Όταν τα «επίτιμα μέλη» της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, αναλύουν την εκλογική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ…
Για όποιον καταλαβαίνει τα στοιχειώδη του πολιτικού λόγου δεν υπήρχε η παραμικρή δυσκολία, εδώ και πολύ καιρό, να ανιχνεύσει το πολιτικοϊδεολογικό στίγμα των φίλων που διαχειρίζονται το g700.blogspot.com. Στο εναρκτήριο κείμενό τους, στις 17 Ιανουαρίου του 2007, προσπάθησαν να πάρουν αποστάσεις από όλους: Και από την «αδράνεια και την ακινησία της Δεξιάς» και από τη «στείρα άρνηση της Αριστεράς» και από την «αμηχανία του ΠΑΣΟΚ, του εκπρόσωπου υποτίθεται της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης». Βδομάδα με τη βδομάδα όμως γινόταν φανερό ότι η καρδούλα τους χτύπαγε για τη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη». Όπου «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» σήμαινε βέβαια το «κέντρο» της πολιτικής γεωγραφίας, αυτό που παραδοσιακά είναι Αντι-Δεξιό (όχι όμως και τόσο φανατικά ώστε να μη το ψηφίζουν δεξιοί, όπως ακριβώς συνέβη όταν έλαμπε το Σημιτικό άστρο…) και φυσικά Αντι-Αριστερό αφού «απεχθάνεται τα άκρα»…
Στις εκλογές του 2007 ήταν «σεμνοί». Μας είπαν ότι «στηρίζουν πολιτικές, όχι κόμματα». Βέβαια από την άλλη μας έκλεισαν πονηρά το μάτι δηλώνοντας ότι είναι «σοσιαλφιλελεύθεροι ιδεολογικά». Μέχρι εκεί όμως. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε εδραιωθεί, οι δημοσκοπήσεις δεν πήγαιναν καλά, ο Βενιζέλος καραδοκούσε… Το τοπίο ήταν θολό και το έδαφος ρευστό. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις κρύβει κανείς λόγια…
Από τότε πέρασε καιρός. Το ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε την τρικυμία της σύγκρουσης Παπανδρεϊκών και Βενιζελικών (οι φίλοι μας κράτησαν «αποστάσεις ασφαλείας» όσο κράτησε η διαμάχη -«φύλαγε τα ρούχα σου για να ‘χεις τα μισά» το λέει ο λαός- και μετά το αποτέλεσμα που ανέδειξε νικητή τον Παπανδρέου κρύφτηκαν πίσω από ένα «διακριτικό» υπέρ του Γιώργου άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη). Η κυβέρνηση της ΝΔ πήγαινε απ’ το κακό στο χειρότερο. Ήρθαν τα σκάνδαλα, ύστερα ήρθε η οικονομική κρίση και στο τέλος ήρθαν και τα χαρμόσυνα νέα: Το ΠΑΣΟΚ «έπαιρνε κεφάλι» στις δημοσκοπήσεις! Την κατάλληλη στιγμή: Λίγους μήνες πριν τις Ευρωεκλογές!
Νυν υπέρ πάντων ο αγών!
Ήταν πια καιρός για τους φίλους μας να βγάλουν τη μάσκα της «ακομμάτιστης» κίνησης πολιτών στην οποία έχουν φροντίσει στο μεταξύ να αναβαθμιστούν υπό τη μορφή ΜΚΟ. Εξάλλου, είχαν ήδη εκτεθεί αρκετά: Μετά από πρόταση του ΠΑΣΟΚ, είχαν παραλάβει το «Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη» της χρονιάς μαζί με άλλες 36 οργανώσεις από όλες τις χώρες της ΕΕ. Δεν υπήρχε πλέον κανένας λόγος να φοράνε την «υπερκομματική» μάσκα καλοκαιριάτικα…
Έτσι, αυτή τη φορά βγήκαν στα μαρμαρένια αλώνια του Διαδικτύου και βροντοφώναξαν: «Μαύρο σε κυβέρνηση και αντι-ευρωπαϊστές»! Και δύο ημέρες πριν τις εκλογές φρόντισαν να διευκρινίσουν πλήρως τις απόψεις τους δίνοντας «γραμμή»! Και τι έλεγε η «γραμμή»; Έλεγε «ολίγη» από Οικολόγους-Πράσινους και Φιλελεύθερη Συμμαχία ως ορεκτικό για το κυρίως «μενού», το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, το οποίο και προτεινόταν στη βάση της «real politik»! Φυσικά, η Αριστερά απορριπτόταν συλλήβδην ως «αντι-ευρωπαϊκή»…
Το σαμάρι και ο γάιδαρος
Το μετεκλογικό τοπίο έδωσε μια πολύ καλή αφορμή στους φίλους μας να χτυπήσουν για άλλη μια φορά το γάιδαρο χτυπώντας το σαμάρι. Ο γάιδαρος είναι βέβαια η Αριστερά. Το σαμάρι, ο ΣΥΡΙΖΑ, που εξ αντιδιαστολής με τις υψηλές προσδοκίες, παρουσιάζεται ως ο μεγάλος χαμένος των Ευρωεκλογών. Έτσι, με το άρθρο τους τη Δευτέρα 15 Ιουνίου (http://g700.blogspot.com/2009/06/blog-post_15.html) καταπιάνονται να αναλύσουν τις αιτίες για τις οποίες «έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ». Και τα κάνουν ρόιδο! Τα κάνουν ρόιδο, γιατί, καθώς δεν έχουν καμία ουσιαστική σχέση με την Αριστερά, τους λείπουν και γνώσεις για τις εξελίξεις στο κομμάτι αυτό της Αριστεράς -όπως και γενικότερα για τους προβληματισμούς εντός των κόλπων της- αλλά και γιατί, δέσμιοι καθώς είναι του κυρίαρχου και κατεστημένου λόγου -κι ας προσπαθούν να παραστήσουν τους ρηξικέλευθους αντιπάλους του Status Quo- καταλήγουν να αναμασάνε τις μπαγιάτικες (εδώ και πολλά χρόνια) κοινοτοπίες των κονδυλοφόρων της «κεντροαριστεράς».
