Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Αδερφές και παλικάρια, γίναμε μαλλιά-κουβάρια!


Π ρ ο λ ε γ ό μ ε ν α

Για να μη ξεστρατίσει εξ αρχής ο αναγνώστης, μερικές διευκρινίσεις:

1. Ο τίτλος δεν υποδηλώνει καμία σεξιστική διάθεση. Είναι απλώς το αποτέλεσμα της δουλειάς του συντάκτη ύλης από τον οποίο σταθερά ζητείται κάτι «πιασάρικο». Αυτό μπορεί να γίνει αφορμή να κατηγορηθούμε για λαϊκοκιτρινισμό[1]. Ο βρεγμένος τη βροχή δε τη φοβάται! Πρόσφατα κατηγορηθήκαμε ότι γυρνάμε δεξιά κι αριστερά σε blogs υψηλής αναγνωσιμότητας με εμπρηστικά σχόλια, μόνο και μόνο για να προσελκύουμε αναγνώστες…

2. Είτε είναι κίτρινος και «πιασάρικος», είτε όχι, το βέβαιο είναι πώς ο τίτλος αιχμαλωτίζει σε έξι λέξεις όλο το πνεύμα του post, όπως θα έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν οι υπομονετικοί αναγνώστες που θα συνεχίσουν να διαβάζουν αυτές τις αράδες μέχρι το τέλος. Μ’ άλλα (εγγλέζικα) λόγια, τουλάχιστον είναι relevant[2].

Τούτων εξηγηθέντων, ας προχωρήσουμε στο θέμα μας.

Όποιος γυρίζει μυρίζει

Γυρνώντας λοιπόν δεξιά κι αριστερά, πέσαμε πάνω σε ένα post της φίλης μας της Βέλγας[3] με θέμα τις απειλές που εκτοξεύονται από τα ακροδεξιά «παλικάρια»[4] εν όψει του Athens Gay Pride της 5ης Ιουνίου. Η Βέλγα, ξηγημένο και δικό μας κορίτσι, υπερασπίστηκε φυσικά το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να διαδηλώσουν όπως αγαπάει η καρδούλα τους το αίτημα-αξίωση της αποδοχής τους από την κοινωνία χωρίς κατατρεγμούς και διακρίσεις. Και πολύ καλά έκανε.

Διαβάζοντας όμως τα σχόλια, που συχνά είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι ενός post γιατί έχει κανείς την ευκαιρία να δει τις απόψεις που «κυκλοφορούν» στην «πιάτσα» για το εκάστοτε ζήτημα, πέσαμε πάνω στο εξής σχόλιο μιας αναγνώστριας (τα bold δικά μας):

«Αυτό που με στεναχωρεί πάνω από όλα αγαπητή δεν είναι τα ακραία στοιχεία. Αλλά όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι το solidarity με τον οποιονδήποτε απεργό είναι ακριβώς το ίδιο που θα έπρεπε να έχουμε με τον οποιονδήποτε θέλει να εκφράσει την ταυτότητα του».

Και λίγο παρακάτω είδαμε τη Βέλγα να απαντάει:

«Σ…. συμφωνώ και επαυξάνω στο σχόλιό σου. Η επιλεκτική αλληλεγγύη δεν έχει και πολύ νόημα».

Εδώ ακριβώς είναι που ζητάμε να πάρουμε το λόγο.

Λησμοσύνες και συγχύσεις

Για την Αριστερά που έχει ξεπεράσει τον πρωτογονισμό, την απλοποίηση και την πολύ μικρότερη γνώση των ανθρώπινων, συνωδά στοιχεία τα οποία, αναπόφευκτα σε κάποιο βαθμό, τη σημάδευαν στην αυγή του Εργατικού Κινήματος, είναι πλέον σαφές ότι σήμερα, για τα καλά πια στον 21ο αιώνα, η υποκειμενοποίηση του ανθρώπου συντελείται και μέσα από την πρόσκτηση πολλαπλών ταυτοτικών χαρακτηριστικών. (Να σημειώσουμε εδώ, χωρίς να το αναλύσουμε παραπέρα, ότι η με συνοπτικές διαδικασίες συμπερίληψη του σεξουαλικού προσανατολισμού —ο οποίος καθορίζεται και βιολογικά— στον κατάλογο των ταυτοτήτων —ή ακόμα και των επιλογών σε ζητήματα απλώς γούστου(!)— από τις οποίες ο καθένας διαλέγει ό,τι του ταιριάζει είναι, επιεικώς, προβληματική, όπως σαφώς προκύπτει από ένα σχόλιο που διαβάσαμε σε κάποιο άλλο blog: «Είναι απλά τραγικό και απελπιστικά ψυχοφθόρο να πρέπει να αποδεικνύεις σε κάθε σου βήμα τα αυτονόητα για σένα. Ότι είναι λογικό να μην σου αρέσει πχ το καρπούζι και να σου αρέσει το πεπόνι. Ή να συγκινείσαι περισσότερο με την ανατολή και όχι με την δύση. Ή να είσαι παναθηναϊκός και όχι ολυμπιακός[5].»!).

Όμως για την Αριστερά που δεν έχει ξεπεράσει ως «ιδεολόγημα του παρελθόντος» την καρδιά της μαρξικής θεωρίας, την καρδιά της δηλαδή, έχουμε την εντύπωση ότι η υιοθέτηση τέτοιων εξισώσεων σαν αυτές που είδαμε να γίνονται στη συζήτηση στο blog της φίλης μας της Βέλγας είναι ο δρόμος που οδηγεί στην οριστική εξαφάνισή της ως ριζοσπαστικού κινήματος αφοσιωμένου αμετάκλητα στην ανατροπή της κερδοκεντρικής κοινωνίας.

Αλήθεια, εκτός από την κατίσχυση του καπιταλισμού ως το μόνο «ρεαλιστικό» σχέδιο λειτουργίας των ανθρώπινων κοινωνιών, τι έχει αλλάξει από την εποχή που το δίδυμο έγραφε το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» ας πούμε; Τι συνέβη και η υλική πλευρά της ζωής έπαψε να παίζει τον κυρίαρχο ρόλο (υλική πλευρά της ζωής = η σκληρή πραγματικότητα στην οποία οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να οργανώσουν τις δραστηριότητές τους ώστε να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν· η οικονομική βάση της κοινωνικής ζωής σε τελική ανάλυση);

Αν δεν έχει αλλάξει κάτι (αν έχει αλλάξει, παρακαλούμε να μας υποδειχθεί) τότε μήπως δεν είναι «ακριβώς το ίδιο» η ταξική πάλη με την πάλη για την κοινωνική αποδοχή μιας ταυτότητας, —ακόμα και τόσο ισχυρής που να είναι κάτι περισσότερο από ‘ταυτότητα’— όσο η σεξουαλική; Και μήπως, ακριβώς επειδή δεν έχει αλλάξει κάτι, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιστοιχίζουμε την κατανομή της πίεσης με τις κοινωνικές πραγματικότητες, πράγμα που, μοιραία, σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέγουμε κάθε φορά το σημείο στο οποίο θα ασκήσουμε τη μέγιστη πίεση;

Σημαίνει αυτή η αντιστοίχιση-επιλογή που θέτει προτεραιότητες, που ορίζει κύρια και δευτερεύοντα μέτωπα ή κεντρικά και παράπλευρα ζητήματα, σημαίνουν όλα αυτά ότι υιοθετούμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Σε καμία περίπτωση! Σημαίνει απλώς ότι αφού, εκτός από τα υλικά σώματα, ειδικό βάρος διαθέτουν και οι άπειρες κοινωνικές πραγματικότητες, αποτελεί προφανή και στοιχειώδη πρόνοια ο συνυπολογισμός του.

Από το ένα άκρο στο άλλο

Η εξίσωση του ταξικού παράγοντα με άλλους κινητήριους κοινωνικούς ιμάντες (εν προκειμένω τον σεξουαλικό προσανατολισμό) και ο υποβιβασμός του σε μια ακόμα ταυτότητα προς επιλογή, διαδεδομένη αντίληψη σε πολύ κόσμο, αλλά και —δυστυχώς— σε αρκετούς αριστερούς, οδηγεί πολλές φορές εκείνους που χονδρικά συμμερίζονται τις απόψεις τις οποίες αναπτύξαμε, σε μια υποβάθμιση μέχρι σχεδόν εξαφάνισης οποιουδήποτε αιτήματος που δεν εντάσσεται άμεσα στην ταξική πάλη.

