Πρόκειται περί ιδεοληψίας, δεν εξηγείται αλλιώς. Και οι ιδεοληψίες είναι άσχημο πράγμα. Γιατί μπορούν να σε φτάσουν στο σημείο να υποστηρίξεις στα σοβαρά και δημοσίως ότι «[…] όχι, δεν έχει κανένα λόγο να μιλά [για τη μετανάστευση] η αριστερά που μας ενδιαφέρει. Αντί να ασχολείται με ‘‘την μετανάστευση’’, πολύ καλά θα κάνει να ασχοληθεί με τον ιμπεριαλισμό και τις συνεπαγωγές του, τη φτώχεια και την ανεργία.», όπως κάνει ο Αντώνης(RD)!!! Όπου, από τις συνεπαγωγές του ιμπεριαλισμού αναγνωρίζεται ως απόλυτα υπαρκτή η φτώχεια και η ανεργία, αλλά η μετανάστευση αναγνωρίζεται μόνο κατά τη σχετικότητα που υποδηλώνουν τα εισαγωγικά στα οποία τοποθετεί τη λέξη! Με ποια λογική συμβαίνει αυτό; Είναι κρίμα που ο Αντώνης αποχώρησε[3] από το τσαρδί μας κι έτσι δεν θα μας εξηγήσει τη λογική του. Πάντως, μη την ψάχνετε. Δεν υπάρχει λογική στις ιδεοληψίες…

V. ΜΙΛΑ ΡΕ! ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡ Ή ΚΑΤΑ; ΘΑ ΤΑ ΞΕΡΑΣΕΙΣ ΟΛΑ ΚΑΡΙΟΛΗ!
Διατυπώθηκαν ερωτήματα και εκφράστηκαν και κάποιες αμφιβολίες, αν είμαστε υπέρ(!) ή κατά του φράχτη. Περιοριζόμαστε εδώ, για να μη μακρηγορήσουμε, να σας παραπέμψουμε στην απάντηση που δώσαμε χθες βράδυ σε έναν φίλο σχολιαστή ο οποίος διατύπωσε την άποψη ότι στο σχετικό ζήτημα αφήνουμε τα πράγματα λίγο φλου. Θα τη δείτε εδώ με ένα κλικ.

Επίλογος

Ήταν άνευ χρησιμότητας το προηγούμενο post; Αν περίμενε κανείς ότι θα έλυνε το πρόβλημα της μετανάστευσης, απολύτως ναι. Αν όμως περίμενε να ακούσει τι ανεπάρκειες έχει ο συνήθης αριστερός λόγος, σίγουρα όχι. Δεν τις αναδείξαμε όλες βέβαια. Αλλά νομίζουμε ότι αναδείχθηκε η βασικότερη. Ότι δηλαδή η Αριστερά, σε σημαντικό βαθμό, απαξιώνει να ασχοληθεί με το πώς θα μειωθεί η πίεση που δεχόμαστε ως κοινωνικός σχηματισμός[4] από τη μετανάστευση, από ένα δηλαδή εκ των επακόλουθων της εκμετάλλευσης και των πολέμων του ιμπεριαλισμού. Άλλοι γιατί θεωρούν πως, αφού είμαστε με τους μετανάστες, είμαστε και με όλα τα παράγωγα της λέξης, άλλοι γιατί μας παραπέμπουν στον παγκόσμιο σοσιαλισμό, άλλοι γιατί πιστεύουν ότι δεν πρέπει να ασχολούμεθα με αυτό το ζήτημα, κι άλλοι γιατί φοβούνται ότι έτσι θα εκτεθεί το πραγματικό, απεχθές πρόσωπο της «προοδευτικής» Ευρωπαϊκής Ένωσης που μας ψιλοκούνησε και το δάχτυλο για μη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα χαρακτηριστούν «αντιευρωπαϊστές»!!! Γιατί βέβαια, επειδή δεν θέλουμε φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης, το μοναδικό που μας μένει είναι να μεταφέρουμε το πρόβλημα στην «πεφωτισμένη ΕΕ», λέγοντάς της να βάλει το μπαλάκι και των δικών της μεγάλων ανομημάτων εις βάρος του τρίτου και τέταρτου κόσμου εκεί πού ξέρει, αντί να το πετάει στη δική μας αυλή.

Κι αυτή ήταν η «μοναδική γαμημένη ιδέα» που συνεισφέραμε με το προηγούμενο post!


[1] Υποθέτουμε ελπίζοντας ότι, εκτός από την ευγένεια, δεν υπήρξε και «φόβος» για την έκφραση διαφορετικής άποψης από τη δική μας.

[2] Να τονίσουμε εδώ ότι μιλάμε για τον λόγο και όχι για τους εκφέροντες αυτόν το λόγο. Το γεγονός ότι ο λόγος εκφέρεται από πρόσωπα δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι στοχοποιούμε πρόσωπα, όπως φαίνεται να πιστεύει ο φίλος zalion (και άλλοι κατά καιρούς).

[3] Φροντίζοντας ταυτόχρονα και να ναρκοθετήσει τον δρόμο ώστε να μη μπορούμε να πάμε ούτε εμείς στο RD για να τον ρωτήσουμε. Προφανώς, μας θεωρεί εχθρικό στρατό! Δεδομένου όμως ότι μας θεωρεί και …μονοπρόσωπο στρατό, η ναρκοθέτηση που έκανε αγγίζει τα όρια της φοβικής αντίδρασης!…

[4] Χρησιμοποιούμε τον συγκεκριμένο politically correct όρο, μπας και τη γλυτώσουμε…


Στην εικόνα, το εξώφυλλο του ομώνυμου δίσκου των Pink Floyd ακόμα πιο «πειραγμένο».