Σε πέντε λόγους αποδίδουν οι φίλοι του g700.blogspot.com την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα τους εξετάσουμε έναν-έναν, για να γίνει έτσι πιο εύκολα κατανοητό πως τα όσα γράφουν βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία με τα επιχειρήματα του συστημικού και Αντι-Αριστερού ασφαλώς προπαγανδιστικού λόγου.
1. «Διέκοψε την ευρωπαϊκή του παράδοση».
Εδώ οι φίλοι μας χρησιμοποιούν την αγαπημένη μετωνυμία, καραμέλα στο στόμα όλων εκείνων που θέλουν να εμφανίζουν την Αριστερά ως «αντιευρωπαϊκή»: «Ευρώπη» σημαίνει «Ευρωπαϊκή Ένωση»! Δηλαδή τη συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή Ένωση, που εδώ και δεκαετίες αποδομεί συστηματικά τις κοινωνίες των χωρών της, προωθώντας συστηματικά τα συμφέροντα του Κεφαλαίου εις βάρος της Εργασίας. Επομένως, όποιος διαφωνεί με τις συγκεκριμένες πολιτικές, πολύ απλά βαφτίζεται «αντιευρωπαϊστής» και καίγεται στο πυρ το εξώτερον! Κι αν έχει την άποψη πως, για να δημιουργηθεί μια άλλη Ενωμένη Ευρώπη που να είναι υπέρ των αναγκών των πολλών, πρέπει να διαλυθεί η υπάρχουσα, τότε κηρύσσεται «Εχθρός του λαού» και καίγεται σταυρωμένος!
Επιπλέον οι φίλοι μας, αν και φανατικοί «εκσυγχρονιστές» και κήρυκες του «νέου», εμφανίζονται οπαδοί της «παράδοσης». Μιας παράδοσης που ξεκινάει από τα χρόνια του ΚΚΕεσ. στα τέλη της δεκαετίας του ’60, όταν το συγκεκριμένο κόμμα, στα πλαίσια και της κριτικής του προς το Σοβιετικό καθεστώς, τασσόταν από τότε υπέρ της εισόδου της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Ξεχνάνε πως το ΚΚΕεσ. έχει αποβιώσει το 1967 και πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι τελείως διαφορετικό, αφού συσπειρώνει πολλές τάσεις της Αριστεράς με διαφορετικές μεν απόψεις που έχουν όμως αποφασίσει να πορεύονται με βάση τη σύνθεση των διαφορών κι όχι την επιβολή της μιας επί των υπολοίπων. Και κυρίως ξεχνάνε, ότι από τη δεκαετία του ’60 έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του Σηκουάνα και του Ρήνου και πως η σκληρή πραγματικότητα δεν οδήγησε μόνο στη διάλυση της «Σοβιετικής Αυτοκρατορίας», αλλά και στη διάλυση των αυταπατών των Δυτικοευρωπαίων για «συνεχώς αυξανόμενη ευημερία». Έτσι κατέληξαν και οι ίδιοι να παίρνουν 700 ευρώ και να κλαψουρίζουν σαν μικρά σκυλάκια επειδή θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους…
2. «Σνόμπαρε το Διαγενεακό κοινωνικό ζήτημα».
Είναι γνωστό πως το αίτημα της «Διαγενεακής Δικαιοσύνης» αποτελεί τoν ακρογωνιαίo λίθο του συνολικού «ιδεολογικού» οικοδομήματος γύρω από το οποίο έχει συγκροτηθεί η ομάδα του g700.blogspot.com. Δεν είναι κατ’ αρχήν παράλογο μία ηλικιακή ομάδα που πλήττεται ιδιαίτερα από τις διαμορφωμένες, άθλιες εργασιακές συνθήκες να διεκδικεί την προώθηση των καλώς εννοούμενων συμφερόντων της. Εκείνο που είναι παράλογο και προδίδει φυσικά άγνοια, αλλά και απόσταση από την ορθή ανάγνωση της κοινωνικής πραγματικότητας είναι η αγνόηση των ταξικών διαχωρισμών που διαπερνούν αυτή την ίδια ηλικιακή ομάδα -αφού διαπερνούν και όλη την κοινωνία- και κυρίως η απαίτηση από ένα αριστερό σχήμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ να εξισώσει ένα μερικό αίτημα με το γενικό. Έτσι, κατά τους φίλους του g700.blogspot.com ο ΣΥΡΙΖΑ «έχασε» επειδή «υπέταξε ένα ζήτημα (…) στα όρια μιας mainstream αριστερής ανάλυσης (…) περιορίζοντας τις κοινωνικές διεκδικήσεις στο στενό κορσέ της παραδοσιακής ταξικής πάλης.»! (Εδώ οι φίλοι μας «ξαναθυμούνται» ότι είναι «εκσυγχρονιστές» και τα βάζουν με την «παραδοσιακή ταξική πάλη». Λες και είναι υπέρ της «σύγχρονης»!).