Περιττό να πούμε ότι αυτός είναι ο άλλος δρόμος προς την …κόλαση! Για τρεις βασικούς λόγους. Ο πρώτος: Επειδή απομονώνει την Αριστερά από ευρέα κοινωνικά στρώματα που η πολιτική τους συνειδητοποίηση δεν φτάνει ακόμα στα «ψιλά γράμματα» της μαρξικής θεωρίας. Ο δεύτερος: Επειδή η πάλη για κοινωνικά αιτήματα που δεν είναι σύμφωνα με τις αντιλήψεις μας κεντρικά, είναι ένα πρώτης τάξεως πεδίο για να αποκτήσουν οι άνθρωποι μέσα από την ίδια την εμπειρία τους βαθύτερη κατανόηση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Και ο τρίτος:

Επειδή η Αριστερά, όσο πρέπει να είναι προσανατολισμένη στο κεντρικό και γενικό, άλλο τόσο δεν μπορεί να αδιαφορεί για το δευτερεύον και ειδικό. Όσο είναι ψευδές ότι «there is no such thing as society», άλλο τόσο είναι ψευδές ότι «there is no such thing as individuals». Κι όσο είναι αληθές ότι υπάρχουν πλειοψηφίες, άλλο τόσο είναι αληθές ότι υπάρχουν και μειοψηφίες…

Είμαστε, τι είμαστε;

Διαβάσαμε ένα post με τον εξής «πιασάρικο», οφείλουμε να ομολογήσουμε, αν και όχι πια και τόσο πρωτότυπο, τίτλο: «Είμαστε όλοι ‘‘πούστηδες’’».

Είναι αγαπημένη συνήθεια των ανθρώπων που θα μπορούσαμε να τους κατατάξουμε στην ‘πολιτισμική αριστερά’[6] να φωνάζουν σε άπειρες παραλλαγές αυτό το σύνθημα.

Έτσι, άλλοτε καλούμαστε «να είμαστε όλοι πούστηδες», άλλοτε «να είμαστε όλοι μετανάστες», άλλοτε «να είμαστε όλοι άτομα με ειδικές ανάγκες» κι άλλοτε «να είμαστε όλοι καρέτα-καρέτα»! Με αποτέλεσμα να καταλήγουμε μαλλιά-κουβάρια!

Για να μην καταλήγουμε εκεί: Ας είμαστε ό,τι επιλέγουμε να είμαστε σε κάθε περίσταση. Καμία αντίρρηση. Με την προϋπόθεση όμως ότι δεν ξεχνάμε πως αυτό που πρωταρχικά πρέπει να προσπαθήσουμε να γίνουμε είναι νεκροθάφτες της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Ακόμα κι αν την ταφόπλακα τη βάλουν τα δισέγγονά μας!

Διαφορετικά, γάμα τα (κατά φύση ή κατά φύση παρά φύση) με κεφαλαία γράμματα!...


[1] Συχνά μια τέτοια κατηγορία μπορεί να σου απαγγελθεί από ανθρώπους που χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες τεχνικές, αλλά για τις ακριβώς αντίθετες απόψεις από τις δικές σου.

[2] Αυτό το λέμε, γιατί, πού και πού, βλέπουμε τίτλους-φάντηδες να επιγράφουν θέματα-ρετσινόλαδο.

[3] Καμιά φορά την «πατάμε» και χάνουμε το χρόνο μας με blogs τα οποία, επειδή έχουν παρόμοια αναγνωσιμότητα με το δικό μας, δεν αποτελούν ευκαιρία για διαφήμιση. Είναι ένα πρόβλημα που μας απασχολεί πολύ σοβαρά και we’re working on it, όπως χαρακτηριστικά και κάπως χαριτωμένα λέγεται στην αγγλοσαξονική…

[4] Ελπίζουμε τα εισαγωγικά να μη διαφύγουν της προσοχής των αναγνωστών, δεδομένου ότι είναι το σημείο, αν και λεπτό, που κάνει σαφές ότι ο τίτλος δεν αναφέρεται σ’ αυτή την κατηγορία των παλικαριών.

[5] Κάπως προφητικά, στις 9 Απριλίου, σε ένα post στο οποίο αποπειραθήκαμε να καταγράψουμε 10 προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της Αριστεράς, γράφαμε, μεταξύ άλλων, στη σχετική προϋπόθεση («Να ξαναγίνει περισσότερο ταξική και λιγότερο πολιτισμική»):

«Αυτή η παράλειψη [της πρωτοκαθεδρίας της ταξικής πάλης δηλαδή] οδήγησε στην εγκατάλειψη των προτεραιοτήτων με αποτέλεσμα η κοινωνική (ταξική) ταυτότητα που προκύπτει αντικειμενικά (αλλά πρέπει να συνειδητοποιηθεί υποκειμενικά) από τη θέση την οποία καταλαμβάνει κάποιος στην καπιταλιστική παραγωγική μηχανή, να είναι απλώς μια από τις ταυτότητες που έχει στη διάθεσή του για να επιλέξει. Έτσι όμως το πράγμα μπορεί να καταλήξει άσχημα· λόγου χάρη, κάπως έτσι:

‘‘Τι είστε εσείς;’’. ‘‘Εγώ είμαι κομμουνιστής’’. ‘‘Α, χάρηκα πολύ! Εγώ είμαι gay. Κι έχω κι έναν ξάδερφο που είναι φόλα Ολυμπιακός!’’…».


[6] Ο όρος ‘πολιτισμική αριστερά’ χρησιμοποιείται για να περιγράψει, αν και με όχι απόλυτη ακρίβεια, τα στοιχεία της αριστερής κοσμοθεωρίας που βρίσκονται εκτός του «σκληρού πυρήνα» της, δηλαδή του ιστορικού υλισμού. Τέτοια είναι τα αιτήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανεξιθρησκείας του κράτους, απροϋπόθετης πολιτογράφησης των μεταναστών, αιτήματα εξίσωσης φύλων, αποδοχής και απόδοσης ίσων δικαιωμάτων στους ανθρώπους με μειοψηφικές σεξουαλικές προτιμήσεις, κ.λπ. Πολλά από αυτά τα αιτήματα τα υιοθετεί και το πολιτικό σκέλος του (οικονομικού) φιλελευθερισμού.


Η εικόνα από το krotkaya.wordpress.com

30 σχόλια:

not_me είπε...

καλησπερα,

αν και η μερα ειναι περιεργη
( ο λογος (και) εδω:http://www.thepressproject.gr/ )
να πω οτι το ποστ ειναι πολυ καλο.

Ξερω οτι το σχολιο μου ειναι σε αλλη κατευθυνση απο αυτην που το πηγατε εσεις αλλα θελω να το κανω παρ'ολα αυτα.


Αυτο που θελω να πω εγω λοιπον ειναι οτι βρισκω υποκριτικο και λυπηρο να γινονται ολες αυτες (τις εχω παρακολουθησει αλλα δεν εχω σχολιασει πουθενα) ενδιαφερουσες συζητησεις με αφορμη ενος "τσιρκου" οπως ειναι ολα τα gay parades στον κοσμο ,στο οποιο συμμετεχουν ατομα* τα οποια δεν κρυβονται καθολου ολον τον χρονο και ειναι αυτο που λεμε "κραγμενες αδερφες" με την κακη εννοια του ορου (οποτε δεν ισχυει το σκεπτικο οτι ολο τον χρονο καταπιεζονται αλλα 1 μερα τον χρονο "ξεδινουν").

Επισης να πω και μια αλλη σκεψη μου : με αυτους τους τροπους δεν κερδιζονται ισοτητες.Η ισοτητα θελει σοβαροτητα και οχι αυτα τα καραγκιοζιλικια .Ειναι κριμα να χαρακτηριζονται απο ολο αυτο το freak show τοσοι αλλοι gay ανθρωποι που ειναι σοβαροι και στιγματιζονται απο αυτους τους λιγους απλα και μονο επειδη αυτοι ειναι "φωνακλαδες".

