«Θέλεις να ανέβω επάνω στην πλάτη σου και να περάσουμε μαζί στην άλλη όχθη του ποταμού;».
Ο βάτραχος του απάντησε:
«Και πού ξέρω ότι δε θα με καρφώσεις στα μισά της διαδρομής;».
«Μα αν σε καρφώσω, θα πεθάνεις και θα βουλιάξουμε κι οι δύο» απαντάει ο σκορπιός. Έτσι, πείθει το βάτραχο, που τον παίρνει στην πλάτη του κι αρχίζει να διασχίζει το ποτάμι.
Στη μέση της διαδρομής ο σκορπιός χτυπάει με το κεντρί του το βάτραχο. Πριν βουλιάξουν και οι δύο, γυρίζει ο βάτραχος και του λέει με απορία και παράπονο:
«Μα γιατί με κάρφωσες; Τώρα θα πνιγείς κι εσύ!».
«Το ξέρω», λέει ο σκορπιός, «το ξέρω». «Όμως είναι η φύση μου τέτοια».
ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ιστοριούλα θυμηθήκαμε τούτες τις μέρες. Έτσι, στα ξαφνικά. Πώς μας ήρθε;
Μυστήριο πράγμα αυτό το μυαλό του ανθρώπου…
ΣΧΟΛΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ. Μυαλά ανοιχτά όμως, συντρόφια! Για να μη την πατήσουμε σαν το βάτραχο!...
Η εικόνα, από το linaa.pblogs.gr