3. «Έκλεισε πονηρά το μάτι σε ακραία στοιχεία, θεωρώντας ότι αυτά εκπροσωπούν πιο γνήσια το λαϊκό κίνημα».
Εδώ βέβαια αναφέρονται στα περίφημα «Δεκεμβριανά» του 2008. Μόνο που θίγουν το ζήτημα σαν πολιτικάντηδες παλαιάς κοπής και μάλιστα της δεκάρας! Γιατί, για όλα όσα καταμαρτυρούν στον ΣΥΡΙΖΑ, κρύβονται πίσω από «τη γενική αίσθηση των πολιτών» οι οποίοι «καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως»(!) θεώρησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πριμοδότησε τη βία! Φυσικά, δεν μπαίνουν στον κόπο να αναρωτηθούν πώς δημιουργήθηκε αυτή η περίφημη «γενική αίσθηση των πολιτών» και ποιοί είχαν συμφέρον να δημιουργηθεί! Ούτε βέβαια για το αν οι ίδιοι συμπεριλαμβάνονται στους πολίτες που την έχουν! Κρύβονται κάτω από τα πλουμιστά φουστάνια της «γενικής αίσθησης» για να μπορούν να έχουν όλα τα «χαρτιά» στα χέρια τους. Ο μικροπολιτικός χαμαιλεοντισμός σε όλο του το μεγαλείο…
4. «Απορρίπτει τη συνεργασία με άλλα κόμματα πλην του Κομμουνιστικού».
Εδώ οι φίλοι μας έρχονται στο «ψητό». Φυσικά, έρχονται δια της τεθλασμένης, εκφράζονται όχι με αυτά που λένε, αλλά με αυτά που δεν λένε, όχι με αυτά που διατυπώνουν ρητά, αλλά με αυτά που υπονοούν. Έτσι όταν μιλούν για συνεργασίες με άλλα κόμματα εννοούν φυσικά το ΠΑΣΟΚ, αναφέρονται στην περίφημη «κεντροαριστερά». Συντάσσονται έτσι, αυτοί οι «καινοτόμοι», οι «ανατροπείς» του μεταπολιτευτικού Status Quo, με την πρόταση να αποτελέσει ένα κομμάτι της Αριστεράς μέρος και στήριγμα του ενός σκέλους του δικομματισμού! Με την οποία πρόταση βομβαρδίζονται συνεχώς οι πολίτες χρόνια και χρόνια από όλα τα «δημοκρατικά» μεγάφωνα του συστήματος και, μοιραία, ένα μεγάλο τμήμα τους την ενστερνίζεται. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο ΣΥΝ ήταν ένας πολύ καλός «πελάτης» των «κεντροαριστερών προσφορών». Από το 2003 και μετά όμως, μετά την στροφή του επί τα Αριστερά και την παγίωση σταδιακά του ΣΥΡΙΖΑ, τους γύρισε την πλάτη. Και η «αριστερή» πτέρυγα του δικομματικού καρτέλ σφόδρα εταράχθη. Μαζί και οι φίλοι του g700.blogspot.com…
5. «Διάβασε λάθος την ιστορική φάση και ανέγνωσε επιπόλαια την κοινωνία».
Αυτό το σημείο είναι ο σκληρός-σκληρός πυρήνας της αναλυτικής προσέγγισης του g700.blogspot.com. Ταυτόχρονα, είναι και άκρως αποκαλυπτικό για τη συστημική ιδεολογία από την οποία είναι διαποτισμένοι. Την οποία, ματαίως προσπαθούν να αποκρύψουν με διάφορα λεκτικά προπετάσματα κακής ποιότητας και ακροβασίες της κακιάς συμφοράς. Γράφουν: «Το κυρίαρχο κοινωνικό αίτημα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί λόγω της οικονομικής κρίσης, είναι μεν αριστερό, οι πολίτες ζητούν περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ασφάλεια, ωστόσο τίποτα δε μας δείχνει ότι η υπέρβαση του καπιταλισμού βρίσκεται προ των πυλών».