Αν το σκεφτει καποιος και αναποδα,οσο νορμαλ ειναι να κανουν οι straight πορεια για να γιορτασουν το γεγονος οτι ειναι βαρβατοι ανδρες αλλο τοσο ειναι νορμαλ να κανουν πορεια και οι gay.
Aν αυτο βοηθαει ας σκεφτουν ολοι ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ανδρες και γυναικες θα πηγαιναν σε μια τετοια εκδηλωση για να "γιορτασουν" την straight σεξουαλικοτητα τους........και θα καταλαβουν τι ειδους gay συμμετεχουν στα gay parades.


χαιρετω

*προφανως και δεν ειναι ολοι οσοι συμμετεχουν σε τετοιες εκδηλωσεις ετσι! αλλα το μεγαλυτερο ποσοστο!

not_me είπε...

μια μικρη αλλα σημαντικη διορθωση:
εγω περιγραφω την ΣΗΜΕΡΙΝΗ πραγματικοτητα τον gay παρελασεων...
ΟΧΙ το πως ξεκινησαν,αλλα το πως εχουν καταντησει σημερα!
για να μην παρεξηγηθω

Ελλην Διόνυσος Απόλλων είπε...

Συγχαρητηρια!
Πολύ ωραία τα λέτε
Μπραβο.

LeftG700 είπε...

Φίλε george,


Δεν έχουμε αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να σχολιάσουμε με την πρέπουσα σοβαρότητα τα όσα επισημαίνεις.

Όμως θέλουμε να πούμε κάτι διαδικαστικό(;)

Κάθε ποστ εστιάζει κάπου. Ουδεμία υποχρέωση καταλογίζουμε στους αναγνώστες να μη μετατοπίσουν την εστία αλλού.

Αυτά συμβαίνουν ...αλλού. Όχι σ' εμάς!


Τα λέμε (αργότερα)

LeftG700 είπε...

Φίλε Ελληνα Διόνυσε Απόλλωνα,


Αν κυριολεκτείς, ευχάριστο το σχόλιό σου, αλλά όχι και πολύ χρήσιμο σ' εμάς. Λέμε πολλά. Ποια ακριβώς είναι αυτά που "λέμε ωραία";

Αν πάλι μας ειρωνεύεσαι, κανένα πρόβλημα. Μόνο το εξής:

Η ειρωνεία υποδηλώνει σφοδρή διαφωνία. Αν δεν την εξηγήσεις, πώς να κάνουμε διάλογο (απο τον οποίο, θεωρητικά, μπορεί να προκύψει ότι έχεις δίκιο);

Με κάθε φιλική διάθεση: σκέψου τα όλα αυτά.


Τα λέμε

not_me είπε...

προς θεου, το ξερω αυτο ρε παιδια,απλα εκανα την επισημανση για να μην "κατηγορηθω" οτι εχασα το νοημα του ποστ
(μου ετυχε τις προαλλες σε αλλο blog ,χωρις να κατηγορω αυτον που με παρεξηγησε, και απλα ηθελα να το προλαβω)

katerina είπε...

Καλησπέρα,

Όχι σκέτο θα τον πιω τον καφέ, ίσως μια σταγονα γάλα.

(1) Κακό πράγμα οι απολογίες. Τελικά μαθαινουμε πραγματα που δεν τα ξερουμε. Ενταξει Κατερίνα, αλλά άμα λάχει και για λίγο κουτσομπολιό, φοράμε και το τσεμπερι της Κατίνας. Ώστε σας κατηγορουν για λαικοκιτρινισμό. Το διαψευδω κατηγορηματικώς.

(2) Χωροι κοινωnικής δικτυωσης είναι και ta blogs, ο πιασαρικος τιτλος προσκαλέι τους αναποφάσιστους αναγνωστες. Ο σημερινός δικός σας είναι στα όρια της πολιτικής ορθοτητας. Και αν κάτι σιχαινομαι είναι η …πολιτική ορθότης.

Και τωρα στην ουσία. Είτε πιστευεις ότι ο κόσμος θα πεθάνει μαζί σου, ειτε πιστευεις ότι στην επομενη ζωή το έχεις καβατζωσει το στασίδι στον Παραδεισο, το προβλημα, τον άγχος, τον πόνο, το άγος, τον αποκλεισμο, την περιθωριοποιηση, θελεις και επιδιώκεις να τα λυσεις ΑΜΕΣΑ. Χθες.

Φίλοι μου, ξεκινάμε από διαφορετικές αφετηρίες, δεν ξέρω αν ποτέ θα συναντηθούμε αλλά είναι μάλλον δυσκολο να καταλήξουμε στο ίδιο σημείο.

Επειδή ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ (με bold, κεφαλαια, ή ότι άλλο που μπορεί να κραυγάζει) σεβασμός στο άτομο, στις επιλογές του, στις ταυτοτητες του, στην ελευθερία του, είναι για μένα αδιαπραγματευτο, θα μου επιτρεψετε να βλέπω την κοινωνία σαν ένα τεραστιο puzzle ατομων με διαφορετικές οπτικές, αναγκες, προτεραιοτητες, επιλογές, ακόμα και φιλοδοξίες, που συγκροτουν τις κοινωνίες.

Επίσης, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να καθορισει τις προτεραιοτητες κανενός. Και μπορεί οι πλειοψηφιες να έχουν το δικαιωμα να κυβερνούν, αλλά αυτό δεν σημαινει απαραιτητα ότι έχουν δίκιο, ενώ σημανιε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ότι ΟΦΕΙΛΟΥΝ να σέβονται μεχρι κεραίας τα διακιωματα της όποιας μειοψηφίας.

Και ναι, ο κάθένας μπορεί να επιλεγει την δική του ταυτοτητα και να την θεωρεί εξισου αδιαπραγματευτη όσο και ο άλλος.

Και ναι, μπορεί κάποιος να θεωρεί ότι τον καθορίζει ότι είναι ομοφυλοφιλος, κάποιος άλλος ότι είναι βουδιστής, κάποιος τριτος φιλοτελιστής, κάποιος τεταρτος Ολυμπιακός και κάποιος πεμπτος …αστροναυτης.

Αυτά τα ολίγα. Ευχαριστώ για τον καφέ, αυτό το κολομβιανό χαρμάνι ήταν εξαιρετικό, πάω σπιτι για φαγητό, τα λέμε.

Ανώνυμος είπε...

καλησπερα παιδια και συγχαρητηρια για το πολυ καλο μπλοκ . εγω το θεμα θα το θεσω διαφορετικα, υπο κοινωνικες συνθηκες νορμαλ , δηλαδη , χωρις φτωχεια , χωρις σεξουαλικη καταπιεση , χωρις πεινα κλπ κλπ θα υπηρχε δυνατοτητα στους ομοφυλοφιλους να ικανοποιουν το σεξουαλικο τους ενστικτο ? να υιοθετουν παιδια ? να παντρευονται? εγω πιστευω οχι .πιστευω οτι ετσι οπως ειναι η συνθηκες σημερα τους εξηπηρετουν ....

not_me είπε...

ποτε δεν καταλαβα γιατι να πρεπει να υιοθετουν παιδια οι ομοφυλοφιλοι.
ποτε ομως.
το θεωρω αθλιο αιτημα και 100% παραλογο.
μου θυμιζει την εκφραση
Bombing for Peace is Like Fucking for Virginity....

το να "μαχονται" για το δηθεν δικαιωμα να εχουν παιδια ειναι σαν να αντιτιθονται στην ιδια τους την ομοφυλοφιλη φυση !

χαιρετω

katerina είπε...

George θα διαφωνησω μαζί σου.
Αλλά αν δεν εχεις παιδιά, τότε ότι και να σου πω δεν θα το καταλάβεις τωρα. Θα το καταλάβεις όμως ...όταν.

Το παιδί σε διδασκει την ουσία της ζωής. Βιολογικό ή όχι, όταν το μεγαλώνεις, σε "υποχρεωνει" να βιώσεις όλα τα συναισθηματα στην απολυτη ενταση τους. Ακόμα και να συμφιλιωθείς με την αισθηση του ...τέλους γιατί πια καταλαβαινεις ότι ένα κομματι σου (επαναλαμβάνω το ίδιο ιχυει και για το υιοθετημενο, δεν ειναι γονιδιακό το θέμα)θα συνεχισει μετα απο εσένα.

Δεν έχει έννοια να αναφερω τα "πλεονεκτηματα" της γονεική σχεσης, ουτε την αναγκη της. όμως υπάρχει.

Οι ομοφυλοφιλοι, δεν ειναι μόνο ομοφυλοφιλοι, ειναι άνθρωποι συνηθως πονεμενοι και ως εκ του του και ιδιατερα ευαισθητοι αλλά και ιδιατερα δοτικοι. Το ότι δν μπορουν να τεκνοποιησουν δυο άτομα του ίδιου φυλου δνε σημαινει ότι οι αναγκες τοςυ ειναι μειωμένες. Αρα εγώ καταλαβαινω πολύ καλά, γιατί θέλουν παιδια.

Η επομενη ερωτηση ειναι ...και τα παιδιά;
Την στοργή, την αγάπη, την αποδοχή, την ασφαλεια, μπορεί να την προσφερει οποιοσδηποτε ανεξαρτητως φυλου. Αλλά ναι, υπάρχει ένα προβλημα. Το παιδί, κοριτσι ή αγορι απαιτει την υπαρξη ενός γυναικειου και ενός ανδρικου προτυπου. Απαιτεί την γλυκα την απαντοχή της μάννας και την ασφαλεια, την δυναμη, την στιβαροτητα, το όριο του πατερα.
Αν οι ομοφυλοφιλοι ειναι συνειδητοποιημενοι, αν υπάρχει ένα πατρικό αστηρά ανδρικό προτυπο έστω κάπου στην οικογενεια, ένας παπους, ένας θειος, τότε δεν βρισκω κανένα λόγο να μην υιοθετησουν παιδιά.

Υ.Γ.Κανω καταχρηση του χωρου των left, μιας που μάλλον παραβιάζω την ουσία της αναρτησης.

LeftG700 είπε...

Φίλη katerina,


Με το ένα αυτί στους "Ράδιο αρβύλα" στρωθήκαμε να απαντήσουμε. Επειδή θα πάρει λίγη ώρα παρεμβάλλουμε το εξής σχόλιο (προσώρας) για σένα:

Δεν κάνεις καμία κατάχρηση! Και δεν παραβιάζεις τίποτα! Η ουσία της ανάρτησης για σένα, είναι η ουσία της ανάρτησης για σένα!

Αυτό είναι απολύτως σεβαστό. όχι ως παραχώρηση προς τους σχολιαστές, αλλά ως υποχρέωση δική μας.

Έτσι το βλέπουμε και έτσι θα το βλέπουμε μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα!

Για τα υπόλοιπα αργότερα.


Τα λέμε

not_me είπε...

κατερινα,
οπως ειδες δεν μιλησα για το αν εχουν τετοιου ειδους αναγκες ή οχι οι ομοφυλοφιλοι.
προφανως και συμφωνω μαζι σου,οτι τις εχουν αυτες τις αναγκες γιαυτο και ζητουν αυτο το δικαιωμα να μπορουν να υιοθετουν.(γιαυτο και δεν παιζει ρολο πιστευω το γεγονος οτι εγω δεν εχω παιδια)
δεν το αμφισβητω αυτο και το καταλαβαινω απολυτα .
Αν το αμφισβητουσα αυτο εξαλλου θα σημαινε (αν το παρουμε σαν μαθηματικη εξισωση) οτι πιστευω οτι υπαρχουν ειτε μονο πατρικα ειτε μονο μητρικα ενστικτα, το οποιο θα ηταν και ηλιθιο, αν καταλαβαινεις τι θελω να πω με αυτο.
προφανως και 2 αντρες ειτε 2 γυναικες μπορουν να εχουν αυτα τα ενστικτα και αυτην την επιθυμια και παραλληλα να ειναι gay.

Ομως αυτο που εγω λεω ειναι οτι, ακριβως επειδη η τελευταια παραγραφος σου κρυβει ολη την ουσια και χαιρομαι πολυ που το βλεπεις και εσυ ετσι το θεμα, τα ΑΝ ειναι παρα πολλα και πολυ μεγαλα (οπως τα βλεπω εγω) και προσωπικα αμφισβητω οτι θα υπαρχουν καθε φορα οι ελαχιστες προϋποθεσεις για να ικανοποιηθουν αυτα τα ΑΝ .

Για να το βαλω αλλιως (και πιστευω οτι θα συμφωνησουμε-τελικα- και παλι) : ΝΑΙ αν υποθεσουμε οτι ενα gay ζευγαρι ειναι τοσο ωριμο και προσγειωμενο και σωστο και συνειδητοποιημενο ΚΑΙ αποφασισμενο ασχετα με το τι κανουν στην κρεβατοκαμαρα τους να "παιζουν απεναντι στο παιδι καποιους απαραιτητους ρολους"...ΚΑΙ...ΚΑΙ ...ΚΑΙ... ΤΟΤΕ συμφωνω οτι δεν υπαρχει προβλημα.

Τωρα το κατα ποσο πιστευει καποιος σε αυτην την υποθεση ειναι νομιζω θεμα καθαρα προσωπικο και καθαρα θεμα ρεαλισμου.

Εγω δεν πιστευω οτι μπορει να συμβει κατι τετοιο γιαυτο και απορριπτω το να υιοθετουν οι ομοφυλοφιλοι (χωρις να σημαινει,πριν με ρωτησει καποιος την κλασσικη χαζη ερωτηση, οτι προτιμω ενα straight ζευγαρι a priori απο ενα gay ακομα και αν το πρωτο ειναι ναρκομανεις,αλκοολικοι και δολοφονοι ξερω γω....ετσι,για να ξερουμε και τι λεμε )

καλο βραδυ σε ολους!

LeftG700 είπε...

Φίλε george,


Η μέρα από τη σκοπιά που βάζεις το ζήτημα δεν ήταν απλώς περίεργη. Ήταν γαμημένη! Τελειώναμε όμως το ποστ όταν το μάθαμε και επιπλέον δεν είμαστε κόμμα που πρέπει να τοποθετηθεί ακαριαία με δελτίο τύπου. Όπως είδαμε, η κάλυψη στη μπλογκόσφαιρα της Ισραηλινής μαγκιάς που συνίσταται στη δολοφονία αόπλων ανθρώπων είναι πλήρης και κατεδαφιστική. Εμείς περιττεύουμε. Υπάρχει κάτι που θέλουμε να πούμε για το ζήτημα, όχι αυτό που θα περίμενε κανείς· θα το κάνουμε όταν κατακάτσει η σκόνη και μάθουμε επιτέλους πόσους δολοφόνησαν. Πάμε τώρα σε όσα θίγεις στα σχόλιά σου.

Στην ουσία το κεντρικό point σου είναι η μ ο ρ φ ή της εκδήλωσης. Συμμεριζόμαστε την κριτική σου και νομίζουμε ότι τη συμμερίζονται και πολλοί ομοφυλόφιλοι. Όμως: να πάμε λίγο στην ουσία;

Η ουσία είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια καταπιεζόμενη, λοιδορούμενη, εχθρικά αντιμετωπιζόμενη μειοψηφία. (Δεν αναφερόμαστε στους συμμετέχοντες σε τέτοιες εκδηλώσεις, αλλά γενικά στην ομοφυλοφιλική κοινότητα).

Είναι μια μειοψηφία που όλο το χρόνο κρύβεται (ακόμα κι όταν κυκλοφορούν όπως οι γυναίκες, δεν τολμάνε να πάρουν το μετρό ας πούμε το Σαββατόβραδο για να πάνε στα δικά τους στέκια. Είναι υποχρεωμένοι να πάνε με ΙΧ ή ταξί).

Δεν νομίζεις ότι είναι κάπου ανθρώπινο μια (1) ημέρα το χρόνο να «ξεσαλώσουν»; Έλα λίγο στη θέση τους, φόρεσε λίγο τα δικά τους παπούτσια.