Τι μας λένε εδώ οι φίλοι μας; Μας λένε, ότι το κοινωνικό αίτημα της εποχής είναι αριστερό, ότι αυτοί το προσυπογράφουν (άρα είναι κι αυτοί «αριστεροί»), αλλά και ταυτόχρονα ότι δεν φτάνει μέχρι την υπέρβαση του καπιταλισμού. Πράγμα που προφανώς τους υποχρεώνει, ως δημοκράτες που σέβονται το λαϊκό αίσθημα, να συντάσσονται με τα όρια που θέτει η κοινωνία. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι απλώς πραγματιστές ή ότι μπορεί και να λυπούνται γι’ αυτή την περιορισμένη στόχευση του λαού; Ίσως, αν δυό-τρεις γραμμές παρακάτω δεν χαρακτήριζαν την Αριστερά «άκρα», φροντίζοντας έτσι να διευκρινίσουν τα λεγόμενά τους προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης που θα μπορούσε να τους κατατάξει στο Αντι-Καπιταλιστικό ρεύμα. Δεν παραλείπουν δε, να συστήσουν «στροφή προς το κέντρο»! Και φτάνουν σε σημείο γελοιότητας, όταν προτείνουν και τη στρατηγική που κατά τη γνώμη τους θα «πλαγιοκοπήσει το δικομματισμό»! Προτάσεις στρατηγικής κατά του δικομματισμού, από ανθρώπους που δύο ημέρες πριν τις Ευρωεκλογές έδιναν γραμμή υπέρ του ΠΑΣΟΚ, στο όνομα της «real politik»! Αλήθεια, πόση αφέλεια χρειάζεται για να γράφουν και να υπογράφουν τέτοιες ανοησίες προσδοκώντας να γίνουν πιστευτοί έστω και σε έναν αναγνώστη εκτός των συνήθων «πιστών»;
Αντί επιλόγου
Δεν ξέρουμε αν πράγματι αρκετοί από τα ιδρυτικά μέλη του g700.blogspot.com υποστήριξαν, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, τον ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές του 2004 και στις Εθνικές του 2007. Η άγνοια, η σύγχυση, οι αντιφάσεις και οι αυτοδιαψευδόμενοι ισχυρισμοί τους αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Εκείνο όμως που ξέρουμε είναι, ότι, αν και όσοι έπραξαν κάτι τέτοιο, έκαναν μεγάλο λάθος. Η σχέση τους με την Αριστερά είναι τόση, όση να τους επιτρέπει να φοράνε το ρολόι τους στο χέρι που το φοράνε όλοι οι άνθρωποι. Υποθέτουμε όμως, όχι χωρίς κάποιες τύψεις…
Για όποιον καταλαβαίνει τα στοιχειώδη του πολιτικού λόγου δεν υπήρχε η παραμικρή δυσκολία, εδώ και πολύ καιρό, να ανιχνεύσει το πολιτικοϊδεολογικό στίγμα των φίλων που διαχειρίζονται το g700.blogspot.com. Στο εναρκτήριο κείμενό τους, στις 17 Ιανουαρίου του 2007, προσπάθησαν να πάρουν αποστάσεις από όλους: Και από την «αδράνεια και την ακινησία της Δεξιάς» και από τη «στείρα άρνηση της Αριστεράς» και από την «αμηχανία του ΠΑΣΟΚ, του εκπρόσωπου υποτίθεται της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης». Βδομάδα με τη βδομάδα όμως γινόταν φανερό ότι η καρδούλα τους χτύπαγε για τη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη». Όπου «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» σήμαινε βέβαια το «κέντρο» της πολιτικής γεωγραφίας, αυτό που παραδοσιακά είναι Αντι-Δεξιό (όχι όμως και τόσο φανατικά ώστε να μη το ψηφίζουν δεξιοί, όπως ακριβώς συνέβη όταν έλαμπε το Σημιτικό άστρο…) και φυσικά Αντι-Αριστερό αφού «απεχθάνεται τα άκρα»…
Στις εκλογές του 2007 ήταν «σεμνοί». Μας είπαν ότι «στηρίζουν πολιτικές, όχι κόμματα». Βέβαια από την άλλη μας έκλεισαν πονηρά το μάτι δηλώνοντας ότι είναι «σοσιαλφιλελεύθεροι ιδεολογικά». Μέχρι εκεί όμως. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε εδραιωθεί, οι δημοσκοπήσεις δεν πήγαιναν καλά, ο Βενιζέλος καραδοκούσε… Το τοπίο ήταν θολό και το έδαφος ρευστό. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις κρύβει κανείς λόγια…
Από τότε πέρασε καιρός. Το ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε την τρικυμία της σύγκρουσης Παπανδρεϊκών και Βενιζελικών (οι φίλοι μας κράτησαν «αποστάσεις ασφαλείας» όσο κράτησε η διαμάχη -«φύλαγε τα ρούχα σου για να ‘χεις τα μισά» το λέει ο λαός- και μετά το αποτέλεσμα που ανέδειξε νικητή τον Παπανδρέου κρύφτηκαν πίσω από ένα «διακριτικό» υπέρ του Γιώργου άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη). Η κυβέρνηση της ΝΔ πήγαινε απ’ το κακό στο χειρότερο. Ήρθαν τα σκάνδαλα, ύστερα ήρθε η οικονομική κρίση και στο τέλος ήρθαν και τα χαρμόσυνα νέα: Το ΠΑΣΟΚ «έπαιρνε κεφάλι» στις δημοσκοπήσεις! Την κατάλληλη στιγμή: Λίγους μήνες πριν τις Ευρωεκλογές!