Κι εμείς, αν είχαμε πρόσβαση στους οργανωτές, θα μπορούσαμε να τους πούμε: γιατί ρε παιδιά το κάνετε έτσι; Αλλά μέχρι εκεί. Ως μια γνώμη, γνώμη ενεργητικής συμπαράστασης. Δεν νομίζουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε παραπέρα. Αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα.

Για το δεύτερο ζήτημα που βάζεις, αυτό της υιοθεσίας. Λες ότι δεν καταλαβαίνεις το αίτημα. Νομίζουμε ότι είναι απλό: Δεν είναι λογικό οι μειοψηφίες και μάλιστα οι κατατρεγμένες να επιζητούν την ισότητα με την πλειοψηφία; Γιατί στην ουσία του το αίτημα δεν είναι αίτημα για το συγκεκριμένο επίδικο. Είναι αίτημα ισότητας και πλήρους ένταξης στην πλειοψηφία.

Εδώ όμως υπάρχει ένας κόμπος. Ποιος είναι ο κόμπος; Ο κόμπος δεν είναι τόσο ότι η μειοψηφία αυτή δεν μπορεί να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά που θα υιοθετήσει, ή ότι αυτά θα αποσταθεροποιηθούν συναισθηματικά μεγαλώνοντας με δύο γονείς του ιδίου φύλου. Είναι σημαντικά ζητήματα όλα αυτά και άκρως αμφιλεγόμενα.

Ο μεγάλος κόμπος όμως είναι ο εξής: Έχουμε να κάνουμε με μια μειοψηφία της οποίας η μετατροπή σε πλειοψηφία θα σημάνει τον κίνδυνο της μη αναπαραγωγής της ανθρώπινης κοινωνίας! Κι όπως καταλαβαίνεις, ακόμα κι αν αυτός ο κίνδυνος είναι θεωρητικός, επειδή ακριβώς ισοδυναμεί με την υπονόμευση της αναπαραγωγής των ανθρώπινων κοινωνιών ο φόβος γι’ αυτόν δημιουργεί μια κόκκινη γραμμή απαγορευτική της π λ ή ρ ο υ ς εξίσωσης ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων.

Αυτά είχαμε να πούμε· πιστεύουμε να βοηθήσαμε.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη katerina,


Να αρχίσουμε με ένα αστείο: Πολλά «διακοσμητικά» μας έχουν πει. Καφετζήδες όμως, πρώτη φορά! :-)

Και να συνεχίσουμε με ευχαριστίες για τη μαρτυρία σου! Όμως, για να τα λέμε όλα, δεν έχουμε κατηγορηθεί ακόμα —«επισήμως» τουλάχιστον— για λαϊκοκιτρινισμό. Το φοβόμαστε πάντως, για να πούμε και τη μαύρη αλήθεια… Είναι ανακουφιστικό ότι θα καταθέσεις υπέρ μας όταν και αν έρθει η ώρα!

Τώρα για τα ζητήματα που θίγεις. Έχουμε την ισχυρή πεποίθηση ότι κάπου …ξεστράτισες όσο αφορά στο τι είπαμε. Δεν εννοούμε φυσικά ότι εστίασες σε άλλο σημείο απ’ ό,τι εμείς. Εννοούμε ότι έβγαλες λανθασμένα συμπεράσματα για πράγματα που, πιστεύουμε, τα ξεκαθαρίσαμε με σαφήνεια.

Δεν έχουμε την παραμικρή αντίρρηση στο να καθορίζει ο καθένας ποιο είναι το πρωταρχικό στοιχείο που καθορίζει/χαρακτηρίζει την ταυτότητά του. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανόητο και ατελέσφορο! Εμείς απλώς επισημάναμε την ανάγκη η Αριστερά να μη ξεχνάει ότι με βάση τη φιλοσοφία της η υλική (ταξική) πραγματικότητα της κοινωνικής ζωής είναι το κινούν αίτιο των κοινωνικών αλλαγών, συνεπώς και των αλλαγών που οραματίζεται αυτή. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και φυσικά διατυπώσαμε ρητά την άποψη περί σεβασμού της μειοψηφίας.

Γιατί τότε μας γράφεις «Φίλοι μου, ξεκινάμε από διαφορετικές αφετηρίες, δεν ξέρω αν ποτέ θα συναντηθούμε αλλά είναι μάλλον δυσκολο να καταλήξουμε στο ίδιο σημείο.»; Θέλεις να μας στενοχωρείς επειδή είμαστε αγοράκια; :-)

Λοιπόν, επειδή είμαστε «σκληρά αγοράκια» θα σου τη βγούμε! Έτοιμη;

Αφού όλα είναι μαλλιά-κουβάρια και πρέπει να τα αφήσουμε έτσι (όχι, επαναλαμβάνουμε, σε επίπεδο επιθυμίας, αλλά σε επίπεδο στρατηγικής) πώς και από τον Φεβρουάριο και μετά στο μπλογκ σου κυριαρχούν —κι όχι βραχεία κεφαλή· τουλάχιστον τρία μήκη!— τα οικονομικά θέματα;

Ε;


Τα λέμε :-)

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε,


Καλώς ήρθες από δω! Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια!

Όπως ξέρεις, το σεξουαλικό ένστικτο, ασχέτως προσανατολισμού, είναι πολύ ισχυρό. Δεν μένει βέβαια ανεπηρέαστο από κοινωνικές συνθήκες, αλλά και δεν είναι εύκολο να εγκλωβιστεί από αυτές.

Τώρα, αν καταλάβαμε καλά, εννοείς ότι σε μια κοινωνία με κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία σεξουαλικής επιλογής το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας δεν θα υπήρχε ή θα υπήρχε αλλά σε μικρότερο βαθμό;

Αυτό μάλλον δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Αν δεν έχουμε καταλάβει καλά διευκρίνισε, αν θέλεις.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

οχι , εννοω αν θα υπηρχαν τα αντιστοιχα ατομα (ενεργητικοι ομοφυλοφιλοι) . τα οποια τωρα βρισκονται μεταξυ φτωχων μεταναστων κλπ η σε χωρους που υπαρχει σεξουαλικη καταπιεση (φυλακες , μοναστηρια , στρατος παλιοτερα κλπ

LeftG700 είπε...

Α, μάλιστα. Δεν το είχαμε πιάσει! Εννοείς το φαινόμενο της ομοφυλοφιλικής πορνείας.

Λογικά, η πορνεία κάθε είδους ευνοείται απο συνθήκες φτώχιες και αντιστρόφως.

Όμως ένας ομοφυλόφιλος/η παραμένει τέτοιος/α, είτε βρίσκει σεξουαλικό σύντροφο, είτε όχι. Δεν νομίζουμε δηλαδή ότι η δυσκολία για ερωτικό σύντροφο επηρεάζει αρνητικά την ομοφυλοφιλία.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

ναι συμφωνω σιγουρα παραμενει ομοφυλοφιλος ειτε ετσι ειτε αλλιως , εμενα ομως αυτο που με απασχολει και γι΄αυτο ασχολουμε με το θεμα , ειναι αν αυτα τα ατομα λογω της δυσκολιας να βρουν ερωτικο συντροφο σε μια κοινωνια (σωστη) λειτουργουν αντιδραστικα προσπαθωντας να συντηρησουν τις υπαρχουσες κοινωνικες καταστασεις.... να με συμπαθατε αν εν γινομαι απολυτα κατανοητος , αλλα εκτος του οτι οι γραμματικες μου γνωσεις ειναι περιορισμενες , αφ΄ετερου γραφω και απο καφενειο.. καλη σας μερα

Ανώνυμος είπε...

ναι συμφωνω , ειτε ετσι ειτε αλλιως το φαινομενο της ομοφυλοφιλιας θα υπαρχει , εμενα αυτο που με απασχολει και φυσικα με ενδιαφερει και γι΄αυτο ασχολουμε με το θεμα , ειναι αν αυτα τα ατομα , προκειμενου να βρισκουν ερωτικους συντροφους τους εξυπηρετη να υπαρχει φτωχεια , ανεργια κλπ κατα τ΄΄ αλλα δεν εχω κανενα προβλημα . να με συμπαθατε αν δεν γινομαι απολυτα κατανοητος , αλλα εκτος απο τις περιορισμενες γραμματικες μου γνωσεις ., γραφω και απο καφενειο καλη σας μερα

LeftG700 είπε...

Aνώνυμε φίλε,


Τα λόγια που θα σου γράψουμε να τα πάρεις τοις μετρητοίς κι έτσι ακριβώς όπως θα τα πούμε γιατί είναι από την καρδιά μας!

Είναι μεγάλο παράσημο για μας και την παράταξη* στην οποία είμαστε στρατευμένοι το γεγονός ότι μας διαβάζει και θέλει να συνομιλεί μαζί μας ένας φίλος με "περιορισμένες γραμματικές γνώσεις". Τόσο μεγάλο που είμαστε συγκινημένοι και μάλλον πριν τελειώσουμε αυτό το σχόλιο θα μας πάρουν τα ...ζουμιά! (Το παθαίνουμε συχνά-πυκνά αυτό...).

Μη χαθείς! Και επειδή έχουμε κι έναν πλαστογράφο ονομάτων που τριγυρνάει στο μπλογκ και κάνει μαλακίες, άνοιξε ένα λογαρισμό στο Γκούκλ και πάρε ένα όνομα (ψευδώνυμο). Αν δεν ξέρεις τη διαδικασία ζήτα από ένα φίλο σου να σε βοηθήσει. Είναι απλό πάντως.

Και μη ζητάς τη συμπάθεια κανενός πούστη επειδή έχεις "περιορισμένες γραμματικές γνώσεις"!

Σου θυμίζουμε ένα-δυό στροφές από τη "Διεθνή" (και σε χαιρετούμε μ' αυτές):

"Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
όλοι εμείς οι ταπεινοί της γης
που ζούσαμε στην καταφρόνια
θα γίνουμε το παν εμείς.

...................................

Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
με πλάνα λόγια μας γελούν
της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες
μοναχοί τους, θα σωθούν...".


Τα λέμε!


*Εννοούμε γενικά την παράταξη της Αριστεράς. Όχι κάποιο συγκεκριμένο κόμμα ή οργάνωση.

Ανώνυμος είπε...

ωραια ρε παιδια χαιρομαι γιατι ειστε ωραιοι τυποι , λογαρισμο εχω και μαλιστα τον χρησιμοποιω καπου-καπου , γραφω τακτικα στο μπλοκ της κατερινας απλα για καποιο λογο τεχνικο που δεν ξερω χρειαζεται καθε φορα να τον ξαναφτιαχνω απο την αρχη...γι΄αυτο το λογο προτιμω να γραφω σαν "ανωνυμος" γιωργο με λενε και ζω και εργαζομαι(ψαρια) στη λευκαδα.

not_me είπε...

καλημερα,

γιωργο αν θελεις μπορω να σε βοηθησω με καποιον τροπο για τον λογαριασμο σου. δεν θελω να δωσω το εμαιλ μου εδω φορα παρτιδα αλλα αν θελεις μεσω της κατερινας(δυστυχως εδω τα παιδια δεν εχουν καποιο εμαιλ επικοινωνιας ) μπορουμε να ερθουμε σε επαφη να μου στειλεις ενα εμαιλ για να κοιταξω γιατι σου συμβαινει αυτο .
αν σε ενδιαφερει η κατερινα εχει το εμαιλ της στο μπλογκ της.στειλε σε αυτην και ζητα της να σου δωσει το εμαιλ μου ή να μου στειλει το δικο σου.

χαιρετω

Кроткая είπε...

Λεφτ, σόρρυ, τώρα πρόλαβα να δω το ποστ. Και μάλιστα λιγάκι βιαστικά.

Ομολογώ πως με το κείμενό σου, έχασα λίγο τη μπαλα. Θες να πεις πως για την αριστερά η βασική αποδεκτή ταυτότητα είναι η ταξική, αλλά οκ, δεχόμαστε πως και άλλες ταυτότητες μπορεί να είναι καθοριστικές;

Επίσης, ρωτάς σε κάποιο σημείο τι έχει αλλάξει από την εποχή του Μαρξ. Με το συμπάθειο, αλλά έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Έχει αλλάξει τόσο ο αριθμός όσο και τα χαρακτηριστικά της εργατικής τάξης. Έχει μεγενθυθεί και μεταβληθεί πάρα πολύ η μεσαία τάξη. Έχει προκύψει το περιβαλλοντικό πρόβλημα. Έχει προκύψει ένα ςμετασχηματισμός των οικονομικών δεδομένων, λόγω παγκοσμιοποίησης. Έχει προκύψει το σοσιαλιστικό πείραμα και η κατάρρευσή του.

Ευτυχώς για όλους μας, η ιστορία είναι δυναμική και ο κόσμος δεν είναι ίδιος με 180 χρόνια πριν.

Τώρα για το θέμα μας, εγώ όσα είχα να πω τα είπα στο λινκ που ευγενικά παραθέτεις -και συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με την Κατερίνα.

LeftG700 είπε...

Φίλη Кроткая,


Ίσως μας έχασες, επειδή διάβασες βιαστικά το ποστ. Πρέπει συνεπώς να διευκρινίσουμε μερικά πράγματα, όχι γιατί μας «έπεσε η μύτη», αλλά γιατί το ζήτημα που θίγουμε είναι, νομίζουμε, σημαντικό για την Αριστερά. Για λόγους διευκόλυνσης του διαλόγου θα χρησιμοποιήσουμε την αριθμημένη δομή.

1) Αρχίζεις λέγοντας: «Θες να πεις πως για την αριστερά η βασική αποδεκτή ταυτότητα είναι η ταξική, αλλά οκ, δεχόμαστε πως και άλλες ταυτότητες μπορεί να είναι καθοριστικές;».

1α) Όχι, σε καμία περίπτωση! Κατ’ αρχήν είναι μεγάλη ανοησία να ορίζει η Αριστερά την ταυτότητα του οποιουδήποτε! Για να τα λέμε όλα, είναι μαλακία! Πώς μπορεί κάποιος να ορίσει την ταυτότητα τη δική μας ή τη δική σου; Η ταυτότητα του καθενός (το ορίζει η ίδια η λέξη!) είναι κάτι που πηγάζει από τον ίδιο (συνυπολογιζομένων φυσικά των επιδράσεων που έχει δεχτεί) και δεν μπορεί να πηγάσει από οποιαδήποτε άλλη πηγή! Αν εμείς λέμε ότι πάνω απ’ όλα είμαστε φιλόζωοι ή φιλοπαναθηναϊκοί, that’s it και τέλος και τελεία και εις άλλα με υγεία!

1β) Σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν μπαίνει ζήτημα αν ‘δεχόμαστε’ ή όχι! Δεχόμαστε δε δεχόμαστε, ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται όπως αυτοπροσδιορίζεται. Είναι σαν να έρθει κάποιος και να μας πει: «Εγώ πάνω απ’ όλα είμαι Έλληνας!» και να πάρει την απάντηση: «Δεν το δεχόμαστε»! Έχεις ακούσει μεγαλύτερη μαλακία τις τελευταίες 63 και 1/2 ώρες;

1γ) Εκείνο που θέλουμε να πούμε και το λέμε ρητά (το επαναλαμβάνουμε με άλλα λόγια μιλώντας και στην Katerina) είναι το εξής (είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε copy paste από την ανάρτηση):

‘‘Αλήθεια, εκτός από την κατίσχυση του καπιταλισμού ως το μόνο «ρεαλιστικό» σχέδιο λειτουργίας των ανθρώπινων κοινωνιών, τι έχει αλλάξει από την εποχή που το δίδυμο έγραφε το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» ας πούμε; Τι συνέβη και η υλική πλευρά της ζωής έπαψε να παίζει τον κυρίαρχο ρόλο (υλική πλευρά της ζωής = η σκληρή πραγματικότητα στην οποία οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να οργανώσουν τις δραστηριότητές τους ώστε να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν· η οικονομική βάση της κοινωνικής ζωής σε τελική ανάλυση);

Αν δεν έχει αλλάξει κάτι (αν έχει αλλάξει, παρακαλούμε να μας υποδειχθεί) τότε μήπως δεν είναι «ακριβώς το ίδιο» η ταξική πάλη με την πάλη για την κοινωνική αποδοχή μιας ταυτότητας, —ακόμα και τόσο ισχυρής που να είναι κάτι περισσότερο από ‘ταυτότητα’— όσο η σεξουαλική; Και μήπως, ακριβώς επειδή δεν έχει αλλάξει κάτι, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιστοιχίζουμε την κατανομή της πίεσης με τις κοινωνικές πραγματικότητες, πράγμα που, μοιραία, σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέγουμε κάθε φορά το σημείο στο οποίο θα ασκήσουμε τη μέγιστη πίεση;’’.