Νυν υπέρ πάντων ο αγών!
Ήταν πια καιρός για τους φίλους μας να βγάλουν τη μάσκα της «ακομμάτιστης» κίνησης πολιτών στην οποία έχουν φροντίσει στο μεταξύ να αναβαθμιστούν υπό τη μορφή ΜΚΟ. Εξάλλου, είχαν ήδη εκτεθεί αρκετά: Μετά από πρόταση του ΠΑΣΟΚ, είχαν παραλάβει το «Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη» της χρονιάς μαζί με άλλες 36 οργανώσεις από όλες τις χώρες της ΕΕ. Δεν υπήρχε πλέον κανένας λόγος να φοράνε την «υπερκομματική» μάσκα καλοκαιριάτικα…
Έτσι, αυτή τη φορά βγήκαν στα μαρμαρένια αλώνια του Διαδικτύου και βροντοφώναξαν: «Μαύρο σε κυβέρνηση και αντι-ευρωπαϊστές»! Και δύο ημέρες πριν τις εκλογές φρόντισαν να διευκρινίσουν πλήρως τις απόψεις τους δίνοντας «γραμμή»! Και τι έλεγε η «γραμμή»; Έλεγε «ολίγη» από Οικολόγους-Πράσινους και Φιλελεύθερη Συμμαχία ως ορεκτικό για το κυρίως «μενού», το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, το οποίο και προτεινόταν στη βάση της «real politik»! Φυσικά, η Αριστερά απορριπτόταν συλλήβδην ως «αντι-ευρωπαϊκή»…
Το σαμάρι και ο γάιδαρος
Το μετεκλογικό τοπίο έδωσε μια πολύ καλή αφορμή στους φίλους μας να χτυπήσουν για άλλη μια φορά το γάιδαρο χτυπώντας το σαμάρι. Ο γάιδαρος είναι βέβαια η Αριστερά. Το σαμάρι, ο ΣΥΡΙΖΑ, που εξ αντιδιαστολής με τις υψηλές προσδοκίες, παρουσιάζεται ως ο μεγάλος χαμένος των Ευρωεκλογών. Έτσι, με το άρθρο τους τη Δευτέρα 15 Ιουνίου (http://g700.blogspot.com/2009/06/blog-post_15.html) καταπιάνονται να αναλύσουν τις αιτίες για τις οποίες «έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ». Και τα κάνουν ρόιδο! Τα κάνουν ρόιδο, γιατί, καθώς δεν έχουν καμία ουσιαστική σχέση με την Αριστερά, τους λείπουν και γνώσεις για τις εξελίξεις στο κομμάτι αυτό της Αριστεράς -όπως και γενικότερα για τους προβληματισμούς εντός των κόλπων της- αλλά και γιατί, δέσμιοι καθώς είναι του κυρίαρχου και κατεστημένου λόγου -κι ας προσπαθούν να παραστήσουν τους ρηξικέλευθους αντιπάλους του Status Quo- καταλήγουν να αναμασάνε τις μπαγιάτικες (εδώ και πολλά χρόνια) κοινοτοπίες των κονδυλοφόρων της «κεντροαριστεράς».
Σε πέντε λόγους αποδίδουν οι φίλοι του g700.blogspot.com την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα τους εξετάσουμε έναν-έναν, για να γίνει έτσι πιο εύκολα κατανοητό πως τα όσα γράφουν βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία με τα επιχειρήματα του συστημικού και Αντι-Αριστερού ασφαλώς προπαγανδιστικού λόγου.
1. «Διέκοψε την ευρωπαϊκή του παράδοση».
Εδώ οι φίλοι μας χρησιμοποιούν την αγαπημένη μετωνυμία, καραμέλα στο στόμα όλων εκείνων που θέλουν να εμφανίζουν την Αριστερά ως «αντιευρωπαϊκή»: «Ευρώπη» σημαίνει «Ευρωπαϊκή Ένωση»! Δηλαδή τη συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή Ένωση, που εδώ και δεκαετίες αποδομεί συστηματικά τις κοινωνίες των χωρών της, προωθώντας συστηματικά τα συμφέροντα του Κεφαλαίου εις βάρος της Εργασίας. Επομένως, όποιος διαφωνεί με τις συγκεκριμένες πολιτικές, πολύ απλά βαφτίζεται «αντιευρωπαϊστής» και καίγεται στο πυρ το εξώτερον! Κι αν έχει την άποψη πως, για να δημιουργηθεί μια άλλη Ενωμένη Ευρώπη που να είναι υπέρ των αναγκών των πολλών, πρέπει να διαλυθεί η υπάρχουσα, τότε κηρύσσεται «Εχθρός του λαού» και καίγεται σταυρωμένος!