Όλα αυτά δεν αφορούν στο πώς αυτοπροσδιορίζεσαι εσύ, εμείς, ή ο …Πετεφρής! Αφορούν στο πώς πρέπει να οργανώνει η Αριστερά την ιδεολογική της δουλειά (καθήκον φτυμένο και περιφρονημένο εκ μέρους της, εδώ και δεκαετίες) και στο πώς θα κατανέμει τις (πεπερασμένες) δυνάμεις της.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


2) Γράφεις ύστερα: «Επίσης, ρωτάς σε κάποιο σημείο τι έχει αλλάξει από την εποχή του Μαρξ. Με το συμπάθειο, αλλά έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Έχει αλλάξει τόσο ο αριθμός όσο και τα χαρακτηριστικά της εργατικής τάξης. Έχει μεγενθυθεί και μεταβληθεί πάρα πολύ η μεσαία τάξη. Έχει προκύψει το περιβαλλοντικό πρόβλημα. Έχει προκύψει ένας μετασχηματισμός των οικονομικών δεδομένων, λόγω παγκοσμιοποίησης. Έχει προκύψει το σοσιαλιστικό πείραμα και η κατάρρευσή του».

Φίλη Κροτ, επίσης με το συμπάθιο, εμείς δεν ρωτήσαμε αν κάτι από τις μορφές, τις συνθήκες, ή την κοινωνική εξέλιξη έχει αλλάξει από την εποχή του Μαρξ ή όχι. Δηλαδή μας θεωρείς …μόγγολα; :-) Εμείς ρωτήσαμε αν κάτι έχει αλλάξει σε σχέση με τον σκληρό πυρήνα της θεωρίας του, δηλαδή:

«Τι συνέβη και η υλική πλευρά της ζωής έπαψε να παίζει τον κυρίαρχο ρόλο (υλική πλευρά της ζωής = η σκληρή πραγματικότητα στην οποία οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να οργανώσουν τις δραστηριότητές τους ώστε να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν· η οικονομική βάση της κοινωνικής ζωής σε τελική ανάλυση);».

Αν εδώ πιστεύεις ότι κάτι έχει αλλάξει, να το συζητήσουμε ευχαρίστως. Αλλά εμείς αυτό και μόνο αυτό θέσαμε ως ερώτημα.

3) Λες ότι συμφωνείς με την Κατερίνα. Ναι αλλά η Κατερίνα, όπως της εξηγήσαμε αναλυτικά, υπέπεσε σε μερικές παρανοήσεις. Δηλαδή εσύ έβγαλες το συμπέρασμα ότι μας αφήνει περίπου αδιάφορους ή ότι ισχυριζόμαστε πως πρέπει να αφήνει περίπου αδιάφορη την Αριστερά το ζήτημα του κατατρεγμού των ομοφυλοφίλων (και της κάθε μειοψηφίας ή μειονότητας); Δηλαδή πιστεύεις ότι ειρωνευόμασταν όταν γράφαμε ότι «Η Βέλγα, ξηγημένο και δικό μας κορίτσι, υπερασπίστηκε φυσικά το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να διαδηλώσουν όπως αγαπάει η καρδούλα τους το αίτημα-αξίωση της αποδοχής τους από την κοινωνία χωρίς κατατρεγμούς και διακρίσεις. Και πολύ καλά έκανε.»; Θα μας στενοχωρούσε πολύ κάτι τέτοιο. Αλλά, φυσικά, θα σου ζητούσαμε να το τεκμηριώσεις καταθέτοντας τα ένοχα σημεία του ποστ μας που το αποδεικνύουν.

Όχι φίλη Κροτ. Μακριά από εμάς. Και σε μια πρόταση τι είναι τόσο κοντά, ώστε να είναι μέσα μας:

Η Αριστερά δεν πρέπει να ξεχνάει ότι (περίπου με τα λόγια του Μαρξ) το πρώτο βήμα της ανθρωπότητας από την προϊστορία στην ιστορία είναι το να γκρεμίσει την εκμεταλλευτική κοινωνία. Το πρώτο! Όχι το μόνο!

Τέλος, επειδή στα σχόλιά σου έθεσες το ζήτημα της μη επιλογής, ένα κουίζ για σένα:

Ας πούμε ότι την επόμενη εβδομάδα γίνονται την ίδια ώρα δυο διαφορετικές διαδηλώσεις. Η πρώτη επειδή κάποια φασιστάκια έστειλαν στο νοσοκομείο έναν ομοφυλόφιλο. Η δεύτερη επειδή κάποια άλλα φασιστάκια έστειλαν στο νοσοκομείο έναν συνδικαλισμένο εργάτη που περιφρουρούσε την απεργία του σωματείου του.

Εμείς θα πάμε στη δεύτερη. (Εσύ;).

Μη βιάζεσαι, δεν τελειώσαμε ακόμα!

Σε μια τέτοια περίπτωση θα μας επικρίνεις για επιλεκτικότητα; Θα μας πεις υποκριτές των δυο μέτρων και των δυο σταθμών; Ωραία.

Και πώς ακριβώς θα αποκαλέσεις το γιατρό ο οποίος, έχοντας να αντιμετωπίσει δυο πολυτραυματίες που χρειάζονται επειγόντως μετάγγιση και διαθέτοντας, δυστυχώς, μόνο μια φιάλη αίμα, θα επιλέξει να σώσει τον δεκαπεντάχρονο εγγονό, καταδικάζοντας ταυτόχρονα σε θάνατο τον ογδοντάχρονο παππού του;

Επίορκο του όρκου του Ιπποκράτη;


Τα λέμε :-)

Ανώνυμος είπε...

φιλε george ευχαριστω πολυ , ελπιζω συντομα να το διευθετησω το "προβλημα" περιμενω ενα φιλο σημερα που ξερει απο κομπιουτερ κλπ διαφορετικα θα επικοινωνησω μαζι σου καλο σου απογευμα και σε ευχαριστω και παλι

Кроткая είπε...

Οκ, η παρανόηση λύθηκε. Εξακολουθώ να συμφωνώ επί της αρχής με την Κατερίνα, έχοντας καταλάβει πως τελικά συμφωνούμε κι εμείς κι εσείς, απλά πάμε από άλλο δρόμο, σωστά;

Τώρα, ως προς τις αλλαγές σχετικά με την υλική πλευρά της ζωής. Το core, ο σκληρός πυρήνας, όχι δεν έχει αλλάξει, θα συμφωνήσω. Επειδή όμως ο καπιταλισμός έπαιξε έξυπνα και φρόντισε να πετάξει πολλά χρυσά ψιχουλάκια και σε πολύ κόσμο, ο οποίος τσίμπησε, πλέον, τουλάχιστον στη Δύση (δλδ τις κατεξοχήν καπιταλιστικές χώρες) έχει αλλάξει ο τρόπος που "υποφέρει" ο κόσμος. Εννοώ πως πολλά υλικά θέματα είναι λυμένα (σε μεγάλο βαθμό) για πολύ κόσμο. Απλά οι ανάγκες πολλαπλασιάστηκαν. ΑΠό την άλλη το προλεταριάτ τύπου 19ου αιώνα έχει μετατοπιστεί στις χώρες της Άπω Ανατολής, της Αφρικής κλπ.

Τούτου δοθέντος, δεν μπορείς να αναλύσει την πραγματικότητα με ΕΥαγγέλιο μόνο και αποκλειστικά το Κεφάλαιο. Κράτα το σαν βάση -συμφωνώ- αλλά κάνε ένα update, πάρε το Κεφάλαιο 2.0, για να μιλάμε με όρους IT.