Επιπλέον οι φίλοι μας, αν και φανατικοί «εκσυγχρονιστές» και κήρυκες του «νέου», εμφανίζονται οπαδοί της «παράδοσης». Μιας παράδοσης που ξεκινάει από τα χρόνια του ΚΚΕεσ. στα τέλη της δεκαετίας του ’60, όταν το συγκεκριμένο κόμμα, στα πλαίσια και της κριτικής του προς το Σοβιετικό καθεστώς, τασσόταν από τότε υπέρ της εισόδου της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Ξεχνάνε πως το ΚΚΕεσ. έχει αποβιώσει το 1967 και πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι τελείως διαφορετικό, αφού συσπειρώνει πολλές τάσεις της Αριστεράς με διαφορετικές μεν απόψεις που έχουν όμως αποφασίσει να πορεύονται με βάση τη σύνθεση των διαφορών κι όχι την επιβολή της μιας επί των υπολοίπων. Και κυρίως ξεχνάνε, ότι από τη δεκαετία του ’60 έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του Σηκουάνα και του Ρήνου και πως η σκληρή πραγματικότητα δεν οδήγησε μόνο στη διάλυση της «Σοβιετικής Αυτοκρατορίας», αλλά και στη διάλυση των αυταπατών των Δυτικοευρωπαίων για «συνεχώς αυξανόμενη ευημερία». Έτσι κατέληξαν και οι ίδιοι να παίρνουν 700 ευρώ και να κλαψουρίζουν σαν μικρά σκυλάκια επειδή θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους…
2. «Σνόμπαρε το Διαγενεακό κοινωνικό ζήτημα».
Είναι γνωστό πως το αίτημα της «Διαγενεακής Δικαιοσύνης» αποτελεί τoν ακρογωνιαίo λίθο του συνολικού «ιδεολογικού» οικοδομήματος γύρω από το οποίο έχει συγκροτηθεί η ομάδα του g700.blogspot.com. Δεν είναι κατ’ αρχήν παράλογο μία ηλικιακή ομάδα που πλήττεται ιδιαίτερα από τις διαμορφωμένες, άθλιες εργασιακές συνθήκες να διεκδικεί την προώθηση των καλώς εννοούμενων συμφερόντων της. Εκείνο που είναι παράλογο και προδίδει φυσικά άγνοια, αλλά και απόσταση από την ορθή ανάγνωση της κοινωνικής πραγματικότητας είναι η αγνόηση των ταξικών διαχωρισμών που διαπερνούν αυτή την ίδια ηλικιακή ομάδα -αφού διαπερνούν και όλη την κοινωνία- και κυρίως η απαίτηση από ένα αριστερό σχήμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ να εξισώσει ένα μερικό αίτημα με το γενικό. Έτσι, κατά τους φίλους του g700.blogspot.com ο ΣΥΡΙΖΑ «έχασε» επειδή «υπέταξε ένα ζήτημα (…) στα όρια μιας mainstream αριστερής ανάλυσης (…) περιορίζοντας τις κοινωνικές διεκδικήσεις στο στενό κορσέ της παραδοσιακής ταξικής πάλης.»! (Εδώ οι φίλοι μας «ξαναθυμούνται» ότι είναι «εκσυγχρονιστές» και τα βάζουν με την «παραδοσιακή ταξική πάλη». Λες και είναι υπέρ της «σύγχρονης»!).
3. «Έκλεισε πονηρά το μάτι σε ακραία στοιχεία, θεωρώντας ότι αυτά εκπροσωπούν πιο γνήσια το λαϊκό κίνημα».
Εδώ βέβαια αναφέρονται στα περίφημα «Δεκεμβριανά» του 2008. Μόνο που θίγουν το ζήτημα σαν πολιτικάντηδες παλαιάς κοπής και μάλιστα της δεκάρας! Γιατί, για όλα όσα καταμαρτυρούν στον ΣΥΡΙΖΑ, κρύβονται πίσω από «τη γενική αίσθηση των πολιτών» οι οποίοι «καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως»(!) θεώρησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πριμοδότησε τη βία! Φυσικά, δεν μπαίνουν στον κόπο να αναρωτηθούν πώς δημιουργήθηκε αυτή η περίφημη «γενική αίσθηση των πολιτών» και ποιοί είχαν συμφέρον να δημιουργηθεί! Ούτε βέβαια για το αν οι ίδιοι συμπεριλαμβάνονται στους πολίτες που την έχουν! Κρύβονται κάτω από τα πλουμιστά φουστάνια της «γενικής αίσθησης» για να μπορούν να έχουν όλα τα «χαρτιά» στα χέρια τους. Ο μικροπολιτικός χαμαιλεοντισμός σε όλο του το μεγαλείο…
4. «Απορρίπτει τη συνεργασία με άλλα κόμματα πλην του Κομμουνιστικού».
Εδώ οι φίλοι μας έρχονται στο «ψητό». Φυσικά, έρχονται δια της τεθλασμένης, εκφράζονται όχι με αυτά που λένε, αλλά με αυτά που δεν λένε, όχι με αυτά που διατυπώνουν ρητά, αλλά με αυτά που υπονοούν. Έτσι όταν μιλούν για συνεργασίες με άλλα κόμματα εννοούν φυσικά το ΠΑΣΟΚ, αναφέρονται στην περίφημη «κεντροαριστερά». Συντάσσονται έτσι, αυτοί οι «καινοτόμοι», οι «ανατροπείς» του μεταπολιτευτικού Status Quo, με την πρόταση να αποτελέσει ένα κομμάτι της Αριστεράς μέρος και στήριγμα του ενός σκέλους του δικομματισμού! Με την οποία πρόταση βομβαρδίζονται συνεχώς οι πολίτες χρόνια και χρόνια από όλα τα «δημοκρατικά» μεγάφωνα του συστήματος και, μοιραία, ένα μεγάλο τμήμα τους την ενστερνίζεται. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο ΣΥΝ ήταν ένας πολύ καλός «πελάτης» των «κεντροαριστερών προσφορών». Από το 2003 και μετά όμως, μετά την στροφή του επί τα Αριστερά και την παγίωση σταδιακά του ΣΥΡΙΖΑ, τους γύρισε την πλάτη. Και η «αριστερή» πτέρυγα του δικομματικού καρτέλ σφόδρα εταράχθη. Μαζί και οι φίλοι του g700.blogspot.com…
5. «Διάβασε λάθος την ιστορική φάση και ανέγνωσε επιπόλαια την κοινωνία».
Αυτό το σημείο είναι ο σκληρός-σκληρός πυρήνας της αναλυτικής προσέγγισης του g700.blogspot.com. Ταυτόχρονα, είναι και άκρως αποκαλυπτικό για τη συστημική ιδεολογία από την οποία είναι διαποτισμένοι. Την οποία, ματαίως προσπαθούν να αποκρύψουν με διάφορα λεκτικά προπετάσματα κακής ποιότητας και ακροβασίες της κακιάς συμφοράς. Γράφουν: «Το κυρίαρχο κοινωνικό αίτημα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί λόγω της οικονομικής κρίσης, είναι μεν αριστερό, οι πολίτες ζητούν περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική ασφάλεια, ωστόσο τίποτα δε μας δείχνει ότι η υπέρβαση του καπιταλισμού βρίσκεται προ των πυλών».
Τι μας λένε εδώ οι φίλοι μας; Μας λένε, ότι το κοινωνικό αίτημα της εποχής είναι αριστερό, ότι αυτοί το προσυπογράφουν (άρα είναι κι αυτοί «αριστεροί»), αλλά και ταυτόχρονα ότι δεν φτάνει μέχρι την υπέρβαση του καπιταλισμού. Πράγμα που προφανώς τους υποχρεώνει, ως δημοκράτες που σέβονται το λαϊκό αίσθημα, να συντάσσονται με τα όρια που θέτει η κοινωνία. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι απλώς πραγματιστές ή ότι μπορεί και να λυπούνται γι’ αυτή την περιορισμένη στόχευση του λαού; Ίσως, αν δυό-τρεις γραμμές παρακάτω δεν χαρακτήριζαν την Αριστερά «άκρα», φροντίζοντας έτσι να διευκρινίσουν τα λεγόμενά τους προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης που θα μπορούσε να τους κατατάξει στο Αντι-Καπιταλιστικό ρεύμα. Δεν παραλείπουν δε, να συστήσουν «στροφή προς το κέντρο»! Και φτάνουν σε σημείο γελοιότητας, όταν προτείνουν και τη στρατηγική που κατά τη γνώμη τους θα «πλαγιοκοπήσει το δικομματισμό»! Προτάσεις στρατηγικής κατά του δικομματισμού, από ανθρώπους που δύο ημέρες πριν τις Ευρωεκλογές έδιναν γραμμή υπέρ του ΠΑΣΟΚ, στο όνομα της «real politik»! Αλήθεια, πόση αφέλεια χρειάζεται για να γράφουν και να υπογράφουν τέτοιες ανοησίες προσδοκώντας να γίνουν πιστευτοί έστω και σε έναν αναγνώστη εκτός των συνήθων «πιστών»;
Αντί επιλόγου
Δεν ξέρουμε αν πράγματι αρκετοί από τα ιδρυτικά μέλη του g700.blogspot.com υποστήριξαν, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, τον ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές του 2004 και στις Εθνικές του 2007. Η άγνοια, η σύγχυση, οι αντιφάσεις και οι αυτοδιαψευδόμενοι ισχυρισμοί τους αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Εκείνο όμως που ξέρουμε είναι, ότι, αν και όσοι έπραξαν κάτι τέτοιο, έκαναν μεγάλο λάθος. Η σχέση τους με την Αριστερά είναι τόση, όση να τους επιτρέπει να φοράνε το ρολόι τους στο χέρι που το φοράνε όλοι οι άνθρωποι. Υποθέτουμε όμως, όχι χωρίς κάποιες τύψεις…
6 σχόλια:
Εμ βέβαια τέτοιες αρλούμπες αναλύσεις άκουγα όταν ασχολούμουν με το ΣΥΡΙΖΑ και την έκανα με ελαφρά για Οικολόγους Πράσινους. Τι να πω; Αφού για εσάς το πρόβλημα είναι ο γιαλός που είναι στραβός και όχι που αρμενίζετε στραβά πάω πάσο.