Ως προς το κουΐζ, φίλε μου Λεφτ, εγώ θα πήγαινα και στις δυο διαμαρτυρίες, για λίγο στη μία και για λίγο στην άλλη. Και θα ένιωθα πολύ απογοητευμένη που ούτε καν σε μια τέτοια φάση ο "χώρος" δεν κατάφερε να κάνει μία κοινή συγκέντρωση.
Καταλαβαινόμαστε, θαρρώ.

Το ψευδοδίλημμα με το γιατρό το αντιπαρέρχομαι, δεδομένου ότι
α. δεν πολυσυμφωνώ με την αναλογία
β. στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα! :)

Καλό βράδυ!

LeftG700 είπε...

Φίλη Кроткая,


Καλό βράδυ εσύ, καλημέρα εμείς! Αυτό μας θύμισε τον Μπακιρτζή στο «Πολλαπλό είδωλο». Οπότε ξεκινάμε την κουβέντα με την αφιέρωση σε σένα των παρακάτω στίχων:

‘‘Συχνάζεις στὸ «Μικρὸ καφὲ» κι ἐγὼ στὴ «Μυροβόλο»,
ἔτσι ποὺ ὅσο κι ἂν θέλουμε, ποτὲς δὲ θὰ ἰδωθοῦμε.

Ἐγὼ ξυπνάω ἀπ᾿ τὶς ἑφτά, ἐσὺ τὸ μεσημέρι
κι ὅταν τινάζω τὰ χαλιά, στὸ βόλεϊ πάντα τρέχεις.

Στὴν πὰμπ πηγαίνεις στὶς ἐννιά, ἐγὼ ἕντεκα μὲ μία,
ἔτσι ποὺ ὅσο κι ἂν θέλουμε, ποτὲς δὲ θὰ ἰδωθοῦμε.

Μὰ ποὺ θὰ πάει ὁ καιρὸς κι οἱ βουλισμένοι χρόνοι,
θὲ νά ῾ρθει κάποιο σούρουπο, ξανὰ ν᾿ ἀνταμωθοῦμε’’.

Σου άρεσε; Σιγά μη και δεν σου άρεσε; Ωραία! Πάμε τώρα στα άλλα.

Χαιρόμαστε που λύθηκαν οι παρανοήσεις. Ξέρεις, οι χειρότερες και πιο θλιβερές διαφωνίες είναι αυτές που γίνονται για τους λάθος (ή και ανύπαρκτους) λόγους! Ευτυχώς το αποφύγαμε!

Χμ… Το αποφύγαμε; Δεν είναι βέβαιο! Γιατί βλέπουμε να λες παράλληλα ότι συμφωνείς με την Κατερίνα. Η οποία, όπως της εξηγήσαμε, μας διάβασε αρκετά λάθος· περίπου όπως εσύ προηγουμένως. Πώς γίνεται συνεπώς να λύθηκαν οι παρανοήσεις από τη μια κι απ’ την άλλη να εξακολουθείς να συμφωνείς με κάποιον που διατύπωσε περίπου τις ίδιες απόψεις —αποτέλεσμα παρανοήσεων; Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ; Για εξήγα!

Να έρθουμε στο κουίζ.

Πονηρούλα! Μας κάνεις δυο ντρίμπλες! Η πρώτη, κάτι λέει (φυσικά δεν τη φάγαμε!). Η δεύτερη δείχνει πως έχεις ακόμα δρόμο μπροστά σου!

Ώστε θα πας και στις δύο; Ας παραβλέψουμε την υπεκφυγή. (Σου την έχουμε «στημένη» παρακάτω, δλδ στην επόμενη παράγραφο).

Ωραία, θα πας και στις δυο. Θα μείνεις την ίδια ώρα και στις δυο; Παραλείπεις να μας το διευκρινίσεις. Σύμφωνα με την άποψή σου («Τώρα, ως προς τις αλλαγές σχετικά με την υλική πλευρά της ζωής. Το core, ο σκληρός πυρήνας, όχι δεν έχει αλλάξει, θα συμφωνήσω».) στη δεύτερη πρέπει να μείνεις περισσότερο —ίσως και να απευθύνεις σύντομο χαιρετισμό. Ή όχι; Τι κάνουμε τώρα;

Ας έρθουμε στη δεύτερη ντρίμπλα («Το ψευδοδίλημμα με το γιατρό το αντιπαρέρχομαι, δεδομένου ότι
α. δεν πολυσυμφωνώ με την αναλογία
β. στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα!» :)

Δύο παρατηρήσεις: α) Το ίδιο λένε πάνω-κάτω όλοι με τις αναλογίες που τους στριμώχνουν! Καμιά φορά μάλιστα μιλάνε και για «σοφιστεία». Εμείς, βλέπουμε, αυτό τουλάχιστον το γλυτώσαμε!

β) Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα γιατί υπάρχουν πάντα εναλλακτικές λύσεις από τις οποίες όμως —μάντεψε!— πρέπει να ε π ι λ έ ξ ε ι ς! Και τότε γίνεσαι αυτό που δεν σου αρέσει: ε π ι λ ε κ τ ι κ ό ς!


Τα λέμε


ΥΓ Θα ’χει γούστο να μην καταλάβεις ότι το χιούμορ σημαίνει καλή και φιλική διάθεση κι όχι το αντίθετο!... Κακομοίρα μου, σε μια τέτοια περίπτωση, θα ’ρθουμε στο τσαρδί σου και θα το κάνουμε …χειμερινό! :-)

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα,

καταρχας ευχαριστώ για την αφιέρωση, πάντως αυτό το τραγουδάκι δεν μου αρέσει.

Στο διά ταύτα.
1.Συμφωνώ με την άποψη που εκφράζει η Κατερίνα. Όχι σε όσα προσάπτει στο κείμενο. Αν κατάλαβα καλά εκεί έπαιξε η παρανόηση.
2. Εμένα μου έχει τύχει να πάω σε δύο εκδηλώσεις μες το ίδιο απόγευμα. Εσένα όχι;
Το πόσο θα μείνω στην καθεμιά (πέραν του ότι θεωρώ γραφειοκρατικό το ερώτημα) θα εξαρτιώταν από πολλά. Από το χρόνο που θα διέθετα καταρχάς. Από το πλαίσιο της κάθε εκδήλωσης σε δεύτερη φάση.
Επειδή μιλάμε για υποθετικό σενάριο, που χρησιμοποιείται χάριν της ρητορικής, αυτό που εννοώ είναι πως εγώ θεωρώ εξίσου σημαντικά και τα δύο -όχι το ένα σημαντικότερο από το άλλο.
3.Δεν αισθάνθηκα στριμωγμένη. Η αναλογία είναι άκυρη. Κι αυτό διότι οι διαδηλώσεις διαμαρτύρονται και προτείνουν εναλλακτικές. Δεν σώζουν ζωές.
Όσο για τις επιλογές, σόρρυ, αλλά δεν διαλέγω μεταξύ γκρεμού και ρέματος. Ψάχνω τρίτο δρόμο.

LeftG700 είπε...

Φίλη krotkaya,


Καλησπέρα κι από μας -τώρα συμπέσαμε στην ώρα!

Το τραγούδι στο αφιερώσαμε λόγω στίχων. Κρίμα που δεν είναι από αυτά που σ' αρέσουν, αλλά δεν μπορούσαμε να το ξέρουμε. Την άλλη φορά μπορεί να είμαστε πιο τυχεροί...

Για τα θέματα που συζητήσαμε νομίζουμε ότι ειπώθηκε από τη μεριά μας ότι είχαμε να πούμε. Το μόνο που θέλουμε να προσθέσουμε είναι μια ευχή, ή μάλλον δύο: Να μην αντιμετωπίσεις ποτέ διλήμματα στη ζωή σου κι αν αντιμετωπίσεις να μπορέσεις να τα λύσεις κόβοντας το καρπούζι ακριβώς στη μέση.

Κατά τα άλλα, κλείνοντας κι επειδή εμείς τα λέμε όλα, δεν σου κρύβουμε ότι διαβάζοντας το σχόλιό σου νιώσαμε ξαφνικά μια κάποια ψύχρα. Φίλη Κροτ, συζητάμε για να ανταλλάσσουμε απόψεις στις οποίες μπορεί να συμπέσουμε ή να αποκλίνουμε. Όχι για να χαλάμε τις καρδιές μας, έτσι δεν είναι;


Τα λέμε :-)