Φίλη @zouf,
Είσαι λίγο (αρκετά, ίσως πολύ) γενικόλογη. Αν δεν μας προσδιορίσεις συγκεκριμένα κάποιες από τις "αρλούμπες" του άρθρου (όχι του ΣΥΡΙΖΑ -δεν είμαστε κομματική διαδικτυακή οργάνωση ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε του ΚΚΕ, ούτε της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε του Μ-Λ ΚΚΕ), πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε τις απαραίτητες διευκρινίσεις και σου δώσουμε κάποιες εξηγήσεις;
Το ίδιο ισχύει και για την παροιμία που αναφέρεις. Όμως εδώ μπορούμε να σου πούμε κάτι: Κανείς δεν θέλει να αρμενίζει στραβά. Το πράγμα μπερδεύεται όμως από το εξής ζήτημα: Σε ποιό γιαλό πρέπει να κατευθυνθούμε;
Τα λέμε.
Φίλε @Lou,
Βάζεις πολλά θέματα. Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε.
1)Κάνεις λάθος για το μάτι που δήθεν κλείνει στην ανομία ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή ήταν η γραμμή των τηλεοράσεων και των Πρετεντέρηδων κι εσύ την κατάπιες αμάσητη. Μπορεί να μη μπόρεσε να εξηγήσει ικανοποιητικά τη στάση του, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι καθοδήγησε ή έστω ότι συμφωνεί με τους "μπαχαλάκηδες". Και σε τελική ανάλυση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όλη η Αριστερά. Δεν πιστεύουμε να έχεις το ίδιο πρόβλημα με το ΚΚΕ;
2)Επίσης κάνεις λάθος στο συμπέρασμά σου ότι το blog είναι Συριζικό (το εξηγούμε και στη @zouf πιό πάνω). Είναι απλώς αριστερό. Ασχοληθήκαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί αυτόν χτυπούσε το post του g700.blogspot.com. Αν είχε ασχοληθεί με το ΚΚΕ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα τα υπερασπιζόμαστε το ίδιο.
3)Καμία αμετροέπεια ή αλαζονεία δεν δείχνουμε για την ΕΕ γιατί δεν έχουμε πει κάτι συγκεκριμένο για την ΕΕ εμείς. Στο post προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε τα περί "αντιευρωπαϊσμού" που οι φίλοι του g700.blogspot.com τον ταυτίζουν με τις αντιΕΕ απόψεις. Όμως γιατί ακόμα κι αν θέλαμε το γκρέμισμα αυτής της ΕΕ θα ήμασταν αμετροεπείς ή αλαζόνες; Κι αν θέλαμε μιά άλλη ΕΕ, που να ήταν υπέρ της κοινωνίας κι όχι υπέρ των εταιριών που μας δίνουν 700 ευρώ και μας ζητούν να κάνουμε και τούμπες τι θα ήμασταν τότε;
4)Δεν περιμένουμε να ψηφίζουν την Αριστερά μόνο οι "διαβασμένοι". Βέβαια δε βλάπτει ν' ανοίγουμε και κανένα βιβλιαράκι πού και πού. Περιμένουμε να ψηφίζει όμως Αριστερά η γενιά μας που την πατάνε χάμω! Ήταν ποτέ απέναντί μας η Αριστερά; Εμείς δίπλα μας τη βλέπουμε!
5)Δεν ξέρουμε τι παίζεται με Αλαβάνο κλπ. Περιμένουμε. Όσο για θεωρητική ανάλυση η μόνη που στέκει κατά τη γνώμη μας είναι ότι τέτοια γεγονότα μόνο ζημιά κάνουν.
6)Δε νιώσαμε καμιά "ταπείνωση" με την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλης της Αριστεράς όπως εξηγούσαμε σε προηγούμενο post. Μόνο απογοήτευση και προβληματισμό, αλλά "ταπείνωση" όχι, ποτέ. Αυτή του η δήλωση μας θύμισε αθλητικά πρωτοσέλιδα μετά από καμιά τεσσάρα του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού.
7)Οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ δε θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς από την άλλη θα θέλαμε όλη την Αριστερά σε ένα ενωτικό σχήμα. Άρα διαφωνούμε. Τώρα για υπόγειες συνωμοσίες και τέτοια. Δεν πιστεύουμε σε συνωμοσίες. Ξέρουμε όμως ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΝ που επηρεάζονται από τους ανανεωτικούς δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλο ποσοστό.
Προσπαθήσαμε να απαντήσουμε σε όλα τα ζητήματα που έβαλες. Μπορεί να διαφωνείς σε μερικά ή σε όλα, αλλά τουλάχιστον δεν κρυφτήκαμε πίσω από μασημένα λόγια. Αυτό πρέπει να μας το αναγνωρίσεις πιστεύουμε.
Τα λέμε.
Είναι όλα ενδιαφέροντα, αλλά αυτό που έχω να τονίσω είναι πως η αριστερά στην Ελλάδα λειτουργεί αποκλειστικά συντεχνιακά. Ο τρόπος αντίδρασής της κινείται στη γραμμή να διατηρήσουμε αυτά που έχουμε καθώς είμαστε βολομένοι. Περισσότερο χρόνο διαθέτουν ώστε να συγκροούνται μεταξύ τους παρά να προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι έχουν μια καλύτερη λύση. Η κομματική πειθαρχία και η διατήρηση των θέσεων των στελεχών, είναι το σημαντικότερο θέμα. Η λύση στα υπάρχοντα προβλήματα ακολουθεί από μακρυά ενώ οι αφορισμοί είναι οι μόνοι παρόντες.
Δημοσίευση σχολίου